အဲးခိုး
အရှင်တို့တိုင်းပြည်ဟာ (နိုင်ငံဟာ) စုစည်း (စုဖွဲ့) ပြီး နေထိုင်ကြတဲ့
ပြည်ထောင်စုတိုင်းပြည်ကြီး ဖြစ်တယ်ဆိုတာကို အမြဲတမ်းမှတ်ယူရမယ်။ ပြည်ထောင်စု တိုင်းပြည်ကြီး တစ်ပြည်ရဲ့ ဂုဏ်ထူးဝိသေသဟာ အမျိုးသားနိုင်ငံရေးပါပဲ။ အမျိုးသားနိုင်ငံရေးကို မကြိုးစားဘဲ ပါတီအကျိုးအမြတ် နိုင်ငံရေး ကြိုးစားကြတဲ့ နိုင်ငံရေးဟာ နောက်ဆုံးတော့ လူမုန်းခံရတာပါပဲ
…
အတွဲ(၁၁)၊ အမှတ်(၃၀)၊ မြန်မာသက္ကရာဇ် ၁၃၈၄၊ သီတင်းကျွတ်လပြည့်ကျော် ၁၂၊ ၂၁-၁၀-၂၀၂၂၊ မြန်မာသံတော်ဆင့် (The Myanmar Herald) မှ ကောက်နုတ်ဖော်ပြခြင်းဖြစ်သည်။
ရွှေ့ကွက်ပျက်တဲ့ ဇာတ်အိမ်
နိုင်ငံတိုင်းမှာ လူတစ်ဦး တစ်ယောက်တည်း နေထိုင်တာမဟုတ်ပါ။ လူအများနဲ့ နေထိုင်ကြရတာပါ။ လူအများ နေထိုင်ကြတဲ့ တိုင်းပြည် တစ်ပြည်ဟာ အမှန်တရား တစ်ခုမှ (တစ်ပါး) မရှိရင် လူတွေဟာ အမှန်တရားကို ဆင်ခြင်စဉ်းစား နိုင်ကြမည် မဟုတ်ပါ။ အမှန်တရားကို မစဉ်းစား၊ မဆင်ခြင်၊ မသုံးသပ်နိုင်ကြတဲ့ လူဟာ နိုင်ငံရေးခေါင်းဆောင်ကို ရွေးချယ်နိုင်ကြမှာ မဟုတ်ပါ။ အရူးတစ်ယောက်ဟာ သန်းနှင့်ချီသော လူတွေကို ခေါင်းဆောင်မလုပ်နိုင်ပါ။ လူကောင်း တစ်ယောက်သာ သန်းနဲ့ချီသော လူတွေရဲ့ ခေါင်းဆောင် မှုအလုပ်ကို လုပ်နိုင်ကြတာပဲ ရှိပါတယ်။ ဒါကြောင့် ခေါင်းဆောင်ဆိုတာ အနိုင်ယူတတ်သူ၊ အပြစ် ယူတတ်သူ၊ သည်းမခံနိုင်သူ ဖြစ်ရင် တိုင်းပြည်အတွက် အသက်ပေါင်း များစွာ ဒုက္ခရောက်ကြရတာပါပဲ။ နိုင်ငံရေး ခေါင်းဆောင် သို့မဟုတ် လူတွေအတွက် ဦးဆောင်တဲ့သူဟာ ပါရမီရှင်၊ ပညာရှင်၊ ဂုဏ် ကျက်သရေရှိသော ပုဂ္ဂိုလ်ထူး ပုဂ္ဂိုလ်မြတ် ဖြစ်ရမယ်လို့ မသတ်မှတ်ပါ။ ကုန်ကုန်ပြောရရင် ခေါင်းဆောင်ဆိုတာ ဘာတွေကို ခေါင်းဆောင်ရမည်လဲ ဆိုတာကို နားမလည်သော ခေါင်းဆောင်ဟာ လူ့အဖွဲ့အစည်းအတွက် ခေါင်းဆောင် မဟုတ်ဘူးဆိုတာ သိစေချင်ပါတယ်။
ဒါကြောင့် အရှင်တို့ မြန်မာ့နိုင်ငံရေး သမိုင်းမှာ ခေါင်းဆောင်တိုင်း လိုလိုပါပဲ၊ ဘာကို ခေါင်းဆောင်ရမလဲ ဆိုတာကို နားမလည်လို့ ခေါင်းဆောင်အဖြစ် ရွေးထားမိလို့ ပြည်သူတွေ ဝမ်းမြောက် ကြည်နူးစွာ မနေထိုင်ကြရဘဲ သူတို့ရဲ့ မှားယွင်းမှု၊ မိုက်မဲကြမှု ပတ်ဝန်းကျင် တွေမှာပဲ ဆင်းရဲဒုက္ခမျိုးစုံ ခံစားနေကြ ရတယ်။ သန်းနဲ့ချီတဲ့ ငါတို့ရဲ့အားနည်းချက်နဲ့ မမှန်ကန်တဲ့ ခေါင်းဆောင်တွေကို အရွေးအကောက် မှားခဲ့ကြတဲ့ နိုင်ငံရေး သင်ခန်းစာ ဇာတ်အိမ်ဟာ ရွှေ့ကွက်ပျက်တဲ့ ဇာတ်အိမ်လို့ပဲ ခေါ်ရတော့မယ် မဟုတ်လား။
နိုင်ငံရေးအသွင်အပြင်တွေ ပျက်စီး
နိုင်ငံရေး ဇာတ်အိမ် ပျက်လာတဲ့ မြန်မာပြည်ဟာ ခုချိန်ထိပဲ နိုင်ငံရေးနဲ့ ပတ်သက်သမျှတဲ့ အရာတွေဟာ မတည်မငြိမ် နိုင်ကြသေးပါဘူး။ သူတစ်မင်း ငါတစ်မျိုးနဲ့ နိုင်ငံရေးကို စီမံခန့်ခွဲ လုပ်ကိုင်ချင် နေကြတယ်။ သူ့ဝါဒ ကိုယ့်ဝါဒနဲ့ ယှဉ်ပြိုင်ချနေကြတယ်။ ပြည်သူ့အတွက် နိုင်ငံရေးမူဝါဒ ကောင်းတွေ မချမှတ်နိုင်ကြဘဲ အမြင်ကျဉ်းမြောင်းတဲ့ နိုင်ငံရေး ဆုံးဖြတ်ချက်တွေ ဖိနှိပ်ကြတယ်။ အလွန် ရိုးသား၊ အလွန်ထက်မြက်တဲ့ စိတ်ဓာတ်တွေမရှိ (မထား )ကြဘဲ ဉာဏ်ရည်ဉာဏ်သား အထိုင်းဆုံးစနစ်ပြတဲ့ နိုင်ငံရေး ဦးတည်ချက်တွေ ကြိုးစားကြတယ်။ အကျိုးမရှိတဲ့ ကြွေးကြော်မှုတွေ၊ အားထုတ်မှုတွေ၊ ထင်ပေါ်မှုတွေ ဖြစ်ကြပြီး နောက်ပိတ်ဆုံးတော့ ပုဂ္ဂိုလ်စွဲအင်အားစု အပေါ်နဲ့ပဲ နိုင်ငံရေးတွေ ကျဆုံး နေကြတယ်။ ကျယ်ပြန့်တဲ့ ဆင်ခြင်သုံးသပ်ချက်တွေ ပျောက်ပြီး အမှားဆုံးဖြတ်ချက် အမျိုးမျိုးနဲ့ တိုင်းပြည်ကြီးကို ဖျက်ဆီးကြတယ်။ ရည်ရွယ်ချက်မဲ့တဲ့ အကျိုးဆက်တွေနဲ့ ပြည်သူတွေမှာ ခံစားကြရပြီး မပြီးဆုံးနိုင်တဲ့ နိုင်ငံရေး အကျိုးဆက်တွေနဲ့ သံသရာ ကျင်လည်နေကြရတယ်။ ဒါကြောင့် နိုင်ငံရေး အကျိုးဆက်တွေနဲ့ သံသရာ ကျင်လည်နေကြရတယ်။
ဒါကြောင့် နိုင်ငံရေး မဟာဗျူဟာစီမံချက် မရေးဆွဲတတ်တဲ့ လူမျိုး သို့မဟုတ် တိုင်းပြည်ဟာ ဒီခေတ်ကြီးမှာ အရာရာတိုင်း အရှုံးနဲ့ ဖြစ်ကြရမှာပါပဲ။ အဲဒီအထဲ အရှင်တို့ မြန်မာတွေမပါဖို့ သတိအကြိမ်ကြိမ် ပေးခဲ့ပါတယ်မဟုတ်လား။ သတိပေး (အကြံဉာဏ်ပေး) နေတာကို အသိဉာဏ်စိတ်နဲ့ မမြင်ဘဲ အဖျက်အမှောင့်ကြီးလို မြင်ခဲ့ကြတဲ့ နိုင်ငံရေး ခေါင်းဆောင်တွေကြောင့် နိုင်ငံရေးအသွင်အပြင်တွေ ပျက်စီးပြီး အမျိုးသားရေး လက္ခဏာရပ်ပါ ပျောက်ဆုံးခဲ့ရတယ်။ မမှားတဲ့အကြံကို လက်မခံခဲ့တာ ဘယ်သူတွေပါလဲ။
အမျိုးသားခေတ်နိုင်ငံရေး
နိုင်ငံရေးအသွင်အပြင် မပီနိုင်သေးတဲ့ မြန်မာပြည်ဟာ မျှော်လင့်ချက် ထားလွန်းတဲ့ ဒီမိုကရေစီ နိုင်ငံရေးကြောင့် ကမ္ဘာပေါ်မှာ အကြီးကျယ်ဆုံး ကျဆုံးနေကြပြီ ဆိုပြီးတော့ နိုင်ငံရေးသမားအချို့က သုံးသပ်ဝေဖန်ထားခဲ့တာ တွေ့ရတယ်။ နိုင်ငံရေးဆိုတာ လူတွေရောက်ရှိတဲ့ ဘဝကို ဒါမှမဟုတ် ပန်းတိုင်ကို ထိန်းသိမ်း စောင့်ရှောက်ပေးနိုင်ရမယ်။ ဥပဒေနားလည်တဲ့သူဟာ ဥပဒေကို လေးစားလိုက်နာ ကျင့်ကြံနေထိုင် သလိုပါပဲ။ နိုင်ငံရေးသမားဟာ ပြည်သူ့ပန်းတိုင်ကို အားထုတ်ကြိုးစား ဆောင်ရွက်နိုင်ရမယ်။ ပြည်သူ့ဘဝ၊ ပြည်သူ့လောက အကြောင်းကို မလေ့လာဘဲ ငါ့အလုပ် ငါ့နိုင်ငံရေး ငါပဲသိတယ်ဆိုတဲ့ ကလေးဆိုးကြီး တစ်ယောက်လိုတော့ လုပ်လို့ မရပါ။ တိုင်းပြည်အင်အား တိုးတက်စေလိုတဲ့ သူဟာ (ပုဂ္ဂိုလ်ဟာ) တိုင်းပြည်အပေါ် သစ္စာစောင့်သိ ရိုသေရမယ်။ အမျိုးသား ခေတ်နိုင်ငံရေး စနစ်ရှိရမယ်။ နိုင်ငံရေးက သင်ပေးတဲ့အတိုင်း (အတွေ့အကြုံက သင်ပေးတဲ့အတိုင်း) မိမိရဲ့ နိုင်ငံရေး အသိုင်းအဝိုင်းကို တစ်ဦးတစ်ယောက်တည်းရဲ့ ယူဆချက်နဲ့ မဖြစ်စေရဘဲ ထူးခြားချက် နိုင်ငံရေးမူဝါဒ အသွင်အပြင် လက္ခဏာကို ချမှတ်အားထုတ် နိုင်ရမယ်။
နောင်လာမယ့် နှစ် ၁ဝဝ ပြည်မြန်မာ
အရှင်တို့ တိုင်းပြည်ဟာ (နိုင်ငံဟာ) တစ်နေရာတည်းမှာ လူတစ်ဦးသာ နေထိုင်ကြတဲ့ တိုင်းပြည်မဟုတ်ပါ။ စုစည်း (စုဖွဲ့) ပြီး နေထိုင်ကြတဲ့ ပြည်ထောင်စု တိုင်းပြည်ကြီး ဖြစ်တယ်ဆိုတာကို အမြဲတမ်း မှတ်ယူရမယ်။ ပြည်ထောင်စုတိုင်း ပြည်ကြီးတစ်ပြည်ရဲ့ ဂုဏ်ထူးဝိသေသဟာ အမျိုးသားနိုင်ငံရေးပါပဲ။ အမျိုးသားနိုင်ငံရေးကို မကြိုးစားဘဲ ပါတီအကျိုးအမြတ် နိုင်ငံရေး ကြိုးစားကြတဲ့ နိုင်ငံရေးဟာ နောက်ဆုံးတော့ လူမုန်းခံရတာပါပဲ။ ခေတ်အဆက်ဆက် မြန်မာပြည် ပါတီသမိုင်းတွေကို ပြန်လေ့လာကြည့်ပါ။ အထောက်အထားမဲ့ ဆိုခဲ့တာ (ပြောခဲ့တာ) မဟုတ်ပါ။
ယနေ့ မြန်မာပြည် အခြေအနေဟာ နောင်လာမယ့် နှစ် ၁ဝဝ ကာလကျရင် (နောင်နှစ် ၁၀၀ မှာ) –
(၁) တစ်မျိုးသားလုံး တစ်စုတစ်ဖွဲ့ စုစည်းနိုင်ကြမည်လား။ ဒါမှမဟုတ်
(၂) နိုင်ငံတော်တစ်ခုတည်းရဲ့ စစ်မှန်တဲ့ အသွင်းအပြင် လက္ခဏာ ပြည့်ပြည့်စုံစုံနဲ့ ဖြစ်လာနိုင်မည်လား ဆိုတာကို တွေးထားကြပါရဲ့လား။
သမိုင်းနှင့် ယှဉ်ကြည့်ပါ
အရှင်တို့ မြန်မာပြည်ဟာ ချမ်းသာ ကြွယ်ဝတဲ့သူတွေ၊ အသိဉာဏ် ကြွယ်ဝတဲ့သူတွေ ရှားပါးတဲ့ တိုင်းပြည်မဟုတ်ပါ။ ယဉ်ကျေးမှုနဲ့ နိုင်ငံရေးမှာ ထင်ရှားတဲ့ တိုင်းပြည်ကြီးပါ။ သဘာဝတရားကြီးက ပေးထားခဲ့တဲ့ အနှောင်အဖွဲ့ တိုင်းပြည်ကြီးပါ။ ပထဝီအနေအထားအရ အလွန်သာယာလှပတဲ့ တိုင်းပြည်တစ်ပြည်ပါ။ ဒီလို တိုင်းပြည်ကြီးမျိုးဟာ ခုံမင်နှစ်သက်ကြတဲ့သူတွေ မရှိဘူးလို့ မထင်မိပါနဲ့။ နိုင်ငံရေး နှိုက်နှိုက်ချွတ်ချွတ် တတ်သိ ကျွမ်းကျင်တဲ့ လူတွေဟာ ဒီတိုင်းပြည်ကြီးကို အာရုံခံစားမှုရှိကြလို့ပဲ နယ်ချဲ့ခံထားရတဲ့ ပြည်သူဂဏ တိုင်းပြည်ကြီးပါ။ ဟိုခေတ်က ဟိုအခါဆိုရသလို ဒီခေတ်က ဒီအခါမှာ လူသားအခွင့်အရေးကို အကြောင်းပြပြီး ကမ္ဘာ့နိုင်ငံရေး စနစ်သစ်နဲ့ သွယ်ဝိုက်တဲ့နည်းနဲ့ သိမ်းပစ်ချင်တဲ့ သူတွေ မရှိတော့ဘူးလို့ မထင်မြင်မိပါနဲ့။ လောကမှာ လောဘမဲ့တဲ့သူ မရှိသလောက် နိုင်ငံရေး လောဘသားတွေရဲ့ လက်ချက်နဲ့ တိုင်းပြည်ကို မဖျက်ဆီးလို့ (မသိမ်းယူဘူးလို့) သတိမပေါ့ကြဖို့ အကြိမ်ကြိမ် အခါခါ သတိပေးခဲ့ပါပြီ။ ကမ္ဘာ့နိုင်ငံရေးဟာ အင်အားသစ် ခေတ်တစ်ခေတ် စလာနေတာကြောင့် ဒီမိုကရေစီကို ဗဟိုပြုထားကြတဲ့ နိုင်ငံတိုင်းရဲ့ ယဉ်ကျေးမှု အခြေအနေဟာ အရေးမစိုက်ဘဲ မရပါ။ နိုင်ငံရေး ခေတ်တစ်ခေတ် အသစ်စတင်ရင် အဲဒီနိုင်ငံရေး အကြောင်းကို ပိုမိုပြီး လေ့လာသိရှိထားရပါတယ် မဟုတ်လား။
ဒီမိုကရေစီ နိုင်ငံရေးခေတ်ထခဲ့တဲ့ ၁ဝ နှစ်အတွင်းမှာ (၂၀၁၀ မှ ၂၀၂၀ ခုနှစ်အတွင်း) မြန်မာ့ယဉ်ကျေးမှု အခြေအနေတွေ၊ မြန်မာ့အမျိုးသားရေး အခြေအနေတွေ၊ မြန်မာ့စိတ်ဓာတ်ပိုင်း အခြေအနေတွေ မြန်မာ့နိုင်ငံရေး အခြေအနေတွေ ဘယ်လိုပုံစံ အသွင်နဲ့ ပြောင်းလဲပြီး ဘယ်လိုအကျိုးရလဒ်တွေ ခံစားခဲ့ကြရသလဲ ဆိုတာကို ပြန်သုံးသပ်ကြရမယ် မဟုတ်လား။ နိုင်ငံရေးကောင်းမှ၊ စီးပွားရေးကောင်းမှ အရာရာအားလုံး ကောင်းမယ်လို့ ထင်နေကြတာပါ။ လောကအနေနဲ့ ကြည့်ရင် အကျင့်ကောင်းမှ နိုင်ငံရေး စီးပွားရေး ကောင်းမွန်မယ်ဆိုတာကို သတိမထားမိကြပါဘူး။
ဒါကြောင့် အင်အားသစ် ခေတ်တစ်ခေတ် ထလာပြီဆိုရင် အင်အားသစ်ကို စတင်ပေးတဲ့ ဦးဆောင်သူတွေရဲ့ အပြုအမူကို ပိုသတိထားပြီး လေ့လာထားရပါတယ်။ သူတို့ရဲ့ တိုးတက်မှု အဓိပ္ပာယ်ကို သမိုင်းနဲ့ယှဉ်ပြီး ကြည့်ရမယ်။
အဲးခိုး
တို့ဘိုးဘွားအမွေစစ်မို့ (၃) – မဟာပညာ (mahar.asia)
တို့ဘိုးဘွားအမွေစစ်မို့ (၂) – မဟာပညာ (mahar.asia)
တို့ဘိုးဘွားအမွေစစ်မို့ (၁) – မဟာပညာ (mahar.asia)
