၁) သု – သုနေယျ = နာကြားရာ၏။
၂) စိ – စိန္တေယျ = ကြံစည်ရာ၏။
၃) ပု – ပုစ္ဆေယျ = မေးမြန်းရာ၏။
၄) ဘာ – ဘာသေယျ = ပြောဆိုရာ၏။
၅) ဝိ – ဝိစာရေယျ = စူးစမ်းဆင်ခြင်ရာ၏။
၆) လိ – လိက္ခေယျ = ရေးသားရာ၏။
၇ ) သိ – သိက္ခေယျ = သင်ယူရာ၏။
၈ ) ဓါ – ဓါရေယျ = ဆောင်ထားရာ၏။
။ သုစိပုဘာ ၊ ဝိလိသိဓာ
အက္ခရာစွဲသုံး ၊ ဤရှစ်လုံးကို
သီကုံးပန်းသွင် နေ့တိုင်းဆင်လော့။
။ စာသင်ပျိုနု ၊ အခြေပြုတို့
ဥဇုဘူတ ၊ လုံ့လပြင်းစွာ
သူ့ထက်ငါဟု ၊ နှုတ်မှာရွရွ
ကြိုးပမ်းကလျှင်၊သိပ္ပကျေးဇူး
အထူးသိမြင်၊ ပညာရှင်ဟု
မထင် မပေါ် ၊ မကျော်စောဘဲ
တီမှာလွဲအံ့၊အရဲကြိုးကုတ်
ကြက်ရဲသုတ်သို့၊အားထုတ်ခုံမင်
မသင်မအံ ၊ မကြံမမေး
ဆွေးနွေးရောနှော၊ဟောပြောမဲ့ထွေ
ပေချပ်ရေဖြင့် ၊ ကုန်စေဆန်းသာ
သင်ချေပါလည်း၊
ဘယ်မှာဂုဏ်ရှင်၊ကျော်စောထင်လိမ့်။
။ စာသင်ဟူက၊ကျမ်းထိုမျှကို
တွေ့ကမရှောင်၊ကြောင်ပုစွန်စား
ကြွပ်ကြွပ်ဝါးသို့၊လွှသွားပမာ
ကျောက်ထက်စာသို့၊လိုရာရအောင်
ကြံဆောင်လေ့ကျက်၊အနက် အဓိပ္ပာယ်
နှုတ်ဝယ်ရွရွ ၊ ထားချေမှတည့်
တစ်စပေါ်လျှင် ၊ ချည်စငင်သို့
သဘင်ပွဲမှောက် ၊ ဆိုရေးရောက်က
လန့်ကြောက်မရှိ ၊ သတိမြဲခိုင်
ကျောက်တိုင်ပမာ၊ကေသရာသို့
ရွံ့ရှာမဲ့လျှင်၊ဆိုခင်းနည်းနာ
အဖြာဖြာကို၊မကြာနှုတ်လျှောက်
ခန့်ချင့်ထောက်လော့၊အံ့လောက်ဖွယ်သာ
ဂါထာပါဌ်သား၊စကားဝိုက်လည်
စဉ်ရှည်ရှေးတီး ၊ စကားကြီးက
စသည်ထိုထို ၊ ဝိဂြိုဟ်ဝစနတ်
ဓာတ်ရပစ္စည်း၊ထုံးနည်းပမာ
ဂါထာဆန်းဂိုဏ်း ၊ကရိုဏ်းဌာန်စစ်
ဖွင့်လှစ်ဋီကာ ၊ အဋ္ဌကထာပါဠိ
အောက်ထက်ညှိ၍၊ကဝိလက္ခဏာ
အဖြာဖြာကို၊သေချာဆည်းဆ
ဆိုဝံ့ကလျှင်၊ဘဝဤတွင်
ခုမျက်မြင်လည်း၊မထင်ဘယ်မှာ
ရှိဘိရာအံ့၊သံသရာလည်း
ပမာကဲလွန်၊အဆုံးစွန်မူ
ညီမွန်တုလွတ်၊သုံးလူ့နတ်ဝယ်
အကျွတ်ဘယ်မှာ ဝေးတော့မည်။
<><><><><><><><><><><><><><>
ရှင်မဟာရဋ္ဌသာရ
(ဆုံးမစာမှ ကူးယူသည်။)
