Categories
စီးပွားရေး ဆောင်းပါး နိုင်ငံရေး ပထဝီနိုင်ငံရေးနှင့်စီးပွားရေး အမျိုးသားရေး အဲးခိုး

ဘယ်နေ့ပြီးပြည့်စုံမည်လဲ? (နောက်ဆုံးပိုင်း)

အဲးခိုး

အတွဲ(၁၂)၊ အမှတ်(၇)၊ မြန်မာသက္ကရာဇ် ၁၃၈၅၊ ဝါခေါင်လဆန်း ၂ ။ ၁၈ – ၈ – ၂ဝ၂၃၊ မြန်မာသံတော်ဆင့် (The Myanmar Herald) မှ ကောက်နုတ်ဖော်ပြခြင်းဖြစ်သည်။

(ယခင်အပတ်မှအဆက်)

မဖြတ်နိုင်တဲ့အရာ 

ခေတ်အဆက်ဆက်က အရှက်တရား၊ အကြောက်တရားနဲ့ဆိုင်တဲ့ လူမှုရေးတရား ထိန်းသိမ်းနေထိုင်လာခဲ့ကြတဲ့ မြန်မာအမျိုးသမီးတွေဟာ အခုတော့ အမြင်မတော်၊ အကြားမတော်တဲ့ နေရာတွေမှာ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ကျွန်လုပ်စားနေကြတဲ့အဖြစ်ဟာ မဖြစ်သင့်တာ အမှန်ပါပဲ။ ဒီလို (ခုလို) ဖြစ်ခဲ့ရတဲ့ အကြောင်းအရင်းကို ကြည့်လိုက်ရင်လည်း မိမိတို့ရဲ့ တိုင်းပြည်အပေါ်မှာ ဦးဆောင်ဦးရွက်ကြတဲ့ သူတွေရဲ့ သတိမမူနိုင်မှု တွေပါပဲ။

လိင်ကျွန်၊ ငွေကျွန်၊ လူမှုကျွန် နစ်ကျွံနေကြရတဲ့ အရှင်တို့ရဲ့ မြန်မာလူမှု ဘဝအရေးဟာ အရေးမစိုက်လို့ မရတော့ပါဘူး။ အဆိုးဘက်ကို အားကြီးသွားတဲ့ လူမှုရေးကို အကောင်းဘက်ကို မတည့်ပေးနိုင်ရင် အနာဂတ် အရှင်တို့ရဲ့ မြန်မာလူမှုရေးဟာ ကြီးကျယ်တဲ့ ခက်ခဲမှုတွေ ရင်ဆိုင်နေရ လိမ့်မယ်။

ဒီရင်ဆိုင်ချက်ဟာ အပျက်ရာ အားလုံးထဲက မဖျက်နိုင်တဲ့ အရာတွေ ဖြစ်လို့ သတိကြီးစွာထား အားထုတ်ရတော့မယ်။ စာရေးနေရင်းနဲ့ ဒီအကြောင်းအရာဘက်ကို ရောက်သွားလို့ စေတနာအပိုလို့ပဲ မှတ်စေချင် ပါတယ်။

ငွေကျွန်သမားဘဝ 

စီးပွားရေးအကြောင်းကို ပြန်ပြောပြပါမယ်။ အရှင်တို့ မြန်မာ့စီးပွားရေးတွေ အောင်မြင်ဖို့ မြန်မာပြည်ထုတ်ကုန်ပစ္စည်းတွေ ဈေးကွက်ကောင်းကောင်းရဖို့ အရေးကြီးပါတယ်။ ထုတ်လုပ်တဲ့ ကုန်ပစ္စည်းတွေ အဆင့်အတန်းမြင့်မားဖို့ အာမခံနိုင်ဖို့ (ပေးဖို့) လိုပါတယ်။

ကုန်ချောတစ်ခု (တစ်မျိုး) ထုတ်လုပ်လို့ မြန်မာပြည် ဈေးကွက်ဟောင်းနဲ့ အောင်မြင်တဲ့စီးပွားရေးတစ်ခု (တစ်ရပ်) လို့ မယူဆနိုင်သေးပါဘူး။ အပြည်ပြည် အရပ်ရပ်က လက်ခံသုံးစွဲတဲ့ ပစ္စည်းတစ်ခုဖြစ်မှ ဈေးကွက်ကောင်းရတဲ့ ကုန်ပစ္စည်းတစ်ခုလို့ သတ်မှတ်လို့ရမယ်။

ယနေ့ မြန်မာပြည်တွင်းဖြစ် ထုတ်လုပ်မှု ကုန်ပစ္စည်းတွေဟာ မြန်မာပြည် တစ်ပြည်လုံးက လက်ခံသုံးစွဲနေကြပြီလား ဆိုတာကို လေ့လာကြည့်ပါ။ မိမိ ထုတ်လုပ်တဲ့ ကုန်ပစ္စည်းတွေ ဈေးကွက်ထဲကို အများသူငှာ သုံးစွဲနေပြီ ဆိုပေမယ့် မိမိကိုယ်ပိုင် အရင်းအနှီးတစ်ခု မိမိ ထုတ်လုပ်မယ့် (မည့်) ပစ္စည်းရဲ့တန်ဖိုးကို ငွေအား (ရင်းအား) တောင့်တင်းခိုင်မာ ပြည့်စုံ ဖို့လိုပါတယ်။ ဈေးကွက်ကောင်း တစ်ခုဖြစ်လာတဲ့ (ဝင်လာတဲ့) ပစ္စည်းဟာ နည်းဗျူဟာအဆင့် ရောက်အောင် ဈေးကွက်ဖြန့်တတ် (ရှာတတ်) ဖို့လည်း လိုပါတယ်။ ဈေးကွက်ရပေမယ့် အကြိမ် ၁၀ (တစ်ဆယ်) လောက် ဈေးကျခံရရင် အဲဒီစီးပွားရေးလုပ်ငန်းဟာ ဈေးကွက်စီးပွားရေးဖြစ်ပြီလို့သာ သိရမယ်။

ဈေးကွက်ပျက်ရင် ရှေ့ဆက်ဖို့ အားမရှိပါ။ အဲဒီလို ဈေးကွက်တစ်ခုမှာ ဖြစ်လာခဲ့ပြီဆိုရင် ကိုယ့်တွေ့ မဟာဗျူဟာ ကျင့်သုံးရမယ်။ စီးပွားရေးအရ နည်းပြန် စစ်ဆေးရမယ်။ ဈေးကွက်ရှာတဲ့၊ ကြေညာတဲ့လုပ်ငန်းတွေကို ရပ်ထားရမယ်။ ဒါမှမဟုတ် အရင်းစိုက်ထားတဲ့ ငွေအားလုံးကို ဘဏ်မှာ ရပ်ထားရမယ်။ ငွေအားသာရှိပြီး ပစ္စည်းတန်ဖိုး ဈေးကွက်ပျက်ရင် အမြတ်ပျက်တဲ့ လုပ်ငန်းလို့သာ သိထားရမယ်။ 

ဒါကြောင့် ယနေ့ မြန်မာပြည်မှာ ရှိကြတဲ့ ကုန်သည်တွေဟာ ဈေးကွက်ရှာ ကုန်သည်ကြီးတွေ မဖြစ်ကြသေးတော့ စီးပွားရေးအရ မပင်ပန်းကြပါဘူး။ ထုတ်လုပ်ကုန်ပစ္စည်းလုပ်ပြီး ဈေးကွက်ရှာတဲ့ ကုန်သည်ဖြစ်ရင်တော့ ပင်ပန်းကြမှာပါပဲ။ ဈေးကွက်မရမချင်း နားလို့မရပါဘူး။ ကုန်ပစ္စည်း နားထားပေမယ့် အရင်းငွေမြှုပ်ပြီး အတိုးငွေ မနိုင်ကြလို့ စီးပွားကူးသန်းကြတဲ့သူတွေ (တစ်နည်း) ဈေးကွက်ရှာတဲ့ စီးပွားရေးသမားတွေ ငွေကျွန်သမားဘဝနဲ့ အချိန်ကုန်သွားတတ်ပါတယ် ဆိုတာကို သတိပေးပါရစေ။

နိဂုံး

  • စကားများသော နိုင်ငံရေးသမား။
  • ဈေးကွက်ရှာသော ကုန်သည် 
  • မာနကြီးသော ပညာရှိ 
  • အမှားများသော ပုဂ္ဂိုလ်တွေကို

နီးနီးဝေးဝေးမပေါင်းအပ်သလိုပဲ စကား၊ ချေး၊ မာန၊ အမှားတွေ မများကြဘဲ ဆင်ခြင်ဉာဏ်အား နှလုံးသွင်းတတ်ဖို့ လိုပါတယ်။

သင်သာကောင်းရင် နောက်လိုက် မကောင်းစရာမရှိသလိုဘဲ လုပ်ရပ်မှန်ရင် ဘေးရန်မရှိ (မမည်) ပါဘူး။ စနစ်ကောင်းရင် ဘယ်တိုင်းပြည်မဆို မဆင်းရဲနိုင်ပါဘူး။ တိုင်းပြည်အကျိုးကို ငဲ့ကွက်ရင် ဘယ်တိုင်းပြည်အကျိုးမှ မပြည့်စုံတာ မရှိပါဘူး။ ဒါကြောင့် အရှင်တို့ရဲ့ ချစ်လှစွာသော မြန်မာပြည်ကို ဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်ရေးအတွက် အသင့်တော်ဆုံးသော နိုင်ငံရေးမူဝါဒ၊ အကောင်းဆုံးသော လွှတ်တော်၊ အတော်ဆုံးသောအစိုးရ၊ အကြီးအမြတ်ဆုံးသော စီးပွားရေး၊ ဘယ်နေ့၊ ဘယ်ကာလ၊ ဘယ်အချိန်လောက်မှာ ပြီးပြည့်စုံလေမည်လဲ ဆိုတာကိုပဲ မြင်ချင်ပါတော့တယ်။ စာဖတ်ကြသူများ ကိုယ်စိတ်အေးမြကြပါစေ။ 

အဲးခိုး

ဘယ်နေ့ပြီးပြည့်စုံမည်လဲ? (၁) – မဟာပညာ (mahar.asia)

ဘယ်နေ့ပြီးပြည့်စုံမည်လဲ? (၂) – မဟာပညာ (mahar.asia)

ဘယ်နေ့ပြီးပြည့်စုံမည်လဲ? (၃) – မဟာပညာ (mahar.asia)

ဘယ်နေ့ပြီးပြည့်စုံမည်လဲ? (၄) – မဟာပညာ (mahar.asia)

Loading

Categories
ကရင်လူမျိုး နိုင်ငံရေး အမျိုးသားရေး

ကရင်ပြည်နယ် အလံ၊ တံဆိပ်၊ ဆောင်ပုဒ်

ပြည်နယ်အလံ

ပြည်နယ်တံဆိပ်

ပြည်နယ်ဆောင်ပုဒ်

“ ဆ်ုတဝ်ဆ်ုလံင်ယ်ုအဲလ်ှ”

“ ဖြောင့်မတ်ခြင်းကိုငါတို့ချစ်မြတ်နိုးသည်။”

“ The Rectitude We Love”

Loading

Categories
စီးပွားရေး ဆောင်းပါး နိုင်ငံရေး ပထဝီနိုင်ငံရေးနှင့်စီးပွားရေး အဲးခိုး

ဘယ်နေ့ပြီးပြည့်စုံမည်လဲ? (၄)

အဲးခိုး

မြန်မာအစိုးရကို အကြံပြုချင်တာက အကျိုးအမြတ်ထုတ်ယူတဲ့ ကုန်သည်ကြီးတွေကို စီးပွားရေး မူဝါဒကောင်းကောင်းနဲ့ ချမှတ်ပေးပြီး စစ်မှန်တဲ့ စီးပွားရေးတွေကို လုပ်ကြဖို့တိုက်တွန်းပါရစေ …

အတွဲ(၁၂)၊ အမှတ်(၆)၊ မြန်မာသက္ကရာဇ် ၁၃၈၅၊ ဒုတိယဝါဆိုလပြည့်ကျော် ၃ ။ ၄ – ၈ – ၂ဝ၂၃၊ မြန်မာသံတော်ဆင့် (The Myanmar Herald) မှ ကောက်နုတ်ဖော်ပြခြင်းဖြစ်သည်။

(ယခင်အပတ်မှအဆက်)

အခြေခံဥပဒေအတိုင်း အုပ်ချုပ်ပါ

တိုင်းပြည်တစ်ပြည်ဟာ ဝင်ငွေနည်းပါးပြီး ကုန်ထုတ်လုပ်မှုမရှိရင် အရာခပ်သိမ်း ပူပန်ရမှာပါပဲ။

အမြတ်ငွေထဲက ဝင်ငွေတိုးအောင် စီးပွားရေးအကွက်အကွင်း ဘယ်လိုဖန်တီးရမယ်ဆိုတာကို အစိုးရအဖွဲ့အစည်း ဖြစ်တဲ့သူတွေက သိရမယ်။ ဒါမှမဟုတ်ဘဲ ပြည်သူ့စီးပွားရေး ကုန်သည်ကြီးတွေက သိရမယ်။ တိုင်းပြည်တစ်ပြည်မှာ ပညာတတ် ဒီမိုကရက်တစ်တွေ များများရှိဖို့လိုသလို ကုန်သွယ်ရေးမှာလည်း နိုင်ငံရေးအမြင်ရှိတဲ့ ကုန်သည်ကြီးတွေဖြစ်ဖို့ လိုပါတယ်။ စီးပွားရေးပညာအကြောင်း (မသိ) နားမလည်ဘဲ ယဉ်ကျေးမှုမတူညီတဲ့ တစ်ပါးနိုင်ငံသားတွေကို ခေါ်ယူပြီး တိုင်းပြည်ကို အုပ်ချုပ်စေတာကတော့ မလုပ်သင့်တဲ့အလုပ်ပါပဲ။ တိုင်းပြည်တိုင်းရဲ့ အတွင်းရေးဟာ ပေါက်ကြား (ဖောက်ပြား) လို့မရပါ။ (မပေါက်ကြားရပါ။)

တိုင်းပြည်တစ်ပြည်ဟာ ပြည်သူ့အာဏာပိုင် ယဉ်ကျေးမှုတွေ ရှိရမယ်။ ထုံးတမ်းစဉ်လာကောင်းတွေနဲ့ နေရမယ်။ အမျိုးသားရေးအပေါ် သစ္စာရှိသော (တည်သော) နိုင်ငံတော်တစ်ခု တည်ထောင်နိုင်ဖို့အတွက် ရိုးသားဖြောင့် တည်ကြည်ကြတဲ့သူတွေ ဖြစ်ရမယ်ဆိုတာကို နိုင်ငံ့ဝန်ကို ထမ်းရွက်ကြမယ့်သူတွေ သိထားရမယ်။ မြန်မာပြည်ဟာ ဒီမိုကရေစီနိုင်ငံတစ်နိုင်ငံ ရပ်တည်မယ်ဆိုရင် ပြည်သူတိုင်း ဒီမိုကရက်တစ် ဖြစ်ရမယ်။ ယနေ့ ကမ္ဘာအရပ်ရပ်မှာရှိကြတဲ့ တိုင်းပြည်တွေကို ကြည့်လိုက်ပါ။ သူတို့တိုင်းပြည် အတွက်နှင့် အုပ်ချုပ်တဲ့ အခြေခံဥပဒေ တွေနဲ့ပဲ အုပ်ချုပ်နေကြတယ် မဟုတ်လား။ အခြေခံဥပဒေအတိုင်း မအုပ်ချုပ်တဲ့ တိုင်းပြည်တွေကို ကြည့်လိုက်ပါ။ ရုန့်ရင်းဆန်ခတ်မှုတွေ၊ အာဏာသိမ်းမှုတွေ၊ တော်လှန်ပုန်ကန်မှုတွေ၊ အဆက်မပြတ်ဖြစ်လို့ နိုင်ငံပြိုကွဲစရာ အကြောင်းအရင်းတွေပါ ဖြစ်နေကြလို့ အမျိုးမျိုး ပဋိပက္ခတွေနဲ့ ပြဿနာတွေနဲ့ ဖြစ်နေကြရတယ် မဟုတ်လား။ မြန်မာပြည်လည်း အခြေခံဥပဒေကို မလေးမခံတဲ့ပုံစံနဲ့ အုပ်ချုပ်ကြလို့ တိုင်းပြည်ဟာ ထင်သလိုဖြစ်မလာဘဲ မထင်မှတ်ခဲ့တာတွေ ဖြစ်လာခဲ့ရတယ် မဟုတ်လား။ ဒါကြောင့် အာဏာရသူတိုင်း အာဏာကို အလွဲမသုံးဖို့ သတိပေးပါရစေလားပါ။ 

လူမှုစီးပွားရေး 

ဒီစာကိုရေးနေတဲ့အချိန်မှာပဲ ဆူဘန်ဒရီယို (အင်ဒိုနီးရှားနိုင်ငံ၊ နိုင်ငံခြားရေး ဝန်ကြီး)နဲ့ လီကွမ်ယူ (စင်္ကာပူဝန်ကြီးချုပ်) နှစ်ဦး (နှစ်ယောက်) တစ်နေရာမှာ တွေ့ဆုံကြတဲ့ အကြောင်းကို သွားပြီး သတိရမိတယ်။

“စင်္ကာပူက မိုးထိတိုက်တွေကို ကြည့်စမ်းပါဦး၊ ဒီအဆောက်အအုံတွေကို အင်ဒိုနီးရှားငွေကြေးတွေနဲ့ ဆောက်ထားခဲ့တာလေ။ အင်ဒိုနီးရှားက ခိုးယူသွားတဲ့ ငွေတွေပေါ့။ မှောင်ခိုလုပ်ငန်းနဲ့ ခိုးသွားတဲ့ ငွေတွေပေါ့လေ။ ဒါပေမယ့် ကိစ္စမရှိပါဘူး။ တစ်နေ့ကြရင် အင်ဒိုနီးရှားနိုင်ငံက ဒီကို လာရောက်စောင့်ရှောက်ရမှာပါ။ အဲဒီအခါကျမှတော့ ဒါတွေ အမှန်တိုင်းပြန်ဖြစ်အောင် လုပ်ရမှာပေါ့။”

ဆိုတဲ့ စကားလေးပါ။ မှောင်ခိုလုပ်ငန်းကနေ တစ်ဆင့် ငွေကြေးတွေ ခိုးယူသွားတယ်ဆိုတဲ့ ဆူဘန်ဒရီယိုစကားဟာ အရှင်တို့ တိုင်းပြည်လည်း (တစ်ချိန်က) ယခုလည်း ကြီးကြီးကျယ်ကျယ် ခံစားနေကြရတယ် မဟုတ်လား။ အဲဒီလို ထုတ်ဖော်ပြောဆိုရတဲ့ ခေါင်းဆောင်မျိုးလို အရှင်တို့ တိုင်းပြည်မှာ မရှိခဲ့သလို အဲဒီလို အမြင်ရှိတဲ့ခေါင်းဆောင်တွေ မမြင် (မတွေ့) ရသလောက်ပါပဲ။

မှောင်ခိုလုပ်ငန်းကနေတစ်ဆင့် ငွေကြေးတွေ အမြတ်ယူစားထားကြတဲ့ ကုန်သည်ပွဲစား၊ အစိုးရအမှုဆောင်လူကြီး၊ အမတ်မင်းတွေ ကမ္ဘာပေါ်မှာ မရှားသလောက်ရှိနေသလိုပဲ ယနေ့အရှင်တို့ တိုင်းပြည်မှာလည်း အကြီးအကျယ် လုပ်စားနေကြတဲ့ ဒီအလေ့အထတွေဟာ ပယ်သတ်သင့် ကြတယ် မဟုတ်လား။ တရားဝင်စည်းနဲ့၊ ကမ်းနဲ့၊ ဘောင်နဲ့ ကုန်သွယ်တာမက တိုင်းပြည်အတွက် ဘဏ္ဍာတိုးတက် ပါတယ်မဟုတ်လား။

အရှင်တို့ရဲ့ လူနေမှုဘဝအခြေအနေဟာ ဘယ်လောက်အထိ ဆိုးဝါးနေကြ ပြီလဲဆိုတာ အားလုံးအသိပါပဲ။ လူမြင်ကွင်းအလယ် တူးမြောင်းထဲမှာ ရေချိုး၊ အဝတ်လျှော်၊ ဆန်ဆေး၊ ရေသောက်၊ စားသောက်နေထိုင်ကြတဲ့ အပြုအမူဟာ လူသားနဲ့ တူတန်တဲ့ အပြုအမူတွေ မဟုတ်ပါဘူး။ ဒါကြောင့် တိုင်းပြည်ကို အုပ်ချုပ်တဲ့အစိုးရ (မြန်မာအစိုးရ) ကိုအကြံပြုချင်တာက အကျိုးအမြတ် ထုတ်ယူတဲ့ ကုန်သည်ကြီးတွေကို စီးပွားရေးမူဝါဒ ကောင်းကောင်းနဲ့ ချမှတ်ပေးပြီး စစ်မှန်တဲ့ စီးပွားရေးတွေကိုလုပ်ကြဖို့ တိုက်တွန်းပါရစေ။

ဒေသလူငယ်ရေးရာ 

နောက်တစ်မျိုးတင်ပြချင်ပါသေးတယ်။ အရှင်တို့ နေထိုင်တဲ့ ကရင်ပြည်နယ်ဟာ ဒေသစီးပွားရေးအရ ကြီးကျယ်တဲ့ လုပ်ငန်းကြီးတွေ မရှိပါဘူး။

အေဒီ ၁၉၈၈ ခုနှစ်နောက်ပိုင်း ကရင်ပြည်နယ် လူဦးရေဟာ အလျင်အမြန် တိုးနှုန်းမြန်ဆန်လာတာကြောင့် ပြည်နယ်ထဲက လူမှုရေးကိစ္စတွေဟာ အခက်အခဲတွေ အမျိုးမျိုးပဲ တွေ့ရတယ်။ အထူးသဖြင့် ရွှေ့ပြောင်းနေထိုင် မိသားစုတွေက အဆပေါင်းများစွာ ပြောင်းရွှေ့နေထိုင်လာ ကြတာကြောင့် အလုပ်လက်မဲ့ပြဿနာတွေက တဖြည်းဖြည်း များပြား လာနေတာကို တွေ့ရတယ်။ အဲဒီအထဲမှာ အရွယ်ရောက်တဲ့ လူငယ်၊ လူရွယ်တွေက ပညာရေးကို စိတ်ပါဝင်စားမှုမရှိကြဘဲ ငွေကြေးနောက်ကိုပဲ အားခဲရှာဖွေနေကြလိုတဲ့ စိတ်တွေများကြတယ်။ တချို့ လူငယ်တွေက အလုပ်အကိုင်တွေကို စိတ်မဝင်စားကြဘဲ မူးယစ်လောကသား ဘဝ ဖြစ်သွားကြတယ်။ အထိန်းမဲ့ အကွပ်မဲ့တဲ့ ကလေးတွေဖြစ်ပြီး လေလွင့် ဆုံးရှုံးခဲ့တာတွေ တွေ့ရတယ်။ 

ဒီလိုမျိုးမဖြစ်အောင် 

လူငယ်ဆိုင်ရာ တရားဥပဒေမူဝါဒတွေ ပြဋ္ဌာန်းပြီး ထိန်းသိမ်း စောင့်ရှောက်သင့်တယ်။ လေလွင့်ယွင်းပါးသွားကြတဲ့ ကလေးတွေကို ကြည့်ပြီး မိဘတွေဘက်ကလည်း ထိန်းသိမ်းစောင့်ရှောက်မှု နည်းပါးနေသလို နိုင်ငံတော်အစိုးရတွေ ဘက်ကလည်း အရေးစိုက်မှု နည်းပါးနေကြတာတွေ တွေ့ရတယ်။ ဒီလိုပဲ အားထုတ်မှု၊ အရေးစိုက်မှု မရှိကြရင် မြန်မာပြည်မှာ မူဝါဒကင်းမဲ့နေကြမယ့် (မည့်) ကလေးတွေ များပြားကြပြီး သိမ်းမနိုင်၊ ထိန်းမနိုင်ဘဲ ရှိတော့မယ်။ ထွေထွေထူးထူး (ရှည်ရှည်ဝေးဝေး) မပြောလိုတော့ ပါဘူး။ မိဘမဲ့တဲ့ကလေးတွေ၊ စွန့်ပစ်ခံကလေးတွေ မြန်မာပြည်မှာ ဘယ်လောက်အထိ များပြားနေကြပြီလည်း ဆိုတာကို မိဘမဲ့ကလေးဂေဟာ သို့မဟုတ် ရင်ခွင်မဲ့ ဘုန်းတော်ကြီးကျောင်းတွေမှာ ဘယ်လောက်ကာကွယ် ထိန်းသိမ်းစောင့်ရှောက် ပေးခဲ့ရပြီလဲဆိုတာ ပြည်သူတွေအသိပါပဲ။ အနာဂတ်လူငယ်လေးတွေ ဘဝအတွက် မိဘနဲ့ နိုင်ငံတော်ထိန်းသိမ်းပြုပြင် စောင့်ရှောက်ပေးကြဖို့ အသိပေးတိုက်တွန်းပါတယ်။ 

လက်ဦးအုပ်ထားမှုစနစ် သတိပြု

စီးပွားရေးအကြောင်းရေးနေရင်နဲ့ လူငယ်ရေးရာအကြောင်း ပါဝင်သွားလို့ စာဖတ်သူများ အရှင့်ကို နားလည်ခွင့်လွှတ်ပေးကြပါ။ မလေးစားလို့ မဟုတ်ပါ။ ဆက်စပ်မိတဲ့ ကိစ္စတွေကြောင့်ပါပဲ။ အရှင်က အာဆီယံဒေသဆိုင်ရာ စီးပွားရေးအကြောင်းတွေ ဒီလို (ခုလို) ရေးပြတော့ သက်ဆိုင်ကြတဲ့သူတွေက အရှင့်ကို အမြင်ကြည်လင်ကြမယ်မထင်ပါဘူး။ ဒါပေမဲ့ (ဒါပေမယ့်) နိုင်ငံတော်ဆိုင်ရာ အကြောင်းအရာတွေဟာ နိုင်ငံတိုင်းမှာ ထိန်းသိမ်းကာကွယ် စောင့်ရှောက်ပိုင်ခွင့်ရှိကြတာကြောင့် ဝေဖန်ရေးသားတာပါ။

မကြာမီ ၂၀၁၉ ခုနှစ်ရောက်ရင် အိမ်နီးနားချင်းနိုင်ငံတွေဟာ သူတို့ရဲ့ စီးပွားရေး အချက်အချာတွေကို နိုင်ငံနယ်နိမိတ် (နယ်စပ်နယ်နိမိတ်) နယ်ခြားမြို့တွေမှာ အဓိကထားပြီးတော့ စီးပွားရေးလုပ်ငန်းတွေ အကောင်အထည် ဖော်ဆောင်ကြတော့မယ်။ မသိကြတဲ့သူတွေကတော့ ဒေသဆိုင်ရာ စီးပွားရေးအကွက်ပဲလို့ပဲ ထင်နေကြမယ်။ နိုင်ငံရေးအမြင်နဲ့ ပြောရရင်တော့ အရင်းရှင်လက်သစ်တွေ လက်ဦးအုပ်ထားမှု စနစ်အတွက်ပါပဲ။

ဒီအမြင်လေးကို ဥပမာအနေနဲ့ ကြည့်လိုက်ပါ။ 

(၁) ကမ္ဘောဒီးယားနိုင်ငံဘက်၊ အန်ကောဒေသ ဖွံ့ဖြိုးရေးအတွက် ကားလမ်း၊ ရထားလမ်း၊ နယ်စပ်စီးပွား ရေးလမ်းအဖြစ် ကမ္ဘောဒီးယားဘက်မှာ ဖောက်လုပ်ထားတာတွေ၊

(၂) မြန်မာပြည်ဘက်မှာ ကရင်ပြည်နယ်၊ မြဝတီလမ်း၊ တနင်္သာရီ၊ ထားဝယ်လမ်း၊ တိုးချဲ့ဖောက်လုပ်မှု စီစဉ်ခဲ့တာတွေဟာ စီးပွားရေးအကွက် အကွင်းတွေအတွက်ပါသလို ဒေသအတွင်း လုံခြုံရေးအတွက်လည်း ပါဝင်ပါတယ်။

ဒီလမ်းတွေကောင်းသွားလို့ စီးပွားရေး ဝါးမျိုမယ့်သူတွေ ဘယ်လောက် များပြားလာကြမည်လည်း (မလဲ) ဆိုတာ လူတိုင်းတော့ သိကြမယ် မထင်ပါဘူး။ ဒီဒေသတွေဟာ ပြီးခဲ့တဲ့ ဆယ်စုနှစ်နှစ်စုကာလက ဘာမှ မဖွံ့ဖြိုးသေးပေမယ့် ခုတော့ ထင်နေတာထက်ပိုပြီးတော့ ကြီးကျယ်လာတယ်။

အာဆီယံဒေသ စီးပွားရေးသမားတွေက ထဲထဲဝင်ဝင် ရောက်လာကြလို့ ဌာနေလုပ်ငန်းရှင်ပေါက်စတွေက မယှဉ်နိုင်သလို ဖြစ်နေပြီဆိုတာ ပြည်သူတွေအသိပါပဲ။ ဥပမာ ထားဝယ်ရေနက်ဆိပ်ကမ်းကြီး အကောင်အထည်ဖော်လို့ အောင်မြင်ရင် (ပြီးစီးရင်) ဌာနေစီးပွားရေး လုပ်ငန်းရှင်တွေ ယှဉ်နိုင်မယ်မထင်ဘူး။ ဒါကြောင့် မြန်မာ့စီးပွားရေး အချက်အချာ (အချဲ့အချာ) ကျတဲ့ နေရာဒေသတိုင်းလိုလိုမှာ ဌာနေလုပ်ငန်းရှင်တွေ အရင်းအနှီးများများ အားကောင်းဖို့လိုတယ်ဆိုတာ သိထားဖို့ပါပဲ။ 

စိတ်မချမ်းသာမိ

ဒီနေ့ ဒီအချိန်မှာ မြန်မာဘက်ကဒေသ အတော်များများဟာ နယ်စပ်ဒေသ (နယ်ခြားမြို့တွေ) မှာ မြို့ပြငယ်တွေတည်နေကြပြီး (အရင်းများကြတဲ့ သူတွေနဲ့ပေါင်းပြီး) စီးပွားဖြစ်လုပ်ငန်းတွေ လုပ်ကိုင်နေကြတယ်။

ဒေသထွက်ကုန် အရင်းအနှီးလုပ်တဲ့ လုပ်ငန်းတွေမပါဘဲ အလောင်းအစား ကစားတဲ့မြို့ငယ် (မြို့ပြ) တွေလုပ်ကိုင်လာကြတယ်။ ဒီတိုးတက်မှုဟာ ဒေသထွက်ကုန်တွေ မထိခိုက်ပေမယ့် လူတွေရဲ့ အကျင့်စာရိတ္တနှင့်ဆိုင်တဲ့ အရင်းအမြစ်တွေတော့ မတွေးဝံ့စရာပါဘဲ။ လူကုန်ကူးမှုထက် ဆိုးသွမ်းကြတဲ့ လူမှုဆိုင်ရာကိစ္စတွေ နည်းပေါင်းစုံ ဖြစ်ပျက်နေကြတယ်။ အရွယ်ငယ်၊ အရွယ်ရှိ အမျိုးသမီး အသီးသီးတွေကလည်း လိင်မှုကိစ္စတွေ အမျိုးမျိုးဖြစ်ပျက်ကြလို့ မကောင်းသတင်းတွေလည်း လူမှုမီဒီယာတွေပေါ်မှာ ပျံ့နှံ့နေကြတယ်။ မြင်ရ၊ ကြားရ၊ သိရလို့၊ မချမ်းသာ မိတာ (မိပါ) အမှန်ပါပဲ။ 

(ဆက်ရန်)

ဘယ်နေ့ပြီးပြည့်စုံမည်လဲ? (၁) – မဟာပညာ (mahar.asia)

ဘယ်နေ့ပြီးပြည့်စုံမည်လဲ? (၂) – မဟာပညာ (mahar.asia)

ဘယ်နေ့ပြီးပြည့်စုံမည်လဲ? (၃) – မဟာပညာ (mahar.asia)

Loading

Categories
ဆောင်းပါး နိုင်ငံရေး အဲးခိုး

တောင်ကလေးဆရာတော် (အဲးခိုး) ထံသို့ မြန်မာသံတော်ဆင့်အယ်ဒီတာ သွားရောက်လျှောက်ထား မေးမြန်း (၁)

နိုင်ငံရေးအရ ပြဒါးတစ်လမ်း သံတစ်လမ်းဖြစ်သွားတာ ဖြစ်သည့်အတွက်ကြောင့် နိုင်ငံရေးနည်းလမ်းက တစ်ခုထဲသောနိုင်ငံရေးထွက်ပေါက်ကို ပြန်လည်ပြီးတော့ ရနိုင်ဖို့အတွက်ကို ဖြစ်နိုင်စရာအကြောင်းမရှိဘူး …

အဂ္ဂမဟာသဒ္ဓမ္မဇောတိကဓဇ အဂ္ဂမဟာကမ္မဋ္ဌာနာစရိယ ဒေါက်တာဘဒ္ဒန္တပညာသာမိ
(တောင်ကလေးဆရာတော်)

အတွဲ(၁၂)၊ အမှတ်(၅)၊ မြန်မာသက္ကရာဇ် ၁၃၈၅၊ ဒုတိယဝါဆိုလဆန်း ၄ ၊ ၂၁ – ၇ – ၂၀၂၃၊ မြန်မာသံတော်ဆင့် (The Myanmar Herald) မှ ကောက်နုတ်ဖော်ပြခြင်းဖြစ်သည်။

မြန်မာသံတော်ဆင့် အပတ်စဉ်သတင်းစာတွင် (၁၁) နှစ်တိုင် နိုင်ငံရေးသုတေသနဆောင်းပါးများ ရေးသားခဲ့သည့် ကရင်ပြည်နယ် ဘားအံမြို့ တောင်ကလေးဆရာတော် (အဲးခိုး) နိုင်ငံတော်ဗဟိုသံဃာ့ဝန်ဆောင် အဂ္ဂမဟာသဒ္ဓမ္မဇောတိကဓဇ အဂ္ဂမဟာကမ္မဋ္ဌာနာစရိယ ဒေါက်တာဘဒ္ဒန္တပညာသာမိ မဟာထေရ်ထံသို့ ယခု ၂၀၂၃ ခုနှစ် မေလတွင် မြန်မာသံတော်ဆင့်အယ်ဒီတာ သွားရောက်လျှောက်ထား မေးမြန်းခဲ့ခြင်းဖြစ်ပါသည် …

အယ်ဒီတာ – ယခု နိုင်ငံတော်စီမံ အုပ်ချုပ်ရေးကောင်စီ အစိုးရလက်ထက် ဆရာတော်ရေးသားလျက်ရှိသည့် နိုင်ငံရေးဆောင်းပါးများအပေါ် နိုင်ငံတော်အစိုးရ (အာဏာပိုင်) များထံမှ တစ်စုံတစ်ရာ ဝေဖန်သုံးသပ်ခြင်း၊ ဆရာတော်ကို လျှောက်ထားပြောဆိုခြင်းများ ရှိပါသလား။ ရှိလျှင် သိရှိလိုပါတယ် ဘုရား။ တပည့်တော် (မြန်မာသံတော်ဆင့်) သို့ နိုင်ငံတော်အစိုးရတာဝန်ရှိသူ အချို့ထံမှ ပြောဆိုသည်ကို ကြားသိရသည်မှာ ယခင် (ဒီမိုကရေစီ/ရွေးကောက်ခံ) အစိုးရများလက်ထက် မြန်မာသံတော်ဆင့် သတင်းစာရေးသား ဖော်ပြခဲ့သည်များနှင့် ယခု မြန်မာသံတော်ဆင့် ရေးသားဖော်ပြ နေသည်များအပေါ် ဖတ်ရှုရသည်ကို အားလျော့နေသည့် သဘော (ယခင်က ဝေဖန်သုံးသပ်ချက်များ ပြင်းထန်စွာ သတင်းဂျာနယ်ဖော်ပြ ခဲ့ပြီး၊ ယခု ထိုကဲ့သို့ ပြင်းထန်သည့် နိုင်ငံရေးဝေဖန်သုံးသပ်ချက်များ မပါတော့ သည့်အပေါ် ဖတ်ရှု၍မကောင်းကြောင်း) ဆိုလိုကြောင်း ပြောခဲ့ပါသည်။ သို့သော်လည်း ခေတ်ကာလအခြေအနေအရ အတိုင်းအတာတစ်ခု စည်းထား၍ သတင်းဂျာနယ် ရေးသားဖော်ပြ နေရသည့်အပေါ် ယင်းစာဖတ် ပရိသတ်အချို့ အလိုကျ မြန်မာသံတော်ဆင့် ဖော်ပြ၍မရဘဲ သင့်လျော်သလောက်သာ ယခု နစကအစိုးရ (၂) နှစ်ကျော် သက်တမ်းတွင် ရေးသားဖော်ပြခဲ့ရပါသည်။ ထို့အတွက်လည်း မြန်မာသံတော်ဆင့်အပါအဝင် သတင်းစာ၊ ဂျာနယ်များ စာဖတ်ပရိသတ်၏ အားပေးဖတ်ရှုမှု ကျဆင်းခဲ့ရပြီး ပုံမှန်စာနယ်ဇင်းကဏ္ဍကျရာအခန်းမှ မပျောက်ပျက်စေရေး အားထုတ် ကြိုးပမ်းလျက်ရှိသည်တို့အပေါ် ဆရာတော်၏အမြင်နှင့် သုံးသပ်ချက် သိရှိလိုပါသည်။ 

ဆရာတော် – မိမိရဲ့အမြင်တွေ ရှိသလို၊ ထင်သလိုပေါ့နော်။ မိမိရဲ့အမြင်တွေ၊ အထင်တွေရှိသလို ရေးသားဖို့ရန် အတွက်ရာ အခက်အခဲရှိပါတယ်။ ဘာလို့ အခက်အခဲ ရှိသလဲဆိုတော့ အစိုးရအစဉ်အဆက်က လွှတ်တော်ကနေပြီးတော့ ရပ်တည်လာပြီးမှ ဖြစ်လာတဲ့အစိုးရဆိုတော့ အခုက အရေးပေါ်ကာလ၊ ဒီဟာပြီးမှဖြစ်လာတဲ့ လက်ရှိအာဏာထိန်းသိမ်းတဲ့ အစိုးရဖြစ်တဲ့အခါကျတော့ ဆရာတော်တို့ စာရေးသားပြုရတဲ့နေရာမှာ အမျိုးမျိုးချင့်ချိန်ပြီးတော့မှ ရေးသားရတာပေါ့။ အဲတော့ ဒါပဲလားဆိုတော့ မြင်ချင်သလို၊ ထင်ချင်သလို၊ မြင်တဲ့အတိုင်း၊ ထင်တဲ့အတိုင်း ရေးသားမယ်ဆိုရင်လည်းပဲ ဘယ်လိုနည်းနဲ့မှ မဖြစ်နိုင်ပါဘူး။ ဆရာတော်ကြားမိပါသေးတယ်။ ဒီကြားထဲက ဘာတွေကြားမိသလဲဆိုတော့ မြန်မာသံတော်ဆင့်ဂျာနယ်မှာရေးသားတဲ့ အဲးခိုးကိုလည်း ထိန်းပါဦးဆိုပြီးတော့ ဆရာတော်လည်း တစ်ဖန်ပြန်ပြီးတော့ ကြားရပါတယ်။ အဲတော့ ဆရာတော် ဘာမှထွေထွေထူးထူး မြန်မာသံတော်ဆင့်မှာ မရေးခဲ့ပါဘူး။ ပြင်းထန်တဲ့စကားလုံးတွေ၊ ပြင်းထန်တဲ့နိုင်ငံရေးတွေ၊ ပြင်းထန်တဲ့ တစ်ဦးတစ်ယောက် မကောင်းခြင်း ဝေဖန်တာတွေ ဘာမှမပါပါဘူး။ အဲ ခပ်ရှင်းရှင်းနဲ့ ပြောရရင်တော့ ပထမဦးဆုံး ၂ဝ၁ဝ ကာလတုန်းက အစိုးရဖြစ်လာတဲ့ ဦးသိန်းစိန်အစိုးရလောက်ကိုမှ ဆရာတော် ဝေဖန်ခဲ့ပါသေးတယ်။ ဆရာတော် အဲဒီအတိုင်းပဲမြင်ပါတယ်။ ဒါကြောင့် သတင်းစာတို့၊ ဂျာနယ်တို့။ နောက်ထပ် ပေါ်လာတဲ့ သတင်းစာတွေ၊ ဂျာနယ်တွေ၊ စာဖတ်ပရိသတ်တွေအားမရခြင်း အကြောင်းရင်းကတော့ သတင်းစာ၊ ဂျာနယ်တွေရဲ့အပေါ်မှာ ပြင်းထန်တဲ့ ကန့်သတ်ချက်တွေ များစွာရှိတယ်လို့ပဲ ဆရာတော့်အနေနဲ့ နည်းနည်းပြောချင်ပါတယ်။

အယ်ဒီတာ – မြန်မာ့နိုင်ငံရေးတွင် လက်ရှိတပ်မတော်အစိုးရနှင့် ထောက်ခံ သူများ၊ တပ်မတော်အစိုးရ လုပ်ဆောင်ချက်များအပေါ် ဆန့်ကျင်ဘက်အမြင်ဖြင့်ဝေဖန်နေကြသည့် နိုင်ငံရေးအင်အားစုများအကြား ပြေလည်စွာ ပူးပေါင်းပြီး မြန်မာ့အရေး အနာဂတ်နိုင်ငံရေးအတွက် အေးချမ်းတည်ငြိမ်မည့် နိုင်ငံရေးနည်းလမ်း (သို့မဟုတ်) တစ်ခုတည်းသော နိုင်ငံရေးထွက်ပေါက် ရှိလာနိုင်ပါမည်လား။ 

ဆရာတော် – မေးခွန်း နံပါတ် ၃ အနေနဲ့က မြန်မာနိုင်ငံ၊ မြန်မာပြည် မြန်မာနိုင်ငံရေးအနေနဲ့က လက်ရှိတပ်မတော် အနေနဲ့ကလည်း ထောက်ခံတဲ့ တပ်မတော်အစိုးရရဲ့ လုပ်ဆောင်ချက်များအပေါ် ဆန့်ကျင်တဲ့ပုဂ္ဂိုလ်တွေ၊ ဒီအင်အားစု ၂ စု ပြန်လည်ပြီးတော့ အချင်းချင်းပြန်ပြေလည်နိုင်ဖို့ အတွက်ကတော့ ဆရာတော်အနေနဲ့ကတော့ မမြင်နိုင်ပါဘူး။ ပြန်လည်ပြီး ညီညွတ်ကြမယ်လို့တော့ မမြင်နိုင်ပါဘူး။ ဘာဖြစ်လို့လဲဆိုတော့ နိုင်ငံရေးအရ ပြဒါးတစ်လမ်း သံတစ်လမ်းဖြစ်သွားတာဖြစ်သည့်အတွက်ကြောင့် နိုင်ငံရေးနည်းလမ်းက တစ်ခုထဲသောနိုင်ငံရေးထွက်ပေါက်ကို ပြန်လည်ပြီးတော့ ရနိုင်ဖို့အတွက်ကို ဖြစ်နိုင်စရာအကြောင်းမရှိဘူး။ အေးဟုတ်ပြီ။ နိုင်ငံရေးဦးတည်ချက်။ နစကရဲ့ ကြေညာထားတဲ့ နိုင်ငံရေးဦးတည်ချက်ထဲမှာ အနာဂတ်ဖယ်ဒရယ်ပြည်ထောင်စု။ ဒါမှမဟုတ် ဖယ်ဒရယ်နိုင်ငံရေးကို တကယ်ပဲ စေတနာအမှန်နဲ့ လမ်းဖွင့်ပေးမယ်ဆိုရင်တော့ ဒါကတော့ တစ်နည်းတစ်လမ်း တစ်နည်းတစ်ဖုံ ပြောင်းလဲနိုင်ပါတယ်။ ဆရာတော်အနေနဲ့ အဲဒီလိုမြင်ပါတယ်။ အကယ်၍ အဲဒီလို ဖယ်ဒရယ်ပြည်ထောင်စုရဲ့ ဖယ်ဒရယ်ပြည်ထောင်စုနိုင်ငံရေးမဟုတ်ဘဲနဲ့ ဒီလိုပဲ တစ်ဦးတစ်ဖွဲ့၊ တစ်စုတစ်ဖွဲ့၊ ထောက်ခံလိုက်၊ အားပေးလိုက်၊ လုပ်ဆောင်လိုက်၊ ဒီအစီအစဉ်နဲ့ပဲ သွားနေမယ်ဆိုရင်တော့ မြန်မာ့နိုင်ငံရေးဟာ နည်းလမ်းကျတဲ့ ဒီမိုကရေစီနိုင်ငံရေး၊ နည်းစနစ်ကျတဲ့ ဖယ်ဒရယ်ပြည်ထောင်စုနိုင်ငံရေးစနစ်။ အဲလိုနိုင်ငံရေးအပေါ်ကို ဘယ်လိုနည်းနဲ့မှ ရောက်နိုင်စရာ အကြောင်းမရှိပါဘူး။ တပ်မတော်အစိုးရ အနေနဲ့လည်း ဒါကိုဆောင်ရွက်လို့ မလုပ်နိုင်သလို တပ်မတော်အစိုးရမဟုတ်တဲ့ နောက်ထပ်တက်လာမယ့် နိုင်ငံရေး အင်အားစုတွေလည်းပဲ လုပ်ဆောင်နိုင်မယ်လို့ ဆရာတော်အနေနဲ့ မမြင်ဘူး။

ဆက်လက်ဖော်ပြပါမည်။

ဓာတ်ပုံ (မြန်မာသံတော်ဆင့်)

Loading

Categories
စီးပွားရေး ဆောင်းပါး နိုင်ငံရေး ပထဝီနိုင်ငံရေးနှင့်စီးပွားရေး အဲးခိုး

ဘယ်နေ့ပြီးပြည့်စုံမည်လဲ? (၃)

အဲးခိုး

… အရှင်တို့တိုင်းပြည်ဟာ လာဘ်ပေး၊ လာဘ်ယူမှု ကဲလွန်းတဲ့ တိုင်းပြည်ကြီးဖြစ်လာတယ်။ ဆင်ခြင်ကြပေါ့ ပြည်သူတို့ရယ် …

အတွဲ(၁၂)၊ အမှတ်(၅)၊ မြန်မာသက္ကရာဇ် ၁၃၈၅၊ ဒုတိယဝါဆိုလဆန်း ၄ ၊ ၂၁ – ၇ – ၂၀၂၃၊ မြန်မာသံတော်ဆင့် (The Myanmar Herald) မှ ကောက်နုတ်ဖော်ပြခြင်းဖြစ်သည်။

(ယခင်အပတ်မှအဆက်)

ငွေကြေးလွတ်လပ်မှု ထိန်းသိမ်းရေး 

မြန်မာဟာ ငွေကြေးအခက်အခဲ (အကျပ်အတည်း)၊ နိုင်ငံရေးပြဿနာ အခက်အခဲတွေ ပိုပြီးပြင်းထန်လာတဲ့အချိန်မှာ အိမ်နီးနားချင်း ဒေသနိုင်ငံတွေက ကူချင်ကယ်ချင်ကြတာတွေမရှိဘဲ ဖက်ချင်၊ ပဲ့ချင်၊ ကျဉ်ကြချင်ကြတာတွေပဲ တွေ့ရတယ်။ နိုင်ငံရေး ပြုပြင်ပြောင်းလဲရတဲ့ အချိန်မှာ စီးပွားရေးလည်း ခက်ခဲကြရမှာပါပဲ။ ဒီလို အချိန်မျိုးမှာ အာဆီယံမိတ်ဆွေနိုင်ငံတွေကို ပြဿနာပေါ်ပြဿနာဆင့် နေသလိုမျိုး မြန်မာ့ငွေကြေး အခက်အခဲတွေကို မကူညီလိုကြတဲ့ အပြင်ကို ဘုံရန်သူပမာလိုပဲ မြန်မာကို သဘောထားကြတယ်။ ဒီအချက်ဟာ အာဆီယံဒေသအတွင်းထားတဲ့ ကတိကဝတ်တွေရဲ့ ပျက်ယွင်းမှုပါပဲ။

လက်ရှိ မြန်မာ့နိုင်ငံရေးဟာ ငွေကြေးဖောင်းပွစေတဲ့ အမှားတွေကို (အစိုရနဲ့ ပူးကပ် လုပ်နေတဲ့ လုပ်ငန်းရှင်တွေ) သတိထားရမယ်။ နောက်ပြီးတော့ နိုင်ငံခြားတိုင်းပြည်တွေမှာ တိုက်ရိုက်ရင်းနှီးမြှုပ်နှံမှု မဟုတ်တဲ့ ငွေရင်းနှီး စီးဆင်းမှုတွေလည်း စောင့်ကြည့်၊ ထိန်းသိမ်း၊ စစ်ဆေးမှုတွေ အမြဲမပြတ် လုပ်တတ်ရမယ်။ ဒီအတွက် အကယ်၍များ မလုပ်ပေးနိုင်ရင် စတော့ရှယ်ယာတွေ၊ မြေယာဈေးတွေ၊ အိုးအိမ်အဆောက်အအုံဈေးတွေ၊ ကွန်ဒိုမီဒီယမ်ဈေးတွေ၊ ဈေးကွက်ပေါက်ပျက်ကြပြီး တိုင်းပြည် ဘဏ္ဍာရေး ဈေးကွက်တွေပါ ခက်ခက်ခဲခဲရင်ဆိုင် ရတတ်ပါတယ်။

ကိုယ်တွေ့တွေတော့ မြင်တွေ့ကြရပြီးသားပါပဲ။ ဒါကြောင့် ငွေကြေးလွတ်လပ်မှုဟာ ထိန်းချုပ်ဖို့ (ထိန်းချုပ်မယ့်) စနစ်မထား (မရှိ) ရင် တိုင်းပြည်ကြီးပွားရေး မွဲပြာကျ ဖို့ပဲ ရှိတယ်ဆိုတာကိုတော့ စီးပွားရေး လုပ်ကိုင်သူတိုင်း အသိပါပဲ။ 

အကြံပေးမှုကြောင့် 

အရှင်တို့ မြန်မာပြည်အာဆီယံ အသင်းမဝင်ခင်က အိမ်နီးနားချင်း တိုင်းပြည်တွေဟာ နာမည်ကြီးတဲ့ ဘဏ်တွေဆီကို ငွေကြေးတွေနဲ့ သူတို့တွေ ရပ်တည်နေကြတာတွေကို တွေ့ရမှာပါ။ သူတို့ရပ်တည်နေကြတဲ့ ခြေသလုံးတွေဟာ တစ်ပါးသူတွေဆီက အားပြုကြရတဲ့သူတွေပါ။ သူတို့တွေ လုပ်ရင်းကိုင်ရင်းနဲ့ ငွေကြေးအခက်အခဲတွေ ဘယ်လိုအကျပ်အတည်းတွေ တွေ့နေကြရသလည်း (သလဲ) ဆိုတာကို သူတို့အားလုံးအသိပါပဲ။ ယနေ့ ယခုအချိန်အထိ ဘဏ်ချေးငွေ အတိုးတွေမပေးနိုင်ကြဘဲ စွန့်စားနေကြတယ် မဟုတ်လား။ ပြည်သူတွေဆီက ငွေတိုးနှုန်းတွေ မြှင့်တင်မှုတွေရယူပြီး စတော့နဲ့ မြေယာပစ္စည်းဈေးကွက်တွေကို အမျိုးစုံနေအောင် ကစားနေကြတယ်။ ဒီသဘောတရားဟာ မြန်မာပြည် ယခင် နဝတ၊ နယကခေတ်တွေ လက်ထက်က တွေ့ထားပြီးသားပါပဲ။ ၂ဝ၁ဝ ပြည့်နှစ် တက်လာတဲ့အစိုးရနဲ့ ၂၀၁၅ ခုနှစ် တက်လာတဲ့အစိုးရတွေ ရဲ့လက်ထက် (လက်ထဲ) အထိလည်းတွေ့ကြရတယ် မဟုတ်လား။

တကယ်တော့ (တကယ်ပဲ) တိုင်းပြည်အကျိုးကောင်းကို နားလည်တဲ့အစိုးရဟာ ငွေကြေးတွေ အလွန်အမင်း မသုံးစွဲသင့်ပါ။ ခုတော့ ငွေကြေးတွေကို တရားဝင် အကျွံအလွန် (အလွန်အကျွံ) သုံးထား (သုံးစွဲ) ကြတာကြောင့် ငွေကြေးပြဿနာတွေ ကမောက်ကမဖြစ်လာခဲ့ရပြီး ဆင်ရဲခြင်းတွေလည်း (အခက်အခဲတွေလည်း၊ ခက်ခဲခြင်းတွေလည်း) အမျိုးမျိုးခံစားနေကြရတယ် မဟုတ်လား။

ဒါဟာ ဒီအတွက်နဲ့ ပြဿနာဖြစ်ကြရတဲ့ မြန်မာပြည်ဟာ ဘယ်သူတွေရဲ့ မကျွမ်းကျင်မှု လက်ချက်တွေလည်းဆိုတာ ပြည်သူတွေ အသိပါပဲ။ စီးပွားရေးပညာရှိတွေရဲ့ မတတ်သောပညာရပ်တွေ့ရဲ့ အကြံပေးမှုကြောင့် မြန်မာ့နိုင်ငံရေး၊ မြန်မာ့စီးပွားရေး ပြိုလဲခဲ့ရတယ်လို့ပဲ ဝေဖန်ချင်ပါတယ်။ စိတ်ဆိုးကြရင်လည်း မတတ်နိုင်ပါ။ 

လွန်ကဲတဲ့ တိုင်းပြည် 

နောက်တစ်မျိုးရှိပါသေးတယ်။

ဂုဏ်ပကာသနအတွက်နဲ့ စီမံကိန်းကြီးတွေ လုပ်တဲ့ကိစ္စတွေပါ။ မလိုအပ်ဘဲနဲ့ စီမံကိန်းကြီးတွေ လုပ်ဖို့မလိုပါဘူး။ အလုပ်မရှိလို့ အလုပ်ရှာတဲ့သဘောလို မဖြစ်သင့်ပါ။ မြန်မာပြည်မှာ အစိုးရ တစ်ဖွဲ့ဖွဲ့တက်လာရင် အစဉ်အဆက်က ရှိခဲ့ပြီးတဲ့ စီမံကိန်းတွေကို မလုပ်ကြဘဲ မနိုင်မနင်းတဲ့ စီမံကိန်းကြီးတွေ လုပ်နေကြတာတွေ တွေ့ရတယ်။ အဲဒီစီမံကိန်း အတွက် နိုင်ငံပြင်ပက ငွေကြေးတွေကို ချေးယူတယ်။

အကျိုးတူပူးပေါင်း ဆောင်ရွက်မယ်ဆိုပြီး မလုပ်မရှိတဲ့ အလုပ်တွေလုပ်လို့ တိုင်းပြည်ဟာ ထင်သလို စီးပွားရေးတွေ မအောင်မြင်တဲ့စီမံကိန်းတွေ အများကြီးပါပဲ။ မကျွမ်းကျင်တဲ့အလုပ်ကို ပိုလုပ်ရင်လည်း ပိုပြီး ရှုပ်ထွေးတတ် ပါတယ်ဆိုတာ နားလည်ဖို့လိုပါတယ်။ နောက်ပြီးတော့ မြန်မာပြည်မှာရှိတဲ့ စီးပွားရေး လုပ်ငန်းရှင်တွေဟာလည်း ငွေကြေးသုံးစွဲမှုနဲ့ ပတ်သက်လို့ အဆင်မပြေတာတွေ တွေ့ရတယ်။ ပြီးခဲ့တဲ့ ဆယ်စုနှစ် နှစ်စုကာလက လုပ်ငန်းရှင်တွေဟာ ငွေကြေးနဲ့ပတ်သက်လို့ နှစ်တိုးငွေတွေ ချေးယူထားကြပြီးတော့ နှစ်ရှည် ရင်းနှီးမြှုပ်နှံမှုလုပ်ငန်းတွေ လုပ်နေကြတာတွေ တွေ့ရတယ်။

များသောအားဖြင့် မြန်မာပြည်စီးပွားရေး လုပ်ငန်းရှင်တွေဟာ အာရှစီးပွားရေးငွေကြေးကို လုံလုံလောက်လောက် ကောင်းကောင်း နားမလည်ကြတော့ စီးပွားရေးတွေ မအောင်မြင်ကြတာပါ။ ဒီကြားမှာလည်း အစိုးရဝန်ထမ်းနဲ့ အစိုးရအဖွဲ့အစည်းတွေ ရဲ့ အကျင့်ပျက်မှု၊ လာဘ်စားမှု၊ မရိုးသားမှုတွေကြောင့် တိုင်းပြည်စီးပွားရေးအမျိုးမျိုး ဆုတ်ယုတ်ပျက်စီး ထိခိုက်နေတာတွေရှိသလိုပဲ အထူးသဖြင့် မပေါင်းလည်းခက်၊ ပေါင်းလည်းခက်တဲ့ အကျင့်ပျက် လာဘ်စားကြတဲ့ လွှတ်တော်အမတ် အစိုးရအဖွဲ့အစည်းတွေကြောင့်လည်း အရှင်တို့တိုင်းပြည်ဟာ လာဘ်ပေး၊  လာဘ်ယူမှု ကဲလွန်းတဲ့ တိုင်းပြည်ကြီးဖြစ်လာတယ်။ ဆင်ခြင်ကြပေါ့ ပြည်သူတို့ရယ်။

တိုင်းပြည်ရဲ့အသက် 

မြန်မာပြည်ဟာ အကျင့်ပျက်တာ၊ လာဘ်စားတာ၊ ဆွေမျိုးကောင်းစားတာတွေ၊ အခြေခံကျတဲ့ အသိုင်းအဝိုင်းတွေ အလွန်လေး များပြားလာနေပါပြီ။

လာဘ်မပေးတဲ့သူတွေ၊ လာဘ်မယူတဲ့သူတွေ၊ အကျင့်စာရိတ္တကောင်းကြတဲ့ သူတွေဟာ မြန်မာပြည်မှာ နေကြပေမယ့် မကြီးပွားနိုင်ကြပါဘူး။ မကြီးပွား၊ မတိုးတက်တဲ့နောက်ကို လိုက်ကြရတဲ့ အချို့သော မြန်မာပြည်သူတွေဟာ ဈေးကွက် ယှဉ်ပြိုင်နေကြတဲ့သူတွေရဲ့ အနောက်မှာ ခက်ခက်ခဲခဲကျင်လည် နေကြရတာကြောင့် စီးပွားရေးနဲ့ဆိုင်တဲ့ကိစ္စတွေ အကျိုးအောင်မြင်မှုမရကြဘဲ ဆုတ်ယုတ် ပျက်စီးမှုအမျိုးမျိုးနဲ့ ရင်ဆိုင်နေကြရတယ်။

အစိုးရ အဖွဲ့အစည်းတွေ ကိုယ်တိုင်ကလည်း စီးပွားရေးဈေးကွက်မှာ ဝင်ပြိုင်ဆိုင် ကြတာကြောင့် မြန်မာ့စီးပွားရေးဟာ ထင်သလိုဖြစ်မလာဘဲ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ကျပ်တည်းလာတယ်။ အစိုးရအဖွဲ့အစည်းဆိုတာ ဈေးကွက်ယှဉ်ပြိုင် ကြမယ့်သူတွေမဟုတ်ပါ။ အာဏာနဲ့ တာဝန်ကို ပြည်သူ့ကောင်းကျိုးအတွက် လုပ်ဆောင်ပေးရမယ့် သူတွေ (ပုဂ္ဂိုလ်) ပါ။ အစိုးရအဖွဲ့အစည်းဆိုတာ စီးပွားရေး ကောင်းမွန်ရေးအတွက် စီးပွားရေးလုပ်ကြတဲ့ ပြည်သူတွေရဲ့ အကျိုးကောင်းတွေရဖို့ (ပြည့်စုံဖို့) ကာကွယ်ထိန်းသိမ်း စောင့်ရှောက် ပေးရမှာပါ။

ပုဂ္ဂလိကအကျိုးထက် အများအကျိုးနဲ့ အများရဲ့အခွင့်အရေးကို ရဖို့ ကူညီစောင့်ရှောက်ပေးရမယ့် တာဝန်ရှိသူတွေက အစိုးရအဖွဲ့ အစည်းတွေပါပဲ။ မြန်မာ့စီးပွားရေးဂုဏ်သိက္ခာ အဆင့်အတန်းတစ်ခု ဖြစ်လာဖို့ဟာ မြန်မာ့စီးပွားရေးလူမှုအဖွဲ့ အစည်းတွေဟာ စည်းစနစ်ကျဖို့လိုသလို အစိုးရအဖွဲ့အစည်းတွေကလည်း နည်းစနစ်ကျကျ( စည်း/နည်း) အစီအစဉ်၊ အထောက်အပံ့ပေးမှု လိုအပ်ပါတယ်။ ပြည်သူ့အကျိုးမပြုနိုင်တဲ့ စီးပွားရေးကို ပြည်သူအများက လုပ်ကိုင်မိရင် တိုင်းပြည်အတွက် အန္တရာယ်ရှိပါတယ်။ ဒါကြောင့် စီးပွားရေးဆိုတာ တိုင်းပြည်ရဲ့ အသက်ပါပဲဆိုတာကို သိထားဖို့ပါပဲ။ 

ဆုတ်ယုတ်ပျက်ပြား 

တိုင်းပြည်တစ်ပြည်ဟာ အကျင့်ပျက်သူတွေ များပြားရင် တိုးတက်ဖို့ မလွယ်ကူသလို တိုင်းပြည်တစ်ပြည်ရဲ့ ငွေကြေးတန်ဖိုးမူမှာလည်း အကယ်၍ တန်ဖိုးမူ ပျက်စီးရင် တိုးတက်တဲ့နိုင်ငံတွေကို အမီလိုက်ဖို့ ခဲယဉ်းမှာပါပဲ။ ယနေ့ နိုင်ငံခြား ရှယ်ယာဈေးကွက်တွေ တိုးချဲ့နိုင်တဲ့ တိုင်းပြည်တွေဟာ သူတို့ရဲ့စီးပွားရေး အောင်မြင်မှု ဘယ်လိုရှိကြသလဲ ဆိုတာ သူတို့အသိဆုံးပါပဲ။ အဲဒီလို စီးပွားရေး အောင်မြင်တဲ့ နိုင်ငံတွေနဲ့ ရှယ်ယာ ဈေးကွက်ယှဉ်ပြိုင်လာခဲ့ရင် သတိတော့ထားရမယ်။ အရှင်တို့မြန်မာပြည်ဟာ နိုင်ငံတကာ စီးပွားရေးရှယ်ယာ ဈေးကွက်တွေ တိုးချဲ့နိုင်ခဲ့ပါပြီလား။ အဲဒီလို အကွက်အကွင်းတွေလိုမျိုး လက်ရှိအစိုးရမှာ စီရင်ဆောင်ရွက် လုပ်ကိုင်နေကြပြီလားဆိုတာ မေးချင်လေရဲ့။ မြန်မာပြည်ဟာ အစိုးရအဖွဲ့အစည်း ကောင်းကောင်းဖြစ်ဖို့ လူတော်လူကောင်းတွေ များများဖြစ်ထွန်းဖို့ လိုနေတယ်ဆိုတာကိုတော့ ပြည်သူတွေ အသိပါပဲ။ အစိုးရစနစ်တွေ ဘယ်လိုပဲကောင်းနေပါစေ ခေါင်းဆောင်လုပ်ကြတဲ့သူတွေက မကောင်းရင် (မထူးချွန်ရင်) ပြည်သူတွေ ဒုက္ခတွေ့တာပါပဲ။

တစ်နည်း အစိုးရစနစ် မကောင်းပေမယ့် အုပ်ချုပ်မှုစနစ်ကောင်းရင် တိုင်းပြည်အတွက် ရပ်တည်နိုင်တာပါပဲ။ မြန်မာပြည်ဟာ အစိုးရအဖွဲ့အစည်းက လိုသလား။ ဒါမှမဟုတ် အုပ်ချုပ်မှုဆိုင်ရာ ဥပဒေတွေက လိုနေသလားဆိုတာကို ပြည်သူတွေ သိကြမှာပါ။ မြန်မာပြည်ဟာ ကိုယ့်ဘက်ကိုယ်ယက်ကြတဲ့သူတွေ များပြားလွန်းလို့ပဲ တိုင်းပြည်ဟာ ထင်သလို မအောင်မြင်ဘဲ ဖြစ်နေတယ် မဟုတ်လား။ ရိုးဖြောင့်တဲ့သူတွေ နည်းပါးနေကြတာကြောင့်ရယ်၊ မကြိုးစားတဲ့ သူတွေ များလွန်းနေကြတာကြောင့်ရယ်၊ နောက်ပြီးတော့ သုံးဖြုန်းကြတဲ့သူတွေ များပြားလွန်းနေကြတာကြောင့်ရယ်၊ တိုင်းပြည်ဟာ စနစ်ရောလူပါ အကုန်လုံးနီးပါး ဆုတ်ယုတ်ပျက်ပြားနေကြတယ် မဟုတ်လား။ ဒီအတွက်ကို ဘယ်လို ပြင်ဆင်ကြမည်လည်း၊ (မလဲ) ဆိုတာကို မြန်မာပြည်သားတွေအားလုံး အသိပါပဲ။ 

(ဆက်ရန်)

ဘယ်နေ့ပြီးပြည့်စုံမည်လဲ? (၁) – မဟာပညာ (mahar.asia)

ဘယ်နေ့ပြီးပြည့်စုံမည်လဲ? (၂) – မဟာပညာ (mahar.asia)

Loading

Categories
စီးပွားရေး ဆောင်းပါး နိုင်ငံရေး ပထဝီနိုင်ငံရေးနှင့်စီးပွားရေး အဲးခိုး

ဘယ်နေ့ပြီးပြည့်စုံမည်လဲ? (၂)

အဲးခိုး

“ ယနေ့ မြန်မာ့အရေးဟာ အကျပ်အတည်း ဘယ်လိုရှိနေကြပြီးလည်းဆိုတာ ရိုးအီနေကြပြီလား။ ငွေကြေး ဈေးကစားကြတဲ့သူတွေရဲ့ နိုင်ငံရေးနောက်ကို တဖြည်းဖြည်းလိုက်ပါနေရလို့ မြန်မာ့စီးပွားရေးဟာ ငွေကြေးနဲ့ ပတ်သက်တဲ့ကိစ္စတွေ ပြဿနာအရပ်ရပ်ပါပဲ။ ဘဏ်လုပ်ငန်းတွေ၊ ငွေကြေးကစားကြတဲ့ အစီအစဉ်တွေ၊ စနစ်မမှန်ကန်တာကြောင့် မြန်မာ့ငွေကြေးဟာ ပြဿနာဘယ်အထိ ရောက်လာခဲ့ကြရသလဲဆိုတာ ပြည်သူတွေအသိပါပဲ …

အတွဲ(၁၂)၊ အမှတ်(၄)၊ မြန်မာသက္ကရာဇ် ၁၃၈၅၊ ပထမဝါဆိုလပြည့်ကျော် ၅၊ ၇-၇-၂ဝ၂၃၊ မြန်မာသံတော်ဆင့် (The Myanmar Herald) မှ ကောက်နုတ်ဖော်ပြခြင်းဖြစ်သည်။

(မြန်မာသံတော်ဆင့် အတွဲ(၁၂)၊ အမှတ်(၃) မှအဆက်)

စကားချီး

စာရေးဆရာက သတင်းသမားနဲ့ပေါင်းရင် အကျင့်ပျက်တတ်သလို အတွေးအခေါ်တွေလည်း သတင်းရေး သမားဘက်ကို ရောက်သွားတတ်ပါတယ်။ သတင်းရေးတဲ့ သတင်းစာဆရာနဲ့ စာရေးတဲ့ စာရေးဆရာ မတူကြပါ။ စာရေးဆရာဆိုတာ အရေးကြီးတဲ့ကိစ္စရပ်တွေကို အမြင်အမျိုးမျိုးတွေးပြီး ရေးသားဖော်ပြတဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်ဖြစ်ပါတယ်။ ဘက်တစ်ခုကိုလိုက်ပြီးတော့ မရေးပါ။ ဘက်လိုက်နေတဲ့ စာရေးဆရာဖြစ်ရင် ကြက်တိုက်နေတဲ့သူဖြစ်ပြီဆိုပြီးတော့ ငယ်ငယ်က မှတ်သားခဲ့ဖူးပါတယ်။

အဲးခိုး

ဦးမော့လာနိုင်စရာများ

အခုဆိုရင် နိုင်ငံရေး အခြေအနေဟာ အယူအဆတွေ၊ ထင်မြင်ချက်တွေ၊ အသေဆုပ်ကိုင်ထားကြတဲ့ မူတွေကြောင့် နိုင်ငံရေးမူဝါဒနဲ့ အကျိုးစီးပွားဆိုင်ရာတွေမှာ လုပ်ဟန်တွေ ပြောင်းပြန်ဖြစ်လာနေတာကို တွေ့ရပြီမဟုတ်လား။

မြန်မာဟာ ယနေ့၊ ယခုအချိန်အထိ ဆုပ်ဆုပ်ပိုင်ပိုင်တိုးတက်မှုတွေ မရှိသေးပါဘူး။ စီမံကိန်းအရေအတွက်တွေ ကြီးမားစွာ များပြားသလောက် အကောင်အထည်ဖော်နိုင်မှုမှာ မမာဏနည်းပါး နေကြပါသေးတယ်။ အခြားစီးပွားရေး ကွာဟချက်တွေကို မမြင်တတ်ကြသေးတဲ့ အစိုးရဟာ စီမံကိန်းတွေ မှိုလိုပေါက်နေပေမယ့် ထိထိရောက်ရောက် မလုပ်ကိုင်နိုင်ကြသေးဘူးဆိုတာ ပြည်သူတွေအသိပါပဲ။

မြန်မာပြည်ဟာ ကုန်သွယ်ရေးလွတ်လပ်ခွင့်မူဝါဒတွေ သီးသန့်ရွေးချယ်ထားကြတဲ့ အစီအစဉ်တွေ ရှိနေကြပြီလား။ ကုန်သွယ်ရေးလွတ် လပ်ခွင့်ဒေသတွေကို ဘယ်ဒေသမှာ ဦးတည်ထားကြပါသလဲ။ ကုန်သွယ်မှု လွတ်လပ်ခွင့်ကို လက်ခံကြပြီလား။ လက်ရှိအစိုးရကို ဘယ်လိုများ အကြံဉာဏ်တွေ ပေးကြပါပြီလဲဆိုတာကို မေးပါရစေ။ လွတ်လပ်စွာ ကုန်သွယ်ရေးယှဉ်ပြိုင်မှုဟာ အာဆီယံနိုင်ငံတွေ ထဲမှာ အခွင့်အလမ်းတွေ ဖြစ်လာနိုင်အောင် မြန်မာပြည်ဟာ တစ်နေ့နေ့ တစ်ချိန်ချိန်မှာ ထိပ်ဆုံးသို့ သွားရမယ့် တိုင်းပြည်ဖြစ်ရမယ်ဆိုတာကို စဉ်းစားထားကြရဲ့လား။ အကျပ်အတည်း ပြဿနာတွေကို ကြောက်ပြီး နောက်ဆုတ်လို့ မရပါ။

အဖုအထစ်ဆိုတာ ဆက်ဆံပေါင်းသင်းရေးအပေါ်မှာ မူတည် နေတာကြောင့် လက်တွဲဆောင်ရွက်မှုအတွက် နှုတ်ပိတ်ရေငုံတာတွေ မလုပ်ဘဲ ပွင့်လင်းမြင်သာမှုကို ဦးစားပေးရမယ်။ ကမ္ဘာပေါ်မှာ စီးပွားရေး၊ မိတ်ဆွေဆိုတာ မများကြပါဘူး။ အမေရိကန်၊ တရုတ်၊ ဥရောပနိုင်ငံများ၊ ဥရောပဘုံဈေးအဖွဲ့၊ ဂျပန်နဲ့ အာဆီယံတွေကလွဲလို့ အခြားကြီးကျယ်တာ မရှိပါဘူး။ နိုင်ငံရေး ပူးပေါင်းဆောင်ရွက်မှု တန်ဖိုးကို အင်အားကြီး၊ အင်အားငယ်၊ အုပ်စုကြီး၊ အုပ်စုငယ်တွေကို မကြည့်ဘဲ နှိုင်းနှိုင်းချိန်ချိန်၊ သင့်သင့် မျှမျှ ဆောင်ရွတ်တတ်ဖို့ပါပဲ။ လက်တွေ့အကျိုးပြုမှု ပုံစံအသွင်ကို ကြည့်ပြီး မြန်မာပြည် ပြုပြင်ပြောင်းလဲတဲ့ အကြောင်းတွေကို ရဲရဲကြီး ကြေညာဖို့ လိုပါတယ်။

လူပြဿနာ၊ ဘုံပြဿနာ၊ မကျေနပ်မှုပြဿနာတွေကို စုပေါင်း ညီညွတ်မှုရပ်တည်ချက်နဲ့ ကိုယ်စားပြု ဖြေရှင်းနိုင်ခဲ့ရင် မြန်မာပြည်ဟာ ဦးမမော့လာနိုင်စရာအကြောင်း မရှိပါဘူး။ 

ပြည်သူတွေ သိထားရမယ်။ 

မကြာသေးပါဘူး။ မြန်မာပြည်ပညာရေး၊ ကျေးလက်ဒေသ ဖွံ့ဖြိုးရေးနဲ့ အကြီးစား အခြေခံအဆောက်အအုံတွေ တိုးတက်ကောင်းမွန်ဖို့အတွက် ၂၀၁၇ ခုနှစ်က စတင်ပြီးတော့ ငါးနှစ်တာ ကာလအတွင်း အမေရိကန်ဒေါ်လာငွေ သန်းပေါင်း ၁၇၅ဝ ကို အတိုးနှုန်းနည်းနည်းနဲ့ မြန်မာပြည်ကို ချေးသွားမယ်ဆိုတဲ့ အာရှဖွံ့ဖြိုးရေးဘဏ် ADB က ကြေညာထားတာ တွေ့ရတယ်။

အတိုးနည်းပြီး ငွေချေးယူတဲ့စနစ်ဟာ အာဆီယံစီးပွားရေး အပေါ်မှာမူတည်သလို ဘုံပြဿနာအဖြစ် စုပေါင်းရပ်တည်တဲ့ စီးပွားရေး၊ နိုင်ငံရေးအုပ်စုတွေကိုတော့ သတိထားရမယ်။ စီးပွားရေးဆိုတာ ကိုယ်ကျိုးစီးပွား ကာကွယ်ရေးမူဝါဒကို သေသေချာချာ ချမှတ်ရမယ်။ ခြားနားတဲ့ အိမ်နီးချင်းစီးပွားရေးဘုံပြဿနာကို သတိထားရမယ်။ အတင့်ရဲလွန်းတဲ့ ကိုယ်ကျိုးကြည့် စီးပွားရေး အုပ်စုကြီးတွေနဲ့ တွေ့ရင် သူတို့ရဲ့ လုပ်ဆောင်မှုဘက်ကို မိမိတို့ရဲ့ အကျိုးအမြတ်တွေက သူတို့ဘက်ကို လွယ်လွယ်လေးနဲ့ ပါသွားနိုင်တယ်။

ဒီနေ့စီးပွားရေးလောကကို ကြည့်လိုက်ပါ။ မတူတဲ့ မက်လုံးပေးမှုတွေ၊ အမြတ်ထုတ်အညွန့်ခူးယူမဲ့ (မည့်) ကြံစည်မှုတွေဟာ သိမ်မွေ့ပြီး မသိမသာ ဘဲလေးနက်နေတာကို တွေ့ရမှာပါ။ မြန်မာ့စီးပွားရေးကတော့ အဲလောက်ထိ မကြံစည်နိုင်ကြသေးပေမယ့် ဝန်ဆောင်မှု စွမ်းရည်တိုးတက်မှု လုပ်ငန်းကြီးတွေထဲ အားစိုက်ကြိုးစားဖို့တော့ လိုမယ်။ အာဆီယံဒေသစီးပွားရေး အခွင့်အလမ်းကို မြန်မာက မယူတတ်တာကြောင့် ရသင့်တဲ့အခွင့်အရေးတွေနဲ့ လွဲခဲ့ရတယ်။ ၂၀၁၇ ခုနှစ် ADB ဘဏ်ရဲ့ အထောက်အပံ့အားကိုယူပြီး မြန်မာပြည်အတွက် တစ်ခုတည်းသော ဖွံ့ဖြိုးမှုလုပ်ငန်းကို လက်ရှိအစိုးရအားထုတ်မှု အစီအစဉ်က ဘယ်လိုဆောင်ရွက်ကြမည်လဲ။ (မလဲ)။ အတိုးနည်းနည်းနဲ့ အရင်းကို ပြန်ပေးနိုင်ဖို့ ဘယ်လိုကြံဆောင် အားထုတ်မှုတွေ လုပ်ကြမည်လဲ (မလဲ) ဆိုတာကို ပြည်သူတွေ သိထားသင့်ပါတယ်။ ဘုံရည်မှန်းချက်အသစ် မြန်မာပြည်ဟာ ဖွံ့ဖြိုးဆဲ ကမ္ဘာ့စွမ်းအင်အကြီးမားဆုံးဒေသထဲကို ရောက်ဖို့ လက်ရှိအစိုးရက ကြိုးစားရမယ်။ အာဆီယံဒေသ သို့မဟုတ် အာဆီယံအဖွဲ့ဆိုတာ တတိယကမ္ဘာ့ အင်အားစုအဖြစ် ရပ်တည်ရဲတဲ့အုပ်စု ဖြစ်တယ်ဆိုတာကို မြန်မာအစိုးရက သိထားရမည်။ ကမ္ဘာ့ဘဏ်နဲ့ IMF တို့ရဲ့ ထောက်ခံပံ့ပိုးမှုနဲ့ အာဆီယံနိုင်ငံတွေရဲ့ စီးပွားရေးတံခါး ဖွင့်လှစ်ထားပေးခဲ့တဲ့ အခြေအနေကို အရှင်တို့ မြန်မာတွေ သိထားရမယ်။ မြန်မာ့ဟာ အဲဒီအထဲက ကြီးမားတဲ့ကုန်သွယ်မှုနဲ့ အရင်းအနှီးကြီးတဲ့ တိုင်းပြည်ကြီး တစ်ပြည်ဖြစ်ဖို့ ကြိုးစားရမယ်။

ယနေ့ မြန်မာ့ကျေးလက်ဒေသတွေဟာ အဆမတန် တိုးတက်ဖွံ့ဖြိုးမှုနှုန်း မြန်ဆန်နေတာကို တွေ့ရတယ်။ အဲဒီလို တိုးတက်မှုနှုန်း မြန်ဆန်နေတဲ့ တိုင်းပြည်တစ်ပြည်ဟာ စီးပွားရေးနဲ့ နိုင်ငံရေး ပြဿနာတွေ ပြိုလဲသွားတတ်ပါတယ် ဆိုတာကို မြန်မာတွေ သတိထားရမယ်။ အခုဆိုရင် စီးပွားရေးအကျပ်အတည်းနဲ့ နိုင်ငံရေးပြဿနာတွေ အမျိုးမျိုးဖြစ်လာတဲ့ မြန်မာပြည်ဟာ ဖွံ့ဖြိုးမှု မြန်နေတဲ့ဒေသတွေကို ကြည့်လိုက်ရင်ပဲ မြန်မာလူမှုရေးဘဝဟာ မိသားစုပြဿနာတွေ အမျိုးမျိုးနဲ့ ဘုံပိုင်ဆိုင်မှု ပြဿနာတွေအမျိုးမျိုး တွေ့ရတဲ့အပြင် အချင်းချင်းခြိမ်းခြောက်မှု ပြဿနာတွေလည်း တွေ့ရတယ်။

အဲဒီ ပြဿနာတွေကြောင့် နွေးထွေးဘက် စီးပွားရေးတိုင်းပြည်တွေပါ ဆိုးကျိုးတွေ ကူးဆက် (ကူးစက်) ခံရတယ်။ ဒီလို အဖြစ်မျိုးတွေ မဖြစ်အောင် (မဖြစ်ဖို့) နွေးထွေးဘက်နိုင်ငံတွေနဲ့ သူတို့ရဲ့ကျင့်သုံးတဲ့ စီးပွားရေး အမြင်တွေကို ဖွင့်ယူပြီး တိုင်းပြည်ထဲ စီးပွားရေး၊ နိုင်ငံရေး၊ မပြိုလဲအောင် လေ့ကျင့်အားထုတ် ဆောင်ရွက်တတ်ရမယ်။ ဒါကြောင့် အရှင်တို့ရဲ့ မြန်မာဟာ ဘုံရည်မှန်းချက်အသစ်တစ်ရပ် လိုအပ်နေပြီလို့ ဖြစ်ပါတယ်။ အဲဒီရည်ရွယ်ချက်ကို လက်ရှိအုပ်ချုပ်နေတဲ့ အစိုးရမှာ ကြိုတင် ပြင်ဆင်ထားကြပါပြီလား။ (မေးပါရစေ)။ 

ကျေညက်အောင် သိထားရမယ်။ 

ယနေ့ အာဆီယံဒေသတွင်း နိုင်ငံတွေဟာ အရှင်တို့ရဲ့ မြန်မာပြည်ကို ပိုပြီးတော့ အရေးစိုက်နေကြတာကို တွေ့ရတယ်။ တိုင်းပြည်တိုင်းလိုလို စီးပွားရေးအကျိုးမြတ်၊ အခွင့်အလမ်းတွေ မဆုံးရှုံးဖို့ ကုန်သွယ်ရေးရင်းနှီး မြှုပ်နှံမှုတွေကို အမြဲတမ်းအရေးစိုက်ရမယ်။

စစ်မတိုက်ရတဲ့ တိုင်းပြည်ဟာ စီးပွားရေး၊ နိုင်ငံရေး၊ အောင်မြင်မှု လွယ်ကူတယ်။ အာဆီယံရပ်ဝန်း ဆိုပေမယ့် အိမ်နီးနားချင်း စီးပွားရေးတွေ ခြိမ်းခြောက်မှုခံရရင် မြန်မာ့စီးပွားရေး ဟာလည်း မသိမသာဆုတ်ယုတ်ပြိုလဲ သွားနိုင်တယ်။ ယနေ့ ကမ္ဘာ့နိုင်ငံရေးဟာ စစ်ဝတ်တန်ဆာနဲ့ ဆင်ထားကြတဲ့ နိုင်ငံရေးမဟုတ်ပါ။ သံတမန်ရေး အားထုတ်မှုကနေတစ်ဆင့် ဘုံရည်မှန်းချက် ဦးတည်နေကြတာတွေကို တွေ့ရပါတယ်။ ဒါကြောင့် ဖွံ့ဖြိုးဆဲ ကမ္ဘာထဲကို ဝင်လာတဲ့ မြန်မာဟာ နိုင်ငံရေး၊ စီးပွားရေးအကြောင်းတွေ မျက်ခြည်ပြတ်လို့မရပါ။ သတိအမြဲရှိရမယ်။

မြန်မာဟာ ၁၉၉ရ ခုနှစ် ကာလကသာ လာအိုနဲ့အတူ အာဆီယံထဲကို ရောက် လာတာပါ။ အရင် အာဆီယံအဖွဲ့ဝင်ဟောင်း နိုင်ငံတွေထက် ဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်မှုတွေ ပိုဆောင်ရွက်ရမယ်။ ပိုအားထုတ်ကြရမယ်ဆိုတာကို မြန်မာအစိုးရ သတိထားရမယ်။ ယနေ့ ကမ္ဘာ့စီးပွားရေး အားကောင်းနေဆဲဖြစ်ကြတဲ့ အမေရိကန်၊ တရုတ်၊ ဥရောပသမဂ္ဂ တွေနဲ့ မကြာမကြာ ဆွေးနွေးဖော်၊ ဆွေးနွေးဖက်ဖြစ်အောင် ရင်းနှီးဆက်ဆံထားရမယ်။ တကယ်တော့ အာဆီယံ စီးပွားရေးဦးဆောင်တဲ့ ဝန်ကြီးတွေဟာ မိမိတို့ နေထိုင်ကြတဲ့ အရှေ့တောင်အာရှဒေသကို နိုင်ငံရေး၊ စီးပွားရေး အမြင်တွေ ကျေညက်အောင် မနေမနား ကြိုးစားအားထုတ်ရမယ်မဟုတ်လား။ လေးလေးနက်နက် သတိထားပါ ယနေ့ မြန်မာ့အရေးဟာအကျပ်အတည်း ဘယ်လိုရှိနေကြပြီးလည်းဆိုတာ ရိုးအီနေကြပြီလား။

ငွေကြေးဈေး ကစားကြတဲ့သူတွေရဲ့ နိုင်ငံရေးနောက်ကို တဖြည်းဖြည်းလိုက်ပါနေရလို့ မြန်မာ့စီးပွားရေးဟာ ငွေကြေးနဲ့ ပတ်သက်တဲ့ကိစ္စတွေ ပြဿနာအရပ်ရပ် ပါပဲ။ ဘဏ်လုပ်ငန်းတွေ၊ ငွေကြေးကစားကြတဲ့ အစီအစဉ်တွေ၊ စနစ်မမှန်ကန်တာကြောင့် မြန်မာ့ငွေကြေးဟာ ပြဿနာဘယ်အထိ ရောက်လာခဲ့ကြရသလဲဆိုတာ ပြည်သူတွေအသိပါပဲ။ နိုင်ငံရေးရပ်တည်မှု၊ စီးပွားရေးရပ်တည်မှု မမျှတဲ့ မြန်မာအစိုးရအဖွဲ့အစည်းဟာ နိုင်ငံတကာနဲ့ ယှဉ်လာရင် သိသိသာသာ အမြဲတမ်းနောက်ကျနေတာကို တွေ့ရမှာပါပဲ။

နိုင်ငံတကာထဲ ပါဝင်စွမ်းဆောင်နိုင်မှုနဲ့ ရပ်တည်နိုင်မှု မရှိသေးတဲ့ မြန်မာဟာ အများအမြင်တော့ အောက်ကျနောက်ကျတဲ့ တိုင်းပြည်လို့တောင် ထင်ကြမှာပါပဲ။ စီးပွားရေး အလွန်အမင်းကောင်းမွန်တဲ့ နိုင်ငံဖြစ်ကြပေမယ့် ဒီခေတ်မှာ မိမိကိုယ်ကိုတော့ အထင်ကြီးလို့တော့ မရပါဘူး။ ဘာကြောင့်လည်း ဆိုရင် ကမ္ဘာ့စီးပွားရေးတွေဟာ ထင်သလို တိုးတက်လာတာ မဟုတ်ဘဲ အမြဲတမ်း ဆုတ်ယုတ်နေတယ်ဆိုတဲ့ အချက်က သက်သေပါပဲ၊ ဒါကို လေးလေးနက်နက် သတိထားဖို့တော့ လိုပါတယ်။

တောင်းခံမှု 

ယနေ့ကမ္ဘာ့အခြေအနေဟာ နိုင်ငံရေး၊ စီးပွားရေးတွေနဲ့ ပတ်သက်လို့ ဘယ်လိုများ ထိုးနှက်နေကြသလဲဆိုတာ ထိုးနှက်တိုက်ခိုက်ကြသူ အချင်းချင်း သိနေကြပါတယ်။ ငွေကြေးအာဏာ၊ ဈေးကွက်အာဏာတွေကို မလျှော့ကြဖို့ ဆိုပြီး ပြိုင်ဆိုင်တိုက်ခိုက်ကြတယ်။ ယိုင်သူယိုင်၊ ထိုင်သူထိုင်၊ ငိုင်သူငိုင် ပါပဲပေါ့။ အရှင်တို့ မြန်မာတွေကတော့ စီးပွားရေးလည်း အဲလောက်ပြိုင်ဆိုင် စရာမရှိတော့ ပင်ကိုက ပြိုင်စံရှားသူတွေဖြစ်တော့ ခပ်ပေါ့ပေါ့လေးနဲ့ပဲ ဝိုင်းနေကြတယ်။ ငွေကြေးအာဏာ၊ ဈေးကွက်အာဏာကြီးကြတဲ့ နိုင်ငံရေး စီးပွားရေးအောင်မြင်ကြတဲ့ တိုင်းပြည်တွေကတော့ ခုချိန်ခါမှာ ဘယ်သူ့ကိုမှ မယုံရဲကြတော့ဘဲ ဖင်ထိုင်မလဲကျ အောင်ကိုဘဲ ကဲနေကြရတယ်။ ကောင်းတဲ့ အထဲကတော့ မဟုတ်ပါဘူး။ ဒါကြောင့် ကမ္ဘာ့နိုင်ငံရေးသို့ မဟုတ် ကမ္ဘာ့စီးပွားရေးဟာ အပြိုပြိုလဲလဲဖြစ်လာခဲ့ရင် (ဖြစ်လာမယ်ဆိုရင်) အရှင်တို့ မြန်မာတွေ ဘယ်လိုများ တောင့်ခံမှုတွေ ထိန်းသိမ်းကြမည်လဲ (မလဲ) ဆိုတာကို သိထားဖို့ လိုပါတယ်။

အကောက်ခွန်၊ အခွန်ကောက် 

အခုဆိုရင် မြန်မာဟာ ငွေကြေးမတည်ငြိမ်မှုတွေ ဖြစ်လာတာကို ဘယ်လို ဘယ်လိုပုံစံနဲ့ ရပ်တည်နေခဲ့ကြရပြီလည်း ဆိုတာကို အားလုံးနားလည် နေကြပြီလို့ ထင်ပါလေရဲ့။ ငွေရေးကြေးရေးကြောင့် ကသုတ်ကရက် အရေးပေါ် အခြေအနေတွေ မလုပ်မိဖို့တော့ သတိရှိရမယ်။ ကမ္ဘာပေါ်မှာ ရှိကြတဲ့ဘဏ်တွေဟာ ငွေလဲလှယ်မှုနှုန်းတွေ ခဏခဏပြင်ပါသလား။ ဒါမှမဟုတ် ရင်းနှီးမ,တည်တဲ့ငွေတွေကို စီးဆင်းမှုနဲ့ ပတ်သက်လို့ ဘယ်လိုများကန့်သတ်ချက်တွေ (ငွေလဲလှယ်မှုနှုန်း နဲ့ အတိုးနှုန်းတွေ ထားသလဲဆိုတာကို သတိပြုမိကြပါရဲ့လား။ စီးပွားရေးလောကမှာ အရေးကြီးဆုံးက ပို့ကြတဲ့ ကုန်တွေ ဈေးနှုန်းသက်သာမှု၊ အလုပ်ဖြစ်မှုအတွက်ပါပဲ၊ ဈေးနှုန်း သက်သာမှုဆိုတဲ့ ဒီအချက်ဟာ စီးပွားရေးသမားတိုင်း အကုန်နားမလည်ကြပါဘူး။ ပို့ကုန်ဈေး သက်သာမှုဆိုတာ အခွန်သက်သာမှု (အကောက်+အခွန်) ကို ဆိုလိုတာပါ။

ဒါကြောင့် မြန်မာ့ စီးပွားရေးဟာ ပို့ကုန်အလျင်အမြန် ရောင်းရဖို့ အခွန်အခများများမယူဘဲ အလျင်အမြန်ရောင်းပြီး၊ သွင်းကုန်ရဲ့ ကန့်သတ်ချက်အခွန်ကို စနစ်ကျကျကောက်ခံဖို့ပါပဲ။ ဒီအချက်ကို မြန်မာတွေ တိတိကျကျ လိုက်နာခဲ့မယ်ဆိုရင် မြန်မာ့စီးပွားရေးဟာ ငွေကြေးအာဏာ ရှိကြတဲ့သူတွေရဲ့နောက်ကို လိုက်စရာမလိုတော့ သူတို့တွေကပဲ.. လိုက်ရ (နောက်လိုက်ရ) ရတော့မှာပါပဲ။ ဒါကြောင့် အကောက်ခွန် (ပြည်ပထွက်ကုန်)၊ အခွန်ကောက် (ပြည်တွင်းဝင်ကုန်) စနစ်ကို သေသေချာချာ ကစားတတ်ရမယ်လို့ အကြံပြုပါရစေ။ 

မြန်မာ့ငွေကြေးအခက်အခဲ

ယနေ့ အိမ်နီးနားချင်း တိုင်းပြည်တွေဟာ အရင်မြန်မာကို အထင်သေး၊ အမြင်သေးကြလို့ အရှင်တို့ရဲ့ တိုင်းပြည်အခက်အခဲတွေကို မကူညီကြတဲ့အပြင် ငွေကြေးတွေ နည်းပေါင်းစုံနဲ့ လှည့်ကစားလို့ အရှင်တို့ ဘယ်ရွေ့ဘယ်မျှ ခံစားနေခဲ့ကြရပြီးလည်းဆိုတာ ပြည်သူတွေအသိပါပဲ။

ပြောတော့ အာဆီယံဒေသနိုင်ငံများ ကြီးပွားရေးဆိုပြီး တကယ်လုပ်တော့ အာဆီယံ စီးပွားရေးဆုတ်ယုတ်မှုပါပဲ။ အခုလည်း ဒီအတိုင်းပါပဲ၊ ဒေသတည်ငြိမ်ရေးအတွက် အထောက်အကူပြုကြရမယ့် ဒေသစီးပွားရေး ကိစ္စတွေ၊ ဒေသကာကွယ်ရေး ကိစ္စတွေ၊ ဒေသလုံခြုံရေး ကိစ္စတွေဟာ ရိုင်းရိုင်းပင်းပင်း မကူညီကြပါဘူး။ ခွစားကြတဲ့ အကျင့်တွေဟာ မမြင်ချင်အဆုံးပါပဲ။ အဲဒီလို တိုင်းပြည်မျိုးနဲ့လက်တွဲ စီးပွားရေး အရလက်တွဲ ယှဉ်ပြိုင်မှုတွေ လုပ်လာရတဲ့အချိန်မှာ မြန်မာဟာ ကာကွယ် ရင်ဆိုင်လာရမယ့်ကိစ္စ အခက်အခဲတွေကို လေးလေးနက်နက် သတိထားရမယ်။ ဒီအတွက် သတိပေးပါတယ်။ မကြာမီ ပြန်မာပြည်မှာ အခြေစိုက်လာတော့မယ့် ကမ္ဘာ့ဘဏ်တွေ (ဘဏ်တွေ) ရောက်လာတော့မယ်။

အဲဒီဘဏ်တွေဟာ လက်ရှိ မြန်မာ့ဗဟိုဘဏ်နဲ့ ကန့်သတ်ချက် ငွေလဲလှယ်နှုန်းနဲ့ အတိုးနှုန်းတွေ ညီမျှဖို့လိုမယ်။ ငွေသားအပေါ်မှာ သွင်းကုန်၊ ပို့ကုန်လုပ်မယ့် ကုန်သည်တွေက ပို့ကုန်ထက် ပို၍သွင်းကုန်များအောင်လုပ်ရန် နိုင်ငံခြားမှာ ချေးထားတဲ့ ငွေကြေးတွေ ပြန်ဆပ်ဖို့ မလုံလောက်နိုင်ပါ။ မြန်မာဟာ ၂၀၁၇ ခုနှစ် ငါးနှစ်တာကာလအတွင်း ADB ဘဏ်မှာ အမေရိကန်ဒေါ်လာ ငွေသန်းပေါင်း ၁၇၅ဝ နဲ့ ချေးငှားယူဖို့ စီစဉ်ထားတာကို ကြားသိပြီးသားပါပဲ။ အတိုးနှုန်းသက်သောင့်သက်သာစွာ နဲ့ ချေးယူကြမယ့် ငွေတွေပါ။ ဒီငွေတွေကို ADB ဘဏ်ကနေ ချေးယူလိုက်တာကို အိမ်နီးနားချင်းနိုင်ငံတွေက ငွေကြေးဘယ်လို ကစားကြမည်လည်း (မလဲ) ဆိုတာကို ကြည့်ရမယ်။ သူတို့ငွေကြေး မချည်နှောင်ထားပေမယ့် အကယ်၍ သူတို့မှာ ရှိတဲ့ငွေကြေးတွေ ကစားကြရင် ရှယ်ယာဈေးနှုန်းတွေ ကျဆင်းသွားနိုင်တယ်။ အဲဒါတွေမက အာဆီယံနိုင်ငံတွေမှာ ဖွင့်လှစ်ထားတဲ့ စတော့အိတ်စ်ချိန်းတွေလည်း ပြဿနာတွေ ပေါ်လာနိုင်တယ်ဆိုတဲ့ သုံးသပ်ချက်တွေ သုံးသပ်ထားလို့ ၂ဝ၂ဝ ပြည့်နှစ် မရောက်ခင်လေးမှာပဲ . မြန်မာ့ငွေကြေး မြန်မာ့နိုင်ငံရေး အခက်အခဲတွေ ဖြစ်လာတယ်။

အဲးခိုး

(ဆက်ရန်)

ဘယ်နေ့ပြီးပြည့်စုံမည်လဲ? (၁) – မဟာပညာ (mahar.asia)

Loading

Categories
စီးပွားရေး ဆောင်းပါး နိုင်ငံရေး ပထဝီနိုင်ငံရေးနှင့်စီးပွားရေး အဲးခိုး

ဘယ်နေ့ပြီးပြည့်စုံမည်လဲ? (၁)

အဲးခိုး

ခုကျတော့ မော်တော်ယာဉ်ပေါ်မှာတောင် အနုကြမ်းစီး ခေါ်ဆောင်သွားကြလို့ အငှားယာဉ်တွေနဲ့ ခရီးသွားဖို့တောင် စိတ်မချရသလိုမျိုး ခံစားလာကြရတယ်။ လမ်းဘေးနေတဲ့သူ၊ လမ်းဘေးဈေးဆိုင်တွေ တားမရ ဆည်းမနိုင် မှိုလိုပေါက်နေတယ် …

အတွဲ(၁၂)၊ အမှတ်(၃)၊ မြန်မာသက္ကရာဇ် ၁၃၈၄၊ နှောင်းတန်ခူးလဆန်း ၄၊ ၂၄-၃-၂ဝ၂၃၊ မြန်မာသံတော်ဆင့် (The Myanmar Herald) မှ ကောက်နုတ်ဖော်ပြခြင်းဖြစ်သည်။

စကားချီး

စာရေးဆရာက သတင်းသမားနဲ့ပေါင်းရင် အကျင့်ပျက်တတ်သလို အတွေးအခေါ်တွေလည်း သတင်းရေး သမားဘက်ကို ရောက်သွားတတ်ပါတယ်။ သတင်းရေးတဲ့ သတင်းစာဆရာနဲ့ စာရေးတဲ့ စာရေးဆရာ မတူကြပါ။ စာရေးဆရာဆိုတာ အရေးကြီးတဲ့ကိစ္စရပ်တွေကို အမြင်အမျိုးမျိုးတွေးပြီး ရေးသားဖော်ပြတဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်ဖြစ်ပါတယ်။ ဘက်တစ်ခုကိုလိုက်ပြီးတော့ မရေးပါ။ ဘက်လိုက်နေတဲ့ စာရေးဆရာဖြစ်ရင် ကြက်တိုက်နေတဲ့သူဖြစ်ပြီဆိုပြီးတော့ ငယ်ငယ်က မှတ်သားခဲ့ဖူးပါတယ်။

အဲးခိုး

နိဒါန်း

နိုင်ငံရေးဆိုတာ မျှော်လင့်ချက်မဲ့တဲ့ အလုပ်မဟုတ်ပါ။ မရေရာ မသေချာတဲ့ အလုပ်မဟုတ်ပါ။ ကြီးကျယ်မြင့်မြတ်တဲ့ အလုပ်ပါ။ ချောင်ပိတ်မိနေတဲ့ ပြည်သူတွေ အတွက်ပါ။ လစ်ဟာသွားတဲ့ ကွက်လပ်ကို စနစ်ကျကျ ဖြည့်စွက်အားထုတ် ဆောင်ရွက်တဲ့အလုပ်ပါလို့ အဲဒီအတိုင်း ဖွင့်ဆိုပါရစေ။

(တောင်ကလေးဆရာတော်) 

မပြောင်းလဲသေး

လူတွေကတော့ ‘ပြောင်းလဲချိန်တန် ပြီ’ဆိုတဲ့ စကားရပ်ကို ယနေ့ချိန်ထိ မမေ့နိုင်ကြသေးပါဘူး။ ပြောင်းလဲမှုကို မျှော်နေကြတဲ့ ပြည်သူတွေက ပထမ ရက် ၁ဝဝ (ရက်ပေါင်းတစ်ရာ) စီမံကိန်း မှာ ပါမလာကြတော့ ဟာတိဟာတာ ဖြစ်နေကြပြီး အကုန်လုံးနီးပါး အံ့သြကြတာပေါ့။ အဲဒီလို အံ့ဩကြသလိုပဲ ဟုတ်စားတဲ့သူတွေ ပေါလာတာကိုကြည့်ပြီး ပိုပြီးတော့များ အံ့ဩကြလို့ပါပဲ။

ပြောတော့ အဂတိတရား မလိုက်စားရဘူး။ ရုံးပေါ်မှာတော့ ဟုတ်ဟုတ် (ဟုပ် အုပ်) အသံတွေ မြည်ကြလို့ အထုပ်ကြီးငယ်တွေနဲ့ ကုပ်ကုပ်လေးနဲ့ အဆင်ပြေတဲ့ ဝန်ထမ်းတွေ အတော်လေး အဆင်ပြေ (လန်းနေ) နေတာကို တွေ့ရတယ်။ ရေထိုးရေလောင်း (ငွေထိုး၊ ငွေပေါင်း) အကျင့်တွေက ခေတ်အစဉ်အဆက်လိုပါပဲ။ လူခင် မူပြင် လူမုန်းမူသုံးကြပေါ့ ပြည်သူတို့ရယ်။

တတွတ်တွတ် ပြောနေကြပြီ 

နိုင်ငံရေးလွှတ်တော်ထဲကို တက်သစ်စ ပြည်သူ့ကိုယ်စားလှယ်တော်ကြီးတွေက လွှတ်တော်နဲ့ ပတ်သက်တဲ့ (သက်ဆိုင်တဲ့) နိုင်ငံရေးလုပ်ငန်းတွေကို မလုပ်ကိုင်ကြဘဲ အုပ်ချုပ်ရေးလုပ်ငန်းတွေမှာ ဝင်ရောက်ပြီး ပါချင်နေတာတွေ တွေ့ရတော့ အံ့သြကြပေါ့။ အရှင်တို့နယ်က အမတ်ကြီးတစ်ယောက် (အမျိုးသားလွှတ်တော်) ကဆိုရင် ကျေးရွာအုပ်ချုပ်ရေးမှူး ရွေးချယ်တဲ့နေရာမှာ ဒီမိုကရေစီကျကျ ရွေးချယ်တာ ၁ဝ ရွာပဲရှိတယ်တဲ့ ဆိုပြီး လူတွေအများ ရှေ့မှောက်မှာ ပြောဆိုသွားသတဲ့။ အစည်းအဝေးတက် ရောက်ကြတဲ့သူတွေက အဲဒီ ၁ဝ ရွာ အမည်ကိုပေးပါလို့ တောင်းဆိုကြတဲ့အခါ ရွာနာမည်မပြောပြနိုင်လို့ (မပြောပြနိုင်ဘဲ) နှုတ်ကျွံတဲ့အကျိုးရသွားတဲ့ အမတ်ကြီးလည်း အရှိရှိပါပဲ။

ပြည်သူအချို့က “ငါတို့ထည့်ထားတဲ့ မဲတွေ ငါတို့အားကိုးရမယ့် ကိုယ်စားလှယ်ကြီးတွေမဖြစ်ဘဲ ငါတို့ရဲ့ကိုယ်စားလှယ် ငါတို့ဆီမလာဘဲ ပျောက်သွားလိုက်တာများ ခုချိန်ထိတိုင်ပါပဲ’’ တဲ့၊ အစကတော့ ရပ်ရွာအကျိုး ပြည်သူ့အကျိုး သယ်ပိုးဆောင်ရွက်ပေးမယ် ဆိုပြီးတော့ မဲရဖို့လာစည်းရုံးတုန်းက အာရင်းလျှာရင်းပေါ့ သွဲ့နေလို့ပဲပေါ့။ ခုတော့ မေ့ပါပေါ့လား ဆိုပြီးတော့ ပြည်သူတွေ တတွတ်တွတ် ရွတ်ပြောဆို နေကြပြီလေ။ 

အချိန်တွေကုန် စိတ်တွေကုန် 

အခုဆိုရင် လယ်မြေယာမြေ လယ်ခွန်ယာနက် ပြဿနာတွေကလည်း ရုံး (ဂတ်) တွေမှာ မဖြေရှင်းနိုင်ကြဘဲ လက်နက်ကိုင် အကျိုးဆောင် အဖွဲ့အစည်းတွေနဲ့ပေါင်းပြီး မြေရှင်လယ်ရှင်ယာရှင်တွေရဲ့ လုပ်ရပ်တွေ ကလည်း ဥပဒေမဲ့စွာ ပါပဲ။ လယ်မြေယာမြေဆိုတာ လယ်တွေ ယာတွေ မလုပ်ကိုင်တော့ရင် မြေလွတ် မြေလပ်တွေ ဖြစ်သွားတာပါပဲ။ (ကာလ စည်းကမ်းအရ) အဲဒီမြေတွေဟာ နွမ်းသူပါးသူတွေကို ခေတ်ကာလ အစဉ်အဆက်က အစိုးရမင်းတွေက အကွက်ချစီမံပေး လိုက်လို့ နှစ်ပေါင်းရာစုနီးပါး နေထိုင်ကြတဲ့ ပြည်သူတွေကို မူလပိုင်ရှင် သားသမီးပါဆိုပြီး မြေနဲ့ပိုင်ဆိုင်တဲ့ (မြေပိုင်ဆိုင်မှု) တရားအမှုတွေ အမျိုးမျိုးနဲ့ စွဲဆိုနေကြတယ်။ မြေမှုယာမှုကစ ပြစ်မှုဆိုင်ရာတွေ ဖြစ်ကြ၊ ပြစ်မှုကျူးလွန်မှုတွေ အမျိုးမျိုးကို ဖြစ်လာကြတယ်။ မြန်မာပြည် ကံကြမ္မာဟာ တဖြည်းဖြည်း ဆိုးသွမ်းမှုတွေ၊ ယုတ်မာမှုတွေ၊ ယုတ်လျော့မှုတွေ များပြားလာတာကို တွေ့နေရတယ်။ ဒီလို ဆိုးဆိုးသွမ်းသွမ်း အမှားမှုတွေများပြားလာတာကြောင့် တိုင်းပြည်ကို အုပ်ချုပ်ရတဲ့ အစိုးရမင်းတွေကလည်း (အစိုးရအဖွဲ့အစည်းတွေကလည်း) သက်သောင့်သက်သာ မရကြပါဘူး။ ပြဿနာအမျိုးမျိုး ဖြေရှင်းပေးရေး လုပ်နေသက်သက်နဲ့ပဲ အချိန်တွေကုန်၊ စိတ်တွေကုန်တတ်မလောက် ဖြစ်ကြမယ်လို့ ထင်မိပါလေရဲ့။ 

ပေါင်းစားခြင်း 

မြို့ကြီးပြကြီးတွေဘက်ကို လှည့်ပြီးတော့ ကြည့်လိုက်ကြပါဦး။ ဆင်ခြေဖုံး ရပ်ကွက်တွေမှာ လူဦးရေတွေ ထူထပ်နေကြတာကြောင့် ဒုစရိုက်မှုလုပ်ငန်းတွေ နည်းပေါင်းစုံပါပဲ။ ခိုး ဆိုး နှိုက် လု ကြတဲ့သူတွေ၊ ခိုးကြောင်ခိုးဝှက် ကြတဲ့သူတွေ၊ ဒုစရိုက်သမား အရေခြုံကြတဲ့သူတွေ အားကိုးခိုလှုံနေကြတဲ့ နေရာမျိုးလို ဖြစ်နေကြတယ် မဟုတ်လား။

ရိုးသားသူတွေ နည်းပါးကြပြီး အလစ်သုတ်တဲ့သူ၊ အလိမ်အကောက်တဲ့သူတွေ များပြားလို့ပါပဲ။ ဒီကြားထဲမှာလည်း အလိုက်ကမ်းဆိုး မသိတတ်တဲ့သူတွေက ခပ်များများရှိနေတော့ အယောင်ဆောင် လောကသားတွေနဲ့ ပေါင်းကြပြီး ဘာသာရေးယောင်ယောင်၊ နိုင်ငံရေးယောင်ယောင်၊ အမျိုးသားရေးယောင်ယောင်နဲ့ ရှုပ်ထွေးပွေလိမ် နေကြတာကို တွေ့ရတော့ စိတ်ပျက်ပေါ့ ပြည်သူတို့ရယ်။

တာဝန်ရှိတဲ့ အစိုးရမင်းတွေက ဆိုးသူသွမ်းသူတွေကို ပိုက်စိပ်ဖမ်းဆီး လုပ်ကြပေမယ့် မကုန်နိုင် မခန်းနိုင်ဘဲ ပိုပိုပြီးလို့တောင် ဆိုးသွမ်းမှုတွေ၊ သောင်းကျန်းမှုတွေ များပြားလာနေတယ်။ အရင်ကဆိုရင် ဘယ်အချိန်မဆို ဘယ်ကိုသွားသွား ဘေးကင်းရန်ကွာလို့ စိတ်ချမ်းသာစွာ သွားလာလို့ရကြတယ်။ ခုကျတော့ မော်တော်ယာဉ်ပေါ်မှာတောင် အနုကြမ်းစီး ခေါ်ဆောင်သွားကြလို့ အငှားယာဉ်တွေနဲ့ ခရီးသွားဖို့တောင် စိတ်မချရသလိုမျိုး ခံစားလာကြရတယ်။ လမ်းဘေးနေတဲ့သူ၊ လမ်းဘေးဈေးဆိုင်ဖွင့်ပြီး ရောင်းတဲ့သူတွေကလည်း တားမရဆည်းမနိုင်လို့ မှိုလိုပေါက်နေတယ်။ မြို့တော်သာယာရေး ကြွေးကြော်ထားတဲ့ ကော်မတီတွေက ဘယ်ဈေးကောက်ရင် ဘယ်လောက်ရမယ်။ ဘယ်တိုက်ဆောက်ရင် ဘယ်လောက်မြတ်မယ် ဆိုတဲ့သူတွေကလည်း ကော်မတီထဲပါအောင် ဝင်ရောက် အရွေးခံနေကြလို့ နေရာရပြီးတာနဲ့ သူဌေးကြီး သူဌေးငယ်တွေ ဖြစ်လာကြတော့တာပါပဲ။

စားရဝါးရလို့ အစိုးရမင်းကိုတောင် ကျေးဇူးတင်လို့ မဆုံးအောင်ပါပဲ။ ဒီစကား မယုံဘဲ မနေပါနဲ့။ အရှင်တို့နေထိုင်တဲ့ အရပ်ဒေသမှာ လာကြည့်ကြပါ။ “စည်ပင်နဲ့ပေါင်းသူဌေးလောင်း’ ဆိုတဲ့သူတွေက ငါတို့ရဲ့ခေတ် ဆောင်ပုဒ်သစ်ဆိုပြီး ကြိတ်ပြီး ကြွေးကြော်နေကြတယ်။ နေပြည်တော်အစိုးရ လက်ထက်က ပြည်နယ်စည်ပင် ဝန်ကြီးနဲ့ပေါင်းလို့ အစားကောင်း၊ အအိပ်ကောင်း ကြိတ်ပြီးကောင်းစား သွားကြတဲ့ ဈေးကြီးဈေးခေါင်းသားတွေ အရှင်တို့မြို့မှာ အပေါပေါ့။

ခုတော့ ဘုရားမေ့၊ တရားမေ့၊ သံဃာတွေမေ့လို့ မေ့မေ့တေ့တေ့နဲ့ စိတ်ကြိုက်တွေတွေ့ ခံစားရလို့ အမေ့လောကသားဘဝနဲ့ ရောက်သွားကြတော့တာပေါ့။ လမ်းမှာ ဆုံရင်နေတာတောင်ပဲ လူကိုမမှတ်မိ မသိကြတော့ဘူးလေ။ လူတွေကတော့ ‘အဲဒါ စည်ကော် လူကြီးလေ’ ဆိုပြီး ပင့်ကော်ကြတာပေါ့။ 

မြင်ရတွေ့ရ ဘုံဘဝ

ဒီနှစ် လယ်ယာစိုက်ပျိုးကြတဲ့ တောင်သူကြီးတွေဟာ လယ်ယာတွေ စိုက်ပျိုးကြဖို့ အချိန်တွေရောက်ပေမယ့် တောင်သူလယ်သမားတွေကို မ (စိုက်) တည်ပေးတဲ့ ချေးငွေတွေလည်း ခုချိန်ထိ မတွေ့ရသေးပါဘူး။ ထွန်တုံးချဖို့အတွက် စက်ဆီတွေဝယ်ဖို့၊ သူရင်းငှားတွေ ငှားရမ်းဖို့ အရင်းတည်ပေးမယ့် မတော်ငွေ မရှိတော့ ခုချိန်ထိ (ဇွန်လကုန်နေပြီလည်း) ထွန်ယက်မှု မလုပ်နိုင်ကြသေးပါဘူး။ ဒီနှစ်ဟာ ခါတိုင်းနှစ်နဲ့ မတူပါ။ မိုးတွေက အဆက်မပြတ် ရွာသွန်းနေတော့ ထွန်သင့်တဲ့ လယ်မြေတွေ ထွန်ဖို့ အခက်အခဲ တွေ့နေကြတယ်။ အရင်က ကျွဲ၊ နွား တွေနဲ့ ထွန်ယက်ကြတယ်မဟုတ်လား။ ခုခေတ်မှာ ကျွဲတွေ၊ နွားတွေ နိုင်ငံခြားကို သွားရောက်ကုန်ကူး တင်ပို့ကြတော့ မြန်မာ့နွားတွေဟာ မရှိသလောက် ရှားပါးကြကုန်တယ် မဟုတ်လား။ လယ်ယာ မြေတွေကို ထွန်ဖို့လုပ်ပြန်တော့ စီမံကိန်းမြေ၊ အဖွဲ့အစည်းမြေ၊ ခရိုနီတွေပိုင် ကြတဲ့မြေဆိုပြီး အမျိုးမျိုးသော ပြဿနာတွေနဲ့ပါပဲ။ ယာမြေထဲမှာ စိုက်ထားကြတဲ့ အပင်တွေလည်း အသီးအနှံတွေ ဈေးမရတော့ ထွက်ကုန်များသလောက် အကျိုးတရားတွေနည်းလို့ စိတ်ဓာတ်ကျကြတဲ့ ယာရှင်တွေလည်း အရှိရှိပါပဲ။

အလုပ်သမား လုပ်ခတွေများလို့ လုပ်ငန်းကြီးတွေ လုပ်ကြတဲ့ လုပ်ငန်းရှင်ကြီးတွေကလည်း စိတ်ပျက်နေကြသလို အလုပ်လုပ်ရသလောက် လုပ်အားခနဲ့ မလောက်မဝတဲ့ အလုပ်သမားတွေကလည်း အလုပ်တွေ များများစားစား မလုပ်နိုင်ကြတော့ဘဲ အိမ်နီးနားချင်း တိုင်းပြည်တွေမှာ ထွက်ခွာသွားကြပြီးတော့ အလုပ် ထွက်လုပ်ကြတဲ့ သူတွေလည်း နေ့စဉ်နေ့တိုင်း တိုင်းပြည်ကနေ ထွက်ခွာနေကြတယ်။ အဆင်မပြေလို့ သွားကြတဲ့သူတွေ ရှိသလို ဟိုမှာရောက်ပြီး အလုပ်အကိုင်တွေ အဆင်မပြေကြလို့ ပြန်လှည့်လာကြတဲ့ သူတွေကလည်း အရှိရှိပါပဲ။

ဒီကြားထဲမှာ ဖြတ်စားလိမ်စားတဲ့ (ဗိုက်ဖောက်သမား) သူတွေနဲ့ တိုးမိပြန်ရင် ပါလာသမျှ (ရှိသမျှ) ငွေတွေ ပြောင်သွားကြတာပါပဲ။ သောင်တင်ကမ်းတင်ကြပြီး အိမ်ကို ပြန်မလာနိုင်တဲ့ အလုပ်သမားတွေလည်း ဒုနဲ့ဒေးပါပဲ။

ကွာဟချက်ကို မမြင်တတ်သေးရင် 

မြန်မာပြည်ဟာ အဖွဲ့အစည်းတွေ စုံလင်တော့ အဖွဲ့စုံကြားထဲမှာ နေထိုင်ကြရတဲ့ ပြည်သူတွေဟာ ဒုက္ခ၊ သုခ (သုက္ခ) အစုံအလင်ပါပဲ။ အင်အားသုံး လွှမ်းမိုးရေးလမ်းစဉ်ကို စွန့်မယောင် လွှတ်မယောင်နဲ့ အဖွဲ့အစည်းအချို့တွေရဲ့ လုပ်ရပ်တွေကလည်း ပြည်သူလူထုတွေရဲ့အပေးများ ဆက်ကြေးကောက်၊ အခွန်ကောက်၊ တရားစီရင်ရေးလုပ်၊ မတရားဖမ်းဆီး ခေါ်ဆောင်မှုတွေ လုပ်တော့ NCA စာချုပ် အစိတ်အပိုင်းအချို့တွေကို ချိုးဖောက်လာကြတာတွေကို တွေ့ရတော့ ပြည်သူတွေရဲ့ဘဝဟာ လုံခြုံမှုမရှိသလိုပဲ ခံစားနေကြရတယ်။ အပြန်အလှန် နားလည်မှုမပေးနိုင်တဲ့ အိမ်နီးနားချင်းနိုင်ငံတွေကလည်း ဒေသအတွင်း တည်ငြိမ်ရေးအလုပ်တွေ မလုပ်နိုင်ကြဘဲ သူတစ်ပါးရဲ့ ပြည်တွင်းရေး သို့မဟုတ် ငြိမ်းချမ်းရေးတွေ ကတိပြုမဲ့အောင် သွေးထိုးလှုံ့ဆော်ပေးနေတာလည်း တွေ့ရသလို လူမျိုးရေးကို အကြောင်းပြုပြီး ပြည်တွင်းထဲကို လာရောက်စုံစမ်းမှုတွေ လုပ်ကြတာလည်း တွေ့ရတယ်။

ရှေးခေတ်နိုင်ငံရေးတွေရဲ့ ဘုံရန်သူဟာ ကွန်မြူနစ်ပြောက်ကျား သူပုန်တွေပါလို့ ပြောလို့ရသလိုမျိုးပဲ။ ခုခေတ် နိုင်ငံရေးဘုံရန်သူဟာ နောက်ကွယ်ကနေ ထကြွနေတဲ့ ငွေရှင်ကြေးရှင်တွေကို ကြောက်ရတယ်။ တိုင်းပြည်တစ်ပြည်ဟာ နိုင်ငံရေးတည်ငြိမ်မှုနဲ့ စီးပွားရေး ဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်မှုတွေရှိဖို့ လိုပါတယ်။ ဒါကြောင့် ယနေ့ မြန်မာပြည် လူမှုရေးနဲ့ စီးပွားရေးအခြေအနေဟာ ခြိမ်းခြောက်မှုတွေ အမျိုးမျိုး ဖြစ်လာနေကြပြီ ဆိုတာကိုတော့ သတိထားဖို့ပါပဲ။

အထူးသဖြင့်တော့ လူတွင်ကျယ် လုပ်လိုမှုတွေကြောင့် အမှားအယွင်းတွေပိုပြီး ဖြစ်လာကြတော့မယ်လို့တော့ မြင်ပါတယ်။ ဟုတ်၊ မဟုတ် ဒီစာရေးပြီးလို့ နောက်ထပ် ၁ဝ နှစ်အတွင်း စောင့်ကြည့်ပါ။ မြန်မာပြည် ခေတ်တစ်ခုမပြောင်းရင် ကြိုက်သလိုလောင်းပါ။ တစ်ခုခုတော့ ဖြစ်လာမှာပါပဲ။ ဆိုးကျိုးတစ်ခုတည်းကနေလွဲရင် အခြားဘာမှဖြစ်လာနိုင်စရာ အကြောင်းမရှိပါဘူးလို့ပဲ ဆိုပါစေ။ 

(ဆက်ရန်)

Loading

Categories
ဆောင်းပါး နိုင်ငံရေး အဲးခိုး

သာတူညီမျှယှဉ်ပြိုင်၊ သိက္ခာရှိရှိကျင့်သုံး (၂)

အဲးခိုး

(ယခင်တစ်ပတ်မှအဆက်)

နိုင်ငံတော်သမ္မတအသစ်အပေါ် ခန့်အပ်လို့ မကျေနပ်ကြတာတွေ၊ သတင်းမီဒီယာကို အရေးမစိုက်တာတွေ၊ နိုင်ငံရေးလှုပ်ရှားကြတဲ့သူတွေကို အထင်သေးမိခဲ့တာတွေ၊ ပြောင်းလဲလာတဲ့ ကမ္ဘာ့နိုင်ငံရေး အခင်းအကျင်းတွေကို အရေးမစိုက်ကြတာတွေ•• အခုဆိုရင် အုပ်ချုပ်ရေးယန္တရားတွေက မရပ်ဆိုင်းပေမယ့် အကြမ်းဖက်တဲ့ အကြောင်းမဲ့ကိစ္စတွေက နေ့စဉ်နေ့တိုင်း မြင်ရကြားရတယ်။ မဖြစ်သင့်၊ မဖြစ်အပ်တဲ့ ထိတွေ့မှုတွေလည်း ဖြစ်နေကြတယ် …

အတွဲ(၁၁)၊ အမှတ်(၄၅)၊ မြန်မာသက္ကရာဇ် ၁၃၈၄၊ တပို့တွဲလဆန်း ၁၄၊ ၃-၂-၂ဝ၂၃၊ မြန်မာသံတော်ဆင့် (The Myanmar Herald) မှ ကောက်နုတ်ဖော်ပြခြင်းဖြစ်သည်။

မိုးပေါ်ထောင်ပြီး ခြောက်တာမပါဘူး 

ဆိုရှယ်လစ်ဝါဒ၊ ဆိုရှယ်လစ်လမ်းစဉ်၊ ဆိုရှယ်လစ်နိုင်ငံရေး အောင်မြင်အောင်

“ဆိုရှယ်လစ်စနစ်နဲ့ လူမှုရေးဗဟုသုတ အတွေ့အကြုံတွေကို လေ့လာ ဆည်းပူးမယ်။ မိမိရဲ့ချွတ်ယွင်းချက်နဲ့ အမှားတွေကို ပြုပြင်နိုင်ဖို့ မိမိကိုယ်မိမိ ဝေဖန်စစ်ဆေးနေရမယ်။ အရာရာတိုင်းကို စိတ်ကောင်း၊ စေတနာ အရင်းကောင်းနဲ့ ရိုးသားစွာ ကြည့်မြင်ပြီး ယထာ ဘူတကျကျ၊ ဓမ္မဒိဋ္ဌာန်ကျကျ တွေးခေါ် မြော်မြင်နိုင်အောင် ကြိုးစားနေကြမယ်”

ဆိုပြီး မြန်မာ့ဆိုရှယ်လစ် လမ်းစဉ်ပါတီရဲ့ အဓိဋ္ဌာန်နဲ့ ကျင့်ဝတ်တွေမှာ တွေ့ရပါတယ်။ နိုင်ငံရေးပါတီ တစ်ခုရဲ့အဓိဋ္ဌာန်နဲ့ ကျင့်ဝတ်တရားတွေ ဒီလို (ခုလို) ချမှတ် ထားခဲ့ကြပေမယ့် ဆိုရှယ်လစ်ဝါဒ နိုင်ငံရေးကို မျက်ကွယ်ပြုပြီး ပါတီဦးဆောင် တဲ့သူက (ပုဂ္ဂိုလ်ကိုက) – 

“ဒီတိုင်းပြည်တစ်ပြည်လုံး လူထုကို ကျွန်တော်သိစေချင်ပါတယ်။ နောင်ကို လူစုလူဝေးနဲ့ ဆူဆူပူပူလုပ်လို့ ရှိရင်တော့ စစ်တပ်ဆိုတာ ပစ်ရင် မှန်အောင် ပစ်တယ်။ မိုးပေါ်ထောင်ပြီး ခြောက်တာ မပါဘူး။ အဲဒီတော့ နောင်ကို ဆူဆူပူပူ လုပ်မယ်ဆိုရင် တပ်ကို သုံးလို့ရှိရင်တော့ အဲဒါဆူတဲ့လူတွေ မသက်သာဘူးသာ မှတ်ပေတော့လို့ ကျွန်တော် ဒီကနေ ပြောပါတယ်”

ဆိုပြီး လူထုကို အမျက်ကြီးစွာ စိန်ခေါ်ပြခဲ့တယ်။ (မြန်မာ့ဆိုရှယ်လစ် လမ်းစဉ်ပါတီ၊ အရေးပေါ် ညီလာခံ၊ ကျိုက္ကဆံကွင်း၊ ဆရာစံခန်းမ၊ ၂၇-၇-၁၉၈၈ ရက်နေ့) 

တုတ်တုတ်ချင်း ဓားဓားချင်း 

ပြည်သူတွေက ဒီတစ်ပါတီစနစ်ရဲ့ အရေးပေါ်ညီလာခံစကားကို ကြားသည့် ကြားချင်းပါပဲ ပြည်သူလူထုတွေက မိမိတို့ရဲ့ ပြည်သူ့အပေါ်ကို အဓမ္မ ခြိမ်းခြောက်ခြင်းပဲလို့ မှတ်ယူကြပြီး ကြီးစွာသော ခံပြင်းမှု ဒေါသတွေ ထွက်လာမိကြသည်။ (ဒေါသတွေ ထွက်ကြသည်။) အတိတ်ကလည်း “တုတ်တုတ်ချင်း၊ ဓားဓားချင်း” ဆိုတဲ့ ၁၉၆၂ ခုနှစ်၊ ဇူလိုင်လ အရေးအခင်းကာလက ပြောကြားခဲ့တဲ့ မိန့်ခွန်းကိုလည်း သတိပြန်ရကြလို့ အမျိုးမျိုးအစုံစုံ ဖော်ထုတ် ပြောဆိုကြတယ်။ ဒီအတွက်ကြောင့်ပဲ ပြည်သူလူထုတွေဟာ အစိုးရကို အယုံအကြည် မဲ့လာကြပြီး မကျေနပ်စိတ်တွေ၊ ဖီဆန်လိုစိတ်တွေ ကြီးကြီးကျယ်ကျယ် အားကောင်းလာတယ်။ ဒီကိစ္စအတွက်တစ်ခုတွင် သာမကဘဲ ဆိုရှယ်လစ် စီးပွားရေးစနစ်၊ ဆိုရှယ်လစ်လူ့ဘောင်၊ ဆိုရှယ်လစ် ဒီမိုကရေစီကျင့်သုံးလို့ အောင်မြင်မှုမရှိတဲ့ အကြောင်းအရာတွေလည်း နိုင်ငံရေးအင်အားစုတွေက ယုံကြည်မှု မဲ့လာကြတာလည်း ပါဝင်ပါတယ်။ နိုင်ငံရေး ပြဿနာ အကြောင်းအရင်းတွေက အခြေအနေအမျိုးမျိုး ပေါ်ပေါက်နေလို့ မင်းမဲ့စရိုက်ဆန်တဲ့ လုပ်ရပ်တွေ တားမနိုင်လောက်အောင် ဖြစ်လာတယ်။ ဒီညီလာခံစကား ဒီမိန့်ခွန်းစကားကြောင့် ပါတီစုံဒီမိုကရေစီ တောင်းဆိုတဲ့ ဆန္ဒတွေ ဖြစ်ပေါ်လာခဲ့တဲ့ မြန်မာပြည်ကြီးဟာ ဒီမိုကရေစီ အရေးအတွက်နဲ့ ဝါဒလက်သစ် နိုင်ငံရေးသမားတွေ ဖြစ်လာကြတယ်။ 

အာရုံစိုက်ရုန်းထွက် 

မြန်မာ့နိုင်ငံရေး တောင်းဆိုပွဲနဲ့ အကြမ်းဖက်လုပ်ရပ်တွေ ဖြစ်ကြရတာဟာ အခြေခံ မကျေနပ်မှု အကြောင်းရင်းတွေက အဲဒီတုန်းက ဒီလိုရှိခဲ့တာကို တွေ့ရတယ်။ 

(၁) ငွေစက္ကူတွေ တရားမဝင်ကြောင်း ကြေညာခဲ့တာတွေ၊ 

(၂) တိုင်းပြည်ဖွံ့ဖြိုးမှု အနည်းဆုံး နိုင်ငံတွေထဲက စာရင်းဝင် ဖြစ်သွားတာတွေ၊ 

(၃) တက္ကသိုလ် (အင်းစိန်စက်မှု) ကျောင်းသားတွေ ကွယ်လွန်သေဆုံး ကြရတဲ့ကိစ္စတွေ၊ 

(၄) ပါတီ (တစ်ပါတီ) ဦးဆောင်သူရဲ့ အရေးပေါ် မိန့်ခွန်းစကားအပေါ် မကျေနပ် ကြတာတွေ၊ 

(၅) နိုင်ငံတော်သမ္မတအသစ် ခန့်အပ်လို့ မကျေနပ်ကြတာတွေ၊ 

(၆) သတင်းမီဒီယာကို အရေး မစိုက်တာတွေ၊ 

(၇) နိုင်ငံရေး လှုပ်ရှားကြတဲ့သူတွေကို အထင်သေးမိခဲ့တာတွေ၊ 

(၈) ပြောင်းလဲလာတဲ့ ကမ္ဘာ့နိုင်ငံရေး အခင်းအကျင်းတွေကို (အခြေအနေ တွေကို) အရေးမစိုက်ကြတာတွေကြောင့်

ဆိုရှယ်လစ်နိုင်ငံရေးအောက်မှာ မနေနိုင်ကြတော့ဘဲ လွတ်မြောက်မှု (လွတ်မြောက်ရေး) (လွတ်မြောက်ပွဲ) ကို အာရုံစိုက်ရုန်းထွက် ကြတယ်လို့ပဲ ဆိုရမယ်။ (မြင်ပါတယ်) 

အိပ်မက်ပမာပါပဲ 

ပြည်သူ့ဆန္ဒဆိုတာ ပြည်သူ့အတွက် အာဏာပါပဲ။ ပြည်သူ့အာဏာကို ပြည်သူကို ပြန်မပေးရင် ဘယ်အစိုးရဖြစ်ဖြစ် ကျဆုံးကြရမှာပါပဲ။ ပြည်သူကို မလိမ့်တပတ်လုပ်တဲ့ အစိုးရဟာ ပြည်သူ့ရဲ့ဆန္ဒ တုံ့ပြန်မှု ရကြစမြဲပါပဲ။ ပြည်သူ့အတွက် နိုင်ငံရေးစနစ် မကောင်းရင် အစိုးရဟာ ပြည်သူ့ရန်သူပါပဲ။ ဒါကြောင့် မြန်မာ့ဆိုရှယ်လစ် လမ်းစဉ်ပါတီဟာ ပြည်သူအများ အယုံအကြည်မဲ့ ခဲ့ရတယ်။

ပြည်သူကို ပြည်သူလိုမမြင် (မထင်) တဲ့ နိုင်ငံရေး ဝါဒီသမားတွေဟာ နောက်ဆုံးတော့ ဒေါသအကျိုးတရားကို ခံယူ (ခံစား) ကြရတာပါပဲ။ ပကတိရိုးရာ တည်ငြိမ်တဲ့ နိုင်ငံရေးဆိုတာ မရှိရိုးမှန်ရင် နိုင်ငံရေးကို ဦးဆောင်တဲ့သူတွေဟာ နိုင်ငံရေးရဲ့ အရိုးကို သိမြင် နားလည်ရမယ်။ နိုင်ငံရေးကို ခွဲခြားလေ့လာမှု မတတ်ဘဲ အာဏာကြီးစိုးရေးအတွက် ယစ်မူးမှုဖြစ်နေရင်တော့ တုတ်တုတ်ချင်း ဓားဓားချင်း မပြောပါနဲ့ ထာဝရအာဏာဆိုတာ အိပ်မက်ပမာပါပဲ။ ဒါကြောင့် ပြည်သူ့အတွက် ပြည်သူ့ နိုင်ငံရေးကို ပြည်သူတွေကို မစော်ကားမိဖို့ နိုင်ငံရေးသမားတွေ သတိချပ်စရာပါဆိုတာကို သတိပေးပါတယ်။ 

ဆူညံမစဲ 

ယနေ့ ကမ္ဘာနိုင်ငံရေး အခြေအနေဟာ သူတစ်ပါး ပြည်တွင်းရေးကိစ္စတွေ၊ သူတစ်ပါးစီးပွားရေးတွေကို ပိတ်ဆို့ အရေးယူမှုတွေ လိုက်လံပြီး စိန်ခေါ်လို့ရတဲ့ နိုင်ငံရေးခေတ်စနစ်ရှိတဲ့ အခြေအနေခေတ် မဟုတ်တော့ပါဘူး။ တို့မူ တို့ဝါဒနဲ့ မတူလို့ ရန်သူပဲလို့ သတ်မှတ်ကြတဲ့ နိုင်ငံရေးစနစ်လည်း မရှိကြတော့ပါဘူး။ လူလူချင်း ခေါင်းပုံဖြတ်၊ ကျွန်ပြု၊ ကျွန်ပေးဆိုတဲ့ နိုင်ငံရေးစနစ်တွေ ဆိုတာလည်း ဒီခေတ်မှာ မြင်ချင်နေတာတောင်မှ မြင်လို့ မရတော့တဲ့ခေတ်ကြီး ဖြစ်နေပါပြီ။ ဒီလိုအခြေအနေမျိုး ရောက်လာနေတာကို ဒီမိုကရေစီ တောင်းဆိုမှုတွေက ဆူညံမစဲ ဖြစ်နေကြသေးတာကို ထောက်ရင် ယနေ့ကမ္ဘာပေါ်မှာ ဘာတွေများ အလိုဆန္ဒတွေက (လိုအင် တွေက) မပြီးဆုံးနိုင်ကြသေးသလဲ ဆိုတာကို နိုင်ငံရေးအတွေး ရှိကြတဲ့သူတွေမြင်နိုင်ကြလိမ့်မယ်လို့ ထင်ပါတယ်။ 

အခွင့်ကောင်းလိုချင်တပ်မက် 

အရှင်တို့ မြန်မာပြည်ဟာ နိုင်ငံရေး မူတစ်ခုခု သတ်မှတ်ပြီး ကျင့်သုံးရင် ဆယ်စုနှစ်များစွာ မခံပါ။ အစသာကောင်းပြီး အလယ်၊ အဆုံးမှာတော့ နိုင်ငံရေးနဲ့ မထိုက်တန်တဲ့ အဆုံးသတ်ခြင်းတွေနဲ့ပဲ နိဂုံးသွားကြတာကို တွေ့ရတယ်။ ပါလီမန်ခေတ်၊ ပါလီမန်ဒီမိုကရေစီ နိုင်ငံရေး၊ တော်လှန်ရေးခေတ် ဆိုရှယ်လစ် ဒီမိုကရေစီ နိုင်ငံရေး၊ နဝတ၊ နယက ခေတ် နိုင်ငံရေးနဲ့ ပြည်သူ့ နိုင်ငံရေးခေတ် အဆက်ဆက် ဖြစ်ပျက်ခဲ့ကြတဲ့ အဖြစ်တွေဟာ အထိန်းမဲ့ အကွပ်မရှိတဲ့ မင်းမဲ့ တိုင်းပြည် နိုင်ငံရေးလိုပါပဲ။

အခုဆိုရင် အုပ်ချုပ်ရေးယန္တရားတွေက မရပ်ဆိုင်းပေမယ့် အကြမ်းဖက်တဲ့ အကြောင်းမဲ့ ကိစ္စတွေက နေ့စဉ်နေ့တိုင်း မြင်ရကြားရတယ်။ မဖြစ်သင့်၊ မဖြစ်အပ်တဲ့ ထိတွေ့ မှုတွေလည်း ဖြစ်နေကြတယ်။ ပြည်သူပိုင် အဆောက်အအုံတွေ၊ ဖျက်ဆီးမှုအရှိန်တွေ မြင့်မားတဲ့အဆင့်ထိ ဖြစ်လာတယ်။ ဒီလို မင်းမဲ့စရိုက်ဆန်တဲ့ ဖျက်ဆီးမှုဟာ ဒီမိုကရေစီ အခွင့်အရေး သက်သက် တောင်းဆိုချက် မဖြစ်နိုင်တဲ့အပြင် နိုင်ငံရေးကို အခွင့်ကောင်းလိုချင် တပ်မက်ကြတဲ့သူတွေရဲ့ အကြမ်းဖက်မှုလို့ ဆိုနိုင်ပါတယ်။ 

ခက်မသုံးမျိုး 

နိုင်ငံရေးဆိုတာ စီးပွားရေးရဲ့ အခက်အလက်ပါ။ စီးပွားရေး မကောင်းတဲ့ တိုင်းပြည်ဟာ နိုင်ငံရေး (သို့မဟုတ်) လူမှုရေးတည်ငြိမ်မှာ မဟုတ်ပါဘူး။ လူမှုရေး မတည်ငြိမ်တဲ့ တိုင်းပြည်ဟာ စီးပွားရေးစီမံကိန်း မအောင်မြင်နိုင်ပါဘူး။ စီးပွားရေး စီမံကိန်းမရှိတဲ့ တိုင်းပြည်ဟာ နိုင်ငံရေးမူဝါဒကောင်း ဖြစ်ထွန်းမလာပါဘူး။ ဒါကြောင့် တိုင်းပြည်တစ်ပြည် မှာ- 

(က) နိုင်ငံရေး၊ 
(ခ) စီးပွားရေး၊ 
(ဂ) လူမှုရေးဆိုတဲ့

ခက်မသုံးမျိုး အပြန်အလှန် ဆက်စပ်ထိန်းကျောင်း မှီခိုမှု မရှိရင် အဲဒီတိုင်းပြည်ဟာ ဖြစ်ချင်သလို မဖြစ်ဘဲ မဖြစ်ချင်တာတွေပဲ ဖြစ်နေကြတော့မယ်။ မြန်မာပြည် ဘာတွေများ ဖြစ်သွားကြသလဲဆို ပြည်သူတွေ အသိပါပဲ။ 

ဘာတွေများ လိုနေသေးသလဲ 

တော်လှန်ရေး ကောင်စီခေတ်ပြီးလို့ ဆိုရှယ်လစ်နိုင်ငံရေး ဆိုရှယ်လစ်စီးပွားရေးနဲ့ ဆိုရှယ်လစ် လူမှုရေးခေတ်ကို ပြန်ပြီးစဉ်းစားကြည့်ပါ။ အဲဒီတုန်းက မြန်မာပြည် လူ့အဖွဲ့အစည်းတွေဟာ ဆိုရှယ်လစ် စီးပွားရေးအတွက် လိုအပ်တဲ့ ဥပဒေတွေကို လူ့ဘောင်ကောင်းတစ်ခု ဖြစ်လာဖို့အတွက် ဘယ်လောက်အထိ ယုံကြည်ကိုးစား အားထားကြသလဲဆိုတာ ပြည်သူတွေအသိပါပဲ။ ဒီခေတ်ဖြစ်တဲ့ မျက်မှောက်ခေတ်ကာလတွေမှာလည်း ပြည်သူတွေ ဒီမိုကရေစီ အခွင့်အရေးတွေနဲ့ ပတ်သက်တဲ့ တောင်းဆိုမှုတွေ၊ ထောက်ခံမှုတွေ၊ အားပေးမှုတွေ ဘယ်လောက်အထိ အယုံအကြည် ထားကြသလဲ ဆိုတာလည်း ပြည်သူတွေအားလုံး အသိပါပဲ။

ပါလီမန်နိုင်ငံရေး စနစ်အောက်၊ ဆိုရှယ်လစ်နိုင်ငံရေး စနစ်အောက်၊ ဒီမိုကရေစီနိုင်ငံရေး စနစ်အောက်မှာ အချိန်ကာလ ကြာညောင်းစွာ (ကြာမြင့်စွာ) ရုန်းကန်လှုပ်ရှား နေကြပေမယ့် မြန်မာပြည်သူတွေရဲ့ ဘဝအဖိုးတန်မှုတွေ ကတော့ သရုပ်မှန်မှု တွေ ထင်လာပေမယ့် ဘဝတစ်သက်တာအတွက် အားကိုးအားထားရမယ့် စီးပွားရေးဆိုင်ရာ နိုင်ငံရေးစနစ်ကောင်း မရ (မရှိ) သေးတာကို ထောက်ရင် အရှင်တို့ မြန်မာတွေဟာ ဘာတွေများ လိုနေသေးသလဲဆိုတာကို စဉ်းစား (သုံးသပ်) ရတော့မယ်။ 

ခေတ်စားဖားကြီးအောက် 

အရှင်တို့ရဲ့ မြန်မာနိုင်ငံ၊ မြန်မာ့ သမိုင်းစဉ်ကို ပြန်ကြည့်ပါ။ နိုင်ငံရေးနဲ့ ဆိုင်တဲ့ ရွေးကောက်မှု (ရွေးကောက်ပွဲ) တွေ အကြိမ်ကြိမ်အခါခါ လုပ်လာခဲ့ပေမယ့် နိုင်ငံရေးစနစ်တွေ ပီပီပြင်ပြင် ဖြစ်လာတာ မတွေ့ရသေးပါဘူး။

အရှင်တို့ တိုင်းပြည် အတိတ်သမိုင်းကို ပြန်ကြည့်ရင် ပဒေသရာဇ်ခေတ် အုပ်ချုပ်ရေးအောက်မှာ နေထိုင်လာခဲ့တဲ့ အခြေအနေနဲ့ မျက်မှောက်ခေတ်ကာလမှာ နေထိုင်ခဲ့ကြတဲ့ အခြေအနေတွေဟာ အထူးအခြားကြီး ကွာခြားမှုတွေ မရှိလှပါဘူး။ ပဒေသရာဇ် အရင်းရှင်သမား လက်ချက်နဲ့ မျက်မှောက်ခေတ် အရင်းရှင်သမားတွေရဲ့လက်ချက်တွေနဲ့ပဲ ကျင်လည် နေကြရတုန်းပါပဲ။

ပဒေသရာဇ် အရင်းရှင်စီးပွားရေးစနစ် ချုပ်ငြိမ်းသွားပေမယ့် ခေတ်သစ် ဒီမိုကရေစီနိုင်ငံရေး အရင်းရှင်စနစ်ရဲ့ ဆိုးကျိုးတွေ နည်းပေါင်းစုံနဲ့ ခါးသီးစွာ ခံစားနေကြရသေးတယ်။

ဒီသာဓကကို ထောက်ပြလို့ ဒီလိုရှိနေသေးတာကို မြန်မာပြည်သူတွေ မသိမမြင် ကြသေးရင်တော့ မြန်မာ့ လူမှုရေးလောကဟာ ရွေးကောက်ပွဲ အကြိမ်များစွာ ရွေးကောက်မှု ပြုနိုင်ခဲ့ကြပေမယ့် (ပွဲစည်ပေမယ့်) အာဏာရှင် လက်သစ်အောက်ကနေ လွတ်မြောက်သွားမှာ မဟုတ်ပါဘူး။ ဒီမိုကရေစီခေတ် စားဖားကြီးတွေရဲ့ နိုင်ငံရေးခြယ်လှယ်မှုအောက်မှာ ဝပ်ပြားနေကြရဦးမှာပါပဲ။ 

(ဆက်ရန်) 

အဲးခိုး

Loading

Categories
ဆောင်းပါး နိုင်ငံရေး အဲးခိုး

သာတူညီမျှယှဉ်ပြိုင်၊ သိက္ခာရှိရှိကျင့်သုံး (၁)

အဲးခိုး

အတွဲ(၁၁)၊ အမှတ်(၄၄)၊ မြန်မာသက္ကရာဇ် ၁၃၈၄၊ တပို့တွဲလဆန်း ၇၊ ၂၇-၁-၂ဝ၂၃၊ မြန်မာသံတော်ဆင့် (The Myanmar Herald) မှ ကောက်နုတ်ဖော်ပြခြင်းဖြစ်သည်။

စကားချီး 

ပါတီစုံ ဒီမိုကရေစီစနစ် ထွန်းကားရုံနဲ့ ဥပဒေအနှစ်သာရ ပြည့်စုံနေကြပြီလို့ ထင်နေကြတာလား။ ဖွဲ့စည်းပုံ အခြေခံဥပဒေ အတွက် (ဥပဒေများ) ပါတီစုံ ဒီမိုကရေစီထွန်းကားရေးအတွက် သက်သက်ပဲလား၊ တိုင်းပြည်ကို ပြည်ထောင်စုစနစ်နဲ့ ဖွဲ့စည်းတည်ဆောက်နိုင်လို့ နိုင်ငံရေးလောကမှာ တိုင်းရင်းသားတွေ (တိုင်းရင်းသားပေါင်းစုံ) နိုင်ငံရေး (လွှတ်တော်) ထဲမှာ (ထဲကို) ပါဝင်ခွင့် ရနိုင်ကြပြီလို့ ထင်ကြလား။ ၂ဝဝ၈ ခုနှစ်၊ ဖွဲ့စည်းပုံ အခြေခံဥပဒေရဲ့ အနှစ်သာရဟာ တိုင်းရင်းသား လူမျိုးပေါင်းစုံ (အားလုံး)ကို ဖက်ဒရယ် ပြည်ထောင်စု နိုင်ငံရေးစနစ်ဖြစ်သော တိုင်းရင်းသား အားလုံးတို့ရဲ့ အခွင့်အရေးတွေကို ပေးနိုင်ကြပြီလို့ မြင်ကြပြီလား။

အချောင်ရနိုင်ငံရေးကိုယ်စားလှယ်တွေကြောင့် နိုင်ငံတော်ရဲ့ ဥပဒေပြုရေးတွေ၊ အုပ်ချုပ်ရေးတွေ၊ တရားစီရင်ရေးတွေ ဖြစ်သလိုကျင့်သုံးပြီး အခြေခံမဲ့လွန်းတဲ့ နိုင်ငံရေးစနစ်တွေ ကျင့်သုံးနေကြတဲ့ တိုင်းပြည်တွေ အများကြီးပါ…

နိဒါန်း 

ကမ္ဘာပေါ်မှာ ဒီမိုကရေစီနိုင်ငံရေး စနစ်ဆိုပြီး သာတူညီမျှမှု မရှိတဲ့ နိုင်ငံရေး ပတ်ဝန်းကျင်တွေ များစွာတွေ့ရပါတယ်။ လွတ်လပ်ပြီး လေလုံးထွားတဲ့ ဒီမိုကရေစီ နိုင်ငံရေးတွေ တစ်ကမ္ဘာလုံးမှာ ရုတ်ရုတ် သဲသဲပါပဲ။ ‘ဒီမိုကရေစီ ရွေးကောက်ပွဲ’ ဆိုပြီး အများပြည်သူ (ပြည်သူအများ)  ကို ကိုယ်စားပြုမှု ဆိုပြီးတော့ နိုင်ငံရေးလုပ်ကိုင် ဆောင်ရွက်ခွင့်ကို ရယူကြတယ်။ နိုင်ငံရေးလုပ်ကိုင် ဆောင်ရွက်ခွင့်ရဖို့ မိမိ ကိုယ်ကိုယ် နိုင်ငံပြုပုဂ္ဂိုလ်များ ဖြစ်ကြတယ်ဆိုတဲ့ သူတွေကလည်း နိုင်ငံရေးစနစ် ကျင့်သုံးနည်းတွေကို ပြည်သူတွေရဲ့ ရှေ့မှောက်မှာ အကျိုးလိုလားချက် စကားတွေ စုံနေအောင် ကြားနေရတယ်။ လွတ်လပ်မျှတမှု၊ ပွင့်လင်းမြင်သာမှု၊ သမာသမတ်ကျမှု မရှိတဲ့ ဒီမိုကရေစီနိုင်ငံရေး အတွက်နဲ့ အရှင်တို့ မြန်မာပြည် တစ်ပြည်လုံး အမျိုးသားအကျိုးစီးပွား ပျက်ပြား (ပျက်ကျေ၊ ပျက်စီး၊ ပျက်ပြို၊ ပျက် ပြုန်း၊ ပျက်ပြယ်၊ ပျက်ယွင်း၊ ပျက်သုဉ်း) ခဲ့ရတာတွေကို ဆုတ်ယုတ် နစ်နာလွန်းတာကို ခံစားရလို့ ဒီစာဆောင်းပါးကို နိဒါန်းပျိုးပါတယ်။ 

ဆုတ်ယုတ်မှု 

ကမ္ဘာ့မျက်နှာစာပေါ်မှာ အသက်ရှင်ခွင့် ရပ်တည်လာခဲ့ကြတဲ့ လူသားတွေဟာ ဘဝအထွေထွေ ဖြတ်သန်းခဲ့ကြရလို့ ယနေ့ ကမ္ဘာတိုင်အောင် (ယခုချိန်တိုင် အောင် လူသားတွေရဲ့ ဘဝဟာ ဝိရောဓိ၊ ပဋိပက္ခ၊ ပြဿနာတွေ ဖြစ်တည်ပျက် မဆုံးနိုင်လောက်အောင်ပါပဲ။ (ဖြစ်ပျက်မှ အစုံအလင်ပါပဲ)။ လူသားကမ္ဘာအတွက် အနှောင့်အယှက် (အဖျက်အဆီး) များစွာ ရှိနေခဲ့ရင် (ရှိနေကြရင်) ယနေ့ ကမ္ဘာ ပေါ်မှာရှိကြတဲ့ သက်ရှိသတ္တဝါ (အထူးသဖြင့် လူသတ္တဝါ) တွေဟာ ကောင်းကျိုး စီးပွားဖြစ်ထွန်းဖို့ ပိုမိုပြီး ခဲယဉ်း နေကြတော့မယ်။ တိုက်ရိုက်ဆုတ်ယုတ်မှုတွေ များကြတော့မယ်လို့ မြင်မိပါတယ်။ 

မျက်လှည့်သဖွယ် 

ယနေ့ကမ္ဘာပေါ်မှာ ကိုယ်စားပြုနိုင်ငံရေး ကိစ္စတွေကြောင့် (နိုင်ငံတော် ဦးဆောင်တဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်တွေရဲ့ အကျင့်စရိုက် တွေကြောင့်) အုပ်ချုပ်ရေးစနစ်တွေ အမျိုးမျိုးပဲ အားပြိုင်နေကြတယ်။ သူ့စနစ် ကိုယ့်စနစ် ကောင်းတယ်ဆိုပြီး အုပ်စုနှစ်စုဖွဲ့ပြီးတော့ လွှတ်တော်ရောက်ရေးအတွက် အားခဲကြပြီး ကြိုးစားကြတယ်။ ပါတီနိုင်ငံရေး ဆိုပြီးတော့လည်း အမျိုးမျိုး လှည့်သုံးနေကြတယ်။ နိုင်ငံရေးရဲ့ အနှစ်သာရဟာ ယှဉ်ပြိုင်မှုလား၊ ရွေးကောက်မှုလားဆိုတာကို မဝေခွဲနိုင်လောက်အောင်ပါပဲ။ ဒီခေတ် (ဟိုအရင်ခေတ်) ကာလအချိန် ရောက်နေသည့် တိုင်အောင် နိုင်ငံရေးပဋိပက္ခဟာ မတည်ငြိမ်နိုင်ကြဘဲ လူထုကို မျက်လှည့်သဖွယ် ကျင့်သုံးနေကြတယ်။ 

အချောင်ရနိုင်ငံရေးကိုယ်စားလှယ် 

ဒီမိုကရေစီရဲ့ အခြေခံဟာ ရွေးကောက်ပွဲ၊ ရွေးကောက်ပွဲရဲ့ အခြေခံ ဟာ ယှဉ်ပြိုင်ခြင်း၊ ယှဉ်ပြိုင်မှုဟာ နိုင်ငံရေးဆိုပြီး နိုင်ငံရေးကို ကိုယ်စားပြုမယ့် ပြည်သူ့ကိုယ်စားလှယ် လောင်းကြီးတွေ ရဲ့အသံဟာ မဲဆန္ဒရှင် ပြည်သူလူထုတွေ ဝေခွဲရ ခက်ခဲလွန်းနေတာတော့ အမှန်ပါပဲ။ နိုင်ငံရေးကိုယ်စားလှယ်ကြီး တစ်ယောက်ဖြစ်ဖို့ ပြည်သူတွေရွေးယူရမှာ ပါပဲ။ ပြည်သူ့အကြိုက် ပုဂ္ဂိုလ်မဖြစ်ဘဲနဲ့ ပြည်သူ့ကိုယ်စားပြု (ကိုယ်စားလှယ်) ပုဂ္ဂိုလ်မဖြစ်ရပါဘူး။ သို့သော် (ဒါပေမဲ့) တိုင်းပြုပြည်ပြု ကိုယ်စားပြုမယ့် ပုဂ္ဂိုလ်က စံထားပြုရသောပုဂ္ဂိုလ် မဖြစ်ရင် (နိုင်ငံရေးအကြောင်းကို ဘာဆိုဘာမှ မသိမမြင်ဘဲ နားမလည်ရင်) နိုင်ငံပြု ကိုယ်စားလှယ်မဖြစ်ထိုက်ပါဘူး။ ဒီခေတ်ကြီးမှာ နိုင်ငံတကာ နိုင်ငံရေးအလွှာကို လေ့လာကြည့်ရင် အချောင်ရ နိုင်ငံရေး ကိုယ်စားလှယ်တွေ ပေါများနေသလားပါပဲ။ 

ခွက်ခေါက်ရသောဘဝ 

အချောင်ရ နိုင်ငံရေးကိုယ်စားလှယ်တွေကြောင့် နိုင်ငံတော်ရဲ့ ဥပဒေပြုရေးတွေ၊ အုပ်ချုပ်ရေးတွေ၊ တရားစီရင်ရေးတွေ ဖြစ်သလိုကျင့်သုံးပြီး အခြေခံမဲ့လွန်းတဲ့ နိုင်ငံရေးစနစ်တွေ ကျင့်သုံးနေကြတဲ့ တိုင်းပြည်တွေ အများကြီးပါပဲ။

နည်းစနစ်အလွဲတွေလည်း ဖော်ဆောင်ကျင့် သုံးနေကြလို့ ဒီမိုကရေစီ နိုင်ငံရေးစနစ်ဟာ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ အလွဲတွေစုပုံလာ နေကြတယ်ဆိုတာကို မြင်နေရတယ်။ အရှည်အဝေးကို မကြည့်ဘဲ မြန်မာ့နိုင်ငံရေး အခင်းအကျင်းကိုပဲ ကြည့်ပါ။ အပြန်အလှန် ထိန်းကျောင်း တည်ဆောက်ရမယ့် နိုင်ငံရေးမဏ္ဍိုင်ကို မထိန်းနိုင် မကျောင်းနိုင်ကြဘဲ ပြည်သူတွေ ခွက်ခေါက်ရမဲ့ ဘဝရောက်အောင် တွန်းပို့နေ ကြတယ်။ 

ဆုတ်ယုတ်ပျက်စီး 

နိုင်ငံရေးဆိုတာ ပြည်သူတွေ ဒုက္ခရောက်ရေး မဟုတ်ပါ။ ပြည်သူ့ဘဝ သာယာဖွံ့ဖြိုး တိုးတက်အောင်မြင်ရေးပါ။ ပြည်သူတွေဆီက ဆင်းသက်လာတဲ့ အချုပ်အခြာ အာဏာအမျိုးမျိုးကို ပြည်သူတွေအတွက် ကိုယ်စားကျင့်သုံး ဖော်ဆောင်ကြရမယ့် အလုပ်ကိုမသိဘဲ ‘ငါ အာဏာရပြီ၊ စိတ်ကြိုက်လုပ်ချင်သလို လုပ်မယ်’ ဆိုတဲ့ အတ္တမာန အသိအမြင်ကြောင့် မြန်မာ့နိုင်ငံရေးဟာ ရေတိမ်တိမ်လေးနဲ့ နစ်နေခံရတယ်ဆိုတာ ကမ္ဘာအသိပါပဲ။ အုပ်ချုပ်ရေး စနစ်ကောင်း ကျင့်သုံးတော့မယ့် တိုင်းပြည်ဟာ အုပ်ချုပ်သူကောင်းဖို့ အထူးလိုအပ်နေသလို အုပ်ချုပ်ခံ ပြည်သူတွေ အပေါ် လေးစား တန်ဖိုးမြတ်နိုးတဲ့ စိတ်ရင်းစိတ်မြတ်ရှိဖို့ လိုအပ်ပါတယ်။ စိတ်ရင်းမြတ် (စိတ်ရင်းလှ) မရှိဘဲ မိမိတစ်ယောက်တည်းရဲ့ အကြိုက် နိုင်ငံရေးနည်းစနစ်ကို ကျင့်သုံးရင် ရေရှည်တစ်မျိုးသားလုံး အကျိုးစီးပွားအတွက် ဆုတ်ယုတ် ပျက်စီးသွားမှာပါပဲ။ မြန်မာပြည်ရလိုက်ကြတဲ့ နိုင်ငံရေး သင်ခန်းစာဟာ ဒီသင်ခန်းစာတွေပဲ မဟုတ်လား။ 

ကြေကွဲမှုသံသရာ 

ဒီမိုကရေစီနိုင်ငံရေးစနစ်ဟာ ကမ္ဘာပေါ်မှာ ခေတ်ထနေမြဲပဲလို့ ထင်နေရပေမယ့် နိုင်ငံ့ယဉ်ကျေးမှု၊ အမျိုးသားအကျိုး စီးပွားပျက်စီးဆုံးရှုံးမှု များပြားလာနေတာကို (ကျင့်သုံးတဲ့နိုင်ငံတွေ မိမိနိုင်ငံအတွက် ဖြတ်သန်းလာခဲ့သော သမိုင်းကြောင်းတွေ ဆုတ်ယုတ်နစ်နာမှု များပြားလာနေတာကို) သတိထားမိ လာကြပါတယ်။ မြန်မာပြည်မှာလည်း ရွေးကောက်ပွဲတွေ အကြိမ်ကြိမ် အခါခါ ကျင်းပပေးခဲ့ပါတယ်။ ကျင်းပပေးခဲ့ပေမယ့် ရွေးကောက်ခံ ကိုယ်စားလှယ်တွေ ရဲ့ တစ်ပါတီစနစ်နဲ့ အုပ်ချုပ်ပုံ အခြေခံကို ထားပြီး တိုင်းပြည်ရဲ့ ပြဿနာတွေကို မဖြေရှင်းပေးနိုင်တဲ့အပြင် ထောက်ခံ၊ မထောက်ခံ၊ အစွဲ၊ အခွဲတွေ အမူအရာ မျိုးစုံစွာ ဖြစ်ခဲ့ရပြီး ကြေကွဲမှုသံသရာ (မုန့်မုန့်ညက်ညက်) ဖြစ်ခဲ့ရတဲ့ သာဓက တွေလည်း အထင်အရှားပါပဲ။ 

ပါလီမန်လွှတ်တော်ဖျက်သိမ်း 

မြန်မာပြည် နိုင်ငံရေးသမိုင်းနဲ့ ပတ်သက်လို့ ပထမဦးဆုံး အစနာလာခဲ့တဲ့ အကြောင်းရင်းက ပြည်သူတွေအားလုံး သိကြမှာပါ။ ပြည်ထောင်စု မြန်မာနိုင်ငံတော်၊ တော်လှန်ရေးကောင်စီကို စတင် ဖွဲ့စည်းကတည်းက တိုင်းပြည်ရဲ့ပဋိပက္ခကြီး အနာဖြစ်လာတယ်လို့ပဲ ပြောရင် ရပါတယ်။

အေဒီ ၁၉၆၂ ခုနှစ်၊ ဧပြီလ ၃ဝ ရက်မှာ ‘မြန်မာ့ဆိုရှယ်လစ် လမ်းစဉ်ပါတီ’ ကို ချမှတ်ခဲ့တယ် မဟုတ်လား။ မကြာပါ ၄-၆- ၁၉၆၂ ရက်မှာ ‘မြန်မာ့ ဆိုရှယ်လစ် လမ်းစဉ်ပါတီ’ ကို ဖွဲ့စည်း တည်ထောင်ခဲ့တယ်။ တစ်ပါတီစနစ် အခြေခံတဲ့ ပြည်ထောင်စု ဆိုရှယ်လစ် နိုင်ငံရေးဝါဒဟာ အေဒီ ၁၉၄ရ ခုနှစ်၊ စက်တင်ဘာ ၂၄ ရက်နေ့၊ တိုင်းပြုပြည်ပြု လွှတ်တော်က အတည်ပြုခဲ့တဲ့ နိုင်ငံတော် ဖွဲ့စည်းအုပ်ချုပ်ပုံ အခြေခံဥပဒေကို (၁၉၄၈ ခုနှစ်၊ ဇန်နဝါရီ ၄ ရက်နေ့မှ စတင်ပြီး အာဏာတည်ခဲ့တဲ့ နိုင်ငံတော် ဥပဒေကို) ၁၄ နှစ်တာ ကာလသာ သက်တမ်းရှည်ပြီး အေဒီ ၁၉၆၂ ခုနှစ်၊ မတ် လ ၂ ရက်နေ့ ကစပြီး တော်လှန်ရေး ကောင်စီ ဦးဆောင်သူတို့က နိုင်ငံတော်ကြီး အာဏာကို ရယူခဲ့တယ်။ မတ်လ ၃ ရက်နေ့မှာ ပြည်ထောင်စု မြန်မာနိုင်ငံ ပါလီမန်ဆိုင်ရာ လွှတ်တော်နှစ်ရပ်ကို ဖျက်သိမ်းကြောင်း ကြေညာချက် ထုတ်ပြန်တဲ့ အချိန်ကစပြီး အေဒီ ၁၉၄၈ ခု နှစ်၊ ဇန်နဝါရီလ ၄ ရက်နေ့က သမ္မတကိုယ်တိုင် အတည်ပြုထားတဲ့ ၄၇ ခုနှစ် ဖွဲ့စည်းအုပ်ချုပ်ပုံ အခြေခံဥပဒေလည်း လွှတ်တော်နှင့်အတူ ဖျက်သိမ်းခဲ့ရတယ်။ ဒီသာဓက အထောက်အထားဟာ မြန်မာပြည် နိုင်ငံရေးလောကမှာ အထင်အရှား ရှိနေတဲ့ သမိုင်းစာမျက်နှာပါပဲ။ 

တော်လှန်ရေးကောင်စီဝါဒဖြန့်ဝေ 

တော်လှန်ရေး ကောင်စီဟာ နိုင်ငံရေး အာဏာကို ရယူခဲ့တဲ့နေ့ကစပြီး တော်လှန်ရေး ကောင်စီရဲ့ ဝါဒသဘောထားကို စစ်ဦးစီးပုဂ္ဂိုလ်တွေကို (၁၁) ကြိမ်တိုင်တိုင် တင်ပြခဲ့တယ်။ ၁၉၆၂ ခုနှစ်၊ ဧပြီလ ၃ဝ ရက်နေ့ ရောက်တဲ့ အခါ တော်လှန်ရေးကောင်စီရဲ့ နိုင်ငံရေးဝါဒသဘောထားကို ထုတ်ပြန်ပြီး ‘မြန်မာ့ ဆိုရှယ်လစ်လမ်းစဉ်’ ကို ချမှတ်ခဲ့တယ်။ နိုင်ငံတော်အာဏာကို ရယူလာခဲ့တဲ့ တော်လှန်ရေးကောင်စီဟာ ‘တော်လှန်ရေး ကောင်စီအစိုးရ’ အသစ်ကို ဖွဲ့စည်းခဲ့တယ်။ တော်လှန်ရေးကောင်စီ အစိုးရဟာ တပ်မတော်မှ ဦးစီးဦးဆောင်ကြတဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်ဖြစ်ကြတာကြောင့် နိုင်ငံတော်ရဲ့ အာဏာကို ရေရှည်ထိန်းသိမ်းထားဖို့ မဖြစ်နိုင်ကြောင်း၊ နိုင်ငံရေးပါတီတစ်ခု တည်ထောင်သင့်ကြောင်း တော်လှန်ရေးကောင်စီက ခံယူတယ်။ အဲဒီ ခံယူတဲ့ အတိုင်းပါပဲ။ ခေတ်ပြောင်းတော်လှန်ရေး တစ်ရပ်မှာ (တစ်ရပ်ကို) နိုင်ငံရေးပါတီ တစ်စုကသာ ဦးဆောင်သင့်တယ်ဆိုပြီး 

(၁) ဗမာ့နည်းကျ ဆိုရှယ်လစ်ဝါဒ စာတမ်း 

(၂) နာမရူပဝါဒ ခေါ် လူသားတိုးတက်ရေး သဘောတရားစာတမ်း 

(၃) လူနှင့် လူ့ပတ်ဝန်းကျင်တို့၏ အညမည သဘောတရားစာတမ်း 

(၄) မြန်မာ့ ဆိုရှယ်လစ် လမ်းစဉ်ပါတီ၏ ဝိသေသလက္ခဏာများစာတမ်း (စာအုပ်)ကို အေဒီ ၁၉၆၄ ခုနှစ်၊ စက်တင်ဘာလ ၄ ရက်နေ့မှာ ထုတ်ဝေ ဖြန့်ဖြူးခဲ့တယ်။ 

သန္နိဋ္ဌာန်ချမှတ် 

မြန်မာ့ဆိုရှယ်လစ် လမ်းစဉ်ပါတီဟာ အေဒီ ၁၉၆၂ ခုနှစ်၊ ဇူလိုင်လ ၄ ရက်နေ့မှာ ‘မြန်မာ့ဆိုရှယ်လစ် လမ်းစဉ်ပါတီ၊ ဖွဲ့စည်းပုံ အခြေခံဥပဒေ’ကို ကြေညာ (ထုတ်ပြန်) ပါတယ်။ အမြုတေပါတီ အဖြစ် စတင် တည်ထောင်ကြောင်းလည်း ကြေညာချက် ထုတ်ပြန်ပါတယ်။ ပါတီကို ထောက်ခံကြိုဆိုပွဲတွေ၊ ကန့်ကွက်တာ တွေ၊ ထောက်ပြဝေဖန် ကြတာတွေလည်း အများအပြားပါပဲ။ အေဒီ ၁၉၇၁ ခုနှစ် ရောက်တဲ့အခါ အမြုတေပါတီအဆင့် ကနေ ပြည်သူ့ပါတီ အဖြစ်သို့ (အဖြစ်ကို) ပြောင်းလဲဖွဲ့စည်းပြန်တယ်။ ‘လမ်းစဉ်ပါတီ ဖွဲ့စည်းပုံအခြေခံစည်းမျဉ်း’ ပါ ထုတ်ပြန် ကြေညာခဲ့တယ်။ ယင်းရဲ့ နိဒါန်းအစမှာ နိုင်ငံတော်ရဲ့ အချုပ်အခြာအာဏာတော်နဲ့ နိုင်ငံတော်ရဲ့ လွတ်လပ်ရေးကို ထိန်းသိမ်းကာကွယ် စောင့်ရှောက်မယ်။ ဆိုရှယ်လစ်နိုင်ငံရေးကို မြန်မာ့ဆိုရှယ်လစ် လမ်းစဉ်အဖြစ်နဲ့ တည်ဆောက်မယ်။ တောင်သူလယ်သမား၊ အလုပ်သမားနဲ့ လုပ်သားပြည်သူတွေရဲ့ အင်အားကို အဓိကထားမယ်။ တိုင်းရင်းသား သွေးစည်းညီညွတ်ရေးကို မရမနေ တည်ဆောက်မယ်။ ကမ္ဘာ့ငြိမ်းချမ်းရေးနဲ့ နိုင်ငံ အချင်းချင်း မိတ်ဝတ်မပျက် ပေါင်းဖက် ဆက်ဆံရေးထားမယ်ဆိုတဲ့ သန္နိဋ္ဌာန် ချမှတ်ခဲ့တာတွေ တွေ့ရတယ်။ 

ဆက်ရန်

Loading

Categories
ဆောင်းပါး နိုင်ငံရေး အဲးခိုး

အိပ်စောင့်အစိုးရလား၊ အိတ်စောင့်အစိုးရလား … အိမ်စောင့်အစိုးရလား (နောက်ဆုံးပိုင်း)

အဲးခိုး

အတွဲ(၁၁)၊ အမှတ်(၄၃)၊ မြန်မာသက္ကရာဇ် ၁၃၈၄၊ ပြာသိုလပြည့်ကျော် ၁၅၊ ၂၀-၁-၂၀၂၃၊ မြန်မာသံတော်ဆင့် (The Myanmar Herald) မှ ကောက်နုတ်ဖော်ပြခြင်းဖြစ်သည်။

(ယခင်တစ်ပတ်မှအဆက်

နိုင်ငံခြားသုံးငွေနဲ့ ပတ်သက်လို့ နိုင်ငံတော်အကျိုးအတွက်ဆိုပြီး လွတ်လပ်စွာ လုပ်ကိုင်နိုင်ဖို့ဆိုတဲ့ ရည်ရွယ်ချက်နဲ့ တစ်နည်းအားဖြင့် ဆိုရှယ်လစ်စီးပွားရေး စီမံကိန်းအတွက် ရည်ရွယ်ချက်နဲ့ ၁၉၆၅ ခုနှစ်မှာ ကုန်သွယ်ရေးကောင်စီကို ဖွဲ့စည်းလိုက်တယ်။ ၁၉၆၆ ခုနှစ်မှာတော့ ပေါင်စတာလင် ငွေကြေးအဖွဲ့ဝင်အဖြစ်မှ အပြီးအပိုင်နုတ်ထွက်လိုက်တယ်။ မြန်မာတစ်ပြည်လုံး ကုန်သွယ်ရေး ကော်ပိုရေးရှင်းပေါင်း ၂၂ ခု ဖွဲ့စည်း …

လွတ်ငြိမ်းချမ်းသာခွင့် ကုန်ဆုံးချိန် 

၃ဝ-၁-၁၉၆၄ ရက်နေ့မှာ လွတ်ငြိမ်းချမ်းသာခွင့် ကုန်ဆုံးကြောင်း ကြေညာပြီးတဲ့အခါ ငြိမ်းချမ်းရေး အလားအလာကောင်းကို ပျက်ပြားအောင် (ပျက်ပြားစေရန်) လုပ်ဆောင်တဲ့သူဆိုပြီး ဖဆပလ ခေါင်းဆောင်တွေ၊ ပထစ ခေါင်းဆောင်တွေ၊ သတင်းစာဆရာတွေ၊ ကရင်ပြည်နယ်၊ ရှမ်းပြည်နယ်ဦးစီး အဖွဲ့ဝင်အချို့နဲ့ အစိုးရအမှုထမ်းအချို့ ဖမ်းဆီး ထိန်းသိမ်းခဲ့ပြန်တယ်။ မြန်မာ့နိုင်ငံရေးဟာ အချိုကျွေးလည်းမရ၊ အခါးတိုက်လည်း မကြိုက်ကြလို့ အချင်းချင်း (ပြည်ထောင်စု တိုင်းရင်းသား အချင်းချင်း) ကိုပဲ ရန်မူရန်ဘက် ပြန်ဖြစ်ခဲ့ကြရတယ်။ မုန်းတီးရေး နိုင်ငံရေး မူဝါဒတွေ မွေးထုတ် ကြတယ်။ ဖရိုဖရဲ ပြိုကွဲနေအောင် လှုံ့ဆော်ကြတယ်။ သူတစ်မင်း ငါတစ်မင်းနဲ့ ကွဲကြတယ်။ ယုတ်စွအဆုံး မညှာမတာကြဘဲ လုပ်ကြံသတ်ဖြတ်ကြတယ်။ ဒီအရေးကြောင့် အသက်ပေါင်း ဘယ်လောက်များ ကွယ်လွန်သေဆုံး ကြရပြီလဲ ဆိုတာကို ပြန်ပြီး ဆင်ခြင်သိနေပြီ မဟုတ်လား။ 

ပြည်သူပိုင်သိမ်းဆည်း 

လွတ်ငြိမ်းချမ်းသာခွင့် ကုန်ဆုံးကြောင်း မကြေညာခင်နှစ်က ၂၃-၁-၁၉၆၃ ခုနှစ် ပထမနှစ်မှာ ဆိုရှယ်လစ် စီးပွားရေးစီမံကိန်းတွေ ဆောင်ရွက်မယ် ဆိုပြီး ၂၃-၁-၁၉၆၃ ရက်နေ့မှာ ပုဂ္ဂလိကပိုင်၊ နိုင်ငံခြားသားပိုင်ဘဏ် ၃၁ ဘဏ်ကို ပြည်သူပိုင်အဖြစ် ပြုလုပ်ခဲ့တယ်။ အဲဒါတွေ မကသေးပါ။ ၁၉၆၃ ရက်နေ့မှာ ကြေးမုံသတင်းစာတိုက်၊ ၁၁-၉-၁၉၆၃ ရက်နေ့မှာ ဗိုလ်တစ်ထောင် သတင်းစာတိုက်၊ ဂါးဒီးယန်း သတင်းစာတိုက်၊ ဟံသာဝတီ သတင်းစာတိုက်နဲ့ မြန်မာ့အလင်း သတင်းစာတိုက်တွေကို ပြည်သူပိုင် သိမ်းဆည်းခဲ့ပြီး ၂၀-၉-၁၉၆၃ ရက်နေ့မှာတော့ စီးကရက် လုပ်ငန်းကုမ္ပဏီ ၇ ခုကိုလည်း ပြည်သူပိုင်အဖြစ် သိမ်းဆည်းခဲ့တယ်။ အဲဒါတွေ မကသေးပါ။ ၁-၄-၁၉၆၄ ရက်နေ့မှစပြီး ကိုယ်ပိုင် အထက်တန်းကျောင်း ၁၀၂ ကျောင်း၊ အလယ်တန်းကျောင်း ၂၇ ကျောင်း၊ ရေနံတွင်းလုပ်ငန်း အပါအဝင် ပုဂ္ဂလိကလုပ်ငန်းပေါင်း ၁၅၉၇၆ ခုကိုလည်း ပြည်သူပိုင်အဖြစ် သိမ်းဆည်းခဲ့တယ်။ ၁၉၆၂ ခုနှစ် မှ ၁၉၇ဝ ပြည့်နှစ်အထိ (၈ နှစ်အတွင်း) အရင်းရှင် စီးပွားရေးစနစ်ကို ဖျက်သိမ်းပစ်ပြီး ဆိုရှယ်လစ် စီးပွားရေးစနစ်ကို ထူထောင်နိုင်ဖို့ အုပ်ချုပ်ရေးဆိုင်ရာ၊ စီးပွားရေးဆိုင်ရာ ပြုပြင်ပြောင်းလဲမှုတွေ လုပ်ခဲ့ကြပေမယ့် အကြောက်တရား အောက်က ပါဝင်လုပ်ကိုင်ခဲ့ရ တာကြောင့် ဆိုရှယ်လစ်နိုင်ငံရေး (ဆိုရှယ်လစ် ဒီမိုကရေစီနိုင်ငံရေး) အတွက် အဘက်ဘက်မှ ဆုတ်ယုတ်နေတာကို အရေးမစိုက်ဘဲ ကဲနေကြတယ်။ 

ညီညွတ်ရေးဖျက်ဆီး 

ပြည်သူပိုင် သိမ်းဆည်းခဲ့တဲ့ လုပ်ငန်းကြောင့် တိုင်းပြည်ရဲ့ ဝင်ငွေဟာ နည်းပါးဆုတ်ယုတ်လာတဲ့အပြင် အစစအရာရာ အဆင်မပြေနိုင်စရာတွေ အများကြီးပါပဲ။ ခြိုးခြံချွေတာ စားသုံးကြရေး ဆိုတဲ့ စိတ်ဓာတ်နဲ့ မြန်မာ တစ်မျိုးသားလုံးရဲ့ ဘဝဟာ အခြိုးအခြံ လွန်ကျွံမှုကြောင့် ကျန်းမာရေး၊ ပညာရေး၊ လူမှုရေးတွေ အမျိုးမျိုး ဆုတ်ယုတ်ပျက်စီး ခံခဲ့ရတယ်။ အမျိုးမျိုး အထွေထွေဖြစ်နေတဲ့ အချိန်မှာပဲ ၅-၇-၁၉၆၂ ရက်နေ့မှာ တက္ကသိုလ်ကျောင်း စည်းကမ်းသစ်တွေ ထုတ်ပြန်ရာကနေ ကျောင်းသားတွေက လှည့်လည်စီတန်း ဆန္ဒပြကြတယ်။ ကျောင်းသားတစ်ဦး ဒဏ်ရာရခဲ့တဲ့ ကိစ္စကစပြီး တက္ကသိုလ်နယ်မြေကို နေဝင်မီးငြိမ်း ပုဒ်မ ၁၄၄ ထုတ်ပြန်ခဲ့သည်။ ကျောင်းသားတွေ ဆန္ဒပြမှုက မပြတ်စဲသေးဘဲ ၇-၇-၁၉၆၂ ရက်နေ့ (၇ ဇူလိုင်) မှာ ပစ်ခတ်နှိမ်နင်းမှုကြောင့် ကျောင်းသားတွေ ကွယ်လွန်အနိစ္စ ရောက်သွားကြတယ်။ ဒဏ်ရာရကြတဲ့ သူတွေလည်း အများအပြားပါပဲ။ နောက်ပိတ်ဆုံး ကျောင်းသားတွေ စုဝေးနေတဲ့ ကျောင်းသားသမဂ္ဂ အဆောက်အအုံကို ပါ ၈-၇-၁၉၆၂ ရက် နံနက် ၈ နာရီ အချိန်မှာ မိုင်းခွဲပြီး ဖျက်ဆီးခဲ့တယ်။ ဒီအပြုအမူဟာ ဆိုရှယ်လစ်ဝါဒရဲ့ လက်ချက်သက်သက် မဟုတ်ဘဲ အလွန်ယုတ်မာ ရက်စက်တတ်တဲ့သူတွေရဲ့ စိတ်ဓာတ်ပြယုဂ်ပါပဲ မဟုတ်လား။ 

လူမွဲပြောင် လူပြောင်မွဲ 

အဲဒီလိုအခြေအနေတွေကြောင့် တော်လှန်ရေးကောင်စီ အုပ်စုဟာ ပတ်သက်ကြသူ အချင်းချင်း သဘောထား ကွဲလွဲကြပြီး နုတ်ထွက်သွားကြတဲ့ ကိစ္စတွေလည်း ပေါ်ပေါက်ခဲ့တယ်။ ပြည်သူပိုင် ကိစ္စကြောင့် ငွေကြေးပိုင်ဆိုင်ကြတဲ့ သူတွေက ဘဏ်မှာ အပ်နှံထားတဲ့ ငွေတွေကို ပြန်ပြီးထုတ်ယူကြတယ်။ တစ်ရာတန်၊ ငါးဆယ်တန် ငွေတွေကို လက်ထဲမှာ သိမ်းဆည်း ထားကြတယ်။ လူသုံးကုန်ပစ္စည်းတွေကိုလည်း ဝယ်ယူ သိုလှောင်ထားကြတယ်။ ကုန်ဈေးနှုန်းက မတည်မငြိမ်ဘဲ ပြဿနာအမျိုးမျိုး ဖြစ်လာတယ်။ နိုင်ငံခြားကို ငွေတွေ ခိုးထုတ် ကြပြီး ဈေးကြီးပေးပြီးတော့ နိုင်ငံခြားငွေတွေကို ဝယ်ယူစုဆောင်း ထားကြတယ်။ ငွေကြေးတန်ဖိုးကျပြီး ကုန်ဈေးနှုန်း ကမောက်ကမ ဖြစ်လာတယ်။ ၁၇-၅-၁၉၆၃ ရက်နေ့မှာပဲ တစ်ရာတန်၊ ငါးဆယ်တန် ငွေတွေကို တရားဝင်ငွေအဖြစ်မှ ရပ်စဲကြောင်း တော်လှန်ရေးကောင်စီက ကြေညာခဲ့တယ် (ရုပ်သိမ်းခဲ့တယ်) ဆိုတဲ့ ဖြစ်စဉ်လည်း ဖြစ်ပေါ်ခဲ့ဖူးလို့ ပြည်သူတွေ အကြီးအကျယ် ဒုက္ခရောက်ခဲ့ တယ်။ အဲဒီဒုက္ခကို ကိုယ်ပိုင်ခံစားခဲ့ကြရတဲ့ အရှင်တို့ရဲ့ မိသားစုဟာ ခုချိန်ထိ လူမွဲပြောင် လူပြောင်မွဲပါပဲ။ (အသက် ၃ နှစ်သားအရွယ်) 

ဆန်ပြုတ်သောက်ပြီး ကျောင်းသွား 

လူမွဲပြောင် လူပြောင်မွဲရတဲ့ကြားက ၂၂-၆-၁၉၆၉ ရက်နေ့မှာ ရန်ကုန်မြို့၊ မောင်ခိုင်လမ်း၊ အစိုးရမူလတန်းကျောင်း အမှတ် (၃) မှ မြန်မာလူမျိုး မဟုတ်ကြတဲ့ ကျောင်းသူ ကျောင်းသားတွေက တရုတ်ပြည် ကွန်မြူနစ် ခေါင်းဆောင် မော်စီတုံးပုံ ရင်ထိုးတံဆိပ်ကို တင်ဆင်ထားကြလို့ တားမြစ်ရာကနေ တရုတ်-မြန်မာ အရေးအခင်းဆိုပြီးတော့ ဖြစ်လာတယ်။

အဲဒီအရေးအခင်းကြောင့် မြန်မာပြည်တစ်ပြည်လုံး ဆန်တွေ ပြတ်လပ်ပြီး ပြည်သူတွေ ဒုက္ခရောက်ကြတယ်။ ဒုတိယကျောင်းသားဘဝမို့ ဒီ အဖြစ်အပျက်ကို ကောင်းကောင်း မှတ်မိပါတယ်။ ဆန်တစ်ပြည်ကို ငါးကျပ် ပေးဝယ်ပြီးတောင်မှ ဆန်မရှိကြဘဲ ဆန် အစား အခြားသော သီးနှံတွေ စားသုံး ခဲ့ရတဲ့အပြင် ဆန်ပြုတ်သောက်ခဲ့ရတယ်။ ဆန်အစား အခြားသော အသီးအနှံနဲ့ စားသုံးခဲ့ရတယ်။ ဘာကြောင့် ဒီလိုဖြစ်ခဲ့ရသလဲဆိုတဲ့ မေးခွန်းတွေကို မိဘတွေကို မေးမြန်းခဲ့ကြပေမယ့် ထုတ်မပြော ရဲကြပါဘူး။ ဆန်ပြုတ်သောက်ပြီး ကျောင်းသွား (ကျောင်းတက်) ခဲ့ရတဲ့ဘဝကို ယနေ့ချိန်ထိ ရင်နာလို့ သတိရနေတုန်းပါပဲ။ (အသက် ၇ နှစ်၊ ဒုတိယ ကျောင်းသားဘဝ) 

တော်လှန်ရေးကောင်စီခေတ် စီးပွားရေး 

ဓနရှင် ပါလီမန်ခေတ်က ကျင့်သုံးခဲ့တဲ့ ဗျူရိုကရေစီ အုပ်ချုပ်ရေးစနစ်ကို ဖျက်သိမ်းပြီးတော့ ဆိုရှယ်လစ် ဒီမိုကရေစီအုပ်ချုပ်ရေး အခြေခံတွေကို တည်ဆောက်လာခဲ့တယ်။ ပါလီမန်အစိုးရအဖွဲ့၊ ပြည်ထောင်စုကောင်စီ၊ ရခိုင်၊ မွန်ရေးရာဝန်ကြီးဌာနတွေ အားလုံးကို ဖျက်သိမ်းလိုက်တယ်။ တိုင်းရင်းသား စည်းလုံးညီညွတ်ရေး အတွက်ဆိုပြီး ကချင်၊ ကရင်၊ ကယား၊ ရှမ်းပြည်နယ်များနဲ့ ချင်းဝိသေသတိုင်းဦးစီးအဖွဲ့တွေ ဖွဲ့စည်းတယ်။ နိုင်ငံတော်လုံခြုံရေးနဲ့ အုပ်ချုပ်စီမံမှုတစ်ရပ်ကိုပါ ၁၉၆၂ ခုနှစ်၊ မတ်လမှာ အတည်ပြုပြဋ္ဌာန်းလိုက်တယ်။ တရားစီရင်ရေးနဲ့ ပတ်သက်လို့ အရင်က ရှိခဲ့တဲ့ … တရားလွှတ်တော်တွေကို ဖျက်သိမ်းပြီး နိုင်ငံတော်တရားရုံးချုပ် ဖွဲ့စည်းလိုက်တယ်။ 

ဥပဒေဟောင်းအချို့ကို ဖျက်သိမ်းပြီး အချို့ဥပဒေတွေကို ပြင်ဆင်လိုက်တယ်။ ဥပဒေအသစ်တွေလည်း ပြဋ္ဌာန်းခဲ့တယ်။ တရားစီရင်မှု စနစ်သစ်နဲ့ ပြည်သူ့ကိုယ်စားလှယ် ပါဝင်တဲ့ အထူးရာဇဝတ်ရုံးနဲ့ အယူခံ အဖွဲ့တွေကို ဖွဲ့စည်း လိုက်တယ်။ ဒါ့အပြင် ဒေသခံပြည်သူ့ တရားရုံးနဲ့ အယူခံအဖွဲ့တွေလည်း ဖွဲ့စည်းခဲ့တယ်။ ဖျန်ဖြေရေးကော်မတီရုံး၊ တပ်တွင်းပညာပေးသင်တန်း၊ ပြည်သူ့စစ်အဖွဲ့၊ ဗဟိုပြည်သူ့ဝန်ထမ်းကျောင်း စတာတွေကို ၁၉၆၅ ခုနှစ်မှာ အပြီးတိုင် လေ့ကျင့် … ပေးခဲ့တယ်။ ၁၉၇၂ခုနှစ်၊ မတ်လမှာ အတွင်းဝန်ရုံးကို ဖျက်သိမ်းပြီး ဝန်ကြီးဌာနတွေ ပြုပြင်ဖွဲ့စည်းတယ်။ ၁၉၇၄ ခုနှစ်မှာ ပထမအကြိမ် ပြည်သူ့ လွှတ်တော်နဲ့ ပြည်သူ့ကောင်စီ အဆင့်ဆင့် ရွေးချယ်တင်မြှောက်ပွဲ ကျင်းပခဲ့တယ်။ တော်လှန်ရေး ကောင်စီဥက္ကဋ္ဌ ဖြစ်သူက နိုင်ငံတော်ရဲ့ အချုပ်အခြာ အာဏာကို အခြေခံဥပဒေနဲ့ အညီ ပြည်သူပြည်သားတွေကို မအပ်နှံဘဲ ပြည်သူ့ လွှတ်တော်ကို အပ်နှင်းခဲ့တယ်ဆိုပြီး ကြေညာခဲ့တယ်။ 

ပြည်သူကို အခြေခံတဲ့ ပြည်သူ့ လွှတ်တော်ကိုယ်စားလှယ်တွေဟာ ပြည်သူ့အတွက် ဘာဆိုဘာမှ မလုပ်ပေးနိုင်ကြဘဲ ပြည်သူ့ကောင်စီနောက်ကိုပဲ တကောက်ကောက် လိုက်ပါကြပြီး ဖြစ်နေကြတယ်။ အုပ်ချုပ်ရေးလုပ်ကိုင်တဲ့ ကောင်စီကြီးတွေဟာ လုပ်ချင်ရာလုပ်ပြီး ပြည်သူ့ လွှတ်တော် ကိုယ်စားလှယ်တွေရဲ့ ချမှတ်ကျင့်သုံးအပ်တဲ့ (နေတဲ့) မူတွေကို တလွဲတချော်နဲ့ စီမံအုပ်ချုပ် နေကြတယ်။ အထက်နဲ့အောက် ပင့်ကော် မြှောက်ဖားကြတာတွေနဲ့ပဲ တိုင်းပြည် အုပ်ချုပ်ရေးဟာ ဗျူရိုကရေစီ အုပ်ချုပ်ရေးထက် ဆိုးသွမ်းနေတယ်။ အသက် ၁၄ နှစ်သားအရွယ်လေးသာရှိတဲ့ အရှင်တို့ကိုတောင်မှ လမ်းစဉ်လူငယ်အဖွဲ့ထဲကို အတင်းဝင်ရောက်ခိုင်းတယ်။ အဲဒီ ခေတ်က- 

(၁) အသက် ၆-၁၀ ကို တေဇ လူငယ်အဖွဲ့၊
(၂) အသက် ၁၀-၁၅ ကို ရှေ့ဆောင်လူငယ်အဖွဲ့၊
(၃) အသက် ၁၅-၂၅ ကို လမ်းစဉ်လူငယ်အဖွဲ့

ဆိုပြီး သတ်မှတ်ထားကြတယ်။ မှတ်တမ်းအရ မြန်မာတစ်ပြည်လုံးမှာ မြို့နယ်လမ်းစဉ် လူငယ်စည်းရုံးရေးကော်မတီပေါင်း ၃၁၄ ဖွဲ့ ရှိခဲ့တယ်။ ခုတော့ လမ်းစဉ်လူငယ် တွေလည်း အချို့လူရည်လူလည်တွေ ဖြစ်ကြကုန်ပြီပေါ့။ 

တော်လှန်ရေးကောင်စီခေတ် စီးပွားရေး 

လူမှုစီးပွားရေး အောင်မြင်ဖို့ အောက်ခြေကစပြီးတော့ တော်လှန် ပြောင်းလဲခဲ့တယ်လို့ ဆိုပေမယ့် ဆိုရှယ်လစ်စီးပွားရေးဟာ ထင်သလို မအောင် မြင်ပါဘူး။ ပြည်သူပိုင် ပြုလုပ်ပြီး ပြည်သူပိုင် စီးပွားရေးတွေကို လုပ်ကိုင်ခဲ့ပေမယ့် ကျယ်ကျယ်ပြန့်ပြန့် မလုပ်ကိုင်နိုင်ပါဘူး။ နိုင်ငံခြားကုမ္ပဏီတွေနဲ့ ဖက်စပ် လုပ်ကိုင်နေတဲ့ ဘီအီးစီလီမီတက်၊ ဘားမား ကော်ပိုရေးရှင်းလီမိတက် စတဲ့ ရေနံ နဲ့ သတ္တုတွင်းလုပ်ငန်းတွေကိုလည်း အပြီးအပိုင်ဝယ်ယူလိုက်တယ်။ ဘဏ် လုပ်ငန်း၊ စက်ရုံအလုပ်ရုံ လုပ်ငန်းတွေ ပြည်သူပိုင် အပြီးပိုင်သိမ်းဆည်းတယ်။ ပုဂ္ဂလိကနဲ့ သက်ဆိုင်တဲ့ သွင်းကုန်ထုတ်ကုန် လိုင်စင်လုပ်ငန်းတွေ၊ အေဂျင်စီ လုပ်ငန်းတွေ၊ အထွေထွေကုန်ပစ္စည်း ရောင်းဝယ်တဲ့ လုပ်ငန်းတွေ၊ ပွဲရုံတွေ၊ စတိုးဆိုင်ကြီးတွေကအစ အကုန်လုံး ပြည်သူပိုင်လုပ်ခဲ့တယ်။ ဒီထက်ပိုဆိုး တာက တိုင်းရင်းသား အရင်းရှင်ကြီးတွေ ပိုင်ဆိုင်တဲ့ ငွေလုံးငွေရင်းတွေကို ချေဖျက်ဖို့ဆိုပြီး ကျပ်တစ်ရာတန်၊ ကျပ်ငါးဆယ်တန် ငွေတွေကို တရားဝင်ရပ်စဲ ဖြစ်ကြောင်း ကြေညာခဲ့တယ်။ 

နိုင်ငံခြားသုံးငွေနဲ့ ပတ်သက်လို့ နိုင်ငံတော် အကျိုးအတွက်ဆိုပြီး လွတ်လပ်စွာ လုပ်ကိုင်နိုင်ဖို့ဆိုတဲ့ ရည်ရွယ်ချက်နဲ့ တစ်နည်းအားဖြင့် ဆိုရှယ်လစ်စီးပွားရေး စီမံကိန်းအတွက် ရည်ရွယ်ချက်နဲ့ ၁၉၆၅ ခုနှစ်မှာ ကုန်သွယ်ရေးကောင်စီကို ဖွဲ့စည်းလိုက်တယ်။ ၁၉၆၆ ခုနှစ်မှာတော့ ပေါင်စတာလင်ငွေကြေးအဖွဲ့ဝင်အဖြစ်မှ အပြီးအပိုင် နုတ်ထွက်လိုက်တယ်။ မြန်မာတစ်ပြည်လုံး ကုန်သွယ်ရေး ကော်ပိုရေးရှင်းပေါင်း ၂၂ ခု ဖွဲ့စည်းလိုက်တယ်။ လုပ်ငန်းအမျိုးမျိုး သမဝါယမ အသင်းဆိုင်တွေဖွင့်ပြီး ကုန်သွယ်ရေး ပစ္စည်းတွေ ရောင်းချပေးတယ်။ ကုန်သွယ်ရေး အမိန့်စာတွေ ထုတ်ပြီး ကင်းလွတ်ကုန်ပစ္စည်းတွေကို သမဝါယမနဲ့ ပုဂ္ဂလိကကုန်သည်တွေကို ရောင်းချခွင့်ပြုတယ်။ 

ပြီးတော့ မြန်မာ့သွင်းကုန်ထုတ်ကုန် ကော်ပိုရေးရှင်းအဖွဲ့တွေ ဖွဲ့ပြီး သွင်းကုန်တွေကို စိစစ်တင်သွင်းတယ်။ ကုန်းလမ်း ရေလမ်း သယ်ယူပို့ဆောင်ရေး လုပ်ငန်းတွေ တိုးချဲ့လုပ်ကိုင်တယ်။ ပင်လယ်ရေကြောင်း လုပ်ငန်းတွေကိုလည်း ပြည်သူပိုင်လုပ်ပြီး အစိုးရအဖွဲ့ ကိုယ်တိုင်ကပဲ လုပ်ကိုင်တယ်။ လေကြောင်းလုပ်ငန်းနဲ့ ပတ်သက်လို့ အရင်းအနှီးများလို့ တိုးချဲ့လုပ်ငန်း (လုပ်ငန်းတိုးချဲ့) မနိုင်ပါဘူး။ ၁၉၇ဝ ပြည့်နှစ်မှာ သမဝါယမ စီမံကိန်းပြဋ္ဌာန်းတယ်။ သမဝါယမ အသင်းတွေကို ကျေးရွာသမဝါယမ အသင်းတွေကနေ စတင်အကောင်အထည် ဖော်ဆောင်နေတာကို တွေ့ရတယ်။ အဲဒီခေတ်က သမဝါယမ အမှုဆောင်တွေက နည်းပေါင်းစုံနဲ့ ခိုးဝှက် နေတာကို တွေ့ရတယ်။ နိုင်ငံတော်က ရောင်းချခွင့်ပြုတဲ့ ကုန်ပစ္စည်းတွေကို အလေးခိုး (အချိန်ခိုး) ခိုးလို့ရတဲ့အတတ် ပညာတွေ အကုန်လုံး တတ်သွားကြတယ်။ 

နောက်ပြီးတော့ လယ်ယာစိုက်ပျိုးရေးလုပ်ငန်းနဲ့ ပတ်သက်လို့ သီးစားစနစ်ကို ဖျက်သိမ်းလိုက်တယ်။ မြေယာချထားရေး ဥပဒေနဲ့ လယ်လုပ်သူ လယ်ပိုင်ရေး၊ မြေယာတွေချပေးတယ်။ ကျေးရွာအုပ်စု မြေယာကော်မတီတွေ ဖွဲ့ထားပြီး အကြီးအကျယ် မြေယာကိစ္စ ဖြေရှင်းကြရတယ်။ ဒီခေတ်နဲ့ မထူးပါဘူး။ လက်မှုလယ်ယာကနေ တစ်ဆင့် စက်မှုလယ်ယာအဖြစ် ကူးပြောင်းရေးအတွက် ကြိုးစားကြတယ်။ ရေရရှိရေးနဲ့ ရေဘေး ကာကွယ်ရေးအတွက် ဆည်မြောင်း စီမံကိန်းတွေ တိုးချဲ့ဆောင်ရွက်တယ်။ ၁၉၆၄ ခုနှစ်မှာ ဆိုရှယ်လစ်စီးပွားရေး စနစ် တည်ဆောက်မှုကို ကာကွယ်တဲ့ ဥပဒေ ပြဋ္ဌာန်းပေးခဲ့တဲ့ အချိန်ကစပြီး ၁၉၇၇ ခုနှစ်မှ ၁၉၉၄ ခုနှစ်အထိ အနှစ် ၂ဝ စီးပွားရေးစီမံကိန်း ချမှတ်ခဲ့တယ်။ ပြည်သူပိုင်၊ သမဝါယမပိုင်၊ ပုဂ္ဂလိကပိုင် စီးပွားရေးကဏ္ဍမှာ သတ်မှတ်ထား တာကြောင့် နောက်ပိတ်ဆုံး ဆင်းရဲသော တိုင်းပြည်ကြီးတစ်ပြည်ဖြစ်ခဲ့ (ဖြစ်လာခဲ့) ရတယ်ဆိုတဲ့ သာဓက အထင်အရှားပါပဲလေ။ 

၂၀၂၁ ခု၊ ဖေဖော်ဝါရီလ ၁ ရက်နေ့မှာတော့ ၂၀၀၈ ခုနှစ်၊ ဖွဲ့စည်းပုံအခြေခံဥပဒေ၊ အခန်း (၁၁) အရေးပေါ်ကာလဆိုင်ရာ ပြဋ္ဌာန်းချက်များဥပဒေအရ အရေးပေါ်အခြေအနေ ကြေညာခံလိုက်ရပြီး ဒုတိယတစ်ကျော့ပြန် အိမ်စောင့်အစိုးရတစ်ခေတ် ပြန်ရောက်ပြန်ပါတယ်။ ပြည်သူတွေကတော့ အိမ်စောင့်အစိုးရလား၊ အိတ်စောင့်အစိုးရလား၊ အိမ်စောင့်အစိုးရလားဆိုပြီးတော့ ဝေဖန်ပြောဆိုကြပြီပေါ့ …

တော်လှန်ရေးကောင်စီခေတ် လူမှုရေး 

အဲဒီခေတ်က လူမှုရေးအကြောင်းနဲ့ ပတ်သက်လို့ ပြောပြချင်ပါသေးတယ်။ ပြည်သူ့ ကျန်းမာရေးအတွက် အနာကြီးရောဂါ၊ ကာလသားရောဂါ၊ မျက်ခမ်းစပ်ရောဂါ၊ အဆုတ်ရောဂါ၊ လည်ပင်းကြီးရောဂါနဲ့ ဆင်ခြေထောက်ရောဂါ တိုက်ဖျက်ရေးစီမံကိန်းတွေ အကောင်အထည်ဖော် ဆောင်ရွက်လုပ်ကိုင်ခဲ့ပါတယ်။ အထူးကုဆေးရုံကြီးတွေ တိုးချဲ့ဖွင့်လှစ်ပေးခဲ့တယ်။ တိုင်းရင်းဆေးပညာကျောင်း၊ ဆေးရုံနဲ့ ဆေးပေးခန်းတွေ ဖွင့်လှစ်ပေးခဲ့တယ်။ တစ်နိုင်ငံလုံးမှာ ကျန်းမာရေး ကွာဟမှုအတွက် ကျေးလက် ကျန်းမာရေး ဌာနခွဲတွေ၊ တိုက်နယ်ဆေးရုံတွေ တိုးချဲ့ဖွင့်လှစ်ပေးတယ်။ ဆေးဝါးထုတ်လုပ်ရေး စက်ရုံတွေ တိုးချဲ့ပြီး မူးယစ် ဆေးဝါးအန္တရာယ် တားဆီးကာကွယ်ရေး စီမံကိန်းတွေလည်း စီမံဆောင်ရွက် ပေးခဲ့တာတွေ မြင်တွေ့ရတယ်။ 

အားကစားနဲ့ ပတ်သက်လို့ လူထု လှုပ်ရှားမှုအသွင် (ပုံစံ) အဖြစ် အကောင်အထည် ဖော်ဆောင်ပေးတယ်။ အားကစားနည်း အလိုက် အဆင့်မြင့်မား နေအောင် မြှင့်တင်ဆောင်ရွက်ပေးတဲ့ အပြင် လူမှုဝန်ထမ်းဌာနတွေကိုလည်း တိုးချဲ့ ဖွင့်လှစ်ပေးခဲ့တယ်။ ပညာရေးနဲ့ ပတ်သက်လို့ ၁၉၆၄ ခုနှစ်ကစပြီး တက္ကသိုလ် ပညာရေးစနစ်ကို မူဝါဒအသစ် ချမှတ်ပြီး ဘက်စုံပညာ လုပ်သားကောင်းဖြစ်အောင် တစ်နည်းအားဖြင့် ဆိုရှယ်လစ်စနစ်ကို တည်ဆောက် ကာကွယ်နိုင်မယ့် ဘက်စုံတတ် လုပ်သားကောင်းကြီး ဖြစ်အောင် ကြိုးစားခဲ့တယ်။ (အကောင်အထည် ဖော်ခဲ့တယ်) ၁၉၆ရ ခုနှစ်ကစပြီး အခြေခံပညာရေးစနစ်ကိုလည်း ပြောင်းလဲ ပြုပြင်ခဲ့တယ်။ ပြီးတော့ စက်မှု၊ စိုက်ပျိုး အသက်မွေးဝမ်းကျောင်းပညာ သင်ကျောင်းတွေကိုလည်း ဖွင့်လှစ်ပေးခဲ့တယ်။ 

အထက်တန်း၊ အလယ်တန်း၊ အခြေခံပညာရေးကျောင်းတွေလည်း ဖွင့်လှစ်ပေးခဲ့ပြီး ၁၉၆၃-၆၄ ခုနှစ် ပညာသင်နှစ်ကစပြီး လူရည်ချွန်စီမံကိန်း ဖော်ဆောင်တယ်။ ၁၉၆၄ ခုနှစ် ငပလီ လူရည်ချွန်စခန်း ပထမဦးဆုံးအကြိမ် ဖွင့်လှစ်ခဲ့တယ်။ ၁၉၆၄ ခုနှစ်မှ ၁၉၇ဝ ပြည့်နှစ်အထိ ပညာရေး နှီးနှောဖလှယ်ပွဲ ၁၁ ကြိမ် ကျင်းပပေးခဲ့တယ်။ မြန်မာစာ ကော်မရှင်နဲ့ မြန်မာနိုင်ငံ ပညာရေး သုတေသနအဖွဲ့တွေကို ဖွဲ့စည်းနိုင်ခဲ့တယ်။ စေတနာညကျောင်း၊ အသုံးလုံး ကျောင်းသင်တန်း၊ တက္ကသိုလ်ညနေ သင်တန်း၊ တက္ကသိုလ်စာပေးစာယူ သင်တန်းတွေနဲ့ ရန်ကုန်မြို့မှာ လုပ်သားများ ကောလိပ်ကျောင်းတွေ ဖွင့်လှစ် သင်ကြားပေးခဲ့တယ်။ မြန်မာနိုင်ငံစာ တတ်မြောက်ရေး ဗဟိုကော်မတီက ဦးဆောင်ဦးရွက်လုပ်ပြီး တစ်နိုင်ငံလုံး အတွက် စာတတ်မြောက်ရေး လုပ်ငန်းကို လုပ်ကိုင်ခဲ့တယ်။ တက္ကသိုလ်၊ ကောလိပ် သိပ္ပံနဲ့ ကျောင်းတွေက ကျောင်းသား ကျောင်းသူတွေ ပညာရေးလုပ်အားဒါန ပြုပေးကြလို့ တစ်နိုင်ငံလုံးနီးပါးစာတတ် မြောက်ရေးအောင်ပွဲကြီး ကျင်းပနိုင်ခဲ့ ကြတယ်။ စာမတတ်သူ ပပျောက်ရေး လုပ်ငန်းမှာ အတက်ကြွဆုံး၊ အအောင်မြင်ဆုံး လှုပ်ရှားခဲ့တဲ့ တိုင်းပြည်နိုင်ငံ အဖြစ် ယူနက်စကို အဖွဲ့ပေးတဲ့ဆုကို ၈-၉-၁၉၇၀ ပြည့်နှစ်မှာ တစ်ကြိမ်၊ နိုမာဆုကို ၈-၉-၁၉၈၃ ခုနှစ်မှာ တစ်ကြိမ် ပညာရေးဆုချီးမြှင့်ခြင်းခံရတယ်။ ခေတ်အဆက်ဆက် ပညာရေးအတွက် အသုံးစရိတ် တိုးမြှင့်သုံးစွဲထားတာကြောင့် ယနေ့တိုင် မြန်မာ့ပညာရေးဟာ မယိုင်မလဲ ခိုင်မြဲနေပါသေးတယ်လေ။ 

တော်လှန်ရေးကောင်စီခေတ် ယဉ်ကျေးမှု 

မြန်မာ့လူမှုဘဝ အထွတ်အထိပ် ရောက်ဖို့ ရည်ရွယ်တဲ့အနေနဲ့ ပါတီ ရေးရာစာစောင်၊ နိုင်ငံတကာရေးရာ သတင်းစဉ်၊ စီးပွားရေးစာစောင်၊ လမ်းစဉ် သတင်းဂျာနယ်၊ တောင်သူ လယ်သမား ဂျာနယ်၊ လုပ်သားဂျာနယ်၊ တက္ကသိုလ်ပညာ ပဒေသာစာစောင်၊ သုတေသနစာစောင်၊ ရွှေသွေးဂျာနယ် နဲ့ မိုးသောက်ပန်းစာစောင်တွေကို ထုတ်ဝေခဲ့တယ်။ စာပေဗိမာန်အဖွဲ့က ကြီးကြပ်အားထုတ် ဆောင်ရွက်ပြီး စာပေ နှီးနှောဖလှယ်ပွဲတွေ၊ စာတမ်းဖတ်ပွဲတွေ နှစ်စဉ်နှစ်တိုင်း ကျင်းပခဲ့တယ်။ စာပေ ပညာရပ် ထွန်းကားဖို့အတွက် ၁၉၆၂ ခုနှစ်ကစပြီး အမျိုးသားစာပေဆုကို လည်း နှစ်စဉ်နှစ်တိုင်း ချီးမြှင့်ပေးခဲ့တယ်။

ရုပ်ရှင်အတွက် အကယ်ဒမီဆုကို နှစ်စဉ် ပေးခဲ့ပေမယ့် သဘင်အနုပညာဆုကိုတော့ မချီးမြှောက်နိုင်ခဲ့ပါဘူး။ တိုင်းရင်းသားလူမျိုးနဲ့ ပတ်သက်တဲ့ ယဉ်ကျေးမှု ထုံးတမ်းဓလေ့တွေကိုလည်း မဖော်ထုတ်ပေးနိုင်တဲ့အပြင် တိုင်းရင်းသားရိုးရာ ဓလေ့ထုံးတမ်း ပပျောက်ရေးအတွက် နိုင်ငံရေးအကွက်နဲ့ ဘာသာရေးလှည့်ကွက်နဲ့ ပြုလုပ်ခဲ့တာတွေ တွေ့ရတယ်။ ကုန်ကုန်ပြောရရင် တော်လှန်ရေး ကောင်စီခေတ်နဲ့ မြန်မာ့ဆိုရှယ်လစ် လမ်းစဉ်ပါတီ တစ်ခေတ်လုံးမှာ တိုင်းရင်းသားတွေကို ကိုယ်ပိုင်အခွင့်အရေး အားလုံးကို ဖျက်ဆီးပစ်တာပါပဲ။ 

နိဂုံး 

၄-၁-၁၉၄၈ ခုနှစ်၊ နံနက် ၄း၂ဝ နာရီ မြန်မာနိုင်ငံတော် လွတ်လပ်သည့် အချိန်ကစပြီး ယနေ့ ၂၀-၁၁-၂၀၂၁ ရက်နေ့ နံနက် ၄း၃၇ နာရီအထိ နှစ်ပေါင်း (၇၃)နှစ် အတွင်း မြန်မာ့နိုင်ငံရေး အရွေ့၊ အလှည့်အပြောင်း၊ အပြောင်းအလဲ၊ အဖြစ်အပျက်တွေ အားလုံးဟာ နိုင်ငံရေးတရားခံအစစ်က ဘယ်သူတွေ၊ ဘယ်ပုဂ္ဂိုလ်တွေက စတင်လိုက်ကြသလဲ ဆိုတာ တိုင်းပြည်ရဲ့ ဖြစ်ပျက်ပုံ အခြေအနေကို လေ့လာကြည့်ရင် မြင်နိုင်ပါတယ်။ တိုင်းရင်းသားတွေရဲ့ ပြဿနာအစဟာ ၁၉၄၇ ခုနှစ်၊ မေလ ၁၉ ရက် နေ့မှ ၂၃ ရက်နေ့အထိ ဖွဲ့စည်းပုံ အခြေခံဥပဒေ ရေးဆွဲဖို့ ဖဆပလအဖွဲ့ချုပ်ကြီး ရဲ့ ပထမအဆင့် ပဏာမပြင်ဆင်မှု ညီလာခံကနေ စတင်ခဲ့ပါတယ် ဆိုတာကို တိုင်းရင်းသားတွေ အသိဆုံးပါပဲ။ 

လူမျိုးကြီး၊ လူနည်းစုနဲ့ ပတ်သက်တဲ့ စကားတွေအမျိုးမျိုးကြားရတဲ့ တိုင်းရင်းသားတွေဟာ မူလရည်ရွယ်ထားကြတဲ့ ကိုယ်ပိုင်အုပ်ချုပ်ခွင့်အတွက် စိတ်ပျက်သွားကြပါတယ်။ လူနည်းစု တိုင်းရင်းသားတွေအတွက် အမျိုးသား ပြည်ထောင်စုကြီး ဖွဲ့စည်းဖို့ အဆိုပြုထားကြပေမယ့် စစ်မှန်တဲ့ အခွင့်အရေးတွေ မပေးနိုင်ဘူးဆိုပြီးတော့ အသေအပေါက် ငြင်းဆိုခံခဲ့ကြရတယ်။ နောက်ပိတ်ဆုံး အမျိုးသားပြည်ထောင်စုမဟုတ်သော ပြည်ထောင်စုကို လူနည်းစု တိုင်းရင်းသားတွေက ဘာမှ အကျိုးကောင်းရပိုင်ခွင့် မရှိတော့ဘူးဆိုတာကို သိကြတဲ့အခါ ဖဆပလအဖွဲ့ချုပ်အပေါ်မှာ ယုံမှား သံသယတွေ စဖြစ်လာခဲ့တဲ့ အချိန်ကစပြီး ခေတ်အဆက်ဆက် အာဏာရ တက်လာတဲ့ ပါတီအဖွဲ့အစည်းအားလုံးနဲ့ အစိုးရအဖွဲ့အစည်းတွေရဲ့အပေါ်မှာ ယနေ့ယခုအချိန်တိုင် သံသယ သံသရာ ရှိနေကြဆဲပါပဲ။ 

၃၁-၈-၁၉၅၈ ရက်နေ့ သန့်ရှင်း ဖဆပလညီလာခံ ကျင်းပပြီးတဲ့နောက် ၂၆-၉-၁၉၅၈ ရက်နေ့မှာ နိုင်ငံရေး အာဏာမမြဲတော့တဲ့ ဖဆပလဦးဆောင်သူ ပုဂ္ဂိုလ်က တပ်မတော်ဦးဆောင်သူ ပုဂ္ဂိုလ်ထံကို စာတစ်စောင်ပို့ခဲ့တဲ့အချိန် ကစပြီး ၂၈-၁၀-၁၉၉၈ ခုနှစ်၊ ဒုတိယ အကြိမ်၊ ပါလီမန်လွှတ်တော်အစည်း အဝေးမှာ ဝန်ကြီးချုပ်ဖြစ်သူ ကိုယ်တိုင်က တပ်မတော်ဦးဆောင်သူအား “အိမ်စောင့်အစိုးရ” ဖွဲ့စည်းနိုင်ရေးအတွက် ဝန်ကြီးချုပ်ရာထူး အပ်နှင်းဖို့ အဆိုပြု တင်ပြလို့ လွှတ်တော်က သဘောတူ လက်ခံခဲ့တယ်။ နိုင်ငံရေးအာဏာကို စစ်တပ်က အုပ်ချုပ်ဖို့ စတင်ကျင့်သုံးခဲ့တဲ့ တရားခံအစိုးရက ဘယ်အစိုးရ ဖြစ်တယ်ဆိုတာကို လယ်ပြင်မှာ ဆင်သွားသလိုပဲ မြင်တွေ့ရတော့တယ် မဟုတ်လား။ 

အိမ်စောင့်အစိုးရလက်ထက်မှာ တောင်ဥက္ကလာ၊ မြောက်ဥက္ကလာ၊ သာကေတ၊ သုဝဏ္ဏမြို့သစ်တွေ တည်တယ်။ ၁၃-၂-၁၉၅၉ ရက်နေ့မှာ အခြေခံဥပဒေအရ အာဏာထိန်း အိမ်စောင့်အစိုးရ ဝန်ကြီးချုပ်က နုတ်ထွက်စာ တင်တယ်။ ၂၈-၂-၁၉၅၉ ရက်နေ့ မှာ ဝန်ကြီးချုပ်ရာထူး ပြန်ခန့်တယ်။ အနယ်နယ် အရပ်ရပ်မှာ ကြံ့ခိုင်ရေး အသင်းဖွဲ့တယ်။ ၂၇-၄-၁၉၅၉ ရက် နေ့မှာ ရှမ်းစော်ဘွားတွေ အာဏာစွန့်ကြောင်း လက်မှတ်ရေးထိုးစေတယ်။ ၂၉၊ ၃၀၊ ၃၁ အောက်တိုဘာ ၁၉၅၉ ရက်နေ့မှာ မင်္ဂလာဒုံအမှတ် (၁) လေ့ကျင့်ရေး တပ်မတော်ခန်းမမှာ ပြည်လုံးကျွတ် ကြံ့ခိုင်ရေးအသင်းတွေ ညီလာခံကျင်းပ ကြတယ်။ ၈-၁-၁၉၆ဝ ပြည့် ရက်စွဲနဲ့ ဦးကောင်းလက်မှတ်ပါတဲ့ ဒေါင်းတံဆိပ် တစ်ရာတန်တဲ့ငွေကို တရားဝင်ရပ်စဲပြီး ဦးစံလင်းလက်မှတ်ပါ တစ်ရာတန်ငွေကို ဆက်လက် သုံးစွဲခွင့်ပြုခဲ့တယ်။ 

အိမ်စောင့်အစိုးရပြီးသွားလို့ ပြည်ထောင်စုအစိုးရ (၁၉၆ဝ-၁၉၆၂) လက်ထက်မှာ သန့်ရှင်းဖဆပလက ရွေးကောက်ပွဲမှာနိုင်လို့ ပြည်ထောင်စုပါတီ၊ ပြည်ထောင်စုအစိုးရဆိုပြီး ပြောင်းလဲခေါ်တယ်။ အိမ်စောင့်အစိုးရကို နမူနာ ယူတယ်။ ဝန်ကြီးချုပ်ဖြစ်လာသူက ယခင်မဲဆွယ်ပွဲမှာ ဗုဒ္ဓဘာသာကို နိုင်ငံတော် ဘာသာအဖြစ် ပြဋ္ဌာန်းပေးမယ်ဆိုပြီး ကတိတွေပေးတယ်။ သခင်၊ ဗိုလ်၊ ဦးအုပ်စု ကွဲကြတယ်။ ၁၉၆၁ ခုနှစ် ဇူလိုင်လမှာ ရှမ်းပဒေသရာဇ် ခေါင်းဆောင် စဝ်ရွှေသိုက်နဲ့ စဝ်ခွန်ချိုတို့က တောင်ကြီးမြို့မှာ တိုင်းရင်းသားကိုယ် စားလှယ်တွေပါဝင်တဲ့ ပြည်ထောင်စု ခွဲထွက်ရေး (Federal) မူကို တင်ပြ တောင်းဆိုတယ်။ ပြည်နယ်အသီးသီး ခွဲဝေပေးရေး တင်ပြကြတယ်။ အစိုးရက နှုတ်ပိတ်နေတယ်။ ၁-၃-၁၉၆၂ ရက် နေ့မှာ ဖက်ဒရယ်မူစဉ်းစားပေးဖို့ နှီးနှော ဖလှယ်ပွဲ ကျင်းပတယ်။

ရှမ်းစော်ဘွားများက ဖက်ဒရယ်မူမရရင် ပြည်ထောင်စုကနေ ခွဲထွက်မယ်လို့ အတိအလင်း ကြေညာလိုက်ပြီးတဲ့ နောက်တစ်နေ့ ၂-၃-၁၉၆၂ ရက်နေ့ နံနက် ၈း၅ဝ နာရီအချိန်မှာ အသံလွှင့်ရုံ (မြန်မာ့အသံ) မှ “ယိုယွင်းလာသော နိုင်ငံတော်၏ အခြေအနေကို ထိန်းသိမ်းရန် တပ်မတော်က တာဝန်ယူလိုက်ပြီဖြစ်ကြောင်း” ပြည်သူသို့ ကြေညာလိုက်တဲ့အချိန်က စပြီး နိုင်ငံရေးအာဏာဟာ စစ်ဝါဒီနိုင်ငံရေး လက်ထဲမှာချည်းပဲ ရောက်ခဲ့ရတယ်။ ကုန်ကုန် (အကုန်)ပြောရရင် စစ်ဝါဒီအမွေ ဆက်ခံသူတွေရဲ့လက်ထဲမှာပဲ နိုင်ငံရေးအာဏာ သံသရာလည်နေရတော့တယ်။ 

တော်လှန်ရေးကောင်စီ အစိုးရခေတ် (၁၉၆၂-၁၉၇၄)၊ ပြည်ထောင်စု ဆိုရှယ်လစ်သမ္မတ မြန်မာနိုင်ငံတော် အစိုးရခေတ် (၁၉၇၄-၁၉၈၈) ခေတ် အဆက်ဆက်သော အစိုးရတွေရဲ့ လှည့်ကွက်၊ စားကွက်၊ လုပ်ကွက်အမှားတွေ ကြောင့် ၁၆-၉-၁၉၈၈ ရက်နေ့မှာ နိုင်ငံရေးပါတီနဲ့ မပတ်သက်လိုတဲ့ တပ်မတော်၊ ပြည်သူ့ရဲတပ်ဖွဲ့၊ ဝန်ထမ်းတွေ အားလုံး လမ်းစဉ်ပါတီကနေ နုတ်ထွက် ကြပြီး ၁၈-၉-၁၉၈၈ ရက်နေ့မှာ ဖြစ်ပျက်လာသော နိုင်ငံတော်ရဲ့အခြေအနေ အရပ်ရပ်ကို တပ်မတော်က တာဝန်ယူ ထိန်းသိမ်းလိုက်ကြောင်း ၁/၈၈ ဖြင့် ကြေညာ၍ နိုင်ငံတော်အာဏာကို ထိန်းသိမ်း စောင့်ရှောက်ခဲ့ပြန်တယ်။ 

၃ဝ-၃-၂ဝ၁၁ ရက်နေ့မှာ ပြည်ထောင်စုသမ္မတ မြန်မာနိုင်ငံတော်ခေတ် ရောက်လာခဲ့ပေမယ့် စစ်ဝါဒီတွေရဲ့ စက်ကွင်းတွေက မလွတ်ထွက်နိုင်ကြသေးဘဲ ဒီမိုကရေစီနိုင်ငံရေးခေါင်းစဉ်နဲ့ အကြီးအကျယ် လှည့်ကွက်တွေ မြင်တွေ့ရတယ်။

၈-၂-၂ဝ၁၆ ရက်နေ့မှာ ဒုတိယအကြိမ် အစိုးရအဖွဲ့အစည်းဖြစ် လာခဲ့ကြပေမယ့် ပြည်ထောင်စုအမျိုးသား ဖက်ဒရယ်နိုင်ငံရေး သို့မဟုတ် ဒီမိုကရေစီ ဖက်ဒရယ်နိုင်ငံရေးစနစ် မဖော်ဆောင်ပေးနိုင်ကြဘဲ ၂ဝ၂၁ ခု၊ ဖေဖော်ဝါရီလ ၁ ရက်နေ့မှာတော့ ၂၀၀၈ ခုနှစ်၊ ဖွဲ့စည်းပုံအခြေခံဥပဒေ၊ အခန်း (၁၁) အရေးပေါ်ကာလဆိုင်ရာ ပြဋ္ဌာန်းချက်များ ဥပဒေအရ အရေးပေါ် အခြေအနေ ကြေညာခံလိုက်ရပြီး ဒုတိယ တစ်ကျော့ပြန် အိမ်စောင့်အစိုးရ တစ်ခေတ် ပြန်ရောက်ပြန်ပါတယ်။ 

ပြည်သူတွေကတော့ အိပ်စောင့် အစိုးရလား၊ အိတ်စောင့် အစိုးရလား၊ အိမ်စောင့် အစိုးရလားဆိုပြီးတော့ ဝေဖန်ပြောဆိုကြပြီပေါ့ ပြည်သူတို့ရယ်။ စာရှုသူများ ကျန်းမာချမ်းသာကြပါစေ။ 

အဲးခိုး 
၂၁-၁၀-၂၀၂၁ ရက်နေ့ 
AM; (၅း၁၅) နာရီ ပြီး။

အိပ်စောင့်အစိုးရလား၊ အိတ်စောင့်အစိုးရလား … အိမ်စောင့်အစိုးရလား (၅) – မဟာပညာ (mahar.asia)

အိပ်စောင့်အစိုးရလား၊ အိတ်စောင့်အစိုးရလား … အိမ်စောင့်အစိုးရလား (၄) – မဟာပညာ (mahar.asia)

အိပ်စောင့်အစိုးရလား၊ အိတ်စောင့်အစိုးရလား … အိမ်စောင့်အစိုးရလား (၃) – မဟာပညာ (mahar.asia)

အိပ်စောင့်အစိုးရလား၊ အိတ်စောင့်အစိုးရလား … အိမ်စောင့်အစိုးရလား (၂) – မဟာပညာ (mahar.asia)

အိပ်စောင့်အစိုးရလား၊ အိတ်စောင့်အစိုးရလား … အိမ်စောင့်အစိုးရလား (၁) – မဟာပညာ (mahar.asia)

Loading

Exit mobile version