လူ့ဘုံလောကမှာ လူသားအားလုံးတို့ရဲ့ ရန်သူဟာ အကြမ်းဖက်ခြင်းတရား၊ သို့မဟုတ် ဒေါသဖြစ်ပါတယ်။ ဒေါသဟာ အမျက်ကို မဖျက်ဆီးနိုင်တာကြောင့် ကြောက်မယ် ဖွယ် ရက်စက်ကြမ်းကြုတ်မှုတွေ များစွာပေါ်ပေါက်လာတယ်။ လွန်ကျူးမှုလည်း ရေတွက်လို့ မကုန်နိုင်အောင် ဖြစ်ပျက်တယ်။
လူတွေဟာ
(၁) လက်နက်ပြိုင်ဆိုင်မှု၊
(၂) အာဏာပြိုင်ဆိုင်မှုများ မက်မက်မောမော ဖြစ်နေကြတယ်။
နယ်မဲ့၊ အတားအဆီးမဲ့၊ တရားမဲ့အောင် ပြုမူလုပ်နေကြတယ်။ လက်နက်၊ စည်းစိမ်အင်အားတွေ သုံးပြီး အကျင့်ကောင်း၊ အကျင့်မြတ် လမ်းစဉ်၊ သို့မဟုတ် မိဘ ဘိုးဘွားအဆုံးအမ အသွန်အသင် ပေးထားခဲ့တဲ့ ဓလေ့ထုံးစံတရားများကို ကျောခိုင်းပြီး ထင်ရာစိုင်း မိုက်ကြတယ်။ စရိုက်ချင်းတူ၊ ဝါသနာချင်းတူကြသူတွေက အကြမ်းဖက်တဲ့ လုပ်ကွက်တွေ အုပ်စုဖွဲ့ပြီး သတ္တဝါအမျိုးမျိုး သေကျေတဲ့ ကွန်ရက်တွေ ဆက်စပ်ပူးပေါင်း ကြတယ်။ ရက်စက်တဲ့လုပ်ကွက်ကို လက်ရဲ၊ ဇက်ရဲအောင် လှုံ့ဆော်ပြီး အပြစ်ရှိတဲ့ အတတ်ကိုပါ သင်ကြားပေးခဲ့တယ်။ ဒီအကုသိုလ်ကွန်ရက်ထဲကို ရောက်သွားတဲ့ နိုင်ငံရေးအစုအဖွဲ့တွေ အားလုံး စုဖွဲ့ပြီး သင်တန်းတွေပေးကြတယ်။ သင်တန်းတွေ ယူကြတယ်။ ဒီအချက်ကို မြန်မာ့နိုင်ငံရေးလောကသားများ လေးနက်စွာ သိထားဖို့ လိုပါတယ်။
တောမှီရဟန်း၏ “အဝိဟိံသာနိုင်ငံရေး (၂၀၁၆)၊ စာမျက်နှာ ၁၄၅-၁၄၆၊ အဝိဟိံသာနိုင်ငံရေး (၁၃)” မှကောက်နုတ်ရေးသားဖော်ပြခြင်းဖြစ်သည်။
