ကိုယ်ချထားတဲ့ သန္နိဋ္ဌာန်ကို မပျက်သွားဖို့နဲ့ စိတ်ညှိုးငယ်ရာမှ အမြန် အားပြန်တက်လာဖို့ ခိုင်မာတဲ့ စိတ်ပိုင်းဖြတ်မှုနဲ့ သတ္တိမွေးဖို့ အင်မတန် အရေးကြီးပါလိမ့်မယ်။
(မဟတ္တမဂန္ဒီ)
သည်းခံမှုစွမ်းအား
နိုင်ငံရေးနဲ့ ပတ်သက်ရင် အရှင်တို့စိတ်ဟာ ဒေါသကို ရှေ့ဆုံးမှာ မထားဖို့ နိုင်ငံရေး ပညာက ခဏခဏ သင်ကြားထားပါတယ်။ လူတွေဟာ ဒေါသကို အဝတ်အထည် ဝတ်ထား သလို ကိုယ်ကို ဝတ်ထားတာကြောင့် ကိုယ်ဝတ်ရောဂါသည်လို ဖြစ်နေကြတယ်။ ဒေါသ ကြီးတဲ့ ရောဂါသည်ပေါ့။ ဒေါသအမျက်ကြီးတဲ့ ရောဂါသည်ဟာ မိမိရဲ့ ရရှိတဲ့ ဆိုးသွမ်းမှ ရောဂါကို တော်ရုံတန်ရုံ မစွန့်ချင်ကြဘဲ ကုစားမှုလည်း မပြုချင်ကြပါ။ ဒီဥပမာလိုပဲ ဒေါသ အားကြီးတဲ့သူဟာ သည်းခံမှုတရားတစ်ခုခု သက်ရောက်မှု ရှိလာရင် ဖြေဆေးသဘောလို မသတ်မှတ်ဘဲ သည်းခံမှုတရားကိုပဲ ရန်ဘက်ပြုနေတယ်။ သည်းခံမှုတရားက ငြိမ်းချမ်းမှုကို ဦးတည်ပေမယ့် ဒေါသအာဃာတထားတဲ့သူရဲ့ အပြုအမူက ဆိုးသွမ်းမှုမဆုံးတတ်ဘဲ ပေါက် ကွဲတဲ့ ဒေါသသံကို အဝေးကပဲ နားထောင်လိုက်ရုံပါပဲ။ ဒေါသဖြစ်ရခြင်း အကြောင်းအရင်း ဟာ အထင်အမြင် လှည့်ပတ်မှုက စတာပါပဲ။ လူတစ်ယောက်က မိမိကို အမြင်ကတ်နေရင် ဒေါသစိတ် ဖြစ်လာမှာပဲ။ သူ ဖြစ်နေတဲ့ ဒေါသလိုမျိုး မိမိဘက်က ဒေါသမဖြစ်ဖို့ ထိန်းရမယ်။ မေတ္တာစိတ်ပွားများရမယ်။ သူ့ကို သနားကြင်နာရမယ်။ ဒီလိုအဆိုးမျိုးတွေ ဖြစ်လာရတာဟာ လှည့်စားခြင်းဒဏ် ခံရတယ်လို့ပဲ မှတ်ရမယ်။ ဒေါသဆိုတာ လူတွေအရေးကြီးတဲ့ကိစ္စ(တရား) မဟုတ်ဘူး။ သူ မရှိရင်လည်း အကြောင်းမဟုတ်ဘူး။ သူ မဖြစ်ရင်လည်း ဘာမှ အားယုတ်စရာမရှိဘူး။ ဒါကြောင့် ဒေါသနဲ့ ခိုက်ရန်ပြုတဲ့သူတွေကို သည်းခံပေးနိုင်သမျှ သည်းခံပါ။ သည်းခံမှုစွမ်းအားမလျော့သွားစေပါနဲ့။
အဆိပ်သီးတဲ့ပစ္စည်း
ယနေ့ အလုပ်သမားတွေရဲ့ ခံစားရတဲ့ အခွင့်အရေးဆုံးရှုံးမှုဟာ အမှန်တရား ချိုးဖောက်တဲ့သူတွေရဲ့ လုပ်ရပ်တွေပါ။ ဒီလုပ်ရပ်တွေကို လုပ်လို့ တိုးတက်ရတာမျိုး ဖြစ်လာ တာကို မိမိကိုယ်မိမိ ကျေနပ်ရင် ဒီဝေဒနာတွေကို မထုတ်ဖော်ဘဲ အရှင်တို့အားလုံး ကျေကျေ နပ်နပ်နဲ့ သည်းခံပြီး နေလိုက်ပါ့မယ်။ နေနိုင်ကြပါတယ်၊ ဒါပေမဲ့ သတိလက်လွတ်တဲ့ သစ္စာမဲ့စွာ ပြုမူခဲ့တဲ့အလုပ်ကို ပြည်သူအားနဲ့ ထုတ်လုပ်ထားရတဲ့ (ဒါနစည်းစိမ်တွေကို) အကျိုးအမြတ်တွေကို တိုင်းပြည်အတွက် ပဓာနပစ္စည်းဖြစ်သွားရင် ကျေနပ်ပါတယ်။ ဒီလိုမှ မဟုတ် ခေါင်းပုံဖြတ်စနစ်နဲ့ အရှင်တို့အားနဲ့ ထုတ်လုပ်ထားတဲ့ပစ္စည်းတွေကို နိုင်ငံတကာမှာ မဖြန့်သင့်ပါ။ ဒီပစ္စည်းဟာ မသန့်ပါ။ သစ္စာမဲ့ဥပဒေ ချိုးဖောက်တဲ့ အဆိပ်သီးတဲ့ပစ္စည်းပါ။
သာဓကကို မမေ့ပါနဲ့
ယနေ့ မြန်မာအလုပ်သမားတွေရဲ့ ခံစားရတဲ့ဝေဒနာဟာ ဒီအကြောင်းအရာတွေပါ ပဲ။ လုပ်သမျှအားနဲ့ အကျိုးအမြတ်မရတဲ့ အလုပ်ရုံမျိုးဟာ မြန်မာပြည်မှာ လက်ခံနိုင်စရာ အကြောင်းမရှိပါ။ ပြည်သူကို အားကိုးရင် ပြည်သူတွေကို မလိမ်ပါနဲ့။ ပြည်သူတွေကို လိမ်လို့ရမယ် မထင်နဲ့။ ပြည်သူ့အားနဲ့ ထုတ်လုပ်ပြီး မျှတဲ့တန်ဖိုး အကျိုးကို မပေးနိုင်တဲ့ အလုပ်ရှင်တွေ မြန်မာပြည်မှာ အလုပ်ရုံ၊ စက်ရုံ မတည်ထောင်ပါနဲ့။ ပြည်သူတွေအပေါ်မှာ အလွန် ခြယ်လှယ်တဲ့ အလုပ်ရှင်တွေ အရှင်တို့ရဲ့ တိုင်းပြည်ဥပဒေတွေကို မဖျက်ဆီးပါနဲ့။ ငါတို့မြန်မာပြည်သူတွေကိုလည်း ဖျက်ဆီးဖို့ မကြံစည်ပါနဲ့။ သစ္စာမဲ့ ပြုမူချက်ပြုတဲ့သူတွေ မြန်မာပြည်ကနေ ခုချက်ချင်း ထွက်သွားပါ။ “ကရက်ဒေါက်”ကို မောင်းထုတ်ခဲ့ဖူးတဲ့ သာဓကကို မမေ့ပါနဲ့။
မချိုးနှိမ်ပါနဲ့
အရှင်တို့ဟာ သည်းခံရကျိုးကို နားလည် သိမြင်ထားပါတယ်။ အလုပ်သမားတွေ သူတို့ဘဝမှာ ခံစားနေရတဲ့ ဝေဒနာဒုက္ခအမျိုးမျိုးကို အရှင်တို့ မခံစားနိုင်ပါ။ သူတို့ရဲ့ဒုက္ခ ဝေဒနာဟာ ဖော်ထုတ်မပြနိုင်လောက်တဲ့ အခြေအနေမှာ ရှိနေပါတယ်။ အမှန်တရားကို လက်ခံကျင့်သုံးတဲ့ ငါတို့ပြည်သူတွေကို မတော်မတရား အနိုင်ကျင့်ပြုတာကို လက်မခံနိုင်ပါ။ တရားသဖြင့် အရှင်တို့ကိုယ်တိုင်က တောင်းဆိုပါတယ်။ မတရားမှုဖြင့် အရှင်တို့ရဲ့ ပြည်သူတွေကို မခိုင်းပါနဲ့။ အဓမ္မစေခိုင်းမှု မပြုပါနဲ့။ ဒီလိုပြုမူချက်တွေဟာ သူတော်ကောင်းတွေ မကြိုက်တဲ့အပြင် သာမန်ပြည်သူတွေလည်း မနှစ်သက်ပါ။ ဒီနေရာမှာ အခကြေးငွေဖြင့် အလုပ်လုပ်ကိုင်ရသော အရှင်တို့ရဲ့ပြည်သူတွေကို နစ်နာမှု၊ ဆုံးရှုံးမှု မလုပ်ကြပါနဲ့။ တရား သဖြင့် ဆက်ဆံပါ။ လုပ်အားကို တရားသဖြင့် အကျိုးအမြတ် မျှတထားပါ။ မျှတခြင်း၊ ညီမျှခြင်းဟာ လူရဲ့ တန်ဖိုးထားတဲ့ စံနှုန်းပါ။ လူကို တန်ဖိုးထားပါ။ အမှန်ချမ်းသာမှုကို လိုချင်ရင် လူ့သိက္ခာ၊ လူ့ဂုဏ်ရည်တွေကို မချိုးနှိမ်ပါနဲ့။ ဒုက္ခရောက်သူကို ဝိုင်းဝန်းကူညီပါ။ နှိပ်စက်တဲ့လူ မလုပ်ပါနဲ့။
သဘာဝကျတယ်၊ နည်းလမ်းကျတယ်
ဒီပြည်သူတွေဟာ တိုင်းပြည်မဲ့၊ အမျိုးမဲ့ကြတဲ့သူတွေ မဟုတ်ပါ။ အကျိုးယုတ် အောင် ချိုးပစ်ဖျက်ဆီးမှု မလုပ်ကြပါနဲ့။ ဒီထက်မကကြမ်းတမ်းလာရင် အရှင်တို့ရဲ့ တာဝန်အရ ဆန့်ကျင်ရမှာဖြစ်တဲ့ အကြမ်းမဖက်တဲ့နည်းနဲ့ ဆန့်ကျင်မှု ပြုရမှာပါပဲ။ ခုလို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းနဲ့ တာဝန်အရ အသိ၊ သတိပေးတာကို ရိုသေစွာ လက်မခံနိုင်ခဲ့ရင်လည်း ကြီးမားတဲ့ ပေးဆပ်ရမှ များ ပေးဆောင်ရမှာပါပဲ။ အပြစ်မရှိတဲ့သူကို ဖမ်ပြီး အကျဉ်းချ၊ ထောင်ချခဲ့တာကို သဘာဝကျ တယ်၊ နည်းလမ်းကျတယ်ဆိုရင် မတရားတဲ့အမိန့်အာဏာကို တာဝန်ရှိတဲ့သူတွေရဲ့ ပြုမူ ဆောင်ရွက်ချက်ဟာလည်း သဘာဝကျတယ်၊ နည်းလမ်းကျတယ်လို့ပဲ မှတ်ရမယ်။
ခြားနားချက်မထားတဲ့ ချစ်ခြင်း
ပြည်သူတွေ ဆင်းရဲစွာ ခံစားရတဲ့ ဝေဒနာကို ဝမ်းသာပျော်ရွှင်ကြတဲ့ အပျော်လွန်သူ တွေအားလုံး သတိထားဖို့ လိုလိမ့်မယ်။ နာကျင်မှုထဲက စိတ်နာကျင်မှုခံစားနေရတဲ့ ပြည်သူတွေ ကို ဂရုစိုက် စောင့်ရှောက်ပေးဖို့ မမေ့ပါနဲ့။ စိတ်နာကျင်မှုထဲက ပေါက်ထွက်တဲ့ဒဏ်ဟာ သက်သာဖြည့်ဆည်းပေးဖို့ ခက်ခဲပါတယ်။ ပြည်သူတွေ စိတ်ဓာတ်ခိုင်မြဲတည်ငြိမ်အောင် လျင်မြန်စွာ စောင့်ရှောက်ပေးပါ။ မိမိ အကျိုးစီးပွားချမ်းသာမှုတစ်ခုတည်းနဲ့ စောင့်ရှောက်နေ တာဟာ မခဲယဉ်းပါ။ သတ္တဝါအပေါင်း ဒုက္ခခံစားရတာကို လွတ်မြောက်သွားအောင် ကယ်တင် ဖို့၊ စောင့်ရှောက်ဖို့ သင့်မှာ မမေ့ကောင်းပါ။ မိမိကိုယ် မိမိ ချစ်သလို မိမိ ပတ်ဝန်းကျင်တွေ ကိုလည်း မိမိ ချစ်နေရမယ်။ ဘယ်သူတွေ ဘာပြောပြော ခြားနားချက်မထားတဲ့ ချစ်ခြင်းဟာ အမြတ်ဆုံး စောင့်ရှောက်ခြင်းတရားပါပဲ။
လူတွေစွမ်းအင် မဟုတ်ပါ
ဒီတရားကို လက်တွဲသွားဖို့ ဝန်မလေးပါနဲ့။ လူသားတစ်ရပ်လုံးနဲ့ဆိုင်တဲ့ အများအကျိုးဖြစ်ထွန်းစေနိုင်တဲ့ ဂုဏ်ရည်တွေကို တန်ဖိုးထားပါ။ အတ္တကင်းမဲ့ပါ။ မသိနားမလည်မှု တရားကို သိပါ။ မတရားကွဲပြားမှုကို စည်းလုံးညီညွတ်ပါ။ လူတွေဟာ ငြိမ်းချမ်းမှုကို လိုလားကြတယ်။ အကြမ်းဖက်မှုကို လက်မခံကြပါ။ တိုးတက်မှုကို လိုလားကြပြီး ပျက်စီး၊ ဖျက်ဆီးမှုကို မနှစ်သက်ကြပါ။ မလိုလားကြပါ။ ဘယ်ဖျက်ဆီးမှုမျိုးကိုမဆို အဆုံးသတ်ခြင်း မကောင်းပါ။ အားပေးထောက်ခံမှုမရှိတဲ့ ဒေါသကို ပေါက်ကွဲရန် မလိုပါ။ လူတွေ စွမ်းအင် မဟုတ်ပါ။ အားနည်းချက်တရားပါ။
နိုင်ငံရေး လမ်းဖွင့်ပေးပါ
ယနေ့ မြန်မာပြည်အစိုးရဟာ အခက်ခဲကြားက တည်ငြိမ်အေးချမ်းမှုဆီကို သွားနေ တာကို တွေ့ရတယ်။ ဒီသွားနေမှုဟာ နောက်မဆုတ်တဲ့ သွားခြင်းပါ။ သိက္ခာရှိတဲ့ သွားခြင်း ပါ။ မိမိ တိုင်းပြည်ကို စနစ်ကျအောင် စီမံပေးတဲ့သွားခြင်းပါ။ ဒီမျိုးစေ့ဟာ အကြမ်းမဖက်တဲ့ မျိုးစေ့ပါ။ ပြဿနာကို မမွေးထုတ်တဲ့ မျိုးစေ့ပါ။ ဒုက္ခဆင်းရဲခြင်းကို လိုလားတဲ့ သွားခြင်း မဟုတ်ပါ။ တရားမျှတမှုကို သက်သေပြတဲ့ အုပ်ချုပ်မှုသို့ သွားခြင်းပါ။ တိုင်းသူပြည်သားများ တရားမျှတမှုကို ခံစားရပါစေဆိုတဲ့ စေတနာကောင်းနဲ့ တိုင်းပြည်ကို ပုံသွင်းတယ်လို့ အရှင်တို့ယုံကြည်မှု ထားလိုက်ချင်ပါတယ်။ ဒီစကားဆိုပြလို့ ကြားရတဲ့ မြန်မာပြည်အစိုးရအဖို့ ဝမ်းမသာဘဲ ဖြစ်ရင်၊ သို့မဟုတ် မကျေနပ်မိရင် အကြမ်းမဖက်မှုတရားနဲ့ ဗြဟ္မစရိယတရား နှစ်ပါး ဝမ်းသာရင် အရှင်တို့ ကျေနပ်နိုင်ပါပြီ။ ဆက်လက်ပြီးတော့ မြန်မာပြည်အစိုးရကို တောင်းဆိုမှုတစ်ခု ရှိပါတယ်။ နိုင်ငံရေးကျောင်း လျင်မြန်စွာ တည်ဆောက်ပေးပါ။ နိုင်ငံရေး ကျောင်းသား မွေးထုတ်ပေးပါ။ နိုင်ငံရေးလမ်း ဖွင့်ပေးပါ။ ရဲရဲဝံ့ဝံ့ တောင်းဆိုပါတယ်။
အကျင့်ကောင်းသူရဲ့ စည်းစိမ်သာ ဖြစ်ပါစေ
အရှင်တို့တိုင်းပြည်ဟာ လွတ်လပ်ရေးရပြီး နှစ်ပေါင်းမနည်းတော့ပါ။ လွတ်လပ်ရေး ရပြီး ဆိုပေမယ့် အရှင်တို့ တတ်ထားတဲ့ ပညာတွေဟာ လွတ်လပ်တဲ့ လွတ်လပ်ရေးပညာ မဟုတ်ပါ။ တခြားတိုင်းပြည်ကလူတွေ အရှေ့ကို ကျော်ဖြတ်တက်နေကြပြီ။ သူတို့တိုင်းပြည်ဥမှာ ပညာဘဏ်၊ သုတဘဏ်တွေ ပြည့်ဝနေအောင် စုပုံနေကြပြီ။ အရှင်တို့မှာ မတတ်တတတ် ပညာနဲ့ တိုင်းပြည်အတွက် ဆောင်ရွက်လုပ်ကိုင်နေရတာကြောင့် အကြွေးနဲ့၊ အတိုးနဲ့ သံသရာ လည်နေကြရတယ်။ တတ်တဲ့သူတွေက တိုင်းပြည်ကို ဦးဆောင်ကြပါ။ သိတဲ့သူတွေတိုင်းပြည် ကို ခေါင်းဆောင် လုပ်ကြပါ။ နက်ရှိုင်းတဲ့ နိုင်ငံရေးပညာရပ်တွေ လူထုတွေကို သင်ပေး ပါ။ လူတိုင်းဆိုင်တဲ့ပညာရပ်ဟာ နိုင်ငံရေးပညာရပ်ပါ။ ပြည်သူ့ကြားက ပြည်သူ့နိုင်ငံရေး ဖြစ်အောင် အသိ၊ အမြင် ဖွင့်ပေးပါ။ လူထုတွေ နိုင်ငံရေးပညာတတ်လို့ တိုင်းပြည်အတွက်က အကျိုးမယုတ်လျော့သွားပါ။ တိုင်းပြည်ရဲ့ အမာခံဟာ ပညာပါ။ ပညာကို လူတိုင်း တန်ဖိုး ထားပါ။ အခြေခံပညာ၊ အထက်တန်းပညာ မခွဲခြားဘဲ စ၊ လယ်၊ ဆုံး ကောင်းတဲ့ပညာရေးကို လူထုတွေကို သင်ပေးပါ။ ပေါများသူ ပညာတတ်၊ ယုတ်လျော့သူ ပညာမွဲ လူးလဲတဲ့စနစ်ဆိုး တွေ မြန်မာပြည်မှာ ပြုပြင်ပေးပါ။ ပေါများသူက အထက်တန်းလွှာ၊ ယုတ်လျော့တဲ့သူက အောက်တန်းလွှာ၊ ထက်အောက်ထားတဲ့စနစ်တွေ ဖျောက်ကြပါ။ ခွဲခြားဆက်ဆံထားတဲ့ စနစ်တွေ၊ ဥပဒေတွေ၊ စည်းမျဉ်းစည်းကမ်းတွေ မထားပါနဲ့။ လူအချင်းချင်းပဲ တစ်ဖက်သား အရှက်ရတဲ့ ဆက်ဆံခြင်းမျိုး ရှောင်ကြဉ်ကြပါ။ ဂုဏ်သိက္ခာတရားကို ဓနနဲ့ မနှိုင်းယှဉ်ပါနဲ့။ သိက္ခာမလဲကျနိုင်တဲ့ ဓနကို ထိန်းထိန်းသိမ်းသိမ်း လုပ်ကြပါ။ သုံးဖြုန်းလို့မကုန်တဲ့ စည်းစိမ်ကို မတော်မတရားတဲ့စည်းစိမ် မဖြစ်စေနဲ့။ အကျင့်ကောင်းသူရဲ့ စည်းစိမ်သာ ဖြစ်ပါစေ။
ကိုယ့်တာဝန်ကို ကိုယ်ထမ်းဆောင်
ယနေ့ အရှင်တို့မြန်မာပြည်လူထုတွေဟာ ကိုယ်ပိုင်လမ်းတစ်လမ်း ရွေးပါ။ ကိုယ်ပိုင် လမ်းအဖြစ် ဒုက္ခခံရခြင်းလမ်းကို မရွေးပါနဲ့။ ဒုက္ခခံရခြင်းဟာ လိုလားအပ်တဲ့အရာ မဟုတ် ပါ။ ကိုယ်ပိုင်လမ်းအဖြစ် ဒီမိုကရေစီလမ်းကို ရွေးပါ။ ဒီမိုကရေစီလမ်းဟာ အကြမ်းဖက်မှ မပါရပါ။ မတရားတဲ့ အပြုအမူ မပါရပါ။ ကလဲ့စားချေတဲ့လမ်းစဉ် မဟုတ်ပါ။ လူမျိုး၊ သို့မဟုတ် ပုဂ္ဂိုလ်ရေးရာအပေါ်မှာ အခြေမခံဘဲ အသွင်အပြင်ဖြစ်တဲ့ အမူအကျင့်ကို ကြည့်ပါ။ လုပ်ဆောင်ချက် အမူအကျင့် အသွင်အပြင် မကောင်းရင် အဲဒီစနစ်ကို ဦးမော့နိုင်ရုံသာမက ဖျက်ဆီးပစ်ရသည့်တိုင်အောင် အကြမ်းမဖက်တဲ့နည်းနဲ့ ဖျက်ဆီးပစ်ရမယ်။ ယနေ့ တစ်ကမ္ဘာ လုံးမှာ စိတ်မကောင်းစရာတွေ အမျိုးမျိုး ရှိနေတယ်။ ဖိနှိပ် နှိပ်စက်မှုတွေလည်း အများကြီးပါ။ ကလေးသူငယ်တွေခံနေရတဲ့ ကာယကံမြောက် စော်ကားမှု၊ နိုင်ငံရေးသမားများ ဖိနှိပ်ထားမှု၊ အလုပ်သမား၊ လယ်သမားလူတန်းစား အစုံစုံ နှိမ့်ချဆက်ဆံခံရမှုဟာ မြင်မကောင်း၊ ကြား မကောင်းလောက်အောင် ဖြစ်နေကြတယ်။ နာဇီဖက်ဆစ်သမားတွေထက် ရက်စက်ကြတယ်။ သူတို့ရဲ့ဒေါသ အားနည်းချက်ကို အကျိုးတိုးတက်မှု ဘယ်ရွေ့ဘယ်မျှ ရောက်နေကြပြီလဲ ဆိုတာကို သူတို့ကိုယ်သူတို့ မသိကြပါ။ မှန်မှန်ကန်ကန် နားလည်ချင်ပါတယ်။ အရှင်တို့ရဲ့ မြန်မာပြည်သူတွေရဲ့ စိတ်ထားနဲ့ သဘောထားကို မဖျက်ဆီးကြပါနဲ့။ ဖျက်ဆီးတတ်တဲ့အရာ ဟာ အမွေခံပစ္စည်း မဟုတ်ပေမယ့် ဘောင်ခတ်ထားလို့တော့ မရပါ။
နောက်ဆုံး ကာလ ပြောလိုတာက ဒီမြန်မာပြည်ကြီးထဲမှာ –
(၁) လူ့ကျင့်ဝတ် မလေးစားတဲ့သူတွေ၊
(၂) စည်းကမ်း မလိုက်နာတဲ့သူတွေ၊
(၃) ပူးပေါင်းဆောင်ရွက်မှု မလုပ်တဲ့သူတွေ၊
(၄) အကျပ်အတည်းထဲ ရောက်အောင် ကလိမ်ကကျစ်ဆင်တဲ့ အယူအဆသမားတွေကို (အားလုံးကို) ကြောက်မက်ဖွယ်ကောင်းတဲ့၊ ပြင်းပြတဲ့ ကျင့်ဝတ်ဆိုင်ရာ တစ်ပါးဖြစ်တဲ့ ကိုယ့်တာဝန်ကိုကိုယ် ထမ်းဆောင်တဲ့သူ ဖြစ်အောင် လုပ်ပေးပါလို့ တောင်းဆိုပါတယ်။
ယနေ့ မြန်မာပြည်အစိုးရဟာ
အခက်ခဲကြားက တည်ငြိမ်အေးချမ်းမှုဆီကို သွားနေတာကို တွေ့ရတယ်။
ဒီသွားနေမှုဟာ နောက်မဆုတ်တဲ့ သွားခြင်းပါ။ သိက္ခာရှိတဲ့ သွားခြင်းပါ။
ကိုးကား။ တောမှီရဟန်း၏ “အဝိဟိံသာနိုင်ငံရေး (၂၀၁၆)၊ စာမျက်နှာ ၂၄၅-၂၅၀၊ အဝိဟိံသာနိုင်ငံရေး (၃၀)” မှကောက်နုတ်ရေးသားဖော်ပြခြင်းဖြစ်သည်။
