။ အိမ်ထောင်ကျတာ ကြာပြီ ဆိုပေမဲ့ သားသမီး မထွန်းကားတဲ့ အိမ်ထောင်သည်ဘဝကို ကောင်းကောင်း နားလည်ပေးနိုင်တယ်။
။ မစ္စတာ အာဘေးတို့စုံတွဲဟာ အိမ်ထောင်သက် ၃၄နှစ်မှာ ကလေးမရခဲ့ဘူး။ ဂျပန်လို မိသားစု ဦးစားပေးတဲ့နိုင်ငံမှာ သူတို့ နှစ်ယောက် ဘယ်လောက်များ ဖိအားပေးခံကြရမလဲ။
။ အာဘေးရဲ့ အဖိုး၊ အဖေက နိုင်ငံရေးသမား ထိပ်ထိပ်ကြဲကြီးတွေ။ အဖိုးက ဝန်ကြီးချုပ်ဟောင်း၊ အဖေက နိုင်ငံခြားရေးဝန်ကြီးဟောင်း။ သူ့ဇနီးဘက်က ဂျပန်ရဲ့ နာမည်အကြီးဆုံး ချောကလက် ကုမ္ပဏီတခု ကိုပိုင်တယ််။ ဒီတော့ နှစ်ဘက်လုံးက မျိုးဆက်လိုချင်ကြမယ်။
အနည်းနဲ့ အများ ဖိအားတွေ ပေးကြမှာပဲ။ ဒါပေမဲ့ မရတော့လည်း ဘယ်တတ်နိုင်မလဲ။
။ UP ဆိုတဲ့ ကာတွန်းကား ထဲက သားသမီးမရတဲ့ ဇနီးမောင်နှံ အကြောင်း ရိုက်ပြထားတဲ့ ဇာတ်လမ်းတိုလေးဆို လူတွေ မကြာမကြာ မျှဝေကြတာ တွေ့ရတတ်တယ်။ နှစ်ယောက်သား သွားချင်တဲ့ ခရီးကို အကြောင်းအမျိုးမျိုးကြောင့် မသွားကြရ။
နှစ်တွေလတွေ ကုန်ဆုံးပြီး အမယ်ကြီးက ရောဂါရပြီး ဆုံးတော့မှ အဖိုးကြီးလည်း မိန်းမနောက်ဆုံးဆန္ဒကို ဖြည့်ဆည်းပေးဖို့ ကိုယ့်အိမ်ကို မိုးပျံပူဖောင်းတွေ ချိတ်သွားတဲ့ ဇာတ်လမ်း။
။ ငယ်ငယ်က တောင်ကုန်းလေးပေါ် အတူတူ ပြေးတက်ရင် သူမက သူထက် ပိုမြန်မြန် တက်နိုင်တယ်၊ အသက်တွေ ကြီးလာတော့ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ သူမက နှေးနှေးလာတယ် ဆိုတာလေး ကြည့်မိတိုင်း ရင်ထဲ ထိတယ်။
။ နှစ်ယောက်တည်းဘဝမှာ ဒါမျိုးလေးတွေက ပိုသိလာတယ်။
အစမရှိ အဆုံးမရှိ မေးခွန်းတွေကို ဖြေတတ်လာတယ်။ စကားမဆုံးခင် ဘာဆိုလိုချင်တယ် ဆိုတာကို နားလည်တယ်။
သူလမ်းလျှောက်နူန်းကို ချိန်တတ်လာတယ်။
။ ဘာပြီးရင် ဘာလုပ်တော့မယ် ဆိုတာ အလိုလိုသိနေတယ်။
စိတ်တူကိုယ်တူ ရူးရူးပေါပေါတွေ လုပ်ရင်းလည်း ကျေနပ်တတ်လာတယ်။
လတိုင်းနေမကောင်း ဖြစ်ရင် ဘယ်လို ပြုစုရင် အဆင်ပြေတယ် ဆိုတာ သိလာတယ်။
သူ့နားထင်က ဆံပင်ဖြူတွေကို ကြည့်ရင်းလည်း
ပြုံးတတ်လာတယ်။
။ မစ္စတာ အာဘေးရဲ့ နောက်ဆုံးနေ့လေးကို တွေးကြည့် မိတယ်။
ခါတိုင်းလိုပဲ မနက်စောစော ထကြမယ်။
အိမ်သူပြင်ပေးတဲ့ မနက်စာ အတူတူစားကြမယ်။
တခြားမြို့ကို သွားမဲ့ အိမ်သားအတွက် ခရီးဆောင်အိတ် ပြင်ပေးမယ်။
သူလိုအပ်မယ် ထင်တဲ့ ဆေးဝါး၊ အသုံးအဆောင်တွေ မကျန်ခဲ့အောင် ထည့်ပေးလိမ့်မယ်။
အိမ်သူကို ဂရုစိုက်ဖို့ အိမ်က ထွက်ခါနီး မှာမယ်၊ အိမ်သူကလည်း သွားလမ်းလာလမ်းသာပါစေလို့ အိမ်က အထွက်မှာ ဆုတောင်းပေးမယ်။
အနမ်းတပွင့်လည်း ပေးကောင်း ပေးလိမ့်မယ်။
။ သူဟာလည်း အဲဒီနေ့မှာ အိမ်ပြန်မလာနိုင်တော့ဘူးလို့ တွေးမိမှာ မဟုတ်သလို သူမဟာလည်း သူနောက်ဆုံး နုတ်ဆက်သွားတယ်လို့ တွေးမိမှာ မဟုတ်ဘူး။
သေခြင်းတရားဟာ အချိန်မရွေးလာနိုင်တယ်ဆိုတာ ယေဘူယျအားဖြင့် လူတိုင်းသိပေမဲ့ ဒီနေ့ဟာ နောက်ဆုံးနေ့ပဲလို့တော့ တွေးခဲကြတယ်။
မထင်မှတ်ဘဲ ခွဲကြရမယ်လို့ ကြိုသိနေရင် ဒီထက် ပိုပြီး သေသေချာချာ နုတ်ဆက်မိကြမှာ။
။ အခုတော့ တယောက်က တယောက်ကို အပြီးထားခဲ့ပြီ။ ဘယ်လောက်ပဲ ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာ ပြည့်စုံပါစေ၊ ကျန်ခဲ့သူမှာ ဆက်နေရမဲ့ ဘဝတခုလုံး ကွက်လပ်ကြီးတခု ဖြစ်နေခဲ့မှာ။ သားသမီးအတွက် ငါဆက်ရှင်ရဦးမယ် ဆိုတာမျိုးလည်း မရှိတော့ ငါ သူ့နောက်လိုက်သွားရင် ကောင်းမလား ဆိုတဲ့ အတွေးရိုင်းမျိုးတောင် ဝင်လာမှာ။
နောက်ဆုံးတော့ ခွဲသွားသူအတွက် အကောင်းဆုံး ဖြစ်အောင် လုပ်ပေးပြီး UP ထဲကလို သူ့မလုပ်ဖြစ်ခဲ့ဆန္ဒလေးတွေ သူ့ကိုယ်စား လုပ်ပေးသွားမှာပါ။
။ ကိုယ်လည်း ဆုံးဖြတ်ထားပါတယ်။
နောက်ဆို ဘယ်လောက်တိုတဲ့ ခရီးဖြစ်စေ၊ လမ်းထိပ်မုန့်ထွက်ဝယ်ရင်တောင် သူ့ကိုတော့ အသေအချာ နုတ်ဆက်သွားမယ်လို့။ ဒါဟာ နောက်ဆုံး မဖြစ်ဘူးလို့ ဘယ်သူမှ မပြောနိုင်ဘူး။ နေ့တိုင်းဟာလည်း နောက်ဆုံးနေ့တွေ ဖြစ်နိုင်တယ်။
မခွဲခွာခင် ချစ်ခင်သူတွေကို အသေအချာ နုတ်ဆက်နိုင်ကြပါစေ။
Credit to Saya Aung Moe
