အဝိဟိံသာနိုင်ငံရေး (၆)

အများအကျိုးစီးပွားကို လုပ်သူသည် ငတ်မွတ်ခြင်းနှင့် ရင်ဆိုင်ကြရစမြဲ ဖြစ်၏။ ထိုသို့ ရင်ဆိုင်ရသောအချိန်၌ မိမိကိုယ်တိုင် စိတ်ဓာတ်မကျရန် လို၏။ နောက်မဆုတ်ရန် လို၏။ အားမလျှော့ရန် လို၏။ စိတ်ဓာတ်ကျ၊ ဆုတ်ခွာအားလျှော့မိလျှင် ကျဆုံးမှုဖြစ်မည်။ ဆက်၍သာ ကြိုးစားရမည်။

သုံးသပ်ဆင်ခြင်

အရှင်တို့ဟာ လွတ်လပ်မှုကို အားကိုးဖို့ အမှန်တရားကို ကျင့်ကြံစောင့်ထိန်းရမယ့် သူတွေပါ။ မိမိရဲ့တိုင်းပြည်ကို မိသားစုကြီးတစ်ခုလို ချစ်ရမယ်။ ပြည်သူလူထုကို လုပ်ကျွေး ပြုရမယ်။ အရှင်တို့တိုင်းပြည်ကို လွတ်လပ်ရေးရယူခဲ့စဉ်က ကိုယ်ထူးကိုယ်ချွန်ခဲ့ရတဲ့သူတွေ ပါ။ ဘယ်သူ့ကိုမှ အမှီမပြုပါ။ ကိုယ့်အားကိုယ်ကိုးခဲ့တဲ့ဘဝကို မမေ့သင့်ပါ။ အရှင်တို့ လက်ရှိဘဝကို သုံးသပ်ပါ။ အားရမှု၊ ရွှင်လန်းမှု၊ စိတ်ပျက်မှု၊ ဝမ်းသာဝမ်းမြောက်နဲ့ ဒုက္ခ ဆင်းရဲမှုတွေဖြစ်ရတာဟာ ဘယ်သူမဆို ခံစားရတာချည်းပါ။ဒီသဘောတရားဟာ ပြုခဲ့တဲ့ အကြောင်းကြောင့်ရတဲ့ အကျိုးတရားပါ။ အရှင်တို့ဟာ လူ့ဘဝကိုအခြေခံတဲ့ မှန်တဲ့အသိဉာဏ် ရှိပါတယ်။ အတွေးမှန်လည်း ရှိပါတယ်။ နက်ရှိုင်းတဲ့အသိပညာနဲ့ မိမိရဲ့တိုင်းပြည်ကို အလုပ် အကျွေးပြုဖို့ မိဘ၊ ဘိုးဘွားတွေက အဆုံးအမပေးခဲ့တယ်။ ချီးကျူးမှု၊ အားပေးမှုတွေ ပေးခဲ့တယ်။

အရှင်တို့ နေ့စဉ် မြင်တွေ့ခံစားနေရတဲ့ ဘဝဖြစ်စဉ်အခြေအနေဟာ ကြမ်းတမ်းတဲ့ ပုံတွေ အများကြီး တွေ့ရတယ်။ မုန်းတီးမှု၊ ပဋိပက္ခ၊ လူမျိုးအချင်းချင်း၊ လူမျိုးကြီးက လူမျိုးငယ်အပေါ် (လူများစုနဲ့ လူနည်းစုအချင်းချင်း) အနိုင်ကျင့်ခြင်း၊ နှိပ်စက်ခြင်း၊ ဖိနှိပ်ခြင်း၊ လုပ်ကြတာတွေဟာ နိုင်ငံရေးအရ အုပ်ချုပ်မှုစည်းမျဉ်းဥပဒေကြောင့်ပါလို့ မမြင်သင့်ပါ။

နေ့စဉ် စီးပွားရေး၊ လူမှုရေးနဲ့ ရောင်းဝယ်ရေးစနစ်တွေကိုလည်း သုံးသပ်ဆင်ခြင်သင့်ပါတယ်။ အရှင်တို့ကိုယ် အရှင်တို့ မသုံးသပ်နိုင်ရင် မျိုသိပ်ခံစားမှုတွေ မထားသင့်ပါ။ မျိုသိပ်ထားမှုတွေ ဟာ ခါးသီးတဲ့ ပေါက်ကွဲမှုတွေ ဖြစ်တတ်တယ်။ လူတွေရဲ့ ဖြစ်စဉ်အကြောင်းကို လေ့လာပါ။များသောအားဖြင့် မျိုသိပ်ထားမှုကြောင့် လှုပ်ရှားမှုတွေ တိုးလာတယ်။ ထိပါးမှုတွေ များလာတယ်။

မေတ္တာကျင့်ဝတ်တရားများ

လူမှုဘဝနိုင်ငံရေးဟာ အစဉ်အမြဲ လည်ပတ်နေပါတယ်။ ရပ်တန့်သွားခြင်း မရှိပါ။ ၂ရပ်တန့်သွားခြင်းမရှိတဲ့နိုင်ငံရေးကို အသိပညာနဲ့ လေ့လာရမယ်။ ဆည်းပူးရမယ်။ လူ့အဖွဲ့ အစည်းများ အသိပညာ ရှိရမယ်။ လိမ္မာရမယ်။ ကျွမ်းကျင်ရမယ်။ ဘယ်အရာမဆို တစ်ခုနဲ့ တစ်ခု အချင်းချင်း ဆက်စပ်မှုရှိနေတယ် ဆိုတာကို လက်ခံရမယ်။

အရှင်တို့ဟာ ဂေဟအဆက်အစပ် လုပ်ဆောင်မှုတွေ ရှိနေရမယ်။ တစ်ဦး တစ် ယောက်တည်း ရပ်တည်ရန်အတွက် အများနဲ့ ဆက်စပ်ရမယ်။ အရှင်တို့ရဲ့ စိတ်ထားကိုလည်း-

• စွမ်းနိုင်အောင်
•  ဖြောင့်မတ်အောင်
•  အလွန်ဖြောင့်မတ်အောင်
• ဆိုဆုံးမလွယ်ကူအောင်
• နူးညံ့ပျော့ပျောင်းအောင်
• မာန်ထောင်လွှားခြင်း မရှိအောင်
• ရောင့်ရဲလွယ်ကူအောင်
• ပြုစုမွေးမြူလွယ်ကူအောင်   (လွယ်ကူသူဖြစ်အောင်)
• ကိစ္စနည်းပါးအောင်
• ပေါ့ပါးဖျတ်လတ်ဖြစ်အောင် 
• ငြိမ်ငြိမ်သက်သက်ရှိအောင်
• ဆင်ခြင်ဉာဏ်များ ရင့်ကျက်အောင်
• မကြမ်းတမ်း၊ မရိုင်းပျသူဖြစ်အောင်
• မကပ်ငြိ၊ မတွယ်တာသူဖြစ်အောင်
• ပညာရှိများ ပြစ်တင်ကဲ့ရဲ့ဖွယ်ဖြစ်စေမယ့် … အသေးအဖွဲ မကောင်းမှုတစ်ခုခုသော်မှ မပြုအောင် (အဘိဓမ္မာကျမ်းများမှ ညွှန်ကြားထားတဲ့) အခြေခံမေတ္တာကျင့်ဝတ်တရားများ လေ့ကျင့်ရမယ်။

ပဋိပက္ခစုံတဲ့တိုင်းပြည်

အရှင်တို့ရဲ့တိုင်းပြည်ရေးဟာ ပဋိပက္ခဖြစ်ပွားမှု အသက်ရင့်နေပါပြီ။ သက်ရင့်တဲ့ ပဋိပက္ခဟာ ကြမ်းတမ်းတဲ့ ပြဿနာတွေသာ မွေးထုတ်တယ်။ လူမျိုးရေးပဋိပက္ခ၊ နှိပ်စက် ၅ ရန်ပြုမှု ပဋိပက္ခ၊ အုပ်ချုပ်ရေးပဋိပက္ခ စတဲ့ ပဋိပက္ခစုံတဲ့ တိုင်းပြည်တစ်ပြည် ဖြစ်လာခဲ့ရ တာဟာ ဖန်တီးသူတွေရဲ့ စိတ်ကူးနောက်ကို လိုက်ပါဖြစ်ရတဲ့ နိုင်ငံရေးကြောင့်ပါ။ “ငါ လုပ်ရင်ဖြစ်တယ်” ဆိုတဲ့ စိတ်ကူးစိတ်သန်းတွေကြောင့် (ထင်တိုင်းလုပ်တဲ့ အပြုအမူကြောင့်) မြန်မာ့လူမှုဘဝနိုင်ငံရေးဟာ မတည်ငြိမ်ဘဲ ဖြစ်ခဲ့ရတယ်။ ဒီလိုဖြစ်အောင် ဖန်တီးလိုစိတ် မရှိ (မပါ)ပေမယ့် ဖြစ်သွားခဲ့တဲ့ အဆိုးတရားတွေကြောင့် သမိုင်းမှာ ပြင်ဆင်လို့ မရတာတွေ ကျန်ရစ်ခဲ့တယ်။

ထာဝရအေးငြိမ်းရေးအတွက်

အရှင်တို့ဟာ အနာဂတ်ကို မျှော်လင့်မထားကြတဲ့သူတွေ မဟုတ်ပါ။ မျှော်လင့်ချက် ဆိုတာ လွယ်ကူစွာနဲ့ မစွန့်လွှတ်နိုင်ပါ။ မျှော်လင့်ချက်နဲ့ အားနည်းချက် တွေ့ရတာမျိုးဟာ ဘဝမှာ အရှုံးဆုံးပါပဲ။ အရှင်တို့ဘဝဟာ ခေတ္တမဟုတ်ပေမယ့် ထာဝရအေးငြိမ်းရေးအတွက် ကိုတော့ ရည်ရွယ်ချက်ထားပြီး မျှော်လင့်နေကြတယ်။ အားလုံးက လူသားတွေပါ။ ပျော်ပျော် ရွှင်ရွှင် ချမ်းချမ်းသာသာနဲ့ နေထိုင်လိုကြပါတယ်။ မျှော်လင့်သလို မဖြစ်လာတဲ့ကိစ္စများ မဖြစ်လိုကြပါ။ လူ့ရဲ့သဘောမှာ အပျက်အစီးမရှိတဲ့ ဝန်းကျင်ပဲ ဖြစ်ချင်ကြတယ်။ မြင်ချင်ကြ တယ်။ ငြင်းပယ်မှု၊ ထုတ်ပယ်မှုများကို မလိုချင်ကြပါ။

အုတ်မြစ်ကောင်း

ဘယ်မူ၊ ဘယ်ဝါဒ၊ ဘယ်သူတွေမဆို အပြုအမူ မကောင်းမှု ပါတတ်တယ်ဆိုတာ ကို နားလည်ထားရမယ်။ အဲဒီသဘောတရားဟာ မေ့ပစ်လို့ မရတဲ့ သတိပေးသဘောတရား ပဲ။ နိုင်ငံရေးဟာ စုံလင်တဲ့၊ အကြမ်း၊ အနုသဘောတရားတွေ ပါတယ်။ ရန်ငြိုးအာဃာတ ထားတဲ့ နိုင်ငံရေး၊ ပူးပေါင်းလုပ်ဆောင်တဲ့နိုင်ငံရေး၊ ဒဏ်ခတ်မှု အပြစ်ဖို့မှ မပါတဲ့နိုင်ငံရေး စတဲ့ နိုင်ငံရေးမှာ မြန်မာပြည်နိုင်ငံရေးဟာ အခက်ဆုံး အစမ်းသပ်ခံနိုင်ငံရေးမျိုးလို ဖြစ်နေ တယ်။ ရန်သူနောက်ကို လိုက်တဲ့သူဟာ တစ်နေ့နေ့မှာ ရန်သူစက်ကွင်းနဲ့ မလွတ်သလို စည်းစနစ် ယိုယွင်းပျက်စီးတဲ့နိုင်ငံရေးပုံစံ မဖြစ်အောင် မြန်မာ့နိုင်ငံရေးကို အုတ်မြစ်ကောင်း တည်ထားပေးနိုင်ရမယ်။

လေ့လာသုံးသပ်ဖို့လို

မြန်မာပြည်မှာ စေ့စပ်လို့ မရတဲ့ နိုင်ငံရေး မရှိပါ။ မကောင်းဆိုးဝါးလုပ်နေတဲ့ နိုင်ငံရေးလည်း မရှိပါ။ အဆိုးအပြစ်တွေကို ဝေဖန်သုံးသပ် ပိုင်းခြားတတ်တဲ့ နိုင်ငံရေး ဖြစ်အောင် မြန်မာနိုင်ငံရေးလောကကို ဖန်တီးပေးနိုင်ရမယ်။ ကောင်းတဲ့နိုင်ငံရေးကို- ဖန်တီး ပေးတဲ့ အချိန်မှာ လှည့်စားမှုများခံရတတ်တယ်။ လှည့်စားမှုများတဲ့ နိုင်ငံရေးဟာ ယုတ်မာ မှုတွေ ဖြစ်တတ်တယ်။ ယုတ်မာမှုမရှိတဲ့ နိုင်ငံရေးသာ တရားမှန်ဘက်ကို ရပ်တည်တယ်။ အထူးသဖြင့် ယုတ်မာမှုအချင်းချင်း ထောက်ပံ့ကူညီတဲ့နိုင်ငံရေး ဖြစ်လာရင် အဲဒီဖြစ်စဉ် အတိုင်း ရပ်တည်တဲ့နိုင်ငံရေးအားလုံးက တည်မြဲတယ် မရှိပါ။ တည်မြဲသန့်ရှင်းမှု မရှိတဲ့ နိုင်ငံရေးဟာ ယုတ်မာရေးပဲ အကျိုးပေးသွားကြတယ်။

ဒီနေရာမှာ နိုင်ငံရေးမြင်ကွင်းသဘောတရားတစ်မျိုး ဆွေးနွေးလိုပါတယ်။ မကောင်း ဆိုးဝါးကို ကျူးလွန်တဲ့နိုင်ငံရေးကို ဘယ်သူမှ မထောက်ခံပါ။ (အားမပေးပါ။) ဦးဆောင်သူက အာဏာ အပြည့်အဝ အားစိုက်ထည့်ရင် အားစိုက်တဲ့သူကို ရန်ငြိုး(အာဃာတ) မထားဖို့ လိုတယ်။ သူ့ရဲ့လုပ်ငန်းကိုလည်း ဝိရောဓိ (ဆန့်ကျင်ဘက်) မလုပ်ဖို့လိုတယ်။ နောက်ဆုံး ချစ်ခင်မှုတရားမပါတဲ့ အဲဒီနိုင်ငံရေးဟာ သူ့အလိုလို အားကုန်ပြီး ရုပ်သိမ်းသွားမယ် ဆိုတာ နားလည်စေချင်တယ်။ လုပ်နေရင်းနဲ့ ရုပ်သိမ်းရတဲ့ နိုင်ငံရေးဟာ ရည်ရွယ်ချက်မပါတဲ့ နိုင်ငံရေးပါ။ ခေါင်းဆောင်မှု မပါတဲ့ နိုင်ငံရေးပါပဲ။ အဲဒီလို နိုင်ငံရေးမျိုး မြန်မာပြည်မှာ ရှိခဲ့ဖူးပြီလား ဆိုတာ လေ့လာသုံးသပ်ဖို့ လိုပါတယ်။

ကံမြောက်တဲ့နိုင်ငံရေး

လူတွေဟာ နိုင်ငံရေးဘုံသားအဖြစ် နေကြတာကို ကိုယ်တိုင်မသိကြပါ။ အခက်ဆုံး စမ်းသပ်မှုပါတဲ့ နိုင်ငံရေးကိုလည်း နားမလည်ကြပါ။ ပြောင်းလဲလာတဲ့ နိုင်ငံရေးစည်းစနစ် ကိုလည်း အများအပြား နားမလည်နိုင်ကြသေးပါ။ ယိုယွင်းပျက်စီးသွားကြတဲ့ လူမှုကမ္ဘာကို နိုင်ငံရေးရဲ့ စနစ်အောက်ကိုတော့ တဖြည်းဖြည်း ရောက်သွားကြပြီ ဆိုတာကို သိနေကြပါပြီ။ အနှစ်အဖြစ် လိုက်နာကျင့်ကြံမှုရှိတဲ့ နိုင်ငံရေးကို မြန်မာပြည်မှာ ထွန်းကားအောင် လုပ်ပေး ရမယ်။ တည်ထောင်ပေးရမယ်။

အရှင်တို့ မြန်မာပြည်ဟာ အောက်ဘက်ကို စီးဆင်းတဲ့ရေနဲ့ တူတဲ့ နိုင်ငံရေး ရှိနေတယ်။ ထွက်ပေါက်ရတဲ့ရေမို့ အရှိန်ပြင်းပြင်းနဲ့ စီးဆင်းနေကြတယ်။ တကယ်တော့ အဲဒီဥပမာနဲ့တူတဲ့ နိုင်ငံရေးမျိုးလို မြန်မာပြည်မှာ မရှိအောင် ဝိုင်းဝန်းကူညီကြရမယ်။ နိုင်ငံရေးဆိုတာ အရည်အသွေးအဆုံးအစ မမြင်နိုင်ပါ။ မတည်ငြိမ်တဲ့နိုင်ငံရေးကို လှည့်စားမှ ပရိယာယ်များတယ်။ လှည့်စားမှုပါတဲ့နိုင်ငံရေးအားလုံး ကံမြောက်တဲ့ နိုင်ငံရေးတွေချည်းပါပဲ။

လူထုတွေ ရွေးချယ်

ဦးဆောင်တဲ့ (နိုင်ငံရေးသမား) သူဟာ ကံကို မကျူးလွန်ပါဘူးလို့ ယုံလို့မရပါ။ ပြည့်စုံတဲ့ ခံယူမှုမရှိတဲ့သူဟာ ဓားမိုးအုပ်စိုးတဲ့ မင်းစိုးရာဇာတွေရဲ့ဘက်ကို အားပေးတတ် တယ်။ မတရားမှုတွေ၊ အနိုင်ကျင့်မှုတွေ၊ ဖိနှိပ်မှုတွေ လုပ်ရဲတယ်။ ကိုင်ရဲတယ်။ ရတဲ့ အခွင့်အရေးတွေကို မကောင်းမှုနဲ့ အသုံးချရဲတယ်။ ဒီအကြောင်းကို ရင်ဆိုင်နေကြရမယ့် ပြည်သူတွေများရှိရင် ဦးဆောင်တဲ့ ခေါင်းဆောင်ဟာ ပြောင်းလဲနိုင်တဲ့ ပြောင်းလဲချက်ကို အတိအကျ စွမ်းပကား ရှိရမယ်။ အမြင်သစ်တွေ၊ ကြိုးစားအားထုတ်မှုသစ်တွေ နားလည်ရှ မယ်။ ဖျက်ဆီးတဲ့သူတွေက သွယ်ဝိုက်တဲ့နည်းတွေနဲ့ လုပ်နေကြမှာပါပဲ။ သွယ်ဝိုက်မှုအမျိုးမျိုး ထိုးနှက်တဲ့ နိုင်ငံရေးကိစ္စမျိုးကို သိမ်းပိုက်မှု မပြုနိုင်အောင် ဖြစ်ရိုးဖြစ်စဉ်များ ရပ်စဲပစ်ဖို့ ပြည့်ပြည့်စုံစုံ ဖော်ပြနိုင်တဲ့ နိုင်ငံရေးစကားလုံးကို လူထုထဲရောက်အောင် ပေးပို့နိုင်ရမယ်။ အဲဒီခေါင်းဆောင်ကိုသာ လူထုတွေ ရွေးချယ်ကြရမယ်။

ပရမတ်လူသား

လူ့အဖွဲ့အစည်းသမိုင်းမှာ မိသားစုသမိုင်း၊ နိုင်ငံရေးသမိုင်း၊ နိုင်ငံတကာသမိုင်း စတဲ့ သမိုင်းတင်ပြီး အဆင့်ဆင့် ရှိခဲ့တယ်။ ဒီလို လူ့သမိုင်းအကြောင်းကို အဆင့်ဆင့် မှတ်တမ်းတင်လာနိုင်ခဲ့တာဟာ တိုင်းပြည်ကို ဦးဆောင်တဲ့သူက တော်လို့ပဲ ဖြစ်ပါတယ်။ ခေါင်းဆောင်သူတို့ရဲ့ အရည်အသွေး (အရည်အချင်း)ဟာ ပြည့်စုံခြင်းမရှိနိုင်ဟု ဆိုပေမယ့် စွမ်းအားပြည့်ဝမှုတော့ ရှိကြတယ်။ ခေါင်းဆောင်သူဟာ အရာရာတိုင်းကို စွန့်ရဲသူများ ဖြစ်တာကြောင့် ပရမတ်လူသားတွေများ ဖြစ်ကြတယ်။)လူတကာတွေအတွက် အသက်ကို သံသရာအဆက်ဆက် ဝတ်မပျက်တမ်း ပေးနိုင်သူရဲ့ဘဝကို ချစ်ခြင်း၊ မုန်းခြင်းနဲ့ ပြည်သူများ အတွက် ဇီဝိတပရိစ္စာဂ (အသက်ကို စွန့်ခြင်း) ပြုတယ်။ အဲဒီအလုပ်ဟာ မြင့်မြတ်သူတို့က ရွေးယူတဲ့အလုပ် ဖြစ်တယ်။ မြင့်မြတ်သူကသာ ပေးဆက်နိုင်ကြတယ်။ 

လူသားတွေရဲ့ ဇာတိအိမ်

မိသားတစ်စု အဆင့်ဆင့် တိုးတက်အောင် တည်ဆောက်နိုင်ဖို့ဟာ မေတ္တာတရားပဲ ရှိပါတယ်။ မေတ္တာတရားဟာ လူ့အရည်အချင်းဂုဏ်ကို မွေးထုတ်တယ်။ လူ့ဘဝတန်ဖိုးကို နားလည်နိုင်တဲ့ အသိစိတ်ဓာတ်ဟာ မေတ္တာတရားပါပဲ။ လူမှုဘဝလောကကို လေ့လာပါ။ ပျော်ရွှင်ချမ်းသာမှုများ ရလာကြပြီဆိုရင် အသိစိတ်ဓာတ်ထားနိုင်တဲ့ အသိပညာများ ရလာပြီလို့ သိနိုင်တယ်။ ပျော်ရွှင်မှုအစစ်အမှန်မျိုး ဖြစ်လာပြီဆိုရင် အေးချမ်းမှု၊ ချမ်းသာမှုများ တစ်ကမ္ဘာ လုံး လွှမ်းခြုံသွားမှာပါပဲ။ လောကမှာ ဘယ်သူမဆို ချစ်ခင်ကြင်နာမှုတရားကို လိုချင်ကြတာ

ချည်းပါပဲ။ လူတွေဟာ တူညီတည်ရှိတဲ့ မေတ္တာတရားရှိဖို့ အမျှဝေငှမှု ရှိကြရမယ်။ ဘဝချင်း တူညီနေခြင်း ဖြစ်လာအောင် ကြိုးစားရမယ်။ တူညီခြင်းဘဝကြောင့် နိုင်ငံရေးပထဝီ ဂြိုဟ်ငယ်တစ်ခု ဖြစ်လာမယ်။ တခြားသီးခြားဂြိုဟ်ငယ်က မဟုတ်တဲ့ ဒီဂြိုဟ် (ဂေဟသိတ) လေးရဲ့ တန်ခိုးဂုဏ်ကြောင့် လူသားတွေရဲ့ ဇာတိအိမ်ဟာ တစ်ခုတည်းနဲ့ လောကလူ့ရွာကို တည်ဆောက်နိုင်ကြတယ်။ “ကမ္ဘာတစ်ခု မိသားစုတစ်စု” ဆိုတာ ဒီသဘောတရားပါပဲ။

အရှင်တို့ဟာ ပွင့်လင်းနွေးထွေးတဲ့ နှလုံးသားကို ဘာကြောင့် မမွေးထားနိုင်ကြပါ သလဲ။ ဘာကြောင့် မုန်းစိတ်တွေ များများစားစား ထားနိုင်ကြသလဲ။ လူ့ဇာတိကို ဘာကြောင့် တစ်ခုတည်း မထားနိုင်ကြပါသလဲ။ တကယ်တော့ ယနေ့ကမ္ဘာမှာ ပွင့်လင်းနွေးထွေးနေတဲ့ နှလုံးသားတွေ ထားသင့်တဲ့အချိန်အခါ ရောက်ပြီ မဟုတ်လား။ လူနေမှုကမ္ဘာမှာ ကျင့်ဝတ် ဆိုင်ရာ၊ သန့်စင်မွန်မြတ်မှုဆိုင်ရာ၊ ဘာသာရေးဆိုင်ရာတာဝန်တော့ မထားသင့်တော့ပါ။ လူသားအားလုံးရဲ့ ရှင်သန်နေထိုင်မှုဆိုင်ရာတာဝန်ကို ဖြစ်လာသင့်ပြီလို့ ထင်ပါတယ်။ 

အလုပ်မဖြစ်တဲ့ ရက်တိုအကျိုးစီးပွားကို ရှောင်ရှားနိုင်ပါစေ။
မိသားတစ်စု အဆင့်ဆင့် တိုးတက်အောင် တည်ဆောက်နိုင်ဖို့ဟာ မေတ္တာတရားပဲ ရှိပါတယ်။ 
မေတ္တာတရားဟာ လူ့အရည်အချင်းဂုဏ်ကို မွေးထုတ်တယ်။ 
လူ့ဘဝတန်ဖိုးကို နားလည်နိုင်တဲ့ အသိစိတ်ဓာတ်ဟာ မေတ္တာတရားပါပဲ။

ကိုးကား။ တောမှီရဟန်း၏ “အဝိဟိံသာနိုင်ငံရေး (၂၀၁၆)၊ စာမျက်နှာ ၁၀၅-၁၁၀၊ အဝိဟိံသာနိုင်ငံရေး (၆)” မှကောက်နုတ်ရေးသားဖော်ပြခြင်းဖြစ်သည်။