Categories
တောင်ကလေးဆရာတော် (တောမှီရဟန်း) ရေးသားသော စာအုပ်များ တောမှီရဟန်း နိုင်ငံရေး အဝိဟိံသာနိုင်ငံရေး

အဝိဟိံသာနိုင်ငံရေး (၁၁)

အကြောက်တရားနဲ့ ရင်ဆိုင်ရတဲ့ ဘဝဟူသမျှ အရှုံးချည်းပါပဲ။

မြန်မာ့နိုင်ငံရေးဇာတ်ခုံ

ဘူမိပညာရှင်တွေက ဒီကမ္ဘာကြီးစတင်ခဲ့တာ နှစ်သန်းပေါင်း လေးထောင်အထက်က ဆိုပေမယ့် လူမှုဘဝနိုင်ငံရေး ဘယ်အချိန်က စတင်ခဲ့သလဲ ဆိုတာ ယနေ့ထိ သဲသဲကွဲကွဲ မပြောဆိုနိုင်ကြပါဘူး။ သတ္တဝါတွေ၊ အိုးအိမ်တွေ စတင်ထူထောင်ပြီးနေတာ ကြာလှပါပြီ။ အစုအဖွဲ့ နေထိုင်တာလည်း ကြာနေကြပါပြီ။ အတွေးအခေါ်အယူအဆ ယဉ်ကျေးမှုပြောင်းလဲ လာတဲ့ လူမှုဘဝအကြောင်းကို ရှည်ရှည်ဝေးဝေး မကြည့်ဘဲ မြန်မာပြည်လူမှုဘဝ နိုင်ငံရေး ဖြစ်စဉ်ကိုပဲ ကြည့်ပါ။ လူမျိုးစုံတော့ ဖြစ်ရပ်စုံနေတာပါပဲ။

အရှင်တို့ရဲ့ တိုင်းပြည်အကြောင်းကို ကြည့်ရင် ၁၉၄၇ ခုနှစ်က လျင်လျင်မြန်မြန် ရွေ့လျားသွားတဲ့ မြန်မာ့နိုင်ငံရေးဟာ ဝန်ကြီးချုပ်ဟောင်းတစ်ဦးရဲ့ “သူသာလျှင် မြန်မာပြည် ကို အုပ်ချုပ်ရမယ့်လူ အမှန်တကယ် ဖြစ်တယ်”လို့ ခံယူခဲ့တဲ့ လူတစ်ဦးရဲ့ ဆန္ဒကြောင့် မှောက်မှောက်မှားမှား မှားခဲ့တဲ့နိုင်ငံရေးကိစ္စက စခဲ့တာ ယနေ့တိုင်အောင် မဆုံးနိုင်အောင်ပါပဲ။ ဒီဘက်နောက်ပိုင်း နိုင်ငံရေးဖြစ်စဉ်တွေကို ကြည့်လိုက်ပြန်ရင်လည်း “သူသာလျှင် မြန်မာ ပြည်ကို ကယ်တင်နိုင်မယ့်လူ အမှန်တကယ်ဖြစ်တယ်”ဆိုတဲ့ (သူလည်း) ခံယူခဲ့တဲ့ လူကြီး လည်း ပေါ်ပေါက်လာတော့ လူထုတွေက နိုင်ငံရေးဇာတ်ရည်မလည်သေးတာကြောင့် အုတ် ရောရော၊ ကျောက်ရောရောနဲ့ ကိုးကွယ်အားထားရာ ရှာကြတာပေါ့။ ရှင်ကြီးအားကိုးပါတယ် ဆိုမှ ရှင်ကြီးက ကျားကြီးထက်ဆိုးတဲ့ မြန်မာ့နိုင်ငံရေးဇာတ်ခုံဟာ “နောင်လာမယ့် မောင်ပုလဲ ဒိုင်းဝန်မင်းထက်ကဲ” ဆိုတဲ့ စကားများလို မဖြစ်ဖို့ မြန်မာ့နိုင်ငံရေးဇာတ်ခုံကို အကဲခတ်ပြီး တော့ ပြန်ကြည့်ရအောင်ပါ။

 ပြည့်စုံသောအစိုးရ

လူမှုရေးလောကအကြောင်းကို လေ့လာရင် .-
(၁) လူမှုရေးကိစ္စ
(၂) အခွင့်အာဏာကိစ္စ
(၃) အုပ်စိုးသူကိစ္စ မပေါ်ပေါက်မီက လူတွေဟာ အသိဉာဏ်ရည် သန့်ပြန့်ပြီး ရိုးသားဖြူစင်နေမယ်လို့ ထင်တယ်။ ဖော်ပြထားတဲ့ ကိစ္စသုံးပါး စတင်ပေါ်ပေါက်လာ ကတည်းက လူမှုအဖွဲ့အစည်းဟာ ပဋိပက္ခပြဿနာ၊ ဝိရောဓိတွေ ပေါ်လာတော့တာပဲ။ ပညာရှင်ကြီးတွေက “အကြီးအကဲလုပ်တဲ့သူဟာ စံပြပဲ ဖြစ်ရမယ်”လို့ ပြောဆိုထားပါတယ်။ တိုင်းပြည်၊ သို့မဟုတ် နိုင်ငံတစ်ခုဟာ “စားနပ်ရိက္ခာ ဖူလုံရန်” အရေးကြီးတယ်။ ဒီနေရာမှာ အကြီးအကဲလုပ်သူတွေရဲ့ အရည်အချင်းဟာ ပြည့်ဝခိုင်မာဖို့ အလွန်အရေးကြီးတယ်။ များသော အားဖြင့် လူ့အဖွဲ့အစည်းတစ်ခု (အစိုးရတစ်ဖွဲ့)ဟာ တန်ခိုးအာဏာရရုံနဲ့ ပြည့်စုံသော နိုင်ငံရေး ပြည့်စုံသောအစိုးရ (ကောင်းသောအစိုးရ) မဖြစ်နိုင်ပါ။ ပြည့်စုံသော နိုင်ငံရေး၊ ပြည့်စုံသော အစိုးရ ဆိုတာ –

(၁) ပြည်သူ့ဆန္ဒအမှန်ကို အမြဲလေ့လာ၍ ပြည်သူ့ထံမှ ရှိသော၊ ရသော မူကို ကျင့်သုံးခြင်း။

(၂) မိမိကိုယ်မိမိ သုံးသပ်ဆင်ခြင်ပြီး ပြုပြင်ပြောင်းလဲပေးခြင်းကသာ ပြည့်စုံသော နိုင်ငံရေး၊ ပြည့်စုံသောအစိုးရလို့ ခေါ်ဆိုနိုင်လောက်တယ်။

လျှို့ဝှက်ထိမ်ချန်လို့မရ

ခေတ်ကာလအချိန်အခါက နည်းပညာဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်မှုများနှင့် ယှဉ်လာရသော နိုင်ငံရေး (ယှဉ်ပြိုင်မှု)ခေတ်ကြီးမှာ အုပ်စုကြီးများ စုဖွဲ့၍ ထုထည်ကြီးမားတဲ့ နိုင်ငံရေးလှိုင်း ကြီးများ ထလာသောခေတ်ကြီး ဖြစ်တာကြောင့် နိုင်ငံရေးဟာကွက်တွေကို ချက်ချင်း တုံ့ပြန် မှုပေးတဲ့လောကမှာ နည်းပညာမတတ်မြောက်တဲ့နိုင်ငံရေးသမားတစ်ယောက်နောက်ပေါက်ကနေနောက်ကောက်လိုက်ခြင်းသက်သက်နဲ့ပဲ နိုင်ငံရေးဇာတ်ခုံပေါ်မှာ ကျလဲသွားမယ်။

နိုင်ငံရေးမှာ –

(၁) လွတ်လပ်သော ဈေးကွက်စနစ်
(၂) လူ့အခွင့်အရေးစနစ်
(၃) အမျိုးသားနိုင်ငံရေးအခြေပြုသော နိုင်ငံတကာဆက်ဆံရေးစနစ်များ (ပြည့်ပြည့်စုံစုံ ရှိပေမယ့် မိမိလူမျိုးစုဝင်နဲ့ ကိုက်ညီမှုမရှိသော နိုင်ငံရေးစနစ်ဟာ ပြုပြင်လို့ မဆုံးနိုင်တဲ့နိုင်ငံရေး ဖြစ်သွားမယ် ဆိုတာကို သိထားရမယ်။ ) 

ယနေ့နိုင်ငံရေးစနစ်ဟာ “ကွန်ရက်ချိတ်ဆက်စနစ်” (Network)နဲ့ ကျင့်သုံးကြတဲ့ နိုင်ငံရေးဖြစ်ပါတယ်။ သံတမန်ချိတ်ဆက် စနစ်ရိုးရိုးလေးမဟုတ်ဘဲ တစ်နိုင်ငံလုံးရဲ့ လှုပ်ရှား မှ ပုံစံအမျိုးမျိုးကို လျှို့ဝှက်ထိမ်ချန်လို့မရတဲ့ နိုင်ငံရေးခေတ် ဖြစ်ပါတယ်။ (နိုင်ငံရေးစနစ် ဖြစ်ပါတယ်)။ ဒီလို နိုင်ငံရေးစနစ်ပုံစံမျိုး ရောက်လာအောင် ဖန်တီးလာတာကလည်း လူသား တွေပါပဲ။ လိမ်ညာကင်းတဲ့နိုင်ငံရေးလောက ရောက်အောင် လူတစ်ဦးချင်းရဲ့ နိုင်ငံရေးအသိ ပညာအကြောင်းကို လေ့လာနိုင်ရန်အတွက် ချိတ်ဆက်နည်းစနစ်ပါတဲ့ နိုင်ငံရေးကွန်ရက်များ စတင်လာပြီဆိုတာ နိုင်ငံရေးကို လေ့လာသူတိုင်း သိရမယ်။ အရှင်တို့ငယ်ငယ်က နိုင်ငံရေးကို လူတန်းစားများ စီးပွားတိုးတက်ရေးနဲ့ အစိုးရအာဏာရရေးအတွက် သဘောတရား ဆောင် ရွက်ချက်ဟာ “နိုင်ငံရေး”လို့ ဖွင့်ဆိုပြတယ်။

နိုင်ငံရေးလုံခြုံမှ

အရှင်တို့ နေထိုင်တဲ့ကမ္ဘာဟာ လူ့အဖွဲ့အစည်းများစွာ ရှိကြပါတယ်။ သူ့အဖွဲ့အစည်း နဲ့ သူ၊ သူ့အတန်းအစားနဲ့သူ နေထိုင်ကြတာမို့ လူတန်းစား အမျိုးမျိုး အစားစားအတိုင်း ကိုယ်ပိုင်စီးပွားရေးနဲ့ ကိုယ်ပိုင်အကျိုးတရားတိုးတက်အောင် အားထုတ်ပြီး နေထိုင်ကြတယ်။ သူတို့ရဲ့လူနေမှုဘဝကို ငွေကြေးချမ်းသာသူများက လုပ်ချင်သလို လုပ်လို့မရအောင် အုပ်စိုးသူ အစိုးရရဲ့အာဏာကို ပြည်သူတွေကပဲ ချုပ်ကိုင်ထားတယ်။ အဲဒီခေတ်ရဲ့အချိန်အခါဟာ ယခင် ရှေးကာလက အမျိုးမျိုး ဖြစ်ပျက်ခဲ့ပြီးပြီ။ ခုခေတ်ကာလမှာတော့ ပေါင်းစည်းထားတဲ့နိုင်ငံရေး ကွန်ရက်စနစ်ကြောင့် ချိတ်ဆက်မှုနိုင်ငံရေးစနစ်ဟာ လူမှုကမ္ဘာမှာ ရွာတစ်ရွာသာသာလောက် သာ ရှိတော့တယ်။ နိုင်ငံရေးလုံခြုံမှုမှာလည်း ခက်ခဲတဲ့ကိစ္စ မရှိတော့ပါဘူး။ မိမိ ယုံကြည်ရသူ ဖြစ်ရင် နိုင်ငံရေးလုံခြုံမှု ရှိတာပါပဲ။ ခက်ခက်ခဲခဲ လုပ်စရာမလိုတော့ပါဘူး။ ပေါ့ပေါ့ပါးပါး လေးနဲ့ လုံခြုံနိုင်ပါတယ်။

လုံခြုံရေးနဲ့ ပတ်သက်ရင်  –

 (၁) ဘုံလုံခြုံရေး
(၂) ဘက်စုံလုံခြုံရေး
(၃) ပူးပေါင်းလုံခြုံရေး
(၄) စုပေါင်းလုံခြုံရေး
(၅) စုပေါင်းကာကွယ်လုံခြုံရေး

စတဲ့ လုံခြုံမှုကိစ္စတွေ တစ်ကမ္ဘာလုံးက ဆောင်ရွက်နေပြီဖြစ်တဲ့အတွက် လူမှုဘဝ နိုင်ငံရေးအတွက် အနှောင့်အယှက်ဖြစ်စရာ အကြောင်း မရှိပါဘူး။ သဘောတရားအရ နိုင်ငံရေးဆိုတာ ခြိမ်းခြောက်ခြင်း၊ ယှဉ်ပြိုင်ခြင်း၊ ဝေဖန်ခြင်း၊ ချီးမွမ်းခြင်း၊ အားပေးခြင်း၊

ဆန့်ကျင်ခြင်း၊ ပုတ်ခတ်ခြင်း၊ သမာမှု၊ မသမာမှု၊ လာဘ်ပေးခြင်း၊ လာဘ်ယူခြင်း၊ မျှတခြင်း၊ မမျှတခြင်း စသည့်ပြဿနာများသာ ရှိကြစမြဲပါပဲ။ နိုင်ငံရေးဝါဒရေးရာ သဘောတရား အကြောင်းတွေကို နားမလည်ကြသူတွေက နိုင်ငံရေးအကြောင်းအရာ အသံဗလံများ အမျိုးမျိုး ကြားရရင် စိုးရိမ်ပူပန်မှုတွေထားပြီး အမှားမှားအယွင်းယွင်း ဖြစ်လာမှာကို ကြောက်တယ်။ အကြောက်တရားသက်သက်နဲ့သာ စခဲ့တဲ့ နိုင်ငံရေးနိဒါန်းဟာ အင်အား ဘယ်လိုပဲ များများ ခါးသီးတဲ့နိုင်ငံရေးအရသာ ခံစားရမှာ သေချာတယ်။

ပြည်သူ့အာဏာ

နိုင်ငံရေးလောကမှာ ပြည်သူ့ကိုယ်စားလှယ်များနဲ့ အုပ်ချုပ်ရေးစနစ် မပေါ်ပေါက်မီ ပြည်သူတိုင်း နိုင်ငံတော်ရဲ့အရေးကိစ္စကို ပါဝင်စည်းဝေးဆုံးဖြတ်ခွင့် အာဏာရှိရမယ်။ အဲဒီ နိုင်ငံရေးဟာ ကနဦးအစ လူမှုဘဝနိုင်ငံရေး (ဒီမိုကရေစီ) လို့ခေါ်တယ်။ ခုခေတ် ကျင့်သုံးတဲ့ နိုင်ငံရေးကတော့ ပြည်သူ့ကိုယ်စားလှယ် ရွေးကောက်တင်မြှောက်တဲ့စနစ်ပါပဲ။ (လူထုရဲ့ အလုပ်အကျွေးပြုတဲ့ နိုင်ငံရေးစနစ်ပါပဲ)။

ဒီနိုင်ငံရေးစနစ်ဟာ –

 (၁) ဥပဒေပြုရေး 
(၂) တရားစီရင်ရေး
(၃) အုပ်ချုပ်ရေးနဲ့
(၄) စာနယ်ဇင်းရေး

ဆိုပြီး ကဏ္ဍကြီးအဖြစ် ၄ မျိုး ထားရှိတယ်။ ဒီ ၄ မျိုးထဲက နံပါတ် ၁၊ ၂၊ ၃ ခုဟာ ပြည်သူလူထုစရိတ်နဲ့ ရပ်တည်နေတဲ့ ကဏ္ဍဖြစ်ပြီး နံပါတ် ၄ ကဏ္ဍမှာတော့ မိမိ စရိတ်နဲ့ ရပ်တည်နေတဲ့ကဏ္ဍ ဖြစ်ပါတယ်။ အဲဒီ နံပါတ် ၄ ကဏ္ဍမှာ ပါဝင်ဆောင်ရွက်တဲ့ သူတိုင်းမှာ အမှန်ဘက်က ရပ်တည်ဆောင်ရွက်ရတဲ့ကဏ္ဍ ဖြစ်တဲ့အတွက် ပြည်သူ့အတွက်ကို နိုင်ငံတော်အာဏာစက်နဲ့ ဆောင်ရွက်ပေးရမယ်။ နိုင်ငံတော်အာဏာဆိုတာ ပြည်သူ့အာဏာပါပဲ။

ကမ္ဘာပေါ်မှာ အရင်းရှင်စနစ်ကြောင့် ကမ္ဘာစစ်ကြီး ဖြစ်ခဲ့ရတာကို သတိထားမိကြ မယ်။ အရင်းရှင်တွေရဲ့ စရိုက်ဉာဉ်ဟာ ခုချိန်ထိ ကုန်ဆုံးသွားပြီလို့ မထင်ပါနဲ့။ သူတို့တွေရဲ့ စက်ရပ်ဝန်းဟာ နံပါတ် ၄ ကဏ္ဍ နိုင်ငံရေးစနစ်နဲ့ လည်ပတ်နေပါတယ်။ အဆိုးကို သံသယ ပွားအောင် ပွားတတ်တဲ့သူတို့ရဲ့ ဆောင်ရွက်ချက်တွေဟာ ကိုယ်ပိုင်ကျောက်သင်ပုန်း(ipad) ထဲမှာ ရေးထားဖို့လည်း မမေ့ပါနဲ့ဦး။ အရှင်တို့ငယ်ငယ်က ကိုယ်ပိုင်စာအဖြစ် သင်ခဲ့တဲ့ ကျောက်သင်ပုန်းထဲမှာ ရေးထားတဲ့ စာပိုဒ်ကလေး ရှိတယ်။

“ညအခါ လသာသာ
ကစားမလား၊ နားမလား”
တဲ့။

သူသာလျှင် မြန်မာပြည်ကို အုပ်ချုပ်ရမယ့်လူ အမှန်တကယ်ဖြစ်တယ်လို့ ခံယူခဲ့တဲ့ လူတစ်ဦးရဲ့ဆန္ဒကြောင့် မှောက်မှောက်မှားမှား မှားခဲ့တဲ့နိုင်ငံရေးကိစ္စက စခဲ့တာ ယနေ့တိုင်အောင် မဆုံးနိုင်အောင်ပါ။

ကိုးကား။ တောမှီရဟန်း၏ “အဝိဟိံသာနိုင်ငံရေး (၂၀၁၆)၊ စာမျက်နှာ ၁၃၄-၁၃၈၊ အဝိဟိံသာနိုင်ငံရေး (၁၁)” မှကောက်နုတ်ရေးသားဖော်ပြခြင်းဖြစ်သည်။

Loading

Categories
တောင်ကလေးဆရာတော် (တောမှီရဟန်း) ရေးသားသော စာအုပ်များ တောမှီရဟန်း နိုင်ငံရေး အဝိဟိံသာနိုင်ငံရေး

အဝိဟိံသာနိုင်ငံရေး (၁၀)

လူသတ်သမားကို အကာအကွယ် အစောင့်အရှောက်ပေးခြင်းဖြင့် တိုင်းပြည်မှာ တိုးတက်ရမယ်ဆိုရင် အဲဒီအလုပ်မျိုး အများကြီး စဉ်းစားရဦးမယ်။

ခေါင်းဆောင်ဆိုတာ
လုပ်စရာဆိုရင် (၁) မိမိကိစ္စ (ကိုယ်ပိုင်ကိစ္စ)၊ (၂) သူတစ်ပါးကိစ္စ (အများကိစ္စ) နှစ်မျိုးရှိတဲ့အထဲက ထောက်ကူစရာဖြစ်တဲ့ တခြားသူတွေရဲ့ကိစ္စကို စေတနာနဲ့ ဆုံးဖြတ်ချက် ချပြီး လုပ်ပေးရမယ်။

ဒီလိုစေတနာရှင်ဖြစ်လာအောင် အချိန်ပေးပြီး မွေးမြူရမယ်။ များသောအားဖြင့် လူတွေမှာ မိမိအကျိုးနဲ့ မိမိကိစ္စသာ အရေးထားပြီး လုပ်ကိုင်ကြတယ်။ အများအလုပ်ကို ချန်ထားချင်ကြတယ်။

ယနေ့လက်ရှိ လူတကာတွေရဲ့ ခေါင်းဆောင်တွေဟာ အလွဲအမှားဘက်ကို အားပြု ချင်ကြတယ်။ ခေါင်းဆောင်ဆိုတာ လိမ္မာရမယ်။ နားလည်မှု ရှိရမယ်။ ကိုယ်ကျင့် ကောင်း ရမယ်။ သတ္တိအား ပြည့်ဝရမယ်။ အချို့သောခေါင်းဆောင်တွေဟာ အခြယ်အလှယ် အားကြီး လွန်းတယ်။ အမှန်တရားကို အခြေမခံတဲ့ နိုင်ငံရေးမူဝါဒတွေ ပြင်းထန်ကြတယ်။ လူတွေ မညီညွတ်မှုဟာ ခေါင်းဆောင်များ မညီညွတ်ကြလို့ပါပဲ။ ခေါင်းဆောင်ဆိုတာ တရားဂုဏ်တွေ နဲ့ နေရတယ်။ တရားဂုဏ် မစောင့်ရှောက်တဲ့ ခေါင်းဆောင် (အကြီးအကဲ၊ ဦးစီးသူ)ဟာ လုပ်ကိုင်တဲ့အလုပ်နဲ့ အလျင်အမြန် စွန့်ခွာသွားကြရတယ်။ ဒီမြင်ကွင်းဟာ ပြည်သူတစ်ယောက် အနေနဲ့ ခံစားရတဲ့အကြောင်းကို ထုတ်ဖော်ပြောဆိုတာပဲ ဖြစ်ပါတယ်။

ကောင်းမြတ်တဲ့ ကိုယ်ကျင့်တရား
အရှင်တို့ရဲ့ မြန်မာပြည်ဟာ တရားဂုဏ် လွှမ်းအောင် လုပ်ရမယ်။ တရားစောင့်ထိန်း မှု အခြေအနေပေးရမယ်။ အလုပ်အကျွေး ပြုရမယ်။ တန်ဖိုးထားရမယ်။ စိတ်ဓာတ်စွမ်းရည်၊ တရားစွမ်းရည် ကောင်းရမယ်။ ပတ်ဝန်းကျင်ကောင်းအောင်နေမယ်။ အရှင်တို့ဟာ နောက် လိုက်သူများ မဟုတ်၊ အမှန်မပြောသူ မဟုတ်။ အမှန်မလုပ်သူ မဟုတ်။ အမှန်တရားကို စောင့်ထိန်းသူများ ဖြစ်ကြတယ်။ မိမိတိုင်းပြည် အပေါ်မှာ သွေးသားချင်းမမြင်တဲ့သူ၊ မှန်ကန်မှ လမ်းကြောင်းပေါ် မလျှောက်တဲ့သူ၊ မချေမငံ ဆက်ဆံတတ်တဲ့သူကို ခေါင်းဆောင်မထားပါ။

ကိုယ်ကျင့်ကောင်းတရား ပါတဲ့ဥပဒေ
အရှင်တို့ဟာ အမုန်းမစွက်တဲ့ နိုင်ငံရေးကို မွေးထုတ်ရမယ်။ သတ္တိရှိရှိ မွေးထုတ်ရ မယ်။ အမုန်းမစွက်တဲ့ နိုင်ငံရေးဟာ ငြိမ်းချမ်းတဲ့ နိုင်ငံရေးပဲ။ ဒီနိုင်ငံရေးမူဝါဒဟာ မြန်မာ ပြည်သားတို့ရဲ့ နိုင်ငံရေးလမ်းစဉ်၊ သို့မဟုတ် မူဝါဒ ဖြစ်ရမယ်။ အရှင်တို့ဟာ အမှန်တရားကို လေးစား တန်ဖိုးထားရမယ်။ အမှန်တရားကို လေးစားကြည်ညိုခြင်းဟာ လူသားတွေရဲ့ မွေးရာပါဂုဏ်ရည် ဖြစ်ပါတယ်။ လူသတ္တိ၊ လူသဘာဝဟာ ယုံကြည်ရတဲ့ စွမ်းအားတွေ အပြည့်အဝရှိတာကြောင့် မြန်မာ့လူမှုဘဝ နိုင်ငံရေးကို မွေးရာပါဂုဏ်ရည်ရှိတဲ့သူတွေ မွေး ထုတ်ရမယ်။ အရှင်တို့ဟာ ကောင်းမြတ်တဲ့ ကိုယ်ကျင့်တရားရဲ့ တန်ဖိုးကို နားလည်တယ်။ ကိုယ်ကျင့်ကောင်းတရားထက် ပိုမမျှော်မှန်းပါဘူး။ မိမိဘဝကို ပျော်ရွှင်မှု အာရုံတစ်ခုတည်းနဲ့ အမှားဆက်တဲ့ စည်းမျဉ်းစည်းကမ်းမျိုး မချိုးဖောက်အောင် ကြိုးစားပြီးနေမယ်။ ယုတ်စွအဆုံး တစ်ခါသုံးတဲ့ စည်းမျဉ်းစည်းကမ်းမျိုးတွေကို သတ်မှတ်ပြဋ္ဌာန်းခြင်း မရှိအောင် တိုင်းပြည် အကျိုးကို ကြည့်ပြီး ကိုယ်ကျင့်ကောင်းတရားပါတဲ့ ဥပဒေမျိုး ပြဋ္ဌာန်းရမယ်။

တည်ကြည်မှုစိတ်ဓာတ်
(အရှင်တို့ဟာ အနှစ်ရာထောင်မက သည်းခံခြင်း၊ တည်ကြည်ခြင်း၊ ခွင့်လွှတ်ခြင်း စတဲ့ တရားကောင်းတွေကို မိဘဘိုးဘွားတွေက လက်ခံကျင့်သုံးလာခဲ့ကြတဲ့သူတွေ ဖြစ်ပါ တယ်။ မိဘဘိုးဘွားတွေရဲ့ စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာ တရားတွေဟာ အရှင်တို့မှာ ရလာခဲ့တယ်။ အရှင်တို့ ရတဲ့အရာဟာ သာမန်မျက်လုံးနဲ့ ဆုံးဖြတ်လို့မရပါ။ ကိုင်တွယ်ထိတွေ့လို့ရတဲ့အရာ မဟုတ်ပါ။ အဲဒီ အသိစိတ်ဟာ အရှင်တို့ နှလုံးအိမ်မှာ ခိုင်ခိုင်မြဲမြဲ ရှိနေတယ်။ အရှင်တို့ရဲ့ တည်ကြည်မှုစိတ်ဓာတ်ဟာ တစ်ခုတည်းသော လူမှုဘဝလမ်းစဉ်ဖြစ်တာကြောင့် မည်သူမျှ ဖျက်ဆီးလို့ မရနိုင်ကြပါ။ အရှင်တို့ဘဝကို ခေတ်ကာလတစ်ခုဆီက ခွဲခြားဆက်ဆံ ပြုမူခဲ့တဲ့ သူတွေ ရှိခဲ့ဖူးတယ်။ သည်းခံကျေနပ်မှုတရားနဲ့ ခင်မင်မှုမပျက် ဆက်ဆံခဲ့တယ်။ သူတို့ရဲ့ အနိုင်ပိုင်းတဲ့ နိုင်ငံရေးကို သိက္ခာမဲ့အောင် မပြုမူဘဲ ချွတ်ယွင်းချက်မရှိ ပြည်သူတစ်ယောက် အနေနဲ့ တာဝန်ကျေခဲ့တယ်။

အရှင်တို့ရဲ့ လူမှုအဖွဲ့အစည်းဟာ စည်းကမ်း၊ စည်းမျဉ်း ဥပဒေကို လိုက်နာကြရမယ့် သူတွေပါ။ စနစ်မကြိုက်၊ စည်းကမ်းဥပဒေ မကြိုက်လို့ အင်အားသုံးပြီး မဆန့်ကျင်ပါ။ ယုတ်စွအဆုံး မိဘဘိုးဘွားတွေရဲ့ ကျင့်သုံးလာခဲ့တဲ့စနစ်ဟာ ချွတ်ယွင်းနေပါစေ။ စနစ်အောက် မှာရှိတဲ့ ငါတို့ဟာ ရိုးသားဖြောင့်မတ်သူ ဖြစ်အောင် လုပ်ရမယ်။ အာဏာကို မကြောက် အောင် လုပ်ရမယ်။ မတရားတဲ့ အမိန့်အာဏာကို တာဝန်အရ ဖီဆန်ရမယ်။ (Civil Diso- bedience)။ အရှင်တို့ရဲ့ ရည်ရွယ်ချက်ပန်းတိုင်ဟာ ရာထူးမဟုတ်၊ အာဏာရတဲ့လမ်းကြောင်း မဟုတ်၊ မှန်ကန်မှု၊ မျှတမှု (Justice) ဖြစ်တယ်။ အရှင်တို့ကို အခြေမဲ့၊ အနေမဲ့အောင်သာ လုပ်လို့ရမယ်။ အရှင်တို့ရဲ့ စိတ်ဓာတ်ကို ဘယ်တော့မှ ဖျက်ဆီးပစ်လို့ မရပါ။

စက်မှုအန္တရာယ်

မြန်မာပြည်သူတွေဟာ တစ်သွေး တစ်သားတည်းသူတွေပါ။ ခွဲထုတ်ပစ်လို့ မရတဲ့ သူတွေပါ။ နောက်ဆုတ်တဲ့သူ မဟုတ်သလို နောက်လိုက်သူတွေလည်း မဟုတ်ပါ။ မိမိတို့ရဲ့ အကျိုးမဲ့မှုကို မည်သို့ပဲပြုပြု (လုပ်လုပ်) အမြဲတမ်း လျစ်လျူရှုမထားဘဲ နေမယ်။ သတိတရား နဲ့ ကာကွယ်နိုင်တဲ့ အရာအားလုံးကို အမြဲတမ်း ကာကွယ်မယ်၊ စောင့်သိမယ်၊ လေ့လာမယ်၊ ဆည်းပူးမယ်။ အရှင်တို့ဟာ ကျော်တက်သူကို တွေ့တိုင်းလည်း မနာလိုစိတ် မရှိပါ။ နောက် ကျန်နေသူနဲ့လည်း လက်တွဲဖို့ ဝန်မလေးပါ။ အရှင်တို့ရဲ့ စိတ်ဓာတ်ဟာ အမြဲတမ်း ဖျတ်လတ် ပါတယ်။ အများအကျိုး ကူညီဖို့ အချိန်မဖြုန်းပစ်တတ်ပါဘူး။ အစစ်နဲ့ အတု နှစ်မျိုးကို နားလည်စွာ ခွဲခြားတတ်ပါတယ်။

ယခုအရှင်တို့ရဲ့ တိုင်းပြည်ဟာ စက်မှုတွေကို အားကိုးပြီး ကုန်ထုတ်လုပ်ငန်းတွေ ထုတ်လုပ်ကြတယ်။ စက်မှုထုတ်လုပ်တဲ့ ပစ္စည်းတွေဟာ အရှင်တို့လက်နဲ့ ထုတ်လုပ်လို့ ရပါတယ်။ စက်မှုပစ္စည်းသာ ပျောက်သွားစေရမယ်။ လက်မှုပစ္စည်းတွေ မြန်မာပြည်မှာ မပျောက်စေရပါ။ မိဘဘိုးဘွားတွေ တည်ဆောက်လာခဲ့ကြတဲ့ မြန်မာ့ယဉ်ကျေးမှု အမွေပစ္စည်း အားလုံးဟာ လက်မှုပစ္စည်းသက်သက်ပါ။ စက်မှုပစ္စည်း အထောက်အပံ့ကြောင့် ကမ္ဘာ့လူသား များ ယနေ့ ဒုက္ခပေါင်းများစွာ တွေ့လာခဲ့ကြပြီဆိုတာ သတင်းပေးစရာ မလိုပါ။ ကြည်ပြာ လင်းလဲ့တဲ့ အေးမြသန့်စင်တဲ့ ကောင်းကင်ပြင်ကြီးပေါ်မှာ အမှိုက်သရိုက် ဖြစ်အောင် လုပ်တဲ့ စက်မှုအတတ်ပညာဟာ လူကို အန္တရာယ် မများစေဘူးလား ဆိုတာ စဉ်းစားသင့်ပါတယ်။ အထူးအဆန်းနောက်ကို လိုက်ပြီး လူသားတွေ အန္တရာယ်ပေးလာနိုင်တဲ့ စက်မှုအန္တရာယ်ကြီး ကို အရှင်တို့ တိုင်းပြည်မှာ ခုချိန်မှာ မကြုံရသေးပါ။ နောင်တစ်ချိန်မှာ ကြုံရမှာ သေချာတယ်။

စက်မှုအန္တရာယ်ကို ကြုံရတဲ့သူတွေရဲ့နောက်ကို အမီလိုက်ဖို့မလိုဘဲ စက်မှုမပါတဲ့ လှပအောင် ရေးခြယ်နိုင်တဲ့ လက်မှု(ပန်းချီ စသည်) ဘဝကို (လက်မှုအတတ်ပညာကို) ကြိုးစားအားထုတ် ရမယ်။

ပုဂံပြည် လယ်ကွက်ထဲက အိုးခြမ်းကွဲ

အရှင်တို့ရဲ့မိဘ ဘိုးဘွားတွေဟာ မနေ့တစ်နေ့က လူသားတွေ မဟုတ်ကြပါ။ ကမ္ဘာ့လူသားအများစုကပါ။ မိဘဘိုးဘွားတွေရဲ့ အတတ်ပညာနဲ့ အရှင်တို့မှာ ရိုးရိုးသားသား ကြိုးစားလုပ်ကိုင်ကြမယ်ဆိုရင် အရှင်တို့ရဲ့ဘေးမှာ ငွေဟာ မရောက်လာနိုင်စရာ အကြောင်း မရှိပါ။ အတတ်ပညာဆိုတာ ရိုးရာက ပါလာပြီးသားပါ။ လွတ်လွတ်လပ်လပ်သာ လုပ်ဖို့ပါ။ လွတ်လပ်တဲ့အတတ်ပညာကို တတ်လာကြပြီ ဆိုရင် အသိပညာလည်း မြင့်လာကြရစမြဲပါပဲ။ အသိပညာ မြင့်လာပြီးမှ ကိုယ့်ပိုင်နက် ကိုယ့်တိုင်းပြည်ကို မကာကွယ်၊ မစောင့်ရှောက်နိုင်ဘဲ ဖြစ်နေရင် ပုဂံပြည်လယ်ကွက်ထဲက အိုးခြမ်းကွဲလောက် တန်းဖိုးမရှိတဲ့သူ ဖြစ်လေမှာပဲ။
မြန်မာပြည်မှာ နေထိုင်ကြတဲ့ မြန်မာတွေအားလုံးကို ဒီမေးခွန်းကို မေးချင်ပါတယ်။
မြန်မာပြည်ကို မချစ်တဲ့သူ ရှိပါသလား။
မြန်မာပြည်ကို မချစ်ရလောက်အောင် ငါတို့တွေ ဘာတွေများ ဖြစ်နေကြသလဲ။

အရှင်တို့ဟာ အမုန်းမစွတ်တဲ့နိုင်ငံရေးကို မွေးထုတ်ရမယ်။

သတ္တိရှိရှိ မွေးထုတ်ရမယ်။

အမုန်းမစွက်တဲ့နိုင်ငံရေးဟာ ငြိမ်းချမ်းတဲ့နိုင်ငံရေးပဲ။

ကိုးကား။ တောမှီရဟန်း၏ “အဝိဟိံသာနိုင်ငံရေး (၂၀၁၆)၊ စာမျက်နှာ ၁၃၀-၁၃၃၊ အဝိဟိံသာနိုင်ငံရေး (၁၀)” မှကောက်နုတ်ရေးသားဖော်ပြခြင်းဖြစ်သည်။

Loading

Categories
တောင်ကလေးဆရာတော် (တောမှီရဟန်း) ရေးသားသော စာအုပ်များ တောမှီရဟန်း နိုင်ငံရေး အဝိဟိံသာနိုင်ငံရေး

အဝိဟိံသာနိုင်ငံရေး (၉)

မြန်မာပြည်သူတွေ အဝိဟိံသာနိုင်ငံရေးသဘော NON-VIOLENCE ကို နားလည်ရင် မတရားတဲ့ အမိန့်အာဏာကို တာဝန်အရ ဖီဆန်ရတဲ့ ကိစ္စဟာ
မရှိမဖြစ် အမြဲတမ်း ရှိနေရမှာပါပဲ။

စေတနာမှန်ဖို့လို
နိုင်ငံရေးအမြင်နဲ့ ပတ်သက်ရင် များသောအားဖြင့် လူတွေက သည်းမခံနိုင်တာ များတယ်။ သည်းမခံနိုင်ခြင်းဟာ အရာအားလုံး အကျိုးကျေးဇူး မများပါဘူး။ နိုင်ငံရေးဆိုတာ ကိုယ့်အတွက် အတ္တကို ဖော်ပြခြင်းမဟုတ်ပါ။ အတ္တများခြင်းဟာ ကြောက်စိတ်တွေ၊ စိတ်မချ တဲ့စိတ်တွေ၊ မလုံခြုံတဲ့စိတ်တွေ ပွားစေပါတယ်။ အသိစိတ်တွေ ထွေပြီးတော့ အများနဲ့ ဆက်ဆံရ ခက်ခဲတယ်။ အများအရေးကို စဉ်းစားဆင်ခြင်တတ်တဲ့သူဟာ ခင်မင်မှ သစ္စာ စောင့်မှု လုံခြုံမှုတွေ ရပါတယ်။ ဘယ်အလုပ်မဆို စေတနာမှန်ဖို့ လိုပါတယ်။ မိမိရဲ့စေတနာ ကို အများက အသိအမှတ်ပြုဖို့ လိုပါတယ်။

ကြိုးကိုင်ပဲ့ကိုင်တဲ့သူ

နိုင်ငံရေးလုပ်ရင် မိတ်ကောင်း ဆွေကောင်း (မိတ်ဆွေကောင်း) ရှိရမယ်။ မိမိကို လေးစားချစ်ခင်မှုရှိတဲ့မိတ်ဆွေ ရှိရမယ်။ မိမိအပေါ် ဖြတ်မှု စားမှု မကောင်းတဲ့ အမြင်အကြံ တွေ ပေးတဲ့ မိတ်ဆွေနဲ့ မပေါင်းမိဖို့ လိုတယ်။ များသောအားဖြင့် နိုင်ငံရေးလုပ်တဲ့သူတွေဟာ အမြင်မှား အကြံအစည်မှားတွေ ဖြစ်တတ်တယ်။ ဘာသာရေးသမားတွေကို အလကားပုဂ္ဂိုလ် ထင်ပြီး စီးပွားရေးသမားတွေကို နိုင်ငံရေးမိတ်ဆွေများလို ထင်တတ်မြင်တတ်တယ်။ နိုင်ငံရေး ကြောင့် ဘာသာရေးပုဂ္ဂိုလ်တွေ အသက်စတေးခံရတာ ရှိကောင်းရှိမယ်။ စီးပွားရေးသမားတွေ နိုင်ငံရေးအတွက်နဲ့ အသက်စတေးခံရတဲ့လောက မရှိသလောက်ပါပဲ။ ဒါကြောင့် နိုင်ငံရေး သမားကို ကြိုးကိုင်၊ ပဲ့ကိုင်တဲ့သူဟာ စီးပွားရေးသမားပါပဲ ဆိုတာ တွေ့မြင်ရမယ်။

ခေတ်ကာလအားဖြင့် “ဒီမိုကရေစီရေး” ဖြစ်တာကြောင့် ခေတ်စားနေတဲ့ နိုင်ငံရေး ဖြစ်တယ်။ ဆိုရှယ်လစ်၊ ကွန်မြူနစ်နိုင်ငံရေးဝါဒတွေ ကျဆင်းသွားကြတယ်။ ဆိုရှယ်လစ်၊ ကွန်မြူနစ် နိုင်ငံရေးမူဝါဒတွေ ကျဆင်းသွားပြီလို့ ဆိုပေမယ့် စစ်မှန်တဲ့ ဒီမိုကရေစီမူဝါဒ ရှိသေးတဲ့ တိုင်းပြည်တိုင်းရဲ့ မူဝါဒကို လေ့လာရင် ဆိုရှယ်လစ်၊ ကွန်မြူနစ်တွေရဲ့မူဝါဒ အငွေ့အသက်တွေ ရှိနေပါသေးတယ်။ လူသားတွေကို အထောက်အကူပြုနိုင်သေးတဲ့ အချက် တွေ အများကြီး ရှိနေပါသေးတယ်။ လူတွေရဲ့ သဘောဟာ များရာကို လိုက်တတ်တဲ့အကျင့် ရှိတတ်တာကြောင့် သဘောတရားအများကို စုပေါင်းပြီး လုပ်ကြတာပါပဲ။ ကာလ၊ ဒေသ၊ ပြည်သူ့ဘဝနဲ့ မတူညီတဲ့အချက်တွေ ပေးလိုက်ရတဲ့ ယဉ်ကျေးမှုတွေ၊ ခက်ခဲတဲ့ ခံပြင်းမှုတွေ နောင်တ စုံလင်စွာ ရသွားကြတဲ့ ဒီမိုကရေစီတွေ အများကြီးပါပဲ။

ခေတ်စားနေတဲ့နိုင်ငံရေး 
အနောက်နိုင်ငံတစ်ခုမှာ ကျင့်သုံးတဲ့ သူတို့ရဲ့နိုင်ငံရေးမူဝါဒကြောင့် သူတို့ယဉ်ကျေးမှု သူတို့လူမျိုးတွေပါ အကျင့်စရိုက်တွေ ပျက်ပြားကြပြီး အုပ်ချုပ်ရေးမူဝါဒပါ လိုက်ပါထိခိုက် လာတယ်။ အုပ်ချုပ်ရေးဥပဒေပါ ပြင်ဆင်ပေးရပြီး နိုင်ငံရေးမဟုတ်တဲ့ လူမှုရေး စီမံအုပ်ချုပ်မှု တွေပါ ပြင်ဆင်ပေးရတယ်။ ခဏ ခဏ ပြောင်းလဲပေးရတဲ့ နိုင်ငံရေးမူဝါဒကြောင့် ပြည်သူ အချို့က တိုင်းပြည်မှာ မနေနိုင်ကြဘဲ တည်ငြိမ်တဲ့ လူမှုဘဝနိုင်ငံရေး မူဝါဒကောင်းတဲ့ တိုင်းပြည်အချို့ကို ထွက်ခွာသွားကြတယ်။ သူတို့တိုင်းပြည်မှာ ပညာရှိတွေ နည်းပါးလာ ခြင်းကြောင့် ယခုအခါ လူမှုဘဝအခက်အခဲ၊ စီးပွားရေးအခက်အခဲ စတဲ့ ခက်ခဲမှု ယန္တရား ကြီးတွေနဲ့ လည်ပတ်နေရတယ်။ စိတ်ဓာတ်ကြံ့ခိုင်မှု အားနည်းတဲ့ ပြည်သူတွေက နိုင်ငံရေး၊ လူမှုရေးပယောဂကြောင့် စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာ အချက်အလက်တွေ မပြည့်စုံတော့ဘဲ လုပ်ချင် တိုင်း လုပ်ပြီး လူဘုံအလယ်၊ လမ်းအပေါ်မှာ (ထင်တိုင်းကြဲတဲ့) အမျိုးမျိုး လက်ရဲဇက်ရဲ ဖြစ်ကြတယ်။

လူ့အခွင့်အရေး ဆိုပြီး တိုင်းပြည်မှာ လိုက်နာရမယ့် တာဝန်ရှိတဲ့ ဥပဒေတွေကို မီးကုန်ယမ်းကုန် ချိုးဖောက်ကြတယ်။ နိုင်ငံမှာ ပြဌာန်းထားတဲ့ဥပဒေကို အထင်အမြင်သေးကြပြီး ယဉ်ကျေးတဲ့ လူ့အဖွဲ့အစည်းမဟုတ်တဲ့ ပုံစံမျိုးတွေ လုပ်လာကြတယ်။ တိုင်းပြည် အတွက် ပြဋ္ဌာန်းသတ်မှတ်ထားတဲ့ ဥပဒေတွေကို ဖောက်ဖျက် ကျူးလွန်ကြပြီး လူ့အခွင့်အရေး ဆိုင်ရာ ဥပဒေနဲ့ပဲ အစိုးရကို ပြစ်တင်ကြတယ်။ လူ့အခွင့်အရေးနဲ့ ပတ်သက်လို့ ဗဟုသုတ ဖြစ်ဖွယ် ရေးပြမယ်။

“လူ့အခွင့်အရေး” ဆိုတာ ၁၉၈၇ ခုနှစ်လောက်က ရေပန်းစားလာတာပါ။

           နိုင်ငံတကာမှာ –
(၁) လူ့အခွင့်အရေး ဖောက်ဖျက်မှုများကို စောင့်ကြည့်၍ မှတ်တမ်းတင်ခြင်း
( ၂) သတင်းပေးပို့ခြင်း
(၃) အစီရင်ခံစာတင်ခြင်းကြောင့် လူ့အခွင့်အရေးအကြောင်း ကျယ်ပြန့်လာတယ်။

“အပြည်ပြည်ဆိုင်ရာဥပဒေ”ထဲက လူ့အခွင့်အရေးဥပဒေက အရေးကြီးတဲ့နေရာမှာ ပါဝင်လာတာကြောင့် ၁၉၇၆ ခုနှစ်ကစပြီး ပိုမိုပြီး ကျင့်သုံးလာကြတယ်။ လူ့အခွင့်အရေး ပေါ်ပေါက်လာခဲ့ရတာဟာ အခြားမဟုတ်ပါ။ နိုင်ငံရေးအာဏာကို ဗဟိုချုပ်ကိုင်မှုနဲ့ အုပ်ချုပ်တဲ့ အစိုးရတွေရဲ့ ကျင့်သုံးတဲ့ နိုင်ငံရေးပေါ်လစီတွေကြောင့်ပါပဲ။ ဒီအကြောင်းအရာကို ပိုပြီး သိလိုရင် ဆိုဗီယက်အုပ်စုဝင် နိုင်ငံတွေကို လေ့လာရင် မြင်နိုင်ပါတယ်။ 

နိုင်ငံရေးပေါ်လစီတွေကြောင့်

          အရှင်တို့ဟာ –
(၁) လူ့အခွင့်အရေး ဆိုတာ ဘာလဲ၊
( ၂) လူ့အခွင့်အရေး ချိုးဖောက်မှု ဆိုတာ ဘာလဲ ဆိုတာ သိထားရမယ်။ 

နံပါတ် (၂)ရဲ့ အဖြေက “အာဏာသုံး အကြမ်းဖက်တဲ့သူတွေကို ခေါင်းမဖော်နိုင် အောင် နှိမ်ထားခြင်း”ပါပဲ။ များသောအားဖြင့် “လူ့အခွင့်အရေး ချိုးဖောက်မှုဟာ အစိုးရ အဖွဲ့အစည်းကသာ ကျူးလွန်ကြတာ များပါတယ်”လို့ လေ့လာသူတွေက ဆိုတယ်။

လူ့အခွင့်အရေးဆိုတာ ၁၉၄၈ ခုနှစ်၊ ဒီဇင်ဘာလ ၁ဝ ရက်နေ့မှာ လူမှုအခွင့်အရေး များဆိုင်ရာ ကမ္ဘာ့အဓိဋ္ဌာန်ပြု ကြေညာစာတမ်းက စတင်လာခဲ့တယ်။ ကြေညာခဲ့စဉ်က ကမ္ဘာ့ကုလသမဂ္ဂအဖွဲ့ရဲ့ ရုံးသုံးဘာသာများ ဖြစ်ကြတဲ့ အင်္ဂလိပ်ဘာသာ၊ စပိန်ဘာသာ၊ တရုတ်ဘာသာ၊ ပြင်သစ်ဘာသာနဲ့ ရုရှားဘာသာ ငါးမျိုးနဲ့ ကြေညာထားတဲ့ စာတမ်းကြီး ဖြစ်ပါတယ်။ မြန်မာပြည်မှာတော့ ဒီစာတမ်းကြီးကို လူတိုင်းလိုလို မသိကြဘဲ ဖြစ်နေ ကြတယ်။

လူ့အခွင့်အရေးများဆိုင်ရာ ကြေညာစာတမ်းကြီးရဲ့ ကြေညာချက်နိဒါန်းကို မြန်မာ ဘာသာဖြင့် ဤသို့ ဖြစ်ပါတယ်။

ကြေညာချက်နိဒါန်း။ ။ လူခပ်သိမ်း၏ မျိုးရိုးဂုဏ်၊ သိက္ခာနှင့်တကွ လူတိုင်း အညီအမျှ ခံစားခွင့်ရှိသည့် အခွင့်အရေးများကို အသိအမှတ်ပြုခြင်းသည် လူခပ်သိမ်း၏ လွတ်လပ်မှု၊  တရားမျှတမှု၊ ငြိမ်းချမ်းမှုတို့၏ အခြေခံအုတ်မြစ် ဖြစ်သောကြောင့်လည်းကောင်း၊        လူမှုအခွင့်အရေးများကို အရေးမထား မထီလေးစား ပြုခြင်းသည် လူခပ်သိမ်း၏ အကျင့်သိက္ခာကို ချိုးဖောက်ဖျက်ဆီးတတ်သည့် ရက်စက်ကြမ်းကြုတ်သော အပြုအမူများကို ဖြစ်ပေါ်စေခဲ့သောကြောင့်လည်းကောင်း၊ လွတ်လပ်စွာ ဖွင့်ဟပြောဆိုမှု၊ လွတ်လပ်စွာ သက်ဝင် ယုံကြည်မှု၊ ကြောက်ရွံ့ခြင်း၊ ချို့ငဲ့ခြင်းတို့မှ ကင်းလွတ်စွာ အသက်မွေးနိုင်မှုတို့ကို ခံစားရယူ နိုင်စေမည့် လောကတစ်ခု ပေါ်ပေါက်လာရန်အရေးကို လူခပ်သိမ်းတို့က မိမိတို့၏ အထက် သန်ဆုံးသော လိုလားချက် ဆန္ဒကြီးအဖြစ်ဖြင့် ကြွေးကြော်ကြေညာပြီး ဖြစ်သောကြောင့် လည်းကောင်း၊လူခပ်သိမ်းတို့သည် တရားလက်လွတ် နှိပ်စက်ကလူပြုမှု၊ အုပ်စိုးမှုနှင့် ဖိစီးညှဉ်းပန်း မှုတို့ကို နောက်ဆုံး မလွှဲသာ မရှောင်သာ လက်နက်စွဲကိုင်ကာ တော်လှန်ခြင်း၊ ပုန်ကန်ခြင်း မပြုစေရန်၊ လူမှုအခွင့်အရေးများကို ဥပဒေဖြင့် ထိန်းသိမ်းကာကွယ်ပေးရမည် ဖြစ်သော ကြောင့် လည်းကောင်း၊ပြည်ထောင်စုအချင်းချင်း ချစ်ခင်ရင်းနှီးစွာ ကူးလူးဆက်ဆံမှုကို ပိုမိုတိုးတက်စေရန် ကြံဆောင်ရမည် ဖြစ်သောကြောင့် လည်းကောင်း၊ကမ္ဘာ့ ကုလသမဂ္ဂအဖွဲ့ဝင်တို့သည် မူလ လူမှုအခွင့်အရေးများကိုလည်းကောင်း၊ လူ၏ ဂုဏ်သိက္ခာကိုလည်းကောင်း၊ မြတ်သော လူ၏ဘဝကိုလည်းကောင်း၊ အမျိုးသား၊ အမျိုးသမီးတို့၏ တူညီသည့် အခွင့်အရေးများကိုလည်းကောင်း၊ လေးစားယုံကြည်ပါသည်ဟု ကုလသမဂ္ဂတွင် ထပ်မံ၍ အတည်ပြုပြီးသည့်ပြင် လူမှုကြီးပွားတိုးတက်ရေးနှင့်တကွ ပိုမို လွတ်လပ်ကောင်းမွန်သော လူဘဝအဆင့်အတန်းတို့ကို မြှင့်တင်ရန် သန္နိဋ္ဌာန်ချပြီး ဖြစ်သော ကြောင့် လည်းကောင်း၊ကမ္ဘာ့ကုလသမဂ္ဂအဖွဲ့ဝင်နိုင်ငံတို့သည် ကုလသမဂ္ဂအဖွဲ့နှင့် ပူးပေါင်း၍ လူမှုအခွင့် အရေးများကိုလည်းကောင်း၊ မူလလွတ်လပ်မှုအခွင့်အရေးများကိုလည်းကောင်း၊ ကမ္ဘာတစ်ဝန်း လုံးတွင် ရိုသေလေးစား ကျင့်သုံးစောင့်စည်းကြခြင်းကို အားပေးမည်ဟု ကတိပြုပြီးသော ကြောင့် လည်းကောင်း၊ထိုသို့ ကတိပြုသင့်သည့်အတိုင်း အလုံးစုံ ဖြစ်မြောက်ရေးအတွက် အဆိုပါ အခွင့် အရေးများ၊ လွတ်လပ်မှုများနှင့်စပ်လျဉ်း၍ တူညီသော နားလည်မှုကို ရရှိခြင်းသည် အရေးကြီး ဆုံးဖြစ်သောကြောင့် လည်းကောင်း၊ကုလသမဂ္ဂအဖွဲ့ဝင် နိုင်ငံပေါင်းစုံ အစည်းအဝေးကြီးက လူတိုင်း၊ အဖွဲ့အစည်းတိုင်း သည် ဤကြေညာချက်ကို အစဉ် နှလုံးသွင်းလျက် ကမ္ဘာတစ်ဝန်းလုံးတွင် အဆိုပါ အခွင့် အရေးများနှင့် လွတ်လပ်ရေးများကို ရိုသေလေးစားကြစေရန် ဆုံးမသွန်သင်ခြင်းဖြင့် အားထုတ်ကြရမည်ဟု လည်းကောင်း၊ကုလသမဂ္ဂအဖွဲ့ဝင်နိုင်ငံများနှင့် ထိုနိုင်ငံတို့၏ အာဏာပိုင်နက်အတွင်းရှိ နယ်ပယ် ဆိုင်ရာ တိုင်းသူပြည်သားများအား အဆိုပါ အခွင့်အရေးနှင့် လွတ်လပ်ရေးကို အနှံ့အပြား ထိရောက်စွာ သိမှတ်ကျင့်သုံး စောင့်စည်းကြစေရန် ပြည်တွင်းပြည်ပဆိုင်ရာ တိုးတက်သော ဆောင်ရွက်ချက်များဖြင့် အားထုတ်ကြရမည်ဟု လည်းကောင်း ရည်ရွယ်ပြီးလျှင် “လူမှ အခွင့်အရေးများဆိုင်ရာ ကမ္ဘာ့အဓိဋ္ဌာန်ပြု ကြေညာစာတမ်းကို နိုင်ငံခပ်သိမ်း၊ လူခပ်သိမ်း တစ်ညီတည်း တစ်ပြေးတည်း ဆောင်ရွက်နိုင်ကြစိမ့်သောငှာ ယခုထုတ်ပြန်
ကြေညာလိုက်သည်။

မှတ်ချက်။    ။၄င်းကြေညာချက်စာတမ်းသည် အပိုဒ်ပေါင်း ၃၀၊ ပိုဒ်ခွဲ
ပေါင်း ၃၂ ပါရှိသည်။ (မြန်မာဘာသာဖြင့်)

လူ့အခွင့်အရေးကြေညာစာတမ်း
လူ့အခွင့်ရေး ကြေညာစာတမ်းထဲကပါတဲ့ အချက်အလက်တွေကို အဖွဲ့ဝင်နိုင်ငံတိုင်း လိုက်နာကြတာရှိသလို မလိုက်နာချင်တဲ့ နိုင်ငံတွေလည်း ရှိတယ်။ “ဒါဟာ အနောက်နိုင်ငံရဲ့ လူ့အခွင့်အရေးအယူအဆ၊ တို့ယဉ်ကျေးမှုနဲ့ မအပ်စပ်ဘူး” ဆိုပြီးတော့ ဝေဖန်ပြောဆိုသွားတာ တွေလည်း တွေ့ရတယ်။ အနောက်အုပ်စုမှာ ရှိတဲ့ တိုင်းပြည်တွေက လူ့အခွင့်အရေးကို ဝေဖန်ပြောဆိုရင် အရှေ့တိုင်းနိုင်ငံတွေက ဒါဟာ ငါတို့ရဲ့ ပြည်တွင်းရေးကို (မှာ) ဝင်ရောက် စွက်ဖက်တာပဲ ဆိုပြီး ပြောသူက ပြောကြတယ်။ ၁၉၉၃ ခုနှစ်၊ ဇန်နဝါရီလ ၂၆ ရက်နေ့၊ အင်ဒိုနီးရှားနိုင်ငံ၊ ဂျာကာတာမြို့တော်မှာ ကျင်းပခဲ့တဲ့ လူ့အခွင့်အရေးဆိုင်ရာ ညီလာခံမှာ အင်ဒိုနီးရှားသမ္မတ ဆူဟာတို ကိုယ်တိုင်က “လူ့အခွင့်အရေး အခြေအနေတွေ ကောင်းမွန် လာဖို့အတွက် အပြည်ပြည်ဆိုင်ရာက ဖိအားပေးလာတာမျိုးဟာ မလိုအပ်ဘူး”လို့ ပြောသွား ခဲ့ပါတယ်။

တကယ်တော့ လူ့အခွင့်အရေးကို မြှင့်တင်ရပါမယ်။ လူတိုင်းမှာ အခွင့်အရေး အားလုံး၊ လွတ်လပ်မှုအားလုံး ပိုင်ဆိုင်ခွင့် ရှိတယ်။ အမျိုး၊ အသားအရောင်၊ အသွေး၊ ကျား မ၊ ဘာသာစကား၊ ကိုးကွယ်ယုံကြည်မှု၊ နိုင်ငံရေးယူဆချက် စတာတွေဟာ ခွဲခြားတာ မရှိရပါ။ အာဏာရှင် တိုင်းပြည်တွေက လူ့အခွင့်
အရေးကို မြတ်နိုးသယောင်နဲ့ ဟန်တွေ ပြကြတယ်။ တချို့နိုင်ငံတွေက လူ့အခွင့်အရေး ဆိုတာ အရေးကြီးဆုံး၊ လူ့အခွင့်အရေးက စားနပ်ရိက္ခာ၊ အဝတ်အစား၊ အိုးအိမ်နဲ့ နိုင်ငံရေးတည်ငြိမ်မှုပဲလို့ ပြောဆိုနေကြတယ်။ လူတွေကို အတင်းအဓမ္မ ပေါ်တာဆွဲတာ၊ အတင်းအဓမ္မ လုပ်အားပေးခိုင်းတာ၊ မပေးနိုင်ရင် ဒဏ်ငွေ ရိုက်တာ၊ လူတွေကို အတင်းအဓမ္မ ပြောင်းရွှေ့ခိုင်းတာတွေဟာ ဘယ်နိုင်ငံတွေမှာ ကျူးလွန် ခဲ့ဖူးတယ် ဆိုတာ သမိုင်းစာမျက်နှာပေါ်မှာ အများကြီး ရှိနေပါတယ်။ ဒါတွေကို ဖျောက်ဖျက် ပစ်လို့ မရပါ။ ၁၉၉၇ ခုနှစ်က ခမာနီတွေက တိုင်းသူပြည်သား သိန်းနဲ့ သန်းနဲ့ ချီပြီး ကွပ်မျက်နေတဲ့အချိန်က ကမ္ဘောဒီးယားကို အားပေးအားမြှောက်ခဲ့တဲ့ သမ္မတတွေ ပေါ်ပေါက် ခဲ့ဖူးတယ်။ ပြည်တွင်းရေး မစွက်ဖက်ရဘူး ဆိုတဲ့ဝါဒဟာ ဟစ်တလာခေတ်၊ စတာလင် ခေတ်က ဖြစ်မှာပါ။ ဒီခေတ်ကြီးမှာတော့ ဘယ်လိုအစိုးရပဲဖြစ်ဖြစ်၊ တိုင်းသူပြည်သားတွေ အပေါ်မှာ မတရားလုပ်လာလို့ ရှိရင် တခြားနိုင်ငံတွေနဲ့ပါ သက်ဆိုင်လာရတဲ့ ခေတ်ကြီး V ဖြစ်ပါပြီ။ လွယ်လွယ်လေးနဲ့ ပြောရမယ်ဆိုရင် ရွာမှာနေရင် ရွာဥပဒေကို လိုက်နာရမယ်။ 

အိမ်တံခါးပိတ်ပြီ စိတ်ထင်သလို မိမိကလေးတွေကို နှိပ်စက်နေရင် တစ်ရွာလုံးက ကြည့်မနေဘူး ဆိုတဲ့သဘောကို နားလည်ထားရမယ်။

ကမ္ဘာ့မိသားစု
လူတွေမှာ ဥပဒေ လိုက်နာဖို့ဟာ အရေးကြီးတယ်။ လူမှုလောကမှာ အရေးကြီးတဲ့ ကိုယ်ကျင့်တရားဆိုင်ရာ ဥပဒေ မရှိမဖြစ်ပါ။ လူတွေဟာ မိမိယုံကြည်ချက်၊ ဘာသာရေး၊ ယဉ်ကျေးမှုစတဲ့ အချက်အပေါ်မှာ တန်ဖိုးထားကြပါတယ်။ အရှင်တို့ဟာ ကမ္ဘာ့မိသားစု ထဲမှာ နေထိုင်ကြတဲ့သူတွေပါ။ ကမ္ဘာ့မိသားစုက ပြဋ္ဌာန်းထားတဲ့ လူ့အခွင့်အရေးဥပဒေကို လိုက်နာဖို့ တာဝန်ရှိပါတယ်။ လူ့အခွင့်အရေးဥပဒေဟာ အစိုးရတိုင်းမှာ လိုက်နာဖို့ တာဝန် ရှိပါတယ်။ လူ့အဖွဲ့အစည်းတိုင်းမှာ အုပ်ချုပ်သူနဲ့ အုပ်ချုပ်ခံသူ လူတန်းစားနှစ်ရပ်ရှိတယ်။ အုပ်ချုပ်ခံသူ ပြည်သူပြည်သားတွေမှာတော့ မွေးရာပါ အခွင့်အရေးကို အဆုံးအရှုံး မခံပါ။ ဘာကြောင့်လဲဆိုရင် လူ့အခွင့်အရေးဟာ ကမ္ဘာ့ဥပဒေ ဖြစ်လို့ပါပဲ။ ဒီဥပဒေဟာ ဘယ် ယဉ်ကျေးမှု၊ ဘယ်အတွေးအခေါ်ကမှ စလာခဲ့တာ မပါပါ။ မိမိ ယူဆချက်နဲ့ မကိုက်ညီဘူး ဆိုပြီးတော့ လက်မခံဘဲ နေလို့မရပါ။ ဒါကြောင့် အစိုးရအဖွဲ့အစည်းတစ်ခုရဲ့ လုပ်ရပ်ဟာ တရားဝင်၊ မဝင် ဆိုတာ ဒီဥပဒေနဲ့ပဲ တိုင်းတာလို့ ရပါတယ်။ ကမ္ဘာ့လူ့အခွင့်အရေးဥပဒေကို ချိုးဖောက်တဲ့အစိုးရဟာ တရားမဝင်တဲ့အစိုးရ ဖြစ်သွားနိုင်တယ်။ အစိုးရတိုင်းမှာ ပြည်သူ ပြည်သားအပေါ်မှာ တရားတဲ့ နည်းလမ်းအတိုင်း ဆက်ဆံရမယ်။

ကျင့်သုံးရမယ့်ဝတ္တရား

အပြည်ပြည်ဆိုင်ရာဥပဒေစနစ်မှာ အမိန့်ထုတ်ပြဋ္ဌာန်းထားတဲ့ တစ်ခုတည်းသော အာဏာပိုင်စိုးတဲ့ ဥပဒေ၊ ဥပဒေပြုလွှတ်တော်မှာ ပြဋ္ဌာန်းထားတဲ့ ဥပဒေမျိုး မဟုတ်ပါ။ လူ့အခွင့်အရေးဆိုင်ရာဥပဒေဟာ ကမ္ဘာ့မိသားစုဝင် တိုင်းပြည်တိုင်း လိုက်နာဖို့ တာဝန်ရှိတဲ့ ဥပဒေတစ်ရပ်ဖြစ်ပြီး လိုက်နာပါမယ်လို့ သဘောတူထားတဲ့ဥပဒေ ဖြစ်တာကြောင့် နိုင်ငံ တိုင်းမှာ ကျင့်သုံးရမယ့် ဝတ္တရား (တာဝန်) ရှိပါတယ်။ လူမှုဘဝနိုင်ငံရေးဥပဒေမျိုးဖြစ်လာတဲ့ လူ့အခွင့်အရေးဥပဒေဟာ ဓလေ့ထုံးစံဥပဒေလို ဖြစ်နေပါပြီ။ လူလူချင်း ကျွန်မပြုရ၊ မျိုးပြုတ် အောင် အစုလိုက်အပြုံလိုက် မသတ်ဖြတ် မကွပ်မျက်ရ၊ နှိပ်စက်ညှဉ်းပန်းမှု မပြုရ၊ လူမျိုး အသားအရောင် မခွဲခြားရ ဆိုတာတွေဟာ ဓလေ့ထုံးစံဥပဒေပါ။

 ကမ္ဘာ့ကုလသမဂ္ဂမှာ အရေးကြီးတဲ့ စာချုပ်သုံးမျိုး ရှိတယ်။ 
(၁) ကုလသမဂ္ဂပဋိညာဉ်စာချုပ်
(၂) စီးပွားရေး၊ လူမှုရေးနှင့် ယဉ်ကျေးမှုဆိုင်ရာ အခွင့်အရေးစာချုပ် 
(၃) လူမှုရေးနှင့်နိုင်ငံရေးရာအခွင့်အရေး စာချုပ်တွေပါပဲ။

အရှင်တို့ဟာ လူတိုင်းမှာ အသက်ရှင်သန်ပိုင်ခွင့်၊ လွတ်လပ်ခွင့်နှင့် လုံခြုံမှုရပိုင်ခွင့် ရှိရမယ့်သူတွေပါ။ အသက်ရှင်ဖို့တောင်မှ အခွင့်အရေးမရတဲ့ တိုင်းပြည်မျိုးမှာ ကမ္ဘာပေါ်မှာ အလွန်ရှားပါးပါတယ်။ အသက်ရှင်ခွင့်ကို အလေးထားတဲ့ တိုင်းပြည်တိုင်းမှာတော့ တရားရုံးက သေဒဏ်ချမှတ်တဲ့ ဓလေ့အစဉ်အလာကို ဖျက်သိမ်းလိုက်ကြပါပြီ။ အသက်ရှင်ခွင့်တော့ ရနေကြပြီ ဆိုပေမယ့် လွတ်လွတ်လပ်လပ် အသက်ရှင်ခွင့်မရတာဟာ အကျိုးမရှိတာ အမှန် ပါပဲ။ အကျိုးမရှိတဲ့ အသက်ရှင်သန်ရမှုဟာ လုံခြုံမှုအရ ဘယ်တော့မှ ရှိမှာ မဟုတ်ပါ။ ဒါကြောင့် အဝိဟိံသာနိုင်ငံရေးအရ အသက်ရှင်သန်ခွင့်မရှိတဲ့ တိုင်းပြည်ကို အုပ်စိုးစီမံတဲ့ အစိုးရကို အကြမ်းဖက်မှုမပြုဘဲ ရှိတဲ့ တာဝန်အတိုင်း လွတ်လွတ်လပ်လပ် တွန်းအားပေးရမှာ ဖြစ်တာကြောင့် ပြည်သူတွေ နားလည်ရမှာ ဖြစ်ပါတယ်။

 အသက်ရှင်ခွင့်တော့ ရနေကြပြီ ဆိုပေမယ့်

 လွတ်လွတ်လပ်လပ် အသက်ရှင်ခွင့် မရတာဟာ

 အကျိုးမရှိတာ အမှန်ပါပဲ။

ကိုးကား။ တောမှီရဟန်း၏ “အဝိဟိံသာနိုင်ငံရေး (၂၀၁၆)၊ စာမျက်နှာ ၁၂၃-၁၂၉၊ အဝိဟိံသာနိုင်ငံရေး (၉)” မှကောက်နုတ်ရေးသားဖော်ပြခြင်းဖြစ်သည်။

Loading

Categories
တောင်ကလေးဆရာတော် (တောမှီရဟန်း) ရေးသားသော စာအုပ်များ တောမှီရဟန်း နိုင်ငံရေး အဝိဟိံသာနိုင်ငံရေး

အဝိဟိံသာနိုင်ငံရေး (၈)

(၁) သည်းခံခြင်း
(၂) မေတ္တာ၊ ကရုဏာထားခြင်း
(၃)မကောင်းမှု ဒုစရိုက်များကို ရှက်၊ ကြောက် ရှောင်ကြဉ်ခြင်းတို့သည် တိုင်းပြည်အတွက် ငြိမ်းချမ်းသာယာမှုနှင့် တိုးတက်မှုတို့ကို အထောက်အကူပြုနိုင်သော နည်းလမ်း၊ သို့မဟုတ် တရားတော်(ဓမ္မ) ဖြစ်သည်။

တာဝန်ရှိတဲ့လူသား
လူဟာ မကောင်းမှုကို ရှက်ကြောက်တတ်ရမည်။ မကောင်းမှုကို မရှက်၊ မကြောက်ဘဲ ရဲရဲကြီးပြုတဲ့သူဟာ လောကအကျိုးကို ဖျက်ဆီးတဲ့သူလို့ပဲ မြင်ကြမယ်။ ယနေ့ခေတ်ဟာ ကိုယ်ကျင့်တရားနဲ့ပတ်သက်ရင် အလွန်ကို ဆုတ်ယုတ်ကြပြီ။ လျော့ရဲကျ ဆင်းကြပြီ။ အဲဒီလို စိတ်နေစိတ်ထားဆုတ်ယုတ်ကျဆင်းမှု ဖြစ်လာကြရင် တောင့်တမှုတွေ၊ လိုအပ်မှုတွေ များပြားလာကြတော့မှာပဲ။ တောင့်တမှု၊ လိုအပ်မှု များပြားမှု ရှိလေသမျှ လောကတစ်ခုလုံး ချမ်းသာအေးမြမယ် မဟုတ်။ မချမ်းသာသော လူမှုဘဝ ရှိလေသမျှ ကာလပတ်လုံး သည်းခံခွင့်လွှတ်ကြခြင်း စိတ်ထားများ ရှိနိုင်ကြမှာ မဟုတ်။

လူနေမှုဘဝ ဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်ရေးအတွက်ကို လူသားတွေ ဘယ်အထိ ကြိုးစားဆောင် ရွက်လာခဲ့ကြပြီလဲ ဆိုတာ မြင်နိုင်ပါတယ်။ အဲဒီအတွေ့အကြုံနဲ့ လူတွေ နောင်တမရကြပါ။ လက်ရှိ ကမ္ဘာပေါ်မှာ လူသားတစ်ရပ်လုံးရဲ့ အကျိုးစီးပွားကို အစိုးရက လုပ်ပေးနိုင်ကြပြီ လား။ သူ့အကျိုး၊ ကိုယ့်အကျိုးမပျက်အောင် ယနေ့မြင်ကွင်းအစုံမှာ ရှိနေတဲ့ လူထုစီးပွားရေးကို အတူတူ ကာကွယ်ရန် လုပ်နိုင်ကြပြီလား။ ဒါမှမဟုတ် တိုင်းပြည်ရဲ့ နိုင်ငံရေးမျှော်မှန်းချက်တွေ ဆောင်ရွက် လုပ်ကိုင်နိုင်ကြပြီလား။တိုင်းပြည်အကျိုးကို ရွက်ဆောင်တဲ့သူတွေ စီမံဦးစီးမှု လုပ်တတ်ကြပြီလား။
အရှင်တို့ လက်ရှိအခြေအနေဟာ အများက ချမ်းသာကြွယ်ဝတဲ့ သူလို့ပဲမြင်မြင်၊ ဆင်းရဲသူလို့ပဲပြောပြော မိမိကိုယ်မိမိ ချမ်းသာသူ၊ ဆင်းရဲသူအဖြစ်နဲ့ မခံယူစေချင်ပါ။ အရှင်တို့ဟာ လူသားတွေ ဖြစ်ကြပါတယ်။ အမှား၊ အမှန်ကို နားလည်တယ်။ ဆင်းရဲ၊ ချမ်းသာ နားလည်တယ်။ ချစ်ခင်မှု ကြင်နာမှုတရားနဲ့ နားလည်တယ်။ ရိုးသားမှု ဖြူစင်မှု တရား ရှိတယ်။ လူသားနဲ့တူတဲ့တရား ရှိပါလျက်နဲ့ တစ်ဖက်က လူသားတွေက ဖိနှိပ် နှောင့်ယှက်ကလူပြုကြတာဟာ လူ့တာဝန်မသိတဲ့သူကို အရှင်တို့ မေတ္တာမပျက်ပါလို့ ဆိုနိုင် စရာရှိပေမယ့် မေတ္တာပျက်တဲ့သူတွေရဲ့ ပြုမူမှုအားလုံးကို တာဝန်ရှိတဲ့လူသားတွေက ရှိရသော တာဝန်နဲ့ ကျေပွန်ကြရမည့် တာဝန်ကိုတော့ မေ့သွားလို့ မရပါ။

ဘေးမဖြစ်အောင် အမြဲထား
လူတွေဟာ မဟာလူ မဟာသွေးများဆန်လာရင် လူအများကို ကျွန်သပေါက်လိုပဲ မြင်တတ်ကြတယ်။ အဲဒီလို ထားတဲ့စိတ်ကို လူလို့ သတ်မှတ်ခေါ်ဝေါ်ကြတာဟာ အမှတ်နာ မနေကြဘူးလား။ အချို့ မဟာသွေးဆန်လာတဲ့ နိုင်ငံရေးသမားတွေ မြင်ဖူးတွေ့ဖူးကြမှာပါ။ ခြေထောက် တကြွကြွ၊ လူပုံအလယ်မှာ တရွရွနဲ့ ဟန်ကျလိုက်လေ ဆိုပြီး အားကိုးရာ တောင်ဝှေးလေးတစ်ချောင်းတောင်မှ မပါတဲ့ နိုင်ငံရေးစော်ကဲကြီး၊ ပွဲကြီးလည်း ပြီးရော မြေကြီး ခြေတိုင်လျှောက်ရတဲ့အဖြစ် မြင်ဖူးခဲ့ကြမှာပါ။ အာဏာရစဉ်က ဟက်ဟက်ပက်ပက် အပြောညက်ပြီး ဟန်လုံးထွားတဲ့အကွက်တွေနဲ့ လူအထင်ကြီးခဲ့တယ်လေ။ မြှုပ်ကွက်တွေ၊ လုပ်ကွက်တွေ၊ လှည့်ကွက်တွေကြောင့် အသက်ရှင်နေပါလျက်နဲ့ အရှက်ကွဲရတဲ့ နိုင်ငံရေး သမားကြီး ဟန်လုံးပျောက်သွားခဲ့ရတာ တစ်သက်လုံးပဲ။ ဒါဟာ မြန်မာ့နိုင်ငံရေးမြင်ကွင်းပါ။ ခနဲ့ပြတာ မဟုတ်ပါ။ တကယ်အမှန်ပါ။

အရှင်တို့ဟာ နိုင်ငံရေးစိတ်ဓာတ်မပါဘဲ မွေးဖွားလာကြတဲ့သူတွေလို့ ပြောလို့မရပါ။ အရှင်တို့ ပဋိသန္ဓေစိတ်ဟာ မြင့်မြတ်တဲ့ တိဟိတ်ပဋိသန္ဓေစိတ်ပါ။ တိဟိတ်ပဋိသန္ဓေစိတ်နဲ့ မွေးဖွားလာကြတဲ့သူကို သူအ သူနုံလို့ ပြောလို့မရပါ။ ဒါကြောင့် နိုင်ငံရေးနဲ့ အရှင်တို့ကို လှည့်ပတ်လို့ မရကြောင်း သိထားရန်လိုပါလိမ့်မယ်။ အရှင်တို့မှာ မိမိ လိုလားချက် ရှိသည့် အတိုင်း ဆုံးခန်းတိုင် ရောက်အောင် အားထုတ်ပူပန်မှုကိုလည်း အညီအမျှ ခံစားကြမယ်။ စိုးရိမ်မှုများကိုလည်း မျှမျှတတ တားဆီးကြမယ်။ ဘေးရန်အမျိုးမျိုး မရှိအောင်လည်း စုပေါင်း ကာကွယ်နိုင်ကြမယ်လို့ မျှော်လင့်ထားကြသူများ ဖြစ်ကြပါတယ်။ အရှင်တို့ရဲ့ အသိစိတ် (သိစိတ်)ဟာ ဘယ်တော့မှ ဘေးဖြစ်ရာကို မထားပါ။ ဘေးမဖြစ်အောင် အမြဲထားမယ်။ တာဝန်မဲ့အောင် မနေပါ။ လောကကို လှပအောင် ထားမယ်။ လူ့ကျင့်ဝတ်သိက္ခာကိုလည်း မြှင့်တင်၍ နေမယ်။

ဖြူစင်မြင့်မြတ်တဲ့ ရည်ရွယ်ချက်

လူ့ကျင့်ဝတ်တရားအရ ပြောင်းလဲခြင်းသဘောကို လိုလားကြတယ်။ လူသိက္ခာ တရားအရ မတွေဝေအောင် နေကြတယ်။ ထိန်းကြတယ်။ ပြောင်းလဲတဲ့သဘောနဲ့ ကြုံလာတဲ့ အခါ မကျေနပ်တာ၊ ညည်းတွားတာ၊ စိုးရိမ်တာ၊ ဝမ်းနည်းပူဆွေးဖြစ်ကြရတာဟာ ဓမ္မတာပါ။ သို့သော် ပြောင်းလဲခြင်းနဲ့ ချမ်းသာမှုကို ခံစားနေလိုသမျှတော့ ရတဲ့ ချမ်းသာခြင်းဟာ စစ်မှန်တဲ့ ချမ်းသာမှု မဖြစ်နိုင်ပါ။ စစ်မှန်တဲ့ ချမ်းသာမှုမဖြစ်ရင် (မရရင်) ဆန့်ကျင်ဘက် တရားသဘောကတော့ ဖြစ်ပေါ်လာနေမှာပါပဲ။

နိုင်ငံရေးပြုမူအားထုတ်ခြင်းဟာ –
(၁) ဖြူစင်မြင့်မြတ်သည့် ရည်ရွယ်ချက်
(၂) အပြစ်သက်ရောက်မှု ရည်ရွယ်ချက်
(၃) ကောင်းကျိုးများကို ပေးသော ရည်ရွယ်ချက် ထားရမယ်။

ဝမ်းမြောက်ဝမ်းသာ ဉာဏ်နဲ့ယှဉ်တဲ့၊ မတိုက်တွန်းရဘဲ ထက်သန်မှုရှိတဲ့စိတ်နဲ့ နိုင်ငံရေးကို လုပ်ရင် ဖြူစင်မြင့်မြတ်တဲ့ ရည်ရွယ်ချက်ကို ဖော်ပြနေတယ်။ အဲဒီရည်ရွယ်ချက် နဲ့ နိုင်ငံအကျိုး၊ ပြည်အကျိုးတွေကို ရွက်ဆောင်ပါက အစွန်းရောက်တဲ့အလုပ် မဖြစ်နိုင်ပါ။ မကြိုက်တဲ့သူက ဆိုလို့ ပြောလို့သာ ဖြစ်နေကြတာ ဖြစ်ပါတယ်။
အဲ့ဒီလို လုပ်နည်းလုပ်ဟန် မမှန်တဲ့ နိုင်ငံ‌ရေးနည်းလမ်းတွေကြောင့် (အက်ကြောင်းပေါ်အောင်) (ပဋိပက္ခ) လူထုအချင်းချင်း ပြဿနာ၊ သင်းဖွဲ့အချင်းချင်း ပြဿနာ၊ လူတန်းစားအချင်းချင်း ပြဿနာတွေ ထလာတယ်။ တစ်ဖက်သူတို့ရဲ့ အပြစ်အနာအဆာတွေကို ပြတယ်။ ထုတ်ပြတယ်။ ဟုတ် မဟုတ်၊ မှန် မမှန် ဦးသူစနစ်နဲ့ လူထုဆက်သွယ်မှ နည်းပညာ(မီဒီယာ)နဲ့ လိုသလို (ကြိုက်သလို) ထုတ်ပြောတယ်။ အတင်းအဖျင်းတွေ ပြော တယ်။ မကောင်းသတင်း ကျော်အောင် ပြောတယ်။ ရစရာမရှိအောင် ဝေဖန်တယ်။ ဒီလို နည်းလမ်းတွေ သုံးတဲ့ နိုင်ငံရေးဟာ လူထုကို လိမ်ညာတာပါပဲ။ လူထုကိုလိမ်တဲ့ နိုင်ငံရေး စနစ်ဟာ နောက်ဆုံး လူထုကပဲ အမှိုက်ပြန်ကျုံးရတယ်။

သတိထားစရာ

လူမှုဘဝနေထိုင်ရေး ဆိုတာ အနှောင့်အယှက် ကင်းရမယ်။ နှိပ်စက်မှု လွှမ်းမိုးမှု အထက်စီးမှုမရှိအောင် လိုတယ်။ နိုင်ငံရေးကို အမြတ်ထုတ်သူတွေက လူထုကို ပိုးမွေးသလိုမွေးတယ်။ လူထုက ဗဟုသုတကြွယ်ဝမှု လိုတယ်။ ဆွယ်ကောင်းသူရဲ့ နောက်ကို မလိုက်ဘဲ နေရတယ်။ ဆွယ်သူကလည်း ရွယ်သလို ရောက်အောင် ဆော်သြတယ်။ မက်လုံးပြတယ်။ အကြိုက်ပြတယ်။ ဘာမှမပါတဲ့ နိုင်ငံရေးနည်းလမ်းနဲ့ စကားကို လိုသလို ဟောတယ်။ အဟုတ်မှတ်ပြီး အထင်တစ်လုံးနဲ့ တိုးကြတယ်။ ဒီလို အာဏာရတဲ့အကွက်တွေ ဆင်ယူတဲ့ နိုင်ငံရေးပုံစံလိုမျိုးဟာ နိုင်ငံရေးအဝါး မဝသေးတဲ့ ပြည်သူတွေကို အမက်ပြပြီး လှည့်ကွက် တွေနဲ့ နိုင်ငံရေးအာဏာကို ယူတယ်။ ဒီလိုလုပ်ရပ်မျိုးနဲ့ ရတဲ့အာဏာဟာ နိုင်ငံရေးအစဉ်အလာ ကောင်းသူ မဟုတ်။ နိုင်ငံရေးနည်းလမ်းကောင်းတွေကို ပြောင်းပစ်ချင်တဲ့သူတွေရဲ့ လုပ် ကွက်ပဲ။ ဒီပုံစံမျိုးကို ကမ္ဘာအရပ်ရပ်က မြင်နိုင်ပါတယ်။

လူတွေကပြောတယ်။မြန်မာပြည်နိုင်ငံရေးပြောင်းလဲမှုဟာညင်သာတယ်တဲ့။နိုင်ငံရေးပြောင်းလဲမှုသာတော်တယ်။ လူမှုရေးပြောင်းလဲမှုမပါတဲ့နိုင်ငံရေးကို ဘယ်လိုတော်တယ်လို့ ဆိုနိုင်မှာလဲ။ နိုင်ငံရေးပြောင်းလဲတယ် ဆိုတာ အကြောက်တရားပါတဲ့ ပြောင်းလဲလိုက်ရတဲ့ နိုင်ငံရေးမျိုးဟာ ဘယ်လိုလုပ်ပြီး ကောင်းတယ်လို့ ဆိုနိုင်ရမှာလဲ။ နိုင်ငံရေးအပြောင်းအလဲလုပ်လို့ အကုန်ကောင်းသွားမယ်လို့မထင်ပါနဲ့ ။ နိုင်ငံရေးဝါသနာပါတဲ့ စိတ်ကူးယဉ်သမား
(နိုင်ငံရေးသမား)တွေရဲ့ လက်ချက်နဲ့ သတိထားစရာတွေ အများကြီး ရှိနေသေးတယ်။ မပွင့်လင်းတဲ့နိုင်ငံရေး၊ မြှုပ်ကွက် လှည့်ကွက်များတဲ့ နိုင်ငံရေးကြောင့် တိုင်းပြည်တိုးတက်ဖို့ နောက်ကျကျန်နေခဲ့တယ်။

ငြိမ်းချမ်းရေးတစ်ဖက် အပြုတ်တိုက်တစ်ဖက်
ယနေ့ မြန်မာပြည်မှာ ပါတီတွေ အစုံအလင် တည်ထောင်ခွင့်ပြုထားတဲ့ တိုင်းပြည် ဖြစ်တယ်။ ပါတီတွေများပြီး တိုင်းပြည်ကို အလုပ်အကျွေးပြုတဲ့ပါတီတွေ နည်းတယ်။ နိုင်ငံရေးပါတီတွေကို အစိုးရက ထောက်ပံ့ပေးတာတွေ မရှိတော့ နိုင်ငံရေးဖွံ့ဖြိုးမှု အားနည်းတယ်။ ဝါသနာရှိလို့သာ နိုင်ငံရေးကို လုပ်နေကြတယ်။ ပြည့်စုံမှု အားနည်းနေကြတယ်။ မပြည့်စုံတဲ့အလုပ်ဟာ အောင်မြင်မှုအမျိုးမျိုး မရှိပါ (မဖြစ်ပါ)။ အချို့သော ပါတီတွေဟာ အင်အားမရှိဘဲ ချို့တဲ့နေကြတယ်။ အချို့သော ပါတီတွေက သုံးဖြုန်းလို့ မကုန်အောင် တောင်လိုပုံနေတယ်။ ဒီလို ပါတီတွေအမျိုးမျိုးကွဲ၊ သဘောထားတွေကွဲ၊ မူဝါဒတွေ အဖုံဖုံ ကွဲလွဲနေတာကြောင့် ရောင်စုံသူပုန်အဖြစ်နဲ့ တစ်ချိန်က မြန်မာ့သမိုင်းမှာ ရှိခဲ့ဖူးတယ်။ သူ့လူ ကိုယ့်လူ၊ သူ့မူ ကိုယ့်မူ ဝိဝါဒကွဲပြားကြပြီး အကျိုးတူ ဆောင်ရွက်မှုတွေ မဖြစ်ကြတော့ဘဲ နိုင်ငံရေးအစွန်းရောက်သမားအဖြစ် မိမိကိုယ်မိမိ ခံယူလိုက်ကြတယ်။ တောဝင်တောခို လုပ်ကြတယ်။ အချင်းချင်း ဆန့်ကျင်ကြတယ်။ လက်နက်ကိုင်ပြီး တော်လှန်ကြတယ်။ မရနိုင် မဖြစ်နိုင်တဲ့ လိုချင်မှုတွေကို တောင်းတယ်။ ရနိုင် ဖြစ်နိုင်တဲ့ လိုအင်တွေကိုမတောင်းဘဲ ဆန့်ကျင်တယ်။ သိလျက်နဲ့ မျက်ကွယ်ပြုတယ်။ တိုင်းပြည်အတွက် ရေနက်ထဲကို နှစ်ကုန်တယ်။

    “ဖဆပလ၊ ကွန်မြူနစ် ညီညွတ်ကြ”
  “ပြည်တွင်းစစ်ကို တားဆီးကြ”

“အချင်းချင်း မတိုက်နဲ့”
ဆိုနေ ပြောနေတဲ့ကြားထဲကပဲ မြန်မာပြည်ဟာ ပါတီကွဲ၊ လူမျိုးကွဲ၊ ဝါဒတွကွဲပြီး အမျိုးသားရေးပါ နောက်ဆုံးမှာ ကွဲသွားကြတယ်။ တစ်ယောက်နဲ့
တစ်ယောက် ဖမ်းဆီးကြ ကွပ်မျက်ကြတယ်။ ငြိမ်းချမ်းရေး၊ တော်လှန်ရေး၊လက်ဝဲညီညွတ်ရေး၊ (၉)ဦး ကော်မတီ၊ ထကြွသူ၊ လှုပ်ရှားသူ၊ စေ့စပ်သူ၊ ပြည်တွင်းစစ်ရပ်စဲရေး စတဲ့ အမျိုးမျိုး ပေါ်ပေါက်ခဲ့ဖူးတဲ့ မြန်မာပြည်
မဟုတ်ပါလား။ တစ်ပြည်လုံး ဟုန်းဟုန်းတောက်တဲ့မီးပမာ တိုင်းပြည်ဥစ္စာ ပျက်စီးဆုံးရှုံးခဲ့ရပြီး အသက်လည်း ထောင်ပေါင်းများစွာ သေကျေခဲ့ရတယ်။

ငြိမ်းချမ်းရေး မရှိ၊ မိသားစု တကွဲတပြား၊ ဖရိုဖရဲ အကွဲကွဲ အကွာကွာနဲ့ တရားဝင် ရပ်တည်ခွင့်မရကြတဲ့ အသင်းအဖွဲ့တွေ ဖြစ်လာကြတဲ့အခါ အင်အားစုများအချင်းချင်း တွေ့ဆုံ ဆွေးနွေးမှုပြုကြတယ်။ နိုင်ငံရေးယုံကြည်သူက ယှဉ်ပြိုင်မှုကို လိုချင်တယ်။ ဒီမိုကရေစီ နည်းအရ ယှဉ်ပြိုင်ဖို့ဟာ အဓိကဖြစ်တယ်။ သူမသာကိုယ်မနာတဲ့ ငြိမ်းချမ်းရေးလမ်းစဉ်ကို စိတ်ဝင်စားလာကြပြီး “ငြိမ်းချမ်းရေး တကယ်ရမယ်ဆိုရင် ရာဇဣန္ဒြေပဲ့ရုံမက ကြေမွသွား ပါစေ” စတဲ့ စကားတွေ ဆိုသူကဆိုနဲ့ ငြိမ်းချမ်းရေးတစ်ဖက် အပြုတ်တိုက်တစ်ဖက်နဲ့ မြန်မာ့နိုင်ငံရေးဖြစ်စဉ်သမိုင်းမှာ အထင်အရှား ရှိခဲ့ဖူးတယ်။

နုတင်နဲ့ ဆွေငြိမ်း အကြိတ်အနယ် ကြဲကြ။ နုတင်တို့က –
        – ငြိမ်းချမ်းရေးကို ဆောင်ရွက်ပေးမည်။
        – ဒီမိုကရေစီ အခွင့်အရေးများ ပေးမည်။
         – လူမျိုးစုများ လိုလားချက်ကို ပေးမည်။
        – ကြားနေရေးဝါဒ ကျင့်သုံးမည်လို့ ဆိုခဲစကား ဆိုပြတယ်။

သတင်းစာက အမျိုးမျိုးရေး၊ ဝါဒတွေလည်း အမျိုးမျိုး ဖြန့်ကြတယ်။ နိုင်သူ့အပေါ် ကို သဘောထားမကြီး၊ အယုံအကြည်မရှိ အဆိုသွင်းသူက သွင်း၊ လွှတ်တော်မှာ မဲခွဲသူက ခွဲနဲ့ မြန်မာပြည်ရဲ့ မြန်မာ့နိုင်ငံရေး မြင်ကွင်းဟာကွပ်မျက်ပွဲ၊ဖြတ်ပွဲ၊ဆော်ပွဲ၊ကလော်ပွဲများ များခဲ့တာဟာတစ်မျိုးသားလုံးရဲ့ စည်းလုံးညီညွတ်ခဲ့တာတွေကို ထိခိုက်ခဲ့တာအမှန်ပါပဲ။
      “တရားစစ်မှန် ကျင့်ကြံကြမှ
        ချမ်းသာသုခ ရနိုင်မည်။
        တရားတုတွေ ကျင့်နေကြလို့

        ဆင်းရဲဒုက္ခ ရောက်ရသည်။
        ယခုတစ်ဖန် အမှန်လမ်းသို့
        အမြန်လှမ်းဖို့ ချိန်တန်ပြီ။
        သို့မှ တိုင်းပြည်(နိုင်ငံရေးကြောင့်) ဘာသာရေးကြောင့်
        သာယာအေးဆေး ရှိလိမ့်မည်”

ဆိုတဲ့တောင်မြို့ဆရာတော် လင်္ကာဆောင်ပုဒ်နဲ့ မြန်မာတစ်မျိုးသားလုံးအတွက် သတိပေးလိုက်ပါတယ်။

                                    မြန်မာ့နိုင်ငံရေးမြင်ကွင်းဟာ
                              ကွပ်မျက်ပွဲ၊ဖြတ်ပွဲ၊ဆော်ပွဲ၊ကလော်ပွဲတွေ
                              များခဲ့တာဟာ တစ်မျိုးသားလုံးရဲ့ 

                               စည်းလုံးညီညွတ်ခဲ့တာတွေကို
                              ထိခိုက်ခဲ့တာ အမှန်ပါပဲ။

ကိုးကား။ တောမှီရဟန်း၏ “အဝိဟိံသာနိုင်ငံရေး (၂၀၁၆)၊ စာမျက်နှာ ၁၁၇-၁၂၂၊ အဝိဟိံသာနိုင်ငံရေး (၈)” မှကောက်နုတ်ရေးသားဖော်ပြခြင်းဖြစ်သည်။

Loading

Categories
တောင်ကလေးဆရာတော် (တောမှီရဟန်း) ရေးသားသော စာအုပ်များ နိုင်ငံရေး အဝိဟိံသာနိုင်ငံရေး

 အဝိဟိံသာနိုင်ငံရေး (၇)

 ရိုက်နှက်စေတာထက် ခွင့်လွှတ်ပေးလိုက်တာက ပိုကောင်းတယ်။

ဖြစ်နိုင်မယ့် နိုင်ငံရေးစနစ်

တစ်ချိန်က အရှင်တို့တိုင်းပြည်မှာ အုပ်ချုပ်မင်းပြုတဲ့သူတွေရဲ့ နိုင်ငံရေးလမ်းစဉ် ဟာ VIOLENCE ရှိတယ်။ NON-VIOLENCE မရှိပါ။ အဲဒီလမ်းစဉ်နဲ့ လူတွေကို အုပ်ချုပ်မှ လက်နက်ချ အရှုံးပေးကြမယ်အထင်နဲ့ အကြမ်းဖက်မှုမျိုးစုံနဲ့ သုံးပြီး မြန်မာပြည် တစ်နံတစ်လျား တိုက်ပွဲတွေ ဆင်နွှဲကြတယ်။ သူတို့တွေ အောင်မြင်တယ်အထင်နဲ့ နေ့စဉ် အများ ဆင်းရဲမှုတွေ ပြုလုပ်ကြတယ် ဆိုတာကို မသုံးသပ်ဘဲ လက်ငင်း အောင်မြင်မှုတိုက်ပွဲ ဆိုပြီး ကြွေးကြော်မှု ပြုကြတယ်။

မိမိဂုဏ်သိက္ခာကို မထိန်းကျောင်းနိုင်တဲ့ အဲဒီအောင်မြင်မှုမျိုးကို လက်ရုံးအားကိုးတဲ့ သတ္တဝါတစ်ကောင်လို ဖြစ်နေတယ် ဆိုတာကို မသိလိုက်ဘူး။ နောက်ဆုံး ရေရှည်အကျိုးကို မခံစားလိုက်ရဘဲ ငုပ်လျှိုးသွားရတဲ့ နိုင်ငံရေးဖြစ်စဉ်တွေ မြန်မာပြည်မှာ အကြိမ်ကြိမ်အခါခါ ဖြစ်ပေါ်ခဲ့ဖူးတယ်။ ဘယ်နိုင်ငံရေးမဆို NON-VIOLENCE မရှိရင် မအောင်မြင်ပါဘူး။ နိုင်ငံရေးလမ်းစဉ်အားလုံးဟာ စောစောစီးစီး မချီးမွမ်းရပါ။ အချိန်စောင့်ဖို့ လိုတယ်။ အချိန် ကောင်းရတဲ့ နိုင်ငံရေးဟာ တန်ဖိုးရှိတယ်။ နိုင်ငံရေးလုပ်ရင် မိမိကိုယ်မိမိ သူရဲကောင်းတစ်ဦး လို မသတ်မှတ်ရပါ။ သတ္တိရှိသူ၊ ထက်မြက်သူ၊ သာလွန်သူတစ်ယောက်လိုသာ နေရမယ်။ ခွင့်လွှတ်ခြင်းတရားနဲ့ ပတ်သက်ရင် ဟန်ဆောင်မှု ကင်းကင်းနဲ့ ရှင်းရှင်းခွင့်လွှတ်ရမယ်။

အရှင်တို့တိုင်းပြည်ဟာ ကောင်းတာတွေ အမျိုးမျိုး လိုအပ်နေတယ်။ ရေရှည် တိုင်းပြည်အကျိုးကို မဖြစ်နိုင်တဲ့ အုပ်ချုပ်မှုစနစ်မျိုးနဲ့ သွားလို့ မဖြစ်ပါ။ ဆူလွယ်နပ်လွယ်တဲ့ ရက်တိုအကျိုးစီးပွားဟာ အလုပ်မဖြစ်နိုင်တဲ့ နိုင်ငံရေးစနစ်ပါ။ စုပေါင်းလုပ်လို့ရတဲ့ စိတ်နဲ့ ဒီတိုင်းပြည်ကို မတည်ဆောက်နိုင်ရင် အမှားအယွင်းတွေနဲ့၊ ဒဏ်ရာကြီးတွေနဲ့ ရှိနေမှာပါပဲ။ အချင်းချင်း အငြင်းပွားမှုရှိတဲ့နိုင်ငံရေးဟာ မေ့မရတဲ့ (မမေ့နိုင်တဲ့) သမိုင်းဆိုးတွေ၊ မှတ်တမ်း တွေ ရှိထားတယ်။ မြန်မာလူထုတစ်ရပ်လုံး အကျိုးစီးပွားဖြစ်မယ့် နိုင်ငံရေးမူဝါဒလမ်းစဉ်ကို ဖြစ်နိုင်မယ့် နိုင်ငံရေးစနစ်နဲ့ မုချ ချမှတ်ရမယ်။

ပြည်ထောင်စုတိုင်းပြည်တစ်ပြည်

အရှင်တို့ဟာ တိုင်းပြည်အကျိုးကို သက်သက်မျှ တာဝန်ယူရန် ဆန္ဒရှိကြတယ်။ နက်ရှိုင်းတဲ့ သတ္တိထူးတွေ အပြည့်အဝရှိတယ်။ ယုံကြည်မှု ခံယူချက်တွေ ထာဝရပါပဲ။ သို့သော် နိုင်ငံရေးအားနည်းတဲ့ မြန်မာတိုင်းပြည်ကို ပိုမိုကောင်းမွန်တဲ့ နိုင်ငံရေးမူဝါဒ မဖန်တီးနိုင်တာဟာ စာရွက်ပေါ်မှာ ကျင့်သုံးတဲ့ နိုင်ငံရေးမူဝါဒကြောင့်လို့ မြင်တယ်။ အရှင်တို့ရဲ့ နိုင်ငံရေးဟာ မြို့ကြီးတွေမှာ တည်ဆောက်ထားတဲ့ အဆောက်အအုံတွေ မဟုတ်ပါ။ တောရတွေမှာ တည်ဆောက်ထားတဲ့တဲ မဟုတ်ပါ။ လူတန်းစားမြင့်လာအောင် စုရုံးဖွဲ့စည်း ထားတဲ့ လူမှုအကျိုးပြုတဲ့ အဖွဲ့အစည်းမဟုတ်ပါ။ အရှင်တို့တိုင်းပြည်ဟာ ပြည်ထောင်စု တိုင်းပြည်တစ်ပြည်ပါ။ ပြည်ထောင်စုစနစ်၊ ပြည်ထောင်စုအသိ၊ ပြည်ထောင်စု လူမှုအဖွဲ့ အစည်းတွေ. ဖြစ်ပါတယ်။

 ကျင့်ဝတ်ဝတ္တရားနဲ့ သက်ဆိုင်တဲ့ ပညာရပ်

များသောအားဖြင့် လူမှုအဖွဲ့အစည်းတွေဟာ နိုင်ငံ၊ လူမျိုး၊ ဘာသာ စတဲ့ သီးခြား ဖြစ်နေတဲ့ပုံစံနဲ့ ဖွဲ့စည်းစုစည်းထားကြတယ်။ သီးခြားစီ စုစည်းဖွဲ့စည်းတဲ့စနစ်ဟာ အတ္တ ဖက်တွယ်တဲ့ စနစ်မျိုးတွေပါ။ ဒီစနစ်မျိုးလို တည်ထောင်တဲ့တိုင်းပြည်ဟာ မကြာခဏဆိုသလို မကောင်းကျိုးများ၊ ခံစားတွေ့ကြုံနေရတယ်။ မနေမနားဘဲ ကွဲပျက်ကြတယ်။ အရှင်တို့ဟာ လူ့သမိုင်းကို တစ်လျှောက်လုံး လေ့လာရမယ်။ အဆက်မပြတ် ဖြစ်စဉ်ဖြစ်ရပ်များကို လေ့လာ ရမယ်။ လူတို့ရဲ့ သဘောသဘာဝအကြောင်းကို အကုန်အစင်မသိရင် “လူမှုဘဝနိုင်ငံရေး လမ်းစဉ်ကို သိနိုင်မှာ မဟုတ်ပါ။ နိုင်ငံရေးဆက်စပ်ပုံအမျိုးမျိုးကို သိလိုရင် လူမှုဘဝ ဖြစ်စဉ်ဖြစ်ရပ်ကို လေ့လာပါက မြင်နိုင်ပါတယ်။ လူတွေ ကြိုးစားအားထုတ်တဲ့ နိုင်ငံရေးဟာ လူမှုဘာသာရပ်ပညာရေးပါပဲ။ လူမှုဘာသာရပ်ပညာဟာ ကျင့်ဝတ်ဝတ္တရားနဲ့ သက်ဆိုင်တဲ့ ပညာရပ်ဖြစ်တယ်။

ဒါကြောင့် တိုင်းပြည်တစ်ပြည်မှာ
(၁) အချင်းချင်း ချစ်ဖွယ်စကား ပြောခြင်း၊
(၂) ပြန်လည်ပြင်ဆင် သုံးသပ်ခြင်း
(၃) နားလည်မှု ရှိခြင်း၊
(၄) အပေးအယူထားရှိခြင်း
ရှိမှပဲ နိုင်ငံနဲ့ ပြည်သူလူထု ကြီးပွားချမ်းသာတိုးတက်မယ်။

ဒုက္ခပေါင်းစုံရောက်ကြ

ကမ္ဘာပေါ်မှာ လက်နက်ဖျက်သိမ်းရေးကို ကြိုးစားကြပေမယ့် လျှော့ချကြရန် ဆန္ဒမရှိပါ။ လက်နက်အမျိုးမျိုးသာ တိုးတက်တီထွင်စမ်းသပ် ထုတ်လုပ်ကြတယ်။ ဒီပုံဒီနည်း အတိုင်းပဲ လူမှုဘာသာ နိုင်ငံရေးပညာရပ်များကို အကြမ်းဖက်မှုမရှိအောင် မတားဆီး မပိတ်ပင်နိုင်လေသမျှကာလပတ်လုံး နိုင်ငံရေးအုပ်ချုပ်မှုစနစ်ဟာ တာဝန်မကျေသော၊ အသက် ဘေးမကင်းသော နိုင်ငံရေးစနစ်ပဲ ရမယ်၊ ဖြစ်မယ်။ ယနေ့ လူ့ဘုံအလယ်မှာ ဘယ်နိုင်ငံရေး စနစ်က ကောင်းတယ်၊ ဆိုးတယ် ဆိုတာကို လူတွေက ရွေးချယ်နေကြတယ်။ ခေတ်အဆက် ဆက်က ဆင်းသက်လာတဲ့ နိုင်ငံရေးစနစ်ကို (မိမိတို့ကြိုက်နှစ်သက်တဲ့ နိုင်ငံရေးကို) မိမိတို့ တိုင်းပြည်နဲ့ လူမျိုးအတွက် ကာကွယ်ထိန်းသိမ်းစောင့်ရှောက်နိုင်ရန် သင်ယူမှတ်သားကြတယ်။ အချို့ နိုင်ငံရေးစနစ်ကြောင့် တိုင်းပြည်မှာ အဆိပ်အတောက်တွေဖြစ်ပြီး အမျိုးမျိုး ဒုက္ခရောက် ခဲ့ကြတယ်။ အချို့သော တိုင်းပြည်က ခေတ်ကာလအဆက်ဆက် မိဘဘိုးဘွားများ လက်ခံ အတည်ပြုထားတဲ့ ဘုရင်အုပ်စိုးတဲ့စနစ်နဲ့ နေကြတယ်။ ပုဂ္ဂိုလ်ကိုးကွယ်တဲ့စနစ်၊ အကြောက် တရား သက်သက် နေထိုင်ရတဲ့စနစ်၊ ကျွန်သားပမာ အလုပ်လုပ်ရသောစနစ်၊ လုပ်အားပေး ရသော စနစ်ပေါင်းစုံနဲ့ လူသားတွေရဲ့ စုရုံးစုဖွဲ့ အုပ်ချုပ်တဲ့စနစ်တွေအကြောင်းကို လူမှုဘဝ နိုင်ငံရေးသမိုင်းကို လေ့လာကြည့်မိသောအခါ လူတွေရဲ့ ပြင်းထန်တဲ့ ဒေါသအကြောင်းတွေ ကို စိတ်ပျက်ဖွယ်ရာများ မြင်တွေ့ရတယ်။ နေနိုင်တဲ့နည်းနဲ့ နေလို့ရတဲ့ လောကကို စုစည်း ဖွဲ့စည်းတဲ့စနစ်ကြောင့် ဒုက္ခတွေပေါင်းစုံ ရောက်ကြတယ်။

လူ့ဂုဏ်ရည်

လူတွေဟာ စားဝတ်နေရေးအတွက်နဲ့ ရုန်းကန်နေကြတယ်။စားဝတ်နေရေးကြောင့် ကိုယ်ကျိုးဖက်မှုတွေ ကြီးထွားတယ်။ ကြီးထွားတဲ့ကြီးပွားမှုဟာ အများအသုံးဝင်တဲ့ ကောင်း ကျိုး မဟုတ်လေတော့ ဖက်တွယ်သူကပဲ နိမ့်ကျသွားတယ်။ လူတွေဟာ နိမ့်ကျတဲ့အလုပ်ကို ဘာကြောင့် ပျော်ပျော်ကြီး လုပ်နိုင်ကြရတာလဲ။ အဲဒီအလုပ်ကို လုပ်လို့ ဂုဏ်ရည်ထူးတွေ အမျိုးမျိုး ရလာကြပါသလား။ လူ့ကျင့်ဝတ်နဲ့ ဆိုင်တဲ့ဂုဏ်ကို လက်လွတ်စပယ် လုပ်လာရင် အန္တရာယ်ကြီးမားပါသလား။ စဉ်းစားစေချင်ပါတယ်။ လူ့ဂုဏ်ရည်ဖြစ်တဲ့ မေတ္တာတရားနဲ့ လူမှုဘဝ လောကကို ဖွံ့ဖြိုးအောင် လုပ်ပေးနိုင်တဲ့ နိုင်ငံရေးရည်ရွယ်ချက်မျိုး မြန်မာပြည်မှာ မဖြစ်မနေ တည်ထောင်ပေးရမယ်။

အစစ်အမှန်အလုပ်

          မြန်မာပြည် လူမှုရေးလောကကိုလည်း  – 
(၁) စိတ်စေတနာ ကောင်းခြင်း၊
(၂) လူကျင့်ဝတ် ထိန်းသိမ်းခြင်း၊
(၃) စိတ်စင်ကြယ်ခြင်း၊
(၄) အသိပညာ ဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်ခြင်း
လေးမျိုးနဲ့ အလေ့အကျင့် ဓလေ့ထားပေးရမယ်။

လွယ်ကူသော လိုက်နာခြင်းမျိုး၊ ဒါမှမဟုတ် လွယ်ကူစွာ ကျင့်ကြံနိုင်သော အကျင့် သိက္ခာမျိုး စောင့်ထိန်းတတ်ရန် လူထုကို နိုင်ငံရေးလမ်းစဉ်ကောင်း ချမှတ်ပေးနိုင်ရမယ်။

အရှင်တို့တိုင်းပြည်ဟာ ပရိယာယ်ပါတဲ့နိုင်ငံရေးနဲ့ တည်ဆောက်ထားတဲ့ တိုင်းပြည်မဟုတ်ပါ။ ပရိယာယ်များတဲ့ခေါင်းဆောင်ကိုလည်း မယုံကြည်ပါ။ ထိမ်ဝှက်ထားတဲ့ နိုင်ငံရေး အကြောင်းအရာတွေကိုလည်း မယုံကြည်ပါ။ အလွန်ဆိုးရွားတဲ့သူကို နိုင်ငံ့ခေါင်းဆောင် မထားပါ။ အသိအမှတ်မပြုပါ။ မိုက်မဲတဲ့စိတ်ဓာတ်ရှိသူ၊ သို့မဟုတ် တိုင်းပြည်နဲ့ မတန်တဲ့သူကို ဘယ်တော့မှ အစိုးရ မဖြစ်ရပါ။ အဲဒီလိုမျိုးသာ အစိုးရဖြစ်လာခဲ့ရင် သူတို့ရဲ့ ပူးပေါင်း ဆောင်ရွက်မှုလုပ်ငန်းဟာ အရှင်တို့ရဲ့တရား ဖြစ်လာပြီ။ အဲဒီတရားကို မတရားခြင်းနဲ့ မဆန့်ကျင်ဘဲ တရားသဖြင့်နဲ့ ဆန့်ကျင်မှုများ လုပ်ရမယ်။ ညီညွတ်မှုအတွက် အသက်နဲ့ လဲရမယ်ဆိုရင်လည်း လဲရမှာပဲ။ အတွက်အားလုံးနဲ့ အမြင့်ဆုံးစွန့်လွှတ်ဖို့ မိမိမှာ အဆင်သင့် (အရန်သင့်) ဖြစ်အောင်နေရမယ်။ အသက်နဲ့ ပေးဆပ်ရခြင်းအလုပ်ဟာ အောင်မြင်ခြင်း အစစ်အမှန် အလုပ်ပါ။

               ဒါကြောင့် အရှင်တို့ဟာ – 

               (၁) NON-VIOLENCE ကို သတိကြီးစွာ လက်ကိုင်ထားပြီး
(၂) NON-CO-OPERATION နဲ့ စောင့်ထိန်းမှု လုပ်ရမယ်။
အရှင်တို့ ခံယူချက်ကို အနိုင်ယူတဲ့သူများ သိဖို့ပဲ လိုပါတယ်။   
ဒီနည်း ဒီပုံနဲ့ တိုင်းပြည်၊ လူမျိုး အများသူငါအကျိုးကို သယ်ပိုးဆောင်ရွက်ခွင့် ရတာကြောင့် အရှင်တို့အားလုံး ဝမ်းသာရမယ့်အတွက် အားလုံးနဲ့ အသက်ပေးစွန့်လွှတ်ခဲ့ ကြတဲ့ လူမှုဘဝနိုင်ငံရေးသမားတိုင်း ကောင်းရာဘုံဌာန ရှိရန်မလိုပါ။ ဆုတောင်းခြင်းနဲ့ အသက်ရှင်ခြင်းကိုလည်း မလိုပါ။ ပေးဆပ်မှုမဟုတ်တဲ့ စွန့်လွှတ် အနစ်နာခံမှုအတွက်နဲ့ ပေးခဲ့တဲ့အသက် ဖြစ်တာကြောင့် ကြီးကျယ်စွာ ချီးမွမ်းရန်လည်း မလိုပါ။ နောက်ဆုံး လူမှုဘဝ၊ လူမှုလောကအတွက်နဲ့သာ အသက်ကို စွန့်လွှတ်ပေးကမ်းရခြင်းဟာ လိုရာဆုထူး ရဖို့ပါပဲ။ မြင့်မြတ်သူတို့ရဲ့ တိုင်းပြည်၊ မြင့်မြတ်သူတို့ရဲ့ နှလုံးသား၊ မြင့်မြတ်သူတို့ရဲ့ရင်ခွင်ဟာ ဒီမြန်မာပြည်ပါပဲ ဆိုတာကို လူသားတိုင်း သိဖို့ကိုပဲ လိုချင်ပါတယ်။

အရှင်တို့ သိတဲ့ အသိဉာဏ်ဟာ လူတိုင်း ဆင်းရဲခြင်း လွတ်ကင်းဖို့အတွက်ပါ။ ဆင်းရဲခြင်းလွတ်ကင်းဖို့ မိမိကိုယ်မိမိ ပေးထားပါတယ်။ အရှင်တို့ရဲ့အသိဟာ မိမိကိုချစ်တဲ့သူနဲ့ မိမိကိုနစ်နာအောင် လုပ်တဲ့သူ၊ မိမိကို မကြိုက်တဲ့သူတွေ အားလုံးကို ခွဲခြားထားပြီး ဆောင် ရွက်လုပ်ကိုင်တဲ့နိုင်ငံရေး မဟုတ်ပါ။ တစ်လောကလုံးအတွက်ပါ။ အရှင်တို့ရဲ့နှလုံးသားဟာ သက်ရှိ၊ သက်မဲ့ ဖျက်ဆီးမှုနဲ့ ထိခိုက်နစ်နာမှု၊ ပြုမူမှုကို မလိုလားပါ။

          အရှင်တို့ဟာ – 
(၁) မကောင်းမှုကို ကောင်းမှုဖြင့်
(၂) နစ်နာမှုကို ချစ်ခင်ရင်းနှီးမှုဖြင့်
(၃) မုန်းတီးမှုကို ချစ်ခင်ကြင်နာမှုဖြင့်
(၄) ထိခိုက်နစ်နာမှုကို မေတ္တာထားမှုဖြင့် မြန်မာ့နိုင်ငံရေး အောင်မြင်မှု ကိုအန္တိမ အဖြစ် ထားရှိရန် ကြိုးစားအားထုတ်မယ်။
အရှင်တို့ရဲ့ မြန်မာ့နိုင်ငံရေးဟာ ဘယ်သတ္တဝါ အသက်ဇီဝကိုမှ နစ်နာထိခိုက်ဖျက်ဆီးမှု မရှိရပါ။ သူတော်ကောင်း အတွင်းစိတ်ဓာတ်နဲ့ မေတ္တာထားပြီး စစ်မှန်တဲ့ တိုင်းပြည်မြေနေရာပါ။

         အရှင်တို့ရဲ့စိတ်ဟာ တိမ်းစောင်းမှု လွယ်ကူပါတယ်။ လှုပ်ရှားပြောင်းလဲမှု မြန်ဆန် တယ်။ ဒါပေမဲ့ မိမိရဲ့ရည်ရွယ်ချက်ကိုတော့ မြန်မြန်ဆန်ဆန် . လုပ်ရအောင်လုပ်ပါ။ မိမိ ရယူလိုတဲ့အရာကို ဖိနှိပ်ပြီး မရယူပါ။ မတိုက်ယူပါ။ မူဘောင်ထားပြီး ရယူမယ်။ အများ ဒုက္ခလွတ်ကင်းလိုတဲ့ ဆန္ဒတစ်ခုတည်းနဲ့ပဲ တောင်းဆိုမှုတွေကို လုပ်မယ်။ မရတာကိုလည်း မတောင်းပါ။ ဥပမာ ဥပဒေကို ပြင်ဆင်ပေးဖို့၊ အုပ်ချုပ်မှုစနစ်ကို ပြောင်းလဲပေးဖို့အတွက်ပဲ။ များသောအားဖြင့် လူတွေရဲ့ စိတ်ဓာတ်ဟာ မကျေနပ်မှုနောက်ကို အမြဲတမ်း ရောက်တယ်။ ကလဲ့စားချေမယ်။ မကောင်းမှုနဲ့ တုံ့ပြန်မယ်၊ ကျေမယ်၊ ချေမယ်။ အရှင်တို့ရဲ့စိတ်ဟာ တရားခံကို ကြိုးစင်တင် ကွပ်မျက်ဖို့မဟုတ်။ အယူခံဝင်ခွင့် ပေးထားတဲ့ စိတ်မျိုးပါ။

                အရှင်တို့ဟာ –
 (၁) စည်းလုံးညီညွတ်မှုအမှန်တရားနဲ့
(၂) အကြမ်းမဖက်မှုတရားကို နားလည်ကြသူတွေပါ။ အသိဉာဏ်နိုးကြားတဲ့သူတွေ ပါ။ ဘယ်သူမှ ဟန့်တားနှောင့်ယှက်လို့ မရတဲ့ အရှင်တို့ရဲ့ဆန္ဒကို လွယ်ကူစွာ နောက်ဆုတ် ခြင်း မရှိပါ။ အချည်းနှီးမထားပါ။ လဲရင်လည်း ပြန်ထမယ့်သူတွေပါ။ အရှင်တို့ရဲ့ကိုယ်၊ အရှင်တို့ရဲ့စိတ်ကို ဆင်းရဲခြင်းရောက်အောင် ပြုတဲ့သူကို မလွတ်တမ်း အာရုံထားမှာပါ။ ဒုက္ခဆင်းရဲခြင်းကို ရှုလို့ အရှင်တို့ ဒုက္ခမရ မဖြစ်ပါ။ အေးချမ်းမှုသုခကိုရဖို့ ဆင်းရဲခြင်း အာရုံကို ရှုထားပါ။ လူသားတစ်ရပ်လုံးအတွက် နိုးကြားတဲ့ စိတ်ဓာတ်ပါ။

  –  ကိုယ်ကျိုးမဖက် စေတနာအပြည့်ရှိတဲ့စိတ် – နိုးကြားတဲ့စိတ်
 –   မေတ္တာစိတ်များ
–   တိုင်းပြည်လူမျိုးအပေါ်မှာ ထားနိုင်ကြပါစေ။

 အရှင်တို့ရဲ့ တိုင်းပြည်ဟာ
ပရိယာယ်ပါတဲ့ နိုင်ငံရေးနဲ့ တည်ဆောက်ထားတဲ့ တိုင်းပြည် မဟုတ်ပါ။ပရိယာယ်များတဲ့ ခေါင်းဆောင်ကိုလည်း မယုံကြည်ပါ။
ထိမ်ဝှက်ထားတဲ့ နိုင်ငံရေးအကြောင်းအရာတွေကိုလည် မယုံကြည်ပါအလွန်ဆိုးဝါးတဲ့သူကို နိုင်ငံ့ခေါင်းဆောင် မထားပါ။

ကိုးကား။ တောမှီရဟန်း၏ “အဝိဟိံသာနိုင်ငံရေး (၂၀၁၆)၊ စာမျက်နှာ ၁၁၁-၁၁၆၊ အဝိဟိံသာနိုင်ငံရေး (၇)” မှကောက်နုတ်ရေးသားဖော်ပြခြင်းဖြစ်သည်။

Loading

Categories
တောမှီရဟန်း နိုင်ငံရေး အဝိဟိံသာနိုင်ငံရေး

အဝိဟိံသာနိုင်ငံရေး (၆)

အများအကျိုးစီးပွားကို လုပ်သူသည် ငတ်မွတ်ခြင်းနှင့် ရင်ဆိုင်ကြရစမြဲ ဖြစ်၏။ ထိုသို့ ရင်ဆိုင်ရသောအချိန်၌ မိမိကိုယ်တိုင် စိတ်ဓာတ်မကျရန် လို၏။ နောက်မဆုတ်ရန် လို၏။ အားမလျှော့ရန် လို၏။ စိတ်ဓာတ်ကျ၊ ဆုတ်ခွာအားလျှော့မိလျှင် ကျဆုံးမှုဖြစ်မည်။ ဆက်၍သာ ကြိုးစားရမည်။

သုံးသပ်ဆင်ခြင်

အရှင်တို့ဟာ လွတ်လပ်မှုကို အားကိုးဖို့ အမှန်တရားကို ကျင့်ကြံစောင့်ထိန်းရမယ့် သူတွေပါ။ မိမိရဲ့တိုင်းပြည်ကို မိသားစုကြီးတစ်ခုလို ချစ်ရမယ်။ ပြည်သူလူထုကို လုပ်ကျွေး ပြုရမယ်။ အရှင်တို့တိုင်းပြည်ကို လွတ်လပ်ရေးရယူခဲ့စဉ်က ကိုယ်ထူးကိုယ်ချွန်ခဲ့ရတဲ့သူတွေ ပါ။ ဘယ်သူ့ကိုမှ အမှီမပြုပါ။ ကိုယ့်အားကိုယ်ကိုးခဲ့တဲ့ဘဝကို မမေ့သင့်ပါ။ အရှင်တို့ လက်ရှိဘဝကို သုံးသပ်ပါ။ အားရမှု၊ ရွှင်လန်းမှု၊ စိတ်ပျက်မှု၊ ဝမ်းသာဝမ်းမြောက်နဲ့ ဒုက္ခ ဆင်းရဲမှုတွေဖြစ်ရတာဟာ ဘယ်သူမဆို ခံစားရတာချည်းပါ။ဒီသဘောတရားဟာ ပြုခဲ့တဲ့ အကြောင်းကြောင့်ရတဲ့ အကျိုးတရားပါ။ အရှင်တို့ဟာ လူ့ဘဝကိုအခြေခံတဲ့ မှန်တဲ့အသိဉာဏ် ရှိပါတယ်။ အတွေးမှန်လည်း ရှိပါတယ်။ နက်ရှိုင်းတဲ့အသိပညာနဲ့ မိမိရဲ့တိုင်းပြည်ကို အလုပ် အကျွေးပြုဖို့ မိဘ၊ ဘိုးဘွားတွေက အဆုံးအမပေးခဲ့တယ်။ ချီးကျူးမှု၊ အားပေးမှုတွေ ပေးခဲ့တယ်။

အရှင်တို့ နေ့စဉ် မြင်တွေ့ခံစားနေရတဲ့ ဘဝဖြစ်စဉ်အခြေအနေဟာ ကြမ်းတမ်းတဲ့ ပုံတွေ အများကြီး တွေ့ရတယ်။ မုန်းတီးမှု၊ ပဋိပက္ခ၊ လူမျိုးအချင်းချင်း၊ လူမျိုးကြီးက လူမျိုးငယ်အပေါ် (လူများစုနဲ့ လူနည်းစုအချင်းချင်း) အနိုင်ကျင့်ခြင်း၊ နှိပ်စက်ခြင်း၊ ဖိနှိပ်ခြင်း၊ လုပ်ကြတာတွေဟာ နိုင်ငံရေးအရ အုပ်ချုပ်မှုစည်းမျဉ်းဥပဒေကြောင့်ပါလို့ မမြင်သင့်ပါ။

နေ့စဉ် စီးပွားရေး၊ လူမှုရေးနဲ့ ရောင်းဝယ်ရေးစနစ်တွေကိုလည်း သုံးသပ်ဆင်ခြင်သင့်ပါတယ်။ အရှင်တို့ကိုယ် အရှင်တို့ မသုံးသပ်နိုင်ရင် မျိုသိပ်ခံစားမှုတွေ မထားသင့်ပါ။ မျိုသိပ်ထားမှုတွေ ဟာ ခါးသီးတဲ့ ပေါက်ကွဲမှုတွေ ဖြစ်တတ်တယ်။ လူတွေရဲ့ ဖြစ်စဉ်အကြောင်းကို လေ့လာပါ။များသောအားဖြင့် မျိုသိပ်ထားမှုကြောင့် လှုပ်ရှားမှုတွေ တိုးလာတယ်။ ထိပါးမှုတွေ များလာတယ်။

မေတ္တာကျင့်ဝတ်တရားများ

လူမှုဘဝနိုင်ငံရေးဟာ အစဉ်အမြဲ လည်ပတ်နေပါတယ်။ ရပ်တန့်သွားခြင်း မရှိပါ။ ၂ရပ်တန့်သွားခြင်းမရှိတဲ့နိုင်ငံရေးကို အသိပညာနဲ့ လေ့လာရမယ်။ ဆည်းပူးရမယ်။ လူ့အဖွဲ့ အစည်းများ အသိပညာ ရှိရမယ်။ လိမ္မာရမယ်။ ကျွမ်းကျင်ရမယ်။ ဘယ်အရာမဆို တစ်ခုနဲ့ တစ်ခု အချင်းချင်း ဆက်စပ်မှုရှိနေတယ် ဆိုတာကို လက်ခံရမယ်။

အရှင်တို့ဟာ ဂေဟအဆက်အစပ် လုပ်ဆောင်မှုတွေ ရှိနေရမယ်။ တစ်ဦး တစ် ယောက်တည်း ရပ်တည်ရန်အတွက် အများနဲ့ ဆက်စပ်ရမယ်။ အရှင်တို့ရဲ့ စိတ်ထားကိုလည်း-

  • စွမ်းနိုင်အောင်
  •  ဖြောင့်မတ်အောင်
  •  အလွန်ဖြောင့်မတ်အောင်
  • ဆိုဆုံးမလွယ်ကူအောင်
  • နူးညံ့ပျော့ပျောင်းအောင်
  • မာန်ထောင်လွှားခြင်း မရှိအောင်
  • ရောင့်ရဲလွယ်ကူအောင်
  • ပြုစုမွေးမြူလွယ်ကူအောင်   (လွယ်ကူသူဖြစ်အောင်)
  • ကိစ္စနည်းပါးအောင်
  • ပေါ့ပါးဖျတ်လတ်ဖြစ်အောင် 
  • ငြိမ်ငြိမ်သက်သက်ရှိအောင်
  • ဆင်ခြင်ဉာဏ်များ ရင့်ကျက်အောင်
  • မကြမ်းတမ်း၊ မရိုင်းပျသူဖြစ်အောင်
  • မကပ်ငြိ၊ မတွယ်တာသူဖြစ်အောင်
  • ပညာရှိများ ပြစ်တင်ကဲ့ရဲ့ဖွယ်ဖြစ်စေမယ့် … အသေးအဖွဲ မကောင်းမှုတစ်ခုခုသော်မှ မပြုအောင် (အဘိဓမ္မာကျမ်းများမှ ညွှန်ကြားထားတဲ့) အခြေခံမေတ္တာကျင့်ဝတ်တရားများ လေ့ကျင့်ရမယ်။

ပဋိပက္ခစုံတဲ့တိုင်းပြည်

အရှင်တို့ရဲ့တိုင်းပြည်ရေးဟာ ပဋိပက္ခဖြစ်ပွားမှု အသက်ရင့်နေပါပြီ။ သက်ရင့်တဲ့ ပဋိပက္ခဟာ ကြမ်းတမ်းတဲ့ ပြဿနာတွေသာ မွေးထုတ်တယ်။ လူမျိုးရေးပဋိပက္ခ၊ နှိပ်စက် ၅ ရန်ပြုမှု ပဋိပက္ခ၊ အုပ်ချုပ်ရေးပဋိပက္ခ စတဲ့ ပဋိပက္ခစုံတဲ့ တိုင်းပြည်တစ်ပြည် ဖြစ်လာခဲ့ရ တာဟာ ဖန်တီးသူတွေရဲ့ စိတ်ကူးနောက်ကို လိုက်ပါဖြစ်ရတဲ့ နိုင်ငံရေးကြောင့်ပါ။ “ငါ လုပ်ရင်ဖြစ်တယ်” ဆိုတဲ့ စိတ်ကူးစိတ်သန်းတွေကြောင့် (ထင်တိုင်းလုပ်တဲ့ အပြုအမူကြောင့်) မြန်မာ့လူမှုဘဝနိုင်ငံရေးဟာ မတည်ငြိမ်ဘဲ ဖြစ်ခဲ့ရတယ်။ ဒီလိုဖြစ်အောင် ဖန်တီးလိုစိတ် မရှိ (မပါ)ပေမယ့် ဖြစ်သွားခဲ့တဲ့ အဆိုးတရားတွေကြောင့် သမိုင်းမှာ ပြင်ဆင်လို့ မရတာတွေ ကျန်ရစ်ခဲ့တယ်။

ထာဝရအေးငြိမ်းရေးအတွက်

အရှင်တို့ဟာ အနာဂတ်ကို မျှော်လင့်မထားကြတဲ့သူတွေ မဟုတ်ပါ။ မျှော်လင့်ချက် ဆိုတာ လွယ်ကူစွာနဲ့ မစွန့်လွှတ်နိုင်ပါ။ မျှော်လင့်ချက်နဲ့ အားနည်းချက် တွေ့ရတာမျိုးဟာ ဘဝမှာ အရှုံးဆုံးပါပဲ။ အရှင်တို့ဘဝဟာ ခေတ္တမဟုတ်ပေမယ့် ထာဝရအေးငြိမ်းရေးအတွက် ကိုတော့ ရည်ရွယ်ချက်ထားပြီး မျှော်လင့်နေကြတယ်။ အားလုံးက လူသားတွေပါ။ ပျော်ပျော် ရွှင်ရွှင် ချမ်းချမ်းသာသာနဲ့ နေထိုင်လိုကြပါတယ်။ မျှော်လင့်သလို မဖြစ်လာတဲ့ကိစ္စများ မဖြစ်လိုကြပါ။ လူ့ရဲ့သဘောမှာ အပျက်အစီးမရှိတဲ့ ဝန်းကျင်ပဲ ဖြစ်ချင်ကြတယ်။ မြင်ချင်ကြ တယ်။ ငြင်းပယ်မှု၊ ထုတ်ပယ်မှုများကို မလိုချင်ကြပါ။

အုတ်မြစ်ကောင်း

ဘယ်မူ၊ ဘယ်ဝါဒ၊ ဘယ်သူတွေမဆို အပြုအမူ မကောင်းမှု ပါတတ်တယ်ဆိုတာ ကို နားလည်ထားရမယ်။ အဲဒီသဘောတရားဟာ မေ့ပစ်လို့ မရတဲ့ သတိပေးသဘောတရား ပဲ။ နိုင်ငံရေးဟာ စုံလင်တဲ့၊ အကြမ်း၊ အနုသဘောတရားတွေ ပါတယ်။ ရန်ငြိုးအာဃာတ ထားတဲ့ နိုင်ငံရေး၊ ပူးပေါင်းလုပ်ဆောင်တဲ့နိုင်ငံရေး၊ ဒဏ်ခတ်မှု အပြစ်ဖို့မှ မပါတဲ့နိုင်ငံရေး စတဲ့ နိုင်ငံရေးမှာ မြန်မာပြည်နိုင်ငံရေးဟာ အခက်ဆုံး အစမ်းသပ်ခံနိုင်ငံရေးမျိုးလို ဖြစ်နေ တယ်။ ရန်သူနောက်ကို လိုက်တဲ့သူဟာ တစ်နေ့နေ့မှာ ရန်သူစက်ကွင်းနဲ့ မလွတ်သလို စည်းစနစ် ယိုယွင်းပျက်စီးတဲ့နိုင်ငံရေးပုံစံ မဖြစ်အောင် မြန်မာ့နိုင်ငံရေးကို အုတ်မြစ်ကောင်း တည်ထားပေးနိုင်ရမယ်။

လေ့လာသုံးသပ်ဖို့လို

မြန်မာပြည်မှာ စေ့စပ်လို့ မရတဲ့ နိုင်ငံရေး မရှိပါ။ မကောင်းဆိုးဝါးလုပ်နေတဲ့ နိုင်ငံရေးလည်း မရှိပါ။ အဆိုးအပြစ်တွေကို ဝေဖန်သုံးသပ် ပိုင်းခြားတတ်တဲ့ နိုင်ငံရေး ဖြစ်အောင် မြန်မာနိုင်ငံရေးလောကကို ဖန်တီးပေးနိုင်ရမယ်။ ကောင်းတဲ့နိုင်ငံရေးကို- ဖန်တီး ပေးတဲ့ အချိန်မှာ လှည့်စားမှုများခံရတတ်တယ်။ လှည့်စားမှုများတဲ့ နိုင်ငံရေးဟာ ယုတ်မာ မှုတွေ ဖြစ်တတ်တယ်။ ယုတ်မာမှုမရှိတဲ့ နိုင်ငံရေးသာ တရားမှန်ဘက်ကို ရပ်တည်တယ်။ အထူးသဖြင့် ယုတ်မာမှုအချင်းချင်း ထောက်ပံ့ကူညီတဲ့နိုင်ငံရေး ဖြစ်လာရင် အဲဒီဖြစ်စဉ် အတိုင်း ရပ်တည်တဲ့နိုင်ငံရေးအားလုံးက တည်မြဲတယ် မရှိပါ။ တည်မြဲသန့်ရှင်းမှု မရှိတဲ့ နိုင်ငံရေးဟာ ယုတ်မာရေးပဲ အကျိုးပေးသွားကြတယ်။

ဒီနေရာမှာ နိုင်ငံရေးမြင်ကွင်းသဘောတရားတစ်မျိုး ဆွေးနွေးလိုပါတယ်။ မကောင်း ဆိုးဝါးကို ကျူးလွန်တဲ့နိုင်ငံရေးကို ဘယ်သူမှ မထောက်ခံပါ။ (အားမပေးပါ။) ဦးဆောင်သူက အာဏာ အပြည့်အဝ အားစိုက်ထည့်ရင် အားစိုက်တဲ့သူကို ရန်ငြိုး(အာဃာတ) မထားဖို့ လိုတယ်။ သူ့ရဲ့လုပ်ငန်းကိုလည်း ဝိရောဓိ (ဆန့်ကျင်ဘက်) မလုပ်ဖို့လိုတယ်။ နောက်ဆုံး ချစ်ခင်မှုတရားမပါတဲ့ အဲဒီနိုင်ငံရေးဟာ သူ့အလိုလို အားကုန်ပြီး ရုပ်သိမ်းသွားမယ် ဆိုတာ နားလည်စေချင်တယ်။ လုပ်နေရင်းနဲ့ ရုပ်သိမ်းရတဲ့ နိုင်ငံရေးဟာ ရည်ရွယ်ချက်မပါတဲ့ နိုင်ငံရေးပါ။ ခေါင်းဆောင်မှု မပါတဲ့ နိုင်ငံရေးပါပဲ။ အဲဒီလို နိုင်ငံရေးမျိုး မြန်မာပြည်မှာ ရှိခဲ့ဖူးပြီလား ဆိုတာ လေ့လာသုံးသပ်ဖို့ လိုပါတယ်။

ကံမြောက်တဲ့နိုင်ငံရေး

လူတွေဟာ နိုင်ငံရေးဘုံသားအဖြစ် နေကြတာကို ကိုယ်တိုင်မသိကြပါ။ အခက်ဆုံး စမ်းသပ်မှုပါတဲ့ နိုင်ငံရေးကိုလည်း နားမလည်ကြပါ။ ပြောင်းလဲလာတဲ့ နိုင်ငံရေးစည်းစနစ် ကိုလည်း အများအပြား နားမလည်နိုင်ကြသေးပါ။ ယိုယွင်းပျက်စီးသွားကြတဲ့ လူမှုကမ္ဘာကို နိုင်ငံရေးရဲ့ စနစ်အောက်ကိုတော့ တဖြည်းဖြည်း ရောက်သွားကြပြီ ဆိုတာကို သိနေကြပါပြီ။ အနှစ်အဖြစ် လိုက်နာကျင့်ကြံမှုရှိတဲ့ နိုင်ငံရေးကို မြန်မာပြည်မှာ ထွန်းကားအောင် လုပ်ပေး ရမယ်။ တည်ထောင်ပေးရမယ်။

အရှင်တို့ မြန်မာပြည်ဟာ အောက်ဘက်ကို စီးဆင်းတဲ့ရေနဲ့ တူတဲ့ နိုင်ငံရေး ရှိနေတယ်။ ထွက်ပေါက်ရတဲ့ရေမို့ အရှိန်ပြင်းပြင်းနဲ့ စီးဆင်းနေကြတယ်။ တကယ်တော့ အဲဒီဥပမာနဲ့တူတဲ့ နိုင်ငံရေးမျိုးလို မြန်မာပြည်မှာ မရှိအောင် ဝိုင်းဝန်းကူညီကြရမယ်။ နိုင်ငံရေးဆိုတာ အရည်အသွေးအဆုံးအစ မမြင်နိုင်ပါ။ မတည်ငြိမ်တဲ့နိုင်ငံရေးကို လှည့်စားမှ ပရိယာယ်များတယ်။ လှည့်စားမှုပါတဲ့နိုင်ငံရေးအားလုံး ကံမြောက်တဲ့ နိုင်ငံရေးတွေချည်းပါပဲ။

လူထုတွေ ရွေးချယ်

ဦးဆောင်တဲ့ (နိုင်ငံရေးသမား) သူဟာ ကံကို မကျူးလွန်ပါဘူးလို့ ယုံလို့မရပါ။ ပြည့်စုံတဲ့ ခံယူမှုမရှိတဲ့သူဟာ ဓားမိုးအုပ်စိုးတဲ့ မင်းစိုးရာဇာတွေရဲ့ဘက်ကို အားပေးတတ် တယ်။ မတရားမှုတွေ၊ အနိုင်ကျင့်မှုတွေ၊ ဖိနှိပ်မှုတွေ လုပ်ရဲတယ်။ ကိုင်ရဲတယ်။ ရတဲ့ အခွင့်အရေးတွေကို မကောင်းမှုနဲ့ အသုံးချရဲတယ်။ ဒီအကြောင်းကို ရင်ဆိုင်နေကြရမယ့် ပြည်သူတွေများရှိရင် ဦးဆောင်တဲ့ ခေါင်းဆောင်ဟာ ပြောင်းလဲနိုင်တဲ့ ပြောင်းလဲချက်ကို အတိအကျ စွမ်းပကား ရှိရမယ်။ အမြင်သစ်တွေ၊ ကြိုးစားအားထုတ်မှုသစ်တွေ နားလည်ရှ မယ်။ ဖျက်ဆီးတဲ့သူတွေက သွယ်ဝိုက်တဲ့နည်းတွေနဲ့ လုပ်နေကြမှာပါပဲ။ သွယ်ဝိုက်မှုအမျိုးမျိုး ထိုးနှက်တဲ့ နိုင်ငံရေးကိစ္စမျိုးကို သိမ်းပိုက်မှု မပြုနိုင်အောင် ဖြစ်ရိုးဖြစ်စဉ်များ ရပ်စဲပစ်ဖို့ ပြည့်ပြည့်စုံစုံ ဖော်ပြနိုင်တဲ့ နိုင်ငံရေးစကားလုံးကို လူထုထဲရောက်အောင် ပေးပို့နိုင်ရမယ်။ အဲဒီခေါင်းဆောင်ကိုသာ လူထုတွေ ရွေးချယ်ကြရမယ်။

ပရမတ်လူသား

လူ့အဖွဲ့အစည်းသမိုင်းမှာ မိသားစုသမိုင်း၊ နိုင်ငံရေးသမိုင်း၊ နိုင်ငံတကာသမိုင်း စတဲ့ သမိုင်းတင်ပြီး အဆင့်ဆင့် ရှိခဲ့တယ်။ ဒီလို လူ့သမိုင်းအကြောင်းကို အဆင့်ဆင့် မှတ်တမ်းတင်လာနိုင်ခဲ့တာဟာ တိုင်းပြည်ကို ဦးဆောင်တဲ့သူက တော်လို့ပဲ ဖြစ်ပါတယ်။ ခေါင်းဆောင်သူတို့ရဲ့ အရည်အသွေး (အရည်အချင်း)ဟာ ပြည့်စုံခြင်းမရှိနိုင်ဟု ဆိုပေမယ့် စွမ်းအားပြည့်ဝမှုတော့ ရှိကြတယ်။ ခေါင်းဆောင်သူဟာ အရာရာတိုင်းကို စွန့်ရဲသူများ ဖြစ်တာကြောင့် ပရမတ်လူသားတွေများ ဖြစ်ကြတယ်။)လူတကာတွေအတွက် အသက်ကို သံသရာအဆက်ဆက် ဝတ်မပျက်တမ်း ပေးနိုင်သူရဲ့ဘဝကို ချစ်ခြင်း၊ မုန်းခြင်းနဲ့ ပြည်သူများ အတွက် ဇီဝိတပရိစ္စာဂ (အသက်ကို စွန့်ခြင်း) ပြုတယ်။ အဲဒီအလုပ်ဟာ မြင့်မြတ်သူတို့က ရွေးယူတဲ့အလုပ် ဖြစ်တယ်။ မြင့်မြတ်သူကသာ ပေးဆက်နိုင်ကြတယ်။ 

လူသားတွေရဲ့ ဇာတိအိမ်

မိသားတစ်စု အဆင့်ဆင့် တိုးတက်အောင် တည်ဆောက်နိုင်ဖို့ဟာ မေတ္တာတရားပဲ ရှိပါတယ်။ မေတ္တာတရားဟာ လူ့အရည်အချင်းဂုဏ်ကို မွေးထုတ်တယ်။ လူ့ဘဝတန်ဖိုးကို နားလည်နိုင်တဲ့ အသိစိတ်ဓာတ်ဟာ မေတ္တာတရားပါပဲ။ လူမှုဘဝလောကကို လေ့လာပါ။ ပျော်ရွှင်ချမ်းသာမှုများ ရလာကြပြီဆိုရင် အသိစိတ်ဓာတ်ထားနိုင်တဲ့ အသိပညာများ ရလာပြီလို့ သိနိုင်တယ်။ ပျော်ရွှင်မှုအစစ်အမှန်မျိုး ဖြစ်လာပြီဆိုရင် အေးချမ်းမှု၊ ချမ်းသာမှုများ တစ်ကမ္ဘာ လုံး လွှမ်းခြုံသွားမှာပါပဲ။ လောကမှာ ဘယ်သူမဆို ချစ်ခင်ကြင်နာမှုတရားကို လိုချင်ကြတာ

ချည်းပါပဲ။ လူတွေဟာ တူညီတည်ရှိတဲ့ မေတ္တာတရားရှိဖို့ အမျှဝေငှမှု ရှိကြရမယ်။ ဘဝချင်း တူညီနေခြင်း ဖြစ်လာအောင် ကြိုးစားရမယ်။ တူညီခြင်းဘဝကြောင့် နိုင်ငံရေးပထဝီ ဂြိုဟ်ငယ်တစ်ခု ဖြစ်လာမယ်။ တခြားသီးခြားဂြိုဟ်ငယ်က မဟုတ်တဲ့ ဒီဂြိုဟ် (ဂေဟသိတ) လေးရဲ့ တန်ခိုးဂုဏ်ကြောင့် လူသားတွေရဲ့ ဇာတိအိမ်ဟာ တစ်ခုတည်းနဲ့ လောကလူ့ရွာကို တည်ဆောက်နိုင်ကြတယ်။ “ကမ္ဘာတစ်ခု မိသားစုတစ်စု” ဆိုတာ ဒီသဘောတရားပါပဲ။

အရှင်တို့ဟာ ပွင့်လင်းနွေးထွေးတဲ့ နှလုံးသားကို ဘာကြောင့် မမွေးထားနိုင်ကြပါ သလဲ။ ဘာကြောင့် မုန်းစိတ်တွေ များများစားစား ထားနိုင်ကြသလဲ။ လူ့ဇာတိကို ဘာကြောင့် တစ်ခုတည်း မထားနိုင်ကြပါသလဲ။ တကယ်တော့ ယနေ့ကမ္ဘာမှာ ပွင့်လင်းနွေးထွေးနေတဲ့ နှလုံးသားတွေ ထားသင့်တဲ့အချိန်အခါ ရောက်ပြီ မဟုတ်လား။ လူနေမှုကမ္ဘာမှာ ကျင့်ဝတ် ဆိုင်ရာ၊ သန့်စင်မွန်မြတ်မှုဆိုင်ရာ၊ ဘာသာရေးဆိုင်ရာတာဝန်တော့ မထားသင့်တော့ပါ။ လူသားအားလုံးရဲ့ ရှင်သန်နေထိုင်မှုဆိုင်ရာတာဝန်ကို ဖြစ်လာသင့်ပြီလို့ ထင်ပါတယ်။ 

အလုပ်မဖြစ်တဲ့ ရက်တိုအကျိုးစီးပွားကို ရှောင်ရှားနိုင်ပါစေ။
မိသားတစ်စု အဆင့်ဆင့် တိုးတက်အောင် တည်ဆောက်နိုင်ဖို့ဟာ မေတ္တာတရားပဲ ရှိပါတယ်။ 
မေတ္တာတရားဟာ လူ့အရည်အချင်းဂုဏ်ကို မွေးထုတ်တယ်။ 
လူ့ဘဝတန်ဖိုးကို နားလည်နိုင်တဲ့ အသိစိတ်ဓာတ်ဟာ မေတ္တာတရားပါပဲ။

ကိုးကား။ တောမှီရဟန်း၏ “အဝိဟိံသာနိုင်ငံရေး (၂၀၁၆)၊ စာမျက်နှာ ၁၀၅-၁၁၀၊ အဝိဟိံသာနိုင်ငံရေး (၆)” မှကောက်နုတ်ရေးသားဖော်ပြခြင်းဖြစ်သည်။

အဝိဟိံသာနိုင်ငံရေး (၅) – မဟာပညာ (mahar.asia)

အဝိဟိံသာနိုင်ငံရေး (၇) – မဟာပညာ (mahar.asia)

Loading

Categories
နိုင်ငံရေး ပထဝီနိုင်ငံရေးနှင့်စီးပွားရေး

ဂါဇာကမ်းမြှောင်ကို အမေရိကန် “ ထိန်းချုပ်မည်” ဟု သမ္မတ ထရမ့် ပြောကြား

ဓာတ်ပုံ။ The White House

သတင်းအရင်းအမြစ်များစွာ၏ အစီရင်ခံချက်များအရ၊ သမ္မတ ဒေါ်နယ်ထရမ့်က အမေရိကန်ပြည်ထောင်စုအတွက် ဂါဇာကမ်းမြှောင်ကို “ ထိန်းချုပ်ပြီး” ပြန်လည်တည်ဆောက်မည့် အငြင်းပွားဖွယ်ရာ အစီအစဉ်တစ်ရပ်ကို ကြေညာခဲ့သည်။ ပါလက်စတိုင်းနေထိုင်သူများကို ပြောင်းရွှေ့ပြီး စစ်ဘေးဒဏ်ခံနေရသော ထိုနယ်မြေကို အမေရိကန်ထိန်းချုပ်မှုအောက်တွင် စီးပွားရေးအရ ဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်သော နေရာတစ်ခုအဖြစ် ပြောင်းလဲရန် အဆိုပြုခဲ့သည်။

ဂါဇာအတွက် ထရမ့်၏ အစီအစဉ်

၂၀၂၅ ခုနှစ်၊ ဖေဖော်ဝါရီလ ၄ ရက်နေ့တွင် အစ္စရေးဝန်ကြီးချုပ် ဘင်ဂျမင် နေတန်ညာဟုနှင့် ပူးတွဲကျင်းပသော သတင်းစာရှင်းလင်းပွဲတစ်ခုတွင် သမ္မတ ဒေါ်နယ်ထရမ့်သည် ဂါဇာကမ်းမြှောင်ဒေသအတွက် ထူးခြားသောအစီအစဉ်တစ်ရပ်ကို ထုတ်ဖော်ပြောကြားခဲ့သည်။ ယင်းအစီအစဉ်တွင် အမေရိကန်ပြည်ထောင်စုက ထိုနယ်မြေကို ပိုင်ဆိုင်ပြီး တာဝန်ယူရန် ပါဝင်သည်ဟု ထရမ့်က ဖော်ပြခဲ့ပြီး၊ “ ကျွန်တော်တို့က ဒီနယ်မြေကို ပိုင်ဆိုင်မယ်၊ ပြီးတော့ အဲဒီနေရာမှာ အန္တရာယ်ရှိတဲ့ မပေါက်ကွဲသေးတဲ့ ဗုံးတွေနဲ့ အခြားလက်နက်တွေကို ဖျက်သိမ်းဖို့ တာဝန်ယူမယ်” ဟု ပြောကြားခဲ့သည်။ ဤအစီအစဉ်တွင် နယ်မြေကို ရှင်းလင်း ညီညာစေခြင်း၊ ပျက်စီးနေသော အဆောက်အအုံများကို ဖယ်ရှားခြင်းနှင့် စီးပွားရေးဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်မှုအသစ်များ ဖန်တီးခြင်းတို့ ပါဝင်သည်။ ထရမ့်က ဤအစီအစဉ်ကို အရှေ့အလယ်ပိုင်းဒေသတွင် တည်ငြိမ်မှုယူဆောင်လာနိုင်မည့် ရေရှည်ပိုင်ဆိုင်မှုတစ်ရပ်အဖြစ် မြင်သော်လည်း၊ အမေရိကန်က မည်သို့ထိုနယ်မြေကို ရယူမည် သို့မဟုတ် အစီအစဉ်ကို အကောင်အထည်ဖော်မည်ဆိုသည့် အသေးစိတ်အချက်အလက်များကို မဖော်ပြခဲ့ပေ။

ပါလက်စတိုင်းလူဦးရေပြောင်းရွှေ့ခြင်း

ထရမ့်၏ အဆိုပြုချက်၏ အဓိကအချက်တစ်ခုမှာ လက်ရှိ ဂါဇာတွင် နေထိုင်နေသော ပါလက်စတိုင်းလူဦးရေ ၂ သန်းနီးပါးကို ပြောင်းရွှေ့ရန် ပါဝင်သည်။ သမ္မတက ဤနေထိုင်သူများကို အခြားအရှေ့အလယ်ပိုင်းနိုင်ငံများတွင် ပြန်လည်နေရာချထားသင့်ကြောင်း အကြံပြုခဲ့ပြီး၊ အထူးသဖြင့် ဂျော်ဒန်နှင့် အီဂျစ်နိုင်ငံတို့ကို ဦးတည်ရာနေရာအဖြစ် ဖော်ပြခဲ့သည်။ ထရမ့်က ဂါဇာသည် “ နေထိုင်လို့မရသော” နှင့် “ နေထိုင်ရန်မသင့်တော်သော” နေရာတစ်ခုကဲ့သို့ဖြစ်နေပြီး လူများသည် ထိုဒေသသို့ ပြန်မလာသင့်ကြောင်း ပြောကြားခဲ့သည်။ သူက ကနဦးတွင် လက်မခံငြင်းဆိုနိုင်မှုများရှိလာနိုင်သော်လည်း နောက်ဆုံးတွင် ထိုနိုင်ငံများက ပါလက်စတိုင်းဒုက္ခသည်များကို လက်ခံလိမ့်မည်ဟု ယုံကြည်ကြောင်း ဖော်ပြခဲ့ပြီး၊ “ အခြားနိုင်ငံများကလည်း လက်ခံလိမ့်မည်” ဟု ထပ်လောင်းပြောကြားခဲ့သည်။ အဆိုပါ အငြင်းပွားဖွယ်ရာအချက်သည် လူသားချင်းစာနာမှုဆိုင်ရာ နှင့် ပထဝီနိုင်ငံရေးဆိုင်ရာ စိုးရိမ်မှုများကို မြင့်တက်စေသည်၊ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် ၎င်းတွင် လူဦးရေတစ်ရပ်လုံး၏ လုံးဝပြောင်းရွှေ့ခြင်းကို ပါဝင်စေသောကြောင့်ဖြစ်သည်။

နေတန်ညာဟုဟူ၏ တုံ့ပြန်မှုနှင့် စိုးရိမ်မှုများ

အစ္စရေးဝန်ကြီးချုပ် ဘင်ဂျမင် နေတန်ညာဟုက ထရမ့်၏ အဆိုပြုချက်ကို အပြုသဘောဆောင်သော တုံ့ပြန်မှုပြခဲ့ပြီး၊ ၎င်းကို “ သမိုင်းကို ပြောင်းလဲနိုင်မည့် အရာတစ်ခု” ဟုခေါ်ဆိုကာ “ လိုက်စားထိုက်သော” အရာဖြစ်သည်ဟု အကြံပြုခဲ့သည်။ သို့သော်၊ ဤအစီအစဉ်သည် ၎င်း၏အကောင်အထည်ဖော်နိုင်မှုနှင့် ဖြစ်နိုင်ခြေရှိသော အကျိုးဆက်များနှင့်ပတ်သက်၍ ကြီးမားသော စိုးရိမ်မှုများကို ဖြစ်ပေါ်စေသည်။ ဝေဖန်သူများက အပြည်ပြည်ဆိုင်ရာဥပဒေအရ ထိုသို့သော သိမ်းပိုက်မှု၏ တရားဝင်မှုကို မေးခွန်းထုတ်နိုင်ပြီး၊ ပါလက်စတိုင်းလူဦးရေ သန်း ၂ နီးပါးကို အတင်းအကြပ် ပြောင်းရွှေ့ခြင်း၏ လူသားချင်းစာနာမှုဆိုင်ရာ အကျိုးသက်ရောက်မှုများကိုလည်း မေးခွန်းထုတ်နိုင်သည်။ ထို့အပြင် အကောင်အထည်ဖော်မှု၊ ငွေကြေးထောက်ပံ့မှုနှင့် အခြားအရှေ့အလယ်ပိုင်းနိုင်ငံများနှင့် သံတမန်ဆိုင်ရာညှိနှိုင်းမှုများနှင့်ပတ်သက်၍ အဆိုပြုချက်တွင် အသေးစိတ်အချက်အလက်များ ကင်းမဲ့နေခြင်းက ၎င်း၏အကောင်အထည်ဖော်နိုင်မှုနှင့် ဒေသတွင်းတည်ငြိမ်မှုအပေါ် ဖြစ်နိုင်ခြေရှိသော အကျိုးသက်ရောက်မှုများနှင့်ပတ်သက်၍ မေးခွန်းများစွာကို မဖြေရှင်းဘဲ ချန်ထားခဲ့သည်။

ရင်းမြစ်။ https://www.perplexity.ai/page/trump-says-us-will-take-over-g-35aN_SlySoWmV2YXDQ8.LQ

အသိပေးချက်။ ဤဆောင်းပါးသည် DeepSeek-V3 ကိုစမ်းသပ်အသုံးပြု၍ ဘာသာပြန်ထားခြင်းဖြစ်သည်။

Loading

Categories
နိုင်ငံရေး အမျိုးသားရေး

ပြည်သူပြည်သားတာဝန်

ယဉ်ကျေးသောလူတိုင်းတွင် တာဝန်ဝတ္တရားအသီးသီးရှိလေသည်။ မိဘ၌ ဝတ္တရားရှိသကဲ့သို့ သားသမီးများမှာလည်း ဝတ္တရားရှိသည်။ ထို့အတူ ဆရာ၏ ဝတ္တရား၊ တပည့်၏ဝတ္တရား၊ လင်ယောက်ျား၏ ဝတ္တရား၊ အိမ်သူဇနီး၏ဝတ္တရားစသည်ဖြင့် တာဝန်အသီးသီးရှိကြရာ တိုင်းပြည်အတွက် ပြည်သူပြည်သားတို့ လိုက်နာဆောင်ရွက်ရမည့် ဝတ္တရားများလည်းရှိလေသည်။ တိုင်းပြည်တစ်ပြည်၏ အစိုးရသည် မည်မျှလောက်ပင် တိုင်းပြည်ကောင်းစားရေးကို စီမံအုပ်ချုပ်လုပ်ကိုင်သော်လည်း တိုင်းသူပြည်သားများက ဆောင်ရွက်ရမည့် ဝတ္တရားများကို ကျေပွန်စွာ မဆောင်ရွက်ဘဲ ပျက်ကွက်နေပါက အဆိုပါတိုင်းပြည်သည် တိုးတက်ကြီးပွားခိုင်ခံ့တည်မြဲရန် မဖြစ်နိုင်ပေ။

၁။ ပြည်သူပြည်သားများ လိုက်နာကျင့်သုံးရမည့် တာဝန်ဝတ္တရားများမှာ မိမိတိုင်းပြည်အပေါ်၌ သစ္စာတရားစောင့်ထိန်းရခြင်း၊ တိုင်းပြည်အား ထိခိုက်နစ်နာစေမည့် ဘေးအန္တရာယ်များ ပေါ်ပေါက်လာသောအချိန်တွင် မိမိတိုင်းပြည်အတွက် မျိုးချစ်စိတ် ထက်သန်စွာ ထောက်ခံခြင်း၊ ခုခံတိုက်ခိုက်ခြင်းများ ပြုလုပ်ပေးရမည်။ ထို့ပြင် တိုင်းပြည် နစ်နာစေမည့် စကားများကိုလည်းကောင်း၊ အလုပ်ကိုလည်းကောင်း မပြောဆို မလုပ်ကိုင်မိ အောင် စောင့်ထိန်းပေးရမည်။ 

၂။ မိမိတိုင်းပြည်၏ ဥပဒေစည်းမျဉ်းများကို ရိုသေလေးစားစွာ မလိုက်နာဘဲ ဥပဒေချိုးဖောက် သူများအား အားပေးအားမြှောက်မပြုသင့်။ ရာဇဝတ်မှုကျူးလွန်သူများကို ဥပဒေကသာ စီရင်စေသင့်ပေသည်။ 

၃။ ရာဇဝတ်မှုနှိမ်နင်းရာ၌လည်းကောင်း၊ ရာဇဝတ်မှုကျူးလွန်သူများအား ဖမ်းဆီးရာ၌လည်းကောင်း၊ အစိုးရအားတတ်နိုင်သမျှ အကူအညီပေးရန် ဖြစ်သည်။ အစိုးရဆိုသည်မှာ ပြည်သူလူထုက တင်မြှောက်ထားသောအဖွဲ့ဖြစ်သည်။ ပြည်သူလူထု၏ ကူညီထောက်ခံမှုမရရှိပါက မည်သည့် အစိုးရမျှ အောင်မြင်နိုင်လိမ့်မည် မဟုတ်ပေ။ တိုင်းပြည်ငြိမ်ဝပ်ပိပြားရေး ရရှိနိုင်ရန်မှာ ပြည်သူလူထု၏ အကူအညီရရှိရန် လိုအပ်ပေသည်။ 

၄။ မိမိတိုင်းပြည် နိုင်ငံရေးပြဿနာများကို စိတ်ပါဝင်စားခြင်း၊ မိမိတိုင်းပြည်အတွက် အကောင်းဆုံး နိုင်ငံရေးလမ်းစဉ်များကို ချမှတ်နိုင်ရန် နိုင်ငံရေးလုပ်ငန်းများ၌ စိတ်အားထက်သန်စွာ ပါဝင် ဆောင်ရွက်ခြင်း ပြုရလေသည်။ မိမိတိုင်းပြည်နှင့် ပတ်သက်၍ တိုးတက်ကြီးပွားအောင် ဆောင်ရွက်သင့်သည့် အချက်အလက်တို့ကိုလည်း သဘောပေါက်နားလည်ထားသင့်သည့် ပြင် မိမိယူဆချက် အကောင်အထည်ပေါ်ရန်ကိုလည်း တတ်နိုင်သမျှကြိုးစား ဆောင်ရွက်ရမည်။ 

ဤတာဝန်ဝတ္တရား လေးမျိုးမှာ ပြည်သူပြည်သားတိုင်း အမှန်မုချ လိုက်နာရမည့် တာဝန်ဝတ္တရားများ ဖြစ်ပေသည်။ ဤတာဝန်ဝတ္တရားများကို ထမ်းရွက်ရန် ပျက်ကွက်နေပါက မိမိတိုင်းပြည် သည် အမှန်ပင် အောက်ကျနောက်ကျ ဖြစ်သွားပေလိမ့်မည်။ မိမိတိုင်းပြည်နစ်နာက မိမိမှာလည်း ပြည်သူပြည်သားများအနက် တစ်ယောက်အပါအဝင်ဖြစ်သည့်အတိုင်း ထိခိုက်နစ်နာမည်မှာ မလွဲပေ။

ဒေါ်သန်းတင် (၂ဝ ရာစု) (လွတ်လပ်ရေးခေတ်) 

“ပြည်သူပြည်သားတာဝန်”ကို ဒေါ်သန်းတင်ရေးသော “ဘဝရတနာ”စာအုပ်မှ ကောက်နုတ်သည်။

Loading

Categories
ဆောင်းပါး နိုင်ငံရေး အဲးခိုး

ဒကာကြီး ဦးသန်းရွှေ (ဗိုလ်ချုပ်မှူးကြီး-ငြိမ်း)က နဂိုကတည်းက ဒီမိုကရက်

“ဒကာကြီး ဦးသန်းရွှေ (ဗိုလ်ချုပ်မှူးကြီး-ငြိမ်း) က
နဂိုကတည်းက ဒီမိုကရက်”

နိုင်ငံတော်ဗဟို သံဃာ့ဝန်ဆောင် တောင်ကလေးဆရာတော်ကို လျှောက်ထားမေးမြန်းခြင်း

အတွဲ(၁၂)၊ အမှတ်(၈)၊ မြန်မာသက္ကရာဇ် ၁၃၈၅၊ ဝါခေါင်လပြည့်ကျော် ၁ ။ ၁-၉-၂၀၂၃ မြန်မာသံတော်ဆင့် (The Myanmar Herald) မှ ကောက်နုတ်ဖော်ပြခြင်းဖြစ်သည်။

၂ဝ၂၃ခုနှစ် မေလတွင် တိုင်းရေးပြည်ရေးအခြေနေများနှင့် သာသနာရေးဆိုင်ရာများနှင့် စပ်လျဉ်း၍ နိုင်ငံတော် ဗဟိုသံဃာ့ဝန်ဆောင် အဂ္ဂမဟာသဒ္ဓမ္မဇောတိကဓဇ အဂ္ဂမဟာကမ္မဋ္ဌာနာစရိယ ဒေါက်တာ ဘဒ္ဒန္တ ပညာသာမိ တောင်ကလေးဆရာတော်(အဲးခိုး)ထံသို့ မြန်မာသံတော်ဆင့် အယ်ဒီတာ သွားရောက်ဖူးမြော်ကာ ဆရာတော်၏အမြင်များကို လျှောက်ထား မေးမြန်းခဲ့စဉ်။ (ယခင်တစ်ပတ်ဖော်ပြခဲ့သော မေးမြန်းခန်းအဆက်)

သံတော်ဆင့် – ဆရာတော်သီတင်း သုံးနေတဲ့ကျောင်းသစ်ကြီးကို အခု နိုင်ငံတော် အကြီးအကဲဖြစ်တဲ့ နစကဥက္ကဋ္ဌ ဗိုလ်ချုပ်မှူးကြီး လာရောက်ခဲ့တယ် ဘုရား၊ အရင်ကဆိုရင် နိုင်ငံတော်အကြီးအကဲ ထိပ်ဆုံးအဆင့် ဆရာတော်ကျောင်းကို မလာဖူးဘူး။ အခု နိုင်ငံတော်အကြီးအကဲက ဘယ်လိုကြောင့် လာဖြစ်ခဲ့တယ်ဆိုတာ သိပါရစေဘုရား။ 

ဆရာတော် – တပ်မတော်ကာကွယ်ရေးဦးစီးချုပ်၊ ဗိုလ်ချုပ်မှူးကြီးမင်း အောင်လှိုင် ဆရာတော့်ကျောင်းကို ရောက်လာတဲ့အချိန်တုန်းက မထင်ခဲ့ပါဘူး။ ဒကာကြီးက ကရင်ပြည်နယ်ကို ရောက်လာတယ်ဆိုတော့ တောင်ကလေး ဆရာတော် ကျောင်းကိုလည်းရောက်ပြီးတော့ သြဝါဒခံယူချင်ပါတယ် ဆိုပြီးတော့ ဒကာတွေက လာလျှောက်လို့ အေး လာခဲ့ပေါ့လို့။ လာလို့ရပါတယ်လို့။ ဒကာကြီးဒီကို ရောက်လာတဲ့ အချိန်တုန်းက ကျောင်းကလည်း ထွေထွေထူးထူး မပြီးမြောက်သေးတော့ ဒကာကြီးနဲ့ ဦးဇင်းနဲ့ အချိန်အကြာကြီးတော့ စကားမပြောဖြစ်ပါဘူး။ ဒကာကြီးနဲ့စကား ပြောတယ်ဆိုတာကလည်းပဲ ထွေထွေထူးထူးလည်း ဘာမှလည်းပြောခဲ့တာ မရှိတဲ့အခါကျတော့ နိုင်ငံရေးကိစ္စတို့၊ အခြားသာသနာရေးကိစ္စ၊ လူမှုရေးကိစ္စ တွေလည်း ဘာမှထွေထွေထူးထူး မပြောဖြစ်ခဲ့ပါဘူး။ ဒကာကြီး မင်းအောင်လှိုင်က မွန်ပြည်နယ်မှာ၊ တပ်မ ၄၄ မှာ တပ်မမှူးဘဝကတည်းက ခင်မင်ရင်းနှီးခဲ့တဲ့ ဒကာဖြစ်နေတဲ့အတွက်ကြောင့် ဘားအံရောက်တုန်းမှာ ဆရာတော့်ကို ဝင်ရောက်ပြီးတော့ ဖူးမြော်တဲ့အနေနဲ့ လာရောက်ပြီးတော့ ဂါရဝပြုတဲ့အနေနဲ့ပဲ။ နိုင်ငံရေး၊ လူမှုရေး၊ စီးပွားရေး၊ အခြားဘာတစ်ခုမှ မိန့်ခဲ့တာမျိုးမရှိဘူး။

သံတော်ဆင့် – အဲဒီတုန်းက ဆရာတော်တို့ နှစ်ယောက်အတော်ရီမော နေကြတယ်။ 

ဆရာတော် – ဟုတ်တယ်။ အဲဒီ အချိန်မှာပဲ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် အဲလိုပဲ မတွေ့တာ ကြာတာလည်းပါတယ်။ မတွေ့တာကြာတယ်အခါ ဒီအတိုင်းပဲ သူပြုံးကိုယ်ပြုံးပါ။ 

သံတော်ဆင့် – အဲဒီအချိန်တုန်းက ကြံ့ခိုင်ရေးပါတီတစ်ခုတည်း အင်အားကြီးတာပေါ့ဘုရား။ ဖလုံစဝေါ်ပါတီ ပေါ်လာတော့ ဆရာတော်က ကရင်ပြည်နယ်ဘက်ကို ဝင်ထိန်းပေးတဲ့သဘော ဗိုလ်ချုပ်မှူးကြီး သန်းရွှေကလည်း ဆရာတော်ရဲ့ ဒကာကြီးဆိုတာ သိနေတဲ့သူတွေ သိနေကြတော့ ဒါဟာ ဆရာတော်နဲ့ ဗိုလ်ချုပ်မှူးကြီး (ငြိမ်း) သန်းရွှေတို့ တိုင်ပင်ပြီး ဖလုံစဝေါ်ပါတီ ကရင်ဒေသမှာ ဖွဲ့လိုက်တာလားလို့ ယူဆစရာဖြစ်ပါတယ် ဆရာတော် ဘုရား။ 

ဆရာတော် – နိုင်ငံရေးကိစ္စနဲ့ ဆောင်ရွက်လာတဲ့ အခါကျတော့ ဒကာကြီး ဦးသန်းရွှေနဲ့ ဆရာတော်နဲ့ဟာ ဆုံဖြစ်ပါတယ်။ ဒကာကြီးဦးသန်းရွှေဟာ နဂိုကတည်းက ဒီမိုကရက်သမား။ ဒီမိုကရေစီကိုလည်း သူကောင်းကောင်း နားလည်ပါတယ်။ ဆိုရှယ်လစ်အကြောင်းကိုလည်း သူကောင်းကောင်း နားလည်တယ်။ ဒီမိုကရက်ပုဂ္ဂိုလ် ဖြစ်တဲ့အခါကျတော့ နိုင်ငံရေးပါတီတွေ၊ ဘယ်လိုနိုင်ငံရေးပါတီတွေ ပေါ်ပေါက်ပေါ်ပေါက်၊ နိုင်ငံရေးအနှစ်သာရနဲ့ နိုင်ငံရေးတကယ်လုပ်တဲ့ ပါတီဆိုလို့ရှိရင် သူကတော့ အားပေးပါတယ်။ ဟို အဆိုးမမြင်ဘူးပေါ့။ အကောင်းဆုံးနဲ့ပဲနေတတ်လို့ ဆရာတော်နဲ့ ဒကာကြီးနဲ့က နိုင်ငံရေးအမြင် တူပါတယ်။ 

သံတော်ဆင့် – ဆရာတော်က ဒီမိုကရက်သမားလို့ မိန့်ပေမယ့် ဗဟိုဦးစီးစနစ်ကိုပဲ အဓိကသွားခဲ့တာ။ 

ဆရာတော် – အဲ ဒကာကြီးဦးသန်းရွှေက နိုင်ငံတော်ကို ဗဟိုဦးစီးစနစ်နဲ့ ဘာကြောင့်လုပ်ရသလဲဆိုတော့ မြန်မာပြည်၊ မြန်မာ့နိုင်ငံရေးဟာ ဗဟိုဦးစီးစနစ်မလုပ်ဘဲ ဘယ်လိုမှလုပ်လို့မရဘူး။ ဘာဖြစ်လို့လဲဆိုတော့ နိုင်ငံရေးကို တကယ့်၊ အရပ်သားပြည်သူတွေက နိုင်ငံရေးကို နည်းစနစ်ကျကျနဲ့ မလုပ်တတ်သေးဘူး။ ဘာဖြစ်လို့လဲဆိုတော့ ဗဟုသုတ အားနည်းတယ်။ အတွေ့အကြုံ အားနည်းတယ်။ ဖြစ်သလို၊ အဲ ရှိသလို လုပ်တတ်တာ ဖြစ်သည့်အတွက်ကြောင့် နိုင်ငံရေးက အဲသလိုလုပ်လို့ မရဘူး။ နိုင်ငံရေးက အဲလိုလုပ်လို့မရသေးဘူး ဆိုတာကို ဒကာကြီးဦးသန်းရွှေက နဂိုတည်းက သူသတ်မှတ်ထားပြီးသား။ ဒါကြောင့်မို့ ဗဟိုဦးစီးတဲ့ ဒီနိုင်ငံရေး ဆိုတာကလည်းပဲ သူကိုယ်တိုင်ဦးစီးတဲ့ နိုင်ငံရေးမဟုတ်ပါဘူး။ 

ဆရာတော်  – ကြံ့ခိုင်ရေးမှာ ဘာလိုအပ်သလဲဆိုတော့ မူကောင်းတဲ့လူ တွေလိုတယ်။ 

သံတော်ဆင့် – ဆရာတော် အမိန့်ရှိ ကြံ့ခိုင်ရေးက အင်အားအကောင်းဆုံး။ အန်အယ်ဒီက မှတ်ပုံမတင်တော့။ 

ဆရာတော် – တရားဝင်အနေနဲ့ တစ်နိုင်ငံလုံးယှဉ်ပြိုင်နိုင်မဲ့ နိုင်ငံရေးပါတီလို့ သတင်းစာထဲမှာတော့ ဆရာတော်တို့အနေနဲ့ တွေ့ရတာတွေ ရှိပါတယ်။ ဒါပေမယ့် တွေ့ရတဲ့ တစ်နိုင်ငံလုံး ယှဉ်ပြိုင်နိုင်တဲ့လူတွေက ပြည်ထောင်စု ကြံ့ခိုင်ရေးပါတီကို ဘယ်လိုနည်းနဲ့မှ ချိုးလို့မရဘူး။ လူအင်အားလည်းချိုးလို့ မရသလို ဓနအင်အားလည်း ချိုးလို့မရဘူး။ ချိုးမနိုင်ဘူး။ ချိုးလို့လည်းမရဘူး။ ချိုးလို့လည်းမနိုင်ဘူး။ ဒါကြောင့်မို့ ပြည်ထောင်စုကြံ့ခိုင်ရေး ဖွံ့ဖြိုးရေးပါတီသည် ဘက်မရှိ။ သူ့ကို ယှဉ်ပြိုင်ဘက် မရှိတာမဟုတ်ဘူး။ သူ့ကို အတိုက်အခံ ဘက်မဲ့နေ့သူဖြစ်တယ်။ 

သံတော်ဆင့် – တရုတ်က စီပီစီ ကွန်ဂရက်လို ဖြစ်လာမှာလားဘုရား။ 

ဆရာတော် – မှန်ပါတယ်။ အဲဒီလို ပုံစံမျိုးသွားလိုတဲ့ နိုင်ငံရေးဖြစ်သည့် အတွက်ကြောင့် ပြည်ထောင်စုကြံ့ခိုင်ရေး ဖွံ့ဖြိုးရေးပါတီဟာ ဒီလိုဖွဲ့လာခဲ့တယ်လို့ ဆရာတော်တို့က ယူဆပြီးသား။ 

၂၀၂၁ခုနှစ် ဘားအံမြို့ တောင်ကလေး ကျောင်းတိုက် မဟာနာယက နိုင်ငံတော်ဗဟိုသံဃာ့ဝန်ဆောင် အဂ္ဂမဟာ သဒ္ဓမ္မဇောတိကဓဇ အဂ္ဂမဟာကမ္မဋ္ဌာနာစရိယ ဒေါက်တာ ဘဒ္ဒန္တ ပညာသာမိ တောင်ကလေး ဆရာတော် (အဲးခိုး) ထံသို့ နိုင်ငံတော်စီမံအုပ်ချုပ်ရေးကောင်စီ ဥက္ကဋ္ဌ နိုင်ငံတော်ဝန်ကြီးချုပ် ဗိုလ်ချုပ်မှူးကြီး မင်းအောင်လှိုင်၊ ဇနီး ဒေါ်ကြူကြူလှနှင့် နိုင်ငံတော်အစိုးရ တာဝန်ရှိသူများ၊ ကာကွယ်ရေးဦးစီးချုပ် (ရေ)၊ (လေ)တို့နှင့် တပ်မတော်အရာရှိကြီးများ၊ ကရင်ပြည်နယ်အစိုးရအဖွဲ့ဝင်များ ရောက်ရှိဖူးမြော်ခဲ့ကြစဉ်။

သံတော်ဆင့် – ပါတီစုံဆိုတဲ့ စနစ် ကတော့ရှိနေဦးမှာပေါ့။ 

ဆရာတော် – ပါတီစုံဒီမိုကရေစီဆိုတဲ့ စကားလုံးကို သုံးနှုန်းထားပါတယ်။ ၂ဝဝ၈ ဖွဲ့စည်းပုံအခြေခံဥပဒေမှာ ပါတီစုံဒီမိုကရေစီလို့ သုံးနှုန်းထားပါတယ်။ ဒီမိုကရေစီဆိုတာ ပါတီစုံကို ပြောတာမဟုတ်ဘူး။ တကယ်တမ်းကျတော့ နိုင်ငံရေးအသွင်စုံအောင် ပါတီစုံဆိုတဲ့ စကားလုံးကို သုံးနှုန်းထားတာ။ တကယ်တမ်းတော့ နိုင်ငံရေးလောကမှာ ပါတီများလေ ပိုရှုပ်လေပါပဲ။ အဲဒီတော့ ပါတီစုံ နိုင်ငံရေးဆိုတာက ဒကာကြီးဦးနေဝင်းရဲ့ ဖွင့်လှစ်လိုက်တဲ့စကားလုံး ဖြစ်ပါတယ်။ တကယ်တမ်းကျတော့ ပါတီစုံနိုင်ငံရေးဆိုတာ မရှိပါဘူး။ ပါတီနိုင်ငံရေးပဲ ရှိပါတယ်။ ပါတီနိုင်ငံရေး၊ ပါတီအမျိုးမျိုးပါလာမယ် ဆိုပေမယ့်လည်း ပါတီအများကြီး ပါလာတာမဟုတ်ဘူး။ အဲဒီတော့ ၂ဝဝ၈ ဖွဲ့စည်းပုံအခြေခံဥပဒေ ပါတီစုံနိုင်ငံရေးလို့ ကျင်းပခွင့်ပေးလိုက်တဲ့ ဆိုတဲ့နေရာမှာ ၂၀၀၈ ဖွဲ့စည်းပုံအခြေခံ ဥပဒေသည်သာ ပြဋ္ဌာန်းလိုက်တာ။ တကယ်တမ်းကျတော့ ပါတီစုံဆိုတဲ့ စကားလုံး သုံးမယ်ဆိုလို့ရှိရင် ဘယ်ပါတီတွေ လွှတ်တော်ခုံရုံးမှာ ပါရမယ်ဆိုတာ သတ်မှတ်ရမယ်။ သတ်မှတ်ပေးတာ မဟုတ်သည့် အတွက်ကြောင့် အဲဒီ ဥပဒေက ဘာလုပ်မလဲ။ ပြင်ရမယ်။ ပါတီစုံ နိုင်ငံရေးပါရမယ်ဆိုရင် ပါတီအနည်းဆုံး ၅ဝ ပါဝင်ရမယ်။ ပါတီ အနည်းဆုံး ဘယ်လောက်လောက် ပါရမလဲ။ သူက ၂ဝဝ၈ ဖွဲ့စည်းပုံအခြေခံဥပဒေက သာမန်အားဖြင့်တော့ ဒီအတိုင်းသာ ရေးဆွဲထားပြီးတော့ တစ်ပါတီထဲသာ ပါလည်း ပါတီစုံပဲ။ ၂ ပါတီပါလည်း ပါတီစုံပဲ။ ဒါကြောင့်မို့ အဲဒီဥပဒေက ပြင်ဆင်ရမယ်။ 

သံတော်ဆင့် – ဗိုလ်ချုပ်မှူးကြီး သန်းရွှေရဲ့ဆန္ဒ ဖြစ်စေချင်တာလား။

ဆရာတော် – ဒကာကြီးဦးသန်းရွှေ တစ်ယောက်ထဲရဲ့ ဆန္ဒတော့မဟုတ်ဘူးပေါ့။ ဒကာကြီး ဦးသန်းရွှေအပါအဝင် နိုင်ငံတော်ဖွဲ့စည်း ပုံအခြေခံဥပဒေ ပေါ်ပေါက်အောင် ဦးဆောင်ရေးဆွဲထားတဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်အားလုံးပါပါတယ်။ အဲဒီတော့ တိုင်းရင်းသားအခွင့်အလမ်းကို ဖွင့်ပေးတဲ့ပုဂ္ဂိုလ်တွေပါသလို တိုင်းရင်းသားအခွင့်အလမ်းကို အဲအခွင့်အရေးကို ရယူနေတဲ့ပုဂ္ဂိုလ်တွေလည်း ပါပါတယ်။ ဒကာကြီးဦးသန်းရွှေ တစ်ဦးထဲတော့မဖြစ်နိုင်ဘူး။ ဒကာကြီး ဦးသန်းရွှေကတော့ ဟို ဦးဆောင်ပေးတဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်လို့ ပြောရမယ်။ ဆရာတော့် အနေနဲ့ကတော့ လွှတ်တော်နိုင်ငံရေး၊ ပါတီနိုင်ငံရေး။ အဲတော့ လွှတ်တော်နိုင်ငံရေး၊ ပါတီနိုင်ငံရေး နှစ်မျိုးထဲမှာ လွှတ်တော်ကိုရောက်သွားတဲ့ နိုင်ငံရေးသည် အဲဒါ ဘုံနိုင်ငံရေးလို့ခေါ်တယ်။ မိမိနဲ့ မသက်ဆိုင်တဲ့၊ ပါတီနိုင်ငံရေးနဲ့ မသက်ဆိုင်တဲ့အလုပ်တွေ ဘယ်သူမှ လုပ်လို့လည်းမရဘူး။ အမျိုးသားနိုင်ငံရေး သို့မဟုတ် ဘုံဆိုင်နိုင်ငံရေး လုပ်ရတော့မယ့် နိုင်ငံရေးသမားတွေ လွှတ်တော်မှာရောက်သွားပြီ။ ငါတို့တွေက ရောက်လာပြီဆိုတာကို အများပြည်သူ လုပ်ရမဲ့နိုင်ငံရေးကို မလုပ်ဘဲနဲ့ အစွဲအလမ်းမကင်းတဲ့၊ ဥပါဒါန်မကင်းတဲ့။ အစွဲအကင်းတွေပေါ့။ မကင်းတဲ့ပုဂ္ဂိုလ်တွေက နိုင်ငံရေးလွှတ်တော် မျက်မှောက်မှာ၊ လွှတ်တော်ရဲ့နေရာကို ရောက်သွားတဲ့အခါကျတော့ တိုင်းပြည်ကြီးဟာ အခုဖြစ်သွားတဲ့ကိစ္စဟာ ဒီအတိုင်းပဲ။ တကယ်တမ်းကျတော့ နိုင်ငံရေး လွှတ်တော် ရောက်သွားတဲ့လူတွေ အားလုံးသည် လွှတ်တော်ကိုယ်စားလှယ်။ လွှတ်တော်ကိုယ်စားလှယ် ဆိုတာက ပြည်သူ။ ပြည်သူရဲ့ကိုယ်စားလှယ်တွေ။ ပြည်သူ့ အလုပ်ကိုမလုပ်ဘဲနဲ့ ပြည်သူအလုပ်မဟုတ်တဲ့ နိုင်ငံရေး။ သို့မဟုတ် ပါတီအစွဲ အလုပ်လုပ်သည် ဖြစ်တဲ့အတွက်ကြောင့် တိုင်းပြည်ဟာဖြစ်ချင်သလိုဖြစ်နေတာ။ ဒါကြောင့်မို့လို့ အဲတော့ ဥပဒေတစ်ပုဒ်၊ တစ်ပုဒ်ကို ဥပဒေတစ်ပါး၊ တစ်ပါးကို၊ ဥပဒေတစ်မျိုး တစ်မျိုးကို ပြုပြင်မယ် ဆိုရင်လည်းပဲ ဘယ်လိုမှပြင်လို့မရဘူး။ ဘာလို့ပြင်လို့ မရနိုင်သလဲဆိုတော့ အစွဲအလမ်းရှိတဲ့ ပါတီကိုယ်စားလှယ်တွေ ရှိတာကိုး။ အနိုင်ရပါတီ ကိုယ်စားလှယ်မျိုးပေါ့။ လူထုကိုယ်စားလှယ်လို့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို … ပေးတာ။ မှားနေတာ။ 

သံတော်ဆင့် – လွှတ်တော်ထဲ ရောက်သွားရင် ကိုယ်စားလှယ်တွေက ပါတီစွဲကင်းဖို့လိုတာပေါ့ဘုရား။ 

ဆရာတော် – ပါတီစွဲ ကင်းဖို့လိုတယ်။ လုံးဝပါတီနဲ့ ပတ်သက်တာတွေ အဲ ထားဖို့မလိုအပ်ဘူး။ 

သံတော်ဆင့် – အဲဒါဆို အဲဒီနည်း ဥပဒေတွေလည်း ပြင်ရမှာပေါ့နော်။ 

ဆရာတော် – နည်းဥပဒေပြင်ရမယ်။ နည်းဥပဒေပြင်ရမယ်။ 

သံတော်ဆင့် – လွှတ်တော်ဥက္ကဋ္ဌ တွေကလည်း ပါတီစွဲကင်းရမယ်။ 

ဆရာတော် – ပါတီစွဲကင်းရမယ်။ 

သံတော်ဆင့် – အရင် ဒီမိုကရေစီ အစိုးရနှစ်ဆက် လွှတ်တော်ဥက္ကဋ္ဌတွေက သူတို့ပါတီ ဗဟိုအလုပ်အမှုဆောင် အစည်းအဝေးတွေကို လွှတ်တော်ထဲမှာ ကျင်းပခဲ့ကြတာရှိတယ် ဘုရား။ 

ဆရာတော် – ကျင်းပခဲ့တယ်။ အဲဒါလည်း မှားတယ်။ ဒါပေမဲ့ ဒါတွေက မလုပ်ရဘူး။ ငါသည် ပြည်သူ့ကိုယ်စားလှယ် ဖြစ်နေပြီဆိုတာကို လွှတ်တော်ထဲ ရောက်သွားတဲ့ ပြည်သူ့ကိုယ်စားလှယ် ဖြစ်သည်ဆိုတာကို ပြည်သူ့ကို၊ ပြည်သူကို လေးစားရမယ်။ ပြည်သူ့ ဥပဒေကို လေးစားရမယ်။ ပြည်သူ့သိက္ခာကို ထိန်းသိမ်းရမယ်။ ဂုဏ်သိက္ခာနဲ့ ကိုယ်ကျင့်သိက္ခာကို စောင့်စည်းရမည်။ 

“စိမ်းနီမဖက် ဝါမဖက်ဘဲ တစ်သက် အကျင့်တရားနဲ့ နေမယ့်ပုဂ္ဂိုလ်တွေ ဒီတိုင်းပြည်ကို နိုင်ငံရေးသိက္ခာရှိရှိနဲ့ ကျင့်သုံးဖို့ လိုအပ်မယ် …”

နိုင်ငံတော်ဗဟိုသံဃာ့ဝန်ဆောင် တောင်ကလေးဆရာတော်

သံတော်ဆင့် – တပည့်တော်တို့ ပြည်သူတွေကတော့ အခုအခါမှာ ဆင်းရဲကျပ်တည်း နေကြတာလည်း ရှိပါတယ်။ ဒီအပေါ် ဆရာတော်ဆုံးမဩဝါဒ ပေးလိုတာရှိရင် မိန့်ပါဘုရား။ 

ဆရာတော် – ဆရာတော်တို့ မြန်မာနိုင်ငံသူ၊ မြန်မာနိုင်ငံသားတွေ အနေနဲ့ကတော့ လက်ရှိအခြေအနေကတော့ စားဝတ်နေရေး အခက်အခဲကတော့ ရှိမှာပဲ။ တိုင်းပြည်မှာ အေးအေးချမ်းချမ်း ငြိမ်ငြိမ်သက်သက်၊ တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်နဲ့ မဖြစ်ရင် ပြည်သူပြည်သား တွေကတော့ အခက်အခဲများစွာ ရှိနေဦးမှာပဲ။ အဲတော့ ဆရာတော့်အနေနဲ့ ကတော့ အမျိုးသားနိုင်ငံရေးပဲ ဦးတည် ဦးတည်၊ ဘယ်လိုနိုင်ငံရေးပဲ ဦးတည် ဦးတည်ပေါ့နော်။ မြန်မာပြည်မှာ အမျိုးသားပြန်လည် သင့်မြတ်ရေးဆိုတဲ့ ရည်ရွယ်ချက် မပါဘဲနဲ့တော့ သူတစ်မင်း ငါတစ်မင်း၊ သူတစ်လှမ်း ငါတစ်လှမ်း၊ သူတစ်သင်း ငါတစ်သင်း၊ သူတစ်ဖွဲ့ ငါတစ်ဖွဲ့ ရှိနေ ဖြစ်နေသမျှကာလပတ်လုံး ကတော့ မြန်မာပြည်မှာ ပိုပြီးတော့ ခက်ခဲဦးမှာပဲ။ … ဆိုလိုချင်တာက အခုဆိုလို့ရှိရင် အပြင်မှာနေတဲ့သူတွေဟာ အစိမ်း၊ အနီဆိုတဲ့ စကားလုံးသုံးတယ်။ ဒီလိုမသုံးဘဲနဲ့ ဖရဲသီးတဲ့။ ဟုတ်လား။ ဖရဲသီး။ အပြင်မှာကြည့်ရင် အစိမ်း။ အထဲမှာကြည့်ရင် အနီ။ ဟုတ်လား။ တချို့ကျတော့ ဘုန်းကြီးတွေကို လိမ္မော်သီးတဲ့။ အမျိုးစုံအမျိုးစုံ လှည့်ပြီး တော့ခေါ်တယ်ဗျ။ အခုဆိုရင် သင်္ဘောသီးလည်း စားလို့မရတော့ဘူး။ ဖရဲသီး လည်းစားလို့မရတော့ဘူး။ အဲတော့ ဖရဲသီး၊ သင်္ဘောသီးစသဖြင့်ပေါ့နော်။ ဒီအသီးတွေကို ဝယ်ပဲစားစား၊ ဘာပဲ စားစားတော့ မဖြစ်သင့်ဘူး။ အတတ်နိုင်ဆုံး အစိမ်းမဖက်၊ အနီမဖက်၊ စိမ်းနီမဖက်၊ အဝါမဖက်ဘဲ စိမ်းနီမဖက်၊ ဝါမဖက်ဘဲ မိမိတို့ရဲ့လုပ်ဆောင်ချက်၊ တိုင်းပြည်ကောင်းအောင် လုပ်ဆောင်ချက်၊ မိမိတို့ရဲ့တိုင်းပြည်တစ်သက်လုံး၊ ကောင်းစားဖို့အတွက်ကို ကိုယ်တိုင် ရည်ရွယ်ချက် ကြီးကြီးမားမားထားပြီးတော့ လုပ်ဆောင်ကြမဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်တွေ များများစားစားပေါ်လာဖို့ပဲ အရေးကြီးတယ်။ စိမ်းနီမဖက် ဝါမဖက်ဘဲ တစ်သက် တိုင်းပြည်ကောင်းစားမဲ့ အကျင့်တရားနဲ့နေမဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်တွေ၊ နေနိုင်မဲ့ပုဂ္ဂိုလ် တွေကိုလည်း ဒီတိုင်းပြည်ကို သိက္ခာ ရှိရှိနဲ့၊ နိုင်ငံရေးသိက္ခာရှိရှိနဲ့ ကျင့်သုံးဖို့ လိုအပ်မယ်လို့။ 

သံတော်ဆင့် – ဆရာတော့် ဒီကျောင်းမှာ သံဃာတွေကိုရော ဘယ်လိုဩဝါဒပေးထားပါလဲ ဘုရား။ 

ဆရာတော် – အင်း ကျောင်းတိုက်ထဲမှာနေတဲ့ ကိုရင်၊ ဦးဇင်း၊ ရဟန်းသံဃာတွေ အားလုံး ဘယ်အစိုးရတက်တက်၊ ဘယ်အစိုးရလက်ထက်ပဲ ဖြစ်ဖြစ် ဆရာတော်တို့ကျောင်းကတော့ အမုန်းမစွက်၊ အကြမ်းမဖက် … အနုနည်း အဝိဟိံသာနိုင်ငံရေး၊ ငြိမ်းချမ်းရေးနည်း။ အဲတော့ဘယ်သူ့ကိုမှ အမုန်း တရားလည်းမထားနဲ့။ ဘယ်သူ့ကိုမှ အကြမ်းဖက်လုပ်တဲ့အလုပ်တွေ မလုပ်နဲ့။ မညှဉ်းဆဲတဲ့ အလုပ်မှန်သမျှ မိမိတို့ ရင်ခွင်မှာပိုက်။ အကုန်လုံး အဲဒီအတိုင်း မေတ္တာတရားနဲ့နေရ။ ဒီလိုဩဝါဒပေး ထားတယ်။ 

သံတော်ဆင့် – ဆရာတော်က ဗဟိုဝန်ဆောင်တာဝန်ယူတဲ့အခါကျတော့ သံဃနာယကကိစ္စတွေ အပေါ်ဘာများ မိန့်ချင်ပါသလဲဘုရား။ 

ဆရာတော် – တစ်နိုင်ငံလုံးမှာရှိကြတဲ့ နိုင်ငံတော်သံဃာ့ဗဟိုဝန်ဆောင် အပါး ၃ဝဝ လည်းပဲ အလုပ်လုပ်ကြပါတယ်။ နိုင်ငံတော်သံဃမဟာနာယက သံဃနာယကဆရာတော်ကြီးများရဲ့ လုပ်ဆောင်လာခဲ့တဲ့ လုပ်ဆောင်ရမဲ့ အလုပ်တွေကလည်းပဲ များပြားနေတဲ့အတွက်ကြောင့် လုပ်ထုံးလုပ်နည်းတွေ အကောင်အထည် ဖော်တဲ့နေရာမှာ၊ အခက်အခဲတွေရှိကြတာတွေ ဆရာတော်တို့တွေ့ရပါတယ်။ သာသနာသန့်ရှင်းရေး တည်တံ့ပြန့်ပွားရေး အတွက်ကိုတော့ အားလုံးဆောင်ရွက် ပြီးတော့ ဦးတည်တဲ့ဆရာတော်တွေ ချည်းပါပဲ။ ဝိနည်းဒေသနာတော်တွေနဲ့ ကြည့်မယ်ဆိုလို့ရှိရင် တစ်ခါတလေ အဲဒီဝိနည်းဒေသနာတော်မှာ ခွင့်ပြု၊ ခွင့်မလွှတ်နိုင်တဲ့၊ ခွင့်မပြုနိုင်တဲ့ သိက္ခာ ပုဒ်တွေနဲ့ နွှယ်သွားတတ်တယ်။ ဒါကြောင့်မို့ သံဃအဖွဲ့အစည်း လုပ်ထုံး လုပ်နည်း ညီညီညွတ်ညွတ် ဆောင်ရွက်တဲ့အခါမှာ မိမိတို့ ဆောင်ရွက်သင့်တယ်။ အကောင်အထည်ဖော်ဆောင်ရွက်တဲ့ နေရာမှာလည်းပဲ ဝိနည်းဓမ္မခံလုပ်ထုံး လုပ်နည်းနဲ့ ဆောင်ရွက်ဖို့လည်း လိုအပ်ပါတယ်။ အဲဒါမှာပဲ ဆရာတော်တွေရဲ့ ဗုဒ္ဓဘာသာ သာသနာတော်သန့်ရှင်းမည်။ … ဒီသာသနာဝန်ထမ်း များစွာရှိတဲ့ အထဲက ရာခိုင်နှုန်းနဲ့အတူ ရွေးကောက်မှုပြုရတဲ့ နေရာမှာ လုပ်ထုံးလုပ်နည်း အတိုင်း ဆောင်ရွက်ဖို့သင့်တာပေါ့။ ဥပမာ ဘုန်းဘုန်းတို့ ကရင်ပြည်နယ်မှာ ဆိုရင် ကရင်ပြည်နယ်မှာ သံဃာ၊ ရဟန်းသံဃာတွေရဲ့ ဦးရေစာရင်းအရ ဆိုလို့ရှိရင် သမုတိ သံဃာတော်အချိုး အစားနဲ့ နောက်ပြီးတော့ ဗဟိုဝန်ဆောင် အချိုးအစားနဲ့ ရွေးကောက်ပြုရမယ် ဆိုလို့ရှိရင် ဆရာတော်တို့ ကရင် ပြည်နယ်မှာ ရွေးကောက်မှုပုံစံပြောင်းရမှာ။ နိုင်ငံတော်သံဃမဟာနာယက လုပ်ငန်းစဉ်မှာ ဆောင်ရွက်တဲ့နေရာမှာ ဘုန်းဘုန်းတို့ ကရင်ပြည်နယ်မှာ နိုင်ငံ တော်သံဃမဟာနာယက အဖွဲ့ဝင် တစ်ပါးပဲ ပါဝင်ခွင့်ရတယ်။ ဟို များစွာ ပါဝင်ခွင့်ရလိုတဲ့ ဆန္ဒမဟုတ်ပါဘူး။ လုပ်ထုံးလုပ်နည်းအတိုင်းသာ လုပ်မယ် ဆိုလို့ရှိရင် ဘယ်လောက်သံဃာဦးရေနဲ့ သံဃာအပါးရေ ဘယ်လောက်နဲ့ ပါဝင် သင့်တယ်။ … နိုင်ငံတော်သံဃမဟာ နာယကအဖွဲ့ဝင် ဆောင်ရွက်တဲ့နေရာမှာ အင်အားနည်းတာ။ အထူးသဖြင့် ဆရာတော်ကြီးတွေက ပင်ပန်းပါတယ်။ အဲတော့ အင်အားနည်းတယ်၊ ပင်ပန်းတယ်ဆိုတော့ အင်အားလည်းများဖို့ရယ်၊ လုပ်ထုံးလုပ်နည်းအဆင့်ဆင့်ကို ကျွမ်းကျွမ်းကျင်ကျင်နဲ့ ဆောင်ရွက်တတ်ဖို့ရယ် ဒါ အရေးကြီးတယ်။ 

သံတော်ဆင့် – တပည့်တော်တို့မြန်မာသံတော်ဆင့် ပရိသတ်တွေရော ဆရာတော်အထူးမှာကြားချင်တာ၊ သီးခြားမိန့်ချင်တာ ရှိပါသလားဘုရား။ 

ဆရာတော် – အဲ မြန်မာသံတော်ဆင့် စာဖတ်ပရိသတ်များအနေနဲ့ ဆရာတော့် တစ်ပါးအနေနဲ့ နိုင်ငံရေးဆောင်းပါးတွေကို တွန်းတွန်းတိုက်တိုက်ရေးလိုတဲ့ ဆန္ဒရှိပေမဲ့ အဲဒီတုန်းက အတားအဆီး အပိတ်အပင်ရှိတာကြောင့် မရေးဖြစ်ခဲ့ဘူး။ နစကလက်ထက် ရောက်လာတော့ နိုင်ငံရေးဆောင်းပါးရေးပေမဲ့ အားရပါးရမရေးခဲ့ရတဲ့ အတွက်ကြောင့် ဆရာတော်တို့ တပည့်ဒကာ၊ ဒကာမတွေ နိုင်ငံရေးနဲ့ ပတ်သက်ပြီးတော့ အတွေးကောင်းကောင်း နိုင်ငံရေးတွေ၊ စနစ်ကောင်းကောင်း နိုင်ငံရေးတွေ၊ ဝေဖန်ပိုင်းခြားနိုင်သော နိုင်ငံရေးတွေ ဆရာတော်တို့အနေနဲ့ မရေးဖြစ်ခဲ့ပါဘူး။ မရေးဖြစ်တာ။ မရေးတတ်တာမဟုတ်ဘူး။ ရေးတတ်တယ်။ အခုတော့ ကာလအချိန်အခါအရ ရေးသားတဲ့ နေရာမှာ အကြိုက်ကို လိုက်ရတာလည်း ဆရာတော်တို့အနေနဲ့ မရေးဘူး။ အဲတော့ ဆရာတော်တို့ရဲ့ အကြိုက်ကို ရေးခွင့်၊ ရေးသားဖို့ရာအတွက်အကြောင်း အင်္ဂါမပြည့်စုံသေးတဲ့ အတွက်ကြောင့် နိုင်ငံရေးဆောင်းပါးတွေကို စိတ်ကြိုက် မရေးဖြစ်တာပဲ ဖြစ်ပါတယ်။ ဒီအတွက် တပည့်ဒကာ၊ ဒကာမတွေသည်းခံပေးပါ။ … အကျဉ်းချုံး အနေနဲ့ပြောရရင်တော့ မြန်မာပြည်လူမှုရေးက ရှုပ်ထွေးဦးမှာပါပဲ။ စာပေနယ်ပယ်အနေနဲ့ ပြောရမယ်ဆိုရင်တော့ စာပေနယ်မှာ အလုပ်လုပ်တဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်တွေ၊ စာပေလုပ်ငန်းနဲ့ အသက် မွေးမြူပြုကြတဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်တွေ၊ စာပေစာနယ်ဇင်းလုပ်ငန်း ဆောင်ရွက်ကြတဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်တွေအားလုံးအတွက် နယ်ပယ်မကျယ်တော့ပါဘူး။ … ဒီထက်မက စီးပွားရေးမကောင်း၊ လူဦးရေ မမျှမတဖြစ်ရင် စာပေလုပ်ငန်းနဲ့ အလုပ်လုပ်တဲ့သူတွေ၊ အသက်မွေးပြုကြတဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်တွေအတွက် အထူးသဖြင့် အခက်အခဲများစွာ ရှိဦးမှာပါပဲ။ ဘာဖြစ်လို့လဲဆိုတော့ မြန်မာ့နိုင်ငံရေး၊ မြန်မာ့စီးပွားရေး၊ မြန်မာ့လူမှုရေးဟာ အားလုံး၊ အားလုံး ဒဏ်ရာဒဏ်ချက် ကြီးကြီးကျယ်ကျယ် ရှိနေတာဖြစ်သည့် အတွက်ကြောင့် စာပေနယ်သမားအတွက်၊ စာပေနယ်သမားအတွက် ကိုလည်းပဲ ထိခိုက်ပါတယ်။ ဒါကြောင့်မို့ မြန်မာသံတော်ဆင့် စာဖတ်ပရိသတ်နဲ့အတူ ဆရာတော်တို့ တစ်တွေ နိုင်ငံရေး၊ စီးပွားရေး၊ လူမှုရေး၊ စာပေနယ်ပယ် လွတ်လပ်ရေးဖြစ်လာဖို့ များစွာကြိုးစားရဦးမယ်လို့ မြင်ပါတယ်။ 

သံတော်ဆင့် – မိန့်ကြားပေးတာ ကျေးဇူးတင်ပါတယ် ဆရာတော်။ 

မောင်ရေစက်

ဓာတ်ပုံ (မြန်မာသံတော်ဆင့်)

Loading

Categories
စီးပွားရေး ဆောင်းပါး နိုင်ငံရေး ပထဝီနိုင်ငံရေးနှင့်စီးပွားရေး အမျိုးသားရေး အဲးခိုး

ဘယ်နေ့ပြီးပြည့်စုံမည်လဲ? (နောက်ဆုံးပိုင်း)

အဲးခိုး

အတွဲ(၁၂)၊ အမှတ်(၇)၊ မြန်မာသက္ကရာဇ် ၁၃၈၅၊ ဝါခေါင်လဆန်း ၂ ။ ၁၈ – ၈ – ၂ဝ၂၃၊ မြန်မာသံတော်ဆင့် (The Myanmar Herald) မှ ကောက်နုတ်ဖော်ပြခြင်းဖြစ်သည်။

(ယခင်အပတ်မှအဆက်)

မဖြတ်နိုင်တဲ့အရာ 

ခေတ်အဆက်ဆက်က အရှက်တရား၊ အကြောက်တရားနဲ့ဆိုင်တဲ့ လူမှုရေးတရား ထိန်းသိမ်းနေထိုင်လာခဲ့ကြတဲ့ မြန်မာအမျိုးသမီးတွေဟာ အခုတော့ အမြင်မတော်၊ အကြားမတော်တဲ့ နေရာတွေမှာ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ကျွန်လုပ်စားနေကြတဲ့အဖြစ်ဟာ မဖြစ်သင့်တာ အမှန်ပါပဲ။ ဒီလို (ခုလို) ဖြစ်ခဲ့ရတဲ့ အကြောင်းအရင်းကို ကြည့်လိုက်ရင်လည်း မိမိတို့ရဲ့ တိုင်းပြည်အပေါ်မှာ ဦးဆောင်ဦးရွက်ကြတဲ့ သူတွေရဲ့ သတိမမူနိုင်မှု တွေပါပဲ။

လိင်ကျွန်၊ ငွေကျွန်၊ လူမှုကျွန် နစ်ကျွံနေကြရတဲ့ အရှင်တို့ရဲ့ မြန်မာလူမှု ဘဝအရေးဟာ အရေးမစိုက်လို့ မရတော့ပါဘူး။ အဆိုးဘက်ကို အားကြီးသွားတဲ့ လူမှုရေးကို အကောင်းဘက်ကို မတည့်ပေးနိုင်ရင် အနာဂတ် အရှင်တို့ရဲ့ မြန်မာလူမှုရေးဟာ ကြီးကျယ်တဲ့ ခက်ခဲမှုတွေ ရင်ဆိုင်နေရ လိမ့်မယ်။

ဒီရင်ဆိုင်ချက်ဟာ အပျက်ရာ အားလုံးထဲက မဖျက်နိုင်တဲ့ အရာတွေ ဖြစ်လို့ သတိကြီးစွာထား အားထုတ်ရတော့မယ်။ စာရေးနေရင်းနဲ့ ဒီအကြောင်းအရာဘက်ကို ရောက်သွားလို့ စေတနာအပိုလို့ပဲ မှတ်စေချင် ပါတယ်။

ငွေကျွန်သမားဘဝ 

စီးပွားရေးအကြောင်းကို ပြန်ပြောပြပါမယ်။ အရှင်တို့ မြန်မာ့စီးပွားရေးတွေ အောင်မြင်ဖို့ မြန်မာပြည်ထုတ်ကုန်ပစ္စည်းတွေ ဈေးကွက်ကောင်းကောင်းရဖို့ အရေးကြီးပါတယ်။ ထုတ်လုပ်တဲ့ ကုန်ပစ္စည်းတွေ အဆင့်အတန်းမြင့်မားဖို့ အာမခံနိုင်ဖို့ (ပေးဖို့) လိုပါတယ်။

ကုန်ချောတစ်ခု (တစ်မျိုး) ထုတ်လုပ်လို့ မြန်မာပြည် ဈေးကွက်ဟောင်းနဲ့ အောင်မြင်တဲ့စီးပွားရေးတစ်ခု (တစ်ရပ်) လို့ မယူဆနိုင်သေးပါဘူး။ အပြည်ပြည် အရပ်ရပ်က လက်ခံသုံးစွဲတဲ့ ပစ္စည်းတစ်ခုဖြစ်မှ ဈေးကွက်ကောင်းရတဲ့ ကုန်ပစ္စည်းတစ်ခုလို့ သတ်မှတ်လို့ရမယ်။

ယနေ့ မြန်မာပြည်တွင်းဖြစ် ထုတ်လုပ်မှု ကုန်ပစ္စည်းတွေဟာ မြန်မာပြည် တစ်ပြည်လုံးက လက်ခံသုံးစွဲနေကြပြီလား ဆိုတာကို လေ့လာကြည့်ပါ။ မိမိ ထုတ်လုပ်တဲ့ ကုန်ပစ္စည်းတွေ ဈေးကွက်ထဲကို အများသူငှာ သုံးစွဲနေပြီ ဆိုပေမယ့် မိမိကိုယ်ပိုင် အရင်းအနှီးတစ်ခု မိမိ ထုတ်လုပ်မယ့် (မည့်) ပစ္စည်းရဲ့တန်ဖိုးကို ငွေအား (ရင်းအား) တောင့်တင်းခိုင်မာ ပြည့်စုံ ဖို့လိုပါတယ်။ ဈေးကွက်ကောင်း တစ်ခုဖြစ်လာတဲ့ (ဝင်လာတဲ့) ပစ္စည်းဟာ နည်းဗျူဟာအဆင့် ရောက်အောင် ဈေးကွက်ဖြန့်တတ် (ရှာတတ်) ဖို့လည်း လိုပါတယ်။ ဈေးကွက်ရပေမယ့် အကြိမ် ၁၀ (တစ်ဆယ်) လောက် ဈေးကျခံရရင် အဲဒီစီးပွားရေးလုပ်ငန်းဟာ ဈေးကွက်စီးပွားရေးဖြစ်ပြီလို့သာ သိရမယ်။

ဈေးကွက်ပျက်ရင် ရှေ့ဆက်ဖို့ အားမရှိပါ။ အဲဒီလို ဈေးကွက်တစ်ခုမှာ ဖြစ်လာခဲ့ပြီဆိုရင် ကိုယ့်တွေ့ မဟာဗျူဟာ ကျင့်သုံးရမယ်။ စီးပွားရေးအရ နည်းပြန် စစ်ဆေးရမယ်။ ဈေးကွက်ရှာတဲ့၊ ကြေညာတဲ့လုပ်ငန်းတွေကို ရပ်ထားရမယ်။ ဒါမှမဟုတ် အရင်းစိုက်ထားတဲ့ ငွေအားလုံးကို ဘဏ်မှာ ရပ်ထားရမယ်။ ငွေအားသာရှိပြီး ပစ္စည်းတန်ဖိုး ဈေးကွက်ပျက်ရင် အမြတ်ပျက်တဲ့ လုပ်ငန်းလို့သာ သိထားရမယ်။ 

ဒါကြောင့် ယနေ့ မြန်မာပြည်မှာ ရှိကြတဲ့ ကုန်သည်တွေဟာ ဈေးကွက်ရှာ ကုန်သည်ကြီးတွေ မဖြစ်ကြသေးတော့ စီးပွားရေးအရ မပင်ပန်းကြပါဘူး။ ထုတ်လုပ်ကုန်ပစ္စည်းလုပ်ပြီး ဈေးကွက်ရှာတဲ့ ကုန်သည်ဖြစ်ရင်တော့ ပင်ပန်းကြမှာပါပဲ။ ဈေးကွက်မရမချင်း နားလို့မရပါဘူး။ ကုန်ပစ္စည်း နားထားပေမယ့် အရင်းငွေမြှုပ်ပြီး အတိုးငွေ မနိုင်ကြလို့ စီးပွားကူးသန်းကြတဲ့သူတွေ (တစ်နည်း) ဈေးကွက်ရှာတဲ့ စီးပွားရေးသမားတွေ ငွေကျွန်သမားဘဝနဲ့ အချိန်ကုန်သွားတတ်ပါတယ် ဆိုတာကို သတိပေးပါရစေ။

နိဂုံး

  • စကားများသော နိုင်ငံရေးသမား။
  • ဈေးကွက်ရှာသော ကုန်သည် 
  • မာနကြီးသော ပညာရှိ 
  • အမှားများသော ပုဂ္ဂိုလ်တွေကို

နီးနီးဝေးဝေးမပေါင်းအပ်သလိုပဲ စကား၊ ချေး၊ မာန၊ အမှားတွေ မများကြဘဲ ဆင်ခြင်ဉာဏ်အား နှလုံးသွင်းတတ်ဖို့ လိုပါတယ်။

သင်သာကောင်းရင် နောက်လိုက် မကောင်းစရာမရှိသလိုဘဲ လုပ်ရပ်မှန်ရင် ဘေးရန်မရှိ (မမည်) ပါဘူး။ စနစ်ကောင်းရင် ဘယ်တိုင်းပြည်မဆို မဆင်းရဲနိုင်ပါဘူး။ တိုင်းပြည်အကျိုးကို ငဲ့ကွက်ရင် ဘယ်တိုင်းပြည်အကျိုးမှ မပြည့်စုံတာ မရှိပါဘူး။ ဒါကြောင့် အရှင်တို့ရဲ့ ချစ်လှစွာသော မြန်မာပြည်ကို ဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်ရေးအတွက် အသင့်တော်ဆုံးသော နိုင်ငံရေးမူဝါဒ၊ အကောင်းဆုံးသော လွှတ်တော်၊ အတော်ဆုံးသောအစိုးရ၊ အကြီးအမြတ်ဆုံးသော စီးပွားရေး၊ ဘယ်နေ့၊ ဘယ်ကာလ၊ ဘယ်အချိန်လောက်မှာ ပြီးပြည့်စုံလေမည်လဲ ဆိုတာကိုပဲ မြင်ချင်ပါတော့တယ်။ စာဖတ်ကြသူများ ကိုယ်စိတ်အေးမြကြပါစေ။ 

အဲးခိုး

ဘယ်နေ့ပြီးပြည့်စုံမည်လဲ? (၁) – မဟာပညာ (mahar.asia)

ဘယ်နေ့ပြီးပြည့်စုံမည်လဲ? (၂) – မဟာပညာ (mahar.asia)

ဘယ်နေ့ပြီးပြည့်စုံမည်လဲ? (၃) – မဟာပညာ (mahar.asia)

ဘယ်နေ့ပြီးပြည့်စုံမည်လဲ? (၄) – မဟာပညာ (mahar.asia)

Loading

Exit mobile version