Categories
တောင်ကလေးဆရာတော် (တောမှီရဟန်း) ရေးသားသော စာအုပ်များ တောမှီရဟန်း နိုင်ငံရေး အဝိဟိံသာနိုင်ငံရေး

အဝိဟိံသာနိုင်ငံရေး ၃၀

ကိုယ်ချထားတဲ့ သန္နိဋ္ဌာန်ကို မပျက်သွားဖို့နဲ့ စိတ်ညှိုးငယ်ရာမှ အမြန် အားပြန်တက်လာဖို့ ခိုင်မာတဲ့ စိတ်ပိုင်းဖြတ်မှုနဲ့ သတ္တိမွေးဖို့ အင်မတန် အရေးကြီးပါလိမ့်မယ်။

 (မဟတ္တမဂန္ဒီ)

သည်းခံမှုစွမ်းအား                                                                                      

နိုင်ငံရေးနဲ့ ပတ်သက်ရင် အရှင်တို့စိတ်ဟာ ဒေါသကို ရှေ့ဆုံးမှာ မထားဖို့ နိုင်ငံရေး ပညာက ခဏခဏ သင်ကြားထားပါတယ်။ လူတွေဟာ ဒေါသကို အဝတ်အထည် ဝတ်ထား သလို ကိုယ်ကို ဝတ်ထားတာကြောင့် ကိုယ်ဝတ်ရောဂါသည်လို ဖြစ်နေကြတယ်။ ဒေါသ ကြီးတဲ့ ရောဂါသည်ပေါ့။ ဒေါသအမျက်ကြီးတဲ့ ရောဂါသည်ဟာ မိမိရဲ့ ရရှိတဲ့ ဆိုးသွမ်းမှ ရောဂါကို တော်ရုံတန်ရုံ မစွန့်ချင်ကြဘဲ ကုစားမှုလည်း မပြုချင်ကြပါ။ ဒီဥပမာလိုပဲ ဒေါသ အားကြီးတဲ့သူဟာ သည်းခံမှုတရားတစ်ခုခု သက်ရောက်မှု ရှိလာရင် ဖြေဆေးသဘောလို မသတ်မှတ်ဘဲ သည်းခံမှုတရားကိုပဲ ရန်ဘက်ပြုနေတယ်။ သည်းခံမှုတရားက ငြိမ်းချမ်းမှုကို ဦးတည်ပေမယ့် ဒေါသအာဃာတထားတဲ့သူရဲ့ အပြုအမူက ဆိုးသွမ်းမှုမဆုံးတတ်ဘဲ ပေါက် ကွဲတဲ့ ဒေါသသံကို အဝေးကပဲ နားထောင်လိုက်ရုံပါပဲ။ ဒေါသဖြစ်ရခြင်း အကြောင်းအရင်း ဟာ အထင်အမြင် လှည့်ပတ်မှုက စတာပါပဲ။ လူတစ်ယောက်က မိမိကို အမြင်ကတ်နေရင် ဒေါသစိတ် ဖြစ်လာမှာပဲ။ သူ ဖြစ်နေတဲ့ ဒေါသလိုမျိုး မိမိဘက်က ဒေါသမဖြစ်ဖို့ ထိန်းရမယ်။ မေတ္တာစိတ်ပွားများရမယ်။ သူ့ကို သနားကြင်နာရမယ်။ ဒီလိုအဆိုးမျိုးတွေ ဖြစ်လာရတာဟာ လှည့်စားခြင်းဒဏ် ခံရတယ်လို့ပဲ မှတ်ရမယ်။ ဒေါသဆိုတာ လူတွေအရေးကြီးတဲ့ကိစ္စ(တရား) မဟုတ်ဘူး။ သူ မရှိရင်လည်း အကြောင်းမဟုတ်ဘူး။ သူ မဖြစ်ရင်လည်း ဘာမှ အားယုတ်စရာမရှိဘူး။ ဒါကြောင့် ဒေါသနဲ့ ခိုက်ရန်ပြုတဲ့သူတွေကို သည်းခံပေးနိုင်သမျှ သည်းခံပါ။ သည်းခံမှုစွမ်းအားမလျော့သွားစေပါနဲ့။

အဆိပ်သီးတဲ့ပစ္စည်း

ယနေ့ အလုပ်သမားတွေရဲ့ ခံစားရတဲ့ အခွင့်အရေးဆုံးရှုံးမှုဟာ အမှန်တရား ချိုးဖောက်တဲ့သူတွေရဲ့ လုပ်ရပ်တွေပါ။ ဒီလုပ်ရပ်တွေကို လုပ်လို့ တိုးတက်ရတာမျိုး ဖြစ်လာ တာကို မိမိကိုယ်မိမိ ကျေနပ်ရင် ဒီဝေဒနာတွေကို မထုတ်ဖော်ဘဲ အရှင်တို့အားလုံး ကျေကျေ နပ်နပ်နဲ့ သည်းခံပြီး နေလိုက်ပါ့မယ်။ နေနိုင်ကြပါတယ်၊ ဒါပေမဲ့ သတိလက်လွတ်တဲ့ သစ္စာမဲ့စွာ ပြုမူခဲ့တဲ့အလုပ်ကို ပြည်သူအားနဲ့ ထုတ်လုပ်ထားရတဲ့ (ဒါနစည်းစိမ်တွေကို) အကျိုးအမြတ်တွေကို တိုင်းပြည်အတွက် ပဓာနပစ္စည်းဖြစ်သွားရင် ကျေနပ်ပါတယ်။ ဒီလိုမှ မဟုတ် ခေါင်းပုံဖြတ်စနစ်နဲ့ အရှင်တို့အားနဲ့ ထုတ်လုပ်ထားတဲ့ပစ္စည်းတွေကို နိုင်ငံတကာမှာ မဖြန့်သင့်ပါ။ ဒီပစ္စည်းဟာ မသန့်ပါ။ သစ္စာမဲ့ဥပဒေ ချိုးဖောက်တဲ့ အဆိပ်သီးတဲ့ပစ္စည်းပါ။ 

သာဓကကို မမေ့ပါနဲ့

ယနေ့ မြန်မာအလုပ်သမားတွေရဲ့ ခံစားရတဲ့ဝေဒနာဟာ ဒီအကြောင်းအရာတွေပါ ပဲ။ လုပ်သမျှအားနဲ့ အကျိုးအမြတ်မရတဲ့ အလုပ်ရုံမျိုးဟာ မြန်မာပြည်မှာ လက်ခံနိုင်စရာ အကြောင်းမရှိပါ။ ပြည်သူကို အားကိုးရင် ပြည်သူတွေကို မလိမ်ပါနဲ့။ ပြည်သူတွေကို လိမ်လို့ရမယ် မထင်နဲ့။ ပြည်သူ့အားနဲ့ ထုတ်လုပ်ပြီး မျှတဲ့တန်ဖိုး အကျိုးကို မပေးနိုင်တဲ့ အလုပ်ရှင်တွေ မြန်မာပြည်မှာ အလုပ်ရုံ၊ စက်ရုံ မတည်ထောင်ပါနဲ့။ ပြည်သူတွေအပေါ်မှာ အလွန် ခြယ်လှယ်တဲ့ အလုပ်ရှင်တွေ အရှင်တို့ရဲ့ တိုင်းပြည်ဥပဒေတွေကို မဖျက်ဆီးပါနဲ့။ ငါတို့မြန်မာပြည်သူတွေကိုလည်း ဖျက်ဆီးဖို့ မကြံစည်ပါနဲ့။ သစ္စာမဲ့ ပြုမူချက်ပြုတဲ့သူတွေ မြန်မာပြည်ကနေ ခုချက်ချင်း ထွက်သွားပါ။ “ကရက်ဒေါက်”ကို မောင်းထုတ်ခဲ့ဖူးတဲ့ သာဓကကို မမေ့ပါနဲ့။

မချိုးနှိမ်ပါနဲ့

အရှင်တို့ဟာ သည်းခံရကျိုးကို နားလည် သိမြင်ထားပါတယ်။ အလုပ်သမားတွေ သူတို့ဘဝမှာ ခံစားနေရတဲ့ ဝေဒနာဒုက္ခအမျိုးမျိုးကို အရှင်တို့ မခံစားနိုင်ပါ။ သူတို့ရဲ့ဒုက္ခ ဝေဒနာဟာ ဖော်ထုတ်မပြနိုင်လောက်တဲ့ အခြေအနေမှာ ရှိနေပါတယ်။ အမှန်တရားကို လက်ခံကျင့်သုံးတဲ့ ငါတို့ပြည်သူတွေကို မတော်မတရား အနိုင်ကျင့်ပြုတာကို လက်မခံနိုင်ပါ။ တရားသဖြင့် အရှင်တို့ကိုယ်တိုင်က တောင်းဆိုပါတယ်။ မတရားမှုဖြင့် အရှင်တို့ရဲ့ ပြည်သူတွေကို မခိုင်းပါနဲ့။ အဓမ္မစေခိုင်းမှု မပြုပါနဲ့။ ဒီလိုပြုမူချက်တွေဟာ သူတော်ကောင်းတွေ မကြိုက်တဲ့အပြင် သာမန်ပြည်သူတွေလည်း မနှစ်သက်ပါ။ ဒီနေရာမှာ အခကြေးငွေဖြင့် အလုပ်လုပ်ကိုင်ရသော အရှင်တို့ရဲ့ပြည်သူတွေကို နစ်နာမှု၊ ဆုံးရှုံးမှု မလုပ်ကြပါနဲ့။ တရား သဖြင့် ဆက်ဆံပါ။ လုပ်အားကို တရားသဖြင့် အကျိုးအမြတ် မျှတထားပါ။ မျှတခြင်း၊ ညီမျှခြင်းဟာ လူရဲ့ တန်ဖိုးထားတဲ့ စံနှုန်းပါ။ လူကို တန်ဖိုးထားပါ။ အမှန်ချမ်းသာမှုကို လိုချင်ရင် လူ့သိက္ခာ၊ လူ့ဂုဏ်ရည်တွေကို မချိုးနှိမ်ပါနဲ့။ ဒုက္ခရောက်သူကို ဝိုင်းဝန်းကူညီပါ။ နှိပ်စက်တဲ့လူ မလုပ်ပါနဲ့။

သဘာဝကျတယ်၊ နည်းလမ်းကျတယ်

ဒီပြည်သူတွေဟာ တိုင်းပြည်မဲ့၊ အမျိုးမဲ့ကြတဲ့သူတွေ မဟုတ်ပါ။ အကျိုးယုတ် အောင် ချိုးပစ်ဖျက်ဆီးမှု မလုပ်ကြပါနဲ့။ ဒီထက်မကကြမ်းတမ်းလာရင် အရှင်တို့ရဲ့ တာဝန်အရ ဆန့်ကျင်ရမှာဖြစ်တဲ့ အကြမ်းမဖက်တဲ့နည်းနဲ့ ဆန့်ကျင်မှု ပြုရမှာပါပဲ။ ခုလို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းနဲ့ တာဝန်အရ အသိ၊ သတိပေးတာကို ရိုသေစွာ လက်မခံနိုင်ခဲ့ရင်လည်း ကြီးမားတဲ့ ပေးဆပ်ရမှ များ ပေးဆောင်ရမှာပါပဲ။ အပြစ်မရှိတဲ့သူကို ဖမ်ပြီး အကျဉ်းချ၊ ထောင်ချခဲ့တာကို သဘာဝကျ တယ်၊ နည်းလမ်းကျတယ်ဆိုရင် မတရားတဲ့အမိန့်အာဏာကို တာဝန်ရှိတဲ့သူတွေရဲ့ ပြုမူ ဆောင်ရွက်ချက်ဟာလည်း သဘာဝကျတယ်၊ နည်းလမ်းကျတယ်လို့ပဲ မှတ်ရမယ်။

ခြားနားချက်မထားတဲ့ ချစ်ခြင်း

ပြည်သူတွေ ဆင်းရဲစွာ ခံစားရတဲ့ ဝေဒနာကို ဝမ်းသာပျော်ရွှင်ကြတဲ့ အပျော်လွန်သူ တွေအားလုံး သတိထားဖို့ လိုလိမ့်မယ်။ နာကျင်မှုထဲက စိတ်နာကျင်မှုခံစားနေရတဲ့ ပြည်သူတွေ ကို ဂရုစိုက် စောင့်ရှောက်ပေးဖို့ မမေ့ပါနဲ့။ စိတ်နာကျင်မှုထဲက ပေါက်ထွက်တဲ့ဒဏ်ဟာ သက်သာဖြည့်ဆည်းပေးဖို့ ခက်ခဲပါတယ်။ ပြည်သူတွေ စိတ်ဓာတ်ခိုင်မြဲတည်ငြိမ်အောင် လျင်မြန်စွာ စောင့်ရှောက်ပေးပါ။ မိမိ အကျိုးစီးပွားချမ်းသာမှုတစ်ခုတည်းနဲ့ စောင့်ရှောက်နေ တာဟာ မခဲယဉ်းပါ။ သတ္တဝါအပေါင်း ဒုက္ခခံစားရတာကို လွတ်မြောက်သွားအောင် ကယ်တင် ဖို့၊ စောင့်ရှောက်ဖို့ သင့်မှာ မမေ့ကောင်းပါ။ မိမိကိုယ် မိမိ ချစ်သလို မိမိ ပတ်ဝန်းကျင်တွေ ကိုလည်း မိမိ ချစ်နေရမယ်။ ဘယ်သူတွေ ဘာပြောပြော ခြားနားချက်မထားတဲ့ ချစ်ခြင်းဟာ အမြတ်ဆုံး စောင့်ရှောက်ခြင်းတရားပါပဲ။

လူတွေစွမ်းအင် မဟုတ်ပါ

ဒီတရားကို လက်တွဲသွားဖို့ ဝန်မလေးပါနဲ့။ လူသားတစ်ရပ်လုံးနဲ့ဆိုင်တဲ့ အများအကျိုးဖြစ်ထွန်းစေနိုင်တဲ့ ဂုဏ်ရည်တွေကို တန်ဖိုးထားပါ။ အတ္တကင်းမဲ့ပါ။ မသိနားမလည်မှု တရားကို သိပါ။ မတရားကွဲပြားမှုကို စည်းလုံးညီညွတ်ပါ။ လူတွေဟာ ငြိမ်းချမ်းမှုကို လိုလားကြတယ်။ အကြမ်းဖက်မှုကို လက်မခံကြပါ။ တိုးတက်မှုကို လိုလားကြပြီး ပျက်စီး၊ ဖျက်ဆီးမှုကို မနှစ်သက်ကြပါ။ မလိုလားကြပါ။ ဘယ်ဖျက်ဆီးမှုမျိုးကိုမဆို အဆုံးသတ်ခြင်း မကောင်းပါ။ အားပေးထောက်ခံမှုမရှိတဲ့ ဒေါသကို ပေါက်ကွဲရန် မလိုပါ။ လူတွေ စွမ်းအင် မဟုတ်ပါ။ အားနည်းချက်တရားပါ။

နိုင်ငံရေး လမ်းဖွင့်ပေးပါ

ယနေ့ မြန်မာပြည်အစိုးရဟာ အခက်ခဲကြားက တည်ငြိမ်အေးချမ်းမှုဆီကို သွားနေ တာကို တွေ့ရတယ်။ ဒီသွားနေမှုဟာ နောက်မဆုတ်တဲ့ သွားခြင်းပါ။ သိက္ခာရှိတဲ့ သွားခြင်း ပါ။ မိမိ တိုင်းပြည်ကို စနစ်ကျအောင် စီမံပေးတဲ့သွားခြင်းပါ။ ဒီမျိုးစေ့ဟာ အကြမ်းမဖက်တဲ့ မျိုးစေ့ပါ။ ပြဿနာကို မမွေးထုတ်တဲ့ မျိုးစေ့ပါ။ ဒုက္ခဆင်းရဲခြင်းကို လိုလားတဲ့ သွားခြင်း မဟုတ်ပါ။ တရားမျှတမှုကို သက်သေပြတဲ့ အုပ်ချုပ်မှုသို့ သွားခြင်းပါ။ တိုင်းသူပြည်သားများ တရားမျှတမှုကို ခံစားရပါစေဆိုတဲ့ စေတနာကောင်းနဲ့ တိုင်းပြည်ကို ပုံသွင်းတယ်လို့ အရှင်တို့ယုံကြည်မှု ထားလိုက်ချင်ပါတယ်။ ဒီစကားဆိုပြလို့ ကြားရတဲ့ မြန်မာပြည်အစိုးရအဖို့ ဝမ်းမသာဘဲ ဖြစ်ရင်၊ သို့မဟုတ် မကျေနပ်မိရင် အကြမ်းမဖက်မှုတရားနဲ့ ဗြဟ္မစရိယတရား နှစ်ပါး ဝမ်းသာရင် အရှင်တို့ ကျေနပ်နိုင်ပါပြီ။ ဆက်လက်ပြီးတော့ မြန်မာပြည်အစိုးရကို တောင်းဆိုမှုတစ်ခု ရှိပါတယ်။ နိုင်ငံရေးကျောင်း လျင်မြန်စွာ တည်ဆောက်ပေးပါ။ နိုင်ငံရေး ကျောင်းသား မွေးထုတ်ပေးပါ။ နိုင်ငံရေးလမ်း ဖွင့်ပေးပါ။ ရဲရဲဝံ့ဝံ့ တောင်းဆိုပါတယ်။

အကျင့်ကောင်းသူရဲ့ စည်းစိမ်သာ ဖြစ်ပါစေ

အရှင်တို့တိုင်းပြည်ဟာ လွတ်လပ်ရေးရပြီး နှစ်ပေါင်းမနည်းတော့ပါ။ လွတ်လပ်ရေး ရပြီး ဆိုပေမယ့် အရှင်တို့ တတ်ထားတဲ့ ပညာတွေဟာ လွတ်လပ်တဲ့ လွတ်လပ်ရေးပညာ မဟုတ်ပါ။ တခြားတိုင်းပြည်ကလူတွေ အရှေ့ကို ကျော်ဖြတ်တက်နေကြပြီ။ သူတို့တိုင်းပြည်ဥမှာ ပညာဘဏ်၊ သုတဘဏ်တွေ ပြည့်ဝနေအောင် စုပုံနေကြပြီ။ အရှင်တို့မှာ မတတ်တတတ် ပညာနဲ့ တိုင်းပြည်အတွက် ဆောင်ရွက်လုပ်ကိုင်နေရတာကြောင့် အကြွေးနဲ့၊ အတိုးနဲ့ သံသရာ လည်နေကြရတယ်။ တတ်တဲ့သူတွေက တိုင်းပြည်ကို ဦးဆောင်ကြပါ။ သိတဲ့သူတွေတိုင်းပြည် ကို ခေါင်းဆောင် လုပ်ကြပါ။ နက်ရှိုင်းတဲ့ နိုင်ငံရေးပညာရပ်တွေ လူထုတွေကို သင်ပေး ပါ။ လူတိုင်းဆိုင်တဲ့ပညာရပ်ဟာ နိုင်ငံရေးပညာရပ်ပါ။ ပြည်သူ့ကြားက ပြည်သူ့နိုင်ငံရေး ဖြစ်အောင် အသိ၊ အမြင် ဖွင့်ပေးပါ။ လူထုတွေ နိုင်ငံရေးပညာတတ်လို့ တိုင်းပြည်အတွက်က အကျိုးမယုတ်လျော့သွားပါ။ တိုင်းပြည်ရဲ့ အမာခံဟာ ပညာပါ။ ပညာကို လူတိုင်း တန်ဖိုး ထားပါ။ အခြေခံပညာ၊ အထက်တန်းပညာ မခွဲခြားဘဲ စ၊ လယ်၊ ဆုံး ကောင်းတဲ့ပညာရေးကို လူထုတွေကို သင်ပေးပါ။ ပေါများသူ ပညာတတ်၊ ယုတ်လျော့သူ ပညာမွဲ လူးလဲတဲ့စနစ်ဆိုး တွေ မြန်မာပြည်မှာ ပြုပြင်ပေးပါ။ ပေါများသူက အထက်တန်းလွှာ၊ ယုတ်လျော့တဲ့သူက အောက်တန်းလွှာ၊ ထက်အောက်ထားတဲ့စနစ်တွေ ဖျောက်ကြပါ။ ခွဲခြားဆက်ဆံထားတဲ့ စနစ်တွေ၊ ဥပဒေတွေ၊ စည်းမျဉ်းစည်းကမ်းတွေ မထားပါနဲ့။ လူအချင်းချင်းပဲ တစ်ဖက်သား အရှက်ရတဲ့ ဆက်ဆံခြင်းမျိုး ရှောင်ကြဉ်ကြပါ။ ဂုဏ်သိက္ခာတရားကို ဓနနဲ့ မနှိုင်းယှဉ်ပါနဲ့။ သိက္ခာမလဲကျနိုင်တဲ့ ဓနကို ထိန်းထိန်းသိမ်းသိမ်း လုပ်ကြပါ။ သုံးဖြုန်းလို့မကုန်တဲ့ စည်းစိမ်ကို မတော်မတရားတဲ့စည်းစိမ် မဖြစ်စေနဲ့။ အကျင့်ကောင်းသူရဲ့ စည်းစိမ်သာ ဖြစ်ပါစေ။

ကိုယ့်တာဝန်ကို ကိုယ်ထမ်းဆောင်

ယနေ့ အရှင်တို့မြန်မာပြည်လူထုတွေဟာ ကိုယ်ပိုင်လမ်းတစ်လမ်း ရွေးပါ။ ကိုယ်ပိုင် လမ်းအဖြစ် ဒုက္ခခံရခြင်းလမ်းကို မရွေးပါနဲ့။ ဒုက္ခခံရခြင်းဟာ လိုလားအပ်တဲ့အရာ မဟုတ် ပါ။ ကိုယ်ပိုင်လမ်းအဖြစ် ဒီမိုကရေစီလမ်းကို ရွေးပါ။ ဒီမိုကရေစီလမ်းဟာ အကြမ်းဖက်မှ မပါရပါ။ မတရားတဲ့ အပြုအမူ မပါရပါ။ ကလဲ့စားချေတဲ့လမ်းစဉ် မဟုတ်ပါ။ လူမျိုး၊ သို့မဟုတ် ပုဂ္ဂိုလ်ရေးရာအပေါ်မှာ အခြေမခံဘဲ အသွင်အပြင်ဖြစ်တဲ့ အမူအကျင့်ကို ကြည့်ပါ။ လုပ်ဆောင်ချက် အမူအကျင့် အသွင်အပြင် မကောင်းရင် အဲဒီစနစ်ကို ဦးမော့နိုင်ရုံသာမက ဖျက်ဆီးပစ်ရသည့်တိုင်အောင် အကြမ်းမဖက်တဲ့နည်းနဲ့ ဖျက်ဆီးပစ်ရမယ်။ ယနေ့ တစ်ကမ္ဘာ လုံးမှာ စိတ်မကောင်းစရာတွေ အမျိုးမျိုး ရှိနေတယ်။ ဖိနှိပ် နှိပ်စက်မှုတွေလည်း အများကြီးပါ။ ကလေးသူငယ်တွေခံနေရတဲ့ ကာယကံမြောက် စော်ကားမှု၊ နိုင်ငံရေးသမားများ ဖိနှိပ်ထားမှု၊ အလုပ်သမား၊ လယ်သမားလူတန်းစား အစုံစုံ နှိမ့်ချဆက်ဆံခံရမှုဟာ မြင်မကောင်း၊ ကြား မကောင်းလောက်အောင် ဖြစ်နေကြတယ်။ နာဇီဖက်ဆစ်သမားတွေထက် ရက်စက်ကြတယ်။ သူတို့ရဲ့ဒေါသ အားနည်းချက်ကို အကျိုးတိုးတက်မှု ဘယ်ရွေ့ဘယ်မျှ ရောက်နေကြပြီလဲ ဆိုတာကို သူတို့ကိုယ်သူတို့ မသိကြပါ။ မှန်မှန်ကန်ကန် နားလည်ချင်ပါတယ်။ အရှင်တို့ရဲ့ မြန်မာပြည်သူတွေရဲ့ စိတ်ထားနဲ့ သဘောထားကို မဖျက်ဆီးကြပါနဲ့။ ဖျက်ဆီးတတ်တဲ့အရာ ဟာ အမွေခံပစ္စည်း မဟုတ်ပေမယ့် ဘောင်ခတ်ထားလို့တော့ မရပါ။ 

နောက်ဆုံး ကာလ ပြောလိုတာက ဒီမြန်မာပြည်ကြီးထဲမှာ – 

(၁) လူ့ကျင့်ဝတ် မလေးစားတဲ့သူတွေ၊
(၂) စည်းကမ်း မလိုက်နာတဲ့သူတွေ၊
(၃) ပူးပေါင်းဆောင်ရွက်မှု မလုပ်တဲ့သူတွေ၊
(၄) အကျပ်အတည်းထဲ ရောက်အောင် ကလိမ်ကကျစ်ဆင်တဲ့ အယူအဆသမားတွေကို (အားလုံးကို) ကြောက်မက်ဖွယ်ကောင်းတဲ့၊ ပြင်းပြတဲ့ ကျင့်ဝတ်ဆိုင်ရာ တစ်ပါးဖြစ်တဲ့ ကိုယ့်တာဝန်ကိုကိုယ် ထမ်းဆောင်တဲ့သူ ဖြစ်အောင် လုပ်ပေးပါလို့ တောင်းဆိုပါတယ်။

ယနေ့ မြန်မာပြည်အစိုးရဟာ
အခက်ခဲကြားက တည်ငြိမ်အေးချမ်းမှုဆီကို သွားနေတာကို တွေ့ရတယ်။ 
ဒီသွားနေမှုဟာ နောက်မဆုတ်တဲ့ သွားခြင်းပါ။ သိက္ခာရှိတဲ့ သွားခြင်းပါ။

ကိုးကား။ တောမှီရဟန်း၏ “အဝိဟိံသာနိုင်ငံရေး (၂၀၁၆)၊ စာမျက်နှာ ၂၄၅-၂၅၀၊ အဝိဟိံသာနိုင်ငံရေး (၃၀)” မှကောက်နုတ်ရေးသားဖော်ပြခြင်းဖြစ်သည်။

Loading

Categories
တောင်ကလေးဆရာတော် (တောမှီရဟန်း) ရေးသားသော စာအုပ်များ တောမှီရဟန်း နိုင်ငံရေး အဝိဟိံသာနိုင်ငံရေး

အဝိဟိံသာနိုင်ငံရေး (၂၉)

မိမိ အကျိုးအမြတ်ရရန် သူတစ်ပါးအကျိုးကို ထိခိုက်မှုပြုပြီး မိမိ၏ လူမှုအဆင့် အတန်းနှင့် ရာထူးအာဏာကို မတရားသဖြင့် အသုံးပြုခြင်းကို ရပ်ထားပါ။ ရှေ့ဆက်မတိုးပါစေနှင့်။ 

ပဋိပက္ခစက်ဝန်း

ပဋိပက္ခတစ်ခုရဲ့ မျက်နှာစာဟာ သုံးပါး (သုံးခု) ရှိကြောင်း တွေ့ရတယ်။
(၁) နှီးနွှယ်နေသောသဘောထားများ၊
(၂ ) အပြုအမူများ၊
(၃) ဆက်စပ်အခြေအနေများ ဖြစ်ပါတယ်။

-နှီးနွှယ်နေသော သဘောထားများ –   (ပြောင်းလဲလိုသည့်ဆန္ဒ ပုံသေသတ်မှတ်ထားသည့် အခြေအနေ၊   စိတ်လှုပ်ရှားမှုများ၊ အမြင်များ)။
-အပြုအမူများ –     (လှုံ့ဆော်ခြင်း၊ တောင်းဆိုခြင်း၊ မေတ္တာရပ်ခံခြင်း၊ အကြမ်းဖက်ခြင်း)။
-ဆက်စပ်အခြေအနေများ – (ဥပမာ – အရင်းအမြစ် ရှားပါးမှု၊ ပြိုင်ဆိုင်မှု၊ သဘောထားကွဲလွဲမှု၊ လက်ရှိအနေအထား စသည့် နောက်ခံအကြောင်းအရာ)။
ပဋိပက္ခတစ်ခုခု ဖြစ်လာကြပြီဆိုရင် ပဋိပက္ခကို ဖြေရှင်းဖို့အတွက် လက်တွေ့ ကျဖို့ လိုပါတယ်။ လက်တွေ့ လေ့လာသင်ယူမှု စက်ဝန်းအကြောင်းကို မသိရင် ပဋိပက္ခကို ဖြေရှင်းဖို့ မလွယ်ကူပါ။ ဒါကြောင့် ပဋိပက္ခ လွယ်ကူစွာ ဖြေရှင်းနိုင်ရန် –

(၁) ပြုမူလှုပ်ရှားခြင်း၊
(၂ ) ထင်ဟပ်သုံးသပ်ခြင်း၊
(၃) လေ့လာဆည်းပူးခြင်း၊
(၄) ကြိုတင်စီစဉ်ခြင်းများ လေ့လာရေး လုပ်ရမယ်။
စက်ဝန်းတစ်ခုရဲ့ အဆုံးဟာ နောက်စက်ဝန်းတစ်ခုရဲ့အစနဲ့ တူတာကြောင့် ပဋိပက္ခ အစအဆုံးကို လေ့လာရင် ပဋိပက္ခစက်ဝန်း နားလည်သွားတာပါပဲ။ ဒီပဋိပက္ခစက်ဝန်းကို ပို၍နားလည်ဖို့ဟာ ပဋိပက္ခဖြစ်စဉ် အကြောင်းအရာစကားကို သေချာလေ့လာဖို့ လိုပါတယ်။

ကောင်းစွာ နားထောင်ခြင်း

စကားကို နားထောင်တဲ့နေရာမှာ –
(၁) အစီအစဉ်ရေးဆွဲခြင်း၊ 
(၂ ) လက်တွေ့လုပ်ဆောင်ခြင်း၊
(၃) ထင်ဟပ်သုံးသပ်ခြင်း၊
(၄) လေ့လာသင်ယူခြင်း၊
(အဆုံး+အဖြတ်) လက်တွေ့ လေ့လာသင်ယူမှုစက်ဝန်း ရှိရမယ်။ ပြောတဲ့သူရဲ့ စကားကို ခံစားမှုကိုပါ နားလည်ဖို့အတွက် အာရုံစူးစိုက်နိုင်ဖို့ နားထောင်သူရဲ့ ကိုယ်ပိုင်စိတ်ကူး နဲ့ တုံ့ပြန်မှုတွေကို ထိန်းချုပ်ထားနိုင်တဲ့ ဆက်ဆံရေးဆိုင်ရာ ကျွမ်းကျင်မှုတစ်ခုဟာ ငြိမ်ငြိမ် သက်သက် နားထောင်ပေးဖို့ လိုအပ်သလို နောက်ထပ် သတင်းအချက်အလက်တွေ သိနိုင်ဖို့ အခြားနည်းလမ်းတွေကိုလည်း အသုံးပြုရပါတယ်။ နားထောင်သူအနေနဲ့ ပြောသူကို မှန်မှန်ကန်ကန် နားလည်ဖို့၊ မေးမြန်းဖို့လည်း လိုတယ်။

(က) မေးခွန်းထုတ်ခြင်း 
(ခ)  အနှစ်ချုပ်ခြင်း
(ဂ)  စကားပြေပြန်ကြည့်ခြင်း
(ဃ) ပြောသူ၏ ခံစားမှုကို ဆင်ခြင်ခြင်း
စတဲ့ အချက်တွေကိုလည်း အာရုံထားရမယ်။ ထိရောက်တဲ့ နားထောင်ခြင်းဖြစ်စေဖို့ သွယ်ဝိုက်တဲ့နည်းနဲ့ ဖော်ပြတဲ့ ကိုယ်ဟန်မူရာ၊ စိတ်လှုပ်ရှားမှုနဲ့ ခံစားမှုကိုလည်း ထည့်သွင်း စဉ်းစားရမယ်။

မှုန်ဝါးသွားမယ် မထင်ပါ

အရှင်ဟာ အဖိနှိပ်ခံရသူတွေရဲ့ အလုပ်သမားပါ။ ယနေ့ ကမ္ဘာပေါ်မှာ အဖိနှိပ်ခံရတဲ့ သူတွေ၊ နစ်နာဆုံးရှုံးမှုခံရတဲ့သူတွေဟာ ဘယ်သူတွေရဲ့ ပြုမူချက်လဲ ဆိုတာ သိဖို့လိုပါတယ်။ မိမိတို့ရဲ့ ပြုမူချက်ကို ပဋိပက္ခအသွင် မဆောင်ပါစေနဲ့။ အစိုးရသူ၊ အာဏာရှိသူတွေကို

အရှင် စကားပြောချင်ပါတယ်။ မိမိရဲ့ တိုင်းသူပြည်သားတွေ ပြုပြင်မှုမပြုဘဲ (ထိန်းသိမ်းမှု မလုပ်ဘဲ) အာဏာတန်ခိုးပြပြီး ကျော်ကြားအောင် အားထုတ်နေမှုဟာ တိကျမှန်ကန်စွာ ရှိရဲ့လား ဆိုတာ သုံးသပ်ဆင်ခြင်သင့်ပါတယ်။ယနေ့ လူတွေဟာ ဆင်းရဲဒုက္ခအမျိုးမျိုးနဲ့ ရင်ဆိုင်ဖြေရှင်းရတဲ့အချိန်မျိုးမှာ မသိနားမလည်မှု ရှိရင် နည်းလမ်းပြ ပြုပြင်ပေးရမယ် မဟုတ်လား။ လိုရာရောက်အောင် ပြုပြင်မှုမလုပ်ဘဲ ပြည်သူကို ရန်သူလို သတ်မှတ်နေတာဟာ အစိုးရသူတွေရဲ့ အလုပ် မဟုတ်ပါ။ ဒီလိုလုပ်ရပ်ဟာ ပဋိပက္ခပွားစေခြင်း မဟုတ်လား။ ဒါကြောင့် အရှင်ရဲ့ “Non-Violence-Activism” လုပ်ဆောင်မှုဟာ ရပ်နေခြင်း မဟုတ်။ တည်နေခြင်း မဟုတ်ပါ။ အရှင်တို့ရဲ့ တင်းတိမ်ရောင့်ရဲခြင်း၊ မေတ္တာရှေ့ထားခြင်း၊ တက်ကြွ နိုးကြားခြင်း ဖြစ်စဉ်ဟာ မှုန်ဝါးသွားမယ် မထင်ပါနဲ့။

အပြစ်ကို အရှိအတိုင်း ဖြစ်သင့်

အတိတ်ကာလက ပြစ်မှုတွေကို ပြုခဲ့ပြီး တရားဝင် ပေးအပ်သော လွတ်ငြိမ်းချမ်းသာ ခွင့်ကို မလေးစားဘဲ အာဏာပိုင်တွေထံ တရားမဝင် လက်နက်ပစ္စည်းများ အပ်နှံထားရုံနဲ့ ငြိမ်းချမ်းရေး ရယူတာမျိုးဟာ တရားဝင် ငြိမ်းချမ်းရေး မဟုတ်ပါ။ အခွင့်အာဏာနဲ့ လုပ်ပိုင်ခွင့် ရှိသော ယနေ့ အစိုးရသူတွေဟာ လူမျိုးရေး၊ ဘာသာရေး၊ နိုင်ငံရေး၊ ယဉ်ကျေးမှုဓလေ့တွေ အားလုံးကို ထင်မြင်ချက်အမျိုးမျိုး ပေးပေမယ့် နားမထောင်၊ သည်းမခံ၊ အမြင်ကျဉ်းပြီး ပြုလုပ်တဲ့လုပ်ရပ်တွေဟာ သမာသမတ်မကျတဲ့လုပ်ရပ်ကို ကျော်လွန်ပြီး အဆုံးစွန် ရောက် နေကြပါပြီ။ အပြစ်သားတွေကို လွတ်ငြိမ်းသားဖြစ်အောင် လုပ်ခြင်းကြောင့် အကြမ်းဖက်ခြင်း မပေါ်လာနိုင်ဘူးလို့ မမြင်ပါ။ လူမှုဒုက္ခ အမျိုးမျိုး ပေးတဲ့သူကို အပြစ်မယူ၊ အပြစ်မပေး၊ လွတ်ငြိမ်းရေး ချမ်းသာခွင့်ပေးခြင်းဟာ ရှေးခေတ်ကာလက ဓမ္မတာသဘောလား။ အပြစ်ကိုအရှိအတိုင်း ဖြစ်သင့်ပါတယ် မဟုတ်လား။ 

ဖြစ်မလာနိုင်ဘူးလို့ မထင်နဲ့

အရှင်တို့ တိုင်းပြည်ဟာ တရားဥပဒေ ချိုးဖောက်တဲ့သူကို ချိုးဖောက်မိပါသည်ဟု ဝန်ခံခွင့် အမြဲပေးနေတာဟာ ဘာသဘောလဲ။ အပြစ်များ ကျူးလွန်ဖို့ လွတ်လပ်ခွင့် ပေးနေ တာလား။ အကြမ်းဖက်ဆင်ပြီး အားထုတ်နေတာကို သိပါလျက်နဲ့ သဘောတရား ဖြစ်စဉ် တစ်ပါးပါးလို့ သတ်မှတ်နေလိုက်ကြတာလား။ ဥပဒေတွေကို ဘယ်သူက အစဖောက်နေ သလဲ။ လေ့လာမှတ်သားသင့်ပါတယ်။ ပြည်သူ့ဥပဒေကို ပြည်သူတွေ မလေးစားလို့ မရပါ။ ဥပဒေ မလေးစား၊ မလိုက်နာတဲ့ ပြည်သူတွေဟာ မိမိတို့ ရေးဆွဲထားတဲ့ဥပဒေတွေ အလကား ဆုံးရှုံးမှာပဲ။ အရှင်တို့ဟာ လွတ်လပ်ခွင့်ရပြီ ဆိုပြီးတော့ မလေးမစား မလုပ်ကောင်းတဲ့အရာ

တွေကို မလုပ်သင့်ပါ။ အုပ်ချုပ်မှု၊ စီမံမှု ဘယ်လိုပဲကောင်းကောင်း ဥပဒေကို မလေးစား၊ မလိုက်နာကြရင် အရှင်တို့ ယုံကြည်ထားကြတဲ့ အကြမ်းမဖက်နိုင်ငံရေးဟာ ကျဆင်းသွားမှာပဲ။ အကြမ်းမဖက်တဲ့ နိုင်ငံရေးမူဝါဒ ကျဆင်းသွားရင် ဂျူးလူမျိုးတွေ ခံရတဲ့ ဒုက္ခမျိုးထက် ပိုမိုယုတ်မာရက်စက်တဲ့သူ၊ သို့မဟုတ် ဟစ်တလာထက် ပိုပြီး ယုတ်မာတဲ့သူ ဖြစ်မလာနိုင်ဘူး လို့ မထင်နဲ့။

မြန်မာပြည်ကို ဒီနည်းနဲ့ ချီတက်မှ

နိုင်ငံရေးဟာ ပုံသေတွက်နည်းရှိတဲ့ ကိန်းသင်္ချာလိုမျိုး မဟုတ်ပါ။ နိုင်ငံရေးလောကမှာ အကြီးမားဆုံး စွမ်းအင်ရှိတဲ့ နိုင်ငံရေးဟာ အဝိဟိံသာ (Non-Violence) နိုင်ငံရေးပဲ ရှိတယ်။ အချို့က ဒီနည်းဟာ Activist (လှုပ်ရှားပြောင်းလဲရေးသမား)အလုပ် ဆိုပြီးတော့ ကဲ့ရဲ့ပြောဆိုကြတယ်။ ဒီအဆိုဟာ မမှန်ပါ။ အရှင်တို့ဟာ Active Non-Violence ပုဂ္ဂိုလ် တွေပါ။ အဖိနှိပ်ခံရတဲ့သူတွေရဲ့ အလုပ်သမားကြီးပါ။ လမ်းပြသူပါ ၊ သို့မဟုတ် တက်ကြွသော အကြမ်းမဖက်သော နည်းပြသူတွေပါ။ မြန်မာပြည်ကို ဒီနည်းနဲ့ နိုင်ငံရေးချီတက်မှ ပြည်သူတွေ လိုလားတဲ့ လူမှုဘဝနိုင်ငံရေး         (ဒီမိုကရေစီ-ပြည်သူ့အာဏာ၊ ပြည်သူ့အခွင့်အရေး) ရောက်မယ် (ရမယ်) ဆိုတာ သိထားလို့ပါ။

ဘက်နာ (BATNA)

အရှင်တို့တိုင်းပြည် နိုင်ငံရေးကို ဒီပုံဒီနည်းနဲ့ ချီတက်နေတာကို ဆန့်ကျင်ဘက်၊ ယှဉ်ပြိုင်ဘက် ရှိရင်လည်း သူတို့ကို မဆန့်ကျင်ဘဲ လွတ်လပ်ခွင့်ပေးပါ။ သည်းခံပေးပါ။ မေတ္တာထားပေးပါ။ ရပ်တည်ပေးတဲ့ပုဂ္ဂိုလ် (ရပ်တည်ပေးသူ)တွေ ဒီသဘောကို နားလည်ပေးပါ။ လုပ်ငန်းစဉ်တစ်ခုဟာ ရန်လိုမှု ၊ ကျူးကျော် ရန်စလိုမှု၊ သဘောမတူညီမှု ၊ စွပ်စွဲမှု ၊ မိတ်မဖြစ်မှု ၊ အငြင်းပွားမှုများ ရှိကြစမြဲပါ။ ဒီလိုသဘောမျိုး ရှိတာကိုသိရင် မိမိရဲ့ ပြင်ဆင်ချက်နည်းလမ်းကို မလိုမုန်းထားခြင်း ဖြစ်သူတွေကို ရန်ငြိုး၊ ရန်ဘက်မထားဘဲ မိမိဘက်က ‘ဘက်နာ – Batna’ တစ်ခု ရဖို့ အရေးကြီးတယ်။ ဒီ“ဘက်နာ”နည်းလမ်းကို နားလည်ရင် အရှင်တို့ရဲ့ မြန်မာပြည်နိုင်ငံရေးစီမံကိန်းဟာ မှားယွင်းကြောင်း စွပ်စွဲမှု၊ လွှဲချမှုများ ကင်းပြီး ဘက်လိုက်ခြင်း၊ အယူသန်ခြင်းလည်း လျော့ကျသွားဖို့ သေချာတယ်။

နိုင်ငံရေးခံယူချက် မတူရင်

မြန်မာလူမျိုးတွေဟာ နိုင်ငံသားဆိုင်ရာ အမျိုးသားရေးဝါဒ ကိုမကိုင်စွဲဘဲ လူမျိုးဆိုင်ရာ အမျိုးသားရေးဝါဒကို ပိုပြီး ဦးစားပေးချင်ကြတယ်။ လူမှုဆိုင်ရာ လှုပ်ရှားမှုတစ်ခုဟာ နိုင်ငံသားဆိုင်ရာ အမျိုးသားရေးသာ အားကောင်းတယ်။ အခြားအရေးတွေဟာ ဘက်ပြန်တဲ့ နိုင်ငံရေးဖြစ်တာကို တွေ့ရတယ်။ နိုင်ငံသားဆိုင်ရာ အမျိုးသားရေးဝါဒမှာ –

(၁) အသားအရောင်၊
(၂ ) ကျား/မ၊
(၃) ဘာသာစကား၊
(၄)လူမျိုးမခြားဘဲ တိုင်းပြည် စံနှုန်းထားမှုနဲ့ တရားဥပဒေ စိုးမိုးရေးအပေါ် နိုင်ငံသားတစ်ဦးချင်းစီရဲ့ သစ္စာခံမှုပဲ ဖြစ်ပါတယ်။ ဒီအမြင်မျိုး ခံယူတဲ့နိုင်ငံရေးဟာ လူမှုဘဝ နိုင်ငံရေး (ဒီမိုကရေစီ) အခရာကျတယ်။ နိုင်ငံသားဆိုင်ရာ အမျိုးသားရေးမူဝါဒကို စိတ်မဝင်စားတာကြောင့် နိုင်ငံရေးခံယူချက်တွေ ကွဲလွဲသွားတာပါ။ နိုင်ငံရေးခံယူချက်မတူရင် “Civil War’ ပြည်တွင်းစစ် ခင်းကြတာပါပဲ။ 

ပြည်တွင်းစစ် ဖြစ်ရခြင်းဟာ –
(၁) နိုင်ငံရေးခံယူချက် မတူသူများ ဖြစ်ခြင်း၊ 
(၂) အကြမ်းဖက် ချုပ်ကိုင်ခြင်း၊
(၃) မလုပ်လိုမှုတစ်ခုကို လုပ်စေရန် အမိန့်ပေးခြင်း၊ 
(၄) ခြိမ်းခြောက်ခြင်းတွေကြောင့်ပါပဲ။

လက်ခံဖို့ အကြောင်းမရှိ
အရှင်တို့ဟာ မိမိတိုင်းပြည်အတွက်ကို “ဘုံတူညီချက်” ထားရန် လိုတယ်။ တူညီတဲ့ ရည်မှန်းချက်၊ တူညီတဲ့ အကျိုးစီးပွားဖြစ်ရေးဟာ တိုင်းပြည်တစ်ပြည်မှာ အရေးကြီးပါတယ်။ တူညီသော ရည်မှန်းချက်၊ တူညီသော အကျိုးစီးပွား၊ အခြေခံတူညီချက်၊ အခြေခံတူညီချက် များ ရွေးထုတ်အသုံးပြုတတ်ဖို့ အရေးကြီးပါတယ်။ လူထုတွေ သတိထားပါ။ မိမိရွေးချယ်တဲ့ ခေါင်းဆောင်၊ သို့မဟုတ် ပုဂ္ဂိုလ်ကို လူထုနဲ့ တူညီချက်မရှိတဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်(ခေါင်းဆောင်)ကို မရွေးမိဖို့ပါ။ မိမိ ရွေးထားတဲ့သူက ခေါင်းဆောင်မပီသရင် ရွေးချယ်ထားတဲ့သူတွေကပဲ တရားခံ ဖြစ်သွားမယ်။ ဒီပုံစံဟာ နိုင်ငံရေးသာဓက ရှိခဲ့တယ်။ များစွာ တွေ့ခဲ့ဖူးတယ်။ အရှင်တို့ ခံစားရတဲ့ဝေဒနာဟာ အရှင်တို့ အသိဆုံးပါ။ အရှင်တို့ရဲ့ ဝေဒနာဟာ အရှင်တို့ နားလည်ပါတယ်။ အရှင်တို့ ဝေဒနာဟာ အလွန်အမင်း ပြင်းပြလာရင်တော့ အမိန့်အတိုင်း ပြဋ္ဌာန်းထားတဲ့ဥပဒေကို လက်ခံဖို့ အကြောင်းရှိမယ် မထင်ပါ။

အားမနည်းတတ်ပါ

ဒါပေမဲ့ အရှင်တို့ရဲ့ တုံ့ပြန်မှုဟာ မေတ္တာပျက်မှာ မဟုတ်တဲ့အပြင် အကြမ်းဖက်မှာလည်း မဟုတ်ပါ။ အမိန့်အာဏာကို လက်မခံရုံကလွဲရင်ပေါ့။ အရှင်တို့မိဘတွေဟာ အကျိုးရှိနိုင်တာ၊ အကျိုးယုတ်နိုင်တာကို သင်ကြားပေးထားပါတယ်။ ဒီသင်ကြားချက်ဟာ ခုဘဝ၊ အခြားဘဝအတွက်ပါ။ အရှင်တို့ရဲ့ဘဝကို ကောင်းကျိုးဖြစ်နိုင်တဲ့အကြောင်း အတားအဆီး အပိတ်အပင်မျိုး ဖြစ်လာတဲ့ နိုင်ငံရေးမျိုး ဖြစ်လာခဲ့ရင်တော့ ရွံရှာပစ်ပယ်မှု၊ မသိနားမလည်မှု တရားထိန်းချုပ်နိုင်ဖို့ ခဲယဉ်းသွားနိုင်ပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ ဒီတရားဟာ အများကို ထိခိုက်နစ်နာလွန်းတာကြောင့် ဒုက္ခဆင်းရဲမူရဲ့ အရင်းအမြစ်ဖြစ်တဲ့ ဒီတရားကို အကြွင်းမဲ့ပယ်သတ်ရမယ့် ကိစ္စတရားအဖြစ်နဲ့ အရှင်တို့ရဲ့ အသိဉာဏ်စဉ်က ချမှတ်ပေးထားပါတယ်။ အရှင်တို့ရဲ့နှလုံးသားဟာ အားမနည်းတတ်ပါဘူး။

ဘဝတစ်လျှောက်

အရှင်တို့ဟာ လူမှုဂုဏ်သိက္ခာကို ဖျက်ဆီးရက်သူတွေ မဟုတ်ပါ။ နိုးကြားတဲ့ သူတွေပါ။ ကိုယ်ကျိုးကြီးဖက်တဲ့သူတွေ မဟုတ်ပါ။ ပျော်ရွှင်မှု၊ ချမ်းသာမှု၊ တိုးတက်မှုတွေကို ပေးတဲ့သူတွေပါ။ အရှင်တို့ဟာ လူသားတစ်ရပ်လုံးအတွက် မကုန်မခန်းသော အကျိုးကျေးဇူးကို ဆောင်ရွက်ဖို့ မိဘတွေ အဆုံးအမပေးခဲ့တဲ့သူတွေပါ။ လူသားတွေရဲ့ တိုးတက်စေတဲ့အရာ ဂုဏ်ကို ကူညီထောက်ပံ့ဖို့ လူဖြစ်ကြတဲ့သူတွေပါ။ အသက်ရှင်နေတဲ့    ဘဝတစ်လျှောက် အထင်အမြင် လှည့်စားခံရမှု ဝေးပါစေ။

ယနေ့ အစိုးရသူတွေဟာ လူမျိုးရေး၊ ဘာသာရေး၊ နိုင်ငံရေး၊ 
ယဉ်ကျေးမှုဓလေ့တွေ အားလုံးကို ထင်မြင်ချက်အမျိုးမျိုး ပေးပေမယ့် 
နားမထောင်၊ သည်းမခံ၊ အမြင်ကျဉ်းပြီး ပြုလုပ်တဲ့လုပ်ရပ်တွေဟာ 
သမာသမတ်မကျတဲ့လုပ်ရပ်ကို ကျော်လွန်ပြီး အဆုံးစွန် ရောက်နေကြပါပြီ။

ကိုးကား။ တောမှီရဟန်း၏ “အဝိဟိံသာနိုင်ငံရေး (၂၀၁၆)၊ စာမျက်နှာ ၂၃၉-၂၄၄၊ အဝိဟိံသာနိုင်ငံရေး (၂၉)” မှကောက်နုတ်ရေးသားဖော်ပြခြင်းဖြစ်သည်။

Loading

Categories
တောင်ကလေးဆရာတော် (တောမှီရဟန်း) ရေးသားသော စာအုပ်များ တောမှီရဟန်း နိုင်ငံရေး အဝိဟိံသာနိုင်ငံရေး

အဝိဟိံသာနိုင်ငံရေး (၂၈)

ကမ္ဘာ့ငြိမ်းချမ်းသာယာမှုကို စကြဝဠာတစ်တိုက်လုံး စုစည်း တည်ဆောက်ကြရမယ်။

မှောင်မိုက်တဲ့ ဖက်စပ်နိုင်ငံရေး

လူ့သမိုင်းကို လူတွေ ပြန်လေ့လာရသောအခါ လူတွေ လုပ်ဆောင်ချက်အမျိုးမျိုး ထဲက ညီညွတ်တဲ့ နိုင်ငံရေးလမ်းစဉ်တစ်ခုကို တည်ဆောက်နိုင်ကြဖို့ ကြိုးပမ်းအားထုတ် နေကြတာကို တွေ့ရမယ်။ လူအများ စုပေါင်းနေတဲ့ လူနေကမ္ဘာကြီးဟာ ကမ္ဘာဦးအစ ပညာမတတ်မြောက်ကြခင်က နေထိုင်ကြတဲ့ လူတွေရဲ့စရိုက်အကြောင်းကို ပြန်တွေးမိကြရင် လူသားတွေအချင်းချင်း တည်ထောင်ဖွဲ့စည်းထားကြတဲ့ လူမှုဘဝဟာ ပျော်ရွှင်ချမ်းမြေ့သာယာ တဲ့ လူမှုဘဝတွေ တွေ့ရမှာပါ။ စုပေါင်းနေ၊ စုပေါင်းစား၊ စုပေါင်းလုပ်ကိုင်ကြတဲ့ လူမှုရေး စနစ်ကို အတတ်ပညာအမျိုးမျိုးကြောင့် လူတွေဟာ စုပေါင်းချက်မှ ခွဲဖြာချက်တွေ ဖြစ်လာ ကြတယ်။ ယူဆချက်တွေ၊ ပြုမူချက်တွေ အမျိုးမျိုးကြောင့် ညီညွတ်သော၊ တစ်ခုတည်းသော၊ ငြိမ်းချမ်းသော (လူမှုဘဝ) ပြည်သူ့ဘဝလမ်းစဉ်၊ သို့မဟုတ် လူမှုဘဝနိုင်ငံရေးလမ်းစဉ်ကို အေးအေးချမ်းချမ်း မတည်ဆောက်နိုင်ကြတော့ဘဲ မှောင်မိုက်တဲ့ ဖက်စပ်နိုင်ငံရေးတွေကို လက်ခံကျင့်သုံး နေထိုင်ကြရတယ်။

တစ်ခုတည်းသော ညီညွတ်ရေး

ယနေ့လူတွေဟာ စည်းလုံးညီညွတ်မှုအတွက် ပင်ပင်ပန်းပန်းနဲ့ ဖာထေးနေကြရပြီ မဟုတ်လား။ စည်းရုံးမှု မရှိတာကြောင့် ညီညွတ်အားကောင်းတဲ့ အုပ်ချုပ်မှုတွေ မရကြဘဲ (လူများစု၊ လူနည်းစု)အခွင့်အရေးတွေ ထိခိုက်ပွန်းပဲ့လာကြတာကို သိလာကြတော့ ပြင်ဆင်တဲ့ အပေးအယူတွေ လုပ်နေကြရတယ်။ ယနေ့လူတွေဟာ တိုင်းပြည်ဆိုသော အဆောက်အအုံတွေ ကို ကိုယ်ပိုင်စနစ်တွေထားဖို့ စိုးရိမ်ရသူများ မရှိတော့ပါ။ တိုင်းပြည်ကို မတရားသိမ်းယူသော စနစ်လည်း မရှိတော့ပါ။ လူအချင်းချင်း ညှဉ်းဆဲခြင်းစနစ်တွေလည်း မကြာမီ ချုပ်ငြိမ်း ပပျောက်တော့မှာ ဖြစ်တာကြောင့် လူတွေအားလုံး စုပေါင်းရည်ရွယ်ချက်ဖြစ်တဲ့ တစ်ခုတည်း သော ညီညွတ်ရေး၊ သို့မဟုတ် ငြိမ်းချမ်းရေးကို အရလှမ်းကြမှာ ဖြစ်ပါတယ်။

မငြိမ်းချမ်းတဲ့ အရာအားလုံးကို ဖျက်သိမ်း

ဒီလမ်းစဉ်ကို ချီတက်ကြမယ် ဆိုရင်  –
(၁) အချင်းချင်း စကားပြောခြင်း၊
(၂) ပြန်လည်ဆန်းစစ် ပြင်ဆင်မှု ပြုပြင်ခြင်း၊
(၃) အပေးအယူ နားလည်မှုယူခြင်း ဆိုတဲ့ မူသုံးချက်နဲ့လုပ်ကြရင် ညီညွတ်ရေး၊ တည်ငြိမ်ရေး၊ အေးချမ်းရေး၊ ဖွံ့ဖြိုးသာယာရေး ရှိလာမှာပါပဲ။ ပိုမိုပွင့်လင်းတဲ့ လူမှုဘဝ အသိုင်းအဝိုင်းရောက်အောင် မုသာဝါဒ ပယ်သတ်တဲ့စနစ်၊ မကောက်ကျစ် မစဉ်းလဲတဲ့စနစ်ကို ရပ်ထားပစ်ရမှာပါပဲ။ လိုရာဘက် (အလို-ဆန္ဒဘက်) တစ်ဖက်တည်းနဲ့ အစဉ်အဆက် မှားခဲ့တဲ့ နိုင်ငံရေးစနစ်ကို စွန့်ခွာပြီး ညီညွတ်ရေး အမြန်ဆုံး တည်ဆောက်ပေးနိုင်တဲ့ နိုင်ငံရေးကို တည်ဆောက်ရမှာပါပဲ။ လူသားအတွက် မငြိမ်းချမ်းတဲ့ အရာအားလုံးကို ဖျက် သိမ်းပစ်ရမှာပဲ။ (လူသားအတွက် အဆိပ်ဖြစ်တဲ့အရာ ဟူသမျှ) လူဖျက်ကမ္ဘာပစ္စည်း အားလုံး ကို ဖျက်ဆီးပစ်ဖို့ လူတိုင်းမှာ တာဝန်ရှိကြတာ ကြောင့် သဘောတူနိုင်မယ့် ဖျက်သိမ်းရေးမူ တစ်ခုကို ညီညီညွတ်ညွတ် ဆုံးဖြတ်ဖို့ လုပ်ကြရမယ်။

လက်နက်မဲ့ လူမှုကမ္ဘာ

နိုင်ငံရေး၊ လူမှုရေး၊ စီးပွားရေး၊ လုံခြုံရေးတွေကို ထိပါးစေတဲ့ အကြောင်းအရာဟာ ယနေ့ ကမ္ဘာပေါ်မှာ အပြိုင်အဆိုင်လုပ်ကြတဲ့ “လက်နက်ပြိုင်ပွဲ”ပါပဲ။ အသက်သေခြင်းများစွာ သတ်ဖြတ်နိုင်တဲ့ပညာကို လူပုံအလယ်မှာ ပြိုင်ဆိုင်မှု၊ လေ့ကျင့်မှုပြုကြတဲ့ အပြုအမူဟာ လူ့သိက္ခာတရား ကျဆင်းနေတာကို မမြင်ဘဲ လက်နက်အားကိုးပြီး နိုင်ငံရေးသိက္ခာကို ထိန်းသိမ်းမယ့် ပြိုင်ပွဲကြီးဟာ လူသားတွေရဲ့ အကျင့်တရား ပျက်စေရုံသာမက လူသားအားလုံး တို့ရဲ့ စိတ်ဓာတ်ကိုပါ ပျက်စီးစေတယ်။ ဒီပြပွဲ ပြိုင်ပွဲဟာ မဖျက်သိမ်းလို့ မရပါ။ ဖျက်သိမ်းမှ အသက်ချမ်းသာရကြမှာ ဖြစ်ပါတယ်။ ဒီထက်များပြားတဲ့ ဆိုးကျိုးတွေ တစ်စတစ်စ များပြား လာတာကြောင့် လက်နက်ထုတ်လုပ်တဲ့ အတတ်ကိုပါ ဖျက်သိမ်းရမယ်။ အကျိုးမရှိတဲ့ အတတ်ပညာကို မသင်ယူပါနဲ့။

(၁) အဏုမြူလက်နက်တွေ ဖျက်သိမ်းပေးပါ။
(၂) ဇီဝ (BIOLOGICAL)၊ ဓာတု (CHEMICAL) လက်နက်တွေ ဖျက်သိမ်း ပေးပါ။
(၃) စစ်လက်နက်တွေ ဖျက်သိမ်းပေးပါ။ အရှင်တို့ ပြင်းထန်စွာ တောင်းဆိုပါ တယ်။ လက်နက်နဲ့ ကိရိယာအတွက် ကုန်ကျတဲ့ငွေတွေကို တိုးတက်ဖွံ့ဖြိုးဖို့ အတွက် လုပ်ပေးပါ။ ငြိမ်းချမ်းရေးအတွက် သုံးပါ။ မရှိဆင်းရဲသားအတွက် ပေးဝေပါ။ မဖွံ့ဖြိုးသေးတဲ့ဒေသကို လှူဒါန်းပေးပါ။ လက်နက်မဲ့လူမှုကမ္ဘာ တည်ဆောက်ပေးပါ။ တာဝန်ကျေကြပါ။ အရှင်ကိုယ်တိုင် ဦးဆောင်တောင်းဆို ပါတယ်။

အင်အားသုံးလို့ အောင်မြင်မှာ မဟုတ်

လူတွေရဲ့ အခွင့်အရေးကို မဖျက်ဆီးပါနဲ့။ လူမှုအသိုက်အမြုံတွေကို လုံခြုံနွေးထွေး အောင် စောင့်ရှောက်ပေးပါ။ ဒီတာဝန်ကို ထမ်းဆောင်ပေးကြပါ။ လူမှုဆင်းရဲမှုကို ကိုယ်စီ တာဝန်ယူကြပါ။ ဒီလို အဆိုပြုချက် မိတ်ဆက်ပေးတာကို ငြိမ်းချမ်းရေးကို လက်နက်အားကိုး ပြီး ရယူချင်တာ မဟုတ်ပါ။ မှားတဲ့လမ်းကြောင်း ရယူချင်တာ မဟုတ်ပါ။ ဒီဖြောင့်ဖြောင့် ပြောဆိုတဲ့ အဆိုဟာ လူသားကမ္ဘာကို ဖျက်ဆီးတဲ့ လက်နက်တွေ မမြင်ချင်၊ မတွေ့ချင်လို့ပါ။ တစ်ဖက်သတ် အနိုင်ပိုင်းတဲ့ လက်နက်ကို ဘယ်သူမှ မမြင်ချင်ပါ။ မတရားတဲ့ စစ်လက်နက် ပြိုင်ဆိုင်မှုဟာ (လူ့ကမ္ဘာ) ဒီမြေပြင်မှာ မမြင်ချင်ပါ။ မတရားအကျိုး ဖြစ်လာရတဲ့ အလုပ်ကို ရေရှည်တည်တံ့ဖို့ မလိုပါ။ အရှင်တို့ လိုချင်တဲ့ သာယာဝပြောရေးဟာ အင်အားမသုံးခြင်းပါ။ အင်အားသုံးလို့ အောင်မြင်မှာ မဟုတ်ပါ။ အရှင်တို့ လိုချင်တဲ့ ငြိမ်းချမ်းသာယာဝပြောရေးကို မရမချင်း အရှင်တို့ မျက်လုံး မှိတ်မထားပါ။ တရားခြင်းမရှိတဲ့ အမိန့်ကို ကြောက်တဲ့လူ မဟုတ်ပါ။ ယနေ့ လူတွေဟာ လက်နက်အားကိုးပြီး ရာဇဝတ်ပြစ်မှုတွေ ကျူးလွန်ခဲ့ကြတာ များလှပြီ။ ဘယ်လက်နက်မဆို လျင်မြန်စွာ ဖျက်သိမ်းပေးပါ။ ဒီတောင်းဆိုမှုဟာ အမှန်တရား ကို စွန့်ပြီး တောင်းဆိုတာ မဟုတ်ပါ။

ပဋိပက္ခကို မမွေးထုတ်

အရှင်တို့ ခံနိုင်ရည်သတ္တိဟာ ကုန်ဆုံးသွားမှာ မဟုတ်ပါ။ နည်းပါးသွားမယ်လို့ လည်း မစိုးရိမ်ပါနဲ့။ နက်ရှိုင်းတဲ့သတ္တိတွေ အများကြီး ရှိပါတယ်။ သတ္တဝါတွေကို အလကား မသတ်ပစ်ကြပါနဲ့။ လောကမှာ ဆက်တည်ခိုင်မြဲတဲ့တရား မရှိပေမယ့် တုန်လှုပ်ခြင်းသဘော တရားအရ သစ္စာမဖောက်သင့်ပါ။ သစ္စာဖောက်ခြင်းဟာ အပြစ်ကျူးလွန်ခြင်းပါ။ အရှင်တို့ရဲ့

“ငြိမ်ချမ်းရေးဓလေ့”ဟာ “နှုတ်ဆိတ်နေတဲ့ဓလေ့” မဟုတ်ပါ။ “အကြမ်းမဖက်ဓလေ့”ကို အရှင်တို့မှာ အလွန်တန်ဖိုးထားတဲ့သူတွေပါ။ နက်ရှိုင်းစွာ အမြစ်တွယ်နေတဲ့ လက်နက်ကိုင် ပဋိပက္ခကို “ယဉ်ကျေးမှုဓလေ့”နဲ့ အဖြေရှာသင့်ပါတယ်။ အရှင်တို့ရဲ့ တောင်းဆိုချက်ဟာ အကြမ်းမဖက်ကြရေးကို ဦးတည်တာ ဖြစ်တာကြောင့် “အကြမ်းဖက်ဓလေ့”ကို ဂုဏ်တင် လေးစားကြတဲ့သူတွေအားလုံး သိစေချင်ပါတယ်။ လူတိုင်းသဘောတူ ကျင့်သုံးနေကြတဲ့ သူတွေအားလုံး သိစေချင်ပါတယ်။ လူတိုင်း သဘောတူကျင့်သုံးနေကြတဲ့ လက်တွေ့ အလေ့ အထ (ထုံးတမ်းစဉ်လာ)ကို မဖျက်ဆီးသင့်ပါ။ အရှင်တို့မှာ ပဋိပက္ခကို မမွေးထုတ်ပါ။ လက်နက် ရုပ်သိမ်းပေးပါ။

(၁) တန်းတူညီမျှမှုရှိရေး၊
(၂) အခွင့်အလမ်းရှိရေး၊
(၃) အခြေခံလိုအပ်ချက်များ ပြည့်ဝရေး၊
(၄) ပါဝင်ဆောင်ရွက်ခွင့်ရရှိရေးတို့ကို တားဆီးကန့်ကွက်ခံရတဲ့ လူမျိုးတိုင်းအရေးကို အကြမ်းမဖက်မှုအတွက် “ယဉ်ကျေးမှုဓလေ့”ကို တန်ဖိုးထားပြီး အမြစ်တွယ်နေတဲ့ “လက်နက် ပြိုင်ဆိုင်ရေး”ကို အဆုံးသတ်ပေးကြပါ။ အရှိန်လျော့ကျပေးပါ။

အရှင်တို့ရဲ့ ရည်ရွယ်ချက်ဟာ လူသားများထိုက်တန်တဲ့ ရည်ရွယ်ချက်ပါ။ ဆက်ဆံ ရန် မထိုက်တန်တဲ့ ရည်ရွယ်ချက် မဟုတ်ပါ။ အရှင်တို့ရဲ့ ရဲရင့်သော ဆုံးဖြတ်ချက်ဟာ တာဝန်ရှိတဲ့သူတွေ၊ လူ့အဖွဲ့အစည်းတွေ၊ ပါဝင်တဲ့သူတွေ အားလုံးအတွက်ပါ။ အရှင်တို့ရဲ့  ရပိုင်ခွင့်များ၊ အခွင့်အလမ်းများ၊ အရေးယူဆောင်ရွက်ချက်များ တန်းတူညီမျှမှု ရရှိစေဖို့ပါ။ အရှင်တို့ဟာ ပြည်သူပြည်သားတွေပါ။ အပြန်အလှန် ဆွေးနွေးမှုကို ရယူလိုတဲ့သူတွေပါ။ အကျပ်ရိုက်ခြင်း၊ ဒွိဟဖြစ်ခြင်းကို အလိုမရှိပါ။ အရှင်တို့ လူ့ဘဝဖြစ်ခြင်းတန်ဖိုးကို မမျှတ သောနည်းနဲ့ ခွဲခြားဆက်ဆံတာကို မလိုချင်ပါ။ မိမိတို့ရဲ့ဘဝကို ကိုယ်တိုင်ထိန်းသိမ်းနိုင်စွမ်း ရှိကြတဲ့သူတွေပါ။ ရွေးချယ်နိုင်စွမ်းကို ယုတ်လျော့အောင် မဖြစ်ချင်ပါ။ ဒီလို ခံစားရတာကို၊ သို့မဟုတ် ဒီလိုခံစားရတာကြောင့် “လက်နက်ရုပ်သိမ်းခြင်း”ကို ကန့်ကွက်၊ တောင်းဆိုရတာ ပါ။ ဒီလက်နက်ကြောင့် ခွဲခြားဆက်ဆံခြင်းနဲ့ ခွဲခြားရှုမြင်ဆက်ဆံခြင်းခံရတာမကဘဲ အရှင် တို့ရဲ့ အစွမ်းအစ မဲ့စေပါတယ်။ ရန်အပေါင်းကို တိုးစေပါတယ်။

တစ်ဖက်သားဆန်တဲ့ အပြုအမူ

ယနေ့ကမ္ဘာပေါ်မှာ အကြမ်းဖက်မှုတွေ တိုးပွားလာတာကြောင့် ပဋိပက္ခတွေ တိုးလာ ပါတယ်။

(၁) တရားဝင်ဖြစ်သောပဋိပက္ခ၊
(၂) ဥပဒေကြောင်းအရဖြစ်သောပဋိပက္ခ၊
(၃) နိုင်ငံရေးသဘာဝကြောင့် ဖြစ်သော ပဋိပက္ခတွေဟာ နေရာတိုင်းမှာ တိုးပွား လာပါတယ်။ အငြင်းပွားသူ များလာတာကြောင့် အငြင်းပွားမှုများ တိုးလာပါတယ်။ ဒီလို အငြင်းပွားမှုများ တိုးလာရတာဟာ စီရင်ဆုံးဖြတ်ခြင်း၊ ဖြေရှင်းခြင်း၊ ဖျန်ဖြေခြင်း၊ ညှိနှိုင်း ဆွေးနွေးခြင်း စတဲ့ တရားဥပဒေကြောင်းအရ မျက်ကွယ်ပြုကြလို့ပဲ ဖြစ်ပါတယ်။ ယနေ့ မြန်မာ့မိသားစုအတွင်း (နေအိမ်အတွင်းမှာ) အကြမ်းဖက်မှုတွေ ဖြစ်ပွားလာတာကို တွေ့ရ တယ်။ ဒီလို ဖြစ်ပွားလာတာဟာ လူ့ကျင့်ဝတ်နဲ့ မညီညွတ်တဲ့ အခြေခံတွေကြောင့်ပါပဲ။ တကယ်တော့ လူတွေဟာ ရက်ရောခြင်း၊ ချစ်ခင်မြတ်နိုးခြင်း၊ သိရှိနားလည်ခြင်း (ဒါန၊ မေတ္တာ၊ ပညာ) တရားနဲ့ ညီညွတ်ရမယ်။ တစ်ဖက်သားဆန်တဲ့ အပြုအမူကြောင့် ပဋိပက္ခ အရှိန်အဟုန် မြင့်တက်လာတာပါ။

မှတ်ယူလိုက်ကြမယ်

တကယ်တော့ လူတွေဟာ မိမိနဲ့တစ်ဖက်သား မတူကွဲပြားမှု မရှိပါ။ ဒီအနေအထား ကို သုံးသပ်၍ လူမျိုးစု အမျိုးသားရေးဝါဒနဲ့ လူမျိုးစုနိုင်ငံရေးဆိုင်ရာ ပဋိပက္ခတွေ မြန်မာ ပြည်မှာ မရှိအောင် မျှတမှု တုံ့ပြန်ချက်ကောင်းတွေ လုပ်ပေးရမယ်။ နစ်နာချက်၊ မုန်းတီးမှု၊ ထက်အောက် တစ်ပြေးညီဖြစ်ဖို့ လိုအပ်တယ်။ ရန်လိုမှု၊ ရန်လိုစိတ်အနေနဲ့သာ ထားရင်တော့ လူသားလုံခြုံရေးအတွက် ပျက်စီးဆုံးရှုံးကြမှာပဲ။ ဒီသဘောတရားအားလုံးဟာ တစ်ကမ္ဘာလုံး မှာ မပြန့်ပွားရေးအတွက် ဘက်ပြိုင်စစ်ပွဲများ၊ လက်နက်ပြိုင်ဆိုင်မှုများ၊ အုပ်စုဖွဲ့နိုင်ငံရေးများ ရပ်တန်းမှရပ်ကြရန်၊ သို့မဟုတ် ဖျက်သိမ်းကြရန် လူထုတွေ တောင်းဆိုနေကြပါပြီ။ တောင်း ဆိုမှုတွေ လက်မခံတဲ့အစိုးရ (လူမှုအဖွဲ့အစည်း) မှန်သမျှကို အရှင်တို့က အကြမ်းဖက်သူ၊ အကြမ်းဖက်ဝါဒ လက်ခံသူ၊ ဖြန့်ဖြူးသူအဖြစ် မှတ်ယူလိုက်ကြမှာ ဖြစ်ပါတယ်။

မတုန်လှုပ်ပါ

အရှင်တို့ဟာ ဘယ်သူ့ကိုမှ ထိခိုက်နစ်နာတာကို မလိုချင်ပါ။ မကြိုက်ပါ။ ယခု အရှင်တို့ ဒီလိုတောင်းဆိုမှုပြုတာကို ဘယ်အစိုးရမှ ကြိုက်တာမဟုတ်ပါ။ ဘယ်သူမှ မထိခိုက် တဲ့ တောင်းဆိုမှုကို လက်မခံနိုင်လောက်တဲ့အထိ တင်းတင်းကျပ်ကျပ် တောင်းတာမျိုး အရှင် တို့မလုပ်ပါ။ အရှင်တို့ရဲ့အကြမ်းမဖက်တဲ့အပြုအမူဟာ ခေတ်သစ်နိုင်ငံရေး အတွေးအမြင် တွေထက် ထက်မြက်စူးရှပါတယ်ဆိုတာကို သိစေချင်ပါတယ်။ ယနေ့မြန်မာပြည်မှာ အရှင် တို့ရဲ့ လူထုတွေအပေါ်မှာ ပြင်းထန်ရည်ရွယ်ချက်ပါတဲ့ အကြမ်းဖက်မှုတွေ ရက်ရက်စက်စက် ကျူးလွန်လာတာကို တွေ့ရတယ်။ လူမဆန်စွာ ပြုမူတဲ့အလုပ်ဟာ ဘယ်သူမှ လက်မခံပါ။

ဒီလိုလုပ်ရပ်တွေဟာ အရှင်တို့ရဲ့ အကြမ်းဖက်တဲ့ဝါဒကို ဆန့်ကျင်နေတယ်လို့ပဲ သတ်မှတ်ရ မယ်။ တရားနည်းလမ်းမကျတဲ့ ဒီလို အကြမ်းဖက်မှုမျိုးကို အရှင်တို့ အမျိုးသားရေးအတွက် လုံခြုံရေးကို ထိပါးစေရုံသာမက အရှင်တို့ရဲ့ “ယဉ်ကျေးမှုဓလေ့”ကိုပါ ဖျက်ဆီးပစ်တာနဲ့ တူပါတယ်။ ဒီလို စိန်ခေါ်မှုမျိုးကို အရှင်တို့ရဲ့ Non-Violence တန်ဖိုးကို ကျဆုံးစေအောင် ပြုမူတာနဲ့ တူပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ အရှင်တို့ မတုန်လှုပ်ပါ။ တုန်လှုပ်ရတဲ့ အကြောင်းရင်း ရောက်အောင်လည်း မရှိပါ။

လူ့ဘဝမျိုးစေ့

အရှင်တို့ရဲ့ Non-Violence ရဲ့ခိုင်မာမှုဟာ ကျောက်ဆောင်၊ ကျောက်တိုင် မဟုတ် ပေမယ့် အကျိုးအာနိသင်ဖြစ်ကြတဲ့ တန်းတူမှု၊ ကိုယ်ချင်းစာနာမှုတရားတွေဟာ တစ်ကမ္ဘာလုံး အတွက် (မြန်မာတစ်ပြည်လုံးအတွက်) ဖြစ်ရမယ် ဆိုတာကို ခိုင်မာတဲ့ ရည်ရွယ်ချက်ပါ။ အကြမ်းမဖက်တဲ့တရားဟာ နေရာအနှံ့ မှီခိုအားကိုးခြင်းရှိအောင် တည်ထောင်သွားဖို့ အရှင်ရဲ့ အဓိဋ္ဌာန်ဟာ နောက်မဆုတ်သွားပါ။ နွေးထွေးတဲ့ နှလုံးသားမွေးထုတ်၊ လူ့ဘဝ ရှင်သန်သွား လိုတဲ့ စေတနာ၊ ပျော်ရွှင်တဲ့ လူ့ဘဝမျိုးစေ့ ကိုယ်စီအမျှ ရကြပါစေ။

နိုင်ငံရေး၊ လူမှုရေး၊ စီးပွားရေး၊ လုံခြုံရေးတွေကို 
ထိပါးစေတဲ့ အကြောင်းအရာဟာ ယနေ့ကမ္ဘာပေါ်မှာ
အပြိုင်အဆိုင်လုပ်ကြတဲ့ “လက်နက်ပြိုင်ပွဲ” ပါပဲ။
အသက်သေခြင်းများစွာ သတ်ဖြတ်နိုင်တဲ့ပညာကို
လူပုံအလယ်မှာ ပြိုင်ဆိုင်မှု၊ လေ့ကျင့်မှုပြုကြတဲ့ အပြုအမူဟာ
လူ့သိက္ခာတရား ကျဆင်းနေတာကို မမြင်ဘဲ
လက်နက်အားကိုးပြီး နိုင်ငံရေးသိက္ခာကို ထိန်းသိမ်းမယ့် ပြိုင်ပွဲကြီးဟာ
လူသားတွေရဲ့ အကျင့်တရား ပျက်စေရုံသာမက
လူသားအားလုံးတို့ရဲ့ စိတ်ဓာတ်ကိုပါ ပျက်စီးစေတယ်။

ကိုးကား။ တောမှီရဟန်း၏ “အဝိဟိံသာနိုင်ငံရေး (၂၀၁၆)၊ စာမျက်နှာ ၂၃၃-၂၃၈၊ အဝိဟိံသာနိုင်ငံရေး (၂၈)” မှကောက်နုတ်ရေးသားဖော်ပြခြင်းဖြစ်သည်။

Loading

Categories
တောင်ကလေးဆရာတော် (တောမှီရဟန်း) ရေးသားသော စာအုပ်များ တောမှီရဟန်း နိုင်ငံရေး အဝိဟိံသာနိုင်ငံရေး

အဝိဟိံသာနိုင်ငံရေး (၂၇)

ဝန်တိုခြင်း၊ စဉ်းလဲခြင်းသဘောကို အကြွင်းမရှိ ပယ်နုတ်ပါ။
ကိလေသာ အမြစ်ပြုတ်အောင် ပယ်နုတ်ပါ။ 
ကိလေသာအမြစ်ကို ထွေးအန်ပြီး ပညာရှိဖြစ်အောင် ကြိုးစားပါ။

မှန်သော ဆုံးဖြတ်ခြင်း

လောကမှာ သစ္စာရှိရမယ်။ တရားရှိရမယ်။ ညှဉ်းဆဲမှု မရှိဘဲ သီလကိုယ်ကျိုးကို စောင့်စည်းနိုင်ရမယ်။ မိမိကိုယ် ကာယိန္ဒြေကို ထိန်းထိန်းသိမ်းသိမ်း ရှိရမယ်။ အကျိုးမဲ့၊ အချည်းနှီးအလုပ်ကို အဝိဟိံသာနိုင်ငံရေးပုဂ္ဂိုလ်တွေ ဘယ်တော့မှ မလုပ်။ အကျင့်ကောင်း ရုံလေးနဲ့ သူတော်စင်ပါလို့ သတ်မှတ်လို့ မရ။ သီလအကျင့် ဟုတ်ပေမယ့် မစောင့်ထိန်း မကျင့်ကြံဘဲ နေရင် ယုံကြည်ရသူ မဖြစ်။ အမြဲပဲ ချွတ်ယွင်းတဲ့စကားကို မပြောမဆိုပါနဲ့။ လိုချင်မက်မောမှုဟာ ပြည့်စုံခြင်းအရာ မဟုတ်။ နိုင်ငံရေးလောကထဲသို့ ဝင်ရောက်လာတဲ့သူဟာ ဆုံးဖြတ်ရမည့်သဘော (ကိစ္စ= အကြောင်း) မကြာခဏ တွေ့ရတတ်မယ်။ ဆုံးဖြတ်ချက်နဲ့ ပတ်သက်ရင် နိုင်ထက်စီးနင်းတဲ့ ဆုံးဖြတ်ချက် မဖြစ်ရ။အလျင်စလို (မြန်မြန်ဆန်ဆန်) မဆုံးဖြတ်ရ။ တရားသည့်အတိုင်း ဆုံးဖြတ်ရမည်။ အဆုံးအဖြတ်ဆိုတာ မှန်သောအကြောင်းနဲ့ မမှန်သော အကြောင်းနှစ်ပါးသာ အရင်းခံ ဖြစ် တယ်။ နိုင်ငံရေးလောကသားတွေဟာ အများကို အများနဲ့ ဆုံးဖြတ်တတ်တဲ့အကျင့် ရတတ် တယ်။ အမှားကိုလည်း အမှန် ဆုံးဖြတ်မိတတ်တာတွေ ရှိတယ်။ တရားသော အဆုံးအဖြတ် ဆိုတာ ဆုံးဖြတ်ပေးသူက တရားမရှိရင် တရားဆုံးဖြတ်သူ မဖြစ်ပါ။ အမှန်တရားကို လက်ခံ ကျင့်သုံးသူဖြစ်မှသာ၊ သို့မဟုတ် တရားစောင့်စည်းသူ ဖြစ်မှသာ ချွတ်ယွင်းချက်မရှိ မှန်သော ဆုံးဖြတ်ခြင်း ဖြစ်မယ်။ယုံကြည်ရသူ မဖြစ်။ အမြဲပဲ ချွတ်ယွင်းတဲ့စကားကို မပြောမဆိုပါနဲ့။ လိုချင်မက်မောမှုဟာ ပြည့်စုံခြင်းအရာ မဟုတ်။နိုင်ငံရေးလောကထဲသို့ ဝင်ရောက်လာတဲ့သူဟာ ဆုံးဖြတ်ရမည့်သဘော (ကိစ္စ= အကြောင်း) မကြာခဏ တွေ့ရတတ်မယ်။ ဆုံးဖြတ်ချက်နဲ့ ပတ်သက်ရင် နိုင်ထက်စီးနင်းတဲ့ ဆုံးဖြတ်ချက် မဖြစ်ရ။

* ငြိမ်းချမ်းရေးဦးတည်ရာလမ်းကြောင်း

အမှန်တရားကို လက်ခံကျင့်သုံးတဲ့ အရှင်တို့ဟာ ဘေးဖြစ်တဲ့ အလုပ်ကို မလုပ်ပါ။ ရန်မလုပ်ပါ။ ကြောက်ရွံ့မှု ကင်းစေတဲ့သူပါ။ အပြစ်ဖြစ်တရားကိုလည်း အမြဲ ငြိမ်းအောင် နေမယ်။ မကောင်းမှုကို ဘယ်တော့မှ မလုပ်ပါ။ တရားနှင့် မညီညွတ်သော အကျင့်ကို မကျင့်ပါ။ မဆောက်တည်ပါ။ မကောင်းမှုကို ပယ်နုတ်သောသူ ဖြစ်အောင်နေမယ်။ လောက ကို ဉာဏ်နဲ့ကြည့်၍ ဆင်ခြင်ပြီး နေမယ်။ မိမိအပေါ် မတော်မတရားမှု ပြုလာရင် ဆိတ်ဆိတ် မနေပါ။ ကြမ်းတမ်းမှုဖြင့် မတုံ့ပြန်ပါ။ အမြတ်တရားကို ကျင့်သူ ဖြစ်အောင် နေမယ်။ ညှဉ်းဆဲခြင်းကို ဘယ်တော့မှ မလုပ် (မပြု)။ အရှင်တို့ရဲ့ ရည်မှန်းချက် အဆုံးအစွန်ဟာ အကျင့်ကောင်းရုံ မဟုတ်ပါ။ အကြားအမြင်များရုံ မဟုတ်ပါ။ တည်ကြည်ရုံ မဟုတ်ပါ။ ငြိမ်းချမ်းရေးရရုံ မဟုတ်ပါ။ အရှင်တို့ရဲ့ဘဝ ရည်မှန်းချက်လမ်းဟာ ဆင်းရဲအဆုံး ဖြစ်ပါ တယ်။ လူတိုင်း စင်ကြယ်ရန်အတွက် မိမိရဲ့ ကိုယ်ပိုင်ဉာဏ်စဉ်နဲ့ အကျိုးအားလုံးကို ဆောင် ရွက်နေခြင်းပဲ ဖြစ်ရမယ်။ ဒီလမ်းမှတစ်ပါး အခြားရွေးစရာမရှိ။ မမှန်တဲ့လမ်းကို မသွားပါ။ အကြမ်းဖက်မှု မမြင်နိုင်တဲ့လမ်းကိုပဲ သွားမယ်။ ဆူးငြောင့်ကင်းတဲ့လမ်းဟာ အဝိဟိံသာ လမ်းပါ။ လမ်းမှန်ပါ။ လူမှုဘဝနိုင်ငံရေးလမ်းပါ။ ကိုယ်တိုင် ကြိုးစားတဲ့သူဟာ မမှန်သော လမ်းကို ဘယ်တော့မှ မရောက်(မမြင်)ပါ။ မိမိစိတ်ရဲ့ အညစ်အကြေးကို အမြဲတမ်း ရှို့မြှိုက်တဲ့ သူဟာ အနှောင်အဖွဲ့ မရှိ။ လွတ်ငြိမ်းမှုနဲ့ ချမ်းသာတယ်။ ငြိမ်းချမ်းရေး (အကြမ်းမဖက်ရေး) ဦးတည်ရာလမ်းကြောင်းဟာ လုပ်ဆောင်တဲ့ အညစ်အကြေး ကင်းစင်ခြင်းပါပဲ။

မပြည့်မစုံ နေရခြင်းကို ဆင်းရဲခြင်းလို့ မမြင်

အရှင်တို့ဟာ ဉာဏ်ခွန်အားနဲ့ ပြည့်စုံတဲ့သူတွေပါ။ ပျင်းရိထိုင်းမှိုင်းတဲ့သူ မဟုတ်။ ထကြွလုံ့လကြီးတဲ့သူတွေပါ။ ကိုယ်၊ နှုတ်၊ စိတ်သုံးပါးလုံးကို မကောင်းမှုမလုပ်။ စိတ်ကောင်း အာရုံကို အားထုတ်ပွားများမယ်။ ဆုတ်ယုတ်ခြင်းအလုပ် မလုပ်။ တိုးပွားခြင်း၊ အေးချမ်းခြင်း၊ ငြိမ်းချမ်းခြင်းသာ လုပ်မယ်။ မိမိကိုယ်မိမိ အကောင်းဘက်ကို သိမ်းသွင်းမယ်။ ကောင်းမှုကို ပွားမယ်။ မကောင်းမှုကို ခုတ်ဖြတ်မယ်။ အညစ်အကြေး ကပ်ငြိတဲ့စိတ်နဲ့ မနေ။ ထူးထူး ထွေထွေ မကြံစည်ဘဲ နေမယ်။ ယစ်မူးမေ့လျော့ခြင်းကို မလုပ်။ တွယ်တာကပ်ငြိတဲ့စိတ်နဲ့ မနေ။ အကြောင်းထူးကို သိအောင်နေမယ်။ စောင့်စည်းလျက်နေမယ်ဆိုတဲ့ အဝိဟိံသာနိုင်ငံရေး စိတ်ဓာတ်နဲ့ နိုင်ငံရေးကို ဦးတည်ချက်လုပ်ရင် မြန်မာပြည်ကြီးဟာ ကြီးကျယ်မြင့်မြတ် ပြန့်ပြောကြွယ်ဝချမ်းသာတဲ့ တိုင်းပြည်ကြီး ဖြစ်လာမှာပဲ။ အရှင်တို့ရဲ့ တိုင်းပြည်ဟာ သူတစ်ပါး ဆင်းရဲခြင်း မဖြစ်စေရပါ။ ရန်အဖြစ်နဲ့ မဆက်ဆံပါ။ မာနမထောင်လွှားပါ။ မေ့မေ့လျော့လျော့ နဲ့ မနေပါ။ ငြိမ်းချမ်းရေးကို စွန့်ပစ်မထားပါ။ အကြမ်းမဖက်သော တိုင်းပြည်ပါ။ လူမျိုးပါ။ အကြမ်းဖက်တဲ့လူမျိုးဟာ မြန်မာပြည်သူ မဟုတ်ပါ။ လူမှုရပ်ဝန်းအပေါ် နယ်စည်းမဲ့ခြား လူသား မဟုတ်ပါ။ တိုင်းပြည်နိုင်ငံ သိက္ခာရှိတဲ့လူမျိုးပါ။ အသက်ကို ကွပ်မျက်၍ ဆင်းရဲ အောင် ပြုသော လူမျိုး မဟုတ်ပါ။ အတားအဆီးကို ပယ်သတ်တဲ့ လူမျိုးပါ။ စိုးရိမ်မှု၊ ဆင်းရဲမှုကို ငြှိမ်းသတ်တဲ့ လူမျိုးပါ။ အခါခပ်သိမ်း (အမြဲတမ်း) နိုးကြားတဲ့ လူမျိုးပါ။ ကောင်းစွာ နိုးကြားတဲ့သူတွေပါ။ နေ့နေ့ညည ကိုယ်၊ စိတ် ပွားများနိုးကြားတဲ့သူတွေပါ။ စည်းစိမ်ဥစ္စာကို စွန့်လွှတ်သူ၊ စွန့်ကြဲသူများ ဖြစ်ကြပါတယ်။ သူတော်ကောင်းအကျင့်တရားနဲ့ မွေ့လျော်တဲ့သူတွေပါ။ မပြည့်မစုံ နေရခြင်းကို ဆင်းရဲခြင်းလို့ မမြင်ပါ။ သဘောထားခြင်း မတူညီတဲ့သူနဲ့လည်း ပေါင်းသင်းဆက်ဆံတဲ့သူတွေပါ။ မကောင်းသဖြင့် ကျင်လည်တဲ့သူ မဟုတ်။

သဒ္ဓါတရားပြည့်ဝသော ပြည်သူ

အရှင်တို့ဟာ အခြံအရံစည်းစိမ်ကို မက်မောသောသူ မဟုတ်။ အပူဇော်ခံသူ မဟုတ်။ မတရားမလုပ်။ ထင်ရှားအောင်လုပ်သူ မဟုတ်။ မပျင်းရိသောသူ၊ မိမိကိုယ်မိမိ ဆုံးမသောသူ။ အများကို ချမ်းသာမှု ပေးသောသူတွေပါ။ လုပ်ပါလျက်နဲ့ မလုပ်ပါဘူးလို့ ပြည်သူတွေကို မလိမ်သောသူပါ။ မဟုတ်မမှန်သူ မဟုတ်ပါ။ မကောင်းမှုကို အမြဲ စောင့်စည်းတဲ့သူပါ။ သဒ္ဓါတရားပြည့်ဝသော ပြည်သူအဖြစ် ခံယူကြတဲ့သူတွေပါ။ ကြောက်ရွံ့ထိတ်လန့်တဲ့သူတွေ မဟုတ်ပါ။ အပြစ်ဒဏ်ကို ရှောင်လွှဲမယ့်သူ မဟုတ်ပါ။ ငရဲရခြင်းအလုပ်၊ ငရဲခံခြင်းအလုပ်ကို မလုပ်ပါ။ မကောင်းသဖြင့် မကျင့်သုံးပါ။ လျော့ရဲပေါ့ဆမှုလည်း မနေပါ။ ညစ်နွမ်းတဲ့အကျင့်၊ ယုံမှားမှုတွေးတောစရာဖြစ်တဲ့ အကျင့်တွေနဲ့ မနေပါ။ အကျိုးမကြီးတဲ့အလုပ်တွေ မလုပ်ပါ။ မြဲမြံသော ကတိနဲ့ ရပ်တည်မယ်။ နောင်အခါပူပန်ရမယ့် အလုပ်မျိုး မလုပ်ပါ။ အခွင့်အခါ ကောင်းကို မဖျက်ဆီးပါ။ ရှက်စရာမဟုတ်ရင် ဘယ်တော့မှ မရှက်ပါ။ ကြောက်ဖွယ် မဟုတ်ရင်လည်း မကြောက်ပါ။ အပြစ် မဟုတ်၊ ကြောက်စိတ် မဟုတ်ရင် ဘယ်တော့မှ မတုန်လှုပ်ပါ။ နောက်မဆုတ်တတ်ပါ။

အဝိဟိံသာနိုင်ငံရေးကို ဖျက်ဆီးတဲ့သူတွေ

အရှင်တို့ဟာ ကျရောက်လာတဲ့တာဝန်ကို မတုန်မလှုပ်ဘဲ ပြင်ဆင်ရန်မလို၊ တာဝန် ကျေမည့်သူတွေပါ။ ကျူးလွန်စော်ကားသောသူကို ယဉ်ယဉ်ကျေးကျေးပဲ ဆက်ဆံမယ့်သူပါ။ ယဉ်ကျေးခြင်းဟာ မြတ်ခြင်း ဖြစ်ပါတယ်။ ယဉ်ကျေးသောကြောင့် လိုရာပန်းတိုင် မရောက်ဘဲ မရှိပါ။ ယနေ့ကမ္ဘာမှာ ပြင်းထန်တဲ့သူတွေ “ခေတ်မရှိပါ”။ သူတို့တစ်တွေ အခွင့်အရေး အခွင့်အလမ်း ခဲယဉ်းသွားပါပြီ။ အာရုံလိုက်စားရာနောက်ကို ကျက်စားခဲ့ရပြီး စိတ်ကိုလည်း သင့်တင့်စွာ နှလုံးမသွင်းနိုင်တော့ပါ။ မေ့မေ့လျော့လျော့ နေကြရတဲ့သူတွေဖြစ်ရပြီး အကုသိုလ် စိတ်ကျွံနေသူဖြစ်ပြီး ကံသုံးပါး ထုတ်နုတ်နိုင်တဲ့သူ မဟုတ်။ အကယ်၍ ဒီထက် ပိုမိုက်မယ် ဆိုရင် ကျင်လည်ရသူ အဖြစ်ဆုံးမည် မဟုတ်။ ကျင်လည်ပြေးသွားရသူဖြစ်ပြီး မကောင်းမှ တိုးပွားသောသူအဖြစ်နဲ့ နာမည်ကျော်နေကြရပြီ။ ထိုသူတွေဟာ အဝိဟိံသာနိုင်ငံရေးကို ဖျက်ဆီးတဲ့သူတွေပဲ ဖြစ်တယ်။

အကြမ်းမဖက်ခြင်းဖြင့် လမ်းပြမယ်

အရှင်တို့ဟာ နှိပ်စက်ခြင်းကို သုတ်သင်မယ့်သူတွေပါ။ အခက်အခဲကို ရင်ဆိုင်နေ မယ့်သူတွေပါ။ ပြဿနာကို တရားနဲ့ဖြေရှင်းမယ့်သူတွေပါ။ အညံ့ခံခြင်း လူသား မဟုတ်ပါ။ ခက်ခဲကြမ်းတမ်းတဲ့ ဘဝကို ဖြတ်သန်းသွားမယ့်သူတွေပါ။ အလှဆုံးတရားနဲ့၊ အမြတ်ဆုံး တရားနဲ့ အစဉ်အမြဲ နှလုံးသွင်းကြမယ့်သူတွေပါ။ ပေးဆပ်မှုကို အလကားဖြင့် မပေးဆပ်ပါ။ အသက်ရှင်သတ္တဝါတွေကို သေကျေပျက်စီးအောင် မလုပ်ပါ။ အကြီးကျယ်ဆုံး၊ အခမ်းနားဆုံး အားထုတ်ခြင်းနဲ့ တိုင်းပြည်ကို တည်ထောင်မဲ့သူတွေပါ။ တက္ကသိုလ်ကို ထောင်ဖြစ်အောင် မလုပ်ပါ။ ကျောင်းကို အိမ်ဖြစ်အောင် မလုပ်ပါ။ ပြီးပြည့်စုံခြင်းဘဝရောက်အောင် ကြိုးစား မယ်။ စိုးမိုးနိုင်ခြင်းအကျင့်ကို မျှတအောင်နေမယ်။ တိုက်ဖျက်ခြင်းအားကို အကြမ်းမဖက် ခြင်းဖြင့် လမ်းပြမယ်။ ညကို နေ့အဖြစ် မသတ်မှတ်။ “အကြမ်းဖက်အပေါ်စီးစစ်ပွဲ” အဖြစ်အခွင့်ကောင်းယူတဲ့ ယှဉ်ပြိုင်မှုကို အားမပေးပါ။ အကြမ်းဖက်မှု နှိမ်နင်းရေး ခေါင်းစဉ်တပ်ပြီး အကြမ်းဖက် မီးအငွေ့အသက်ပေးတဲ့ ပါဝါငြင်းခုံမှု မူဝါဒကို မထောက်ခံပါ။ အင်အားကြီး နယ်ချဲ့တဲ့စနစ်ကိုလည်း ဝိုင်းပြီးမကူပါ။ ဒေသတစ်ခု(တိုင်းပြည်တစ်ပြည်) လွှမ်းမိုး ခြယ်လှယ် တဲ့မူဝါဒကိုလည်း လက်မခံပါ။ အသိဉာဏ်လွတ်ဗဟိုပြုတဲ့ မူဝါဒထားသူကိုလည်း ဂုဏ် မယူပါ။ မချီးမွမ်းပါ။ ကမ္ဘာကြီး ပြောင်းလဲပစ်မယ့် ရှေ့ပြေးအာရုံထားတဲ့ တိုးဝှေ့ပြိုင်ဆိုင်တဲ့သူ တွေကိုလည်း မဆက်ဆံပါ။ ကမ္ဘာကြီးကို အပိုင်းပိုင်း ကျိုးပဲ့စေမယ့် ပြုမူမှုထားတဲ့သူနဲ့လည်း လက်မတွဲပါ။ အင်အားကြီးသူတွေရဲ့ အကျိုးစီးပွားကိုလည်း မိတ်ဖွဲ့၊ ပေါင်းစည်း မလုပ်ပါ။

ရန်ငြိုးကြီးတဲ့ ရန်ပုံကမ္ဘာကြီး မဖြစ်အောင်

အရှင်တို့ဟာ အကျင့်သီလ ပျက်ပြားတဲ့သူနဲ့ မပေါင်းပါ။ ဆဲရေးတဲ့သူ၊ ညှဉ်းဆဲတဲ့ သူတွေနဲ့ မပေါင်းသင်းပါ။ မဆက်ဆံပါ။ အရှင်တို့ကို နိုင်ခဲ့တဲ့သူ စည်းစိမ်ပျက်အောင် လုပ်ခဲ့တဲ့သူ ဖြစ်ပါစေ ရန်ငြိုးမထားပါ။ ငြင်းခုံခိုက်ရန် မဖြစ်ပါ။ ပြေငြိမ်းနိုင်တဲ့အရာပါ။ ရန်ငြိုးမထားရင် ဘယ်ရန်မှ မရှိပါ။ အရှင်တို့တိုင်းပြည်ဟာ ရန်သူမဖွဲ့၊ မိတ်မပျက်ဘဲ ဆဲရေး၊ ညှဉ်းဆဲ၊ ရန်ငြိုးမထားတဲ့ ငြိမ်းအေးတဲ့ တိုင်းပြည်ပါ။ မတင့်တယ်တဲ့ အပြုအမူကို မိမိလည်းမပြု၊ သူတစ်ပါးကိုလည်း မပြုစေပါ။ သဒ္ဓါ၊ လုံ့လ အားကြီးသောသူ ဖြစ်အောင် ကြိုးစားပြီး နှိပ်စက်ဖိစီးတဲ့ နိုင်ငံရေးမူဝါဒကို အဖန်ဖန် ရှုပြီး နေမယ်။ စောင့်စည်းထိန်းချုပ်ပြီး နေမယ်။ မထိုက်တန်တဲ့နိုင်ငံရေးကို ဘယ်သူမှ မပြုရပါ။ ပြုခွင့်လည်း မပေးနိုင်ပါ။ ဆဲရေး၊ ညှဉ်းရေး၊ ရန်တုံ့၊ ရန်ဖွဲ့၊ ရန်ငြိုးကြီးတဲ့ ရန်ပုံကမ္ဘာကြီး မဖြစ်အောင် လူနေကမ္ဘာကို တည်ဆောက်ပေး မယ်။ အရှင်တို့ဟာ မှားယွင်းတဲ့ အာရုံရှိတဲ့သူတွေနဲ့၊ ကြံစည်တဲ့သူတွေနဲ့ မပေါင်းဖက်ပါ။ မကောင်းစိတ်ထားသူနဲ့ မပေါင်းပါ။ စိုးရိမ်ရသော၊ ပူပန်ရသော၊ ညစ်နွမ်းရသော မကောင်းမှ ကို (အလုပ်ကို) မလုပ်ပါ။ ဝမ်းမြောက်ရသော၊ နှစ်သက်ရသော အလုပ်ကိုသာ လုပ်မယ်။ ကိုယ်တိုင်မကျင့်ကြံဘဲ မေ့လျော့ပေါ့တန်နေတဲ့သူနဲ့ အကြောင်းမဆက်ပါ။ အရှင်တို့ဟာ အမြဲမပြတ် မတွန့်မဆုတ် လုံ့လအားထုတ်သူ ဖြစ်ရမယ်။ မမေ့သူ ဖြစ်အောင် နေမယ်။ စူးစမ်းဆင်ခြင်မယ်။ စောင့်ရှောက်ထိန်းသိမ်းမယ်။ နိုးကြားမယ်။ ဆုတ်ယုတ်ခြင်းကို ကာကွယ် မယ်။ စိတ်ကို ဖြောင့်အောင် ထားမယ်။ စိတ်ကိုဆုံးမမယ်။ ယဉ်ကျေးသောစိတ်နဲ့ နေမယ်။ ချမ်းသာဆင်းရဲ အလုပ်ကို မခွဲခြားဘဲ လုပ်မယ် (ဆောင်ရွက်မယ်)။

အမှန်သစ္စာတရားစောင့်ထိန်းတဲ့နိုင်ငံရေး

အရှင်တို့ မြန်မာပြည်သူတွေဟာ အမှန်တရားနဲ့ အကြမ်းမဖက်မှုတရား နှစ်ပါးကို ရိုသေစွာ စောင့်ထိန်းနိုင်ကြမယ်ဆိုရင် ဝမ်းသာပျော်ရွှင်မှုနဲ့ စိတ်ချမ်းသာမှုရကြမှာ သေချာပါ တယ်။ ဘယ်အရာမဆို မိမိစိတ်ဓာတ်ကို လွယ်လွယ်ကူကူမကျဖို့ အရေးကြီးတယ်။ အကြမ်း မဖက်တဲ့ နိုင်ငံရေးနည်းဟာ စိတ်ဓာတ်ခိုင်မြဲတည်ငြိမ်နေဖို့ အရေးကြီးပါတယ်။ မိမိခံစားရတဲ့ အရာရာတိုင်းကိုလည်း သည်းခံခြင်းစိတ်နဲ့ ဖြေသွားဖို့ မမေ့ရပါ။ လူတစ်ယောက်စိတ် နာကျင် (နာကြည်း)မှု များရင် မိမိစိတ်ကို ပိုပြီး စောင့်ရှောက်၊ ထိန်းသိမ်းရမယ်။ အားငယ်သွားအောင် မနေရ။ အလိုမတူရတဲ့ ခံစားရတဲ့ဝေဒနာ ဖြစ်တာကြောင့် ဒေါသပွားပြီး ခေတ္တခံစားရတဲ့ သဘောပါ။ ဒီသဘောတရားကို ကိုယ်တွေ့ နားလည်သွားပြီးတဲ့အခါ ပါဝင်တာဝန်ယူရမယ့် စိတ်ကျေနပ်မှုရှိတဲ့ အကြမ်းမဖက်တဲ့ နိုင်ငံရေးအလုပ်ကို ဆက်၍သာ လုပ်ပါ။ ဒီနိုင်ငံရေးဟာ အများချမ်းသာတဲ့ နိုင်ငံရေးပါ။ အများကို ပြုပြင်သွားတဲ့နိုင်ငံရေးပါ။ ယနေ့ ကမ္ဘာအရပ်ရပ်ကို သုံးသပ်ကြည့်ရင် သဘာဝအကြောင်းတရားကြောင့် အသက်သေကျေရတာ နည်းပါတယ်။ လူတွေအပြုအမူကြောင့် အသက်သေကျေရမှု များပါတယ်။ သတ္တဝါတွေဟာ လူတွေသနားမှ ချမ်းသာမှု ရကြသလိုပဲ၊ လူသားတွေကို သနားကြင်နာမှုထားတဲ့ အကြမ်းမဖက်တဲ့ အမှန် သစ္စာတရား စောင့်ထိန်းတဲ့ နိုင်ငံရေးကို လူတိုင်းကိုပေးမှ ချမ်းသာမှု ရကြမယ်။ ယနေ့ လူတွေ လက်ခံကျင့်သုံးကြတဲ့ နိုင်ငံရေးမူဝါဒတိုင်းဟာ လူ့စိတ်ကို ပြောင်းလဲ  စေတတ်တဲ့ မူးယစ်တဲ့ နိုင်ငံရေးမူဝါဒတွေ ပါဝင်နေတယ်။ အပြစ်ရှိခြင်း၊ မကောင်းကျိုးပေးခြင်း သင်္ကေတအမှတ်အသားပါတဲ့ နိုင်ငံရေးမူဝါဒတွေပဲ။ ဒီမူဝါဒလမ်းစဉ်ဟာ ရန်ကို အကာအကွယ်ပေးမယ့် မူဝါဒမဟုတ်။လူ့စိတ်ဓာတ်ကို မတရားမှုပြုဖို့ နှိုးထတဲ့ မူဝါဒတွေ ပါ။ လောဘ၊ ဒေါသ၊ မောဟတရား ကင်းကင်းထားပြီး ငြိမ်းငြိမ်းချမ်းချမ်း လုပ်လို့ရတဲ့ နိုင်ငံရေး ရှိပါတယ်။ အဲဒီနိုင်ငံရေးကို စိတ်ဝင်စားကြရင် အကြမ်းမဖက်တဲ့ အဝိဟိံသာ နိုင်ငံရေး လုပ်ရမယ်။ သစ္စာတရားကို ရိုသေခြင်းကြောင့် ထွန်းတောက်မယ့် လူမှုဘဝနိုင်ငံရေး စနစ်ကို လူ့စိတ်တိုင်း စိမ့်ဝင်နိုင်ကြပါစေ။

အကြမ်းမဖက်ခြင်းတရားကို ရိုသေစွာ စောင့်ထိန်းနိုင်ကြမယ် ဆိုရင်
ဝမ်းသာပျော်ရွှင်မှုနဲ့ စိတ်ချမ်းသာမှု ရကြမှာ သေချာပါတယ်။

ကိုးကား။ တောမှီရဟန်း၏ “အဝိဟိံသာနိုင်ငံရေး (၂၀၁၆)၊ စာမျက်နှာ ၂၂၇-၂၃၂၊ အဝိဟိံသာနိုင်ငံရေး (၂၇)” မှကောက်နုတ်ရေးသားဖော်ပြခြင်းဖြစ်သည်။

Loading

Categories
တောင်ကလေးဆရာတော် (တောမှီရဟန်း) ရေးသားသော စာအုပ်များ တောမှီရဟန်း နိုင်ငံရေး အဝိဟိံသာနိုင်ငံရေး

အဝိဟိံသာနိုင်ငံရေး (၂၆)

နိုင်ငံရေးလောကဟာ ကောက်ရင်ကောက်၊ ဖြောင့်ရင်ဖြောင့် အရှိတရား 
အတိုင်း ရှုမြင်ရမည်။ မမြင်စွမ်းနိုင်သည့် အယူအဆကို ခေတ္တပယ်ထား 
ရမည်။

နိုင်ငံရေးအလေ့အကျင့် အားနည်းလျှင်

လူဟာ လက်တွေ့ဘဝကို ယုံကြည်တယ်။ နောက်ပြန်ဆွယ်ရေးကို ပယ်သတ်ရမယ်။ တိုးတက်ရေးကို ဦးတည်ရမယ်။ တွေဝေစေခြင်း၊ တက်ကြွစေခြင်းကို သုံးတတ်ရမယ်။ ဘာဖြစ်လို့ လက်တွေ့ (ကိုယ်တွေ့)ကို ယုံကြည်ရပါသလဲ။ လက်တွေ့သဘောဟာ ယုံကြည် ရတဲ့သဘော ဖြစ်လို့ပါပဲ။ ယုံကြည်မှုအပြည့်အဝ ရတဲ့သဘောဟာ လက်တွေ့ဆန်လို့ပါပဲ။ ယနေ့ မြန်မာပြည်သူတွေဟာ နိုင်ငံရေးနည်းပညာတွေ အခုမှ ထိတွေ့ဖြစ်တာပါ။ ထိတွေ့ရုံ လေးနဲ့ နှစ်သက်မှုတွေ မရကြသေးပါ။ အလုံးစုံ မယုံကြည်တတ်သေးပါ။ နိုင်ငံရေးသဘော တရားဟာ တကယ်ယုံလို့ တကယ်လုပ်ပြန်တဲ့အခါ နောက်ပြန်ဆွဲမှုတွေ၊ ရှေ့တိုးမှုတွေအမျိုးမျိုး ပရိယာယ်များလေတော့ ငြိမ်းအေးတဲ့ လူ့အဖွဲ့အစည်းဖြစ်တဲ့ မြန်မာတွေ နိုင်ငံရေးလေ့လာမှ စိတ်ကုန်မြန်တာကို တွေ့ရတယ်။ ဒီလိုဖြစ်ရတာဟာ အလေ့အကျင့် (အကျင့်မပါ) မရှိသေး လို့ပါပဲ။ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ လေ့ကျင့်ပေးရမှာပါပဲ။ နိုင်ငံရေးအလေ့အကျင့် အားနည်းတဲ့လူမျိုး ဟာ သည်းခံခြင်း နည်းပါးတတ်တာကို တွေ့ရတယ်။

နယ်စည်းမဲ့လူမှုဘဝဖြစ်စဉ်

သည်းခံခြင်း အလေ့အကျင့်ဟာ လူမှုဘဝနိုင်ငံရေးပညာရပ်ကို သင်ယူမှ တန်ဖိုး ရှိကြောင်း သိနိုင်တယ်။ ဘာသာတရားအရ သည်းခံခြင်းဟာ မြတ်တယ်လို့ ဆိုထားပါတယ်။အမြတ်ဆုံး အကျင့်တရားဟာ သည်းခံခြင်းပါပဲ။ သည်းခံခြင်းတရားကို အစထားပြီး ကမ္ဘာမှာ ရှိကြတဲ့လူသားတွေရဲ့ ပြုမူဆောင်ရွက်ချက် ကျယ်ပြန့်မှုသဘောကို လေ့လာမှတ်ထားသင့် တယ်။ “ကမ္ဘာ့ပြန့်ပွားရေးဖြစ်စဉ်” သဘောတရားကို လေ့လာရင် လူထုနဲ့ဆိုင်တဲ့ ကျယ်ပြန်ပုံ၊ ဈေးကွက်၊ ဆက်သွယ်ရေး၊ လူမှုဘဝ၊ နိုင်ငံရေး၊ အုပ်ချုပ်မှု၊ ပတ်ဝန်းကျင်၊ ဆက်ဆံရေး စတဲ့ ပြန့်ပွားလာပုံတွေဟာ လူသားအားလုံးရဲ့ ဘဝဖြစ်စဉ် ဖြစ်လာတယ်။ ဒီပြန့်ပွားဖြစ်စဉ်” မဖြစ်ခင်က တိုင်းပြည်တစ်ပြည်နဲ့တစ်ပြည် အပြန်အလှန် ဆက်ဆံရေးဟာ နယ်နိမိတ် ခြားထား ပေးတယ်။ နက်ရှိုင်းတဲ့လူမှုဘဝ ဆက်ဆံရေးကို ထူထောင်ကြတယ်။ အံ့သြလောက်ပါတယ်။ ဒီနေ့ခေတ်ရောက်လာတဲ့အခါ တိုင်းပြည်တစ်ပြည်နဲ့တစ်ပြည်ဟာ နယ်ချင်းခြားထားတဲ့ နိမိတ် တွေကို အကြားအခတ်မထားတော့ဘဲ နယ်စည်းရိုးတွေ ဖွင့်ထားပြီး လူမှုဘဝဆက်ဆံရေးကို လွတ်လွတ်လပ်လပ် ထားလာကြတယ်။ နိုင်ငံရေးသဘောတရားကို လေ့လာတဲ့သူတွေက “နယ်စည်းမဲ့လူမှုဘဝဖြစ်စဉ်” ဆိုပြီး ပြောင်းလဲခေါ်ဆိုလာတာကို တွေ့ရတယ်။

မတွဲချင်ဘဲ တွဲရတဲ့ နိုင်ငံရေး

ဒီ‘နယ်စည်းမဲ့ လူမှုဘဝဖြစ်စဉ်ဟာ လူမှုရပ်ဝန်းနယ် စည်းခြားထားတဲ့ တိုင်းပြည် တွေအတွက် ယနေ့ အန္တရာယ်များလာတယ်။ အပြည်ပြည်ဆိုင်ရာ လူမှုရပ်ဝန်းက လူမှုဆက်ဆံ ရေးကို နယ်စည်းမဲ့အဖြစ် ချီတက်နေပြီ။ ဒေသမဖွံ့ဖြိုးသေးတဲ့ တိုင်းပြည်ငယ်တွေက အခုမှ “ဒီမိုကရေစီ၊ ဒီမိုကရေစီ” ကြွေးကြော်စ ဖြစ်နေသေးတယ်။ ဒီသဘောတရားနှစ်ခုဟာ ဝိရောဓိ ဖြစ်ပြီး ထိပ်တိုက်ရင်ဆိုင်မှု ဖြစ်နေတာကို တွေ့ရမယ်။ နယ်စည်းမခြားထားတဲ့ လူမှုကွန်ရက်ကြောင့် မြန်မာပြည်ဟာ ၁၉၈၈ ခုနှစ်မှစပြီး လူမှုရပ်ဝန်းပြဿနာဖြစ်လာတယ်။ ဒီလူမှုရပ်ဝန်းဟာ မိမိတိုင်းပြည်ရဲ့ စည်းနယ်နိမိတ်ဒေသနဲ့ ပြည်တွင်းဒေသတွေမှာလည်း လူမှုရပ်ဝန်းကြောင့် နေရင်းဒေသလူမျိုးစုတွေ လူမှုရပ်ဝန်း နယ်စည်းမဲ့ထဲရောက်သွားပြီး ထိန်းသိမ်းလာခဲ့တဲ့ လူ့ယဉ်ကျေးမှုတွေလည်း ပျောက်လာတယ်။ အတားအဆီး၊ နယ်စည်း `ထားတဲ့စနစ်ကိုလည်း လူထုတွေက နှစ်သက်ရွံမုန်းလာတယ်။ စိတ်ကုန်လာတယ်။ ဒီနယ်စည်း မခြား နယ်စည်းမဲ့လူမှုရပ်ဝန်းကြောင့် နိုင်ငံရေးရပ်ဝန်းက အမျိုးမျိုး ဝင်ရောက်တွဲလာပြီး မတွဲချင်ဘဲ တွဲရတဲ့ နိုင်ငံရေးရပ်ဝန်းတွေ ဖြစ်လာတာကို တွေ့ရတယ်။ ဒီလို ဖြစ်လာတာကို နိုင်ငံရေး သုံးသပ်တဲ့သူတွေက ဒါဟာ “ကမ္ဘာ့ပြန့်ပွားဖြစ်စဉ်”ပဲလို့ တင်စားခေါ်ဆိုလိုက်ကြ တယ်။ ဒီလို အရောရောအနှောနှောတဲ့ “ပြန့်ပွားဖြစ်စဉ်”ကို မလိုချင်ကြတဲ့ ပြည်သူတွေက ခေတ်နောက်ကျတယ် ဆိုပြီး ပြစ်တင်ရှုတ်ချကြတယ်။ အချိန်အခါ ဘောင်ပျက်ပြီး ချက်ချင်း ပေါ်လာတဲ့ ဒီလိုရပ်ဝန်းမျိုးကို လူနေကမ္ဘာကြီးဟာ စည်းကမ်းမဲ့ထားတဲ့ လူမှုကမ္ဘာကြီးများ ဖြစ်လာလေမလား တွေးမိတယ်။ စည်ကမ်းမဲ့(မရှိ) နယ်စည်းမဲ့တဲ့ တွေးခေါ်မှုဟာ တစ်ကမ္ဘာလုံး သက်ရာက်လာနေပါပြီ။ ဒီလို ခေတ်ပြိုင်တဲ့ လူမှုရပ်ဝန်းကို ခြယ်လှယ်တတ်သူ အုပ်စု သမားတွေရဲ့ အကြံအစည်တစ်ခုခု စိတ်ကူးယဉ်တဲ့ နိုင်ငံရေးစည်းမဲ့တစ်မျိုးပါပဲ။ ဒီတွေးခေါ်မှ ဟာ ယခုချိန်မှာ ဆိုးတဲ့ အကျိုးသက်ရောက်မှုတွေ တဖြည်းဖြည်း အဖြေထွက်လာတာကို တွေ့ရတယ်။

ကွက်ကျားရပ်ဝန်းဆိုးကျိုးများ

မြန်မာပြည် နိုင်ငံရေးနယ်ထဲကို ဒီပြန့်ပွားဖြစ်စဉ်” သဘောတရား ဝင်လာကတည်း ကိုက တိုင်းပြည်အုပ်ချုပ်ရေး၊ စီမံရေး၊ လူမှုရေးတွေ ထိပါးလာတာကို တွေ့ရတယ်။ ဒီနိုင်ငံရေး သဘောတရားဟာ အခြားသော သဘောတရားတွေနဲ့ ရောနှောပြီး ဝင်ပူးကပ်နေတာကြောင့် ဒီမိုကရေစီနိုင်ငံရေးနယ်ပယ်ထဲမှာလည်း ဝင်ရောက် နေရာယူသွားတာကို တွေ့ရတယ်။ ဒီသပ်လျှိုတဲ့ နိုင်ငံရေးသဘောတရားကို သိမ်းသွင်းဆွဲဆောင် အဓိကဇာတ်ဆောင်ကတော့ အကျိုးဆောင် လူမှုရပ်ဝန်းလုပ်တဲ့သူတွေပါပဲ (အစိုးရမဟုတ်တဲ့ အဖွဲ့အစည်း)။ ဒီသဘော တရားများ လူမှုရပ်ဝန်းမှာ ကြီးထွားလာမှုများလာရင် လူတွေဟာ ပင်ပန်းမှုတွေကို အားမထုတ် ကြတော့ဘဲ ရလွယ်၊ သုံးလွယ်၊ နေလွယ်တဲ့ “အလွယ်ရ ရပ်ဝန်းကမ္ဘာကြီး ဖြစ်လာမယ်။ နယ်စည်းမထားတဲ့စနစ်ကြောင့် တိုင်းပြည်ရဲ့ထိပ်ခေါင် အချုပ်အခြာအာဏာကိုလည်း ဥပဒေ မဲ့စွာ ပြုမူလာမယ်။ ပြည်သူတွေ လေးစားတန်ဖိုးထားရမယ့် နိုင်ငံရေးအခြေခံဥပဒေတွေကို လည်း လေးစားတန်ဖိုးထားစရာမလိုတဲ့ သဘောမျိုးနဲ့ မက်လုံးပြက်လုံးတွေ သိမ်းသွင်းလာတာ ကို တွေ့ရတယ်။ ဒီလိုတန်ဖိုးမဲ့တဲ့ လောကစည်းစိမ်ကို အမြတ်ဆုံးစည်းစိမ်အဖြစ်နဲ့ ပြည်သူတွေ အမှတ်မှားအောင်လုပ်ပြီး အကုသိုလ်အရင်းအမြစ် များပြားလာအောင် ကြဲချပျိုးချထားလို့ ဆက်စပ်တဲ့လူမှုရေး၊ နိုင်ငံရေးရပ်ဝန်းအားလုံး ဒုက္ခတွေ တစ်ဆက်တည်း ကျရောက်နိုင်တယ်။ စုပေါင်းဂေဟစနစ်နဲ့ အကျိုးမပေးခင် ကွက်ကျားရပ်ဝန်းဆိုးကျိုးများ အရင်ခံစားရမှာတော့ သေချာတယ်။ အရှင်က ဒီလိုမျိုး ဝေဖန်ပြစ်တင်လိုက်တာကို ကျေနပ်မှုမရှိရင် နိုင်ငံရေးရပ်ဝန်း၊ လူမှုရေးရပ်ဝန်းဟာ နောင် နှစ်နှစ်ဆယ် မကြာပါ။ “အလွယ်ရ ကမ္ဘာ့ဆင်းရဲခြင်းရပ်ဝန်း ဖြစ်မလာဘူး ဆိုရင် လောင်းကြေးထပ်စရာမလိုအောင် မှန်သွားလိမ့်မယ် ဆိုတာကို အရှင် ရေးသားတဲ့ ဤစာနဲ့ သက်သေပြနိုင်ပါလိမ့်မယ်။ ဒါကြောင့် နယ်စည်းမခြား နိုင်ငံရေးရပ်ဝန်းနဲ့ နယ်စည်းမခြားထား လူမှုရေးရပ်ဝန်းတွေဟာ ကမ္ဘာ့အုပ်ချုပ်မှုဘောင်အတွင်းထဲကို ဝင်အောင် အေဂျင်စီမှတစ်ဆင့် စုပေါင်းပြီး လိုက်လုပ်နေကြရပြီ မဟုတ်လား။

တိုင်းပြည်အတွက် အမျိုးသားရေးပြဿနာ

နယ်ခြားမဲ့မှု၊ စည်းကမ်းမဲ့မှု များပြားလာတဲ့အခါ အလုပ်နဲ့ဆိုင်တဲ့ ကိစ္စတွေအားလုံးဟာ ချက်ချင်းလက်ငင်း အဖြေရနိုင်တယ်။ လူထုဆက်သွယ်တဲ့ နည်းပညာတွေ တစ်ဆက် တည်း ကြီးထွားလာတာကြောင့် နယ်စည်းပိုင်းခြားထားတဲ့ တိုင်းပြည်တွေဟာ ဒီနည်းပညာ တိုးတက်မှုကြောင့်နဲ့ပဲ (ရုပ်ဝတ္ထုပိုင်းဆိုင်ရာ တိုးတက်မှုကြောင့်) လုပ်ငန်းတွေ ပြိုကျလာတယ်၊ (ပြိုလာတယ်)။ ဒီပုံဒီနည်းမဖြစ်အောင် လိုက်လျောမှုပုံစံနဲ့ ထိန်းကျောင်းပေးရတဲ့အခါ ကုန်ကျမှု တွေ၊ အခက်အခဲတွေ အများကြီး ဖြစ်လာတယ်။ ကော်ပိုရေးရှင်းတွေ၊ ကုမ္ပဏီတွေ၊ အဖွဲ့ အစည်းတွေလည်း ဒီလို နယ်စည်းမခြားတဲ့ “ကမ္ဘာ့ပြန့်ပွားရေးဖြစ်စဉ်” ပုံစံပါ လိုက်ပြီး လုပ်လာတဲ့အတွက် မြန်မာပြည်နယ်စပ်တွေမှာ လူမှုရေးရပ်ဝန်း တဖြည်းဖြည်း ဝင်ရောက်လာ တယ်။ တားရင်လည်း လူ့အခွင့်အရေး၊ မတားပြန်လည်း မိမိတို့ရဲ့တိုင်းပြည်အတွက် အမျိုးသား ရေးပြဿနာ အလွန်များပြားစွာ ဆုံးရှုံးကုန်မှာ ဖြစ်သည့်အတွက်ကြောင့် “ကမ္ဘာ့ပြန့်ပွားရေး ဖြစ်စဉ်”ရဲ့ ထူးခြားချက်ဟာ မြန်မာတွေ သတိထားရမယ်။ ဖြစ်ပျက်မယ့်အတူတူ ဖြစ်ချင်တာ ဖြစ်၊ ပျက်ချင်တာပျက်၊ မက်ကွက်၊ ထိန်းကွက်တွေ မထားတော့ဘဲ လွှတ်ထားလိုက်ရင်ပဲ ဖြေလျှော့မှုတစ်ခုတော့ ရသွားမယ်။ လူသားချင်း စာနာမှုသဘောအရ အညွန့်တုံး ပျက်စီးသွား ကြရတော့မယ့် လူမှုရပ်ဝန်းဖြစ်စဉ်ကို တွေးကြည့်လိုက်ရင် စိတ်မကောင်းစရာပါပဲ။

တက်ခေတ်၊ ဆုတ်ခေတ်အထဲမှာ မြန်မာ့နိုင်ငံရေးစနစ်

မြန်မာလူမျိုး၊ မြန်မာပြည်သူတွေဟာ မိမိရဲ့တိုင်းပြည် နယ်နိမိတ်စည်းကို ထိုးဖောက် ဝင်ရောက်လာတဲ့ လူမှုရပ်ဝန်းကို ဘယ်လိုသဘောမျိုး ထားကြမလဲ။ လူမှုဘဝစံနှုန်းကို လူ့အခွင့်အရေးနဲ့ သတ်မှတ်နေကြတဲ့ ဒီခေတ်ကြီးမှာ မိမိရဲ့ နိုင်ငံရေးဖြစ်စဉ်ကို စုစည်းအား ကောင်းတဲ့ နည်းစနစ်ဖြစ်အောင် ပုံဖော်မှုအဆင့်ဆင့် လုပ်ပြရမယ်။ ဆိုရှယ်လစ်၊ ဒီမိုကရေစီ၊ ကွန်မြူနစ် စတဲ့ နိုင်ငံရေးမူဝါဒတွေဟာ “ကမ္ဘာ့ပြန့်ပွားရေးဖြစ်စဉ်” နောက်ကွယ်က ရောက် သွားပါပြီ။ “နွားလှည်းစီး၍ ဧဝရက်တောင်ထိပ်သို့ တက်အံ့” ဆိုတဲ့ စိတ်ကူးယဉ် အများပြ နိုင်ငံရေးစနစ်ကို ချီးမွမ်းတဲ့ခေတ်လည်း မဟုတ်တော့ တက်ခေတ်၊ ဆုတ်ခေတ်အထဲမှာ မြန်မာ့နိုင်ငံရေးစနစ်ကို မျိုးဆက်အများအတွက် ဘယ်လိုပုံစံနဲ့ လုပ်ထားပေးမလဲ။ ဒါမှမဟုတ် နောင်လာနောက်အရေး သဘောမျိုးနဲ့ပဲ ထားမလား ဆိုတဲ့ တိုင်းပြည်အရေးကို ပူပူနွေးနွေး စဉ်းစားပြီး လုပ်ပေးရတော့မယ်။ “ကမ္ဘာ့ပြန့်ပွားရေးဖြစ်စဉ်”ဟာ နေရာအနှံ့အပြားက ပြန့်ပွား လာခဲ့တာကြောင့် ရောက်ရာအရပ်တိုင်းမှာ “ရုံး”ဖြစ်နေတယ်။ အိမ်ကရုံး၊ ရုံးကအိမ် ဖြစ်လာ တယ်။ ဒီလို လျင်မြန်တဲ့ နယ်စည်းမထား လူရပ်ဝန်းကြောင့် တိုင်းပြည်မှာ သတ်မှတ်ထားတဲ့ စည်းကမ်းဥပဒေတွေဟာ ဝေဝါးလာတယ်။ နိုင်ငံကျော်လွန်တဲ့ နယ်စည်းမထားတဲ့ လူမှုရပ်ဝန်း ခေတ်ကြီးဟာ လူမှုဘဝထဲကို ရောက်လာပြီး မိမိတို့ အမျိုးသားရေး ယဉ်ကျေးမှုလက္ခဏာတွေ မှိန်ပျပျ ဖြစ်သွားနိုင်တယ်။

အတုယူလွယ်သောအကျင့် ရှိတာကြောင့်

ယနေ့ လူတွေဟာ တွေးခေါ်ပုံ ပြောင်းလဲလာတယ်။ တိုင်းပြည်တစ်ပြည်နဲ့ တစ်ပြည် ကို နယ်ခြားကန့်သတ်ထားတာကို မမြင်တော့ဘဲ တစ်ဆက်တစ်စပ်တည်း လူမှုဘဝအဖြစ် မြင်တယ်။ နယ်အကွာအဝေးမဲ့ပြီး အချိန်ကာလကိုလည်း “ချက်ချင်း”သဘော ဖြစ်လာတယ်။ ကောင်းကင်နဲ့ မြေပြင် အပြန်အလှန် မှတ်တမ်းပြုနိုင်တယ်။ သိခွင့်၊ မြင်ခွင့် အတိုင်းအဆ ပမာဏ ကျယ်ပြန့်လာတာကြောင့် တစ်နိုင်ငံချင်း နယ်ခြားစည်းထားဖို့ ခက်ခဲလာတယ်။ အနာဂတ်ကာလမှာ ကောင်းကင်ကြည့်၍ ရုပ်ရှင်ကားတစ်ကား ပြသဖို့ ကြိုးစားကြပြီ။ ယခုလက်ရှိ ဖြစ်စဉ်အားလုံးကို ခြုံငုံသုံးသပ်ကြည့်ရင် မြန်မာပြည်လူမှုရပ်ဝန်း၊ နိုင်ငံရေး ဖြစ်စဉ်ရပ်ဝန်း၊ ပြောင်းလဲဖြစ်စဉ်ရပ်ဝန်းတွေ အားလုံးဟာ မှုန်ဝါးဝါးနဲ့ အလိုအလျောက် ပျောက်သွားမှာ စိုးရိမ်ရတယ်။ များသောအားဖြင့် မြန်မာတွေဟာ အတုယူလွယ်သော အကျင့် ရှိတာကြောင့် “ချက်ချင်း အချိန်ကိုသုံးပြီး နောက်လာမယ့် မျိုးဆက်များ ပို၍ခံစားရမယ့်အဖြစ် ကို ကြိုတင် ပြင်ဆင်ထားပေးရမယ်။

ဥပမာ-

(၁) ခေတ်ပြိုင်ကမ္ဘာကြီးသည် ပိုင်နက်နယ်မြေ၊ နယ်ခြား စည်းမထားလာသောအခါ မိမိတိုင်းပြည်ကို မည်သို့ ကာကွယ်ထိန်းသိမ်းစောင့်ရှောက်လိုပါသနည်း။
(၂) မိမိ အမျိုးသားရေး၊ ဘာသာရေး၊ ယဉ်ကျေးမှုကို မည်သို့ ကာကွယ်ထိန်းသိမ်း စောင့်ရှောက်မည်နည်း။
(၃) ပိုင်နက်နယ်မြေစည်း ကန့်သတ်ချက် ထားရှိပါလျက် ကမ္ဘာ့ရေးရာ အပြည်ပြည် ဆိုင်ရာမြေပုံပေါ်တွင် နယ်ခြားမဲ့ဒေသသစ်များ တိုးလာခဲ့လျှင် မိမိတို့ပိုင်နက်ကို နယ်ခြားမဲ့ ဒေသသစ်တွင် ပြောင်းရွှေ့ပါဝင်မည်လား။
(၄) မဖြစ်မနေ လုပ်ရမည်။ နားလည်လက်ခံရမည်။ ခေတ်နှင့်ညီသည် ဟူ၍ သတ်မှတ်ဖော်ပြပါက အင်အားကြီးနိုင်ငံတစ်ခုခုက စီမံမှုအတိုင်း လိုက်လုပ်ရမည်ဟု စေ့ဆော် ဟောပြောလျှင် မိမိတိုင်းပြည်ကို မဖြစ်မနေ “ကမ္ဘာ့ပြန့်ပွားရေးဖြစ်စဉ်” တိုင်းပြည်တွင် ပါဝင်ပတ်သက်မည်လား။
(၅) နယ်ခြားစည်းမဲ့ ကမ္ဘာကြောင့် တစ်ခုတည်းသော ဆိုင်ရာ တန်းတူမှု၊ ညီမျှမှု၊ စည်ပင်မှု၊ ငြိမ်းချမ်းမှုများ အမှန်တကယ် ရှိနေလျှင် “ကမ္ဘာ့ပြန့်ပွားရေးဖြစ်စဉ်”တွင်၊ ကွဲပြား ခြားနားနေသော လူ့ယဉ်ကျေးမှုကမ္ဘာတွင် မိမိတို့ မြန်မာလူမျိုးများ၊ နိုင်ငံရေး၊ လူမှုရေး၊ ယဉ်ကျေးမှု စသည်ဖြင့် မြန်မာပြည်အတွက် ပို၍တန်ဖိုးမြင့်လာမည်ဟု ယူဆပါသလား။ အပြည်ပြည်ဆိုင်ရာ လူမှုဘဝဟာ တက်၊ ကျအပေါ်မှာ သုံးသပ်ရတာ ဖြစ်တာကြောင့် –

(က) နေရာတိုင်းမှာ တူညီတဲ့အတိုင်းအတာသာ ရှိမယ်။ အပြည့်အဝတော့ တွေ့ကြုံ ခံစားရမှာ မဟုတ်ပါ။
(ခ) ယဉ်ကျေးမှု ရောမွှေပေါင်းစပ်မှုဟာ တစ်ဆက်တည်းနဲ့ လွယ်လွယ်လေးနဲ့ ပြောင်းလဲမယ့် ဖြစ်စဉ် မဟုတ်ပါ။
(ဂ) ကမ္ဘာ့အပြည်ပြည်ဆိုင်ရာ နိုင်ငံရေးဟာ ပိုင်နက်နယ်မြေ၊ နယ်နိမိတ် အဆုံး သတ်မှုကို အဆုံးသတ်နိုင်အောင် မလုပ်သေးပါ။
(ဃ) တစ်ခုတည်းသော မောင်းနှင်အားအဖြစ်နဲ့ နားလည်လက်ခံ၍ မရနိုင်ပါ။ (င) အလုံးစုံ ရနိုင်သော အခွင့်အလမ်းနည်းတစ်ပါး မဟုတ်ပါ။

အရှင်တို့ တိုင်းပြည်ဟာ “ကမ္ဘာ့ပြန့်ပွားရေးဖြစ်စဉ်ထဲမှာ ရောယှက်ခြင်း အပြောင်း အလဲ ဖြစ်စဉ်ထဲက လုံးဝ ပြောင်းလဲမည် မဟုတ်ပါလို့ပဲ ပြောပါရစေ။

လောကနှင့် မိတ်ဖွဲ့ခြင်း
တကယ်တော့ ငါဟာ
လောကဓံရဲ့ ပစ်မှတ်တွေကို
ထိတွေ့ခံစားနေရမယ့်
လူတစ်ယောက်ပါ ။
ဒါ မုန်းလို့၊ ချစ်လို့
ရှုံးလို့၊ ပြုံးလို့ မရဘူး။

အချိန်အခါ ဘောင်ပျက်ပြီး ချက်ချင်း ပေါ်လာတဲ့ ဒီလိုရပ်ဝန်းမျိုးကို လူနေကမ္ဘာကြီးဟာ စည်းကမ်းမဲ့ထားတဲ့ လူမှုကမ္ဘာကြီးများ ဖြစ်လာလေမလား တွေးမိတယ်။ စည်းကမ်းမဲ့ (မရှိ) နယ်စည်းမဲ့တဲ့ တွေးခေါ်မှုဟာ တစ်ကမ္ဘာလုံး သက်ရောက်လာနေပါပြီ။ ဒီလိုခေတ်ပြိုင်တဲ့ လူမှုရပ်ဝန်းကို ခြယ်လှယ်တတ်သူ အုပ်စုသမားတွေရဲ့ အကြံအစည်တစ်ခုခု စိတ်ကူးယဉ်တဲ့ နိုင်ငံရေးစည်းမဲ့တစ်မျိုးပါပဲ။

ကိုးကား။ တောမှီရဟန်း၏ “အဝိဟိံသာနိုင်ငံရေး (၂၀၁၆)၊ စာမျက်နှာ ၂၂၁-၂၂၆၊ အဝိဟိံသာနိုင်ငံရေး (၂၆)” မှကောက်နုတ်ရေးသားဖော်ပြခြင်းဖြစ်သည်။

Loading

Categories
စကားလက်ဆောင် တောင်ကလေးဆရာတော် (တောမှီရဟန်း) ရေးသားသော စာအုပ်များ တောမှီရဟန်း နိုင်ငံရေး အဝိဟိံသာနိုင်ငံရေး

အဝိဟိံသာနိုင်ငံရေး (၂၅)

လူဖြစ်ရင်-
-အချိုးနှိမ် အနှိပ်စက်ခံရသောဘဝသို့ လည်းကောင်း၊ 
-ကျွန်အပြုခံရသောဘဝသို့ လည်းကောင်း၊
-မုန်းတီးစက်ဆုပ်ခံရသောဘဝသို့ လည်းကောင်း၊
– အပစ်ပယ်ခံဘဝသို့ လည်းကောင်း
ကျရောက်စေသည့် အခြေအနေအားလုံးကို တွန်းလှန်ဖြိုဖျက်ရေးသည် (တာဝန်ရှိသူ တစ်ယောက်အနေဖြင့်) မလွဲမသွေ (မုချ) ပြုလုပ်ရမည့်အရေး ဖြစ်သည်။

မာ့က်စ် (MARXISM )

ဖန်တီးရှင် –

အထက်က စာပိုဒ်ကလေးဟာ လူတွေကို သတိပေးတဲ့ စာပိုဒ်တစ်ပိုဒ်လေးပါ။ လူ့သမိုင်းစဉ် တိုးတက်အောင် လူတွေကပဲ ဖန်တီးရမှာပါ။ လူဟာ အသိဉာဏ်စွမ်းရည်တွေ အပြည့်အဝရှိပါတယ်။ သဘာဝလောကနဲ့ မိမိရဲ့ပတ်ဝန်းကျင်ကို ပြင်ဆင်နိုင်တဲ့သူပါ။ ရယူ နိုင်တဲ့သူပါ။ စွမ်းဆောင်နိုင်တဲ့သူပါ။ ကောင်းအောင်လည်း ဖန်တီးနိုင်တယ်။ ဆိုးအောင်လည်း ဖန်တီးနိုင်တယ်။ အဆိုး၊ အကောင်းဖြစ်အောင် လူတွေကပဲ လုပ်ကြတာပါ။ သို့သော် သဘာဝမှာ ရှိတဲ့ဖြစ်ပျက်မှုကိုတော့ လူတွေ မကျော်လွှားနိုင်ပါ။ လူနဲ့ ဖန်တီးထားတဲ့ အရာခပ်သိမ်းဟာ သဘာဝက မဖန်တီးပေးနိုင်ပေမယ့် သဘာဝလွန်ကဲရင် လူရဲ့စွမ်းရည်သတ္တိတွေလည်း ပျောက် သွားတာပါပဲ။ လူ့စွမ်းရည်၊ လူ့ဂုဏ်သိက္ခာအမှန်ကို ဖော်ပြနေတာဖြစ်လို့ ယနေ့ လူတွေ ဖန်တီးပြုလုပ်ကြတဲ့ ဒီမိုကရေစီနိုင်ငံရေးအကြောင်းကိုလည်း လူတွေ ပြန်ပြီး လေ့လာစူးစမ်း ရပြီ မဟုတ်လား။ စနစ်တစ်ခု ခေတ်စားအောင် လုပ်ထားရင် အဲဒီစနစ်ရဲ့ သမိုင်းဖြစ်စဉ် အဆုံးမရောက်ခင်  တောင့်တလိုလားစမ်းသပ်မှု သက်သက်နဲ့ပဲ ဖြစ်ပျက်မဆုံး နိုင်အောင်ပါ။

လူတန်းစားကွဲပြားမှု

လူတွေဖြစ်လာရင် လူတန်းစားအမျိုးမျိုး ဖြစ်လာရမှာက ဓမ္မတာပါပဲ။ လူတန်းစား ဆိုတာ အရင်းအနှီး၊ ပစ္စည်းဥစ္စာ ပိုင်ဆိုင်မှုအပေါ်မှာ သတ်မှတ်နေကြတာပါ။ အဲဒီလို သတ်မှတ်မှုလုပ်တွေ ထားကြလို့သာ “လူတန်းစားကွဲပြားမှု” (ပဋိပက္ခ) ဖြစ်လာတာပါ။

 အဲဒီ ပဋိပက္ခကြောင့် –

(၁) ဓနရှင်က ဓနမဲ့သူအပေါ် ခြယ်လှယ်တယ်၊ လွှမ်းမိုးမှု လုပ်တယ်။ 
(၂) ပညာရှိက ပညာမဲ့သူအပေါ် ခြယ်လှယ်တယ်၊ လွှမ်းမိုးမှု လုပ်တယ်။
(၃) အာဏာရှိက အာဏာမဲ့သူအပေါ် ခြယ်လှယ်တယ်၊ လွှမ်းမိုးမှုလုပ်တယ်။ 
ဒီလို ခြယ်လှယ်မှုကြောင့် လူတန်းစားကွဲပြားပြီး စား၊ ဝတ်၊ နေရေးစတဲ့ ရုပ်ပိုင်း ဆိုင်ရာ လိုအပ်ချက်၊ နာမ်ပိုင်းဆိုင်ရာ ပြီးပြည့်စုံမှုတွေ လုံလုံလောက်လောက် မရကြတော့တာပဲ ဖြစ်တယ်။ အဲဒီလို မရကြတာကြောင့် ဆင်းရဲခြင်း၊ ကြေကွဲခြင်း၊ မခံစားနိုင်တဲ့ အာရုံတရား တွေ ပိုမိုများပြားလာတာပါ။ ဒီလို ဖြစ်စဉ်သဘောမျိုးကို မရှိအောင် လူတန်းစားမထားသော (လူတန်းစားမဲ့သော) လူမှုရေးအတွက် လူထုကြီးတစ်ရပ် (အဖွဲ့အစည်းတစ်ရပ်) ဖြစ်လာအောင် လူကပဲ ကြိုးစားရမယ်။ လူဆိုတာ မိမိဘဝသာယာအောင် ဘယ်တန်ခိုးရှင်ထံကိုမှ ဆုတောင်းအားကိုးလို့ မရပါ။ ညွတ်ကျိုးအားကိုးစရာလည်း မလိုပါ။ မိမိဘဝအတွက် ကျရောက်လာသော ဖြစ်စဉ်ကိုသာ ပြုပြင်ရမယ်။ သဘာဝပတ်ဝန်းကျင်ရော လူမှုပတ်ဝန်းကျင်ပါ လူချင်း ပေါင်းပြီး တော်လှန်ပြုပြင်ယူရမယ်။ လူတွေကြိုးစားမှုနဲ့ နောက်ဆုံး ဓနစည်းစိမ် ပေါများပြီး စိတ်ရှိတိုင်း ခံစားနိုင်တဲ့ လူမှုအဖွဲ့အစည်း ဖြစ်လာအောင် ဆိုတဲ့ စိတ်ကူးယဉ်မှုဟာ လူတိုင်း ရှိကြမှာပါပဲ။ ကိုယ်တွေ့နဲ့ ဆိုရင်တော့ အသက်တွေပါ လဲသွားကြတယ်။

လူမှုစနစ်

လူဆိုတာ-
(၁) သဘာဝလောကနဲ့
(၂) လူ့လောက (တရား)
သဘောတရားနှစ်မျိုးကို လေ့လာသုံးသပ်နိုင်တယ်။လူ့အဖွဲ့အစည်းနယ်ပယ်တစ်ခုဟာ အကြောင်းအရာများ၊ ပြဿနာများ၊ အရာဝတ္ထုများ ပြောင်းလဲပုံ၊ ပြောင်းလဲနည်းလေးကို လေ့လာရင် အဆင့်ဆင့် သိမြင်လာနိုင်ပါတယ်။လူ့လောကဖြစ်စဉ် အကြောင်းအရာထဲက နိုင်ငံရေးအကြောင်းအရာနဲ့ စတင်ခဲ့တဲ့ လူအုပ်စုနိုင်ငံရေးနဲ့ စပြီး နိုင်ငံရေးနဲ့ပဲ ပြီးဆုံးကြတဲ့ သဘောတရားတွေ တွေ့နိုင်ပါတယ်။ အဲဒီလို စတင်လိုက်တဲ့ကိစ္စ (အကြောင်း) တစ်ခုကြောင့် ဖြစ်ခြင်းအတူ၊ ပျက်ခြင်းအတူဖြစ်ကြတဲ့ လူ့လောကကို အခြေခံအကြောင်းရင်းက “လူမှုစနစ်”ပါပဲ။

လူမှုစနစ်(လူ့လောက) တစ်ခုဟာ
(၁) ဆင်းရဲငတ်မွတ်မှု၊
(၂) မမျှတမှု၊
(၃) မတည်ငြိမ်မှု၊
(၄) မအေးချမ်းမှု၊
(၅) အသိဉာဏ်ပညာကျဆင်းမှု၊
(၆) ဘဝမလုံခြုံမှု

စသည်ဖြင့် များပြားလာနေရင် (ကွာဟမှု များပြားနေရင်) ပြဿနာအမျိုးမျိုးအဖုံဖုံ ဖြစ်လာမှာပါပဲ။ ဒီပြဿနာကို ရှင်းနေရခြင်းကြောင့် လူမှုဘဝလောကမှာ သာယာစရာမရှိပါ။ ဘာကြောင့်  ဒီပြဿနာပေါ်ပေါက်လာခဲ့ရသလဲ ဆိုရင် ဒီနိုင်ငံရေးစနစ်၊ စီးပွားရေးစနစ်များ ဆိုးရွားမှုနဲ့ ဆုတ်ယုတ်မှုကြောင့်ပါပဲ။ ဒီစနစ်ဆိုး၊ စနစ်ယုတ်များကို ပြုပြင်ပြောင်းလဲနိုင်ရင် လူမှုစနစ်တစ်ခု အထက်တန်းရောက်ဖို့ အဟန့်အတား များစွာ ဖြတ်သန်းမှု လုပ်ရမှာပါပဲ။ အောင်မြင်ရေးတစ်ခု တည်ဆောက်လိုတဲ့ လူမှုအဖွဲ့အစည်းတစ်ခုဟာ ဆန့်ကျင်ဘက် အပြန် အလှန် (အနုလောမ-ရှေ့သွား၊ ပဋိလောမ-နောက်ပြန်) ရှိရမယ်။ ဆန့်ကျင်ဘက် အပြန် အလှန် မရှိတဲ့ လူမှုဘဝနိုင်ငံရေးစနစ်ဟာ (လူမှုစနစ်ဟာ) လူမှုစနစ်ကို မတည်ဆောက်နိုင်ပါဘူး။ လူမှုစနစ်ကို မတည်ဆောက်ပေးနိုင်တဲ့ နိုင်ငံရေးစနစ်ကို မြန်မာပြည်မှာ အချိန်လေး ကြာမြင့် ခဲ့တယ်။

အရင်းမဲ့တော်လှန်ရေး

လူမှုစနစ်တစ်ခုဟာ ပုံစံတစ်ခုတည်းနဲ့ မရပ်တည်ပါ။ ကြွယ်ဝမှုနဲ့ ဆင်းရဲမှု၊ ကောင်းမှု နဲ့ မကောင်းမှုများ ဒွန်တွဲစမြဲပါ။ မကောင်းမှု၊ ဆိုးမှု အားကောင်းချိန်မှာ အဲဒီစနစ်အောက် ရောက်ကြရသူ အားလုံးဟာ ဘေးအမျိုးမျိုး ရောက်ကြရစမြဲပါ။ ဒီလို စနစ်ဆိုး ရောက်သွား ရတာဟာ အရင်းရှင်စနစ် လွှမ်းမိုးသွားပြီး အရင်းရှင်အစိုးရ ဖြစ်သွားလို့ပါပဲ။ အဆိုးဘက်ကို ဦးတည်သွားတဲ့ လူမှုစနစ်တစ်ခုကို အခြားသော လူယဉ်ကျေး ပညာတတ်အလွှာ သမားများနဲ့ အခြေခံလူတန်းစားများက စုပေါင်းကြပြီး အဆိုးဖက်တွယ်တဲ့ စနစ်ထဲကို ဝင်ရောက်ပူးပေါင်း (ပေါင်းစည်းဖက်တွယ်) လိုက်ကြမယ်ဆိုရင် (အဆိုးထုတ်လုပ်တဲ့စနစ်) အဆိုးအောင်မြင်တဲ့ စနစ်ဟာ လျင်မြန်စွာ ရပ်ဆိုင်းသွားမှာပဲ။ နိုင်ငံရေးအရ အဆိုးမြင်တဲ့ ဝါဒီသမားတွေနဲ့မပူးပေါင်းဘဲ ငြိမ်နေရင် ဆိုးသူ (ဆိုးမှု)တွေက ပိုကဲလာပြီး ဒုက္ခလည်း ပိုကဲလာမှာပဲ။ မြန်မာတွေက ဒီလိုနိုင်ငံရေးလှည့်ကွက်၊ မြှုပ်ကွက်၊ ထင်ကွက်၊ ဟာကွက်တွေကို စိတ်ရှည်ရှည် မသုံးသပ်နိုင်ကြဘဲ ဖြောင့်ဖြောင့်ဆန့်ကျင်တတ်တဲ့ အကျင့်ကြောင့်၊ တစ်နည်းအားဖြင့် ရဲရဲ လုပ်ရဲသောကြောင့် အပြောင်းအလဲတွေ သိသိသာသာ ပြောင်းလဲသွားတာပါ။ ဒီလို ပြောင်းလဲ သွားအောင် အကွက်ချပြီး ထိန်းကျောင်းတဲ့စနစ် မပါပေမယ့် မြန်မာ့လူ့လောကစနစ် ပြောင်းလဲ သွားတာဟာ အရင်းမဲ့ တော်လှန်ရေးတစ်ရပ်ဖြစ်စဉ် အောင်ပွဲပါပဲ။ ဒီလို အဖြေရသွားတဲ့ လူမှုစနစ်တစ်ခုကို ရာစုနှစ်ဆယ် ကာလထဲမှာပဲ ပေါ်ထွန်းလာခဲ့တာပါ။

အမြတ်ဆုံးသတ္တဝါ

လူ့လောက၊ လူ့ဘဝ တည်ငြိမ်မှုတော့ ရကြပြီ။ သဘာဝလောကနဲ့ ဖြေရှင်းရတဲ့ ပြဿနာကတော့ အမြဲတမ်း ရှိနေဦးမယ်။ လူ့ဘဝ၊ လူ့လောကစနစ် ရသွားပေမယ့် သဘာဝ လောကနဲ့ ပြိုင်ဆိုင်ရသေးတဲ့ လူဘဝကြီးဟာ မပင်ပန်းဘဲ မရှိပါ။ ဆင်းရဲဒုက္ခအမျိုးမျိုးကို ခံနိုင်တဲ့ သတ္တဝါထဲက လူသားသတ္တဝါဟာ အမာဆုံး၊ အခိုင်ဆုံး သတ္တဝါပါပဲ။ အမြတ်ဆုံး သတ္တဝါပါလို့လည်း တင်စားခေါ်ဆိုလောက်ပေရဲ့။

မြန်မာ့လူ့ဘောင်

လူမှုစနစ်ဟာ တည်ငြိမ်နေတာ မဟုတ်။ ပြောင်းလဲ လည်ပတ်နေပါတယ်။ ပြောင်းလဲ လည်ပတ်နေတဲ့သဘောကို ကြည့်ပြီး ရန်ဘက်ဖြစ်စဉ် မဟုတ်တဲ့ လူမှုစနစ်နဲ့ တွဲပေါင်းကြ ပြီး အနှစ်သာရ ပြည့်ဝတဲ့ “လူမှုဘဝနိုင်ငံရေးကို စုပေါင်းထိန်းကျောင်းတဲ့စနစ်နဲ့ နေရမယ်။ ဆုတ်ခြင်း၊ တက်ခြင်း သဘောတရားကို ကြည့်ပြီး ဆုတ်၊ တက် နှစ်ခုကြားမှာ တည်ငြိမ်မှ ရအောင် နိုင်ငံရေး (ဒိုင်ယာရီ) မှတ်တမ်းကို သေချာလုပ်ထားရမယ်။ နိုင်ငံရေး (ဒိုင်ယာ လက်တစ်) အဆင့်ဆင့် ပြောင်းလဲပြုပြင်ကြမယ့် နက်ရှိုင်းတဲ့မိမိရဲ့ နိုင်ငံရေးစနစ်ကို ခွဲခြမ်း စိတ်ဖြာပြီး အပြန်အလှန် (ပြောင်းလဲမှုမရှိတဲ့) ပေါင်းစည်းကြတဲ့စနစ်နဲ့ (လူယဉ်ကျေးတွေရဲ့ လုပ်တဲ့ အလုပ်မျိုးနဲ့) မြန်မာပြည်နိုင်ငံရေးစနစ်ကို လမ်းပြမြေပုံ ထားရမယ်။ သင်ကြားမှု လုပ်ပေးရမယ်။ တက်ကြွလှုပ်ရှားတဲ့ နိုင်ငံရေးစနစ်ကို ရှောင်ပြီး မြန်မာ့လူ့ဘောင်မှာ မြှုပ်နှံ ထားရမယ်။

လူထုအတွက် အကျိုးမရှိ

နိုင်ငံရေးဆိုတာ သင်ယူတာထက် ကိုယ်တွေ့ဆန်ဖို့ လိုပါတယ်။ ကိုယ်တွေ့မပါတဲ့ နိုင်ငံရေးဟာ မှားကွက်တွေ များပြီး ခက်ခဲမှုတွေ တွေ့ရတတ်တယ်။ အမှားချောင်းပြီးအမှတ်ပေါင်းတဲ့သူ၊ မာယာများတဲ့သူ၊ လှည့်ကွက်များတဲ့သူ၊ ပြကွက်များတဲ့သူ (နိုင်ငံရေး သမား)တွေဟာ နိုင်ငံရေးသမား မဟုတ်ပါ။ နိုင်ငံရေးဆိုတာ မတရားလုပ်တဲ့သူကို မတရား လုပ်တဲ့သူ၊ ဟန်ဆောင်သူကို ဟန်ဆောင်သူလို့ပဲ မြင်ရမယ်။ မတရားသူကို မတရားမှန်း သိပါလျက်နဲ့ ရှောင်လွှဲမှု လုပ်ကြမယ်ဆိုရင် အယောင်များတဲ့ နိုင်ငံရေးပဲ ဖြစ်မယ်။ အယောင် များ၊ အမှောင်များတဲ့ နိုင်ငံရေးဟာ လူထုအတွက် အကျိုးမရှိပါ။

ပြည်သူသာ အခရာ

လူထုအတွက် အကျိုးမများတဲ့နိုင်ငံရေးကို မြန်မာပြည်မှာ အတိတ်က ခံစားခဲ့ဖူး ကြပြီ။ ပစ္စုပ္ပန်မှာ အလွှမ်းမိုးမခံတော့ဘဲ အနာဂတ်ကာလကိုလည်း ပန်းတိုင်မရှိအောင် လုပ်ရမယ်။ နိုင်ငံရေးလုပ်တဲ့သူဟာ ဖိနှိပ်မှုပြင်းထန်တဲ့ နိုင်ငံရေးကို ခံစားခဲ့ဖူးမှ (ခံစားတတ်မှ) လှုပ်ရှားမှု အဓိပ္ပာယ်ရှိမယ်။ အဓိပ္ပာယ်ရှိတဲ့ အလုပ်လုပ်မှ တန်ဖိုးရှိမယ်။ လွယ်ကူစွာရတဲ့ အရာဟာ တန်ဖိုးမရှိပါဘူး။ ဒီထက် ကောင်းတဲ့အရာ ရှိသေးရင်လည်း တန်ဖိုးမရှိပါဘူး။ ဒါကြောင့် နိုင်ငံရေးဆိုတာ ပြည်သူဟာ အခရာပဲ။ ပြည်သူက သြဇာပဲ။ ပြည်သူက အင်အား ပဲ။ ခက်ခက်ခဲခဲရတဲ့အရာဟာ အလွန်တန်ဖိုးရှိပါတယ်။

ပြည်သူ့အစိုးရ မဟုတ်

အချို့သောအစိုးရတွေဟာ ပြည်သူကို လက်အောက်ခံသားအဖြစ် ထားပြီး ဖိနှိပ်မှု၊ ချုပ်ချယ်မှုအမျိုးမျိုး လုပ်တယ်။ အာဏာကို ပြည်သူထဲက မယူဘဲ ရှိတဲ့(ရတဲ့) အာဏာအတိုင်း ပြည်သူကို မထီမဲ့မြင်လုပ်တယ်။ စော်ကားတယ်။ ထိခိုက်အောင် လုပ်တယ်။ လေးစားတန်ဖိုး မှုမထားဘဲ ကျွန်သားများလို ပြည်သူကို ပြုမူဆက်ဆံတယ်။ ဥပဒေကို လေးစားမှု မရှိဘဲ ပြုထားတဲ့ ကတိကဝတ်တွေ ပျက်တယ်။ အများပြည်သူအကျိုးကို ဖျက်ဆီးတယ် ဆိုတဲ့ အစိုးရဟာ ဆန့်ကျင်ဆန္ဒပြစရာ မလိုပါ။ အလိုအလျောက်နဲ့ အရှက်ရပြီး ပျောက်ကွယ်သွား မယ်။ လူ့အဖွဲ့အစည်း လူ့အသိုက်အမြုံ၊ လူသားတို့မိသားစုကို အနိုင်ယူ၊ ဖျက်ဆီး၊ နှောင့်ယှက် သမှုပြုတဲ့ အစိုးရဟာ ပြည်သူ့အစိုးရ မဟုတ်ပါ။ ပြည်သူကို တန်ဖိုးမထားတဲ့ အစိုးရပဲ။ ဥပဒေကို ချိုးဖောက်ရန် ဝန်မလေးသော အစိုးရ၊ ဥပဒေကို ချိုးဖောက်ရဲသော အစိုးရဟာ “လူမှုဘဝနိုင်ငံရေး (ဒီမိုကရေစီ)” ကို ဖျက်ဆီးတာပဲ။

ပြည်သူ့ခေါင်းဆောင်

တိုင်းပြည်တစ်ပြည်မှာ ခေါင်းဆောင်သူက စာရိတ္တအရင်းအမြစ် မြတ်ရမယ်။ အာနိသင်ကောင်းရမယ်။ ဖက်ပြိုင်သူများကို ရဲဝံ့စွာ ယှဉ်ရဲရမယ်။ အရာခပ်သိမ်း ဖျတ်လတ်ရမယ်။ ပွင့်လင်းရမယ်။ တာဝန်မဲ့ မနေသူ ဖြစ်ရမယ်။ အရာဟူသမျှ ဖြေရှင်းရဲသူ ဖြစ်ရမယ်။ အဲဒီလို ခေါင်းဆောင်မျိုးဟာ “ပြည်သူ့ခေါင်းဆောင်”လို့ ခေါ်ထိုက်မယ်။ “ပြည်သူ့ခေါင်းဆောင်” အမည်ကင်ပွန်းတပ်ပြီး အဂတိလိုက်စားသူကို လက်သပ်မွေး၊ အကျင့်ကျွံသူကို မွေးစား၊ အောက်ခြေလူထုကို မတူမတန် ဆက်ဆံ၊ အပြောင်းအလဲ ခဏ ခဏ လုပ်၊ ဆိုးရွားတဲ့ အုပ်ချုပ်သူကို မြှောက်ပင့်၊ အခြေခံလူမှုပြဿနာကို ထိုးဆွတဲ့ ပြည်သူ့ခေါင်းဆောင်ဟာ ဆိုးရွားတဲ့ အခြေခံ ပြဿနာတွေနဲ့ပဲအချည်းနှီးဖြစ်သွားတယ်။ပြည်သူ့ခေါင်းဆောင်ဆိုတာစေ့စပ်ခြင်းအတတ်ပညာ၊အပေးအယူလုပ်ခြင်းအတတ်ပညာ၊ ပြည်သူ့စွမ်းအား မြှင့်တင်ခြင်း အတတ်ပညာ ကျွမ်းကျင်ရမယ်။

ပြည်သူတွေက

(၁) ကိုယ်ပိုင်ယုံကြည်ချက်များ ဖော်ထုတ်ခြင်း၊
(၂) လုပ်ပိုင်ခွင့်များ တောင်းဆိုခြင်း
စတဲ့ စွမ်းရည်နှင့် လုပ်ပိုင်ခွင့် မြှင့်တင်တောင်းဆိုတဲ့အခါ ပြည်သူ့ခေါင်းဆောင်ဟာ ဦးဆောင် လမ်းညွှန်တတ်ရမယ်။ ထောက်ပြချက်တတ်ရမယ်။ ဥပမာ – ပြည်သူလူထုများ လိုလားတောင့်တချက် အရ အစိုးရရဲ့ ဆုံးဖြတ်ချက်များအပေါ် သက်ရောက်မှုမရှိရင် ပြည်သူ့ ခေါင်းဆောင်လုပ်တဲ့သူက လူထုလိုလားချက်ကို သိရမယ်။ အာနိသင်သက်ရောက်မှုရှိအောင် တည့်မတ်ပေးရမယ်။

ရေငုံနှုတ်ပိတ်နေခြင်းကြောင့်

ဒီမိုကရေစီ ကူးပြောင်းပြီးတဲ့ တိုင်းပြည်ဟာ ပြည်သူ့စွမ်းအား မြှင့်တင်ရေးအတွက် အခွင့်အရေး၊ အခွင့်အလမ်းပေးရမယ် (နိုင်ငံသားဖြစ်တဲ့ ပြည်သူပြည်သားတွေကို လုပ်ပိုင်ခွင့် အခွင့်အရေးပေးရမယ်)။ လုပ်ပိုင်ခွင့် အခွင့်အရေး မြင့်မြင့်မားမား ပိုင်ဆိုင်နိုင်ရန် ဥပဒေ ပြဋ္ဌာန်းပေးရမယ်။ ဥပဒေပြဋ္ဌာန်းပေး၍ ပြည်သူက သဘောပေါက်နားမလည်ရင် ဦးဆောင်သူ အစိုးရက အကောင်အထည် ဖော်ပြပေးရမယ်။ ဥပမာ- လယ်ယာမြေဥပဒေ ပြဋ္ဌာန်းပေးလိုက် ပေမယ့် လယ်လုပ်သူ လယ်သမားများအခွင့်အရေး၊ အခွင့်အလမ်း မဆုံးရှုံးအောင် အစိုးရ ကိုယ်တိုင်က ထိန်းသိမ်းပေးရမယ်။ စောင့်ရှောက်ပေးရမယ်။ များသောအားဖြင့် ဒီမိုကရေစီ ကူးပြောင်းစ တိုင်းပြည်တိုင်းမှာ နိုင်ငံရေးသမားတွေ ရေငုံနှုတ်ပိတ်နေခြင်းကြောင့် ဆုံးရှုံးမှု များပြားတာကို တွေ့ရတယ်။

ဒီမိုကရေစီအရင်းအမြစ်
ဒီမိုကရေစီတိုင်းပြည်မှန်ရင် –

(၁) ပြည်သူ့အခွင့်အရေးများ၊
(၂) နိုင်ငံရေး အခွင့်အရေးများကို အစိုးရက အာမခံခြင်း၊ လေးစားလိုက်နာခြင်းက အဓိကဖြစ်တယ်။ အစိုးရလုပ်သူကိုယ်တိုင်က အဓိကကျတဲ့အခြေအနေကို မသိ၊ နားမလည်ဘဲ လျစ်လျူရှုနေလိုက်ရင် ဒီမိုကရေစီဖြစ်ထွန်းမှု အညွှန်းကိန်းများ ဘယ်လိုမျိုးပဲ ပြည့်စုံပြည့်စုံ “ပိုးသာကုန် မောင်ပုံစောင်းမတတ်” ဆိုတဲ့ ဆိုညွှန်းချက်စကားပုံနဲ့ တူညီသွားမယ်။ ဒီမိုကရေစီ မှန်ရင် ပြည်သူတွေရဲ့ ပါဝင်မှု၊ ပြည်သူ့အခွင့်အရေး၊ ပြည်သူ့ကိုယ်ပိုင် ဆုံးဖြတ်ပိုင်ခွင့်နဲ့ပဲ ဆုံးဖြတ်ပေးရမှာ ဖြစ်ပါတယ်။ ဒီဆုံးဖြတ်ချက် မရရင် ဒီမိုကရေစီ ဒဏ်ရာရပြီလို့သာ မှတ်ရမယ်။

အရှင်တို့ရဲ့ တိုင်းပြည်ဟာ ပြည်သူတွေရဲ့ လုပ်ပိုင်ခွင့်ကို မည်မျှ မြင့်မားလာကြပြီလဲ။ ကိုယ်တိုင်ဘဝ၊ ကိုယ်တိုင်ဖန်တီး၊ ကိုယ်တိုင်စီမံခန့်ခွဲနိုင်ဖို့ လိုအပ်ချက် အရင်းအမြစ်များ ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာ အဆင့်အတန်း၊ ပညာရေးအဆင့်အတန်း၊ လူမှုဘဝအဆင့်အတန်း မည်မျှ မြင့်တက်လာကြပြီလဲ။

ဒီမိုကရေစီရဲ့ အရင်းအမြစ်သဘော ဖြစ်တဲ့ –

(၁) စီးပွားရေးအရင်းအမြစ်၊
(၂) ပညာရေး အရင်းအမြစ်၊
(၃)လွတ်လပ်စွာ တွေးခေါ်မှု၊ ယူဆမှု၊ ကြံစည်မှု၊ စိတ်ကူးမှု၊ အရည်အသွေး၊ နိုင်ငံရေးမှာ ပါဝင်မှု အရင်းအမြစ်တွေကော ရကြ၊ ရှိကြပြီလား။

နိုင်ငံရေးလုပ်တဲ့သူဟာ ဖိနှိပ်မှုပြင်းထန်တဲ့ နိုင်ငံရေးကို
ခံစားခဲ့ဖူးမှ (ခံစားတတ်မှ) လှုပ်ရှားမှု အဓိပ္ပာယ်ရှိမယ်။ 
အဓိပ္ပာယ်ရှိတဲ့ အလုပ်လုပ်မှ တန်ဖိုးရှိမယ်။

ကိုးကား။ တောမှီရဟန်း၏ “အဝိဟိံသာနိုင်ငံရေး (၂၀၁၆)၊ စာမျက်နှာ ၂၁၄-၂၂၀၊ အဝိဟိံသာနိုင်ငံရေး (၂၅)” မှကောက်နုတ်ရေးသားဖော်ပြခြင်းဖြစ်သည်။

Loading

Categories
စကားလက်ဆောင် တောင်ကလေးဆရာတော် (တောမှီရဟန်း) ရေးသားသော စာအုပ်များ တောမှီရဟန်း နိုင်ငံရေး အဝိဟိံသာနိုင်ငံရေး

အဝိဟိံသာနိုင်ငံရေး (၂၄)

သူတစ်ပါး၏ အကျိုးစီးပွားအတွက်ကြောင့် မိမိ၏ အကျိုးစီးပွားကို မဆုတ်ယုတ်ပါစေနှင့်။ မိမိ၏ အကျိုးစီးပွားအတွက် မိမိ၏ အကျိုးစီးပွားကို တိုးပွားအောင် အားထုတ် လုပ်ကိုင်ပါ။

အတောင်ကျွတ်တဲ့ ကြိုးကြာအို

နိုင်ငံရေးသမားဟာ ညည်းတွားလာပြီဆိုရင် အရှိန်ကုန်တဲ့မြားလို၊ အတောင်ကျွတ်တဲ့ ကြိုးကြာအိုလိုပဲ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် မထိန်းသိမ်း မစောင့်ရှောက်ဘဲ နေကြတာကို တွေ့ရတယ်။ ဒီလို အကျိုးစီးပွားမရှိတဲ့အလုပ်ကို လွယ်လွယ်လေးနဲ့ အလွှမ်းမိုးခံလိုက်ရင် မိမိကိုယ်တိုင်ပဲ အကျိုးမဲ့သွားတယ်။ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ပျက်စီးအောင် လုပ်တဲ့သူဟာ ပညာမဲ့သူပဲ ခေါ်ရမှာပါ။ ပညာမဲ့တဲ့သူဟာ များသောအားဖြင့် ယုတ်မာတယ်။ ယုတ်မာတဲ့သူဟာ ကောင်းတဲ့အယူ (အတွေးအခေါ်)တွေ မရှိပါ။ အယူဝါဒမကောင်းရင် တရားသဖြင့် အသက်မမွေးမြူပါ။ ကောင်းတဲ့သူတွေရဲ့ စကားကိုလည်း မနာယူပါ။

နောက်ပြန်လှိုင်း

မြန်မာပြည်နိုင်ငံရေးအပြောင်းအလဲဟာ ထူးထူးခြားခြား ပြောင်းလဲနေသလို ထင်ရ ပေမယ့် ဖြောင့်ဖြောင့်မတ်မတ် သေသေသပ်သပ်တော့ ပြောင်းလဲပုံ မပေါ်ပါ။ အပြောင်းအလဲ တစ်ခုဟာ ဖောက်ပြန်တဲ့ နောက်ပြန်မှုတွေ ဖြစ်လာတတ်တယ်။ နိုင်ငံရေးနောက်ပြန်လှိုင်း (Political Reverse Wave) ဟာ အေဒီ ၁၉၂၂-၄၂ (ပထမ နောက်ပြန်လှိုင်း)နဲ့ အေဒီ ၁၉၅၈-၇၅ ခုနှစ် (ဒုတိယ နောက်ပြန်လှိုင်း) ဖြစ်ပေါ်ခဲ့ဖူးတယ်။ ပထမ နောက်ပြန်လှိုင်း တုန်းက ဒီမိုကရေစီလမ်းကြောင်း သွေဖည်သွားတာတွေ၊ အစဉ်အလာ အာဏာရှင်စနစ်များ၊ရက်စက်တဲ့ ပါတီအာဏာရှင်များ တစ်ကျော့ပြန်လိုက်လို့ လက်ဝဲကဲတဲ့သူတွေ မြူးနေတာပေါ့။ ဒုတိယ နောက်ပြန်လှိုင်းရောက်တော့ အာဏာရှင်စနစ်၊ စစ်တပ်စိုးမိုးမှုစနစ်၊ ဗျူရိုကရက်တစ် တွေ တင်းပြည့်ကျပ်ပြည့် လှိုင်းထန်နေတာပေါ့။ နောက်ပြန်လှိုင်း နိုင်ငံရေးခရီးဟာ တချို့ လက်အောက်ခံ တိုင်းပြည်ငယ်တွေက “လူမှုဘဝနိုင်ငံရေး” ကျင့်သုံးမှုလုပ်တာတွေ ပေါ်လာ တာ ရှိနေတယ်။ အကောင်းနဲ့ အဆိုး ဒွန်တွဲတဲ့သဘောပါ။

ဒီမိုကရက်တစ်အစိုးရကြောင့်

ဒွန်တွဲတဲ့ သဘောတရားတစ်ခုကို ပြောပြမယ်။

ဥပမာ ယနေ့ ကျင့်သုံးနေကြတဲ့ “ဒီမိုကရေစီစနစ်”ဟာ –

(၁) လွတ်လပ်ခွင့် အားကောင်းရင် ဒီမိုကရေစီ မြင့်တက်တယ်။
(၂) လွတ်လပ်ခွင့် အားနည်းရင် ဒီမိုကရေစီ နိမ့်ကျတယ်
ဆိုတဲ့ သဘောမျိုးပါ။ (လွတ်လပ်ခွင့် မရှိရင် ဒီမိုကရေစီမရှိတဲ့ သဘောပါ) တစ်ဦးချင်း အခွင့်အရေးနဲ့ လွတ်လပ်ခွင့် ရထားရင်တော့ စည်းကမ်းမဲ့တဲ့ လွတ်လပ်ခွင့်တွေ၊ လွန်ကျွံတဲ့သဘောတွေ တွေ့ရမယ်။ နောက်ဆုံး လွတ်လပ်ခွင့်နဲ့ပဲ အလွဲသုံးမှုတွေ လုပ်လာမယ်။ အဲဒီလို ဖြစ်လာရင် အစိုးရဟာ ဒီမိုကရက်တစ် ဖြစ်ရမယ်။ ပြည်သူတွေအပေါ် အကြမ်း မဖက်ဘဲ ပျော့ပျောင်းညင်သာသိမ်မွေ့တဲ့ နိုင်ငံရေးမူဝါဒသဘောကို သွားရမယ်။ အဲဒီလို ဒီမိုကရက်တစ်အစိုးရကြောင့် ဒီမိုကရေစီမူဝါဒတွေ တည်မြဲနေတာပါ။

ဒီမိုကရက်တွေ ဘဝင်မြင့်လွန်းရင်

ဒီမိုကရေစီမူဝါဒတည်မြဲ (ခိုင်မြဲ) လိုကြတဲ့ တိုင်းပြည်တွေဟာ –
(၁) အတိုက်အခံနဲ့
(၂) အမြင်မတူသူများအတွက် လမ်းကြောင်းထားရပါတယ်။

အလျှော့၊ အတင်း လမ်းကြောင်းထားကြတာကြောင့် အကြမ်းဖက်နိုင်မယ့် အခွင့် အလမ်းတွေ မပေါ်လာနိုင်ပါဘူး။ ပေါက်ကွဲမှုတွေ ဖြစ်မလာနိုင်ပါဘူး။ လူတွေကတော့ ဒီမိုကရေစီပျံ့နှံ့မှုဟာ ကမ္ဘာ့ငြိမ်းချမ်းရေး ပျံ့နှံ့မှုပါပဲ ဆိုပြီးတော့ တင်စားကြတယ်။ ဒီမိုကရေစီ တိုင်းပြည်တွေဟာ အာဏာရှင်တိုင်းပြည်တွေနဲ့ စစ်မဖြစ်ခဲ့တာ မရှိပါ။ စစ်ဖြစ်ခဲ့တဲ့စနစ်ဟာ ငြိမ်းချမ်းရေး ဘယ်လိုဖြစ်နိုင်မလဲ ဆိုတာ စဉ်းစားရင် သိနိုင်ပါတယ်။ ဒီမိုကရက်တစ်ကမ္ဘာ မရှိရင် အကြမ်းဖက်မလွတ်မြောက်နိုင်ပါဘူး။ ခေတ်သစ်ကမ္ဘာဟာ ဒီမိုကရက်တစ်ဦးဆောင်တိုင်းပြည်ဖြစ်မှငြိမ်းချမ်းမယ်။ဒါကြောင့်ဒီမိုကရေစီနိုင်ငံရေးမူဝါဒကျင့်သုံးတတိုင်းပြည် တိုင်းဟာ ဘဝင်မြင့်လို့မရပါ။ ဒီမိုကရက်တွေ ဘဝင်မြင့်လွန်းရင် ဒီမိုကရေစီအဖွဲ့အစည်းတွေ အခက်အခဲ အကျပ်အတည်း ဖြစ်တတ်တယ် ဆိုတာ သိထားရမယ်။

ဒီမိုကရေစီလှိုင်း ကူးပြောင်းခါစ

ကမ္ဘာ့နိုင်ငံတွေကို လေ့လာပါ။ ဒီမိုကရေစီမူဝါဒဘက်ကို ကူးပြောင်းလာမှု များလာ ရင် ဒီမိုကရေစီလှိုင်းတွေ ထလာတတ်ပါတယ်။ ဒီမိုကရေစီလှိုင်းထရင် ပဒေသရာဇ်တွေ၊ ဘုရင်စနစ်တွေ၊ ဖက်ဆစ်စနစ်တွေ၊ ကိုလိုနီတွေ၊ တစ်ပါတီကွန်မြူနစ်တွေ၊ ဆိုရှယ်လစ်တွေ၊ စစ်အုပ်ချုပ်ရေးစနစ်တွေ တုန်တုန်လှုပ်လှုပ် ဖြစ်နေတတ်တယ်။ ကူးပြောင်းမှု လှိုင်းကြီးထရင် တော်လှန်ရေးတွေ၊ ဆန့်ကျင်ဘက်တွေ၊ လှုပ်ရှားမှုတွေအမျိုးမျိုး တွေ့ရတတ်တယ်။ ယခု မြန်မာပြည်မှာလည်း ဒီမိုကရေစီလှိုင်း ကူးပြောင်းခါစအချိန် ဖြစ်တာကြောင့် လှိုင်းမကြီး (လှိုင်းမထန်)ဖို့ လိုပါတယ်။ လှိုင်းထတော့မယ်။ ညင်သာတဲ့လှိုင်း ဖြစ်ဖို့ လိုပါတယ်။ ညင်သာတဲ့လှိုင်း မဖြစ်ရင် (၂ဝဝ၈ ခုနှစ်၊ ဖွဲ့စည်းပုံအခြေခံဥပဒေ၊ ပုဒ်မ ၄၁၇၊ ၄၁၈(က)(ခ) နဲ့ မိရင်တော့) ဒီမိုကရေစီအခွင့်အရေးနဲ့ နိုင်ငံသားများရဲ့ မူလအခွင့်အရေးတစ်ရပ်ရပ်တော့ ဆုံးရှုံးဖို့ သေချာတယ်။ အဲဒီလို အကြိမ်များများ မူလအခွင့်အရေး ဆုံးရှုံးမှုများတဲ့ တိုင်းပြည်များ ဟာ ဒီမိုကရေစီ ဆန့်ကျင်ဘက်လှိုင်းလုံးကြီးတွေ ထန်လာပြီး ဒီမိုကရေစီနိုင်ငံရေး ကျဆုံး သွားတတ်ပါတယ်။ ဒီအတက်အကျသဘောတရားကို နားမလည်ရင် ဒီမိုကရေစီနိုင်ငံရေး ချည်းပဲ အကောင်းဆုံး ဖြစ်နေတယ်လို့ပဲ ထင်နေကြတယ်။ ကျင့်သုံးမှုမရှိတဲ့ မူဝါဒတွေဟာ အောင်မြင်မှု မရသလို အောင်မြင်မှုမရှိတဲ့မူဝါဒဟာ လှိုင်းထလွန်းရင် အခွင့်အရေး ဆုံးပါး သွားတတ်ပါတယ်။

ဖြစ်နိုင်ခြေသဘော

နိုင်ငံရေးသဘောတရားဟာ
(၁) ဖြစ်နိုင်ခြေသဘောတရား probable
(၂) အဖြစ်နိုင်ဆုံး သဘောတရား most possible
ဒီတရားနှစ်ပါးနဲ့ လေ့လာသုံးသပ်နိုင်ပါတယ်။ ယနေ့ မြန်မာပြည် ဒီမိုကရေစီ လမ်းကြောင်းဟာ နိုင်ငံတကာဆက်ဆံရေးတွေ၊ အာဏာခွဲဝေမှုတွေ၊ လူမှုအဖွဲ့အစည်းအပေါ် အကျိုးဖြစ်ထွန်းမှုတွေ ဘာတွေများ ပြောင်းလဲသွားသလဲ။ ဒါမှမဟုတ် အကျိုးအမြတ်ကိုယ်စီ (ဟောက်တိုင်း) ရကြရဲ့လားစတဲ့ ဖြစ်နိုင်ခြေသဘောတရားတွေကို လေ့လာကြည့်ရင် မြင်နိုင် ပါတယ်။ ဖြစ်နိုင်ခြေရှိ မရှိ ဆိုတာလည်း ကျင့်သုံးလိုက်နာတဲ့ လူထုအပေါ်မှာ မူတည်ပါ တယ်။ ကျင့်သုံးမှုမပြုတဲ့ လူထုဖြစ်ရင်တော့ ဖြစ်နိုင်ခြေမရှိ သင်္ကေတတစ်ခုနဲ့ မှတ်သားနိုင်ပါတယ်။

အဖြစ်နိုင်ဆုံးသဘော 

အဖြစ်နိုင်ဆုံးသဘောတရားနဲ့ သုံးသပ်ကြည့်ရင် မြန်မာလူထုဟာ ဒီမိုကရေစီကို စိတ်ဝင်စားမှု အများဆုံး ရှိကြတာကြောင့် ဖြစ်နိုင်ခြေ ရှိတယ်။ အဖြစ်နိုင်ဆုံး ဖြစ်တယ်လို့ သတ်မှတ်နိုင်တယ်။ ဒီမိုကရေစီနိုင်ငံရေးလမ်းကြောင်းပေါ်ကို တက်လာပြီဆိုရင် ဒီမိုကရေစီနဲ့ ဆန့်ကျင်ဘက်အုပ်စုကို အရေးမစိုက်ဘဲ မရပါ။ သတိပြုရသေးတယ်။ စီးပွားရေး ပြောင်းလဲ လာရင် နိုင်ငံရေးပုံစံ ပြောင်းလဲလာတာပဲ။ ဒီမိုကရေစီဆိုတာ စီးပွားရေး ရေခံမြေခံ နေရာ ကောင်းရတယ်။ စီးပွားရေးမကောင်းဘဲ ဒီမိုကရေစီတိုင်းပြည် တည်ထောင်ရင် ဆန္ဒပြပွဲ သက်သက်ပဲ အချိန်ကုန်သွားမယ်။

ဆန္ဒပြပွဲနဲ့ အချိန်ကုန်တဲ့ ဒီမိုကရေစီနိုင်ငံတွေဟာ-
စီးပွားရေးဓနကြွယ်ဝမှု၊
ဈေးကွက်စီးပွားရေးကောင်းစားမှု၊
စနစ်ဟောင်းများ ပျက်သုဉ်းမှု၊
အရင်းရှင်အားကောင်းမှု၊
လူလတ်တန်းစားအလွှာ အားကောင်းမှု၊
ပညာရေးမြင့်မားမှု၊
ယဉ်ကျေးမှုအားကောင်းမှု၊
ပညာတတ်အုပ်စု အားကောင်းမှ
စတဲ့ အကြောင်းတရားတွေ အားရှိမှာ မဟုတ်ပါ။

အဲဒီလို အကြောင်းမကောင်းတဲ့ အပြောင်းအလဲများတဲ့ တိုင်းပြည်ဟာ –
(က) လူမှုအခြေခံအားနည်းတာတွေ၊
(ခ) ခေါင်းဆောင်များ အစွန်းရောက်ပေါ်လစီ မကျွတ်တာတွေ၊
(ဂ) စီးပွားရေးဆုတ်ယုတ်တာတွေ၊
(ဃ) စစ်ပွဲကြီးများတာတွေ ဖြစ်ပြီး နိုင်ငံရေး သံသရာလည်ခံနေရတယ်။ ဒီအတွက် သင်ခန်းစာတွေ ယူထားသင့်တယ်။

ခေါင်းဆောင်မဖြစ်ထိုက်သူ

ဒီမိုကရေစီအစိုးရဟာ အစွန်းရောက်တဲ့သူ၊ အဂတိလိုက်စားတဲ့သူ၊ တည်ငြိမ်မှုကို လက်မခံတဲ့သူ ပါလာရင် ခရီးမတွင်ကျယ်ပါ။ ဖြုတ်ချမှု၊ ဝင်စွက်မှု၊ ဖိအားပေးမှုကြောင့် ရွေးကောက်ပွဲ ခဏ ခဏ ခဏ ခဏ လုပ်ရတယ်။ တစ်လှည့်စီစနစ်ကြောင့ကျွံနစ်ကုန်တာပဲ။ဒီလိုကျွံနစ်ရတာဟာခေါင်းဆောင်တဲ့သူ ညံ့ဖျင်းလို့ပါပဲခေါင်းဆောင်ညံ့ဖျင်းရင် အာဏာသိမ်းမှု(ခဏ ခဏ) ဖြစ်ပွားတတ်တယ်။ အာဏာသိမ်းတယ် ဆိုပေမယ့် ဒီမိုကရေစီ အတွေ့အကြုံ ရှိပြီးသား တိုင်းပြည်ဖြစ်ရင်တော့ မစိုးရိမ်ရပါ။ ပွင့်သစ်စ ဒီမိုကရေစီတိုင်းပြည်သာ ဖြစ်မယ်ဆိုရင်တော့ မူလပြန်တတ်တယ်။ (မူလကလာတဲ့ နိုင်ငံရေးပေါ်လစီအတိုင်း ပြန်ဖြစ်တတ် တယ်) အဲဒီလိုမျိုး ပြန်ဖြစ်သွားတဲ့ တိုင်းပြည်ဆိုရင် ညံ့ဖျင်းတဲ့ ခေါင်းဆောင်တွေရဲ့ အဖြစ်က တိုင်းပြည်အတွက် တရားခံအစစ် ဖြစ်သွားကြတာပဲ။ တွေဝေသူ၊ ညံ့ဖျင်းတဲ့သူတွေဟာ ခေါင်းဆောင်မဖြစ်ထိုက်တာ အမှန်ပါပဲ။

ခေါင်းဆောင်သူရဲ့ အရည်အချင်း

တိုင်းပြည်အုပ်ချုပ်တဲ့သူဟာ နိုင်ငံရေးအာဏာ ဆုတ်ယုတ်ကျဆင်းမှု မရှိအောင် ထိန်းသိမ်းနိုင်ရမယ်။ တည်ငြိမ်ရင့်ကျက်ရမယ်။ စီးပွားရေး မထိုင်းမှိုင်းအောင် ထိန်းသိမ်းပေး ရမယ်။ အခက်အခဲမများဖို့ နေတတ်ရမယ်။ ကျင့်သုံးတဲ့ နိုင်ငံရေးမူဝါဒကို ချင့်ချိန်တတ်ရ ) နှင့်လို မယ်။ ကွာခြားချက်သိရမယ်။ မူနဲ့လူ နှစ်မျိုးကို တွေဝေညံ့ဖျင်းမှု မရှိ(မဖြစ်)အောင် ပြင်ဆင် တတ်ရမယ်။ လဲလှယ်မှုတတ်ရမယ်။ အကွက်အကွင်း ဖြည့်စွက်တတ်ရမယ်။ စကားနဲ့တရား (နိုင်ငံရေးသဘော) သဘောကို လက်တွေ့ကျရမယ်။ ကျင့်သုံးနိုင်တဲ့ဥပဒေကို ကျင့်သုံးစေပြီး ကျင့်သုံးအပ်တဲ့ ဥပဒေကို မဆုတ်ယုတ်အောင် ပြဋ္ဌာန်းပေးတတ်ရမယ်။ ပဋိပက္ခပေါ်ရင် ခေါင်းအေးအေးထားပြီး ဖြေရှင်းတတ်ရမယ်။ ပြဿနာဖန်တီးသူကို အရင်းအမြစ် နားလည် ရမယ်။ ဝိရောဓိ (ဆန့်ကျင်မှု) အရင်းအမြစ်ကို ဆက်စပ်တဲ့ ကွန်ချာစက်ဝန်းကျွမ်းကျင်ရမယ်။ သုံးသပ်မှု၊ ဆင်ခြင်မှ မြဲရမယ်။ အလုပ်နဲ့တူသူ ဖြစ်အောင် လုပ်တတ်ရမယ်။ အလုပ်မများသူ ဖြစ်အောင် နေတတ်ရမယ်။ မြင်ရာ၊ ကွယ်ရာ၌ အထင်သေးမှု ပြုမူချက်များ ရှောင်ရှားတတ် ရမယ်။ အကျင့်သဘောကို အလုပ်သဘောမဖြစ်ဖို့ စီမံမှု လိမ္မာရမယ်။ အပြုသဘောကို သေချာမှု၊ ဟုတ်မှန်မှ ရှုမြင်တတ်ရမယ်လို့ ခေါင်းဆောင်သူရဲ့ အရည်အချင်းအချို့ကို တွေ့ရ တယ်။ (အရည်အသွေးအချို့ကို တွေ့ရတယ်)

ပြည်သူတွေ တာဝန်ကျေပွန်ပါ

နိုင်ငံရေးမူဝါဒတစ်မျိုးဟာ ကျင့်သုံးမှုမတတ်ရင် နောက်ပြန် (ဘက်ပြန်)တတ်တယ်။ နိုင်ငံရေးချဲ့ကားတာတွေ၊ အတိုက်အခံတွေ ခြိမ်းခြောက်တာတွေ၊ တစ်ဖက်သတ် ပြုမူမှုတွေ သတိထားရတယ်။ အဲဒီ ပြုမူချက်ဟာ နောက်ပြန်နိုင်တဲ့ နိုင်ငံရေးပဲ။ နိုင်ငံရေးစနစ်ဟာ အားနည်းခြင်း မရှိရပါ။ မှားယွင်းမှု မရှိရပါ။ အတုအယောင် မပါရပါ။ ညံ့ဖျင်းတဲ့အုပ်ချုပ်မှု မဖြစ်ရပါ။ အာဏာသုံး မလွန်ရပါ။ အခွင့်ထူးခံ စီးပွားရေးသမားတွေကို ထိန်းနိုင်ရမယ်။ ငွေများ တရားနိုင် မဖြစ်ရ။ နိုင်ငံသား တာဝန်မယူဘဲ ခေါင်းဆောင်တွေကို အုပ်ချုပ်ရေးမှာမပါရ။ မိသားစုအကျိုးစီးပွားလုပ်သူ မပါရ။ မိမိအသိုက်အဝန်းကြည့်တဲ့သူ မပါရ။ ကျွမ်းကျင်မှ မရှိတဲ့သူတွေ မပါရပါ။ ယောင်မှားမှားလုပ်တတ်သူ၊ တိမ်းညွတ်လွယ်သူ၊ တစ်ပိုင်းသမား (အာဏာရှင်တစ်ပိုင်း၊ စီးပွားရေးတစ်ပိုင်း) မပါဝင်အောင် သတိပြုရမယ်။ ဒီပုဂ္ဂိုလ်တွေဟာ ဝယ်လိမ် (မဲဝယ်၊ မဲလိမ်) ဖောက်ပြန်တဲ့သူတွေပါ။ ဒီသူတွေ နိုင်ငံရေးဝင်ခွင့်ရလေသမျှ ကာလပတ်လုံး “နိုင်ငံသား”စစ်စစ်ဖြစ်တဲ့ပြည်သူတွေ နိုင်ငံရေးထဲမှာ ဝင်ရောက်နိုင်မှာ မဟုတ်ပါ။ ရွေးကောက်ပွဲမှာ ပြည်သူတွေ မိမိတာဝန်ကို ကျေပွန်ဖို့ လိုပါတယ်။

စံပြနိုင်ငံ မဖြစ်ပါ

ဒီမိုကရေစီကျင့်စဉ်နဲ့ ကျင့်သုံးတဲ့ နိုင်ငံရေးဟာ များသောအားဖြင့် ပြည်သူတွေရဲ့ အသံကို နားထောင်စေတယ်။ (နားထောင်ခိုင်းတယ်) အသံကြောင့် ဖားသေနိုင်ငံရေးမဖြစ်တဲ့ ပုံစံပါ။ နိုင်ငံရေးထဲကို လူထုတွေ ဘယ်လောက် ပူးပေါင်းပါဝင်ကြသလဲ၊ ဘယ်လောက် စိတ်ဝင်စားကြသလဲ ဆိုတာ အမြဲတမ်း ထိတွေ့နေရမယ်။ ထိတွေ့မှု မရှိတဲ့ နိုင်ငံရေးဟာ အရည်အချင်း မတက်ပါ။ အရည်အချင်းမတက်ရင် လိုအပ်ချက်ရှိပြီ ဆိုတာကို သိထားရမယ်။ ဒီမိုကရေစီနိုင်ငံရေးဟာ “ပြည်သူတွေ ရပိုင်ခွင့်နဲ့ လွတ်လပ်ခွင့်တွေ ဘယ်လောက် ကာကွယ် ပေးနိုင်သလဲ” ဆိုတဲ့ စံနှုန်းနဲ့ထားတဲ့ အဆုံးအဖြတ်ပါပဲ။ အဆုံးအဖြတ်မရှိတဲ့ ဒီမိုကရေစီ (လူမှုဘဝနိုင်ငံရေး) ဟာ စံပြနိုင်ငံမဖြစ်ပါ။ စံပြမဖြစ်ရင် ဒီမိုကရေစီကို မယုံကြည်တော့ပါ။ ယုံကြည်မှုပျောက်ကွယ်ရင် ကျင့်သုံးမှုလည်း ပျောက်တယ်။ ကျင့်သုံးမှုမရှိရင် ပျက်သုဉ်းမှုပဲ အဖြေ ရှိတော့တယ်။ ဒီအဖြေဟာ ဒီမိုကရေစီ မဖြစ်ထိုက်သူ (မရထိုက်သူ)တွေရဲ့ လုပ်ရပ် ပါပဲ။ ဆင်းရဲတဲ့တိုင်းပြည်တွေ ဒီမိုကရေစီ နောက်ပြန်ဖြစ်သွားကြတာဟာ ဒီသဘောတရား ရောက်သွားလို့ပါပဲ။

အမြတ်ထုတ်စားတဲ့ နိုင်ငံရေး

ဒီမိုကရေစီတိုင်းပြည်တိုင်းမှာ စီမံအုပ်ချုပ်မှု၊ ထိန်းကျောင်းမှု တော်ရမယ်။ ထိထိမိမိကျွမ်း ကျင်ရမယ်။ မတော်မကျွမ်းကျင်ရင် အကြမ်းဖက်မှုတွေ၊ စီးပွားပျက်မှုတွေ တွေ့ရတတ်တယ်။ စီမံအုပ်ချုပ်မှု မတော်ရင် မတိုးတက်ပါ။ မတိုးတက်ရင် မထိန်းနိုင်ပါ။ အကျင့်ပျက် လာဘ် ပေးမှု၊ လာဘ်ယူမှု၊ လာဘ်စားမှုတွေ များပြားပြီး မျက်နှာလိုက်မှု၊ မသမာမှု၊ ကိုင်တွယ်ဖို့ ပျက်ကွက်မှုတွေ များပြားလာတယ်။ အကျင့်ပျက်တဲ့ အဆိပ်တွေ တက်ပြီး ရှုပ်ထွေးလာတယ်။ တည်ငြိမ်မှု ဘေးမကင်းမှုတွေများလာပြီးညံ့ဖျင်းတဲ့အုပ်ချုပ်ရေးစနစ်တွေထလာတယ်။နိုင်ငံရေးအမြင်မရှိတစရိုက်သမားတွေ ကြီးစိုးလာပြီး လူ့အဖွဲ့အစည်း အကျိုးတွေ အားနည်းလာတယ်။ ကန့်သတ်ပိတ်ပင်မှုများ ပေါ်လာတယ်။ ကိုယ်ကျိုးတွက် ဈေးကွက်ပြိုင်တဲ့သူ၊ခေါင်းပုံဖြတ် အမြတ်ကြီးစားတဲ့သူတွေ များပြားလာတယ်။ အစိုးရသူကိုယ်တိုင်က အပြုအမူ ကြမ်းတမ်းလာပြီး သံသယစိတ်ကြီးလာတယ်။ နိုင်ရှုံးအပြတ် စိန်ခေါ်မှုတွေ ဖြစ်လာတယ်။ တစ်ဖက်စောင်းနင်း မညီမျှမှု၊ ထက်အောက် မှီခိုကင်းမှု၊ လက်သပ်မွေးမှု၊ ဖိနှိပ်မှုတွေ ဖောက်ပြန်တဲ့ လုပ်ရပ်တွေ ပေါ်လာပြီး သူ့ထက်ငါ အာဏာလုပွဲတွေ ကြဲကြတယ်။ မူလ ရည်ရွယ်ချက်များ ပျောက်ကွယ်ပြီး တိုင်းပြည်အပေါ် အမြတ်ထုတ်စားတဲ့ နိုင်ငံရေး ဖြစ်လာ တယ်။ (အမြတ်ထုတ်ခြင်းကို မဆိုလိုပါ)

ကောင်းမွန်တဲ့ ပြည်သူ့လူ့အဖွဲ့အစည်း

ယနေ့မြန်မာပြည်ဟာ လူထုနဲ့ အုပ်ချုပ်သူအကြား နိုင်ရာစားတဲ့ လူ့အဖွဲ့အစည်းတွေ ပေါ်လာပြီလား။ စွမ်းရည်ထက်မြက်တဲ့ လူ့အဖွဲ့အစည်းတွေ ဖြစ်လာကြပြီလား။ အခြေခံ စီးပွားရေးအတွက် ခိုင်မာတောင့်တင်းနေကြပြီလား။ ရင်းနှီးမြှုပ်နှံသူများ အခွင့်အရေးနဲ့ အခွင့်အလမ်းတွေ စနစ်ကျပြီလား ဆိုတဲ့ မေးခွန်းတွေကို မေးကြည့်ရင် အဖြေများ အမျိုးမျိုး ကြားရဦးမှာပဲ။ မြန်မာပြည်မှာ လူထုတွေ မချမ်းသာပေမယ့် ရိုးသားမှုရှိရင် အာဏာနဲ့ အခွင့်ထူးခံသမားတွေ၊ နိုင်ငံတော်ထံ ခိုးဝှက်တဲ့သူတွေ၊ ခေါင်းပုံဖြတ်သူတွေ၊ ဥပဒေလိမ်လည် တဲ့သူတွေ မပေါ်လာနိုင်ပါ။ ဒါကြောင့် ယနေ့ မြန်မာပြည်သူတွေဟာ တက်ကြွတဲ့ “နိုင်ငံရေး ရပ်ဝန်းအဖြစ် ခံယူကြပြီး ကောင်းမွန်တဲ့ ပြည်သူ့လူ့အဖွဲ့အစည်းဖြစ်အောင် ကြိုးစားရမယ်။ အပြစ်ပေးခံရမယ့်သူတွေကို ပြည်သူတွေ ထိန်းကျောင်းပေးနိုင်ရင် လုပ်နိုင်တဲ့ နိုင်ငံရေး ဖြစ်လာပြီ ဆိုတာကို သေချာစွာ မှတ်သားရမယ်။

မြန်မာပြည် နိုင်ငံရေးအပြောင်းအလဲဟာ
ထူးထူးခြားခြား ပြောင်းလဲနေသလို ထင်ရပေမယ့်
ဖြောင့်ဖြောင့်မတ်မတ် သေသေသပ်သပ်တော့ ပြောင်းလဲပုံ မပေါ်ပါ။

ကိုးကား။ တောမှီရဟန်း၏ “အဝိဟိံသာနိုင်ငံရေး (၂၀၁၆)၊ စာမျက်နှာ ၂၀၇-၂၁၃၊ အဝိဟိံသာနိုင်ငံရေး (၂၄)” မှကောက်နုတ်ရေးသားဖော်ပြခြင်းဖြစ်သည်။

Loading

Categories
နိုင်ငံရေး

ထိုင်းနိုင်ငံ ဖွဲ့စည်းပုံအခြေခံဥပဒေရုံးက ဝန်ကြီးချုပ် ပေထုံတန် ရှင်နာဝပ်အား ယာယီရာထူးမှ ရပ်နားခိုင်း

ထိုင်းနိုင်ငံ ဖွဲ့စည်းပုံအခြေခံဥပဒေရုံးက ၂၀၂၅ ခုနှစ် ဇူလိုင် ၁ ရက်မှစ၍ ဝန်ကြီးချုပ် ပေထုံတန် ရှင်နာဝပ်အား သူမ၏ ကျင့်ဝတ်ဆိုင်ရာ အပြုအမူများကို စုံစမ်းစစ်ဆေးနေစဉ် ယာယီရာထူးမှ ရပ်နားခိုင်းလိုက်သည်။ ဤဆုံးဖြတ်ချက်သည် ကမ္ဘောဒီးယား၏ ဩဇာရှိ ယခင်ခေါင်းဆောင် ဟွန်ဆင်းနှင့် ဖုန်းပြောဆိုမှု တစ်ခုအား မှတ်တမ်းတင်ထားသည့် အသံဖမ်းမိနေခြင်းနှင့် သက်ဆိုင်သည်။

ဖွဲ့စည်းပုံအခြေခံဥပဒေရုံးသည် အထက်လွှတ်တော်အမတ် ၃၆ ဦးမှ တင်သွင်းခဲ့သည့် တောင်းလျှောက်ချက်ကို လက်ခံခဲ့ပြီး၊ ပေထုံတန်အား အခြေခံဥပဒေကို ချိုးဖောက်သည့် ရိုးသားမှုကင်းမဲ့ခြင်းနှင့် ကျင့်ဝတ်ချိုးဖောက်မှုများဖြင့် စွပ်စွဲထားသည်။ အထူးသဖြင့် ဇွန် ၁၅ ရက်က ဖုန်းစကားဝိုင်းအတွင်း ပြောဆိုခဲ့သည့် မှတ်ချက်များနှင့် သက်ဆိုင်ပြီး၊ ထိုစကားဝိုင်းသည် နယ်စပ်တင်းမာမှုများကို လျှော့ချရန် ရည်ရွယ်ခဲ့သော်လည်း ထိုင်းစစ်တပ်မှ ဗိုလ်ချုပ်တစ်ဦးအား ဝေဖန်ခဲ့ခြင်းကြောင့် စစ်တပ်၏ဩဇာကြီးမားသည့် ထိုင်းနိုင်ငံတွင် အထိခိုက်မခံသော အကြောင်းအရာဖြစ်ခဲ့သည်။

ရုံးက မဲခွဲဆုံးဖြတ်ရာ ၇ မဲအထောက်အပံ့နှင့် ၂ မဲကန့်ကွက်ခဲ့ပြီး၊ စုံစမ်းစစ်ဆေးမှုကာလအတွင်း ဝန်ကြီးချုပ်တာဝန်မှ ယာယီရပ်နားခိုင်းရန် ဆုံးဖြတ်ခဲ့သည်။ ပေထုံတန်တွင် သူမ၏ ခုခံချေပမှုကို ၁၅ ရက်အတွင်း တင်ပြရန် အချိန်ရှိသည်။ သူမ တာဝန်မှ ရပ်နားနေစဉ် ဒုတိယဝန်ကြီးချုပ် ဆူရီယာ ယာယီဝန်ကြီးချုပ်အဖြစ် တာဝန်ထမ်းဆောင်မည်ဟု မျှော်မှန်းရသည်။

မကြာသေးမီက ဝန်ကြီးအဖွဲ့ ပြန်လည်ဖွဲ့စည်းမှုအရ ပေထုံတန်သည် ယဉ်ကျေးမှုဝန်ကြီးအဖြစ် ဆက်လက်တာဝန်ထမ်းဆောင်ဦးမည်ဖြစ်သည်။

ဤဖုန်းမှတစ်ဆင့်အပြန်အလှန်ပြောဆိုထားမှု ပေါက်ကြားခြင်းကြောင့် ပြည်သူများ၏ အမျက်ဒေါသများ၊ လူထုဆန္ဒပြမှုများနှင့် ညွန့်ပေါင်းအဖွဲ့မှ အဓိကပါတီတစ်ခု ထွက်ခွာသွားခြင်းတို့ ဖြစ်ပေါ်ခဲ့ပြီး၊ သူမ၏ အစိုးရအဖွဲ့သည် ပါလီမန်တွင် အလွန်အနည်းငယ်သော မဲအားသာမှုဖြင့် ယုံကြည်မှုမရှိမဲအား ရင်ဆိုင်ရမည်ဖြစ်သည်။ ပေထုံတန်၏ ထောက်ခံမှုနှုန်းမှာလည်း ကျဆင်းသွားခဲ့ပြီး၊ သူမ၏ နုတ်ထွက်ရန် တောင်းဆိုမှုများလည်း တိုးပွားလာခဲ့သည်။

ဤယာယီရပ်နားမှုသည် ထိုင်းနိုင်ငံ၏ နိုင်ငံရေးမတည်ငြိမ်မှုများအတွင်း နောက်ထပ်အခန်းတစ်ခုဖြစ်လာပြီး၊ ဥပဒေရေးရာနှင့် ပါလီမန်တိုက်ပွဲများသည် နိုင်ငံ၏ ခေါင်းဆောင်မှုကို ဆက်လက်ပုံဖော်နေဆဲဖြစ်သည်။

Loading

Categories
တောင်ကလေးဆရာတော် (တောမှီရဟန်း) ရေးသားသော စာအုပ်များ တောမှီရဟန်း နိုင်ငံရေး အဝိဟိံသာနိုင်ငံရေး

အဝိဟိံသာနိုင်ငံရေး (၂၃)

ကောင်းမြတ်သော အကျင့်တရားနဲ့ မိမိကိုယ်မိမိ ယဉ်ကျေးအောင် ဆုံးမကြရမယ်။

နိုင်ငံရေးစံနှုန်းသဘော

လူတွေဟာ ဒဏ်ထိမှာကို ထိတ်လန့်ကြတယ်။ သေရမှာကို ကြောက်ရွံ့ကြတယ်။ ဘယ်သူမဆိုပါ မိမိရဲ့အသက်ကို ချစ်ခင်ကြင်နာကြပါတယ်။ ညှဉ်းဆဲသတ်ဖြတ်တာကို မကြိုက်ကြပါ။ မိမိကိုယ်တိုင်လည်း မညှဉ်းဆဲရပါ။ သူတစ်ပါးတွေကိုလည်း မညှဉ်းဆဲစေ ရပါ။ ချမ်းသာမှု(ချမ်းသာရေး)ကို ရှာကြတဲ့သူချည်းပါ။ ချမ်းသာမှုကို ရှာကြတဲ့သူကို မညှဉ်းဆဲရပါ။ ညှဉ်းဆဲတဲ့သူဟာ ပစ္စုပ္ပန်နဲ့ တမလွန်ဘဝတွေမှာ ချမ်းသာမှု မရနိုင်ပါ။ ဘယ်အရာမဆို မချုပ်ချယ်ရပါ။ ချုပ်ချယ်မှု ဆိုတာ ဆင်းရဲတဲ့အကြောင်းပါ။ ဒါကြောင့် အတုံ့အလှည့်ရှိတဲ့ သဘောတရားကို နားလည်ပြီး ဘယ်သူ့ကိုမှ ကြမ်းတမ်းတဲ့ အမူအရာများ မရှိပါစေနဲ့ ဆိုတဲ့ အကြောင်းအရာတွေအားလုံးကို နိုင်ငံရေးလောကမှာ “စံနှုန်း”ထားသင့် ပါတယ်။

ထောင့်ကပ်ပါပဂြိုဟ်သား

သဘာဝကြောင့် ရင့်ရော်လာတဲ့ သစ်ပင်၊ လူသား(သဘာဝ)တွေကို ကြည့်လိုက် ရင်ပဲ ပြောင်းလဲမှု ဆင့်ကဲဆင့်ကဲ ပုံစံတွေ မြင်ရတော့ လူသားတွေရဲ့ တွေးခေါ်မှုနဲ့အတူ ပြောင်းလဲလာတဲ့ “လူမှုဘဝနိုင်ငံရေး”ဟာ ရင့်ရော်လာတဲ့ သစ်ပင်များလို၊ လူသားတွေလိုပါ ပဲ။ ရင့်ရော်လေ ရင့်ကျက်လေ ဖြစ်တဲ့ (ဘဝပေးနိုင်ငံရေးဟာ) မြန်မာပြည်နိုင်ငံရေးဟာ အတွေးစုံ၊ အမြင်စုံ၊ စွယ်စုံနိုင်ငံရေး ပင်လယ်ကြီးပမာ ကျယ်ပြန့်လာတာကို တွေ့လာရတယ်။

ဒီသဘောကို သိတဲ့လူတွေက လန့်တဲ့သူက လန့်၊ ကြောက်တဲ့သူက ကြောက်နဲ့ စုပေါင်းပြီး တော့ “ထောင့်”မှာကပ်ပြီး (ကြည့်နေပြီးတော့) ငြိမ်နေကြတယ်။ ပွဲမပြီးမီကြည့်နေတဲ့ ပုံစံမျိုး လိုပေါ့။ ရောလည်း ရောချင်တယ်။ ပါလည်း ပါချင်တယ်။ ဒွိဟလေးနဲ့ မှင်တက်တက်နဲ့ ငြိမ်ဝပ်ပိပြားနေကြတယ်။ ထောင့်ရပ်ကနေ တစ်ချက်တလေ အသံပေးထွက်တယ်။ ငြာသံ ပေးတယ်။ ဆူသံပေးတယ်။ ဆဲသံပေးတယ်။ အဲဒီလို ထောင့်ကပ်တဲ့သူတွေရဲ့ လက်ချက်နဲ့ မြန်မာပြည်နိုင်ငံရေးဇာတ်အိမ်ဟာ အငြိမ်ဓာတ်မမြင်ရဘဲ လှုပ်ခါတဲ့ သဘောမျိုးလေး တွေ့ရ တယ်။ ဒါကြောင့် ဘာသာတရားအရ မေတ္တာပို့တဲ့နေရာမှာ “ထောင့်အရပ်၌ရှိသော” ဂုဏ်ပြုရ သော၊ မေတ္တာပို့ရသော အရပ်အဖြစ်နဲ့ ရှိတယ်။ ပါပဂြိုဟ်သား ဆိုတာ အဲဒါမျိုးပေါ့။

ဖွတ်ဖွတ်ကြေမွနေပါပြီ

မြန်မာပြည်ဟာ နိုင်ငံရေးနဲ့ပတ်သက်ရင် ငြိမ်သက်သင့်တာ ကြာလှပါပြီ။ လူမျိုးစု ပြဿနာ၊ ဝါဒရေးရာပြဿနာ၊ အာဏာရှင်စနစ်ကို မွေးထုတ်ပေးတဲ့ ပြဿနာများ စတဲ့ ပြဿနာတွေ အကြီးအကျယ် ရှိနေလို့ပါပဲ။ ဒီလိုပြဿနာတွေကို ရှိနေအောင် (ဖြစ်နေ အောင်) ဘယ်သူဘယ်ဝါက ဖန်တီးထားကြပါသလဲ။ စိစစ်လိုက်ရင် ကွက်ကွက်ကွင်းကွင်း ကြီး မြင်နေကြတာပဲ။ တစ်နေ့တခြား အမုန်းပွားမှု များလာတာကြောင့် ဒီလို ကြီးထွားလာတဲ့ ပြဿနာဟာ တိုင်းပြည်အတွက် ဖွတ်ဖွတ်ကြေမွနေပါပြီ။

မဖြစ်မနေ သွားရမှာ

လူထုတွေ ဆင်းရဲဒုက္ခရောက်ကြရခြင်း အကြောင်းရင်းဟာ စုံတဲ့ပြဿနာ ဖြစ်လို့ ပါပဲ။ မြန်မာပြည်ဟာ မကျေနပ်မှု အမျိုးမျိုးကြောင့် ပေါက်ဖွားလာရတဲ့ တိုင်းပြည်ဖြစ်လို့ အဲဒီ မကျေနပ်မှုတွေက ရှေ့ဆက်ပြီး ကျေနပ်မှု ရကြအောင် (လူထုအခွင့်အရေးဆိုင်ရာများ ဆိတ်သုဉ်းမှု မဖြစ်အောင်) သည်းခံခွင့်လွှတ်ကြဖို့ လိုပါတယ်။ အပြတ်တိုက်၊ အပြတ်မိုက် အမြတ်ထွက်အောင် လုပ်ဆောင်တဲ့နည်းတွေ မသုံးကြဖို့ လိုတယ်။ မြန်မာပြည်လူထုဟာ ယနေ့ ကမ္ဘာမှာ သေးသိမ်ကျဉ်းမြောင်းတဲ့ မူဝါဒ(စနစ်)အောက်က မဟုတ်တော့ပါဘူး။ ကျဉ်းမြောင်းတဲ့ အမျိုးသားရေးဝါဒတွေလည်း မရှိသင့်တော့ပါဘူး။ အခွင့်အားလုံးကို ပိုင်ဆိုင် ထားတဲ့ နိုင်ငံရေးမူဝါဒအောက်ကို ရောက်လာပါပြီ။ တန်းတူအခွင့်အရေးနဲ့ စစ်မှန်တဲ့ ပြည်ထောင်စုစနစ်တွေ ဖွဲ့စည်းအုပ်ချုပ်ပုံမှာ အလင်းတန်းများ သန်းလာကြပြီဖြစ်တဲ့အတွက် အာမခံချက် အပြည့်အဝထားတဲ့ လူမှုဘဝနိုင်ငံရေးစနစ် ထင်ရှားလာပါပြီ။ ဒီအတိုင်းပဲ မဖြစ်မနေ သွားရမှာ ဖြစ်တဲ့အတွက် ဝိုင်းဝန်းပြီး စုပေါင်းအားနဲ့ လုပ်ဆောင်ကြရမှာ ဖြစ် ပါတယ်။

ကင်းကင်းရှင်းရှင်း

အရှင်တို့ဟာ ပြဿနာတွေ လုံးထွေးမသွားအောင် ဖြေလျှော့ရမယ့်အလုပ်ကို လုပ်ရ မှာပါ။ ရေစုန်မျောပါသွားတတ်တဲ့ ဦးစားပေးမဟုတ်တဲ့အရေးကို ဦးထိပ်မထားဖို့ လိုတယ်။ မသိနားမလည်တဲ့ပြဿနာ၊ မရိုးသားတဲ့ စိတ်ဓာတ်တွေဟာ ပြဿနာအဆိပ်ဓာတ်ကို မဖြေရှင်း နိုင်ပါဘူး။ ပြဿနာကို မမြင်၊ မသိ၊ နားမလည်ရင် အကြောက်မပြေတဲ့ နိုင်ငံရေးနည်းတွေ ဝင်လာတတ်တယ်။ အကြောက်မပြေတဲ့ နိုင်ငံရေးကြောင့် ရှုပ်ထွေးမှု၊ လုံးထွေးမှုတွေ ဖြစ်လာ ခဲ့ရတာပါ။ ဒီအကြောင်းတွေကို ကောင်းကောင်း နားလည်သဘောပေါက်ကြပြီဆိုရင် အရှင်တို့ တိုင်းပြည်မှာ ဆိတ်သုဉ်းမှု မဖြစ်သွားအောင် “လူမှုဘဝနိုင်ငံရေး”ကို ပြဿနာကင်းကင်း (ရှင်းရှင်း)နဲ့ တည်ထောင်နိုင်ရမယ်။

ရင်းကြဖို့

နိုင်ငံရေးသဘောတရားမှာ နားမလည်မှု၊ အထင်လွဲမှု၊ မုန်းတီးမှုများ မရှိဖို့ လိုအပ် ပါတယ်။ သူသူငါငါ ရှိတဲ့ပြင်ဆင်ချက်ကို အနာမပျောက်တဲ့နည်းနဲ့ ရှုတ်ချ၊ ဝေဖန်၊ ပိုင်းခြား ပြကြမယ်ဆိုရင် အငြင်းတရားတွေ ပြီးဆုံးမှာ မဟုတ်ဘဲ အမုန်းအစွက်လည်း ပြီးသွားမှာ မဟုတ်ပါ။ ကြီးထွားလာနိုင်တဲ့ ပြဿနာကို ဖြေလျှော့မှု အကြိမ်ကြိမ်သာထားပါ။ အေးမြတဲ့ ရင်တွင်း စကားတွေ၊ ဖြေလျှော့တဲ့ စိတ်ဓာတ်တွေ စိတ်ဓာတ်ကောင်း အပြည့်အဝထားတဲ့ နိုင်ငံရေးတွေဟာ ထိပ်ဆုံးကို ရောက်ကြတယ်။ ဒီလို သည်းခံခြင်း အင်အားကောင်းတဲ့ ခေါင်းဆောင်တွေ မြန်မာပြည်မှာ မရှိမဖြစ် ရှိရမှာ ဖြစ်တဲ့အတွက် အရင်းအနှီးကြီးကြီး ရင်းကြဖို့ လိုပါတယ်။ (နိုင်ငံရေးအရင်းအနှီး)

တူးဆွဖွပြသူ မဟုတ်

အရှင်တို့ဟာ စုစည်းမှုခွန်အားရှိတဲ့တိုင်းပြည်ကို ဆုတ်ယုတ်သွားအောင် အားမထုတ် ပါဘူး။ ဆုတ်ယုတ်နေတဲ့တိုင်းပြည်ကိုလည်း ဖရိုဖရဲ မွဲတေပြာကျသွားအောင် မလိုလားပါဘူး။ အရှင်တို့ရဲ့ တိုင်းပြည်မှာလည်း ကွဲအက်မှု၊ ခွဲထွက်မှု၊ ဖရိုဖရဲ ပျက်စီးခဲ့ရမှုအတွက်ကိုလည်း (လုံးဝ) မလိုလားပါဘူး။

အရှင်တို့ဟာ ဒေသအစွဲ၊ အမျိုးအနွယ်အစွဲ၊ ပုဂ္ဂိုလ်အစွဲထားတဲ့သူတွေ မဟုတ်ပါ။ အစွဲအလမ်းမကင်းကြသူ ဖြစ်ပေမယ့် အကုသိုလ်ဖြစ်တဲ့ အတ္တများတဲ့ အစွဲအလမ်းတရားကို ဘယ်တော့မှ မထားပါ။ အရှင်တို့ဟာ ရင်ဆိုင်ရမယ့်ပြဿနာ မရှိပါ။ ရင်ဆိုင်ရမယ့် ပြဿနာရှိလာရင် ခေါင်းအေးအေးနဲ့ ရင်ဆိုင်နိုင်ပါတယ်။ စိတ်ပျံ့လွင့်ခြင်းဟာ အရှင်တို့မှာ အလေ့အထ၊ စရိုက်မရှိပါ။ ကိုင်တွယ်ခြင်းကိုလည်း ရှောင်ဖယ်မယ့်သူ မဟုတ်ပါ။ အန္တရာယ်ကိုလည်း နူးညံ့သိမ်မွေ့စွာ ရင်ဆိုင်ဖြေရှင်းနိုင်ပါတယ်။ တိုင်းပြည်ရဲ့အရေးမှန်သမျှကို တူးဆွ ဖွပြမည့်သူတွေ မဟုတ်ပါ။

လေးနက်သောစိတ်ဓာတ်

ပြဿနာအရပ်ရပ်ကို နိုင်ငံရေးနည်းနဲ့ မဖြေရှင်းပါ။ တရားသောနည်းနဲ့သာ ဖြေရှင်း မှာ ဖြစ်ပါတယ်။ မည်သူ့ တိုင်းပြည်ကိုမှ မထိပါးပါ။ မည်သည့်အတွက်မှ ရန်ကြွေးမထားပါ။ `အရှင်တို့ရဲ့အထဲက လေးနက်သော၊ နူးညံ့သိမ်မွေ့သော၊ အကြီးအကျယ်ဆုံးသော၊ စစ်မှန်သော “လူမှုဘဝနိုင်ငံရေးအုတ်မြစ်”ကို တည်ဆောက်ထားပါတယ်။ ဒီအုတ်မြစ်ကို ကံကြမ္မာကြောင့်နဲ့ လည်း ကွဲဖို့၊ ခွာဖို့၊ ခွဲထွက်နိုင်သော အကြောင်းရင်း မရှိပါ။ အကြားမရှိသော အာကာသဓာတ် ပမာ လုံလောက်စွာ စေ့ကျပ်ထားပါတယ်။ ဒီအဆုံးအဖြတ်ဟာ အရှင်တို့ရဲ့ ပြည်ထောင်စု စိတ်ဓာတ်ကို ဖော်ဆောင်ပြထားပါတယ်။ ဒီလိုလေးနက်သော စိတ်ဓာတ်မျိုးဟာ လွယ်ကူစွာ မမှားမယွင်းနိုင်ပါ။ ခိုင်မြဲပါတယ်။ တည်တံ့ပါတယ်။

နိုင်ငံရေးမှန်ရင်

မြန်မာပြည်ဟာ နိုင်ငံရေးအရ သုံးစွဲသော အခွင့်အာဏာ အပြည့်အဝ ရှိပါတယ်။ လေးနက်တည်ငြိမ်စွာ ဥပဒေပိုင်စိုးနိုင်သော အခွင့်အရေးမရသောသူ မရှိပါ။ ဥပဒေပြဋ္ဌာန်း နိုင်သော အခွင့်အရေး ရှိကြပါတယ်။

            ပြည်ထောင်စုတိုင်းပြည် ဖြစ်တာကြောင့် –
(၁) ဥပဒေပြုခွင့်အာဏာ
(၂) အုပ်ချုပ်ခွင့်အာဏာ
(၃) တရားစီရင်ခွင့်အာဏာကိုယ်စီကိုယ်င ရထားကြပါတယ်။ 

ပြည်ထောင်စုစနစ်မှန်သမျှ နိုင်ငံရေးအာဏာ မပေးအပ်ခြင်း မရှိပါ။ ပြည်ထောင်စု စနစ်ရှိတဲ့ တိုင်းပြည်တိုင်းကို လေ့လာရင် ဘယ်လိုနိုင်ငံရေးမူဝါဒနဲ့ ကျင့်သုံးကျင့်သုံး အစိုးရ အဖွဲ့မှာ သင့်လျော်သလို အာဏာခွဲဝေရေး ရှိကြစမြဲပါ။ လူဦးရေပိုများသူကို ပို၍ လွှမ်းမိုး ခြယ်လှယ်တယ်ဆိုတာ မရှိရပါ။ ခြယ်လှယ်ချင်တိုင်း ခြယ်လှယ်လို့မရတဲ့ ပြည်ထောင်စုစနစ် ကို ကျားကန်ပေးတဲ့သူတွေ၊ တင်းကျပ်စွာ အတင်းကျင့်သုံးစေတဲ့သူတွေ အင်အားစုကြီး မရှိတော့ပါ။ နိုင်ငံရေးအရ အခွင့်အရေးကို ပိတ်ပင်တဲ့သူဟာ အစစ်အမှန်ကို မလိုချင်လို့ပါပဲ။ အစစ်အမှန်မရှိတဲ့ နိုင်ငံရေးဟာ ပြဿနာမွေးထုတ်ဖို့သာ ဦးတည်နေကြတယ်။ (တကယ် တော့) နိုင်ငံရေးမှန်ရင် ပြဿနာကို ဘယ်တော့မှ မမွေးမြူရပါ။ (မမွေးပါ)

စစ်မှန်တဲ့စနစ် ရှိရမယ်

လူတွေဟာ (နိုင်ငံရေးသမား)နိုင်ငံရေးပုဂ္ဂိုလ်တွေကို တွေ့ရင် မတူမတန်ပုံနဲ့ မဝံ့မရဲနဲ့ ဆက်ဆံပြောဆိုလိုကြတယ်။ နိုင်ငံရေးမဟုတ်သူ အုပ်ချုပ်တဲ့သူတွေကျတော့ ကိုးကွယ်ရာ အစစ်လို့များ မှတ်ထင်နေကြတယ်။ အမှတ်မှားတဲ့ အကျင့်ပါတဲ့စရိုက်ကြောင့် လိုရာ ပန်းတိုင် မရောက်ဘဲ နောက်ကောက်ကျန်နေကြတဲ့ တိုင်းပြည်တွေ ကမ္ဘာပေါ်မှာ အများကြီးပါပဲ။ ဒီလို နောက်ကောက်ကျန်နေရတာဟာ နိုင်ငံရေးအရ ထားရှိရမယ့် အခွင့်အရေးတွေကို ပိတ်ပင်ထားလို့ပါပဲ။ နိုင်ငံရေးဆိုတာ တော်လှန်ရေး မဟုတ်ပါ။ လူမျိုးရေး မဟုတ်ပါ။ သိမ်းပိုက်ရေး မဟုတ်ပါ။ ပြိုကွဲရေး မဟုတ်ပါ။ အဲဒီအတိုင်းပဲ စုပေါင်းပူးပေါင်းတဲ့နိုင်ငံရေးကို “ပြည်ထောင်စုနိုင်ငံရေး”လို့ပဲ ခေါ်ရမယ်။ ဒါကြောင့် အရှင်တို့ရဲ့တိုင်းပြည်ဟာ စုပေါင်း ပူးပေါင်းထားတဲ့ နိုင်ငံရေး၊ သို့မဟုတ် လူမျိုးတစ်မျိုး၊ လူတန်းစားတစ်ရပ်က တည်ထောင် ထားတဲ့ တိုင်းပြည်မဟုတ်တဲ့ (ပြည်ထောင်စုနိုင်ငံ၊ ပြည်ထောင်စုစနစ်) ပြည်ထောင်စုနိုင်ငံရေး ဖြစ်တာကြောင့် မြန်မာပြည်ဟာ စစ်မှန်တဲ့ ပြည်ထောင်စုစနစ်ကြီး ပေါ်ပေါက်လာခဲ့ရတာပါ။ စစ်မှန်တဲ့စနစ်မရှိဘဲ ဘယ်တိုင်းပြည်မှ မတည်တံ့၊ မခိုင်မြဲပါ။ ဘုရင်မိသားစုများ တည် ဆောက်ထားတဲ့ တိုင်းပြည်ဖြစ်နေတာတောင်မှ ဖွဲ့စည်းပုံအခြေခံဥပဒေ မပြဋ္ဌာန်းထားရင် ခိုင်မြဲတဲ့ ဘုရင်စနစ်မဖြစ်နိုင်သလို ပြည်ထောင်စုတိုင်းပြည်တိုင်းမှာ စစ်မှန်တဲ့စနစ် ရှိရမယ်။

ပြင်ဆင်ခြင်းသည်သာ ရင့်ကျက်ခြင်း

 နိုင်ငံရေးလောကမှာ ဖွဲ့စည်းပုံမရှိဘဲ (ဖွဲ့စည်းပုံအခြေခံဥပဒေ မရှိဘဲ) တိုင်းပြည် အဖြစ် နေထိုင်တဲ့နိုင်ငံ ရှိပါတယ်။ ဗြိတိသျှနဲ့ အစ္စရေးနိုင်ငံကို လေ့လာရင် တွေ့နိုင်တယ်။ တိုင်းပြည်တစ်ပြည်မှာ အဓိက အရေးကြီးဆုံးက အချုပ်အခြာအာဏာ တည်တံ့ခိုင်မြဲဖို့ပါပဲ။ ဖွဲ့စည်းပုံအခြေခံဥပဒေ ဆိုတာ ပြည်သူတွေက မိမိတို့ ပိုင်ဆိုင်တဲ့ အချုပ်အခြာအာဏာကို ကာကွယ်ထိန်းသိမ်းဖို့အတွက်ပါပဲ။

လွှတ်တော်ကိုယ်စားလှယ် ဆိုတာ နိုင်ငံတော်ရဲ့ အချုပ်အခြာအာဏာ သုံးရပ်ကို စီမံခန့်ခွဲပိုင်ခွင့်ရှိတဲ့သူတွေ ဖြစ်တာကြောင့် ဖွဲ့စည်းပုံအခြေခံဥပဒေတွေကိုလည်း ပြင်ဆင်ရန် ပုံဖော်ပိုင်ခွင့်ရှိတဲ့သူတွေ ဖြစ်ပါတယ်။ အခြေခံဥပဒေအရ ရေးဆွဲချိန်ကာလက တွေဝေသည့် အလျောက် သက်ရောက်မှုတစ်ပါးပါးသို့ ရောက်ခဲ့ရင် လွှတ်တော်ကိုယ်စားလှယ်အများဆန္ဒနဲ့ ပြင်ဆင်နိုင်ခွင့် ရှိတယ်။ မပြင်ဆင်ရသော ဥပဒေ၊ ပြင်ဆင်ခြင်းမရှိသောဥပဒေ၊ အခြေခံဥပဒေ မှာ မရှိပါ။ ပြင်ဆင်ရန်ရှိလည်း အများကို အသိပေးရသော ပြင်ဆင်ခြင်းဥပဒေများ ဖြစ်ပါက လွှတ်တော်ကိုယ်စားလှယ်များရဲ့ လုပ်ထုံးလုပ်နည်းအတိုင်း ပြည်သူများ ထောက်ခံမှုပြုရင် ပြဋ္ဌာန်းလိုတဲ့ဥပဒေ တည်သွားတာပါပဲ။    ရေသေလို ဥပဒေမျိုး ရေးဆွဲထားတောင်မှ နိုင်ငံတော်

ရဲ့ အချုပ်အခြာအာဏာကို ထိပါးမှုရှိတဲ့ဥပဒေများ ဖြစ်လာခဲ့ရင် မပြင်ဘဲ မရှိပါ။ ပြင်ဆင်ခြင်း သည်သာ ရင့်ကျက်ခြင်း ဖြစ်လာတယ်။

ပုရွက်ဆိတ်ညိုကိုက်လို့ငို

နိုင်ငံရေး မရင့်ကျက်သေးခင်က လူတွေဟာ စီးချင်း (Political) နိုင်ငံရေးတွေ လုပ်ကြတယ်။ တိုင်းပြည် တစ်ပြည်နဲ့ တစ်ပြည် ကျူးကျော်ကြတယ်။ ဘုရင် ဘုရင်ချင်း၊ ဓားဓားချင်း၊ တုတ်တုတ်ချင်း၊ လှံလှံချင်းနဲ့ သူနိုင်ငါနိုင် အနိုင်စီးလုကြတယ်။ အဲဒီလို စီးချင်းလုကြပေမယ့် ကောက်ကျစ်တဲ့စိတ်ဓာတ်တွေမရှိဘဲ ကတိပေးထားတဲ့အတိုင်း တည်မြဲ ကြတယ်။ တရားမဲ့လုပ်ချင်တိုင်း လုပ်လို့မရပါ။ ယခုခေတ် နိုင်ငံရေးလည်း ဥပဒေမဲ့စွာ လုပ်လို့မရပါ။ တာဝန်ရှိတဲ့အတိုင်း လုပ်ရမယ်။ ပျော့ပျောင်းညင်သာသိမ်မွေ့တဲ့ “လူမှုဘဝ နိုင်ငံရေး”ဟာ ဂိုဏ်းဂဏပြင်းထန်တဲ့ နိုင်ငံရေးသမားတွေ အချိန်စောစွာ ကျဆင်းနိုင်တယ်။ အကျင့်စရိုက်မတူ ကွဲပြားတဲ့လူတွေဟာ အသင်း၊ အဖွဲ့၊ အစည်းဘယ်လို့ပဲ ဖွဲ့စည်းဖွဲ့စည်း အားလုံး ဥပဒေစည်းကမ်းကို လိုက်နာတဲ့သူချည်းပဲ မရှိပါဘူး။ လူမှုဘဝပြောင်းလဲတဲ့အတိုင်း လူတွေလည်း ပြောင်းလဲနေတော့ စည်းဖွဲ့ကမ်းဖွဲ့တဲ့ အဖွဲ့အစည်းတွေလည်း ခေတ်ရေစီးအတိုင်းလိုက်ပါသွားတော့တာပဲ။ အဲဒီလို ဝက်အူလှည့်လို တစ်လှည့်ချင်း လှည့်နေတဲ့ နိုင်ငံရေးကို ဝက်အူလှည့်မလှည့်တတ်တဲ့ နိုင်ငံရေးသမားတွေဆိုရင် “ပုရွက်ဆိတ်ညို ကိုက်လို့ငို”ပါပဲ။

လုပ်ကျွေးမှု ပြုကြပါအံ့

ရုပ်ဝတ္ထုသဘောဟာ တစ်ခဏ အစိုးရခြင်းပါ။ တစ်ခဏ အစိုးရခြင်းဟာ နိုင်ငံရေး အာဏာနဲ့ တူပါတယ်။ ဖြစ်ပြီး ပျောက်ကွယ်သွားတတ်တဲ့ အာဏာကို အကြီးကျယ်ဆုံး၊ အခမ်းနားဆုံးပိုင်ဆိုင်မှု မဟုတ်ပါ။ အထက်မြက်ဆုံးမာန်ဟာ တစ်ခဏလေးရဲ့ အစိုးရခြင်းပါ။ ပိုင်ပြီ၊ နိုင်ပြီ၊ အောင်ပြီ ဆိုတဲ့အရာဟာ နောင်တနဲ့အတူ မထားခင်၊ သံဝေဂ မယူမီလေးမှာ မြန်မာပြည် အင်ပါယာနိုင်ငံကြီးကို စိုးရိမ်ပူဆွေးမဲ့စွာနဲ့ လုပ်ကျွေးမှု ပြုကြပါအံ့။

ပြည်ထောင်စုစနစ်ရှိတဲ့ တိုင်းပြည်တိုင်းကို လေ့လာရင် ဘယ်လိုနိုင်ငံရေးမူဝါဒနဲ့ ကျင့်သုံး ကျင့်သုံး အစိုးရအဖွဲ့မှာ သင့်လျော်သလို အာဏာခွဲဝေရေး ရှိကြစမြဲပါ။

ကိုးကား။ တောမှီရဟန်း၏ “အဝိဟိံသာနိုင်ငံရေး (၂၀၁၆)၊ စာမျက်နှာ ၂၀၁-၂၀၆၊ အဝိဟိံသာနိုင်ငံရေး (၂၃)” မှကောက်နုတ်ရေးသားဖော်ပြခြင်းဖြစ်သည်။

Loading

Categories
တောင်ကလေးဆရာတော် (တောမှီရဟန်း) ရေးသားသော စာအုပ်များ တောမှီရဟန်း နိုင်ငံရေး အဝိဟိံသာနိုင်ငံရေး

အဝိဟိံသာနိုင်ငံရေး (၂၂)

ပကတိအားဖြင့် မရှိတဲ့ ကုသိုလ်၊ အကုသိုလ်တရားကို အထင်သေး
အမြင်သေးမှု မရှိနဲ့။ ဘာလုပ်လုပ် အကျိုးမရှိဘူး မထင်နဲ့။

ယနေ့ နိုင်ငံရေးစည်းဝိုင်း

ယနေ့ကမ္ဘာကြီးဟာ လူသားအချင်းချင်း ထိန်းကျောင်းကြတဲ့ စနစ်ကြီးတစ်ခု ပေါ်ပေါက်လာကြပါပြီ။ ဒီစနစ်ကြီးဟာ ရွေ့မသွားဖို့ (ရွေ့မသွားအောင်) အရေးကြီးပါတယ်။ ထိန်းသိမ်းခြင်း၊ ထိန်းကျောင်းခြင်း ဆိုတဲ့ ဝေါဟာရဟာ တန်ဖိုးကြီးတဲ့ “ဒဿန”တစ်ခုပါ။ ထိန်းကျောင်းခြင်းနဲ့ဆိုင်တဲ့ အကြောင်းအရာတွေ လောကမှာ အများကြီး တွေ့နိုင်ပါတယ်။ မြင်နိုင်ပါတယ်။ မထိန်းကျောင်းရဘဲ ပကတိရှိတဲ့(တည်တဲ့)အဖြစ်ဟာ လူသားတွေနဲ့ မဆိုင်ပါ ဘူး။ သဘာဝပတ်ဝန်းကျင်တွေနဲ့ ဆိုင်ပါတယ်။ ထိန်းကျောင်းပြီး အတူတူ အမှီပြုကြတဲ့ စနစ်ဟာ အရေးကြီးလို့ အရာကျယ်လာပါတယ်။ ဒီစနစ်ကို လူသားတွေ ဆန်းသစ်တီထွင်နေကြတာကို တွေ့ရလို့ ယနေ့ နိုင်ငံရေးစည်းဝိုင်းထဲမှာလည်း ထိန်းကျောင်းတဲ့စနစ်များ ရောက်လာတာကို (ဖြစ်လာတာကို) တွေ့ရတယ်။ 

လူတန်ဖိုးမြင့်စနစ်

လူမှုရေးအသိုင်းအဝိုင်းကို လေ့လာပါ။ တစ်ဦးကိုတစ်ဦး ထိန်းကျောင်းတဲ့စနစ်၊ တစ်ဖွဲ့နှင့် တစ်ဖွဲ့ ထိန်းကျောင်းတဲ့စနစ်၊ တစ်နိုင်ငံနှင့် တစ်နိုင်ငံ ထိန်းကျောင်းတဲ့စနစ်၊ တစ်ကမ္ဘာလုံး ထိန်းကျောင်းကြတဲ့ စနစ်ကြီးတွေဟာ အံ့သြစရာ ဖြစ်လောက်ပါရဲ့။ ဒီ ထိန်းကျောင်းတဲ့စနစ်ထဲက နိုင်ငံရေးထိန်းကျောင်းတဲ့စနစ်ကို လေ့လာကြည့်ပါ။ မြင်ရ တွေ့ရ တာတွေ အများကြီးပါပဲ။ အဆိုးကို ထိန်းကျောင်းတဲ့စနစ်၊ အကောင်းကို ထိန်းကျောင်းတဲ့စနစ်နဲ့ အချင်းချင်း ထိန်းကျောင်းတဲ့စနစ်တွေဟာ လူ့ဘဝမှာ လူသားတွေရဲ့ နေထိုင်ကျင့်သုံးတဲ့ လူတန်ဖိုးမြင့် စနစ်ကြီးတွေ တွေ့မြင်လာရတယ်။ “လူတန်ဖိုးမြင့်စနစ်” ဆိုတာ အဆိုးကို မဆိုးအောင် ထိန်းကျောင်းပေးပြီး အကောင်းကို မြဲအောင်၊ ပိုကောင်းအောင် ထိန်းကျောင်းပေး နိုင်ကြတဲ့ စနစ်ပါပဲ။ လူမှုရေးဟာ အကောင်းဆုံးသက်သက် မရှိပါ။ ဆိုးမိုက်ဖို့သက်သက် လည်း မရှိပါ။

ထိန်းကျောင်းခြင်းစနစ်

မမှားအောင်၊ မဆိုးအောင် အချင်းချင်း ထိန်းကျောင်းရခြင်းဟာ လူသားတစ်ရပ်လုံးရဲ့ တာဝန်ပဲ။ သူမပိုင် သူမဆိုင်၊ ကိုယ်မပိုင် ကိုယ်နဲ့မဆိုင်တဲ့စနစ်မဟုတ်တဲ့ လောကမို့ အားလုံး က တစ်ခုတည်းသော ပိုင်ဆိုင်ခြင်းနဲ့ တစ်ခုတည်းသော စုပေါင်းခြင်းပါပဲ။ ဒီသဘောတရား ကို နားလည်ရင် နိုင်ငံရေးထိန်းကျောင်းခြင်းစနစ်ဟာ မြင့်တက်လာဖို့ အမှန်ပါပဲ။

လက်နက်နဲ့ အဆုံးသတ်စရာ မလို

ယနေ့ကမ္ဘာတစ်ဖက်စောင်း တင်းကျပ်နေအောင် နေနေတဲ့ နိုင်ငံရေးအသိုင်းအဝိုင်း ရှိပါသေးသလား။ ဒါမှမဟုတ် ခေါင်းမြီးခြုံ ငုံ့တုံ့တုံ့၊ မလှုပ်မယှက်ရတဲ့ နိုင်ငံရေးကော ရှိသေးသလား။ ဓားမိုးလှံမိုး အာဏာတန်ခိုးထွားပြီး အကျင့်ဆိုးစနစ်ဆိုးတဲ့ နိုင်ငံရေးမူဝါဒရော ရှိသေးတယ်လို့ မြင်သေးလို့လား ဆိုတဲ့ အဆိုးတရား မြှင့်တင်တဲ့ နိုင်ငံရေးမူဝါဒတွေဟာ ပကတိလူသားတွေရဲ့အလယ်မှာ အလိုအလျောက် ပျောက်ကွယ်သွားကြပြီ။ ဤမျှလောက် ဆိုးသွမ်းတဲ့စနစ်ကြီး လွယ်ကူစွာ ပျောက်ကွယ်သွားရတာဟာ အကောင်း၊ အဆိုး ထိန်းကျောင်း တဲ့ နိုင်ငံရေးထိန်းကျောင်းပေးကြတဲ့ စနစ်ကြောင့်ပါပဲ။ လက်နက်နဲ့ အဆုံးသတ်စရာမလိုဘဲ ဝိုင်းဝန်းကူညီ ထိန်းကျောင်းပေးလိုက်ရုံနဲ့ လူမှုဘဝ ပြောင်းလဲသွားနိုင်တယ်ဆိုတဲ့ ဒီအချက်ကို နိုင်ငံရေးလေ့လာသုံးသပ်သူများ သိမြင်နိုင်ပါတယ်။

ပြောင်းလဲလုပ်သူများတာဝန်

လူမှုဘဝ ပြောင်းလဲတဲ့နေရာမှာ အစပြောင်းလဲခြင်းတစ်မျိုးကို ပြောပြချင်ပါတယ်။ ဥပမာ မူဝါဒတစ်မျိုး ပြောင်းတိုင်းမှာ လူမှုဘဝ တစ်မျိုးပြောင်းခြင်းပါပဲ။ မူဝါဒတစ်ခုလုံး ပြောင်းအောင် ပါဝင်ပတ်သက်တဲ့သူတွေအားလုံးဟာ နောက်တစ်မျိုးသော လူမှုဘဝ အပြောင်း ကို ရိုးရိုးသားသားနဲ့ ပြောင်းလဲပေးနိုင်ရင်တော့ အကောင်းဆုံးပါပဲ။ ရိုးရိုးသားသား၊ အေးအေး ဆေးဆေးနဲ့ မပြောင်းဘဲ ကဲ့ရဲ့ရှုတ်ချ၊ ပြစ်တင်ဝေဖန်၊ လှုပ်လှုပ်ခါခါ၊ နာနာကျင်ကျင်နဲ့ ပြောင်းလဲသွားအောင် လုပ်ပြီး (စနစ်တစ်ခု ပြောင်းအောင် လုပ်ပြီး) ပါဝင် ပတ်သက်ကြသူအားလုံးဟာ စနစ်နောက်တစ်မျိုးရဲ့ ဖြစ်စဉ်ဖြစ်ရပ် တည်ငြိမ်အောင် နိုင်ငံရေးအပြောင်းအလဲ လုပ်သူများက တာဝန်ရှိပါတယ်။

သတ္တိမွေးရမယ်

မိမိကြောင့် ပြောင်းလဲသွားတဲ့စနစ်တစ်ခုကို နောက် စနစ်တစ်ခု (အသစ်တစ်ခု) သို့ မကူးပြောင်းမီစပ်ကြား ပြည်သူပြည်သားတွေရဲ့ ခံစားရတဲ့ ဝေဒနာအားလုံးဟာ စနစ် တစ်ခုပြောင်းအောင်၊ သို့မဟုတ် ပြောင်းလိုတဲ့သူတွေအားလုံးရဲ့ (အားလုံးမှာ) တာဝန်ရှိသွားပြီ။ ဒီတာဝန်ကို ယူနိုင်သူမဟုတ်ဘဲ ခလောက်ဆန်သက်သက်နဲ့ လုပ်ရင်တော့ သမိုင်းဝင်သူ ဖြစ်မှာပဲ။ ဒီအကြောင်းအရာကို မသိသေးတဲ့ နိုင်ငံရေးသမားတွေက သမိုင်းတရားခံ၊ လူမှ တရားခံ၊ ကံတရားရဲ့တရားခံ လုပ်ချင်နေကြတယ်။ ဘာသာရေးနဲ့ မဆိုင်တဲ့ တရားခံအရာမို့ အများနဲ့ ဆိုင်တဲ့ကံတရားဟာ ငရဲမခံရဘူးလို့ မထင်နဲ့။ လုပ်ရဲရင် ခံရဲဖို့ သတ္တိမွေးရမယ်။

လုပ်ပေးရမယ့်တာဝန်

စနစ်အပြောင်းအလဲတစ်ခု လုပ်တိုင်းမှာ လူမှုဘဝ ဘယ်ရွေ့ဘယ်မျှ ခံစားတွေ့ကြုံရ သလဲ ဆိုတာ (ဥပမာ ၁၉၈၈ ခုနှစ်မှ ၂၀၁၀ နှစ်အတွင်း မြန်မာပြည်လူမှုဘဝ တွေ့ကြုံရတဲ့ အဖြစ်)ကို တွေ့နိုင်ပါတယ်။ အရှင်တို့တိုင်းပြည်ဟာ ၁၉၈၇ ခုနှစ်ကာလက ရိုးရိုးစားသုံးတဲ့ ဆန်တစ်ပြည်ဟာ နှစ်ကျပ်သာသာလေးပဲ ဈေးရှိတယ်။ အဲဒီ နှစ်ကျပ်သာသာလေးပဲ ရှိတဲ့ ဆန်ဈေးကို ၁၉၈၈ ခုနှစ် စနစ်တစ်ခု ပြောင်းတာနဲ့ ဆန်တစ်ပြည်ဟာ ခုနစ်ကျပ်ဖြစ်သွားပြီး ၂၀၁၂ ရောက်လာတဲ့အခါ သတ်မှတ်ဆန် အကောင်းစား တစ်ပြည်ကို ကျပ်တစ်ထောင့်ခုနစ်ရာ ဈေးရှိသွားပါတယ်။ စားသောက်ကုန်တစ်ခုတည်းနဲ့ ဤမျှဈေးနှုန်းပမာဏများရင် အခြားသော စားသုံးကုန်များ မည်မျှ ဈေးမြင့်တက်လေမလဲ ဆိုတာ စဉ်းစားနိုင်ပါတယ်။ စားဝတ်နေရေး သုံးပါးနဲ့ အမြဲမပြတ် တစ်ဆက်တည်းနေကြရတဲ့ ပြည်သူတွေဟာ မိသားစုအရေး ဘယ်ရွေ့ ဘယ်မျှ ကစဉ့်ကလျားဖြစ်ပြီး ဒုက္ခများစွာ ခံစားနေကြရသလဲ ဆိုတာ မိသားစုကို ထိန်းသိမ်း စောင့်ရှောက်ရတဲ့သူများ သိနိုင်ပါတယ်။ မိသားစုအားလုံးရဲ့ တရားခံဟာ စနစ်ပြောင်းလိုသူ၊ သို့မဟုတ် စနစ်ပြောင်းအောင် တောင်းဆိုသူ၊ ပါဝင်သူတွေ့ရဲ့ လုပ်ဆောင်ချက်ပါပဲ။ ဒီ လုပ်ဆောင်ချက်ကြောင့် လူမှုဘဝ အထိတ်တလန့်ဖြစ်ခဲ့ရတယ်။ အကြောက်မရှိသော၊ အဆင့် ပြောင်းသော၊ စနစ်ပြောင်းသော လူမှုဘဝနိုင်ငံရေး တည်ငြိမ်မှုရောက်အောင် တာဝန်ရှိတဲ့သူ တွေ လုပ်ပေးရမယ့်တာဝန်ကို မမေ့ဖို့ လိုပါတယ်။

မပျောက်ကွယ်သောအရာ

ဒီတာဝန်ကို ပြည်သူတွေက ယူပါလို့ အစကတည်းက မတောင်းဆိုပါ။ ပေးလည်း မပေးထားပါ။ ခံဝန်ပြုထားတဲ့တာဝန် မဟုတ်ပါ။ ဘယ်သူမပြု မိမိမှုဖြင့် ယူထားတဲ့တာဝန် ဖြစ်လို့ ကျေပွန်အောင် ပြည်သူကို ပြန်လုပ်ကျွေးရမယ်။ ပျက်စီးယိုယွင်းသွားခဲ့တဲ့ ပြည်သူ တွေရဲ့ မိသားစုဘဝ အဆောက်အအုံကို ပကတိအတိုင်း ပြန်ဖြစ်အောင် ပြန်လုပ်ပေးရမယ်။ အသက်ဖြင့် သော်လည်းကောင်း၊ ဥစ္စာဖြင့် သော်လည်းကောင်း ရေ၊ မြေ၊ တိုင်းပြည်ဖြင့် သော်လည်းကောင်း ပကတိအတိုင်း ပြန်ဖြစ်အောင် ပြန်လုပ်ပေးရမယ်၊ (ပြန်လုပ်ကျွေးရမယ်)။ ဖျက်ဆီးပစ်ပြီး ပြန်ပြီးမလုပ်ပေးနိုင်ရင် သမိုင်းမှာ အကြွေးတင်တဲ့သူ၊ ကံတရားမှာ အပြစ်ရှိသူ အဖြစ် တည်နေ မှတ်နေမှာပဲ။ ပျောက်ကွယ်သွားတတ်တဲ့အရာ မဟုတ်ဘူးဆိုတာကို နိုင်ငံရေး လုပ်သူများ သိထားရမယ်။

ပြောင်းလဲလိုတဲ့သူတွေ

ကိုလိုနီခေတ်က ကျူးကျော်စစ်နဲ့ ယူထားတဲ့ပိုင်နက်တွေ၊ ပိုင်နက်ထဲကရှိတဲ့လူတွေ ကို မတရားမှုနဲ့ ကျုးခဲ့တာတွေ အများကြီးပါပဲ။ အဲဒီမတရားမှုနဲ့ ကျူးခဲ့ကြတဲ့ အပြစ်တွေဟာ ပြန်ပြီးတော့ ပေးဆပ်မှုမလုပ်ကြဘဲ ခပ်တည်တည်နဲ့ ယနေ့ကမ္ဘာမှာ နေနေကြတယ်။ သေကျေ ပျက်စီးဆုံးရှုံးသွားကြရတဲ့ အပြစ်မဲ့လူသားတွေရဲ့ မိသားစုကို ကျူးကျော်သူတွေက ဘာတွေများ ပြန်လာလုပ်ပေးတာ ရှိခဲ့သလဲ။ အိမ်ရာနေရာများလည်း ဘာတွေများ ပြန်လာပေးတာ ရှိခဲ့ သလဲ။ မတရားမှုတွေအမျိုးမျိုး ကျူးလွန်ခဲ့တာတွေကို သမိုင်းမှာ ပျောက်ကွယ်သွားမယ်လို့ ထင်သလား။ အပြစ်သားဟာ ဘယ်တရားမှ ခွင့်မလွှတ်ပါဘူး။ ကာလသုံးပါးလုံး အကြောင်း ဆက် အကျိုးဆက်(အဆက်ဆက်) အကျိုးပေးလို့ ဆုံးမှာမဟုတ်ဘူး ဆိုတာကိုတော့ ကိုလိုနီ နိုင်ငံရေးသမားတွေကို အသိပေးသလို ခေတ်သစ်၊ စနစ်သစ်ကို ပြောင်းလဲလိုတဲ့သူတွေကို လည်း သတိပြုစေချင်ပါတယ်။

မှားယွင်းမှုနဲ့ ဝိုင်းဝန်းပိတ်ဆို့

ပြုပြင်ပြောင်းလဲမှု ဆိုတာ ပကတိအရာတွေ တည်ငြိမ်မှု ရှိမှ ရတယ်။ ဘယ်အရာမှ မတည်ငြိမ်ဘဲ ပြုပြင်ပြောင်းလဲရင် ထင်သလို မဖြစ်ဘဲ ဖြစ်သလိုပဲ ဖြစ်သွားမယ်။ ပြောင်းလဲ သွားတဲ့ အရာဝတ္ထုကြောင့် ပြောင်းလဲပုံ မူမမှန်ရင် မနိုင်ဝန်ထမ်းရတဲ့သူ မဖြစ်ဘဲ မရှိပါ။ ယခုလည်း ပြောင်းလဲရေးကို လိုလားတဲ့သူနဲ့ ပြုပြင်ရေးကို လိုလားကြတဲ့သူတွေရဲ့ ပူးပေါင်းမှု ကြောင့် မြန်မာပြည်နိုင်ငံရေးပြောင်းလဲမှုဟာ စိန်ခေါ်မှုတွေ အမျိုးမျိုးနဲ့ တွေ့ရတယ်။ အထူး သဖြင့် စီးပွားရေး(ကြီးပွားရေး) ပိတ်ဆို့မှုနဲ့ ရင်ဆိုင်ရတယ်။ ဒီလိုရင်ဆိုင်ရခြင်းဟာ ပြောင်းလဲ လိုသူတွေရဲ့လုပ်ရပ်နဲ့ စေတနာဟာ ရိုးသားမှုအပြည့်အဝ မပါတာရယ်။ မှားယွင်းမှုနဲ့ ဝိုင်းဝန်း ပြီးတော့ ပိတ်ဆို့ကြတာရယ်ကြောင့်ပါပဲ။

မဆုံးနိုင်တဲ့ ပဋိပက္ခတွေ

တကယ်တော့ မြန်မာ့နိုင်ငံရေး ပြုပြင်ပြောင်းလဲလိုသူတွေဟာ ကိုလိုနီသမား၊ ဖက်ဆစ်သမား၊ အာဏာရှင်သမားတွေ မဟုတ်ကြပါဘူး။ အဲဒီပုဂ္ဂိုလ်တွေ မဟုတ်ကြပါရက်နဲ့ ပြောင်းလဲမှုမှာ ဘာကြောင့် နိုင်ငံတကာမှာ ပိတ်ဆို့မှုများ လိုက်လံပြီး တားဆီးပိတ်ပင်ကြရ ပါသလဲ။ ပြောင်းလဲမှု၊ ပြုပြင်လိုတဲ့သူတွေရဲ့ စိတ်ဓာတ်ဟာ လူမှုဘဝနိုင်ငံရေးကို ဂရုမစိုက်လို့ ပါပဲ။ လူမှုဘဝနိုင်ငံရေးကို ဂရုမစိုက်ဘဲရှိနေတဲ့ တိုင်းပြည်ဟာ ပြောင်းလဲမှုကို ပြောင်းချင်တိုင်း ပြောင်းလဲလို့ မရပါ။ ပြဿနာနဲ့ ပြောင်းလဲရတဲ့ နိုင်ငံရေးဟာ မဆုံးနိုင်တဲ့ ပဋိပက္ခတွေနဲ့ပဲ ရှိနေမယ် (ဖြစ်နေမယ်)။ ပဋိပက္ခရှိတဲ့ နိုင်ငံရေးဟာ “နိုင်ငံရေးကို နိုင်ငံရေးနည်းနဲ့ ဖြေရှင်း မယ်” ဆိုတဲ့ စကားနဲ့ တူသယောင် ဖြစ်နေတယ်။

ရေသေမှာ သောင်တင်တဲ့ဖောင်

နိုင်ငံရေးကို ငြိမ်းချမ်းရေးနည်းလမ်းနဲ့ ဖြေရှင်းမယ်ဆိုရင် ရနိုင်တဲ့ အခွင့်အလမ်း မရှိဘူးလား၊ ဒါမှမဟုတ် ငြိမ်းချမ်းရေးနည်းနဲ့ ဖြေရှင်းတဲ့ နိုင်ငံရေးကော မရှိဘူးလား။ ပဋိပက္ခ (နှစ်စု၊ နှစ်ဖွဲ့) အသင်းသင်း ဖြစ်နေကြတဲ့သူတွေရဲ့ စိတ်ဓာတ်ဟာ နိုင်ငံရေးကို ဦးတည်တာလား။ ငြိမ်းချမ်းရေးကို ဦးတည်တာလား။ လူမှုရေးကို ဦးတည်တာလား။ စာပေ၊ လူမျိုး၊ ပိုင်နက် စတာတွေကို ဦးတည်နေကြတာလား။ ဘယ်ကို ဦးတည်နေကြသလဲဆိုတာ ကို နိုင်ငံရေးလုပ်သူများ သိထားရမယ်။ ဦးတည်ချက်မပါဘဲ ငြင်းဆိုတဲ့ နိုင်ငံရေးဟာ ရိုးရှင်းတဲ့နိုင်ငံရေးမဟုတ်။ မရိုးသားတဲ့နိုင်ငံရေးဟာ အငြင်းပွားစရာ များတယ်။ ဦးတည်ချက် လည်း မမှန်၊ လုပ်ဆောင်ချက်လည်း မှန်မည် မဟုတ်။ ဆောင်ရွက်လုပ်ကိုင်မှ မမှန်ရင် ရေသေမှာ သောင်တင်တဲ့ဖောင်နဲ့ တူသွားပြီ။ နိုင်ငံရေးသောင်တင်ရင် လူရောမူပါ ပြင်ရမယ်။ မပြင်ဘဲ ဆက်ပြီး ကျင့်သုံးရင် အသုံးမကျတဲ့ နိုင်ငံရေးစနစ်တွေ ဖြစ်မယ်။ အဲဒီစနစ်နဲ့ တည်နေတဲ့နိုင်ငံရေးဟာ အရာခပ်သိမ်း (အစစအရာရာ) ကို ဆုံးရှုံးတယ်။ ဆုံးရှုံးမှုများတဲ့ နိုင်ငံရေးဟာ တည်ငြိမ်မှု အားနည်းတယ်။ တည်ငြိမ်မှုအားနည်းရင် ဦးတည်ချက်မဲ့တဲ့ (ဦးတည်ရာမဲ့တဲ့) နိုင်ငံရေး ဖြစ်သွားပြီ။

ဦးချိုကျိုးသော နွားလားပမာ

ယနေ့ မြန်မာပြည်နိုင်ငံရေးဟာ မတည်ငြိမ်သေးတဲ့ နိုင်ငံရေးမြေပြင်နေရာလို ဖြစ်နေပါတယ်။ ပြည်သူ့ဘက်ကို ကြည့်ရင် ပြည်သူတွေက မငြိမ်မသက်နဲ့ အုပ်ချုပ်သူတွေ ဘက်ကလည်း ယိမ်းယိုင်ချင်သလို ဖြစ်နေတယ်။ တကယ်တော့ အုပ်ချုပ်သူနဲ့ ပြည်သူတွေဟာ တစ်သွေးတည်း၊ တစ်သားတည်းဖြစ်ဖို့ (ရှိဖို့) လိုပါတယ်။ အများဆန္ဒ သဘောတူထားကြတဲ့ နိုင်ငံတော် (ပြဋ္ဌာန်းထားသော) ဥပဒေကို သူသူငါငါ လိုက်နာရမယ်။ တိုင်းပြည်တည်ထောင် မည့် ဥပဒေကို မလိုက်နာဘဲ နေကြရင် မြန်မာ့လူ့ဘောင်ဟာ ဖရိုဖရဲပြိုကွဲတဲ့ ပုံစံမျိုးလိုပဲ ဖြစ်နေမယ် (ရှိနေမယ်)။ တိုင်းပြည်တစ်ပြည်မှာ အုပ်ချုပ်သူနဲ့ ပြည်သူ (အုပ်ချုပ်ခံ) ကြည်ဖြူမှု အားနည်းကြရင် ညီညွတ်ရေးအတွက် အားပျက်တတ်တယ်။ အားနွဲ့အားပျက်တဲ့ တိုင်းပြည် တစ်ပြည်ဟာ နောက်ပိတ်ဆုံး အစည်းအရုံး (စည်းရုံးမှု)ပါ ပျက်ပြားနိုင်တယ်။ အဲဒီလို အစည်းအရုံး ပျက်မဆုံးနိုင်တဲ့ တိုင်းပြည်မျိုးဟာ ဦးချိုကျိုးသော နွားလားပမာ မာန်နုံပြီး အားယုတ်သွားတတ်တယ်။

ကြေညာမောင်းခတ် သိကြားစေ

အရှင်တို့ရဲ့ တိုင်းပြည်ဟာ သဘာဝရေမြေတောတောင်တွေ၊ ရေထုမြေထုလေထုတွေ ပိုင်စိုးတဲ့ တိုင်းပြည်တစ်ပြည်ပါ။ လူထုအားနဲ့ တည်ထောင်တဲ့ တိုင်းပြည်ပါ။ လူထုနည်းနဲ့၊ သို့မဟုတ် အလိမ္မာနည်းနဲ့ သူတစ်ပါးတို့ရဲ့ လက်ထဲကနေ အရပြန်ယူထားတဲ့တိုင်းပြည်ပါ။

  ဒီတိုင်းပြည်ဟာ-

(၁)စီးပွားရေးခြယ်လှယ်ချင်သောသူ၊
(၂) နိုင်ငံရေးလှည့်ကွက်ဆင်သောသူ၊
(၃) လူမှုရေးဖောက်ပြန်မှု ဖြစ်ပေါ်အောင် အကွက်ဆင်သောသူ၊
(၄) ပြည်ထောင်စုစနစ်ကို ဖုံးကွယ်လိုသောသူ၊
(၅) တိုင်းရင်းသားလူထုအပေါ်မှာ နိုင်ထက်စီးနင်း ပြုမူလိုသောသူများ မြေပြင် နေရာ(တိုင်းပြည်) မဟုတ်ကြောင်း ကြေညာမောင်းခတ် သိကြားစေလိုပါတယ်။
ဦးတည်ချက်မပါဘဲ ငြင်းဆိုတဲ့နိုင်ငံရေးဟာ ရိုးရှင်းတဲ့နိုင်ငံရေး မဟုတ်။
မရိုးသားတဲ့ နိုင်ငံရေးဟာ အငြင်းပွားစရာ များတယ်။ ဦးတည်ချက်လည်း မမှန်၊ လုပ်ဆောင်ချက်လည်း မှန်မည်မဟုတ်။ ဆောင်ရွက်လုပ်ကိုင်မှု မမှန်ရင် ရေသေမှာ သောင်တင်တဲ့ဖောင်နဲ့ တူသွားပြီ။

ကိုးကား။ တောမှီရဟန်း၏ “အဝိဟိံသာနိုင်ငံရေး (၂၀၁၆)၊ စာမျက်နှာ ၁၉၅-၂၀၀၊ အဝိဟိံသာနိုင်ငံရေး (၂၂)” မှကောက်နုတ်ရေးသားဖော်ပြခြင်းဖြစ်သည်။

Loading