။ ကျဉ်းမြောင်းတဲ့
ဘဝကို
ဖြတ်သန်းခဲ့။
။ နာကြည်းရတဲ့
နှလုံးသားကို
ခိုကိုး, ကိုးကွယ်ခဲ့ရ။
။ အထင်အမြင်သေး
ခံခဲ့ရတဲ့ဘဝကို
ရုန်းကန်လှုပ်ရှားရ။
။ ဘဝရဲ့ကံအရာ
အားကျစရာရယ်လို့
မရှိခဲ့။
။ ခုတော့
လူတောသူတော
တိုးရတာလည်း
မဝံ့မရဲ။
။ ဒါတွေအားလုံး
ကျွန်တော်သိပါတယ်။
ကျွန်ုပ်နားလည်ပါတယ်။
။ ဒါပေမဲ့
ဘဝရဲ့
ပဋိစ်စသမုပ္ပါဒ်
အကြောင်းစပ်
အကျိုးမရပ်သေးတော့
အကြောင်းမပြတ်
အကျိုးမရပ်နိုင်သေးတော့
ကံကြမ္မာဝဋ်
အတုံ့အပြန်
အတုံ့အလှည့်တော့
အလှည့်ကျ
အလှည့်ပေး
ခံရဦးမှာပါပဲလေ
ဒါတွေကို
ကျွန်ုပ်သိပါတယ်။
။ ကျွန်ုပ်မသိသေးတာက
ကျွန်ပ်သည်
ဘယ်ကလာသလဲ?
ကျွန်ပ်သည်
ဘယ်ကို ပြန်မလဲ?
ကျွန်ပ်ကိုယ်ကို
ကျွန်ုပ်သိပြီလား
ဘယ်လိုဘယ်လို
သိနေသလဲ?
ကျွန်ုပ်ကိုကျွန်ုပ်
မလိမ်ပါ
ကျွန်ုပ်သည်သာ
အခရာပါပဲ။
ကိုရင်ဖိုးနီ ( အညာမြေ )
(၁၉.၁၁.၂၀၂၂)
