။ မေ တ္တာ ခ ရီး ကြ မ်း ။
~~~~~~~~~~~~~~~~~
။ မေတ္တာခရီးလို့ပြောရင်
ခရီးကြမ်းမယ်လို့
ဘယ်သူကထင်နေကြမလဲ
သည်နေ့အဖို့
ဖိုးသပြေရဲ့ဘဝက
မေတ္တာခရီးကြမ်းလို့ပဲ
ဆိုပါရစေ။
။ သပြေပင်ရွာမှာ
မွေးဖွားခဲ့လို့
ကျွန်တော်ရဲ့နာမည်ကို
ဖိုးသပြေလို့
မခေါ်ကြပေမယ့်
ကိုယ့်ကိုယ်ကိုပဲ
ဖိုးသဖြေလို့ပဲ
မိတ်ဆက်ပြီးခေါ်ပါရစေ။
။ ကျွန်တော်ဘဝမှာ
တစ်ယောက်တည်းနဲ့
အထီးကျန်
အကျဉ်းတန်
အကျည်းတန်
နေရမယ်လို့
မထင်ခဲ့မိပါဘူးရယ်။
။ ကျွန်တော့်ကို
မွေးဖွားပေးသောမေမေ
ကျွန်တော့်ကို
ပြုစုပျိုးထောင်ပေးသော
ဖေဖေတို့နှစ်ဦးစလုံးဟာ
ဆိုးသောကံအမွေတစ်ခုကြောင့်
မေမေဖေဖေနဲ့ကျွန်တော်
သက်ဆုံးတိုင်
အတူတူမနေကြရဘဲ
မဆုံဆည်းကြရတော့ဘဲ
အတိတ်ကာလက
အတိတ်ဘဝရဲ့ကံတရားအတိုင်း
ကပ်ဘေးကျရောက်တဲ့
ညတစ်ညမှာ
နာနာဘာဝ
ဝိနာဘာဝ
အညတ်ထဘာဝ
ရှင်ကွဲရ
သေကွဲရ
အမျိုးမျိုး
ကြေကွဲရရှာတဲ့
မေတ္တာခရီးလမ်းပေါ်က
မေတ္တာခရီးကြမ်းကို
ကျွန်တော်တစ်ယောက်တည်း
ရှေ့ဆက်နေရတော့မယ်လေ။
။ ကျွန်တော့်မှာ
အမေဆိုလည်းမရှိတော့
အဖေရှိလည်းနတ္ထိဖြစ်တော့
လောကအလယ်မှာ
မေမေဖေဖေဆိုတာ
ခေါ်ရမယ့်သူတွေ
မရှိတော့ပါဘူးလေ။
။ လူဆိုတာ
အမေရှိရတယ်
အဖေရှိရတယ်မဟုတ်လား
ကျွန်တော့်ရဲ့ဘဝမှာ
ဘယ်မှာလဲမေမေ
ဘယ်မှာလဲဖေဖေ။
။ မေတ္တာခရီးမှာ
ကြမ်းတမ်းမည်လား
အေးချမ်းမည်လား
ဆိုတာကို
ကျွန်တော့်ဖိုးသပြေတော့
ခရီးသည်တစ်ဦးဖြစ်နေပြီ။
( ဓတ်ပုံရှင်အား မေတ္တာအပြည့်အဝထားပါသည်။)
တောင်ကလေးဆရာတော်
(၁၇.၉.၂၀၂၄) ရက်နေ့။
