Categories
ဆောင်းပါး နိုင်ငံရေး အဲးခိုး

အိပ်စောင့်အစိုးရလား၊ အိတ်စောင့်အစိုးရလား … အိမ်စောင့်အစိုးရလား (၅)

အဲးခိုး

အတွဲ(၁၁)၊ အမှတ်(၄၂)၊ မြန်မာသက္ကရာဇ် ၁၃၈၄၊ ပြာသိုလပြည့်ကျော် ၈၊ ၁၃-၁-၂၀၂၃၊ မြန်မာသံတော်ဆင့် (The Myanmar Herald) မှ ကောက်နုတ်ဖော်ပြခြင်းဖြစ်သည်။

၁၉၆၂ … “မလွှဲမရှောင်သာဘဲ ယိုယွင်းနေသော တိုင်းပြည်အခြေအနေကို ထိန်းသိမ်းပြီး အာဏာသိမ်းယူရခြင်း ဖြစ်ကြောင်း” ဆိုပြီး ရှင်းပြခဲ့တယ်။ ပြည်သူလူထုကတော့ ဒီကိစ္စအတွက်ကို “အာဏာသိမ်းမှုကြီး” လို့ပဲ သတ်မှတ်ကြတယ် …

(ယခင်တစ်ပတ်မှအဆက်)

  • ၁-၈-၁၉၄၈ ခုနှစ်တွင် ဗမာ့သေနတ် ကိုင်တပ်ရင်း(၃) တောခိုသည်။ 
  • ၃၁-၈-၁၉၅၈ ခုနှစ်တွင် သန့်ရှင်းဖဆပလ ညီလာခံကျင်းပသည်။  
  • ၂၆-၉-၁၉၅၈ ခုနှစ်တွင် ဦးနုက ဗိုလ်ချုပ်နေဝင်းထံကို စာတစ်စောင်ပို့ သည်။
  • ၂၈-၁၀-၁၉၅၈ ခုနှစ် ဒုတိယ အကြိမ် ပါလီမန်လွှတ်တော်အစည်း အဝေး ကျင်းပသည်။ ဦးနုက ဗိုလ်ချုပ်နေဝင်းအား ‘အိမ်စောင့်အစိုးရ’ ဖွဲ့နိုင် ရေးအတွက် ဝန်ကြီးချုပ်ရာထူးအပ်နှင်းရန် အဆိုပြုတင်ပြရာ လွှတ်တော်က သဘောတူလက်ခံသည်ဆိုတဲ့ သမိုင်းစာမျက်နှာအချို့မှာ နိုင်ငံရေးတရားခံပြတဲ့အကြောင်းအရာတွေ တွေ့ခဲ့ရပါတယ်။ 

ပထမအိမ်စောင့်အစိုးရ 

ယိမ်းယိုင်လာတဲ့ နိုင်ငံရေးအခြေအနေကို ကြည့်ပြီး ထိန်းသိမ်းထားဖို့ ဦးနုက စစ်တပ်မှာရှိတဲ့ ဗိုလ်ချုပ်နေဝင်းကို အကူအညီတောင်းခဲ့တယ်။ ၁၉၅၈ ခုနှစ်၊ အောက်တိုဘာလ ၂၈ ရက်နေ့ မှာ ပါလီမန်အထူး အစည်းအဝေးခေါ်ယူပြီး ဗိုလ်ချုပ်နေဝင်းကို ဝန်ကြီးချုပ်အဖြစ် ခန့်အပ်လိုက်တယ်။ နိုင်ငံရေးလောကသားထဲကမဟုတ်တဲ့ ဂုဏ်သိက္ခာရှိတဲ့ ပုဂ္ဂိုလ် ၁၄ ဦးနဲ့ အုပ်ချုပ်ရေးလုပ်ငန်းတွေကို ဆောင်ရွက်ဖို့ အိမ်စောင့်အစိုးရဖွဲ့တယ်။ လုပ်ငန်းစဉ်အနေနဲ့ လေးရပ် ချမှတ်ခဲ့တယ်။ 

(၁) တရားဥပဒေစိုးမိုးရေး ငြိမ်ဝပ်ပိပြားရေး၊ 

(၂) အခြေအနေကောင်းလျှင် ခြောက်လအတွင်း လွတ်လပ်တရားမျှတ သော ပါလီမန်ရွေးကောက်ပွဲ ကျင်းပပေးရေး၊ 

(၃) လူထုနေထိုင်စားသောက်မှုစရိတ် လျှော့ချပေးရေးနဲ့

(၄) နိုင်ငံတွင် ပျက်ပြားနေသော စီးပွားရေးကို ပြန်လည်ပြုပြင်ရေးတွေ ပါပဲ။ 

ပြောင်းလဲမှုအခြေအနေ 

အိမ်စောင့်အစိုးရ(ပထမ)တက်လာလို့ မကြာပါ။ ချမှတ်ထားတဲ့လုပ်ငန်းစဉ် လေးရပ်ထဲက အမှတ်(၁)လုပ်ငန်းစဉ်ဟာ အောင်မြင်ပါတယ်။ အရင်ကပေးခဲ့တဲ့ လွတ်ငြိမ်းချမ်းသာခွင့်ကိုလည်း ရုပ်သိမ်းလိုက်တယ်။ သောင်းကျန်းသူတွေကိုတော့ ဆက်တိုက်ပဲ နှိမ်နင်းတယ်။ စိတ်ဓာတ်စစ်ဆင်ရေးကို ပူးတွဲဆောင်ရွက်လို့လည်း ပိုပြီးတော့ အောင်မြင်တယ်။ သောင်းကျန်းသူတွေ ထောင်ကျော်မျှ ဥပဒေဘောင်အတွင်းသို့ ဝင်ရောက်လာတယ်။ ၁၉၅၈ ခုနှစ်၊ နိုဝင်ဘာလမှာ လုံခြုံရေးကောင်စီတွေ အဆင့်ဆင့်ဖွဲ့စည်းပြီး အကောင်အထည်ဖော် လုပ်ကိုင်တယ်။ စားဝတ်နေရေးအတွက် ကုန်ဈေးနှုန်းထား ကန့်သတ်ပေးလိုက်လို့ ကုန်ဈေးနှုန်းတွေ ကျဆင်းလာတယ်။

အုပ်ချုပ်ရေးအပြောင်းအလဲ 

ပြီးတော့ ရှမ်းပြည်နယ်အုပ်ချုပ်နေကြတဲ့ ရှမ်းပြည်နယ် စော်ဘွားတွေ ကိုလည်း ပဒေသရာဇ်စနစ်အုပ်ချုပ်ရေးကို ၁၉၅၉ ခုနှစ်၊ ဧပြီလမှာ အာဏာစွန့်လွှတ်ကြောင်း လက်မှတ်ရေးထိုးစေတယ်။ ပြည်ထောင်စု ပြည်မကြီးနဲ့အတူ ဖွဲ့စည်းအုပ်ချုပ်စေတယ်။ ကရင်၊ ကယား၊ ချင်းပြည်နယ်တွေအတွက် ပြည်နယ်ဆိုင်ရာဝန်ကြီးတွေကို ခန့်အပ်တယ်။ လမ်းပန်းဆက်သွယ်ရေး၊ စီးပွားရေး၊ လူမှုရေးတိုးတက်အောင် ဆောင်ရွက်ပေးတယ်။ ၁၉၅၉ ခုနှစ်မှာပဲ ပြည်သူများ ကျန်းမာကြံ့ခိုင်ရေး စိတ်ဓာတ်ကောင်းမွန်ရေးအတွက် နိုင်ငံရေးအဖွဲ့အစည်းမဟုတ်တဲ့ လူမှုရေးအဖွဲ့အစည်းအဖြစ် ‘ကြံ့ခိုင်ရေးအဖွဲ့’ တွေကို ဖွဲ့တယ်။ ၁၉၆ဝ ပြည့်နှစ်၊ ဇန်နဝါရီလမှာ တရုတ်-မြန်မာနယ်နိမိတ် သဘောတူညီချက်စာချုပ်ချုပ်ဆိုပြီး နယ်စပ်ပြဿနာကို ဖြေရှင်းခဲ့တယ်။

အခြေအနေအပြောင်းအလဲ 

ခြောက်လပြည့်လို့ ပါလီမန်ရွေးကောက်ပွဲ ကျင်းပပေးမယ်ဆိုပေမယ့် နိုင်ငံရေးအခြေအနေက မပေးတာကြောင့် ပါလီမန်လွှတ်တော်က ဗိုလ်ချုပ်ကြီးနေဝင်းကို ဝန်ကြီးချုပ်သက်တမ်းတိုးဖို့ အခြေခံဥပဒေပုဒ်မ ၁၁၆ ကို ပြင်ဆင်ပေးခဲ့တယ်။ ပြီးတော့ အိမ်စောင့်အစိုးရက(ပထမ) ၁၉၆ဝ ပြည့်နှစ်၊ ဖေဖော်ဝါရီလမှာ လွတ်လပ်၍တရားမျှတသော ပါလီမန်ရွေးကောက်ပွဲ ကျင်းပပေးခဲ့တယ်။ ၁၇ လကျော် တာဝန်ယူခဲ့တဲ့ အိမ်စောင့်အစိုးရ(ပထမ)လက်ထက်မှာ နိုင်ငံတော်ဖွံ့ဖြိုးရေးအတွက် တိုးတက်အောင်မြင်လာတယ်လို့ ဆိုကြတယ်။

(က)အုပ်ချုပ်ရေးအခြေအနေ – 

ငြိမ်ဝပ်ပိပြားရေးကို ဦးစားပေးဆောင်ရွက်တယ်။ အုပ်ချုပ်ရေးအဖွဲ့ အစည်းကို ပြုပြင်ဖွဲ့စည်းတယ်။ ဗဟိုလုံခြုံရေးအဖွဲ့၊ ဗဟိုထောက်လှမ်းရေးအဖွဲ့၊ အပြစ်ဒဏ်ပေးရေးနှင့် အကြံပေးအဖွဲ့၊ ရဲဘက်ဆိုင်ရာအုပ်ချုပ်ရေးအဖွဲ့ ဖွဲ့စည်းတယ်။ တိုင်း၊ ခရိုင်၊ မြို့နယ် လုံခြုံရေးကောင်စီတွေ၊ ကျေးရွာကော်မတီတွေ အဆင့်ဆင့်ဖွဲ့စည်းတယ်။ ဝန်ကြီးအဖွဲ့ဝင် ၃ဝ မှ ၁၄ အထိ လျှော့ချလိုက်တယ်။ လုပ်ငန်းစဉ်လေးရပ် ဦးတည်ဆောင်ရွက်မယ်လို့ ကြေညာတယ်။

(ခ) စီးပွားရေးအခြေအနေ – 

စီးပွားရေးတိုးတက်မှုအတွက် အစိုးရက တာဝန်ယူဆောင်ရွက်တယ်။ အမျိုးသားစီမံကိန်းဌာနနဲ့ ဘဏ္ဍာခွဲဝေ သုံးစွဲမှုကြီးကြပ်ရေးအဖွဲ့ဖွဲ့ပြီး ဘယ်လုပ်ငန်း ဦးစားပေးရမယ်ဆိုတာကို အဲဒီအဖွဲ့က ချမှတ်ပေးရမယ်။ 

  • ရန်ကုန်-မန္တလေးလမ်းကြီး ဖောက်လုပ်ရေး။ 
  • ရန်ကုန်တက္ကသိုလ်ကျောင်းသားများအတွက် ကျောင်းဆောင်ဆောက် လုပ်ရေး။ 
  • ပညာတော်သင်စေလွှတ်ရေး၊ နိုင်ငံခြားမှ ကျွမ်းကျင်အကူအညီရယူ ရေးတို့ကို ဆောင်ရွက်ပေးတယ်။ 
  • လယ်ယာစိုက်ပျိုးရေးကို ဦးစားပေးဆောင်ရွက်တယ်။ 
  • စိုက်ပျိုးရေးဘဏ်တွေက ကျေးလက်အထိ ငွေချေးပေး၍ အမတော်ကြေး ထုတ်ချေး၊ ပြန်ဆပ်လုပ်ငန်း ကြီးကြပ်ဆောင်ရွက်တယ်။ ဆန်စပါးအတွက် အထွက်တိုး အောင်လုပ်တယ်။ 
  • သောင်းကျန်းသူတွေကို ထိရောက်စွာ နှိမ်နင်းနိုင်လို့ သစ်ထုတ်လုပ်ရေး သယံဇာတ သတ္တုရှာဖွေရေး တိုးတက်လာတယ်။ 
  • ကြယ်ငါးပွင့် သင်္ဘောကုမ္ပဏီ ကို ၁၉၅၉ ခုနှစ်၊ ဇန်နဝါရီလမှာ တည် ထောင်ပြီး ပင်လယ်ရေကြောင်း ပို့ဆောင်ရေးလုပ်ငန်း လုပ်ကိုင်တယ်။ 
  • ရန်ကုန်မြို့ သယ်/ပို့လုပ်ငန်း ယာဉ်များအတွက် ဂျပန်နိုင်ငံမှ … မော်တော်ယာဉ်များ တင်သွင်းပြေးဆွဲပေးတယ်။ 
  • စက်ရုံ၊ အလုပ်ရုံတွေ ကုန်ထုတ်လုပ်ငန်း တိုးတက်အောင် ဆောင်ရွက်တယ်။ 
  • ရိုးကုမ္ပဏီကုန်တိုက်တွေကို စစ်ဘက်ဆိုင်ရာ ကုန်စည်ဖြန့်ချိရေးအဖွဲ့က ဝယ်ယူလုပ်ကိုင်တယ်။ 
  • ကယားပြည်နယ် ရေအားလျှပ်စစ်စီမံကိန်း အောင်မြင်ခဲ့တယ်။ 
  • သ/မလုပ်ငန်းစနစ်တကျဖြစ်အောင် ဆောင်ရွက်ခဲ့တယ်။ 
  • ဒေသအနှံ့အပြား လိပ်ပြာတောင် (ခ) သမဝါယမဆိုင်များ ဖွင့်လှစ်ရောင်းချတယ်ဆိုတဲ့ စီးပွားရေးအခြေအနေ ရှိခဲ့ကြောင်း တွေ့ရတယ်။

(ဂ) လူမှုရေးအခြေအနေ – 

လူမှုရေးအခြေအနေအနေနဲ့ အလုပ်သမားတွေအတွက် လူမှုဖူလုံရေးအဖွဲ့ ဖွဲ့တယ်။ အိုးအိမ်အဖွဲ့မှ တိုက်ခန်းတွေ ဆောက်လုပ်ပေးတယ်။ ကျေးလက်မှ ရန်ကုန်မြို့ကို ပြောင်းရွှေ့အလုပ်လုပ် ကိုင်နေကြတဲ့သူတွေအတွက်ကို တောင်ဥက္ကလာပ၊ မြောက်ဥက္ကလာပ၊ သာကေတ မြို့သစ်တွေ တည်ထောင်ပေးတယ်။ ဆရာအတတ်သင်ကျောင်း ၅ ကျောင်း တိုးချဲ့ပေးတယ်။ ရန်ကုန်ဆေးရုံကြီးမှာ နှလုံးရောဂါခွဲစိတ်ကုဌာနအသစ် ဖွင့်တယ်။ အမျိုးသားနေ့၊ လွတ်လပ်ရေးနေ့၊ ပြည်ထောင်စုနေ့တွေကို အစီအစဉ်သစ်အနေနဲ့ ကျင်းပပေးတယ်။ ၁၉၅၉ ခုနှစ် ဇွန်လမှာ ဗိဿနိုးမြို့ဟောင်းကို တူးဖော်တယ်။ မန္တလေးမြို့မှာ ပန်တျာကျောင်းအသစ် ဖွင့်လှစ်ပေးခဲ့တယ်ဆိုတာကို မြင်တွေ့ရပါတယ်။

သခင်အုပ်စု၊ ဗိုလ်အုပ်စု၊ ဦးအုပ်စုကွဲ 

၆-၂-၁၉၆ဝ ရက်နေ့မှာ တတိယအကြိမ် အထွေထွေပါလီမန်ရွေးကောက်ပွဲ ကျင်းပပြီးတဲ့အခါ နု-တင် သန့်ရှင်း ဖဆပလက ၁၅၉ နေရာ နိုင်ပြီး ဆွေ-ငြိမ်း တည်မြဲဖဆပလက ၃၄ နေရာသာ နိုင်ခဲ့တယ်။ အိမ်စောင့်အစိုးရလို့ မခေါ် တော့ဘဲ ပြည်ထောင်စုပါတီလို့ အမည်ပြောင်းပြီး အစိုးရအဖွဲ့ကိုလည်း ပြည်ထောင်စုအစိုးရ(ပထစအစိုးရ)လို့ ခေါ် လိုက်တယ်။ အိမ်စောင့်အစိုးရကို နမူနာယူပြီး ဝန်ကြီး ၁၃ ဦးခန့်တယ်။ ဝန်ကြီး တစ်ဦးက ဌာနတစ်ခုထက်ပိုပြီး တာဝန်ယူကြတယ်။ ဦးနုက ဝန်ကြီးချုပ်ဖြစ်တယ်။ ငါးပါးပါ အကြံပေးအဖွဲ့ဖွဲ့တယ်။ ပါလီမန်ဒီမိုကရေစီ ထွန်းကားရေး အတွက် လေးနှစ်စီမံကိန်း ရေးဆွဲတယ်။

နိုင်ငံရေးအတွေ့အကြုံရှိကြတဲ့ ယခင်နိုင်ငံရေးသမားဟောင်းတွေက ‘သခင်အုပ်စု’၊ စစ်ရေးအတွေ့အကြုံရှိတဲ့ တော်လှန်ရေးကာလက နာမည်ကောင်းရခဲ့ကြတဲ့ စစ်ဗိုလ်တွေနဲ့ စစ်အငြိမ်းစားတွေက ‘ဗိုလ်အုပ်စု’၊ အုပ်ချုပ်ရေးအတွေ့ အကြုံရှိကြတဲ့ အစိုးရအမှုထမ်းဟောင်းတွေ ရှေ့နေဟောင်းတွေက ‘ဦးအုပ်စု’ဆိုပြီး ကွဲပြဲကြတယ်။ နိုင်ငံရေးအခြေအနေက မတည်မငြိမ်ဘဲ ပါတီတွင်း အာဏာလုရေးတွေဖြစ်လို့ အချင်းချင်း ပြိုင်ဆိုင်နေကြတယ်။

ပြည်တွင်းသောင်း ကျန်းမှုတွေကလည်း ပြန်လည်ပြီး ဦးမော့လာတယ်။ ကူမင်တန် တရုတ်တပ် အကြွင်းအကျန်တွေကလည်း ရှမ်းပြည်နယ်အရှေ့ပိုင်း၊ ကျိုင်းတုံနယ်မှာ ဝင်ရောက် ကျူးကျော်ပြန်တယ်။ အမေရိကန်က နောက်ကွယ်ကနေ ကူညီနေလို့ ကုလသမဂ္ဂဌာနအထိ တိုင်ကြားခဲ့ရတယ်ဆိုတဲ့ အဖြစ်အပျက်တွေက လည်း ရှိခဲ့ကြတယ်မဟုတ်လား။ (ပြည်ထောင်စုအစိုးရလက်ထက် အုပ်ချုပ်ရေး)

ပြည်ထောင်စုအစိုးရ စီးပွားရေး 

အိမ်စောင့်အစိုးရလက်ထက် တာဝန်လွှဲယူခဲ့တဲ့အခါက တိုင်းပြည်ဟာတည်ငြိမ်စပြန်ပြီး ဖြစ်နေပါပြီပဲ။ အဲဒီမှာ စစ်ဘက်ကုန်စည်ဖြန့်ဖြူးရေးဌာန လက်အောက်ရှိ စီးပွားရေးလုပ်ငန်းတွေကို ပထမဦးဆုံး အစိုးရက လွှဲပြောင်းယူခဲ့တယ်။ ကမ္ဘာ့ဘဏ်နဲ့ တရုတ်အစိုးရတွေဆီက ငွေချေးပြီး ဒုတိယလေးနှစ် စီမံကိန်း အကောင်အထည်ဖော်နေတဲ့ အချိန်မှာ အင်္ဂလိပ်၊ အိန္ဒိယ အရင်းရှင်ကြီးတွေက စီးပွားရေးကို လက်ဝါးကြီးအုပ်ထားနေတုန်းပါပဲ။ ကုန်ထုတ်တဲ့ လုပ်ငန်းတွေရဲ့အများစုမှာလည်း မြန်မာမဟုတ်တဲ့ လူမျိုးခြားလက်ထဲမှာပဲ ရှိနေကြတယ်။ သမဝါယမစနစ်နဲ့ စီးပွားရေးကို ချုပ်ကိုင်ချင်ပေမယ့် မအောင်မြင်ပါဘူး။ နှစ်လအတွင်းမှာပဲ စီးပွားရေးတွေ ကျဆင်းပြီး လူသုံးကုန်ပစ္စည်းတွေ ရှားပါးလာကြပြီးတော့ ကုန်ဈေးနှုန်းတွေ မိုးပေါ်ခေါင်ထိမြင့်တက်လာတယ်။ လုပ်မတတ် ထိန်းမနိုင်တော့တဲ့အခါ “ပရဟိတဆိုင်” လို့ခေါ်တဲ့ အခြေခံစားသောက်ကုန်တွေကိုသာရောင်းတဲ့ ဈေးဆိုင်တွေသာ ဖွင့်နိုင်ကြတော့တယ်။

ပြည်ထောင်စုစနစ် တောင်းဆို 

၁၉၆၂ ခုနှစ် ဇန်နဝါရီလ ပြည်ထောင်စုပါတီညီလာခံမှာ ဦး-ဗိုလ်- သခင် ခေါင်းဆောင်တွေ နေရာလုနေ ကြတယ်။ ၂၄-၂-၁၉၆၂ ခုနှစ် ပြည်လမ်း (ရန်ကုန်) ရှိ အသံလွှင့်ရုံမှာ ‘ဖက်ဒရယ်မူ’ နဲ့ ပတ်သက်လို့ လူမျိုးပေါင်းစုံ ဆွေးနွေးပွဲ လုပ်ကြတယ်။ အဲဒီဆွေးနွေးပွဲမှာ ဝန်ကြီးစဝ်ခွန်ချိုက ပြည်ထောင်စုစနစ်နဲ့ ပတ်သက်လို့ တင်ပြဆွေးနွေးကြတယ်။ 

  • ပြည်မကို ပြည်နယ်တစ်ခု (တစ်နယ်) ဖွဲ့စည်းရေး၊ 
  • ပြည်သူ့လွှတ်တော်နှင့် လူမျိုးစုလွှတ်တော်တို့ကို အာဏာအရေးတူထားရှိရေး၊ 
  • လူမျိုးစုလွှတ်တော်သို့ ပြည်နယ်၊ တိုင်းမှ ဦးရေတူညီသော ကိုယ်စားလှယ်ပေးရေးနဲ့၊
  • ပြည်နယ်များက မိမိဆန္ဒအလျောက် လွှဲအပ်သော အာဏာများကို ဗဟိုအစိုးရက ကန့်သတ်ပေး၍ ကျန်ရှိသောအာဏာများကို ပြည်နယ်များတွင်သာ ထားရေးဆိုတဲ့ အကြောင်းအရာတွေကို တင်ပြခဲ့တယ်။ တက်ရောက်လာကြတဲ့ ကချင်၊ ချင်း၊ ရှမ်း၊ ကယားတိုင်းရင်းသားတွေက ထောက်ခံကြတယ်။ 

ပထမ နိုင်ငံတော်အာဏာသိမ်း

၂၈-၂-၁၉၆၂ ရက်နေ့မှာ ဒုဥက္ကဋ္ဌဖြစ်သူက ဝန်ကြီးချုပ်ထံသို့ လျှို့ဝှက်တဲ့ စာတစ်စောင်တင်ပြခဲ့တယ်။ ပြည်နယ်မှာ နေထိုင်ကြတဲ့ တိုင်းရင်းသားတွေက ဖက်ဒရယ်မူတောင်းဆိုချက်နဲ့ ပတ်သက်လို့ ရ၊ မရလည်း ပြည်ထောင်စုကနေ ခွဲထွက်ဖို့ အားလုံးသဘောတူထားကြတယ်။ ပြည်ထောင်စုကနေ ခွဲထွက်ပြီးရင် ဆီတိုးအုပ်စု (SEATO) ထဲကို ဝင်ကြမယ်။ ခွဲထွက်ပြီးသွားတဲ့အခါ ပြည်နယ်ထူထောင်ရေးလုပ်ငန်းကို လုပ်မယ်ဆိုတဲ့ သတင်း(အတွင်းရေး သတင်း)ကို ဒုဥက္ကဋ္ဌဖြစ်သူက သတင်းပေး(စာတစ်စောင်နဲ့) ပေးခဲ့တာကြောင့် ပြည်ထောင်စုဖက်ဒရယ်မူကိစ္စ အစဦးဆုံးပြဿနာ ဖြစ်လာခဲ့တယ်။

၁-၃-၁၉၆၂ ရက်နေ့ရောက်လို့ ဖက်ဒရယ်မူကိစ္စ ဒုတိယနေ့ ဆွေးနွေးပြီးလို့ ညဉ့်နက်ချိန်မှာ ကြီးကျယ်တဲ့ နိုင်ငံရေးအပြောင်းအလဲကြီး ဖြစ်သွားတာပါပဲ။ ဝန်ကြီးချုပ်နဲ့ ဝန်ကြီးအချို့၊ တိုင်းရင်းသားခေါင်းဆောင် အချို့နဲ့ အစိုးရအရာရှိကြီးအချို့ စစ်တပ်က ထိန်းသိမ်းလိုက်တယ်။ 

၂-၃-၁၉၆၂ ရက်နေ့ နံနက် ၈း၅ဝ နာရီအချိန်မှာ (မြန်မာ့အသံ )အသံလွှင့်ရုံမှ အာဏာသိမ်းသူက “ယိုယွင်းလာသော နိုင်ငံတော်အခြေအနေကို ထိန်းသိမ်းရန် တပ်မတော်က တာဝန်ယူလိုက်ပြီဖြစ်ကြောင်း” တိုင်းပြည်သို့ ကြေညာ ချက် ထုတ်ပြန်လိုက်တယ် ပဋိပက္ခကြောင့် ကွယ်လွန်သွားကြတဲ့သူရှိတယ် ဆိုတဲ့အကြောင်း သမိုင်းစာမျက်နှာမှာ အထင်အရှားရှိနေပါသေးတယ်မဟုတ်လား။ 

အထောက်တော် The Reporter
၁၃၂၃၊ တပို့တွဲလဆုတ် ၁၁ ရက်၊ သောကြာနေ့
အတွဲ ၅၊ (၂၊ ၃၊ ၆၂)၊ အမှတ် ၂၆၀။

ဖမ်းဆီး၊ ထိန်းသိမ်း၊ ဖျက်သိမ်း 

နိုင်ငံတော်အာဏာသိမ်းပြီး မကြာပါ။ ၂ မတ်လ ၁၉၆၂ ရက်နေ့မှာ တပ်မတော်အရာရှိကြီး ၁၇ ဦးပါဝင်သော တော်လှန်ရေးကောင်စီကို ဖွဲ့စည်းလိုက်တယ်။ ပြည်ထောင်စုမြန်မာနိုင်ငံတော် တော်လှန်ရေးအစိုးရအဖွဲ့ကို အစိုးရဌာန တာဝန်ခံ ၈ ဦးနဲ့ ဖွဲ့စည်းပြီးဆောင်ရွက်တယ်။ ပါလီမန် ဒီမိုကရေစီအစိုးရအုပ်ချုပ်ခဲ့တဲ့ အစိုးရအဖွဲ့ဟောင်းတွေ၊ ပြည်နယ်ကောင်စီတွေ၊ ပြည်သူ့လွှတ်တော်နဲ့ လူမျိုးစု လွှတ်တော်ကိုယ်စားလှယ်တွေ၊ တရားလွှတ်တော်တွေအားလုံးကို ဖျက်သိမ်းလိုက်တယ်။ သမ္မတ၊ ဝန်ကြီးချုပ်၊ ဝန်ကြီးများ၊ တရားရေးဝန်ကြီးချုပ်၊ ပြည်သူ့လွှတ်တော်ဥက္ကဋ္ဌ၊ လူမျိုးစုလွှတ်တော်ဥက္ကဋ္ဌ၊ စော်ဘွားများ၊ လွှတ်တော်အမတ်များ ထိန်းသိမ်းလိုက်တယ်။ အာဏာသိမ်းသူ ခေါင်းဆောင်ဖြစ်သူက

‘မလွှဲမရှောင်သာဘဲ ယိုယွင်းနေသော တိုင်းပြည်အခြေအနေကို ထိန်းသိမ်းပြီး အာဏာသိမ်းယူရခြင်းဖြစ်ကြောင်း’ ဆိုပြီး ရှင်းပြခဲ့တယ်။ ပြည်သူလူထုကတော့ ဒီကိစ္စအတွက်ကို ‘အာဏာသိမ်းမှုကြီး’ လို့ပဲ သတ်မှတ်ကြတယ်။ 

တစ်ပါတီစနစ်စတင် 

အာဏာသိမ်းတော်လှန်ရေး ကောင်စီက – 

(၁) ၄-၃-၁၉၆၂ရက်နေ့မှာ ပထစပါတီ၊ ဖဆပလအဖွဲ့ချုပ်နဲ့ ပမညတ ပါတီကြီး ၃ ပါတီရဲ့ ခေါင်းဆောင်တွေကို ပထမအကြိမ် နိုင်ငံရေးကိစ္စ တွေ့ဆုံ ဆွေးနွေးကြတယ်။ 

(၂) ၇-၅-၁၉၆၂ ရက်နေ့မှာ ဒုတိယအကြိမ် တွေ့ဆုံဆွေးနွေးကြပြီး 

(၃) ၁၇-၅-၁၉၆၂ ရက်နေ့မှာ တတိယအကြိမ် တွေ့ဆုံဆွေးနွေးကြတယ်။ ၈-၃-၁၉၆၂ ရက်နေ့မှာတော့ ဒေါက်တာဘဦးခေါင်းဆောင်တဲ့ အစိုးရအကြံပေးအဖွဲ့ကို ဖျက်သိမ်းလိုက်တယ်။ ဒုတိယအကြိမ် ဆွေးနွေးကြတဲ့အခါက (အချိန်က) တော်လှန်ရေးကောင်စီရဲ့ ဝါဒသဘောထားကို နာကြားခဲ့ရတယ်။ တတိယအကြိမ်မှာတော့ မြန်မာ့ဆိုရှယ် လစ်လမ်းစဉ်ပါတီ သဘောထားခံယူချက်အကြောင်းကို ရှင်းလင်းခဲ့လို့ ပါတီအနေနဲ့ ထောက်ခံပါကြောင်း၊ သို့သော် (ဒါပေမဲ့) တစ်ပါတီစနစ်ကိုတော့ မထောက်ခံပါကြောင်းနဲ့ တစ်ပါတီစနစ် ကျင့်သုံးမယ်ဆိုရင် အမျိုးမျိုးမှားယွင်းလာနိုင်မယ် ဆိုတဲ့အကြောင်း နိုင်ငံရေးပါတီခေါင်းဆောင်တွေက တင်ပြဆွေးနွေးခဲ့ကြတယ်။ 

မြန်မာ့ဆိုရှယ်လစ်လမ်းစဉ်ပါတီ 

၃ဝ-၄-၁၉၆၂ ရက်နေ့မှာ တော်လှန်ရေးကောင်စီရဲ့ နိုင်ငံရေးဝါဒသဘောထားကို ကြေညာချက်ထုတ်ပြန်ပါတယ်။ ကြေညာချက်အရ စီးပွားရေးမှာ နိုင်ငံတော်အစိုးရပိုင်း၊ သမဝါယမပိုင်း၊ ပုဂ္ဂလိကလုပ်ငန်းရှင်များအပိုင်း ၃ ပိုင်းခွဲပြီး လုပ်ပိုင်ခွင့်တွေ ပေးမယ်ဆိုတဲ့အကြောင်း ပါရှိပါတယ်။ “ဆိုရှယ်လစ်လောကသို့ မြန်မာ့လမ်းစဉ်ဖြင့် ချီတက်ကြစို့”ဆိုပြီး ကြွေးကြော်ခဲ့တယ်။ ၄-၇-၁၉၆၂ ရက် နေ့မှာ မြန်မာ့ဆိုရှယ်လစ်လမ်းစဉ်ပါတီ ဖွဲ့စည်းပုံအခြေခံဥပဒေကို ကြေညာတယ်။ အမြုတေပါတီအဖြစ် ထူထောင်တယ်။ လမ်းစဉ်ပါတီရဲ့ တွေးခေါ်မြော်မြင်ရေး သဘောတရားအဖြစ် ‘လူနှင့် ပတ်ဝန်းကျင်တို့၏ အညမညသဘောတရား’ စာတမ်းဖြန့်ဝေတယ်။ စာတမ်းမှာ အခန်း ၅ ခန်း ပါဝင်ပါတယ်။ (က) သက်မဲ့ လောက၊ (ခ) သက်ရှိလောက၊ (ဂ) ဩကာသလောက၊ (ဃ) သတ္တလောက နဲ့၊ (င) သင်္ခါရလောကအကြောင်းတွေကို ရှင်းလင်းထားတယ်။ လူနဲ့ လူ့ပတ်ဝန်းကျင် အပြန်အလှန် ကျေးဇူးအထောက်အကူပြုကြပုံ၊ လောကုတ္တရာအမြင်ဖြင့် မကြည့်ဘဲ လောကီအမြင်ဖြင့် ရှုမြင် လေ့လာသင့်ပုံစတဲ့ အကြောင်းအရာတွေ စာတမ်းမှာ ပါရှိပါတယ်။ (စာရေးသူ ကိုယ်တိုင်လည်း အကြိမ်တစ်ဆယ်ကျော်မက လေ့လာဖတ်ရှုခဲ့ရပါသေးတယ်။ မနှစ်သက်ပါဘူး။) 

ဘာသာရေးကို နှိပ်ကွပ်တဲ့ နိုင်ငံရေး 

အဲဒီဝါဒကို မနှစ်သက်တဲ့ စာရေးဆရာတစ်ဦးက “ဆိုရှယ်လစ်ဝါဒတစ်မျိုး ဖြစ်ကြောင်း၊ သိပ္ပံနည်းကျ မာ့က်စ်ဝါဒ၊ လီနင်ဝါဒတွေ လမ်းညွှန်မှုကို မခံယူဘဲ ဗုဒ္ဓဘာသာ မာ့က်စ်ဝါဒီသမားဖြစ်တဲ့ ဦးဘဆွေရဲ့ နည်းဆန်ဆန် မြန်မာ့နည်း ဆိုရှယ်လစ်ဝါဒဖြစ်ကြောင်း၊ အခြေခံ လူတန်းစားမှာ အလုပ်သမား လူတန်းစားမဟုတ်၊ တောင်သူလယ်သမားဖြစ်ကြောင်း” ဝေဖန်ထားတာတွေ့ရသလိုပဲ နောက်ထပ် နာမည်ကြီးစာရေးဆရာ တစ်ဦးကလည်း “လမ်းစဉ်ပါတီရဲ့ အညမညသဘောတရားနဲ့. ဗုဒ္ဓအဘိဓမ္မာနဲ့ နှိုင်းယှဉ်လေ့လာတင်ပြခဲ့ပါသေးတယ်” ဆိုတာကို တွေ့ရပါတယ်။ နိုင်ငံရေးဝါဒက ဘာသာရေးဝါဒအပေါ် လွှမ်းမိုးလိုတဲ့ သဘောမျိုးတွေ့ရတာကြောင့် တော်လှန်ရေးကောင်စီ ကာလတစ်လျှောက် လုံးနဲ့ လမ်းစဉ်ပါတီ ကာလတစ်လျှောက်လုံး ထင်ရှားတဲ့ ဘာသာရေးခေါင်းဆောင် ဘုန်းတော်ကြီးအချို့ကို ၁၉၈ဝ ပြည့်နှစ် မှာ လူဝတ်လဲစေပြီး နှိပ်ကွပ်ခဲ့တဲ့သာဓက အထင်အရှားရှိခဲ့ပေမယ့် ဒီအကြောင်းအရာအပေါ်ကို ပြင်းပြင်းထန်ထန် ဘယ်သူမှ မကန့်ကွက်၊ မတားမြစ်၊ မဆန့်ကျင်ရဲကြဘဲ ခေတ်ကာလ နှစ်ခေတ်လုံးလုံး ဗုဒ္ဓဘာသာကို နိုင်ငံရေးသမားတွေက ချဉ်းကပ်သယောင်ပြုပြီး အမျိုး၊ ဘာသာ၊ သာသနာ အလိုမရှိပုံစံမျိုးနဲ့ ကြဉ်ပယ် (ပစ်ပယ်၊ ပစ်ဖယ်)ထားခဲ့တယ်ဆိုတဲ့ အထောက်အထားသာဓကရှိခဲ့ပါတယ်။ 

ပြောင်းလဲကျင့်သုံး 

ဆက်လက်ပြီးတော့ မြန်မာ့ဆိုရှယ်လစ်လမ်းစဉ်ပါတီဟာ တစ်ပါတီ(တစ် ဝါဒ)စနစ်အရနဲ့ပဲ အကောင်အထည်ဖော်တယ်။ ဘယ်သူအကြံပေးပေး ဘယ်သူ့စကားကိုမှ (အကြံဉာဏ်ကိုမှ) မယူကြဘဲ တစ်ပါတီနိုင်ငံရေး ပုံစံကို နေ့နေ့ညည အကောင်အထည်ဖော်တယ်။ ပါတီ စည်းရုံးရေးကော်မတီနဲ့ ပါတီစည်းကမ်း ထိန်းသိမ်းရေးကော်မတီဖွဲ့တယ်။ လမ်းစဉ်ပါတီကို အမြုတေမှ ပြည်သူ့ပါတီသို့ ကူးပြောင်းတယ်။ ဒီမိုကရေစီဗဟိုဦးစီးစနစ်နဲ့ အောက်ခြေကနေ ဗဟိုအဆင့်အထိ ပါဝင်ရမယ့် ကော်မတီဝင်တွေကို ပါတီဝင်တွေရဲ့ဆန္ဒနဲ့ ရွေး (တင်မြှောက် တဲ့စနစ်နဲ့)ကောက် တင်မြှောက်တယ်။ ပါတီမိတ်ဆွေ၊ အရန်ပါတီဝင်၊ တင်းပြည့်ပါတီဝင် အဆင့်ဆင့်ထားခဲ့တယ်။

၁၉၆၄ ခုနှစ်ကနေ စတင်ပြီး (မြို့နယ်ပါတီယူနစ်တွေ ဖွဲ့စည်းပြီးလို့ အခြေခံစည်းရုံးရေးလုပ်ငန်းတွေ လုပ်ခဲ့ကြလို့) ၁၉ဝ၄ ခုနှစ် ၁၀ နှစ်အတွင်းမှာ ပါတီဝင်ပေါင်း (အင်အား) ငါးသိန်းကျော် ဖြစ်လာခဲ့တယ်။ မြန်မာပြည်မှာ အင်အားထိပ်ဆုံးရောက်တဲ့ ပါတီတစ်ပါတီဖြစ်လို့ “မြန်မာ့ဆိုရှယ်လစ်လမ်းစဉ်ပါတီ”ရဲ့ အမှတ်အသားတံဆိပ်ဟာ နိုင်ငံတော်က အတည်ပြုပြဋ္ဌာန်းထားတဲ့ တံဆိပ်အလံ အမှတ်အသားပါ ပြောင်းလဲကျင့်သုံး လိုက်ကြတော့တာပါပဲ။ တိုင်းရင်းသား နိုင်ငံရေးအခန်းကဏ္ဍလည်း ကျဆုံး (ပျောက်ဆုံး)သော ခေတ်ကြီးတစ်ခေတ်လို့ ဆိုနိုင်ပါတယ်။ 

ဆွေးနွေးချက် ပျက်ပြား 

တိုင်းရင်းသား နိုင်ငံရေးအခွင့်အလမ်း မရှိတော့တဲ့ ဆိုရှယ်လစ်လမ်းစဉ် ပါတီခေတ်ကြီးမှာ ဖက်ဒရယ်ပြည်ထောင်စုနိုင်ငံရေးစနစ်ကို မျှော်နေကြပေမယ့် အကျပ်အပိတ် အခွင့်အလမ်းမရှိတော့လို့ တိုင်းရင်းသားတွေဟာ ရွေးစရာနိုင်ငံရေးအခွင့်အလမ်းတွေ ပျောက်ဆုံးခဲ့ရတယ်။ ၁-၄-၁၉၆၃ ရက်နေ့မှာ အထွေထွေလွတ်ငြိမ်းချမ်းသာခွင့်ပေး လိုက်တယ်။ အကျဉ်းသား ၁၂ဝဝဝ ခန့် လွတ်ငြိမ်းချမ်းသာခွင့်ရကြတယ်။ ကွန်မြူနစ်ပါတီ(ဗမာပြည်)၊ ဗမာပြည်ကွန်မြူ နစ်ပါတီ၊ ကရင်နီအမျိုးသားတိုးတက်ရေးပါတီနဲ့ ကေအင်န်ယူတို့မှ နိုင်ငံရေး အကျဉ်းသားပုဂ္ဂိုလ်တွေ အပါအဝင် သတင်းစာဆရာ၊ ကျောင်းသားတွေ လွတ်မြောက်လာကြတယ်။ တောတွင်းလက်နက်ကိုင်ကြတဲ့သူတွေလည်း ဥပဒေဘောင်အတွင်းထဲကို ပြန်လာကြတယ်။ တိုင်းပြည်အတွက် အဓိကငြိမ်းချမ်းသာယာရေးအတွက် ဖြစ်နေတာကြောင့် အစိုးရအဖွဲ့က ငြိမ်းချမ်းရေးဆွေးနွေးဖို့ ကမ်းလှမ်းဖိတ်ခေါ်တယ်။ 

(၁) ၁၀-၈-၁၉၆၃ ရက်နေ့မှာသခင်စိုးခေါင်းဆောင်တဲ့ အလံနီကွန်မြူနစ်ပါတီရဲ့ အဖွဲ့ဝင် ၂ဝ ပါဝင်တဲ့ ငြိမ်းချမ်းရေးဆွေးနွေးဖို့ ရန်ကုန်ကို ရောက်လာတယ်။ 
(၂) ၂၀-၈-၁၉၆၃ ရက်နေ့မှာ ကော်သူလေးငြိမ်းချမ်းရေးအဖွဲ့ 
(၃) ၂၉-၁၉၆၃ ရက်နေ့မှာ ရဲဘော်ဌေး ဦးဆောင်တဲ့ ဗမာပြည်ကွန်မြူနစ်ပါတီအဖွဲ့ 
(၄) ၂၈-၁၁-၁၉၆၄ ရက်နေ့မှာ စောဟန်သာတာမွှေး ခေါင်းဆောင်တဲ့ ကော်သူလေးငြိမ်းချမ်းရေးအဖွဲ့ 
(၅) ရခိုင်ကွန်မြူနစ်ပါတီ 
(၆) ရှမ်းအမျိုးသားတပ်ပေါင်းစု 
(၇) ကချင်လွတ်လပ်ရေးကောင်စီ 
(၈) မန်းဘဇံခေါင်းဆောင်သော ကေအင်န်ယူအဖွဲ့ 
(၉) မွန်ပြည်သစ်ပါတီ 
(၁ဝ) ကရင်နီပါတီတွေနဲ့

အစိုးရနဲ့ တွေ့ဆုံကြပြီး ငြိမ်းချမ်းရေးဆွေးနွေးကြတယ်။ ငြိမ်းချမ်းရေးနဲ့ တိုင်းရင်းသားနိုင်ငံရေးမျှော်လင့်ချက် ကိုယ်ပိုင်ပြဋ္ဌာန်းရေးအတွက်ဖြစ်တဲ့ ဖက်ဒရယ်ဒီမိုကရေစီ နိုင်ငံရေးစနစ် ကျင့်သုံးရေးအတွက်ကို အပြန်အလှန်တင်ပြ ဆွေးနွေးခဲ့ကြပေမယ့် ဘာဆိုဘာမှ သဘောတူညီမှုမရခဲ့တာကြောင့် နိုင်ငံရေးအတွက် (ငြိမ်းချမ်းရေးအတွက်) လာရောက်ဆွေးနွေးကြတဲ့ နိုင်ငံရေးခေါင်းဆောင်တွေဟာ နိုင်ငံတော်နဲ့ကျောခိုင်းပြီး ပြန်ထွက်ခွာသွားကြရတယ်။ ဒီအတွက် မှတ်တမ်းမှတ်ရာ အထင်အရှားကျန်ရှိနေပါသေးတယ်။

ဒါကြောင့် နိုင်ငံရေးပြဿနာကို နိုင်ငံရေးနည်းနဲ့ မဖြေရှင်းကြဘဲ အတ္တနဲ့ ရှေ့တန်းတင်ခဲ့တဲ့ ဆွေးနွေးချက်တွေကြောင့် ငြိမ်းချမ်းရေး ပင်လုံညီလာခံ၊ အမျိုးသားညီလာခံ အကြိမ်ကြိမ်ဖန်တီးပြီး ပြဿနာငြိမ်းအောင် ဆွေးနွေးနိုင်ခဲ့ကြပေမယ့် နိုင်ငံရေးအာဏာရူးသွပ်ကြသူတွေရဲ့ အရှက်မဲ့ကြတဲ့ တစ်ယူသန်ခံယူမှုကြောင့် စစ်မှန်တဲ့ ဖက်ဒရယ်ပြည်ထောင်စုလောက မရောက်နိုင်ခဲ့တာပါပဲ။ ယခင်နဲ့ယခု မထူးသလိုပါပဲပေါ့။

အဲးခိုး (ဆက်ရန်)

အိပ်စောင့်အစိုးရလား၊ အိတ်စောင့်အစိုးရလား … အိမ်စောင့်အစိုးရလား (၄) – မဟာပညာ (mahar.asia)

အိပ်စောင့်အစိုးရလား၊ အိတ်စောင့်အစိုးရလား … အိမ်စောင့်အစိုးရလား (၃) – မဟာပညာ (mahar.asia)

အိပ်စောင့်အစိုးရလား၊ အိတ်စောင့်အစိုးရလား … အိမ်စောင့်အစိုးရလား (၂) – မဟာပညာ (mahar.asia)

အိပ်စောင့်အစိုးရလား၊ အိတ်စောင့်အစိုးရလား … အိမ်စောင့်အစိုးရလား (၁) – မဟာပညာ (mahar.asia)

Loading

Categories
ဆောင်းပါး နိုင်ငံရေး အဲးခိုး

အိပ်စောင့်အစိုးရလား၊ အိတ်စောင့်အစိုးရလား … အိမ်စောင့်အစိုးရလား (၄)

အဲးခိုး

အတွဲ(၁၁)၊ အမှတ်(၄၁)၊ မြန်မာသက္ကရာဇ် ၁၃၈၄၊ ပြာသိုလပြည့်ကျော် ၁၊ ၆-၁-၂၀၂၃၊ မြန်မာသံတော်ဆင့် (The Myanmar Herald) မှ ကောက်နုတ်ဖော်ပြခြင်းဖြစ်သည်။

(ယခင်တစ်ပတ်မှအဆက်)

၁၉၅၂ ခုနှစ်၊ ဇန်နဝါရီလမှာ ကုလသမဂ္ဂ အထွေထွေညီလာခံမှာ ကိုမင်တန်ကျူးကျော်မှုကို တင်ပြခဲ့တယ်။ ပြဿနာဟာ မနည်းပါးသွားကြဘဲ ပိုပြီးတော့ ဆိုးရွားသောင်းကျန်းလာတယ်။ မထူးတော့ဘဲ မြန်မာ့တပ်မတော်က ကျူးကျော်ကြသူ တရုတ်ဖြူ ကိုမင်တန်ကို တိုက်ထုတ်ခဲ့တယ် …

တောခိုကြရ 

၁၉၄၆ ခုနှစ်မှာ အလံနီကွန်မြူနစ်ပါတီက တောခိုပြီး ဆူပူသောင်းကျန်း ကြတယ်။ အလံဖြူကွန်မြူနစ်ပါတီတွေက ဖဆပလနဲ့ပေါင်းကြတယ်။ ဝါဆောမြို့မှာ ကျင်းပတဲ့ အပြည်ပြည်ဆိုင်ရာ ကွန်မြူနစ်ညီလာခံကြီးက ချမှတ်တဲ့ လမ်းစဉ်ကိုလိုက်ပြီး အေဒီ ၁၉၄၈ ခုနှစ်၊ မတ်လမှာ တောခိုခဲ့ကြတယ်။ ပျဉ်းမနားကို ဌာနချုပ်ထားကြပြီး ပဲခူး၊ တောင်ငူ၊ မြင်းခြံနဲ့ ပုသိမ်နယ်တွေမှာ ဆူပူသောင်းကျန်းကြတယ်။ မီးရထားလမ်းတွေ ဖျက်တယ်။ ပြည်သူတွေဆီက ရိက္ခာတွေ အဓမ္မနည်းနဲ့ရယူတယ်။ အဲဒီလိုနဲ့ပဲ မြို့ထဲမှာ မနေရဲကြတော့ဘဲ တိမ်းရှောင်ကြပြီးတော့ ပြောက်ကျားတပ် အဖြစ် တောခိုခဲ့ကြတယ်ဆိုတဲ့ သာဓက ကလည်း ပြည်သူတွေအားလုံးအသိပဲမဟုတ်လား။ 

ပြည်သူ့ရဲဘော်အကွဲအပြဲ 

ဖဆပလအဖွဲ့ထဲမှာပါဝင်တဲ့ ပြည်သူ့ရဲဘော်အဖွဲ့တွေကလည်း ခေါင်းဆောင်လုပ်သူမရှိတော့ စည်းကမ်းတွေ မရှိကြတော့ဘဲ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ နောက်ပိုင်းမှာ လက်ဝဲယိမ်းလာကြတယ်။ အေဒီ ၁၉၄၈ ခုနှစ်၊ ဖေဖော်ဝါရီရောက်တဲ့အခါ ပြည်သူ့ရဲဘော်အဖွဲ့ဟာ ရဲဘော်ဖြူ၊ ရဲဘော်ဝါဆိုပြီးတော့ နှစ်ဖွဲ့ (နှစ်ခြမ်း) ကွဲသွားပြန် တယ်။ ဇူလိုင်လမှာ ပုန်ကန်သောင်းကျန်းကြပြီး ပုသိမ်၊ မအူပင်၊ ပြည်၊ ပဲခူးနယ်တွေမှာ အစိုးရငွေတိုက်(ဘဏ်)တွေ ဖောက်တယ်။ ပြည်သူ့ထောက်ပံ့ရေး ပစ္စည်းတွေ သိမ်းယူကြတယ်။ နှစ်ပတ်ကြာပြီးတဲ့အခါ တပ်မတော်မှ တပ်သား အချို့က ကွန်မြူနစ်ဝါဒမှိုင်းတိုက်မှုကြောင့် တောခိုခဲ့ကြတယ်ဆိုတဲ့ သမိုင်း အထောက်အထားတွေက မပျောက်မပျက်ပါဘဲ မဟုတ်လား။ 

တရုတ်ဖြူ၊ ကိုမင်တန်ကျူးကျော်မှု 

အဲဒီတုန်းက မြန်မာပြည်ဟာ အစိတ်စိတ်အမြွှာမြွှာ ပြိုကွဲလုမတတ်ပါပဲ။ ရောင်စုံသူပုန်တွေ ထကြတယ်။ အေဒီ ၁၉၄၉ ခုနှစ်မှာတော့ တရုတ် ပြည် မော်စီတုံး ကွန်မြူနစ်တွေ အာဏာရလာတဲ့အခါ သူ့ရဲ့ပြိုင်ဘက် ကိုမင်တန်(တရုတ်ဖြူ)အစိုးရက ထိုင်ဝမ်ကျွန်းကို ထွက်ပြေးရတဲ့အချိန်ပါပဲ။ ယူနန်နယ်မှာရှိကြတဲ့ ကိုမင်တန်တွေက မြန်မာပြည်ထဲမှာ ဝင်ရောက်လာပြီး ကျူးကျော်လာတယ်။ ကိုမင်တန် တပ်သားနှစ်သောင်းခန့် ကျိုင်းတုံနယ်ထဲမှာ ဝင်လာတယ်။ ၁၉၅ဝ ပြည့်နှစ်၊ မေလ မှာ နယ်စပ်မှာရှိတဲ့ ကြူကုတ်မြို့ကို သိမ်းယူပြီး ပြည်သူတွေကို ညှဉ်းပန်းနှိပ်စက်တယ်။ တပ်မတော်က လက်နက်ချ အဖမ်းခံကြရန် ရာဇသံတွေပေးခဲ့ပေ မယ့် လက်မခံပါ။ ၁၉၅၀၊ ၁၉၅၁ ခုနှစ်မှာ တရုတ် ကိုမင်တန်တွေ ပိုပြီးများလာတယ်။ ထိုင်ဝမ်ကျွန်းက စစ်သင်တန်းတွေ လာပေးတယ်။ လက်နက်ရိက္ခာတွေ ဖြည့်တင်းပေးတယ်။ အဲဒီအတွက်နဲ့ နိုင်ငံတော်အစိုးရက အေဒီ ၁၉၅၂ ခုနှစ်၊ ဇန်နဝါရီလမှာ ကုလသမဂ္ဂအထွေထွေညီလာခံမှာ ကိုမင်တန်ကျူးကျော်မှုကို တင်ပြခဲ့တယ်။ ပြဿနာ ဟာ မနည်းပါးသွားကြဘဲ ပိုပြီးတော့ ဆိုးရွားသောင်းကျန်းလာတယ်။ မထူး တော့ဘဲ မြန်မာ့တပ်မတော်က ကျူးကျော်ကြသူ တရုတ်ဖြူ ကိုမင်တန်ကို တိုက်ထုတ်ခဲ့တယ်။ ၁၉၅၃ ခုနှစ်၊ စက်တင်ဘာလမှာ ပြည်ပတွေဖိအားနဲ့ပါ ပါလာလို့ ကိုမင်တန်တပ်ဟာ မြန်မာပြည်ကနေ ရုပ်သိမ်းသွားပါတယ်။ ကျန်နေတဲ့ အကြွင်းအကျန်တွေကတော့ ယနေ့အချိန်ထိ ဒုက္ခပေးနေပါသေးတယ်ဆိုတာကို ပြည်သူတွေအသိပါပဲ။ 

ဖဆပလအစိုးရပြယုဂ် 

တရုတ်ဖြူ ကိုမင်တန်ကိစ္စ ပြီးသွားပေမယ့် အာဏာရ ဖဆပလအစိုးရကိစ္စကလည်း မပေါ့မသေးပါဘူး။ ဖဆပလ အစိုးရလည်း သူ့ရဲ့အစိုးရ ထာဝရ (ထာဝစဉ်) အာဏာအမြဲတည်မြဲရေးကို အာဏာရှင်ဆန်ဆန် ဦးတည်ကြိုးစားနေကြတယ်။

ပြည်သူပြည်သားတွေရဲ့အကျိုး ကို ထိထိရောက်ရောက် မလုပ်နိုင် မကိုင်နိုင်ဘဲ ရွေးကောက်ပွဲနီးရင် မဲများများရရေးအတွက်နဲ့ လူထုတွေကို ကတိတွေအမျိုးမျိုးပေးကြတာပေါ့။ တကယ်လည်း အစိုးရဖွဲ့နိုင်တဲ့အခါ (အစိုးရအဖွဲ့ ဖြစ်လာတော့) ပေးထားတဲ့ကတိတွေကို မေ့ပျောက်ကြပြီး ကိုယ်ကျိုးတွေ ရှေ့တန်းမှာထားကြလို့ အဂတိတွေ အမျိုးမျိုးလိုက်ပြီး အစိုးရအဖွဲ့ထဲမှာ ပါဝင်တဲ့ သူတွေက ပိုပြီးတော့ အကျင့်ပျက်ခြစားကြတယ်။ အဂတိလိုက်စားမှု များပြားလာကြလို့ အချင်းချင်းလည်း မသင့်မမြတ်ကြဘဲ ဖြစ်လာကြတယ်။ ဒီဘက် ဒီမိုကရေစီခေတ်က အစိုးရလိုပဲပေါ့။

အစိုးရနဲ့ ရင်းနှီးကြတဲ့သူတွေက (လုပ်ငန်းရှင်တွေက) အခွင့်ထူးတွေ အမျိုးမျိုးရကြလို့ တိုင်းပြည်စီးပွားရေးဟာ ယိုယွင်းမှုတွေ ဖြစ်လာကြတော့တာပါပဲ။ 

သန့်ရှင်းတည်မြဲ 

ဖဆပလ အေဒီ ၁၉၅၈ ခုနှစ်၊ ဖေဖော်ဝါရီလမှာ ကျင်းပတဲ့ ဖဆပလ (တတိယအကြိမ်) နိုင်ငံလုံးဆိုင်ရာ အစည်းအဝေးမှာ ဖဆပလခေါင်းဆောင်တွေဟာ အချင်းချင်း မညီညွတ်ကြတော့ဘဲ သဘောထားတွေလည်း ကွဲလာကြတာကို တွေ့ရတယ်။ ဧပြီလရောက်တဲ့အခါ ဖဆပလအဖွဲ့ချုပ်ဟာ နှစ်စု နှစ်ဖွဲ့ နှစ်ခြမ်း ကွဲသွားကြတယ်။ ကွဲကြပေမယ့် (ကွဲကြတော့) ကွဲကြပြီး ဖြစ်ပေမယ့် အစိုးရအဖွဲ့ကို ကြိုးကိုင်ကြဖို့ (အစိုးရ အာဏာကို ကိုင်ထားကြဖို့) နှစ်အုပ်စုလုံးက ကြိုးစားအားထုတ်နေကြတယ်။ ရှင်းရှင်းပြောရရင် အာဏာရှင်ဖြစ်ဖို့ အာဏာလုနေကြတယ်။ ကိုယ့်အုပ်စုနဲ့ သူ့အုပ်စု သန့်ရှင်းဖဆပလ၊ တည်မြဲဖဆပလဆိုပြီး ပြိုင်ဆိုင်မှုတွေ ပြင်းထန်လာကြတာပေါ့။ နောက်ဆုံးတော့ သန့် ရှင်းဖဆပလအဖွဲ့ကို အယုံအကြည်မရှိဆိုတဲ့အဆို လွှတ်တော်မှာတင်ပြီး မဲခွဲကြတဲ့အထိ ဖြစ်လာကြတယ်။ မဲခွဲလို့ အနိုင်ရကြပေမယ့် အခြားသော နိုင်ငံရေးအုပ်စုတွေနဲ့လည်း အပေးအယူ လုပ်ရပြန်သေးတယ် မဟုတ်လား။ အဲဒီလိုနဲ့ အုပ်စုကွဲခြင်းရဲ့ အခြေအနေဟာ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ တစ်နိုင်ငံလုံးမှာ ပျံ့ သွားတော့ တစ်နိုင်ငံလုံးမှာရှိတဲ့ ဖဆပလတွေဟာ အပြန်အလှန် ပုတ်ခတ်ပြောဆိုကြတာပေါ့။ ခုခေတ်ကလိုပဲ အနီ၊ အစိမ်း ပုတ်ခတ်ကြသလိုပေါ့။ နိုင်ငံရေးက မတည်ငြိမ်တော့ ကုန်သွယ်မှုတွေ၊ ကုန်ထုတ်လုပ်မှုတွေ၊ အဖက်ဖက် (အဘက်ဘက်)ကနေ ကျဆင်းလာပါ တယ်။ နိုဝင်ဘာလမှာ အထွေထွေ ရွေးကောက်ပွဲ ကျင်းပပေးမယ်လို့ ကတိပေးပြီး ကြေညာထားပေမယ့် အလုပ်မဖြစ်တဲ့ (မလုပ်နိုင်ဘဲ) ၁၉၅၉ ခုနှစ်၊ ဧပြီလအထိ ရွှေ့ဆိုင်းလိုက်ရတယ်။ အဲဒီတော့ နိုင်ငံရေးအခြေအနေဟာ ယိမ်းယိုင်လာပြီး မထိန်းနိုင်၊ မသိမ်းနိုင်သောအခါ ၁၉၅၈ ခုနှစ်၊ စက်တင်ဘာ လ ၂၆ ရက်နေ့မှာ တပ်မတော် ဦးဆောင်တဲ့ စစ်ဗိုလ်ချုပ်ကို အုပ်ချုပ်ရေး အာဏာလွှဲအပ်ပေးခဲ့တယ်ဆိုတဲ့အထိ ဖြစ်ခဲ့ရပါတယ် မဟုတ်လား။

ဖဆပလခေတ်အုပ်ချုပ်ရေး 

ဖဆပလခေတ်ရဲ့ အုပ်ချုပ်ရေး အခြေအနေက ဒီလိုတွေ့ ရတယ်။ လွှတ်တော်ကို ပြည်သူ့လွှတ်တော်နဲ့ အမျိုးသားလွှတ်တော်(ခေါ်) လူမျိုးစု လွှတ်တော်ထားရှိပြီး လွှတ်တော်နှစ်ရပ် ပေါင်းရင် ပြည်ထောင်စုလွှတ်တော်လို့ သတ်မှတ်ကြတယ်။ ဥပဒေပြုမှု၊ အုပ်ချုပ်မှုနဲ့ တရားစီရင်မှု အာဏာတွေ ခွဲဝေထားတယ်။ ပြည်သူ့လွှတ်တော်မှာ အမှတ် ၂၅ဝ ပါဝင်တယ်။ လူမျိုးစု လွှတ်တော်မှာ အမှတ် ၁၂၅ ပါဝင်တယ်။ လွှတ်တော်နှစ်ရပ်ပြီးမှ သမ္မတရွေးတယ်။ သက်တမ်းမှာ ငါးနှစ်ထားတယ်။ သမ္မတမှာ အစည်းအဝေးခေါ်ယူခွင့်၊ ရပ်နား ခွင့်၊ ဖျက်သိမ်းခွင့်ရှိတယ်။ ပြည်သူ့ လွှတ်တော်က ရွေးချယ်ပြီး သမ္မတက အတည်ပြုတယ်။ အတွင်းဝန်ချုပ်၊ ဝန်ကြီးချုပ်က အစိုးရအဖွဲ့ကို ရွေးချယ်ပြီး သမ္မတက အတည်ပြုရတယ်။ နိုင်ငံတော်ရှေ့နေချုပ်၊ နိုင်ငံတော်စာရင်းစစ်ချုပ်ကို ဝန်ကြီးချုပ်က ရွေးချယ်နိုင်တယ်။ တရားရေးဝန်ကြီးချုပ်ကိုတော့ လွှတ် တော်နှစ်ရပ်က (ပါလီမန် နှစ်ရပ်က) ရွေးချယ်ခွင့်ပေးထားတယ်။ ဝန်ကြီးချုပ်မှာ အာဏာအရှိဆုံးပါပဲ။ ဝန်ကြီးဌာနပေါင်း ၂ဝ ကျော်ရှိတယ်။ ဝန်ကြီးဌာနအောက်မှာ အတွင်းဝန်တွေ၊ ဘုတ်အဖွဲ့ တွေ၊ ကော်ပို့ရေးရှင်းတွေက အစိုးရ မူဝါဒတွေကို အကောင်အထည်ဖော်ကြရတယ်။ 

ပြည်ထောင်စုစနစ်ပေါ်လွင်စေဖို့ ပြည်နယ်အုပ်ချုပ်ရေး ဖွဲ့စည်းထားတယ်။ ပြည်သူ့လွှတ်တော်ကို လူဦးရေနဲ့ အခြေခံပြီး ဖွဲ့စည်းတယ်။ လူမျိုးစုလွှတ်တော်ကိုတော့ ရှမ်း၊ ကချင်၊ ကယား၊ ကရင်ပြည်နယ်များ၊ ချင်းဝိသေသတိုင်းနဲ့ အခြားသော ဒေသတွေထဲက အမတ်ဦးရေ ၁၂၅ ဦး ပါဝင်တယ်။

ကချင်ပြည်နယ်မှအပ ကျန်တဲ့ ပြည်နယ်တွေဟာ “၁၉၄၈ ခုနှစ်မှ နောက် ၁ဝ နှစ်လွန် လျှင် (လွန်သောအခါ) ပြည်ထောင်စုမှ ခွဲထွက်ခွင့်ရှိသည်” လို့ ၁၉၄၇ ခုနှစ် ဖွဲ့စည်းပုံအခြေခံဥပဒေမှာ ပြဋ္ဌာန်းခွင့် ပြုထားတယ်။

အမတ်တွေထဲက ပြည်နယ်ဝန်ကြီးတစ်ဦးစီကို ဝန်ကြီးချုပ်က သက်ဆိုင်ရာပြည်နယ်ကောင်စီတွေနဲ့ တိုင်ပင်ပြီး ရွေးချယ်နိုင်တယ်။ သမ္မတက အတည်ပြုရတယ်။ ပြည်နယ်ဝန်ကြီးဟာ ပြည်နယ်ကောင်စီဥက္ကဋ္ဌလည်းဖြစ်၊ ပြည်ထောင်စုအစိုးရအဖွဲ့ဝင်လည်းဖြစ်တယ်။ ဥပဒေပြုတဲ့ကိစ္စတွေ၊ အခွန်ကောက်တဲ့ကိစ္စတွေမှာ ပြည်ထောင်စု လွှတ်တော်က ပြဋ္ဌာန်းနိုင်သလို သက်ဆိုင်ရာပြည်နယ်ကောင်စီတွေကလည်း (ပြည်နယ်အစိုးရတွေကလည်း) သတ်မှတ်ပြဋ္ဌာန်းနိုင်တယ်။ (ပိုင်ခွင့်ပေးထား တယ်) အုပ်ချုပ်မှုပုံစံအနေနဲ့က ဗျူရိုကရေစီယန္တရားပုံစံအဖြစ်လိုပါပဲ။ 

ဖဆပလခေတ် စီးပွားရေးအခြေအနေ 

ဖဆပလခေတ်ကာလမှာ စစ်ဘေးစစ်ဒဏ်တွေကြောင့် စီးပွားရေးကျဆင်းနေကြတယ်။ အဲဒီစီးပွားရေးတွေကို ပြန်လည်တည်ထောင်နိုင်ဖို့ အားထုတ်ကြိုးစားကြတဲ့ အစိုးရလို့ ခေါ်ဆိုရမှာပါ။ ပြည်သူတွေဟာ ဆင်းရဲကျပ်တည်းနေကြလို့ နိုင်ငံခြားအရင်းရှင်ကြီးတွေက ပြည်တွင်းမှာ ငွေအရင်းအနှီးတွေ မြှုပ်နှံကြဖို့ ကြိုးစားနေကြတယ်။ ၁၉၄၈ ခုနှစ်၊ ဧပြီလ ၁ ရက်မှာ စီးပွားရေး နှစ်နှစ်စီမံကိန်းကို ရေးဆွဲတယ်။ အဲဒီမှာ လယ်ယာမြေ နိုင်ငံပိုင်ပြုရေး၊ လယ်လုပ်သူလယ်ပိုင်ရေး၊ နိုင်ငံခြားသို့ ဆန် ပိုမိုတင်ပို့ရောင်းချနိုင်ရေးနဲ့ နိုင်ငံခြားသားပိုင် စီးပွားရေးလုပ်ငန်းတွေကို ပြည်သူပိုင်ပြုလုပ်ရေးတွေ ပါဝင်ပါတယ်။ တချို့လုပ်ငန်းတွေကို လျော်ကြေးပေးပြီး နိုင်ငံပိုင်ပြုလုပ်တယ်။ ရေကြောင်းလုပ်ငန်း၊ သစ်လုပ်ငန်း၊ နိုင်ငံခြားသို့ဆန်စပါးရောင်းဝယ်ရေးလုပ်ငန်းတွေ ကို ပြည်သူပိုင်သိမ်းတယ်။ တိုင်းပြည်အခြေအနေ၊ နိုင်ငံရေးအခြေအနေ မငြိမ်သက်မှုကြောင့် စီးပွားရေး မအောင်မြင်ခဲ့ပါဘူး။ တိုင်းရင်းသားလုပ်ငန်းရှင်တွေများ လုပ်ကိုင်လာနိုင်အောင် ကူးသန်းရောင်းဝယ်ရေးဘဏ်တွေကို ဖွင့်ပေးပြီး ငွေချေးပေးခဲ့တယ်။ အစိုးရကိုယ်တိုင်က ငွေမရှိလို့ နိုင်ငံခြားဘဏ်တွေနဲ့ ဖက်စပ်လုပ်ရတယ်။ 

အေဒီ ၁၉၅ဝ ပြည့်နှစ်မှာ အမေရိကန်နိုင်ငံ၊ (KTA) စီးပွားရေးလုပ်ငန်း ကုမ္ပဏီရဲ့ အစီရင်ခံစာကို အခြေပြုပြီး “ပြည်တော်သာစီမံကိန်း” ရေးဆွဲတယ်။ နိုင်ငံခြားတိုင်းပြည်တွေနဲ့ စီးပွားရေး ဖက်စပ်လုပ်ကိုင်ရတာကြောင့် အရင်းရှင်လမ်းကြောင်းပေါ် ရောက်ခဲ့တယ်။ အေဒီ ၁၉၅၁ ခုနှစ်မှာ စီးပွားရေးကို လေ့လာပြီး စီမံကိန်းအကောင်အထည်ဖော်ဖို့ KTA ကုမ္ပဏီနဲ့ ရောဘတ်နေသန်တို့ကို နှစ်နှစ်တာဝန်ပေးအပ်တယ်။ အေဒီ ၁၉၅၂ ခုနှစ်၊ သြဂုတ်လမှာ ပြည်တော်သာအစည်းအဝေးကျင်းပတယ်။ နှစ်နှစ်စီမံကိန်းအစား ရှစ်နှစ်စီမံကိန်း ရေးဆွဲတယ်။ ဘတ်ဂျက်လို အပ်ငွေ ၇၅ဝ ကုဋေခန့်မှန်းတယ်။ ပြည်တွင်းအတွက် ၅ဝဝ ကုဋေနဲ့ ၂၅ဝ ကုဋေကိုတော့ ပြည်ပကနေ ချေးယူကြ ဖို့ စီမံကြတယ်။ 

ပြည်တော်သာစီမံကိန်းအရ စက်ရုံ၊ အလုပ်ရုံ၊ ဆေးရုံ၊ အင်ဂျင်နီယာ ကောလိပ်၊ စက်မှုသိပ္ပံကောလိပ်၊ စိုက်ပျိုးရေးကျောင်း၊ ဆေးကျောင်း၊ စာသင်ကျောင်းတွေ ဆောက်လုပ်တည်ထောင်ပေးခဲ့တယ်။ လူတစ်ဦး တိုက်တစ်လုံး၊ ကားတစ်စီး၊ လစဉ်ဝင်ငွေ ၈ဝဝ လို့ ကြွေးကြော်ခဲ့တယ်။ နိုင်ငံခေါင်းဆောင် အချင်းချင်း မညီညွတ်ကြလို့ တစ်ဦးချင်းစိတ်ကြိုက်လုပ်ငန်းကို ဦးစားပေးလုပ်ကိုင်ကြတယ်။ စိုက်ပျိုးရေး၊ စက်မှုသိပ္ပံတည်ထောင်ပေမယ့်လည်း လယ်ယာမြေတိုးချဲ့ရေး မလုပ်နိုင်ခဲ့ပါဘူး။ အရင်းရှင်စနစ်ဘက်ကို ယိမ်းယိုင်သွားကြပြီး ပုဂ္ဂလိကရင်းနှီးမြှုပ်နှံမှုတွေက အားကောင်းလာတယ်။ တိုင်းရင်းသား အရင်းရှင်တွေက ငွေကိုချေးပြီး လုပ်ကိုင်ရတာကြောင့် နိုင်ငံခြားသားအရင်းရှင်လက်ထဲမှာ ကျရောက်ခဲ့ကြရတယ်။ သွင်းကုန်ထုတ်ကုန်လိုင်စင်ကို တိုင်းရင်းသားအရင်းရှင်ကိုသာ ခွင့်ပြုထားပေမယ့် နိုင်ငံခြားသားအရင်းရှင်တွေကပဲ အကျိုးခံစားကြရတယ်။ လုပ်ငန်းကို အမှန်တကယ်မလုပ်ကိုင်နိုင်ကြဘဲ လိုင်စင်ကို အဆင့်ဆင့်သာ ပြန်ရောင်းစားကြသောကြောင့် နိုင်ငံတော်စီးပွားရေး နာလန်မထူနိုင်တော့ဘဲ ဆင်းရဲသထက်ဆင်းရဲ၊ မွဲသထက် မွဲနေတော့တာပဲ မဟုတ်လား။ 

ဖဆပလခေတ် (၁၉၄၈-၁၉၅၈) ထူးခြားဖြစ်စဉ်အချို့ … ၈-၁-၁၉၄၈ ခုနှစ်၊ ပထမအကြိမ် ပါလီမန်ညီလာခံကျင်းပသည်။ ၈-၁-၁၉၄၈ ခုနှစ်၊ တပ်မတော်စစ်ရုံးချုပ် ဖွင့်သည်။ ဗိုလ်ချုပ်စမစ်ဒွန်း(ကရင် တိုင်းရင်းသား) စစ်ဦးစီးချုပ်ခန့်သည်။ ကာကွယ်ရေးဝန်ကြီးကို ဗိုလ်လက်ျာကို ခန့်သည် ..

ဖဆပလခေတ် လူမှုရေးအခြေအနေ 

ဖဆပလခေတ်ကာလက ကမ္ဘာစစ်ကြီး ပြီးကြတဲ့အချိန်ဖြစ်လို့ ဘယ် နိုင်ငံတွေကိုကြည့်ကြည့် နိမ့်ကျနေကြတာပါပဲ။ စစ်ပြီးချိန် မြန်မာပြည်ဟာ အဘက်ဘက်ကိုကြည့်ရင် နိမ့်ကျနေတယ်။ ပြည်တွင်းရောင်စုံသူပုန်တွေကြောင့် ကျေးရွာတွေမှာနေထိုင်ကြတဲ့ သူတွေက မြို့ပြကို ပြောင်းရွှေ့လာခဲ့ကြတယ်။ စားဝတ်နေရေးတွေ ကျပ်တည်းလာကြတယ်။ အစိုးရက ပြည်သူတွေနေထိုင်မှု ပြဿနာတွေရှင်းဖို့ အိုးအိမ်အဖွဲ့ ဖွဲ့ပြီး ဆောင်ရွက်နေပေမယ့် မပြေလည်ခဲ့ပါဘူး။ ကျန်းမာရေးကိစ္စတွေဘက်ကို ကြည့်လိုက်ရင်လည်း ဆေးကုသပေးနိုင်ကြတဲ့ ဆရာဝန်တွေ နည်းပါးကြတယ်။ ရပ်တွေရွာတွေမှာ ဆူပူသောင်းကျန်း သတ်ဖြတ်ကြတာကြောင့် ပြည်သူတွေဟာ အခက်အခဲတွေ အမျိုးမျိုးတွေ့ကြရတယ်။ အိန္ဒိယမှာရှိတဲ့ ဆေးဆရာဝန်တွေကို သုံး၊ ငါး နှစ် ကန်ထရိုက်စနစ်နဲ့ ငှားရမ်းခဲ့ရတယ်။ ကျန်းမာရေးမှူးသင်တန်းတွေ ဖွင့်လှစ်ပေးတယ်။ လူနာပြုစုတဲ့ သင်တန်းတွေလည်းဖွင့်ပေးတယ်။ W.H.O အကူအညီနဲ့ ရောဂါကာကွယ်ရေးလုပ်ငန်းတွေ ဆောင်ရွက်ခဲ့တယ်။ အထူးသဖြင့် ဆေးဝါးထုတ်လုပ်ရေးကိုလည်း ဆောင်ရွက်လုပ်ကိုင်ခဲ့တယ်။ 

ပညာရေးအတွက်က အေဒီ ၁၉၄၈ ခုနှစ်မှာ ပညာရေးမူဝါဒအတွက် ချမှတ်တယ်။ အင်္ဂလိပ်ကျောင်း၊ အင်္ဂလိပ်- မြန်မာကျောင်း၊ မြန်မာတိုင်းရင်းသားကျောင်းလို့ ကွဲပြားနေတဲ့ကျောင်းတွေကို ပယ်ဖျက်ပြီး ကျောင်းတစ်မျိုးတည်းကိုပဲ ထားတယ်။ ပဉ္စမတန်းကနေ အင်္ဂလိပ်စာကို သင်ယူပြီး မြန်မာစာကို သင်ကြားမှုမဏ္ဍိုင်အဖြစ် ထားတယ်။

တက္ကသိုလ်အဆင့်အထိ အခမဲ့ပညာရေးစနစ် ကျင့်သုံးတယ်။ အေဒီ ၁၉၅၂ ခုနှစ်၊ ပြည်တော်သာညီလာခံမှာ “ဘဝသစ်ဖန်တီးမှု” ပညာရေး စီမံကိန်းကို ချမှတ်ခဲ့တယ်။ နိုင်ငံသားတိုင်း “အ” သုံး လုံးကျေရန်၊ နိုင်ငံတော်ထူထောင်ရေးအတွက် လိုအပ်တဲ့ စက်မှုလက်မှုပညာရှင်တွေ အလုံအလောက်မွေးထုတ်ဖို့၊ ဗလငါးတန်ပြည့်စုံတဲ့ နိုင်ငံသားဖြစ်ဖို့ ရည်ရွယ်ပြီးဆောင်ရွက်ခဲ့တယ်။ အသက်မွေးဝမ်းကျောင်းတွေ ဖွင့်လှစ်သင်ကြားပေးတယ်။ အေဒီ ၁၉၄၉ ခုနှစ်မှစပြီး လူထုပညာရေးကောင်စီကိုဖွဲ့တယ်။ နိုင်ငံသားတိုင်း ဗဟုသုတကြွယ်ဝစေဖို့ ကျန်းမာကြံ့ခိုင်စေဖို့၊ ပရဟိတစိတ်တွေ မွေးမြူစေဖို့ ရည်ရွယ်ချက်ထားပြီး လူထုပညာရေးမှူးတွေ လေ့ကျင့်ပျိုးထောင်ပေးခဲ့တယ်။ သူတို့တွေဟာ ကျေးရွာအခြေခံဒေသတွေမှာ ကွင်းဆင်းကြပြီး လူထုအတွက် အကောင်အထည်ဖော် ဆောင်ပေးကြတယ်။ 

ဖဆပလခေတ် ယဉ်ကျေးမှုအခြေအနေ 

ဖဆပလခေတ် မြန်မာပြည်ယဉ်ကျေးမှုလုပ်ငန်းအခြေအနေမှာ သီချင်း ထုတ်လုပ်တဲ့ ဓာတ်ပြားကုမ္ပဏီတွေ နာလန်မထူနိုင်ကြပါဘူး။ အသံလွှင့်ရုံပေါ်က ကာလပေါ်တီးဝိုင်းတွေ၊ သီချင်းဆန်းတွေ ခေတ်စားလာတယ်။ ရုပ်ရှင်လုပ်ငန်းတွေတော့ ကောင်းကောင်းမထူထောင်နိုင်ကြသေးပါဘူး။ အေဝမ်းနဲ့ ဗြိတိသျှဘားမားကုမ္ပဏီတွေက အသံထွက် ရုပ်ရှင်ဇာတ်ကားတွေ ထုတ်လုပ်ကြတယ်။ ရန်ကုန်မြို့၊ ကျိုတီရုံနဲ့ ဖော်ရုံတွေမှာ ပြဇာတ်ကပြကြတယ်။ ကာဌေးရုံနဲ့ ဝင်းဝင်းရုံပေါ်လာပြီး ပြိုင်ဆိုင်ကြတယ်။ အေဒီ ၁၉၄၇ ခုနှစ်မှာ စာပေဗိမာန်အသင်းပေါ်လာပြီး မြန်မာစာပေ အရှိန်အဟုန်မြင့်လာတယ်။ လူထုအလင်းပြစာစဉ်တွေ၊ လူထုတက္ကသိုလ်စာစဉ်တွေ၊ လူထုအိပ်ဆောင်စာစဉ်တွေ၊ လူထုသိပ္ပံစာစဉ်တွေ ထုတ်ဝေနိုင်ခဲ့တယ်။ မြန်မာ့စွယ်စုံကျမ်းတွေလည်း ထုတ်ဝေတယ်။ အေဒီ ၁၉၄၈ ခုနှစ်ကစပြီး စာပေဆုတွေ တစ်ဆင့်ပြီးတစ်ဆင့်တိုးချဲ့ ချီးမြှင့်ခဲ့တယ်ဆိုတဲ့အကြောင်း လေ့လာတွေ့ရှိရပါတယ်။ 

ဖဆပလခေတ် (၁၉၄၈-၁၉၅၈) ထူးခြားသည့် ဖြစ်စဉ်အချို့ 

  • ၈-၁-၁၉၄၈ ခုနှစ်၊ ပထမအကြိမ် ပါလီမန်ညီလာခံကျင်းပသည်။ 
  • ၈-၁-၁၉၄၈ ခုနှစ်၊ တပ်မတော် စစ်ရုံးချုပ်ဖွင့်သည်။ ဗိုလ်ချုပ်စမစ်ဒွန်း (ကရင်တိုင်းရင်းသား) စစ်ဦးစီးချုပ်ခန့်သည်။ ကာကွယ်ရေးဝန်ကြီးကို ဗိုလ်လက်ျာကို ခန့်သည်။ 
  • ၁-၃-၁၉၄၈ ခုနှစ် သခင်စိုးကို ဗားကရာချောက်အနီး ဖမ်းမိသည်။ 
  • ၁-၃-၁၉၄၈ ခုနှစ်တွင် မြန်မာ နိုင်ငံလုံးဆိုင်ရာ တောင်သူလယ်သမား ကွန်ကရက် ပျဉ်းမနားတွင်ကျင်းပသည်။ ၂၅-၃-၁၉၄၈ ခုနှစ်တွင် ဗကပ အာဘော် ပြည်သူ့အာဏာဂျာနယ်က အစိုးရကိုတိုက်ခိုက်မည်ဟု အတိအလင်း ရေးသားသဖြင့် ချိတ်ပိတ်ခံရသည်။ 
  • ၂၆-၃-၁၉၄၈ ခုနှစ်တွင် ဗကပကိုအရေးယူရန် ဖဆပလအစိုးရဆုံးဖြတ် သည်။ ပြည်သူ့ရဲဘော်အဖွဲ့က ကြားဝင်စေ့စပ်သဖြင့် ရက်ရွှေ့ဆိုင်းသည်။ 
  • ၂၇-၃-၁၉၄၈ ခုနှစ်တွင် တော်လှန်ရေးနေ့ အခမ်းအနားတွင် သခင်သန်းထွန်းက “အေးအေးနေတဲ့ ဦးနုကို ရေခဲတိုက်ပို့ရမယ်။ ဗားကရာချောက်ကြီးမှာ ဆိုရှယ်လစ်အရိုး တောင်လိုပုံစေရမယ်”ဟု ခြိမ်းခြောက်သည်။ 
  • ၂၈-၃-၁၉၄၈ ခုနှစ်တွင် ဗကပ (အလံဖြူကွန်မြူနစ်)တောခိုသည်။ 
  • ၁၉-၄-၁၉၄၈ ခုနှစ်တွင် မြန်မာနိုင်ငံကို ကုလသမဂ္ဂအဖွဲ့ဝင်အဖြစ် လက်ခံသည်။ 
  • ၂၇-၅-၁၉၄၈ ခုနှစ်တွင် ဦးနုက ‘နု-ငြိမ်းချမ်းရေးမူ ၁၅ ချက်’ ရေးဆွဲ ကြေညာသည်။ (လက်ဝဲညီညွတ်ရေး) 
  • ၁၆-၇-၁၉၄၈ ခုနှစ်တွင် ပြည်သူ့ ရဲဘော် (ရဲဘော်ဖြူ) စတင်တောခိုကြ သည်။ 
  • ၁၉-၇-၁၉၄၈ ခုနှစ်တွင် လက်ဝဲ စည်းရုံးရေးကောင်စီဖွဲ့သည်။ ဥက္ကဋ္ဌ ဦးနေဝင်း (တပ်+ရဲဘော်ဖြူ+ဆိုရှယ် လစ်)၊ အတွင်းရေးမှူး ဦးသိန်းဖေမြင့်  (ကွန်မြူနစ်)။ 

အဲးခိုး (ဆက်ရန်)

အိပ်စောင့်အစိုးရလား၊ အိတ်စောင့်အစိုးရလား … အိမ်စောင့်အစိုးရလား (၃) – မဟာပညာ (mahar.asia)

အိပ်စောင့်အစိုးရလား၊ အိတ်စောင့်အစိုးရလား … အိမ်စောင့်အစိုးရလား (၂) – မဟာပညာ (mahar.asia)

အိပ်စောင့်အစိုးရလား၊ အိတ်စောင့်အစိုးရလား … အိမ်စောင့်အစိုးရလား (၁) – မဟာပညာ (mahar.asia)

Loading

Categories
စကားလက်ဆောင်

။ လမ်း ။

။ ဘဝမျက်နှာ
ဘာမှမပြောင်းလဲဘူးလို့သိရင်
သင် ဘာလုပ်ဖို့
စိတ်ထဲကဖြစ်နေပါသလဲ။

။ ဘဝဆိုတာ
အဆိုးထဲက
အကောင်းလား
သို့မဟုတ်
အကောင်းထဲက
အဆိုးလား
သင့်ဘဝရဲ့
အကျိုးအကြောင်းက
သင် ဘယ်လိုမြင်ပါသလဲ။

။ သင့်ဘဝအသစ်
မဖြစ်လာခင်
သင့်ရဲ့ဘဝအဟောင်းကို
စိတ်ချစွာစွန့်ပစ်ဖို့
သင့်စိတ်ရဲ့ခံစားချက်က
သင် နားလည်နေမှာပါ။

။ ဒီနေ့တော့
သင့်ရဲ့စိတ်ဆေးကို
စစ်ဆေးကြည့်လိုက်ပါ
ပြည့်သိပ်နေတဲ့
သင့်ရဲ့စွဲလမ်းစိတ်ဟာ
လမ်းပိတ်နေပြီလား
လမ်းပြတ်နေပြီလား
လမ်းဖြတ်နေပြီလား
လမ်းကြားထဲမှာပဲလား။

( ၂၀၂၃ – နှစ်သစ်လက်ဆောင်)
ဘုန်းသစ်ထူး( ၂.၁.၂၀၂၃) ရက်နေ့။

Loading

Exit mobile version