Categories
တောင်ကလေးဆရာတော် (တောမှီရဟန်း) ရေးသားသော စာအုပ်များ တောမှီရဟန်း နိုင်ငံရေး အဝိဟိံသာနိုင်ငံရေး

အဝိဟိံသာနိုင်ငံရေး (၂၇)

ဝန်တိုခြင်း၊ စဉ်းလဲခြင်းသဘောကို အကြွင်းမရှိ ပယ်နုတ်ပါ။
ကိလေသာ အမြစ်ပြုတ်အောင် ပယ်နုတ်ပါ။ 
ကိလေသာအမြစ်ကို ထွေးအန်ပြီး ပညာရှိဖြစ်အောင် ကြိုးစားပါ။

မှန်သော ဆုံးဖြတ်ခြင်း

လောကမှာ သစ္စာရှိရမယ်။ တရားရှိရမယ်။ ညှဉ်းဆဲမှု မရှိဘဲ သီလကိုယ်ကျိုးကို စောင့်စည်းနိုင်ရမယ်။ မိမိကိုယ် ကာယိန္ဒြေကို ထိန်းထိန်းသိမ်းသိမ်း ရှိရမယ်။ အကျိုးမဲ့၊ အချည်းနှီးအလုပ်ကို အဝိဟိံသာနိုင်ငံရေးပုဂ္ဂိုလ်တွေ ဘယ်တော့မှ မလုပ်။ အကျင့်ကောင်း ရုံလေးနဲ့ သူတော်စင်ပါလို့ သတ်မှတ်လို့ မရ။ သီလအကျင့် ဟုတ်ပေမယ့် မစောင့်ထိန်း မကျင့်ကြံဘဲ နေရင် ယုံကြည်ရသူ မဖြစ်။ အမြဲပဲ ချွတ်ယွင်းတဲ့စကားကို မပြောမဆိုပါနဲ့။ လိုချင်မက်မောမှုဟာ ပြည့်စုံခြင်းအရာ မဟုတ်။ နိုင်ငံရေးလောကထဲသို့ ဝင်ရောက်လာတဲ့သူဟာ ဆုံးဖြတ်ရမည့်သဘော (ကိစ္စ= အကြောင်း) မကြာခဏ တွေ့ရတတ်မယ်။ ဆုံးဖြတ်ချက်နဲ့ ပတ်သက်ရင် နိုင်ထက်စီးနင်းတဲ့ ဆုံးဖြတ်ချက် မဖြစ်ရ။အလျင်စလို (မြန်မြန်ဆန်ဆန်) မဆုံးဖြတ်ရ။ တရားသည့်အတိုင်း ဆုံးဖြတ်ရမည်။ အဆုံးအဖြတ်ဆိုတာ မှန်သောအကြောင်းနဲ့ မမှန်သော အကြောင်းနှစ်ပါးသာ အရင်းခံ ဖြစ် တယ်။ နိုင်ငံရေးလောကသားတွေဟာ အများကို အများနဲ့ ဆုံးဖြတ်တတ်တဲ့အကျင့် ရတတ် တယ်။ အမှားကိုလည်း အမှန် ဆုံးဖြတ်မိတတ်တာတွေ ရှိတယ်။ တရားသော အဆုံးအဖြတ် ဆိုတာ ဆုံးဖြတ်ပေးသူက တရားမရှိရင် တရားဆုံးဖြတ်သူ မဖြစ်ပါ။ အမှန်တရားကို လက်ခံ ကျင့်သုံးသူဖြစ်မှသာ၊ သို့မဟုတ် တရားစောင့်စည်းသူ ဖြစ်မှသာ ချွတ်ယွင်းချက်မရှိ မှန်သော ဆုံးဖြတ်ခြင်း ဖြစ်မယ်။ယုံကြည်ရသူ မဖြစ်။ အမြဲပဲ ချွတ်ယွင်းတဲ့စကားကို မပြောမဆိုပါနဲ့။ လိုချင်မက်မောမှုဟာ ပြည့်စုံခြင်းအရာ မဟုတ်။နိုင်ငံရေးလောကထဲသို့ ဝင်ရောက်လာတဲ့သူဟာ ဆုံးဖြတ်ရမည့်သဘော (ကိစ္စ= အကြောင်း) မကြာခဏ တွေ့ရတတ်မယ်။ ဆုံးဖြတ်ချက်နဲ့ ပတ်သက်ရင် နိုင်ထက်စီးနင်းတဲ့ ဆုံးဖြတ်ချက် မဖြစ်ရ။

* ငြိမ်းချမ်းရေးဦးတည်ရာလမ်းကြောင်း

အမှန်တရားကို လက်ခံကျင့်သုံးတဲ့ အရှင်တို့ဟာ ဘေးဖြစ်တဲ့ အလုပ်ကို မလုပ်ပါ။ ရန်မလုပ်ပါ။ ကြောက်ရွံ့မှု ကင်းစေတဲ့သူပါ။ အပြစ်ဖြစ်တရားကိုလည်း အမြဲ ငြိမ်းအောင် နေမယ်။ မကောင်းမှုကို ဘယ်တော့မှ မလုပ်ပါ။ တရားနှင့် မညီညွတ်သော အကျင့်ကို မကျင့်ပါ။ မဆောက်တည်ပါ။ မကောင်းမှုကို ပယ်နုတ်သောသူ ဖြစ်အောင်နေမယ်။ လောက ကို ဉာဏ်နဲ့ကြည့်၍ ဆင်ခြင်ပြီး နေမယ်။ မိမိအပေါ် မတော်မတရားမှု ပြုလာရင် ဆိတ်ဆိတ် မနေပါ။ ကြမ်းတမ်းမှုဖြင့် မတုံ့ပြန်ပါ။ အမြတ်တရားကို ကျင့်သူ ဖြစ်အောင် နေမယ်။ ညှဉ်းဆဲခြင်းကို ဘယ်တော့မှ မလုပ် (မပြု)။ အရှင်တို့ရဲ့ ရည်မှန်းချက် အဆုံးအစွန်ဟာ အကျင့်ကောင်းရုံ မဟုတ်ပါ။ အကြားအမြင်များရုံ မဟုတ်ပါ။ တည်ကြည်ရုံ မဟုတ်ပါ။ ငြိမ်းချမ်းရေးရရုံ မဟုတ်ပါ။ အရှင်တို့ရဲ့ဘဝ ရည်မှန်းချက်လမ်းဟာ ဆင်းရဲအဆုံး ဖြစ်ပါ တယ်။ လူတိုင်း စင်ကြယ်ရန်အတွက် မိမိရဲ့ ကိုယ်ပိုင်ဉာဏ်စဉ်နဲ့ အကျိုးအားလုံးကို ဆောင် ရွက်နေခြင်းပဲ ဖြစ်ရမယ်။ ဒီလမ်းမှတစ်ပါး အခြားရွေးစရာမရှိ။ မမှန်တဲ့လမ်းကို မသွားပါ။ အကြမ်းဖက်မှု မမြင်နိုင်တဲ့လမ်းကိုပဲ သွားမယ်။ ဆူးငြောင့်ကင်းတဲ့လမ်းဟာ အဝိဟိံသာ လမ်းပါ။ လမ်းမှန်ပါ။ လူမှုဘဝနိုင်ငံရေးလမ်းပါ။ ကိုယ်တိုင် ကြိုးစားတဲ့သူဟာ မမှန်သော လမ်းကို ဘယ်တော့မှ မရောက်(မမြင်)ပါ။ မိမိစိတ်ရဲ့ အညစ်အကြေးကို အမြဲတမ်း ရှို့မြှိုက်တဲ့ သူဟာ အနှောင်အဖွဲ့ မရှိ။ လွတ်ငြိမ်းမှုနဲ့ ချမ်းသာတယ်။ ငြိမ်းချမ်းရေး (အကြမ်းမဖက်ရေး) ဦးတည်ရာလမ်းကြောင်းဟာ လုပ်ဆောင်တဲ့ အညစ်အကြေး ကင်းစင်ခြင်းပါပဲ။

မပြည့်မစုံ နေရခြင်းကို ဆင်းရဲခြင်းလို့ မမြင်

အရှင်တို့ဟာ ဉာဏ်ခွန်အားနဲ့ ပြည့်စုံတဲ့သူတွေပါ။ ပျင်းရိထိုင်းမှိုင်းတဲ့သူ မဟုတ်။ ထကြွလုံ့လကြီးတဲ့သူတွေပါ။ ကိုယ်၊ နှုတ်၊ စိတ်သုံးပါးလုံးကို မကောင်းမှုမလုပ်။ စိတ်ကောင်း အာရုံကို အားထုတ်ပွားများမယ်။ ဆုတ်ယုတ်ခြင်းအလုပ် မလုပ်။ တိုးပွားခြင်း၊ အေးချမ်းခြင်း၊ ငြိမ်းချမ်းခြင်းသာ လုပ်မယ်။ မိမိကိုယ်မိမိ အကောင်းဘက်ကို သိမ်းသွင်းမယ်။ ကောင်းမှုကို ပွားမယ်။ မကောင်းမှုကို ခုတ်ဖြတ်မယ်။ အညစ်အကြေး ကပ်ငြိတဲ့စိတ်နဲ့ မနေ။ ထူးထူး ထွေထွေ မကြံစည်ဘဲ နေမယ်။ ယစ်မူးမေ့လျော့ခြင်းကို မလုပ်။ တွယ်တာကပ်ငြိတဲ့စိတ်နဲ့ မနေ။ အကြောင်းထူးကို သိအောင်နေမယ်။ စောင့်စည်းလျက်နေမယ်ဆိုတဲ့ အဝိဟိံသာနိုင်ငံရေး စိတ်ဓာတ်နဲ့ နိုင်ငံရေးကို ဦးတည်ချက်လုပ်ရင် မြန်မာပြည်ကြီးဟာ ကြီးကျယ်မြင့်မြတ် ပြန့်ပြောကြွယ်ဝချမ်းသာတဲ့ တိုင်းပြည်ကြီး ဖြစ်လာမှာပဲ။ အရှင်တို့ရဲ့ တိုင်းပြည်ဟာ သူတစ်ပါး ဆင်းရဲခြင်း မဖြစ်စေရပါ။ ရန်အဖြစ်နဲ့ မဆက်ဆံပါ။ မာနမထောင်လွှားပါ။ မေ့မေ့လျော့လျော့ နဲ့ မနေပါ။ ငြိမ်းချမ်းရေးကို စွန့်ပစ်မထားပါ။ အကြမ်းမဖက်သော တိုင်းပြည်ပါ။ လူမျိုးပါ။ အကြမ်းဖက်တဲ့လူမျိုးဟာ မြန်မာပြည်သူ မဟုတ်ပါ။ လူမှုရပ်ဝန်းအပေါ် နယ်စည်းမဲ့ခြား လူသား မဟုတ်ပါ။ တိုင်းပြည်နိုင်ငံ သိက္ခာရှိတဲ့လူမျိုးပါ။ အသက်ကို ကွပ်မျက်၍ ဆင်းရဲ အောင် ပြုသော လူမျိုး မဟုတ်ပါ။ အတားအဆီးကို ပယ်သတ်တဲ့ လူမျိုးပါ။ စိုးရိမ်မှု၊ ဆင်းရဲမှုကို ငြှိမ်းသတ်တဲ့ လူမျိုးပါ။ အခါခပ်သိမ်း (အမြဲတမ်း) နိုးကြားတဲ့ လူမျိုးပါ။ ကောင်းစွာ နိုးကြားတဲ့သူတွေပါ။ နေ့နေ့ညည ကိုယ်၊ စိတ် ပွားများနိုးကြားတဲ့သူတွေပါ။ စည်းစိမ်ဥစ္စာကို စွန့်လွှတ်သူ၊ စွန့်ကြဲသူများ ဖြစ်ကြပါတယ်။ သူတော်ကောင်းအကျင့်တရားနဲ့ မွေ့လျော်တဲ့သူတွေပါ။ မပြည့်မစုံ နေရခြင်းကို ဆင်းရဲခြင်းလို့ မမြင်ပါ။ သဘောထားခြင်း မတူညီတဲ့သူနဲ့လည်း ပေါင်းသင်းဆက်ဆံတဲ့သူတွေပါ။ မကောင်းသဖြင့် ကျင်လည်တဲ့သူ မဟုတ်။

သဒ္ဓါတရားပြည့်ဝသော ပြည်သူ

အရှင်တို့ဟာ အခြံအရံစည်းစိမ်ကို မက်မောသောသူ မဟုတ်။ အပူဇော်ခံသူ မဟုတ်။ မတရားမလုပ်။ ထင်ရှားအောင်လုပ်သူ မဟုတ်။ မပျင်းရိသောသူ၊ မိမိကိုယ်မိမိ ဆုံးမသောသူ။ အများကို ချမ်းသာမှု ပေးသောသူတွေပါ။ လုပ်ပါလျက်နဲ့ မလုပ်ပါဘူးလို့ ပြည်သူတွေကို မလိမ်သောသူပါ။ မဟုတ်မမှန်သူ မဟုတ်ပါ။ မကောင်းမှုကို အမြဲ စောင့်စည်းတဲ့သူပါ။ သဒ္ဓါတရားပြည့်ဝသော ပြည်သူအဖြစ် ခံယူကြတဲ့သူတွေပါ။ ကြောက်ရွံ့ထိတ်လန့်တဲ့သူတွေ မဟုတ်ပါ။ အပြစ်ဒဏ်ကို ရှောင်လွှဲမယ့်သူ မဟုတ်ပါ။ ငရဲရခြင်းအလုပ်၊ ငရဲခံခြင်းအလုပ်ကို မလုပ်ပါ။ မကောင်းသဖြင့် မကျင့်သုံးပါ။ လျော့ရဲပေါ့ဆမှုလည်း မနေပါ။ ညစ်နွမ်းတဲ့အကျင့်၊ ယုံမှားမှုတွေးတောစရာဖြစ်တဲ့ အကျင့်တွေနဲ့ မနေပါ။ အကျိုးမကြီးတဲ့အလုပ်တွေ မလုပ်ပါ။ မြဲမြံသော ကတိနဲ့ ရပ်တည်မယ်။ နောင်အခါပူပန်ရမယ့် အလုပ်မျိုး မလုပ်ပါ။ အခွင့်အခါ ကောင်းကို မဖျက်ဆီးပါ။ ရှက်စရာမဟုတ်ရင် ဘယ်တော့မှ မရှက်ပါ။ ကြောက်ဖွယ် မဟုတ်ရင်လည်း မကြောက်ပါ။ အပြစ် မဟုတ်၊ ကြောက်စိတ် မဟုတ်ရင် ဘယ်တော့မှ မတုန်လှုပ်ပါ။ နောက်မဆုတ်တတ်ပါ။

အဝိဟိံသာနိုင်ငံရေးကို ဖျက်ဆီးတဲ့သူတွေ

အရှင်တို့ဟာ ကျရောက်လာတဲ့တာဝန်ကို မတုန်မလှုပ်ဘဲ ပြင်ဆင်ရန်မလို၊ တာဝန် ကျေမည့်သူတွေပါ။ ကျူးလွန်စော်ကားသောသူကို ယဉ်ယဉ်ကျေးကျေးပဲ ဆက်ဆံမယ့်သူပါ။ ယဉ်ကျေးခြင်းဟာ မြတ်ခြင်း ဖြစ်ပါတယ်။ ယဉ်ကျေးသောကြောင့် လိုရာပန်းတိုင် မရောက်ဘဲ မရှိပါ။ ယနေ့ကမ္ဘာမှာ ပြင်းထန်တဲ့သူတွေ “ခေတ်မရှိပါ”။ သူတို့တစ်တွေ အခွင့်အရေး အခွင့်အလမ်း ခဲယဉ်းသွားပါပြီ။ အာရုံလိုက်စားရာနောက်ကို ကျက်စားခဲ့ရပြီး စိတ်ကိုလည်း သင့်တင့်စွာ နှလုံးမသွင်းနိုင်တော့ပါ။ မေ့မေ့လျော့လျော့ နေကြရတဲ့သူတွေဖြစ်ရပြီး အကုသိုလ် စိတ်ကျွံနေသူဖြစ်ပြီး ကံသုံးပါး ထုတ်နုတ်နိုင်တဲ့သူ မဟုတ်။ အကယ်၍ ဒီထက် ပိုမိုက်မယ် ဆိုရင် ကျင်လည်ရသူ အဖြစ်ဆုံးမည် မဟုတ်။ ကျင်လည်ပြေးသွားရသူဖြစ်ပြီး မကောင်းမှ တိုးပွားသောသူအဖြစ်နဲ့ နာမည်ကျော်နေကြရပြီ။ ထိုသူတွေဟာ အဝိဟိံသာနိုင်ငံရေးကို ဖျက်ဆီးတဲ့သူတွေပဲ ဖြစ်တယ်။

အကြမ်းမဖက်ခြင်းဖြင့် လမ်းပြမယ်

အရှင်တို့ဟာ နှိပ်စက်ခြင်းကို သုတ်သင်မယ့်သူတွေပါ။ အခက်အခဲကို ရင်ဆိုင်နေ မယ့်သူတွေပါ။ ပြဿနာကို တရားနဲ့ဖြေရှင်းမယ့်သူတွေပါ။ အညံ့ခံခြင်း လူသား မဟုတ်ပါ။ ခက်ခဲကြမ်းတမ်းတဲ့ ဘဝကို ဖြတ်သန်းသွားမယ့်သူတွေပါ။ အလှဆုံးတရားနဲ့၊ အမြတ်ဆုံး တရားနဲ့ အစဉ်အမြဲ နှလုံးသွင်းကြမယ့်သူတွေပါ။ ပေးဆပ်မှုကို အလကားဖြင့် မပေးဆပ်ပါ။ အသက်ရှင်သတ္တဝါတွေကို သေကျေပျက်စီးအောင် မလုပ်ပါ။ အကြီးကျယ်ဆုံး၊ အခမ်းနားဆုံး အားထုတ်ခြင်းနဲ့ တိုင်းပြည်ကို တည်ထောင်မဲ့သူတွေပါ။ တက္ကသိုလ်ကို ထောင်ဖြစ်အောင် မလုပ်ပါ။ ကျောင်းကို အိမ်ဖြစ်အောင် မလုပ်ပါ။ ပြီးပြည့်စုံခြင်းဘဝရောက်အောင် ကြိုးစား မယ်။ စိုးမိုးနိုင်ခြင်းအကျင့်ကို မျှတအောင်နေမယ်။ တိုက်ဖျက်ခြင်းအားကို အကြမ်းမဖက် ခြင်းဖြင့် လမ်းပြမယ်။ ညကို နေ့အဖြစ် မသတ်မှတ်။ “အကြမ်းဖက်အပေါ်စီးစစ်ပွဲ” အဖြစ်အခွင့်ကောင်းယူတဲ့ ယှဉ်ပြိုင်မှုကို အားမပေးပါ။ အကြမ်းဖက်မှု နှိမ်နင်းရေး ခေါင်းစဉ်တပ်ပြီး အကြမ်းဖက် မီးအငွေ့အသက်ပေးတဲ့ ပါဝါငြင်းခုံမှု မူဝါဒကို မထောက်ခံပါ။ အင်အားကြီး နယ်ချဲ့တဲ့စနစ်ကိုလည်း ဝိုင်းပြီးမကူပါ။ ဒေသတစ်ခု(တိုင်းပြည်တစ်ပြည်) လွှမ်းမိုး ခြယ်လှယ် တဲ့မူဝါဒကိုလည်း လက်မခံပါ။ အသိဉာဏ်လွတ်ဗဟိုပြုတဲ့ မူဝါဒထားသူကိုလည်း ဂုဏ် မယူပါ။ မချီးမွမ်းပါ။ ကမ္ဘာကြီး ပြောင်းလဲပစ်မယ့် ရှေ့ပြေးအာရုံထားတဲ့ တိုးဝှေ့ပြိုင်ဆိုင်တဲ့သူ တွေကိုလည်း မဆက်ဆံပါ။ ကမ္ဘာကြီးကို အပိုင်းပိုင်း ကျိုးပဲ့စေမယ့် ပြုမူမှုထားတဲ့သူနဲ့လည်း လက်မတွဲပါ။ အင်အားကြီးသူတွေရဲ့ အကျိုးစီးပွားကိုလည်း မိတ်ဖွဲ့၊ ပေါင်းစည်း မလုပ်ပါ။

ရန်ငြိုးကြီးတဲ့ ရန်ပုံကမ္ဘာကြီး မဖြစ်အောင်

အရှင်တို့ဟာ အကျင့်သီလ ပျက်ပြားတဲ့သူနဲ့ မပေါင်းပါ။ ဆဲရေးတဲ့သူ၊ ညှဉ်းဆဲတဲ့ သူတွေနဲ့ မပေါင်းသင်းပါ။ မဆက်ဆံပါ။ အရှင်တို့ကို နိုင်ခဲ့တဲ့သူ စည်းစိမ်ပျက်အောင် လုပ်ခဲ့တဲ့သူ ဖြစ်ပါစေ ရန်ငြိုးမထားပါ။ ငြင်းခုံခိုက်ရန် မဖြစ်ပါ။ ပြေငြိမ်းနိုင်တဲ့အရာပါ။ ရန်ငြိုးမထားရင် ဘယ်ရန်မှ မရှိပါ။ အရှင်တို့တိုင်းပြည်ဟာ ရန်သူမဖွဲ့၊ မိတ်မပျက်ဘဲ ဆဲရေး၊ ညှဉ်းဆဲ၊ ရန်ငြိုးမထားတဲ့ ငြိမ်းအေးတဲ့ တိုင်းပြည်ပါ။ မတင့်တယ်တဲ့ အပြုအမူကို မိမိလည်းမပြု၊ သူတစ်ပါးကိုလည်း မပြုစေပါ။ သဒ္ဓါ၊ လုံ့လ အားကြီးသောသူ ဖြစ်အောင် ကြိုးစားပြီး နှိပ်စက်ဖိစီးတဲ့ နိုင်ငံရေးမူဝါဒကို အဖန်ဖန် ရှုပြီး နေမယ်။ စောင့်စည်းထိန်းချုပ်ပြီး နေမယ်။ မထိုက်တန်တဲ့နိုင်ငံရေးကို ဘယ်သူမှ မပြုရပါ။ ပြုခွင့်လည်း မပေးနိုင်ပါ။ ဆဲရေး၊ ညှဉ်းရေး၊ ရန်တုံ့၊ ရန်ဖွဲ့၊ ရန်ငြိုးကြီးတဲ့ ရန်ပုံကမ္ဘာကြီး မဖြစ်အောင် လူနေကမ္ဘာကို တည်ဆောက်ပေး မယ်။ အရှင်တို့ဟာ မှားယွင်းတဲ့ အာရုံရှိတဲ့သူတွေနဲ့၊ ကြံစည်တဲ့သူတွေနဲ့ မပေါင်းဖက်ပါ။ မကောင်းစိတ်ထားသူနဲ့ မပေါင်းပါ။ စိုးရိမ်ရသော၊ ပူပန်ရသော၊ ညစ်နွမ်းရသော မကောင်းမှ ကို (အလုပ်ကို) မလုပ်ပါ။ ဝမ်းမြောက်ရသော၊ နှစ်သက်ရသော အလုပ်ကိုသာ လုပ်မယ်။ ကိုယ်တိုင်မကျင့်ကြံဘဲ မေ့လျော့ပေါ့တန်နေတဲ့သူနဲ့ အကြောင်းမဆက်ပါ။ အရှင်တို့ဟာ အမြဲမပြတ် မတွန့်မဆုတ် လုံ့လအားထုတ်သူ ဖြစ်ရမယ်။ မမေ့သူ ဖြစ်အောင် နေမယ်။ စူးစမ်းဆင်ခြင်မယ်။ စောင့်ရှောက်ထိန်းသိမ်းမယ်။ နိုးကြားမယ်။ ဆုတ်ယုတ်ခြင်းကို ကာကွယ် မယ်။ စိတ်ကို ဖြောင့်အောင် ထားမယ်။ စိတ်ကိုဆုံးမမယ်။ ယဉ်ကျေးသောစိတ်နဲ့ နေမယ်။ ချမ်းသာဆင်းရဲ အလုပ်ကို မခွဲခြားဘဲ လုပ်မယ် (ဆောင်ရွက်မယ်)။

အမှန်သစ္စာတရားစောင့်ထိန်းတဲ့နိုင်ငံရေး

အရှင်တို့ မြန်မာပြည်သူတွေဟာ အမှန်တရားနဲ့ အကြမ်းမဖက်မှုတရား နှစ်ပါးကို ရိုသေစွာ စောင့်ထိန်းနိုင်ကြမယ်ဆိုရင် ဝမ်းသာပျော်ရွှင်မှုနဲ့ စိတ်ချမ်းသာမှုရကြမှာ သေချာပါ တယ်။ ဘယ်အရာမဆို မိမိစိတ်ဓာတ်ကို လွယ်လွယ်ကူကူမကျဖို့ အရေးကြီးတယ်။ အကြမ်း မဖက်တဲ့ နိုင်ငံရေးနည်းဟာ စိတ်ဓာတ်ခိုင်မြဲတည်ငြိမ်နေဖို့ အရေးကြီးပါတယ်။ မိမိခံစားရတဲ့ အရာရာတိုင်းကိုလည်း သည်းခံခြင်းစိတ်နဲ့ ဖြေသွားဖို့ မမေ့ရပါ။ လူတစ်ယောက်စိတ် နာကျင် (နာကြည်း)မှု များရင် မိမိစိတ်ကို ပိုပြီး စောင့်ရှောက်၊ ထိန်းသိမ်းရမယ်။ အားငယ်သွားအောင် မနေရ။ အလိုမတူရတဲ့ ခံစားရတဲ့ဝေဒနာ ဖြစ်တာကြောင့် ဒေါသပွားပြီး ခေတ္တခံစားရတဲ့ သဘောပါ။ ဒီသဘောတရားကို ကိုယ်တွေ့ နားလည်သွားပြီးတဲ့အခါ ပါဝင်တာဝန်ယူရမယ့် စိတ်ကျေနပ်မှုရှိတဲ့ အကြမ်းမဖက်တဲ့ နိုင်ငံရေးအလုပ်ကို ဆက်၍သာ လုပ်ပါ။ ဒီနိုင်ငံရေးဟာ အများချမ်းသာတဲ့ နိုင်ငံရေးပါ။ အများကို ပြုပြင်သွားတဲ့နိုင်ငံရေးပါ။ ယနေ့ ကမ္ဘာအရပ်ရပ်ကို သုံးသပ်ကြည့်ရင် သဘာဝအကြောင်းတရားကြောင့် အသက်သေကျေရတာ နည်းပါတယ်။ လူတွေအပြုအမူကြောင့် အသက်သေကျေရမှု များပါတယ်။ သတ္တဝါတွေဟာ လူတွေသနားမှ ချမ်းသာမှု ရကြသလိုပဲ၊ လူသားတွေကို သနားကြင်နာမှုထားတဲ့ အကြမ်းမဖက်တဲ့ အမှန် သစ္စာတရား စောင့်ထိန်းတဲ့ နိုင်ငံရေးကို လူတိုင်းကိုပေးမှ ချမ်းသာမှု ရကြမယ်။ ယနေ့ လူတွေ လက်ခံကျင့်သုံးကြတဲ့ နိုင်ငံရေးမူဝါဒတိုင်းဟာ လူ့စိတ်ကို ပြောင်းလဲ  စေတတ်တဲ့ မူးယစ်တဲ့ နိုင်ငံရေးမူဝါဒတွေ ပါဝင်နေတယ်။ အပြစ်ရှိခြင်း၊ မကောင်းကျိုးပေးခြင်း သင်္ကေတအမှတ်အသားပါတဲ့ နိုင်ငံရေးမူဝါဒတွေပဲ။ ဒီမူဝါဒလမ်းစဉ်ဟာ ရန်ကို အကာအကွယ်ပေးမယ့် မူဝါဒမဟုတ်။လူ့စိတ်ဓာတ်ကို မတရားမှုပြုဖို့ နှိုးထတဲ့ မူဝါဒတွေ ပါ။ လောဘ၊ ဒေါသ၊ မောဟတရား ကင်းကင်းထားပြီး ငြိမ်းငြိမ်းချမ်းချမ်း လုပ်လို့ရတဲ့ နိုင်ငံရေး ရှိပါတယ်။ အဲဒီနိုင်ငံရေးကို စိတ်ဝင်စားကြရင် အကြမ်းမဖက်တဲ့ အဝိဟိံသာ နိုင်ငံရေး လုပ်ရမယ်။ သစ္စာတရားကို ရိုသေခြင်းကြောင့် ထွန်းတောက်မယ့် လူမှုဘဝနိုင်ငံရေး စနစ်ကို လူ့စိတ်တိုင်း စိမ့်ဝင်နိုင်ကြပါစေ။

အကြမ်းမဖက်ခြင်းတရားကို ရိုသေစွာ စောင့်ထိန်းနိုင်ကြမယ် ဆိုရင်
ဝမ်းသာပျော်ရွှင်မှုနဲ့ စိတ်ချမ်းသာမှု ရကြမှာ သေချာပါတယ်။

ကိုးကား။ တောမှီရဟန်း၏ “အဝိဟိံသာနိုင်ငံရေး (၂၀၁၆)၊ စာမျက်နှာ ၂၂၇-၂၃၂၊ အဝိဟိံသာနိုင်ငံရေး (၂၇)” မှကောက်နုတ်ရေးသားဖော်ပြခြင်းဖြစ်သည်။

Loading

Categories
တောင်ကလေးဆရာတော် (တောမှီရဟန်း) ရေးသားသော စာအုပ်များ တောမှီရဟန်း နိုင်ငံရေး အဝိဟိံသာနိုင်ငံရေး

အဝိဟိံသာနိုင်ငံရေး (၂၆)

နိုင်ငံရေးလောကဟာ ကောက်ရင်ကောက်၊ ဖြောင့်ရင်ဖြောင့် အရှိတရား 
အတိုင်း ရှုမြင်ရမည်။ မမြင်စွမ်းနိုင်သည့် အယူအဆကို ခေတ္တပယ်ထား 
ရမည်။

နိုင်ငံရေးအလေ့အကျင့် အားနည်းလျှင်

လူဟာ လက်တွေ့ဘဝကို ယုံကြည်တယ်။ နောက်ပြန်ဆွယ်ရေးကို ပယ်သတ်ရမယ်။ တိုးတက်ရေးကို ဦးတည်ရမယ်။ တွေဝေစေခြင်း၊ တက်ကြွစေခြင်းကို သုံးတတ်ရမယ်။ ဘာဖြစ်လို့ လက်တွေ့ (ကိုယ်တွေ့)ကို ယုံကြည်ရပါသလဲ။ လက်တွေ့သဘောဟာ ယုံကြည် ရတဲ့သဘော ဖြစ်လို့ပါပဲ။ ယုံကြည်မှုအပြည့်အဝ ရတဲ့သဘောဟာ လက်တွေ့ဆန်လို့ပါပဲ။ ယနေ့ မြန်မာပြည်သူတွေဟာ နိုင်ငံရေးနည်းပညာတွေ အခုမှ ထိတွေ့ဖြစ်တာပါ။ ထိတွေ့ရုံ လေးနဲ့ နှစ်သက်မှုတွေ မရကြသေးပါ။ အလုံးစုံ မယုံကြည်တတ်သေးပါ။ နိုင်ငံရေးသဘော တရားဟာ တကယ်ယုံလို့ တကယ်လုပ်ပြန်တဲ့အခါ နောက်ပြန်ဆွဲမှုတွေ၊ ရှေ့တိုးမှုတွေအမျိုးမျိုး ပရိယာယ်များလေတော့ ငြိမ်းအေးတဲ့ လူ့အဖွဲ့အစည်းဖြစ်တဲ့ မြန်မာတွေ နိုင်ငံရေးလေ့လာမှ စိတ်ကုန်မြန်တာကို တွေ့ရတယ်။ ဒီလိုဖြစ်ရတာဟာ အလေ့အကျင့် (အကျင့်မပါ) မရှိသေး လို့ပါပဲ။ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ လေ့ကျင့်ပေးရမှာပါပဲ။ နိုင်ငံရေးအလေ့အကျင့် အားနည်းတဲ့လူမျိုး ဟာ သည်းခံခြင်း နည်းပါးတတ်တာကို တွေ့ရတယ်။

နယ်စည်းမဲ့လူမှုဘဝဖြစ်စဉ်

သည်းခံခြင်း အလေ့အကျင့်ဟာ လူမှုဘဝနိုင်ငံရေးပညာရပ်ကို သင်ယူမှ တန်ဖိုး ရှိကြောင်း သိနိုင်တယ်။ ဘာသာတရားအရ သည်းခံခြင်းဟာ မြတ်တယ်လို့ ဆိုထားပါတယ်။အမြတ်ဆုံး အကျင့်တရားဟာ သည်းခံခြင်းပါပဲ။ သည်းခံခြင်းတရားကို အစထားပြီး ကမ္ဘာမှာ ရှိကြတဲ့လူသားတွေရဲ့ ပြုမူဆောင်ရွက်ချက် ကျယ်ပြန့်မှုသဘောကို လေ့လာမှတ်ထားသင့် တယ်။ “ကမ္ဘာ့ပြန့်ပွားရေးဖြစ်စဉ်” သဘောတရားကို လေ့လာရင် လူထုနဲ့ဆိုင်တဲ့ ကျယ်ပြန်ပုံ၊ ဈေးကွက်၊ ဆက်သွယ်ရေး၊ လူမှုဘဝ၊ နိုင်ငံရေး၊ အုပ်ချုပ်မှု၊ ပတ်ဝန်းကျင်၊ ဆက်ဆံရေး စတဲ့ ပြန့်ပွားလာပုံတွေဟာ လူသားအားလုံးရဲ့ ဘဝဖြစ်စဉ် ဖြစ်လာတယ်။ ဒီပြန့်ပွားဖြစ်စဉ်” မဖြစ်ခင်က တိုင်းပြည်တစ်ပြည်နဲ့တစ်ပြည် အပြန်အလှန် ဆက်ဆံရေးဟာ နယ်နိမိတ် ခြားထား ပေးတယ်။ နက်ရှိုင်းတဲ့လူမှုဘဝ ဆက်ဆံရေးကို ထူထောင်ကြတယ်။ အံ့သြလောက်ပါတယ်။ ဒီနေ့ခေတ်ရောက်လာတဲ့အခါ တိုင်းပြည်တစ်ပြည်နဲ့တစ်ပြည်ဟာ နယ်ချင်းခြားထားတဲ့ နိမိတ် တွေကို အကြားအခတ်မထားတော့ဘဲ နယ်စည်းရိုးတွေ ဖွင့်ထားပြီး လူမှုဘဝဆက်ဆံရေးကို လွတ်လွတ်လပ်လပ် ထားလာကြတယ်။ နိုင်ငံရေးသဘောတရားကို လေ့လာတဲ့သူတွေက “နယ်စည်းမဲ့လူမှုဘဝဖြစ်စဉ်” ဆိုပြီး ပြောင်းလဲခေါ်ဆိုလာတာကို တွေ့ရတယ်။

မတွဲချင်ဘဲ တွဲရတဲ့ နိုင်ငံရေး

ဒီ‘နယ်စည်းမဲ့ လူမှုဘဝဖြစ်စဉ်ဟာ လူမှုရပ်ဝန်းနယ် စည်းခြားထားတဲ့ တိုင်းပြည် တွေအတွက် ယနေ့ အန္တရာယ်များလာတယ်။ အပြည်ပြည်ဆိုင်ရာ လူမှုရပ်ဝန်းက လူမှုဆက်ဆံ ရေးကို နယ်စည်းမဲ့အဖြစ် ချီတက်နေပြီ။ ဒေသမဖွံ့ဖြိုးသေးတဲ့ တိုင်းပြည်ငယ်တွေက အခုမှ “ဒီမိုကရေစီ၊ ဒီမိုကရေစီ” ကြွေးကြော်စ ဖြစ်နေသေးတယ်။ ဒီသဘောတရားနှစ်ခုဟာ ဝိရောဓိ ဖြစ်ပြီး ထိပ်တိုက်ရင်ဆိုင်မှု ဖြစ်နေတာကို တွေ့ရမယ်။ နယ်စည်းမခြားထားတဲ့ လူမှုကွန်ရက်ကြောင့် မြန်မာပြည်ဟာ ၁၉၈၈ ခုနှစ်မှစပြီး လူမှုရပ်ဝန်းပြဿနာဖြစ်လာတယ်။ ဒီလူမှုရပ်ဝန်းဟာ မိမိတိုင်းပြည်ရဲ့ စည်းနယ်နိမိတ်ဒေသနဲ့ ပြည်တွင်းဒေသတွေမှာလည်း လူမှုရပ်ဝန်းကြောင့် နေရင်းဒေသလူမျိုးစုတွေ လူမှုရပ်ဝန်း နယ်စည်းမဲ့ထဲရောက်သွားပြီး ထိန်းသိမ်းလာခဲ့တဲ့ လူ့ယဉ်ကျေးမှုတွေလည်း ပျောက်လာတယ်။ အတားအဆီး၊ နယ်စည်း `ထားတဲ့စနစ်ကိုလည်း လူထုတွေက နှစ်သက်ရွံမုန်းလာတယ်။ စိတ်ကုန်လာတယ်။ ဒီနယ်စည်း မခြား နယ်စည်းမဲ့လူမှုရပ်ဝန်းကြောင့် နိုင်ငံရေးရပ်ဝန်းက အမျိုးမျိုး ဝင်ရောက်တွဲလာပြီး မတွဲချင်ဘဲ တွဲရတဲ့ နိုင်ငံရေးရပ်ဝန်းတွေ ဖြစ်လာတာကို တွေ့ရတယ်။ ဒီလို ဖြစ်လာတာကို နိုင်ငံရေး သုံးသပ်တဲ့သူတွေက ဒါဟာ “ကမ္ဘာ့ပြန့်ပွားဖြစ်စဉ်”ပဲလို့ တင်စားခေါ်ဆိုလိုက်ကြ တယ်။ ဒီလို အရောရောအနှောနှောတဲ့ “ပြန့်ပွားဖြစ်စဉ်”ကို မလိုချင်ကြတဲ့ ပြည်သူတွေက ခေတ်နောက်ကျတယ် ဆိုပြီး ပြစ်တင်ရှုတ်ချကြတယ်။ အချိန်အခါ ဘောင်ပျက်ပြီး ချက်ချင်း ပေါ်လာတဲ့ ဒီလိုရပ်ဝန်းမျိုးကို လူနေကမ္ဘာကြီးဟာ စည်းကမ်းမဲ့ထားတဲ့ လူမှုကမ္ဘာကြီးများ ဖြစ်လာလေမလား တွေးမိတယ်။ စည်ကမ်းမဲ့(မရှိ) နယ်စည်းမဲ့တဲ့ တွေးခေါ်မှုဟာ တစ်ကမ္ဘာလုံး သက်ရာက်လာနေပါပြီ။ ဒီလို ခေတ်ပြိုင်တဲ့ လူမှုရပ်ဝန်းကို ခြယ်လှယ်တတ်သူ အုပ်စု သမားတွေရဲ့ အကြံအစည်တစ်ခုခု စိတ်ကူးယဉ်တဲ့ နိုင်ငံရေးစည်းမဲ့တစ်မျိုးပါပဲ။ ဒီတွေးခေါ်မှ ဟာ ယခုချိန်မှာ ဆိုးတဲ့ အကျိုးသက်ရောက်မှုတွေ တဖြည်းဖြည်း အဖြေထွက်လာတာကို တွေ့ရတယ်။

ကွက်ကျားရပ်ဝန်းဆိုးကျိုးများ

မြန်မာပြည် နိုင်ငံရေးနယ်ထဲကို ဒီပြန့်ပွားဖြစ်စဉ်” သဘောတရား ဝင်လာကတည်း ကိုက တိုင်းပြည်အုပ်ချုပ်ရေး၊ စီမံရေး၊ လူမှုရေးတွေ ထိပါးလာတာကို တွေ့ရတယ်။ ဒီနိုင်ငံရေး သဘောတရားဟာ အခြားသော သဘောတရားတွေနဲ့ ရောနှောပြီး ဝင်ပူးကပ်နေတာကြောင့် ဒီမိုကရေစီနိုင်ငံရေးနယ်ပယ်ထဲမှာလည်း ဝင်ရောက် နေရာယူသွားတာကို တွေ့ရတယ်။ ဒီသပ်လျှိုတဲ့ နိုင်ငံရေးသဘောတရားကို သိမ်းသွင်းဆွဲဆောင် အဓိကဇာတ်ဆောင်ကတော့ အကျိုးဆောင် လူမှုရပ်ဝန်းလုပ်တဲ့သူတွေပါပဲ (အစိုးရမဟုတ်တဲ့ အဖွဲ့အစည်း)။ ဒီသဘော တရားများ လူမှုရပ်ဝန်းမှာ ကြီးထွားလာမှုများလာရင် လူတွေဟာ ပင်ပန်းမှုတွေကို အားမထုတ် ကြတော့ဘဲ ရလွယ်၊ သုံးလွယ်၊ နေလွယ်တဲ့ “အလွယ်ရ ရပ်ဝန်းကမ္ဘာကြီး ဖြစ်လာမယ်။ နယ်စည်းမထားတဲ့စနစ်ကြောင့် တိုင်းပြည်ရဲ့ထိပ်ခေါင် အချုပ်အခြာအာဏာကိုလည်း ဥပဒေ မဲ့စွာ ပြုမူလာမယ်။ ပြည်သူတွေ လေးစားတန်ဖိုးထားရမယ့် နိုင်ငံရေးအခြေခံဥပဒေတွေကို လည်း လေးစားတန်ဖိုးထားစရာမလိုတဲ့ သဘောမျိုးနဲ့ မက်လုံးပြက်လုံးတွေ သိမ်းသွင်းလာတာ ကို တွေ့ရတယ်။ ဒီလိုတန်ဖိုးမဲ့တဲ့ လောကစည်းစိမ်ကို အမြတ်ဆုံးစည်းစိမ်အဖြစ်နဲ့ ပြည်သူတွေ အမှတ်မှားအောင်လုပ်ပြီး အကုသိုလ်အရင်းအမြစ် များပြားလာအောင် ကြဲချပျိုးချထားလို့ ဆက်စပ်တဲ့လူမှုရေး၊ နိုင်ငံရေးရပ်ဝန်းအားလုံး ဒုက္ခတွေ တစ်ဆက်တည်း ကျရောက်နိုင်တယ်။ စုပေါင်းဂေဟစနစ်နဲ့ အကျိုးမပေးခင် ကွက်ကျားရပ်ဝန်းဆိုးကျိုးများ အရင်ခံစားရမှာတော့ သေချာတယ်။ အရှင်က ဒီလိုမျိုး ဝေဖန်ပြစ်တင်လိုက်တာကို ကျေနပ်မှုမရှိရင် နိုင်ငံရေးရပ်ဝန်း၊ လူမှုရေးရပ်ဝန်းဟာ နောင် နှစ်နှစ်ဆယ် မကြာပါ။ “အလွယ်ရ ကမ္ဘာ့ဆင်းရဲခြင်းရပ်ဝန်း ဖြစ်မလာဘူး ဆိုရင် လောင်းကြေးထပ်စရာမလိုအောင် မှန်သွားလိမ့်မယ် ဆိုတာကို အရှင် ရေးသားတဲ့ ဤစာနဲ့ သက်သေပြနိုင်ပါလိမ့်မယ်။ ဒါကြောင့် နယ်စည်းမခြား နိုင်ငံရေးရပ်ဝန်းနဲ့ နယ်စည်းမခြားထား လူမှုရေးရပ်ဝန်းတွေဟာ ကမ္ဘာ့အုပ်ချုပ်မှုဘောင်အတွင်းထဲကို ဝင်အောင် အေဂျင်စီမှတစ်ဆင့် စုပေါင်းပြီး လိုက်လုပ်နေကြရပြီ မဟုတ်လား။

တိုင်းပြည်အတွက် အမျိုးသားရေးပြဿနာ

နယ်ခြားမဲ့မှု၊ စည်းကမ်းမဲ့မှု များပြားလာတဲ့အခါ အလုပ်နဲ့ဆိုင်တဲ့ ကိစ္စတွေအားလုံးဟာ ချက်ချင်းလက်ငင်း အဖြေရနိုင်တယ်။ လူထုဆက်သွယ်တဲ့ နည်းပညာတွေ တစ်ဆက် တည်း ကြီးထွားလာတာကြောင့် နယ်စည်းပိုင်းခြားထားတဲ့ တိုင်းပြည်တွေဟာ ဒီနည်းပညာ တိုးတက်မှုကြောင့်နဲ့ပဲ (ရုပ်ဝတ္ထုပိုင်းဆိုင်ရာ တိုးတက်မှုကြောင့်) လုပ်ငန်းတွေ ပြိုကျလာတယ်၊ (ပြိုလာတယ်)။ ဒီပုံဒီနည်းမဖြစ်အောင် လိုက်လျောမှုပုံစံနဲ့ ထိန်းကျောင်းပေးရတဲ့အခါ ကုန်ကျမှု တွေ၊ အခက်အခဲတွေ အများကြီး ဖြစ်လာတယ်။ ကော်ပိုရေးရှင်းတွေ၊ ကုမ္ပဏီတွေ၊ အဖွဲ့ အစည်းတွေလည်း ဒီလို နယ်စည်းမခြားတဲ့ “ကမ္ဘာ့ပြန့်ပွားရေးဖြစ်စဉ်” ပုံစံပါ လိုက်ပြီး လုပ်လာတဲ့အတွက် မြန်မာပြည်နယ်စပ်တွေမှာ လူမှုရေးရပ်ဝန်း တဖြည်းဖြည်း ဝင်ရောက်လာ တယ်။ တားရင်လည်း လူ့အခွင့်အရေး၊ မတားပြန်လည်း မိမိတို့ရဲ့တိုင်းပြည်အတွက် အမျိုးသား ရေးပြဿနာ အလွန်များပြားစွာ ဆုံးရှုံးကုန်မှာ ဖြစ်သည့်အတွက်ကြောင့် “ကမ္ဘာ့ပြန့်ပွားရေး ဖြစ်စဉ်”ရဲ့ ထူးခြားချက်ဟာ မြန်မာတွေ သတိထားရမယ်။ ဖြစ်ပျက်မယ့်အတူတူ ဖြစ်ချင်တာ ဖြစ်၊ ပျက်ချင်တာပျက်၊ မက်ကွက်၊ ထိန်းကွက်တွေ မထားတော့ဘဲ လွှတ်ထားလိုက်ရင်ပဲ ဖြေလျှော့မှုတစ်ခုတော့ ရသွားမယ်။ လူသားချင်း စာနာမှုသဘောအရ အညွန့်တုံး ပျက်စီးသွား ကြရတော့မယ့် လူမှုရပ်ဝန်းဖြစ်စဉ်ကို တွေးကြည့်လိုက်ရင် စိတ်မကောင်းစရာပါပဲ။

တက်ခေတ်၊ ဆုတ်ခေတ်အထဲမှာ မြန်မာ့နိုင်ငံရေးစနစ်

မြန်မာလူမျိုး၊ မြန်မာပြည်သူတွေဟာ မိမိရဲ့တိုင်းပြည် နယ်နိမိတ်စည်းကို ထိုးဖောက် ဝင်ရောက်လာတဲ့ လူမှုရပ်ဝန်းကို ဘယ်လိုသဘောမျိုး ထားကြမလဲ။ လူမှုဘဝစံနှုန်းကို လူ့အခွင့်အရေးနဲ့ သတ်မှတ်နေကြတဲ့ ဒီခေတ်ကြီးမှာ မိမိရဲ့ နိုင်ငံရေးဖြစ်စဉ်ကို စုစည်းအား ကောင်းတဲ့ နည်းစနစ်ဖြစ်အောင် ပုံဖော်မှုအဆင့်ဆင့် လုပ်ပြရမယ်။ ဆိုရှယ်လစ်၊ ဒီမိုကရေစီ၊ ကွန်မြူနစ် စတဲ့ နိုင်ငံရေးမူဝါဒတွေဟာ “ကမ္ဘာ့ပြန့်ပွားရေးဖြစ်စဉ်” နောက်ကွယ်က ရောက် သွားပါပြီ။ “နွားလှည်းစီး၍ ဧဝရက်တောင်ထိပ်သို့ တက်အံ့” ဆိုတဲ့ စိတ်ကူးယဉ် အများပြ နိုင်ငံရေးစနစ်ကို ချီးမွမ်းတဲ့ခေတ်လည်း မဟုတ်တော့ တက်ခေတ်၊ ဆုတ်ခေတ်အထဲမှာ မြန်မာ့နိုင်ငံရေးစနစ်ကို မျိုးဆက်အများအတွက် ဘယ်လိုပုံစံနဲ့ လုပ်ထားပေးမလဲ။ ဒါမှမဟုတ် နောင်လာနောက်အရေး သဘောမျိုးနဲ့ပဲ ထားမလား ဆိုတဲ့ တိုင်းပြည်အရေးကို ပူပူနွေးနွေး စဉ်းစားပြီး လုပ်ပေးရတော့မယ်။ “ကမ္ဘာ့ပြန့်ပွားရေးဖြစ်စဉ်”ဟာ နေရာအနှံ့အပြားက ပြန့်ပွား လာခဲ့တာကြောင့် ရောက်ရာအရပ်တိုင်းမှာ “ရုံး”ဖြစ်နေတယ်။ အိမ်ကရုံး၊ ရုံးကအိမ် ဖြစ်လာ တယ်။ ဒီလို လျင်မြန်တဲ့ နယ်စည်းမထား လူရပ်ဝန်းကြောင့် တိုင်းပြည်မှာ သတ်မှတ်ထားတဲ့ စည်းကမ်းဥပဒေတွေဟာ ဝေဝါးလာတယ်။ နိုင်ငံကျော်လွန်တဲ့ နယ်စည်းမထားတဲ့ လူမှုရပ်ဝန်း ခေတ်ကြီးဟာ လူမှုဘဝထဲကို ရောက်လာပြီး မိမိတို့ အမျိုးသားရေး ယဉ်ကျေးမှုလက္ခဏာတွေ မှိန်ပျပျ ဖြစ်သွားနိုင်တယ်။

အတုယူလွယ်သောအကျင့် ရှိတာကြောင့်

ယနေ့ လူတွေဟာ တွေးခေါ်ပုံ ပြောင်းလဲလာတယ်။ တိုင်းပြည်တစ်ပြည်နဲ့ တစ်ပြည် ကို နယ်ခြားကန့်သတ်ထားတာကို မမြင်တော့ဘဲ တစ်ဆက်တစ်စပ်တည်း လူမှုဘဝအဖြစ် မြင်တယ်။ နယ်အကွာအဝေးမဲ့ပြီး အချိန်ကာလကိုလည်း “ချက်ချင်း”သဘော ဖြစ်လာတယ်။ ကောင်းကင်နဲ့ မြေပြင် အပြန်အလှန် မှတ်တမ်းပြုနိုင်တယ်။ သိခွင့်၊ မြင်ခွင့် အတိုင်းအဆ ပမာဏ ကျယ်ပြန့်လာတာကြောင့် တစ်နိုင်ငံချင်း နယ်ခြားစည်းထားဖို့ ခက်ခဲလာတယ်။ အနာဂတ်ကာလမှာ ကောင်းကင်ကြည့်၍ ရုပ်ရှင်ကားတစ်ကား ပြသဖို့ ကြိုးစားကြပြီ။ ယခုလက်ရှိ ဖြစ်စဉ်အားလုံးကို ခြုံငုံသုံးသပ်ကြည့်ရင် မြန်မာပြည်လူမှုရပ်ဝန်း၊ နိုင်ငံရေး ဖြစ်စဉ်ရပ်ဝန်း၊ ပြောင်းလဲဖြစ်စဉ်ရပ်ဝန်းတွေ အားလုံးဟာ မှုန်ဝါးဝါးနဲ့ အလိုအလျောက် ပျောက်သွားမှာ စိုးရိမ်ရတယ်။ များသောအားဖြင့် မြန်မာတွေဟာ အတုယူလွယ်သော အကျင့် ရှိတာကြောင့် “ချက်ချင်း အချိန်ကိုသုံးပြီး နောက်လာမယ့် မျိုးဆက်များ ပို၍ခံစားရမယ့်အဖြစ် ကို ကြိုတင် ပြင်ဆင်ထားပေးရမယ်။

ဥပမာ-

(၁) ခေတ်ပြိုင်ကမ္ဘာကြီးသည် ပိုင်နက်နယ်မြေ၊ နယ်ခြား စည်းမထားလာသောအခါ မိမိတိုင်းပြည်ကို မည်သို့ ကာကွယ်ထိန်းသိမ်းစောင့်ရှောက်လိုပါသနည်း။
(၂) မိမိ အမျိုးသားရေး၊ ဘာသာရေး၊ ယဉ်ကျေးမှုကို မည်သို့ ကာကွယ်ထိန်းသိမ်း စောင့်ရှောက်မည်နည်း။
(၃) ပိုင်နက်နယ်မြေစည်း ကန့်သတ်ချက် ထားရှိပါလျက် ကမ္ဘာ့ရေးရာ အပြည်ပြည် ဆိုင်ရာမြေပုံပေါ်တွင် နယ်ခြားမဲ့ဒေသသစ်များ တိုးလာခဲ့လျှင် မိမိတို့ပိုင်နက်ကို နယ်ခြားမဲ့ ဒေသသစ်တွင် ပြောင်းရွှေ့ပါဝင်မည်လား။
(၄) မဖြစ်မနေ လုပ်ရမည်။ နားလည်လက်ခံရမည်။ ခေတ်နှင့်ညီသည် ဟူ၍ သတ်မှတ်ဖော်ပြပါက အင်အားကြီးနိုင်ငံတစ်ခုခုက စီမံမှုအတိုင်း လိုက်လုပ်ရမည်ဟု စေ့ဆော် ဟောပြောလျှင် မိမိတိုင်းပြည်ကို မဖြစ်မနေ “ကမ္ဘာ့ပြန့်ပွားရေးဖြစ်စဉ်” တိုင်းပြည်တွင် ပါဝင်ပတ်သက်မည်လား။
(၅) နယ်ခြားစည်းမဲ့ ကမ္ဘာကြောင့် တစ်ခုတည်းသော ဆိုင်ရာ တန်းတူမှု၊ ညီမျှမှု၊ စည်ပင်မှု၊ ငြိမ်းချမ်းမှုများ အမှန်တကယ် ရှိနေလျှင် “ကမ္ဘာ့ပြန့်ပွားရေးဖြစ်စဉ်”တွင်၊ ကွဲပြား ခြားနားနေသော လူ့ယဉ်ကျေးမှုကမ္ဘာတွင် မိမိတို့ မြန်မာလူမျိုးများ၊ နိုင်ငံရေး၊ လူမှုရေး၊ ယဉ်ကျေးမှု စသည်ဖြင့် မြန်မာပြည်အတွက် ပို၍တန်ဖိုးမြင့်လာမည်ဟု ယူဆပါသလား။ အပြည်ပြည်ဆိုင်ရာ လူမှုဘဝဟာ တက်၊ ကျအပေါ်မှာ သုံးသပ်ရတာ ဖြစ်တာကြောင့် –

(က) နေရာတိုင်းမှာ တူညီတဲ့အတိုင်းအတာသာ ရှိမယ်။ အပြည့်အဝတော့ တွေ့ကြုံ ခံစားရမှာ မဟုတ်ပါ။
(ခ) ယဉ်ကျေးမှု ရောမွှေပေါင်းစပ်မှုဟာ တစ်ဆက်တည်းနဲ့ လွယ်လွယ်လေးနဲ့ ပြောင်းလဲမယ့် ဖြစ်စဉ် မဟုတ်ပါ။
(ဂ) ကမ္ဘာ့အပြည်ပြည်ဆိုင်ရာ နိုင်ငံရေးဟာ ပိုင်နက်နယ်မြေ၊ နယ်နိမိတ် အဆုံး သတ်မှုကို အဆုံးသတ်နိုင်အောင် မလုပ်သေးပါ။
(ဃ) တစ်ခုတည်းသော မောင်းနှင်အားအဖြစ်နဲ့ နားလည်လက်ခံ၍ မရနိုင်ပါ။ (င) အလုံးစုံ ရနိုင်သော အခွင့်အလမ်းနည်းတစ်ပါး မဟုတ်ပါ။

အရှင်တို့ တိုင်းပြည်ဟာ “ကမ္ဘာ့ပြန့်ပွားရေးဖြစ်စဉ်ထဲမှာ ရောယှက်ခြင်း အပြောင်း အလဲ ဖြစ်စဉ်ထဲက လုံးဝ ပြောင်းလဲမည် မဟုတ်ပါလို့ပဲ ပြောပါရစေ။

လောကနှင့် မိတ်ဖွဲ့ခြင်း
တကယ်တော့ ငါဟာ
လောကဓံရဲ့ ပစ်မှတ်တွေကို
ထိတွေ့ခံစားနေရမယ့်
လူတစ်ယောက်ပါ ။
ဒါ မုန်းလို့၊ ချစ်လို့
ရှုံးလို့၊ ပြုံးလို့ မရဘူး။

အချိန်အခါ ဘောင်ပျက်ပြီး ချက်ချင်း ပေါ်လာတဲ့ ဒီလိုရပ်ဝန်းမျိုးကို လူနေကမ္ဘာကြီးဟာ စည်းကမ်းမဲ့ထားတဲ့ လူမှုကမ္ဘာကြီးများ ဖြစ်လာလေမလား တွေးမိတယ်။ စည်းကမ်းမဲ့ (မရှိ) နယ်စည်းမဲ့တဲ့ တွေးခေါ်မှုဟာ တစ်ကမ္ဘာလုံး သက်ရောက်လာနေပါပြီ။ ဒီလိုခေတ်ပြိုင်တဲ့ လူမှုရပ်ဝန်းကို ခြယ်လှယ်တတ်သူ အုပ်စုသမားတွေရဲ့ အကြံအစည်တစ်ခုခု စိတ်ကူးယဉ်တဲ့ နိုင်ငံရေးစည်းမဲ့တစ်မျိုးပါပဲ။

ကိုးကား။ တောမှီရဟန်း၏ “အဝိဟိံသာနိုင်ငံရေး (၂၀၁၆)၊ စာမျက်နှာ ၂၂၁-၂၂၆၊ အဝိဟိံသာနိုင်ငံရေး (၂၆)” မှကောက်နုတ်ရေးသားဖော်ပြခြင်းဖြစ်သည်။

Loading

Categories
စကားလက်ဆောင် တောင်ကလေးဆရာတော် (တောမှီရဟန်း) ရေးသားသော စာအုပ်များ တောမှီရဟန်း နိုင်ငံရေး အဝိဟိံသာနိုင်ငံရေး

အဝိဟိံသာနိုင်ငံရေး (၂၅)

လူဖြစ်ရင်-
-အချိုးနှိမ် အနှိပ်စက်ခံရသောဘဝသို့ လည်းကောင်း၊ 
-ကျွန်အပြုခံရသောဘဝသို့ လည်းကောင်း၊
-မုန်းတီးစက်ဆုပ်ခံရသောဘဝသို့ လည်းကောင်း၊
– အပစ်ပယ်ခံဘဝသို့ လည်းကောင်း
ကျရောက်စေသည့် အခြေအနေအားလုံးကို တွန်းလှန်ဖြိုဖျက်ရေးသည် (တာဝန်ရှိသူ တစ်ယောက်အနေဖြင့်) မလွဲမသွေ (မုချ) ပြုလုပ်ရမည့်အရေး ဖြစ်သည်။

မာ့က်စ် (MARXISM )

ဖန်တီးရှင် –

အထက်က စာပိုဒ်ကလေးဟာ လူတွေကို သတိပေးတဲ့ စာပိုဒ်တစ်ပိုဒ်လေးပါ။ လူ့သမိုင်းစဉ် တိုးတက်အောင် လူတွေကပဲ ဖန်တီးရမှာပါ။ လူဟာ အသိဉာဏ်စွမ်းရည်တွေ အပြည့်အဝရှိပါတယ်။ သဘာဝလောကနဲ့ မိမိရဲ့ပတ်ဝန်းကျင်ကို ပြင်ဆင်နိုင်တဲ့သူပါ။ ရယူ နိုင်တဲ့သူပါ။ စွမ်းဆောင်နိုင်တဲ့သူပါ။ ကောင်းအောင်လည်း ဖန်တီးနိုင်တယ်။ ဆိုးအောင်လည်း ဖန်တီးနိုင်တယ်။ အဆိုး၊ အကောင်းဖြစ်အောင် လူတွေကပဲ လုပ်ကြတာပါ။ သို့သော် သဘာဝမှာ ရှိတဲ့ဖြစ်ပျက်မှုကိုတော့ လူတွေ မကျော်လွှားနိုင်ပါ။ လူနဲ့ ဖန်တီးထားတဲ့ အရာခပ်သိမ်းဟာ သဘာဝက မဖန်တီးပေးနိုင်ပေမယ့် သဘာဝလွန်ကဲရင် လူရဲ့စွမ်းရည်သတ္တိတွေလည်း ပျောက် သွားတာပါပဲ။ လူ့စွမ်းရည်၊ လူ့ဂုဏ်သိက္ခာအမှန်ကို ဖော်ပြနေတာဖြစ်လို့ ယနေ့ လူတွေ ဖန်တီးပြုလုပ်ကြတဲ့ ဒီမိုကရေစီနိုင်ငံရေးအကြောင်းကိုလည်း လူတွေ ပြန်ပြီး လေ့လာစူးစမ်း ရပြီ မဟုတ်လား။ စနစ်တစ်ခု ခေတ်စားအောင် လုပ်ထားရင် အဲဒီစနစ်ရဲ့ သမိုင်းဖြစ်စဉ် အဆုံးမရောက်ခင်  တောင့်တလိုလားစမ်းသပ်မှု သက်သက်နဲ့ပဲ ဖြစ်ပျက်မဆုံး နိုင်အောင်ပါ။

လူတန်းစားကွဲပြားမှု

လူတွေဖြစ်လာရင် လူတန်းစားအမျိုးမျိုး ဖြစ်လာရမှာက ဓမ္မတာပါပဲ။ လူတန်းစား ဆိုတာ အရင်းအနှီး၊ ပစ္စည်းဥစ္စာ ပိုင်ဆိုင်မှုအပေါ်မှာ သတ်မှတ်နေကြတာပါ။ အဲဒီလို သတ်မှတ်မှုလုပ်တွေ ထားကြလို့သာ “လူတန်းစားကွဲပြားမှု” (ပဋိပက္ခ) ဖြစ်လာတာပါ။

 အဲဒီ ပဋိပက္ခကြောင့် –

(၁) ဓနရှင်က ဓနမဲ့သူအပေါ် ခြယ်လှယ်တယ်၊ လွှမ်းမိုးမှု လုပ်တယ်။ 
(၂) ပညာရှိက ပညာမဲ့သူအပေါ် ခြယ်လှယ်တယ်၊ လွှမ်းမိုးမှု လုပ်တယ်။
(၃) အာဏာရှိက အာဏာမဲ့သူအပေါ် ခြယ်လှယ်တယ်၊ လွှမ်းမိုးမှုလုပ်တယ်။ 
ဒီလို ခြယ်လှယ်မှုကြောင့် လူတန်းစားကွဲပြားပြီး စား၊ ဝတ်၊ နေရေးစတဲ့ ရုပ်ပိုင်း ဆိုင်ရာ လိုအပ်ချက်၊ နာမ်ပိုင်းဆိုင်ရာ ပြီးပြည့်စုံမှုတွေ လုံလုံလောက်လောက် မရကြတော့တာပဲ ဖြစ်တယ်။ အဲဒီလို မရကြတာကြောင့် ဆင်းရဲခြင်း၊ ကြေကွဲခြင်း၊ မခံစားနိုင်တဲ့ အာရုံတရား တွေ ပိုမိုများပြားလာတာပါ။ ဒီလို ဖြစ်စဉ်သဘောမျိုးကို မရှိအောင် လူတန်းစားမထားသော (လူတန်းစားမဲ့သော) လူမှုရေးအတွက် လူထုကြီးတစ်ရပ် (အဖွဲ့အစည်းတစ်ရပ်) ဖြစ်လာအောင် လူကပဲ ကြိုးစားရမယ်။ လူဆိုတာ မိမိဘဝသာယာအောင် ဘယ်တန်ခိုးရှင်ထံကိုမှ ဆုတောင်းအားကိုးလို့ မရပါ။ ညွတ်ကျိုးအားကိုးစရာလည်း မလိုပါ။ မိမိဘဝအတွက် ကျရောက်လာသော ဖြစ်စဉ်ကိုသာ ပြုပြင်ရမယ်။ သဘာဝပတ်ဝန်းကျင်ရော လူမှုပတ်ဝန်းကျင်ပါ လူချင်း ပေါင်းပြီး တော်လှန်ပြုပြင်ယူရမယ်။ လူတွေကြိုးစားမှုနဲ့ နောက်ဆုံး ဓနစည်းစိမ် ပေါများပြီး စိတ်ရှိတိုင်း ခံစားနိုင်တဲ့ လူမှုအဖွဲ့အစည်း ဖြစ်လာအောင် ဆိုတဲ့ စိတ်ကူးယဉ်မှုဟာ လူတိုင်း ရှိကြမှာပါပဲ။ ကိုယ်တွေ့နဲ့ ဆိုရင်တော့ အသက်တွေပါ လဲသွားကြတယ်။

လူမှုစနစ်

လူဆိုတာ-
(၁) သဘာဝလောကနဲ့
(၂) လူ့လောက (တရား)
သဘောတရားနှစ်မျိုးကို လေ့လာသုံးသပ်နိုင်တယ်။လူ့အဖွဲ့အစည်းနယ်ပယ်တစ်ခုဟာ အကြောင်းအရာများ၊ ပြဿနာများ၊ အရာဝတ္ထုများ ပြောင်းလဲပုံ၊ ပြောင်းလဲနည်းလေးကို လေ့လာရင် အဆင့်ဆင့် သိမြင်လာနိုင်ပါတယ်။လူ့လောကဖြစ်စဉ် အကြောင်းအရာထဲက နိုင်ငံရေးအကြောင်းအရာနဲ့ စတင်ခဲ့တဲ့ လူအုပ်စုနိုင်ငံရေးနဲ့ စပြီး နိုင်ငံရေးနဲ့ပဲ ပြီးဆုံးကြတဲ့ သဘောတရားတွေ တွေ့နိုင်ပါတယ်။ အဲဒီလို စတင်လိုက်တဲ့ကိစ္စ (အကြောင်း) တစ်ခုကြောင့် ဖြစ်ခြင်းအတူ၊ ပျက်ခြင်းအတူဖြစ်ကြတဲ့ လူ့လောကကို အခြေခံအကြောင်းရင်းက “လူမှုစနစ်”ပါပဲ။

လူမှုစနစ်(လူ့လောက) တစ်ခုဟာ
(၁) ဆင်းရဲငတ်မွတ်မှု၊
(၂) မမျှတမှု၊
(၃) မတည်ငြိမ်မှု၊
(၄) မအေးချမ်းမှု၊
(၅) အသိဉာဏ်ပညာကျဆင်းမှု၊
(၆) ဘဝမလုံခြုံမှု

စသည်ဖြင့် များပြားလာနေရင် (ကွာဟမှု များပြားနေရင်) ပြဿနာအမျိုးမျိုးအဖုံဖုံ ဖြစ်လာမှာပါပဲ။ ဒီပြဿနာကို ရှင်းနေရခြင်းကြောင့် လူမှုဘဝလောကမှာ သာယာစရာမရှိပါ။ ဘာကြောင့်  ဒီပြဿနာပေါ်ပေါက်လာခဲ့ရသလဲ ဆိုရင် ဒီနိုင်ငံရေးစနစ်၊ စီးပွားရေးစနစ်များ ဆိုးရွားမှုနဲ့ ဆုတ်ယုတ်မှုကြောင့်ပါပဲ။ ဒီစနစ်ဆိုး၊ စနစ်ယုတ်များကို ပြုပြင်ပြောင်းလဲနိုင်ရင် လူမှုစနစ်တစ်ခု အထက်တန်းရောက်ဖို့ အဟန့်အတား များစွာ ဖြတ်သန်းမှု လုပ်ရမှာပါပဲ။ အောင်မြင်ရေးတစ်ခု တည်ဆောက်လိုတဲ့ လူမှုအဖွဲ့အစည်းတစ်ခုဟာ ဆန့်ကျင်ဘက် အပြန် အလှန် (အနုလောမ-ရှေ့သွား၊ ပဋိလောမ-နောက်ပြန်) ရှိရမယ်။ ဆန့်ကျင်ဘက် အပြန် အလှန် မရှိတဲ့ လူမှုဘဝနိုင်ငံရေးစနစ်ဟာ (လူမှုစနစ်ဟာ) လူမှုစနစ်ကို မတည်ဆောက်နိုင်ပါဘူး။ လူမှုစနစ်ကို မတည်ဆောက်ပေးနိုင်တဲ့ နိုင်ငံရေးစနစ်ကို မြန်မာပြည်မှာ အချိန်လေး ကြာမြင့် ခဲ့တယ်။

အရင်းမဲ့တော်လှန်ရေး

လူမှုစနစ်တစ်ခုဟာ ပုံစံတစ်ခုတည်းနဲ့ မရပ်တည်ပါ။ ကြွယ်ဝမှုနဲ့ ဆင်းရဲမှု၊ ကောင်းမှု နဲ့ မကောင်းမှုများ ဒွန်တွဲစမြဲပါ။ မကောင်းမှု၊ ဆိုးမှု အားကောင်းချိန်မှာ အဲဒီစနစ်အောက် ရောက်ကြရသူ အားလုံးဟာ ဘေးအမျိုးမျိုး ရောက်ကြရစမြဲပါ။ ဒီလို စနစ်ဆိုး ရောက်သွား ရတာဟာ အရင်းရှင်စနစ် လွှမ်းမိုးသွားပြီး အရင်းရှင်အစိုးရ ဖြစ်သွားလို့ပါပဲ။ အဆိုးဘက်ကို ဦးတည်သွားတဲ့ လူမှုစနစ်တစ်ခုကို အခြားသော လူယဉ်ကျေး ပညာတတ်အလွှာ သမားများနဲ့ အခြေခံလူတန်းစားများက စုပေါင်းကြပြီး အဆိုးဖက်တွယ်တဲ့ စနစ်ထဲကို ဝင်ရောက်ပူးပေါင်း (ပေါင်းစည်းဖက်တွယ်) လိုက်ကြမယ်ဆိုရင် (အဆိုးထုတ်လုပ်တဲ့စနစ်) အဆိုးအောင်မြင်တဲ့ စနစ်ဟာ လျင်မြန်စွာ ရပ်ဆိုင်းသွားမှာပဲ။ နိုင်ငံရေးအရ အဆိုးမြင်တဲ့ ဝါဒီသမားတွေနဲ့မပူးပေါင်းဘဲ ငြိမ်နေရင် ဆိုးသူ (ဆိုးမှု)တွေက ပိုကဲလာပြီး ဒုက္ခလည်း ပိုကဲလာမှာပဲ။ မြန်မာတွေက ဒီလိုနိုင်ငံရေးလှည့်ကွက်၊ မြှုပ်ကွက်၊ ထင်ကွက်၊ ဟာကွက်တွေကို စိတ်ရှည်ရှည် မသုံးသပ်နိုင်ကြဘဲ ဖြောင့်ဖြောင့်ဆန့်ကျင်တတ်တဲ့ အကျင့်ကြောင့်၊ တစ်နည်းအားဖြင့် ရဲရဲ လုပ်ရဲသောကြောင့် အပြောင်းအလဲတွေ သိသိသာသာ ပြောင်းလဲသွားတာပါ။ ဒီလို ပြောင်းလဲ သွားအောင် အကွက်ချပြီး ထိန်းကျောင်းတဲ့စနစ် မပါပေမယ့် မြန်မာ့လူ့လောကစနစ် ပြောင်းလဲ သွားတာဟာ အရင်းမဲ့ တော်လှန်ရေးတစ်ရပ်ဖြစ်စဉ် အောင်ပွဲပါပဲ။ ဒီလို အဖြေရသွားတဲ့ လူမှုစနစ်တစ်ခုကို ရာစုနှစ်ဆယ် ကာလထဲမှာပဲ ပေါ်ထွန်းလာခဲ့တာပါ။

အမြတ်ဆုံးသတ္တဝါ

လူ့လောက၊ လူ့ဘဝ တည်ငြိမ်မှုတော့ ရကြပြီ။ သဘာဝလောကနဲ့ ဖြေရှင်းရတဲ့ ပြဿနာကတော့ အမြဲတမ်း ရှိနေဦးမယ်။ လူ့ဘဝ၊ လူ့လောကစနစ် ရသွားပေမယ့် သဘာဝ လောကနဲ့ ပြိုင်ဆိုင်ရသေးတဲ့ လူဘဝကြီးဟာ မပင်ပန်းဘဲ မရှိပါ။ ဆင်းရဲဒုက္ခအမျိုးမျိုးကို ခံနိုင်တဲ့ သတ္တဝါထဲက လူသားသတ္တဝါဟာ အမာဆုံး၊ အခိုင်ဆုံး သတ္တဝါပါပဲ။ အမြတ်ဆုံး သတ္တဝါပါလို့လည်း တင်စားခေါ်ဆိုလောက်ပေရဲ့။

မြန်မာ့လူ့ဘောင်

လူမှုစနစ်ဟာ တည်ငြိမ်နေတာ မဟုတ်။ ပြောင်းလဲ လည်ပတ်နေပါတယ်။ ပြောင်းလဲ လည်ပတ်နေတဲ့သဘောကို ကြည့်ပြီး ရန်ဘက်ဖြစ်စဉ် မဟုတ်တဲ့ လူမှုစနစ်နဲ့ တွဲပေါင်းကြ ပြီး အနှစ်သာရ ပြည့်ဝတဲ့ “လူမှုဘဝနိုင်ငံရေးကို စုပေါင်းထိန်းကျောင်းတဲ့စနစ်နဲ့ နေရမယ်။ ဆုတ်ခြင်း၊ တက်ခြင်း သဘောတရားကို ကြည့်ပြီး ဆုတ်၊ တက် နှစ်ခုကြားမှာ တည်ငြိမ်မှ ရအောင် နိုင်ငံရေး (ဒိုင်ယာရီ) မှတ်တမ်းကို သေချာလုပ်ထားရမယ်။ နိုင်ငံရေး (ဒိုင်ယာ လက်တစ်) အဆင့်ဆင့် ပြောင်းလဲပြုပြင်ကြမယ့် နက်ရှိုင်းတဲ့မိမိရဲ့ နိုင်ငံရေးစနစ်ကို ခွဲခြမ်း စိတ်ဖြာပြီး အပြန်အလှန် (ပြောင်းလဲမှုမရှိတဲ့) ပေါင်းစည်းကြတဲ့စနစ်နဲ့ (လူယဉ်ကျေးတွေရဲ့ လုပ်တဲ့ အလုပ်မျိုးနဲ့) မြန်မာပြည်နိုင်ငံရေးစနစ်ကို လမ်းပြမြေပုံ ထားရမယ်။ သင်ကြားမှု လုပ်ပေးရမယ်။ တက်ကြွလှုပ်ရှားတဲ့ နိုင်ငံရေးစနစ်ကို ရှောင်ပြီး မြန်မာ့လူ့ဘောင်မှာ မြှုပ်နှံ ထားရမယ်။

လူထုအတွက် အကျိုးမရှိ

နိုင်ငံရေးဆိုတာ သင်ယူတာထက် ကိုယ်တွေ့ဆန်ဖို့ လိုပါတယ်။ ကိုယ်တွေ့မပါတဲ့ နိုင်ငံရေးဟာ မှားကွက်တွေ များပြီး ခက်ခဲမှုတွေ တွေ့ရတတ်တယ်။ အမှားချောင်းပြီးအမှတ်ပေါင်းတဲ့သူ၊ မာယာများတဲ့သူ၊ လှည့်ကွက်များတဲ့သူ၊ ပြကွက်များတဲ့သူ (နိုင်ငံရေး သမား)တွေဟာ နိုင်ငံရေးသမား မဟုတ်ပါ။ နိုင်ငံရေးဆိုတာ မတရားလုပ်တဲ့သူကို မတရား လုပ်တဲ့သူ၊ ဟန်ဆောင်သူကို ဟန်ဆောင်သူလို့ပဲ မြင်ရမယ်။ မတရားသူကို မတရားမှန်း သိပါလျက်နဲ့ ရှောင်လွှဲမှု လုပ်ကြမယ်ဆိုရင် အယောင်များတဲ့ နိုင်ငံရေးပဲ ဖြစ်မယ်။ အယောင် များ၊ အမှောင်များတဲ့ နိုင်ငံရေးဟာ လူထုအတွက် အကျိုးမရှိပါ။

ပြည်သူသာ အခရာ

လူထုအတွက် အကျိုးမများတဲ့နိုင်ငံရေးကို မြန်မာပြည်မှာ အတိတ်က ခံစားခဲ့ဖူး ကြပြီ။ ပစ္စုပ္ပန်မှာ အလွှမ်းမိုးမခံတော့ဘဲ အနာဂတ်ကာလကိုလည်း ပန်းတိုင်မရှိအောင် လုပ်ရမယ်။ နိုင်ငံရေးလုပ်တဲ့သူဟာ ဖိနှိပ်မှုပြင်းထန်တဲ့ နိုင်ငံရေးကို ခံစားခဲ့ဖူးမှ (ခံစားတတ်မှ) လှုပ်ရှားမှု အဓိပ္ပာယ်ရှိမယ်။ အဓိပ္ပာယ်ရှိတဲ့ အလုပ်လုပ်မှ တန်ဖိုးရှိမယ်။ လွယ်ကူစွာရတဲ့ အရာဟာ တန်ဖိုးမရှိပါဘူး။ ဒီထက် ကောင်းတဲ့အရာ ရှိသေးရင်လည်း တန်ဖိုးမရှိပါဘူး။ ဒါကြောင့် နိုင်ငံရေးဆိုတာ ပြည်သူဟာ အခရာပဲ။ ပြည်သူက သြဇာပဲ။ ပြည်သူက အင်အား ပဲ။ ခက်ခက်ခဲခဲရတဲ့အရာဟာ အလွန်တန်ဖိုးရှိပါတယ်။

ပြည်သူ့အစိုးရ မဟုတ်

အချို့သောအစိုးရတွေဟာ ပြည်သူကို လက်အောက်ခံသားအဖြစ် ထားပြီး ဖိနှိပ်မှု၊ ချုပ်ချယ်မှုအမျိုးမျိုး လုပ်တယ်။ အာဏာကို ပြည်သူထဲက မယူဘဲ ရှိတဲ့(ရတဲ့) အာဏာအတိုင်း ပြည်သူကို မထီမဲ့မြင်လုပ်တယ်။ စော်ကားတယ်။ ထိခိုက်အောင် လုပ်တယ်။ လေးစားတန်ဖိုး မှုမထားဘဲ ကျွန်သားများလို ပြည်သူကို ပြုမူဆက်ဆံတယ်။ ဥပဒေကို လေးစားမှု မရှိဘဲ ပြုထားတဲ့ ကတိကဝတ်တွေ ပျက်တယ်။ အများပြည်သူအကျိုးကို ဖျက်ဆီးတယ် ဆိုတဲ့ အစိုးရဟာ ဆန့်ကျင်ဆန္ဒပြစရာ မလိုပါ။ အလိုအလျောက်နဲ့ အရှက်ရပြီး ပျောက်ကွယ်သွား မယ်။ လူ့အဖွဲ့အစည်း လူ့အသိုက်အမြုံ၊ လူသားတို့မိသားစုကို အနိုင်ယူ၊ ဖျက်ဆီး၊ နှောင့်ယှက် သမှုပြုတဲ့ အစိုးရဟာ ပြည်သူ့အစိုးရ မဟုတ်ပါ။ ပြည်သူကို တန်ဖိုးမထားတဲ့ အစိုးရပဲ။ ဥပဒေကို ချိုးဖောက်ရန် ဝန်မလေးသော အစိုးရ၊ ဥပဒေကို ချိုးဖောက်ရဲသော အစိုးရဟာ “လူမှုဘဝနိုင်ငံရေး (ဒီမိုကရေစီ)” ကို ဖျက်ဆီးတာပဲ။

ပြည်သူ့ခေါင်းဆောင်

တိုင်းပြည်တစ်ပြည်မှာ ခေါင်းဆောင်သူက စာရိတ္တအရင်းအမြစ် မြတ်ရမယ်။ အာနိသင်ကောင်းရမယ်။ ဖက်ပြိုင်သူများကို ရဲဝံ့စွာ ယှဉ်ရဲရမယ်။ အရာခပ်သိမ်း ဖျတ်လတ်ရမယ်။ ပွင့်လင်းရမယ်။ တာဝန်မဲ့ မနေသူ ဖြစ်ရမယ်။ အရာဟူသမျှ ဖြေရှင်းရဲသူ ဖြစ်ရမယ်။ အဲဒီလို ခေါင်းဆောင်မျိုးဟာ “ပြည်သူ့ခေါင်းဆောင်”လို့ ခေါ်ထိုက်မယ်။ “ပြည်သူ့ခေါင်းဆောင်” အမည်ကင်ပွန်းတပ်ပြီး အဂတိလိုက်စားသူကို လက်သပ်မွေး၊ အကျင့်ကျွံသူကို မွေးစား၊ အောက်ခြေလူထုကို မတူမတန် ဆက်ဆံ၊ အပြောင်းအလဲ ခဏ ခဏ လုပ်၊ ဆိုးရွားတဲ့ အုပ်ချုပ်သူကို မြှောက်ပင့်၊ အခြေခံလူမှုပြဿနာကို ထိုးဆွတဲ့ ပြည်သူ့ခေါင်းဆောင်ဟာ ဆိုးရွားတဲ့ အခြေခံ ပြဿနာတွေနဲ့ပဲအချည်းနှီးဖြစ်သွားတယ်။ပြည်သူ့ခေါင်းဆောင်ဆိုတာစေ့စပ်ခြင်းအတတ်ပညာ၊အပေးအယူလုပ်ခြင်းအတတ်ပညာ၊ ပြည်သူ့စွမ်းအား မြှင့်တင်ခြင်း အတတ်ပညာ ကျွမ်းကျင်ရမယ်။

ပြည်သူတွေက

(၁) ကိုယ်ပိုင်ယုံကြည်ချက်များ ဖော်ထုတ်ခြင်း၊
(၂) လုပ်ပိုင်ခွင့်များ တောင်းဆိုခြင်း
စတဲ့ စွမ်းရည်နှင့် လုပ်ပိုင်ခွင့် မြှင့်တင်တောင်းဆိုတဲ့အခါ ပြည်သူ့ခေါင်းဆောင်ဟာ ဦးဆောင် လမ်းညွှန်တတ်ရမယ်။ ထောက်ပြချက်တတ်ရမယ်။ ဥပမာ – ပြည်သူလူထုများ လိုလားတောင့်တချက် အရ အစိုးရရဲ့ ဆုံးဖြတ်ချက်များအပေါ် သက်ရောက်မှုမရှိရင် ပြည်သူ့ ခေါင်းဆောင်လုပ်တဲ့သူက လူထုလိုလားချက်ကို သိရမယ်။ အာနိသင်သက်ရောက်မှုရှိအောင် တည့်မတ်ပေးရမယ်။

ရေငုံနှုတ်ပိတ်နေခြင်းကြောင့်

ဒီမိုကရေစီ ကူးပြောင်းပြီးတဲ့ တိုင်းပြည်ဟာ ပြည်သူ့စွမ်းအား မြှင့်တင်ရေးအတွက် အခွင့်အရေး၊ အခွင့်အလမ်းပေးရမယ် (နိုင်ငံသားဖြစ်တဲ့ ပြည်သူပြည်သားတွေကို လုပ်ပိုင်ခွင့် အခွင့်အရေးပေးရမယ်)။ လုပ်ပိုင်ခွင့် အခွင့်အရေး မြင့်မြင့်မားမား ပိုင်ဆိုင်နိုင်ရန် ဥပဒေ ပြဋ္ဌာန်းပေးရမယ်။ ဥပဒေပြဋ္ဌာန်းပေး၍ ပြည်သူက သဘောပေါက်နားမလည်ရင် ဦးဆောင်သူ အစိုးရက အကောင်အထည် ဖော်ပြပေးရမယ်။ ဥပမာ- လယ်ယာမြေဥပဒေ ပြဋ္ဌာန်းပေးလိုက် ပေမယ့် လယ်လုပ်သူ လယ်သမားများအခွင့်အရေး၊ အခွင့်အလမ်း မဆုံးရှုံးအောင် အစိုးရ ကိုယ်တိုင်က ထိန်းသိမ်းပေးရမယ်။ စောင့်ရှောက်ပေးရမယ်။ များသောအားဖြင့် ဒီမိုကရေစီ ကူးပြောင်းစ တိုင်းပြည်တိုင်းမှာ နိုင်ငံရေးသမားတွေ ရေငုံနှုတ်ပိတ်နေခြင်းကြောင့် ဆုံးရှုံးမှု များပြားတာကို တွေ့ရတယ်။

ဒီမိုကရေစီအရင်းအမြစ်
ဒီမိုကရေစီတိုင်းပြည်မှန်ရင် –

(၁) ပြည်သူ့အခွင့်အရေးများ၊
(၂) နိုင်ငံရေး အခွင့်အရေးများကို အစိုးရက အာမခံခြင်း၊ လေးစားလိုက်နာခြင်းက အဓိကဖြစ်တယ်။ အစိုးရလုပ်သူကိုယ်တိုင်က အဓိကကျတဲ့အခြေအနေကို မသိ၊ နားမလည်ဘဲ လျစ်လျူရှုနေလိုက်ရင် ဒီမိုကရေစီဖြစ်ထွန်းမှု အညွှန်းကိန်းများ ဘယ်လိုမျိုးပဲ ပြည့်စုံပြည့်စုံ “ပိုးသာကုန် မောင်ပုံစောင်းမတတ်” ဆိုတဲ့ ဆိုညွှန်းချက်စကားပုံနဲ့ တူညီသွားမယ်။ ဒီမိုကရေစီ မှန်ရင် ပြည်သူတွေရဲ့ ပါဝင်မှု၊ ပြည်သူ့အခွင့်အရေး၊ ပြည်သူ့ကိုယ်ပိုင် ဆုံးဖြတ်ပိုင်ခွင့်နဲ့ပဲ ဆုံးဖြတ်ပေးရမှာ ဖြစ်ပါတယ်။ ဒီဆုံးဖြတ်ချက် မရရင် ဒီမိုကရေစီ ဒဏ်ရာရပြီလို့သာ မှတ်ရမယ်။

အရှင်တို့ရဲ့ တိုင်းပြည်ဟာ ပြည်သူတွေရဲ့ လုပ်ပိုင်ခွင့်ကို မည်မျှ မြင့်မားလာကြပြီလဲ။ ကိုယ်တိုင်ဘဝ၊ ကိုယ်တိုင်ဖန်တီး၊ ကိုယ်တိုင်စီမံခန့်ခွဲနိုင်ဖို့ လိုအပ်ချက် အရင်းအမြစ်များ ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာ အဆင့်အတန်း၊ ပညာရေးအဆင့်အတန်း၊ လူမှုဘဝအဆင့်အတန်း မည်မျှ မြင့်တက်လာကြပြီလဲ။

ဒီမိုကရေစီရဲ့ အရင်းအမြစ်သဘော ဖြစ်တဲ့ –

(၁) စီးပွားရေးအရင်းအမြစ်၊
(၂) ပညာရေး အရင်းအမြစ်၊
(၃)လွတ်လပ်စွာ တွေးခေါ်မှု၊ ယူဆမှု၊ ကြံစည်မှု၊ စိတ်ကူးမှု၊ အရည်အသွေး၊ နိုင်ငံရေးမှာ ပါဝင်မှု အရင်းအမြစ်တွေကော ရကြ၊ ရှိကြပြီလား။

နိုင်ငံရေးလုပ်တဲ့သူဟာ ဖိနှိပ်မှုပြင်းထန်တဲ့ နိုင်ငံရေးကို
ခံစားခဲ့ဖူးမှ (ခံစားတတ်မှ) လှုပ်ရှားမှု အဓိပ္ပာယ်ရှိမယ်။ 
အဓိပ္ပာယ်ရှိတဲ့ အလုပ်လုပ်မှ တန်ဖိုးရှိမယ်။

ကိုးကား။ တောမှီရဟန်း၏ “အဝိဟိံသာနိုင်ငံရေး (၂၀၁၆)၊ စာမျက်နှာ ၂၁၄-၂၂၀၊ အဝိဟိံသာနိုင်ငံရေး (၂၅)” မှကောက်နုတ်ရေးသားဖော်ပြခြင်းဖြစ်သည်။

Loading

Categories
စကားလက်ဆောင် တောင်ကလေးဆရာတော် (တောမှီရဟန်း) ရေးသားသော စာအုပ်များ တောမှီရဟန်း နိုင်ငံရေး အဝိဟိံသာနိုင်ငံရေး

အဝိဟိံသာနိုင်ငံရေး (၂၄)

သူတစ်ပါး၏ အကျိုးစီးပွားအတွက်ကြောင့် မိမိ၏ အကျိုးစီးပွားကို မဆုတ်ယုတ်ပါစေနှင့်။ မိမိ၏ အကျိုးစီးပွားအတွက် မိမိ၏ အကျိုးစီးပွားကို တိုးပွားအောင် အားထုတ် လုပ်ကိုင်ပါ။

အတောင်ကျွတ်တဲ့ ကြိုးကြာအို

နိုင်ငံရေးသမားဟာ ညည်းတွားလာပြီဆိုရင် အရှိန်ကုန်တဲ့မြားလို၊ အတောင်ကျွတ်တဲ့ ကြိုးကြာအိုလိုပဲ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် မထိန်းသိမ်း မစောင့်ရှောက်ဘဲ နေကြတာကို တွေ့ရတယ်။ ဒီလို အကျိုးစီးပွားမရှိတဲ့အလုပ်ကို လွယ်လွယ်လေးနဲ့ အလွှမ်းမိုးခံလိုက်ရင် မိမိကိုယ်တိုင်ပဲ အကျိုးမဲ့သွားတယ်။ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ပျက်စီးအောင် လုပ်တဲ့သူဟာ ပညာမဲ့သူပဲ ခေါ်ရမှာပါ။ ပညာမဲ့တဲ့သူဟာ များသောအားဖြင့် ယုတ်မာတယ်။ ယုတ်မာတဲ့သူဟာ ကောင်းတဲ့အယူ (အတွေးအခေါ်)တွေ မရှိပါ။ အယူဝါဒမကောင်းရင် တရားသဖြင့် အသက်မမွေးမြူပါ။ ကောင်းတဲ့သူတွေရဲ့ စကားကိုလည်း မနာယူပါ။

နောက်ပြန်လှိုင်း

မြန်မာပြည်နိုင်ငံရေးအပြောင်းအလဲဟာ ထူးထူးခြားခြား ပြောင်းလဲနေသလို ထင်ရ ပေမယ့် ဖြောင့်ဖြောင့်မတ်မတ် သေသေသပ်သပ်တော့ ပြောင်းလဲပုံ မပေါ်ပါ။ အပြောင်းအလဲ တစ်ခုဟာ ဖောက်ပြန်တဲ့ နောက်ပြန်မှုတွေ ဖြစ်လာတတ်တယ်။ နိုင်ငံရေးနောက်ပြန်လှိုင်း (Political Reverse Wave) ဟာ အေဒီ ၁၉၂၂-၄၂ (ပထမ နောက်ပြန်လှိုင်း)နဲ့ အေဒီ ၁၉၅၈-၇၅ ခုနှစ် (ဒုတိယ နောက်ပြန်လှိုင်း) ဖြစ်ပေါ်ခဲ့ဖူးတယ်။ ပထမ နောက်ပြန်လှိုင်း တုန်းက ဒီမိုကရေစီလမ်းကြောင်း သွေဖည်သွားတာတွေ၊ အစဉ်အလာ အာဏာရှင်စနစ်များ၊ရက်စက်တဲ့ ပါတီအာဏာရှင်များ တစ်ကျော့ပြန်လိုက်လို့ လက်ဝဲကဲတဲ့သူတွေ မြူးနေတာပေါ့။ ဒုတိယ နောက်ပြန်လှိုင်းရောက်တော့ အာဏာရှင်စနစ်၊ စစ်တပ်စိုးမိုးမှုစနစ်၊ ဗျူရိုကရက်တစ် တွေ တင်းပြည့်ကျပ်ပြည့် လှိုင်းထန်နေတာပေါ့။ နောက်ပြန်လှိုင်း နိုင်ငံရေးခရီးဟာ တချို့ လက်အောက်ခံ တိုင်းပြည်ငယ်တွေက “လူမှုဘဝနိုင်ငံရေး” ကျင့်သုံးမှုလုပ်တာတွေ ပေါ်လာ တာ ရှိနေတယ်။ အကောင်းနဲ့ အဆိုး ဒွန်တွဲတဲ့သဘောပါ။

ဒီမိုကရက်တစ်အစိုးရကြောင့်

ဒွန်တွဲတဲ့ သဘောတရားတစ်ခုကို ပြောပြမယ်။

ဥပမာ ယနေ့ ကျင့်သုံးနေကြတဲ့ “ဒီမိုကရေစီစနစ်”ဟာ –

(၁) လွတ်လပ်ခွင့် အားကောင်းရင် ဒီမိုကရေစီ မြင့်တက်တယ်။
(၂) လွတ်လပ်ခွင့် အားနည်းရင် ဒီမိုကရေစီ နိမ့်ကျတယ်
ဆိုတဲ့ သဘောမျိုးပါ။ (လွတ်လပ်ခွင့် မရှိရင် ဒီမိုကရေစီမရှိတဲ့ သဘောပါ) တစ်ဦးချင်း အခွင့်အရေးနဲ့ လွတ်လပ်ခွင့် ရထားရင်တော့ စည်းကမ်းမဲ့တဲ့ လွတ်လပ်ခွင့်တွေ၊ လွန်ကျွံတဲ့သဘောတွေ တွေ့ရမယ်။ နောက်ဆုံး လွတ်လပ်ခွင့်နဲ့ပဲ အလွဲသုံးမှုတွေ လုပ်လာမယ်။ အဲဒီလို ဖြစ်လာရင် အစိုးရဟာ ဒီမိုကရက်တစ် ဖြစ်ရမယ်။ ပြည်သူတွေအပေါ် အကြမ်း မဖက်ဘဲ ပျော့ပျောင်းညင်သာသိမ်မွေ့တဲ့ နိုင်ငံရေးမူဝါဒသဘောကို သွားရမယ်။ အဲဒီလို ဒီမိုကရက်တစ်အစိုးရကြောင့် ဒီမိုကရေစီမူဝါဒတွေ တည်မြဲနေတာပါ။

ဒီမိုကရက်တွေ ဘဝင်မြင့်လွန်းရင်

ဒီမိုကရေစီမူဝါဒတည်မြဲ (ခိုင်မြဲ) လိုကြတဲ့ တိုင်းပြည်တွေဟာ –
(၁) အတိုက်အခံနဲ့
(၂) အမြင်မတူသူများအတွက် လမ်းကြောင်းထားရပါတယ်။

အလျှော့၊ အတင်း လမ်းကြောင်းထားကြတာကြောင့် အကြမ်းဖက်နိုင်မယ့် အခွင့် အလမ်းတွေ မပေါ်လာနိုင်ပါဘူး။ ပေါက်ကွဲမှုတွေ ဖြစ်မလာနိုင်ပါဘူး။ လူတွေကတော့ ဒီမိုကရေစီပျံ့နှံ့မှုဟာ ကမ္ဘာ့ငြိမ်းချမ်းရေး ပျံ့နှံ့မှုပါပဲ ဆိုပြီးတော့ တင်စားကြတယ်။ ဒီမိုကရေစီ တိုင်းပြည်တွေဟာ အာဏာရှင်တိုင်းပြည်တွေနဲ့ စစ်မဖြစ်ခဲ့တာ မရှိပါ။ စစ်ဖြစ်ခဲ့တဲ့စနစ်ဟာ ငြိမ်းချမ်းရေး ဘယ်လိုဖြစ်နိုင်မလဲ ဆိုတာ စဉ်းစားရင် သိနိုင်ပါတယ်။ ဒီမိုကရက်တစ်ကမ္ဘာ မရှိရင် အကြမ်းဖက်မလွတ်မြောက်နိုင်ပါဘူး။ ခေတ်သစ်ကမ္ဘာဟာ ဒီမိုကရက်တစ်ဦးဆောင်တိုင်းပြည်ဖြစ်မှငြိမ်းချမ်းမယ်။ဒါကြောင့်ဒီမိုကရေစီနိုင်ငံရေးမူဝါဒကျင့်သုံးတတိုင်းပြည် တိုင်းဟာ ဘဝင်မြင့်လို့မရပါ။ ဒီမိုကရက်တွေ ဘဝင်မြင့်လွန်းရင် ဒီမိုကရေစီအဖွဲ့အစည်းတွေ အခက်အခဲ အကျပ်အတည်း ဖြစ်တတ်တယ် ဆိုတာ သိထားရမယ်။

ဒီမိုကရေစီလှိုင်း ကူးပြောင်းခါစ

ကမ္ဘာ့နိုင်ငံတွေကို လေ့လာပါ။ ဒီမိုကရေစီမူဝါဒဘက်ကို ကူးပြောင်းလာမှု များလာ ရင် ဒီမိုကရေစီလှိုင်းတွေ ထလာတတ်ပါတယ်။ ဒီမိုကရေစီလှိုင်းထရင် ပဒေသရာဇ်တွေ၊ ဘုရင်စနစ်တွေ၊ ဖက်ဆစ်စနစ်တွေ၊ ကိုလိုနီတွေ၊ တစ်ပါတီကွန်မြူနစ်တွေ၊ ဆိုရှယ်လစ်တွေ၊ စစ်အုပ်ချုပ်ရေးစနစ်တွေ တုန်တုန်လှုပ်လှုပ် ဖြစ်နေတတ်တယ်။ ကူးပြောင်းမှု လှိုင်းကြီးထရင် တော်လှန်ရေးတွေ၊ ဆန့်ကျင်ဘက်တွေ၊ လှုပ်ရှားမှုတွေအမျိုးမျိုး တွေ့ရတတ်တယ်။ ယခု မြန်မာပြည်မှာလည်း ဒီမိုကရေစီလှိုင်း ကူးပြောင်းခါစအချိန် ဖြစ်တာကြောင့် လှိုင်းမကြီး (လှိုင်းမထန်)ဖို့ လိုပါတယ်။ လှိုင်းထတော့မယ်။ ညင်သာတဲ့လှိုင်း ဖြစ်ဖို့ လိုပါတယ်။ ညင်သာတဲ့လှိုင်း မဖြစ်ရင် (၂ဝဝ၈ ခုနှစ်၊ ဖွဲ့စည်းပုံအခြေခံဥပဒေ၊ ပုဒ်မ ၄၁၇၊ ၄၁၈(က)(ခ) နဲ့ မိရင်တော့) ဒီမိုကရေစီအခွင့်အရေးနဲ့ နိုင်ငံသားများရဲ့ မူလအခွင့်အရေးတစ်ရပ်ရပ်တော့ ဆုံးရှုံးဖို့ သေချာတယ်။ အဲဒီလို အကြိမ်များများ မူလအခွင့်အရေး ဆုံးရှုံးမှုများတဲ့ တိုင်းပြည်များ ဟာ ဒီမိုကရေစီ ဆန့်ကျင်ဘက်လှိုင်းလုံးကြီးတွေ ထန်လာပြီး ဒီမိုကရေစီနိုင်ငံရေး ကျဆုံး သွားတတ်ပါတယ်။ ဒီအတက်အကျသဘောတရားကို နားမလည်ရင် ဒီမိုကရေစီနိုင်ငံရေး ချည်းပဲ အကောင်းဆုံး ဖြစ်နေတယ်လို့ပဲ ထင်နေကြတယ်။ ကျင့်သုံးမှုမရှိတဲ့ မူဝါဒတွေဟာ အောင်မြင်မှု မရသလို အောင်မြင်မှုမရှိတဲ့မူဝါဒဟာ လှိုင်းထလွန်းရင် အခွင့်အရေး ဆုံးပါး သွားတတ်ပါတယ်။

ဖြစ်နိုင်ခြေသဘော

နိုင်ငံရေးသဘောတရားဟာ
(၁) ဖြစ်နိုင်ခြေသဘောတရား probable
(၂) အဖြစ်နိုင်ဆုံး သဘောတရား most possible
ဒီတရားနှစ်ပါးနဲ့ လေ့လာသုံးသပ်နိုင်ပါတယ်။ ယနေ့ မြန်မာပြည် ဒီမိုကရေစီ လမ်းကြောင်းဟာ နိုင်ငံတကာဆက်ဆံရေးတွေ၊ အာဏာခွဲဝေမှုတွေ၊ လူမှုအဖွဲ့အစည်းအပေါ် အကျိုးဖြစ်ထွန်းမှုတွေ ဘာတွေများ ပြောင်းလဲသွားသလဲ။ ဒါမှမဟုတ် အကျိုးအမြတ်ကိုယ်စီ (ဟောက်တိုင်း) ရကြရဲ့လားစတဲ့ ဖြစ်နိုင်ခြေသဘောတရားတွေကို လေ့လာကြည့်ရင် မြင်နိုင် ပါတယ်။ ဖြစ်နိုင်ခြေရှိ မရှိ ဆိုတာလည်း ကျင့်သုံးလိုက်နာတဲ့ လူထုအပေါ်မှာ မူတည်ပါ တယ်။ ကျင့်သုံးမှုမပြုတဲ့ လူထုဖြစ်ရင်တော့ ဖြစ်နိုင်ခြေမရှိ သင်္ကေတတစ်ခုနဲ့ မှတ်သားနိုင်ပါတယ်။

အဖြစ်နိုင်ဆုံးသဘော 

အဖြစ်နိုင်ဆုံးသဘောတရားနဲ့ သုံးသပ်ကြည့်ရင် မြန်မာလူထုဟာ ဒီမိုကရေစီကို စိတ်ဝင်စားမှု အများဆုံး ရှိကြတာကြောင့် ဖြစ်နိုင်ခြေ ရှိတယ်။ အဖြစ်နိုင်ဆုံး ဖြစ်တယ်လို့ သတ်မှတ်နိုင်တယ်။ ဒီမိုကရေစီနိုင်ငံရေးလမ်းကြောင်းပေါ်ကို တက်လာပြီဆိုရင် ဒီမိုကရေစီနဲ့ ဆန့်ကျင်ဘက်အုပ်စုကို အရေးမစိုက်ဘဲ မရပါ။ သတိပြုရသေးတယ်။ စီးပွားရေး ပြောင်းလဲ လာရင် နိုင်ငံရေးပုံစံ ပြောင်းလဲလာတာပဲ။ ဒီမိုကရေစီဆိုတာ စီးပွားရေး ရေခံမြေခံ နေရာ ကောင်းရတယ်။ စီးပွားရေးမကောင်းဘဲ ဒီမိုကရေစီတိုင်းပြည် တည်ထောင်ရင် ဆန္ဒပြပွဲ သက်သက်ပဲ အချိန်ကုန်သွားမယ်။

ဆန္ဒပြပွဲနဲ့ အချိန်ကုန်တဲ့ ဒီမိုကရေစီနိုင်ငံတွေဟာ-
စီးပွားရေးဓနကြွယ်ဝမှု၊
ဈေးကွက်စီးပွားရေးကောင်းစားမှု၊
စနစ်ဟောင်းများ ပျက်သုဉ်းမှု၊
အရင်းရှင်အားကောင်းမှု၊
လူလတ်တန်းစားအလွှာ အားကောင်းမှု၊
ပညာရေးမြင့်မားမှု၊
ယဉ်ကျေးမှုအားကောင်းမှု၊
ပညာတတ်အုပ်စု အားကောင်းမှ
စတဲ့ အကြောင်းတရားတွေ အားရှိမှာ မဟုတ်ပါ။

အဲဒီလို အကြောင်းမကောင်းတဲ့ အပြောင်းအလဲများတဲ့ တိုင်းပြည်ဟာ –
(က) လူမှုအခြေခံအားနည်းတာတွေ၊
(ခ) ခေါင်းဆောင်များ အစွန်းရောက်ပေါ်လစီ မကျွတ်တာတွေ၊
(ဂ) စီးပွားရေးဆုတ်ယုတ်တာတွေ၊
(ဃ) စစ်ပွဲကြီးများတာတွေ ဖြစ်ပြီး နိုင်ငံရေး သံသရာလည်ခံနေရတယ်။ ဒီအတွက် သင်ခန်းစာတွေ ယူထားသင့်တယ်။

ခေါင်းဆောင်မဖြစ်ထိုက်သူ

ဒီမိုကရေစီအစိုးရဟာ အစွန်းရောက်တဲ့သူ၊ အဂတိလိုက်စားတဲ့သူ၊ တည်ငြိမ်မှုကို လက်မခံတဲ့သူ ပါလာရင် ခရီးမတွင်ကျယ်ပါ။ ဖြုတ်ချမှု၊ ဝင်စွက်မှု၊ ဖိအားပေးမှုကြောင့် ရွေးကောက်ပွဲ ခဏ ခဏ ခဏ ခဏ လုပ်ရတယ်။ တစ်လှည့်စီစနစ်ကြောင့ကျွံနစ်ကုန်တာပဲ။ဒီလိုကျွံနစ်ရတာဟာခေါင်းဆောင်တဲ့သူ ညံ့ဖျင်းလို့ပါပဲခေါင်းဆောင်ညံ့ဖျင်းရင် အာဏာသိမ်းမှု(ခဏ ခဏ) ဖြစ်ပွားတတ်တယ်။ အာဏာသိမ်းတယ် ဆိုပေမယ့် ဒီမိုကရေစီ အတွေ့အကြုံ ရှိပြီးသား တိုင်းပြည်ဖြစ်ရင်တော့ မစိုးရိမ်ရပါ။ ပွင့်သစ်စ ဒီမိုကရေစီတိုင်းပြည်သာ ဖြစ်မယ်ဆိုရင်တော့ မူလပြန်တတ်တယ်။ (မူလကလာတဲ့ နိုင်ငံရေးပေါ်လစီအတိုင်း ပြန်ဖြစ်တတ် တယ်) အဲဒီလိုမျိုး ပြန်ဖြစ်သွားတဲ့ တိုင်းပြည်ဆိုရင် ညံ့ဖျင်းတဲ့ ခေါင်းဆောင်တွေရဲ့ အဖြစ်က တိုင်းပြည်အတွက် တရားခံအစစ် ဖြစ်သွားကြတာပဲ။ တွေဝေသူ၊ ညံ့ဖျင်းတဲ့သူတွေဟာ ခေါင်းဆောင်မဖြစ်ထိုက်တာ အမှန်ပါပဲ။

ခေါင်းဆောင်သူရဲ့ အရည်အချင်း

တိုင်းပြည်အုပ်ချုပ်တဲ့သူဟာ နိုင်ငံရေးအာဏာ ဆုတ်ယုတ်ကျဆင်းမှု မရှိအောင် ထိန်းသိမ်းနိုင်ရမယ်။ တည်ငြိမ်ရင့်ကျက်ရမယ်။ စီးပွားရေး မထိုင်းမှိုင်းအောင် ထိန်းသိမ်းပေး ရမယ်။ အခက်အခဲမများဖို့ နေတတ်ရမယ်။ ကျင့်သုံးတဲ့ နိုင်ငံရေးမူဝါဒကို ချင့်ချိန်တတ်ရ ) နှင့်လို မယ်။ ကွာခြားချက်သိရမယ်။ မူနဲ့လူ နှစ်မျိုးကို တွေဝေညံ့ဖျင်းမှု မရှိ(မဖြစ်)အောင် ပြင်ဆင် တတ်ရမယ်။ လဲလှယ်မှုတတ်ရမယ်။ အကွက်အကွင်း ဖြည့်စွက်တတ်ရမယ်။ စကားနဲ့တရား (နိုင်ငံရေးသဘော) သဘောကို လက်တွေ့ကျရမယ်။ ကျင့်သုံးနိုင်တဲ့ဥပဒေကို ကျင့်သုံးစေပြီး ကျင့်သုံးအပ်တဲ့ ဥပဒေကို မဆုတ်ယုတ်အောင် ပြဋ္ဌာန်းပေးတတ်ရမယ်။ ပဋိပက္ခပေါ်ရင် ခေါင်းအေးအေးထားပြီး ဖြေရှင်းတတ်ရမယ်။ ပြဿနာဖန်တီးသူကို အရင်းအမြစ် နားလည် ရမယ်။ ဝိရောဓိ (ဆန့်ကျင်မှု) အရင်းအမြစ်ကို ဆက်စပ်တဲ့ ကွန်ချာစက်ဝန်းကျွမ်းကျင်ရမယ်။ သုံးသပ်မှု၊ ဆင်ခြင်မှ မြဲရမယ်။ အလုပ်နဲ့တူသူ ဖြစ်အောင် လုပ်တတ်ရမယ်။ အလုပ်မများသူ ဖြစ်အောင် နေတတ်ရမယ်။ မြင်ရာ၊ ကွယ်ရာ၌ အထင်သေးမှု ပြုမူချက်များ ရှောင်ရှားတတ် ရမယ်။ အကျင့်သဘောကို အလုပ်သဘောမဖြစ်ဖို့ စီမံမှု လိမ္မာရမယ်။ အပြုသဘောကို သေချာမှု၊ ဟုတ်မှန်မှ ရှုမြင်တတ်ရမယ်လို့ ခေါင်းဆောင်သူရဲ့ အရည်အချင်းအချို့ကို တွေ့ရ တယ်။ (အရည်အသွေးအချို့ကို တွေ့ရတယ်)

ပြည်သူတွေ တာဝန်ကျေပွန်ပါ

နိုင်ငံရေးမူဝါဒတစ်မျိုးဟာ ကျင့်သုံးမှုမတတ်ရင် နောက်ပြန် (ဘက်ပြန်)တတ်တယ်။ နိုင်ငံရေးချဲ့ကားတာတွေ၊ အတိုက်အခံတွေ ခြိမ်းခြောက်တာတွေ၊ တစ်ဖက်သတ် ပြုမူမှုတွေ သတိထားရတယ်။ အဲဒီ ပြုမူချက်ဟာ နောက်ပြန်နိုင်တဲ့ နိုင်ငံရေးပဲ။ နိုင်ငံရေးစနစ်ဟာ အားနည်းခြင်း မရှိရပါ။ မှားယွင်းမှု မရှိရပါ။ အတုအယောင် မပါရပါ။ ညံ့ဖျင်းတဲ့အုပ်ချုပ်မှု မဖြစ်ရပါ။ အာဏာသုံး မလွန်ရပါ။ အခွင့်ထူးခံ စီးပွားရေးသမားတွေကို ထိန်းနိုင်ရမယ်။ ငွေများ တရားနိုင် မဖြစ်ရ။ နိုင်ငံသား တာဝန်မယူဘဲ ခေါင်းဆောင်တွေကို အုပ်ချုပ်ရေးမှာမပါရ။ မိသားစုအကျိုးစီးပွားလုပ်သူ မပါရ။ မိမိအသိုက်အဝန်းကြည့်တဲ့သူ မပါရ။ ကျွမ်းကျင်မှ မရှိတဲ့သူတွေ မပါရပါ။ ယောင်မှားမှားလုပ်တတ်သူ၊ တိမ်းညွတ်လွယ်သူ၊ တစ်ပိုင်းသမား (အာဏာရှင်တစ်ပိုင်း၊ စီးပွားရေးတစ်ပိုင်း) မပါဝင်အောင် သတိပြုရမယ်။ ဒီပုဂ္ဂိုလ်တွေဟာ ဝယ်လိမ် (မဲဝယ်၊ မဲလိမ်) ဖောက်ပြန်တဲ့သူတွေပါ။ ဒီသူတွေ နိုင်ငံရေးဝင်ခွင့်ရလေသမျှ ကာလပတ်လုံး “နိုင်ငံသား”စစ်စစ်ဖြစ်တဲ့ပြည်သူတွေ နိုင်ငံရေးထဲမှာ ဝင်ရောက်နိုင်မှာ မဟုတ်ပါ။ ရွေးကောက်ပွဲမှာ ပြည်သူတွေ မိမိတာဝန်ကို ကျေပွန်ဖို့ လိုပါတယ်။

စံပြနိုင်ငံ မဖြစ်ပါ

ဒီမိုကရေစီကျင့်စဉ်နဲ့ ကျင့်သုံးတဲ့ နိုင်ငံရေးဟာ များသောအားဖြင့် ပြည်သူတွေရဲ့ အသံကို နားထောင်စေတယ်။ (နားထောင်ခိုင်းတယ်) အသံကြောင့် ဖားသေနိုင်ငံရေးမဖြစ်တဲ့ ပုံစံပါ။ နိုင်ငံရေးထဲကို လူထုတွေ ဘယ်လောက် ပူးပေါင်းပါဝင်ကြသလဲ၊ ဘယ်လောက် စိတ်ဝင်စားကြသလဲ ဆိုတာ အမြဲတမ်း ထိတွေ့နေရမယ်။ ထိတွေ့မှု မရှိတဲ့ နိုင်ငံရေးဟာ အရည်အချင်း မတက်ပါ။ အရည်အချင်းမတက်ရင် လိုအပ်ချက်ရှိပြီ ဆိုတာကို သိထားရမယ်။ ဒီမိုကရေစီနိုင်ငံရေးဟာ “ပြည်သူတွေ ရပိုင်ခွင့်နဲ့ လွတ်လပ်ခွင့်တွေ ဘယ်လောက် ကာကွယ် ပေးနိုင်သလဲ” ဆိုတဲ့ စံနှုန်းနဲ့ထားတဲ့ အဆုံးအဖြတ်ပါပဲ။ အဆုံးအဖြတ်မရှိတဲ့ ဒီမိုကရေစီ (လူမှုဘဝနိုင်ငံရေး) ဟာ စံပြနိုင်ငံမဖြစ်ပါ။ စံပြမဖြစ်ရင် ဒီမိုကရေစီကို မယုံကြည်တော့ပါ။ ယုံကြည်မှုပျောက်ကွယ်ရင် ကျင့်သုံးမှုလည်း ပျောက်တယ်။ ကျင့်သုံးမှုမရှိရင် ပျက်သုဉ်းမှုပဲ အဖြေ ရှိတော့တယ်။ ဒီအဖြေဟာ ဒီမိုကရေစီ မဖြစ်ထိုက်သူ (မရထိုက်သူ)တွေရဲ့ လုပ်ရပ် ပါပဲ။ ဆင်းရဲတဲ့တိုင်းပြည်တွေ ဒီမိုကရေစီ နောက်ပြန်ဖြစ်သွားကြတာဟာ ဒီသဘောတရား ရောက်သွားလို့ပါပဲ။

အမြတ်ထုတ်စားတဲ့ နိုင်ငံရေး

ဒီမိုကရေစီတိုင်းပြည်တိုင်းမှာ စီမံအုပ်ချုပ်မှု၊ ထိန်းကျောင်းမှု တော်ရမယ်။ ထိထိမိမိကျွမ်း ကျင်ရမယ်။ မတော်မကျွမ်းကျင်ရင် အကြမ်းဖက်မှုတွေ၊ စီးပွားပျက်မှုတွေ တွေ့ရတတ်တယ်။ စီမံအုပ်ချုပ်မှု မတော်ရင် မတိုးတက်ပါ။ မတိုးတက်ရင် မထိန်းနိုင်ပါ။ အကျင့်ပျက် လာဘ် ပေးမှု၊ လာဘ်ယူမှု၊ လာဘ်စားမှုတွေ များပြားပြီး မျက်နှာလိုက်မှု၊ မသမာမှု၊ ကိုင်တွယ်ဖို့ ပျက်ကွက်မှုတွေ များပြားလာတယ်။ အကျင့်ပျက်တဲ့ အဆိပ်တွေ တက်ပြီး ရှုပ်ထွေးလာတယ်။ တည်ငြိမ်မှု ဘေးမကင်းမှုတွေများလာပြီးညံ့ဖျင်းတဲ့အုပ်ချုပ်ရေးစနစ်တွေထလာတယ်။နိုင်ငံရေးအမြင်မရှိတစရိုက်သမားတွေ ကြီးစိုးလာပြီး လူ့အဖွဲ့အစည်း အကျိုးတွေ အားနည်းလာတယ်။ ကန့်သတ်ပိတ်ပင်မှုများ ပေါ်လာတယ်။ ကိုယ်ကျိုးတွက် ဈေးကွက်ပြိုင်တဲ့သူ၊ခေါင်းပုံဖြတ် အမြတ်ကြီးစားတဲ့သူတွေ များပြားလာတယ်။ အစိုးရသူကိုယ်တိုင်က အပြုအမူ ကြမ်းတမ်းလာပြီး သံသယစိတ်ကြီးလာတယ်။ နိုင်ရှုံးအပြတ် စိန်ခေါ်မှုတွေ ဖြစ်လာတယ်။ တစ်ဖက်စောင်းနင်း မညီမျှမှု၊ ထက်အောက် မှီခိုကင်းမှု၊ လက်သပ်မွေးမှု၊ ဖိနှိပ်မှုတွေ ဖောက်ပြန်တဲ့ လုပ်ရပ်တွေ ပေါ်လာပြီး သူ့ထက်ငါ အာဏာလုပွဲတွေ ကြဲကြတယ်။ မူလ ရည်ရွယ်ချက်များ ပျောက်ကွယ်ပြီး တိုင်းပြည်အပေါ် အမြတ်ထုတ်စားတဲ့ နိုင်ငံရေး ဖြစ်လာ တယ်။ (အမြတ်ထုတ်ခြင်းကို မဆိုလိုပါ)

ကောင်းမွန်တဲ့ ပြည်သူ့လူ့အဖွဲ့အစည်း

ယနေ့မြန်မာပြည်ဟာ လူထုနဲ့ အုပ်ချုပ်သူအကြား နိုင်ရာစားတဲ့ လူ့အဖွဲ့အစည်းတွေ ပေါ်လာပြီလား။ စွမ်းရည်ထက်မြက်တဲ့ လူ့အဖွဲ့အစည်းတွေ ဖြစ်လာကြပြီလား။ အခြေခံ စီးပွားရေးအတွက် ခိုင်မာတောင့်တင်းနေကြပြီလား။ ရင်းနှီးမြှုပ်နှံသူများ အခွင့်အရေးနဲ့ အခွင့်အလမ်းတွေ စနစ်ကျပြီလား ဆိုတဲ့ မေးခွန်းတွေကို မေးကြည့်ရင် အဖြေများ အမျိုးမျိုး ကြားရဦးမှာပဲ။ မြန်မာပြည်မှာ လူထုတွေ မချမ်းသာပေမယ့် ရိုးသားမှုရှိရင် အာဏာနဲ့ အခွင့်ထူးခံသမားတွေ၊ နိုင်ငံတော်ထံ ခိုးဝှက်တဲ့သူတွေ၊ ခေါင်းပုံဖြတ်သူတွေ၊ ဥပဒေလိမ်လည် တဲ့သူတွေ မပေါ်လာနိုင်ပါ။ ဒါကြောင့် ယနေ့ မြန်မာပြည်သူတွေဟာ တက်ကြွတဲ့ “နိုင်ငံရေး ရပ်ဝန်းအဖြစ် ခံယူကြပြီး ကောင်းမွန်တဲ့ ပြည်သူ့လူ့အဖွဲ့အစည်းဖြစ်အောင် ကြိုးစားရမယ်။ အပြစ်ပေးခံရမယ့်သူတွေကို ပြည်သူတွေ ထိန်းကျောင်းပေးနိုင်ရင် လုပ်နိုင်တဲ့ နိုင်ငံရေး ဖြစ်လာပြီ ဆိုတာကို သေချာစွာ မှတ်သားရမယ်။

မြန်မာပြည် နိုင်ငံရေးအပြောင်းအလဲဟာ
ထူးထူးခြားခြား ပြောင်းလဲနေသလို ထင်ရပေမယ့်
ဖြောင့်ဖြောင့်မတ်မတ် သေသေသပ်သပ်တော့ ပြောင်းလဲပုံ မပေါ်ပါ။

ကိုးကား။ တောမှီရဟန်း၏ “အဝိဟိံသာနိုင်ငံရေး (၂၀၁၆)၊ စာမျက်နှာ ၂၀၇-၂၁၃၊ အဝိဟိံသာနိုင်ငံရေး (၂၄)” မှကောက်နုတ်ရေးသားဖော်ပြခြင်းဖြစ်သည်။

Loading

Exit mobile version