Categories
စာအုပ်ကောက်နုတ်ချက်များ တောင်ကလေးဆရာတော် (တောမှီရဟန်း) ရေးသားသော စာအုပ်များ နိုင်ငံရေး

လူသားအားလုံးတို့ရဲ့ ရန်သူ

လူ့ဘုံလောကမှာ လူသားအားလုံးတို့ရဲ့ ရန်သူဟာ အကြမ်းဖက်ခြင်းတရား၊ သို့မဟုတ် ဒေါသဖြစ်ပါတယ်။ ဒေါသဟာ အမျက်ကို မဖျက်ဆီးနိုင်တာကြောင့် ကြောက်မယ် ဖွယ် ရက်စက်ကြမ်းကြုတ်မှုတွေ များစွာပေါ်ပေါက်လာတယ်။ လွန်ကျူးမှုလည်း ရေတွက်လို့ မကုန်နိုင်အောင် ဖြစ်ပျက်တယ်။

လူတွေဟာ
(၁) လက်နက်ပြိုင်ဆိုင်မှု၊
(၂) အာဏာပြိုင်ဆိုင်မှုများ မက်မက်မောမော ဖြစ်နေကြတယ်။ 

နယ်မဲ့၊ အတားအဆီးမဲ့၊ တရားမဲ့အောင် ပြုမူလုပ်နေကြတယ်။ လက်နက်၊ စည်းစိမ်အင်အားတွေ သုံးပြီး အကျင့်ကောင်း၊ အကျင့်မြတ် လမ်းစဉ်၊ သို့မဟုတ် မိဘ ဘိုးဘွားအဆုံးအမ အသွန်အသင် ပေးထားခဲ့တဲ့ ဓလေ့ထုံးစံတရားများကို ကျောခိုင်းပြီး ထင်ရာစိုင်း မိုက်ကြတယ်။ စရိုက်ချင်းတူ၊ ဝါသနာချင်းတူကြသူတွေက အကြမ်းဖက်တဲ့ လုပ်ကွက်တွေ အုပ်စုဖွဲ့ပြီး သတ္တဝါအမျိုးမျိုး သေကျေတဲ့ ကွန်ရက်တွေ ဆက်စပ်ပူးပေါင်း ကြတယ်။ ရက်စက်တဲ့လုပ်ကွက်ကို လက်ရဲ၊ ဇက်ရဲအောင် လှုံ့ဆော်ပြီး အပြစ်ရှိတဲ့ အတတ်ကိုပါ သင်ကြားပေးခဲ့တယ်။ ဒီအကုသိုလ်ကွန်ရက်ထဲကို ရောက်သွားတဲ့ နိုင်ငံရေးအစုအဖွဲ့တွေ အားလုံး စုဖွဲ့ပြီး သင်တန်းတွေပေးကြတယ်။ သင်တန်းတွေ ယူကြတယ်။ ဒီအချက်ကို မြန်မာ့နိုင်ငံရေးလောကသားများ လေးနက်စွာ သိထားဖို့ လိုပါတယ်။

တောမှီရဟန်း၏ “အဝိဟိံသာနိုင်ငံရေး (၂၀၁၆)၊ စာမျက်နှာ ၁၄၅-၁၄၆၊ အဝိဟိံသာနိုင်ငံရေး (၁၃)” မှကောက်နုတ်ရေးသားဖော်ပြခြင်းဖြစ်သည်။

Loading

Categories
ဆောင်းပါး နိုင်ငံရေး အဲးခိုး

အိပ်စောင့်အစိုးရလား၊ အိတ်စောင့်အစိုးရလား … အိမ်စောင့်အစိုးရလား (၅)

အဲးခိုး

အတွဲ(၁၁)၊ အမှတ်(၄၂)၊ မြန်မာသက္ကရာဇ် ၁၃၈၄၊ ပြာသိုလပြည့်ကျော် ၈၊ ၁၃-၁-၂၀၂၃၊ မြန်မာသံတော်ဆင့် (The Myanmar Herald) မှ ကောက်နုတ်ဖော်ပြခြင်းဖြစ်သည်။

၁၉၆၂ … “မလွှဲမရှောင်သာဘဲ ယိုယွင်းနေသော တိုင်းပြည်အခြေအနေကို ထိန်းသိမ်းပြီး အာဏာသိမ်းယူရခြင်း ဖြစ်ကြောင်း” ဆိုပြီး ရှင်းပြခဲ့တယ်။ ပြည်သူလူထုကတော့ ဒီကိစ္စအတွက်ကို “အာဏာသိမ်းမှုကြီး” လို့ပဲ သတ်မှတ်ကြတယ် …

(ယခင်တစ်ပတ်မှအဆက်)

  • ၁-၈-၁၉၄၈ ခုနှစ်တွင် ဗမာ့သေနတ် ကိုင်တပ်ရင်း(၃) တောခိုသည်။ 
  • ၃၁-၈-၁၉၅၈ ခုနှစ်တွင် သန့်ရှင်းဖဆပလ ညီလာခံကျင်းပသည်။  
  • ၂၆-၉-၁၉၅၈ ခုနှစ်တွင် ဦးနုက ဗိုလ်ချုပ်နေဝင်းထံကို စာတစ်စောင်ပို့ သည်။
  • ၂၈-၁၀-၁၉၅၈ ခုနှစ် ဒုတိယ အကြိမ် ပါလီမန်လွှတ်တော်အစည်း အဝေး ကျင်းပသည်။ ဦးနုက ဗိုလ်ချုပ်နေဝင်းအား ‘အိမ်စောင့်အစိုးရ’ ဖွဲ့နိုင် ရေးအတွက် ဝန်ကြီးချုပ်ရာထူးအပ်နှင်းရန် အဆိုပြုတင်ပြရာ လွှတ်တော်က သဘောတူလက်ခံသည်ဆိုတဲ့ သမိုင်းစာမျက်နှာအချို့မှာ နိုင်ငံရေးတရားခံပြတဲ့အကြောင်းအရာတွေ တွေ့ခဲ့ရပါတယ်။ 

ပထမအိမ်စောင့်အစိုးရ 

ယိမ်းယိုင်လာတဲ့ နိုင်ငံရေးအခြေအနေကို ကြည့်ပြီး ထိန်းသိမ်းထားဖို့ ဦးနုက စစ်တပ်မှာရှိတဲ့ ဗိုလ်ချုပ်နေဝင်းကို အကူအညီတောင်းခဲ့တယ်။ ၁၉၅၈ ခုနှစ်၊ အောက်တိုဘာလ ၂၈ ရက်နေ့ မှာ ပါလီမန်အထူး အစည်းအဝေးခေါ်ယူပြီး ဗိုလ်ချုပ်နေဝင်းကို ဝန်ကြီးချုပ်အဖြစ် ခန့်အပ်လိုက်တယ်။ နိုင်ငံရေးလောကသားထဲကမဟုတ်တဲ့ ဂုဏ်သိက္ခာရှိတဲ့ ပုဂ္ဂိုလ် ၁၄ ဦးနဲ့ အုပ်ချုပ်ရေးလုပ်ငန်းတွေကို ဆောင်ရွက်ဖို့ အိမ်စောင့်အစိုးရဖွဲ့တယ်။ လုပ်ငန်းစဉ်အနေနဲ့ လေးရပ် ချမှတ်ခဲ့တယ်။ 

(၁) တရားဥပဒေစိုးမိုးရေး ငြိမ်ဝပ်ပိပြားရေး၊ 

(၂) အခြေအနေကောင်းလျှင် ခြောက်လအတွင်း လွတ်လပ်တရားမျှတ သော ပါလီမန်ရွေးကောက်ပွဲ ကျင်းပပေးရေး၊ 

(၃) လူထုနေထိုင်စားသောက်မှုစရိတ် လျှော့ချပေးရေးနဲ့

(၄) နိုင်ငံတွင် ပျက်ပြားနေသော စီးပွားရေးကို ပြန်လည်ပြုပြင်ရေးတွေ ပါပဲ။ 

ပြောင်းလဲမှုအခြေအနေ 

အိမ်စောင့်အစိုးရ(ပထမ)တက်လာလို့ မကြာပါ။ ချမှတ်ထားတဲ့လုပ်ငန်းစဉ် လေးရပ်ထဲက အမှတ်(၁)လုပ်ငန်းစဉ်ဟာ အောင်မြင်ပါတယ်။ အရင်ကပေးခဲ့တဲ့ လွတ်ငြိမ်းချမ်းသာခွင့်ကိုလည်း ရုပ်သိမ်းလိုက်တယ်။ သောင်းကျန်းသူတွေကိုတော့ ဆက်တိုက်ပဲ နှိမ်နင်းတယ်။ စိတ်ဓာတ်စစ်ဆင်ရေးကို ပူးတွဲဆောင်ရွက်လို့လည်း ပိုပြီးတော့ အောင်မြင်တယ်။ သောင်းကျန်းသူတွေ ထောင်ကျော်မျှ ဥပဒေဘောင်အတွင်းသို့ ဝင်ရောက်လာတယ်။ ၁၉၅၈ ခုနှစ်၊ နိုဝင်ဘာလမှာ လုံခြုံရေးကောင်စီတွေ အဆင့်ဆင့်ဖွဲ့စည်းပြီး အကောင်အထည်ဖော် လုပ်ကိုင်တယ်။ စားဝတ်နေရေးအတွက် ကုန်ဈေးနှုန်းထား ကန့်သတ်ပေးလိုက်လို့ ကုန်ဈေးနှုန်းတွေ ကျဆင်းလာတယ်။

အုပ်ချုပ်ရေးအပြောင်းအလဲ 

ပြီးတော့ ရှမ်းပြည်နယ်အုပ်ချုပ်နေကြတဲ့ ရှမ်းပြည်နယ် စော်ဘွားတွေ ကိုလည်း ပဒေသရာဇ်စနစ်အုပ်ချုပ်ရေးကို ၁၉၅၉ ခုနှစ်၊ ဧပြီလမှာ အာဏာစွန့်လွှတ်ကြောင်း လက်မှတ်ရေးထိုးစေတယ်။ ပြည်ထောင်စု ပြည်မကြီးနဲ့အတူ ဖွဲ့စည်းအုပ်ချုပ်စေတယ်။ ကရင်၊ ကယား၊ ချင်းပြည်နယ်တွေအတွက် ပြည်နယ်ဆိုင်ရာဝန်ကြီးတွေကို ခန့်အပ်တယ်။ လမ်းပန်းဆက်သွယ်ရေး၊ စီးပွားရေး၊ လူမှုရေးတိုးတက်အောင် ဆောင်ရွက်ပေးတယ်။ ၁၉၅၉ ခုနှစ်မှာပဲ ပြည်သူများ ကျန်းမာကြံ့ခိုင်ရေး စိတ်ဓာတ်ကောင်းမွန်ရေးအတွက် နိုင်ငံရေးအဖွဲ့အစည်းမဟုတ်တဲ့ လူမှုရေးအဖွဲ့အစည်းအဖြစ် ‘ကြံ့ခိုင်ရေးအဖွဲ့’ တွေကို ဖွဲ့တယ်။ ၁၉၆ဝ ပြည့်နှစ်၊ ဇန်နဝါရီလမှာ တရုတ်-မြန်မာနယ်နိမိတ် သဘောတူညီချက်စာချုပ်ချုပ်ဆိုပြီး နယ်စပ်ပြဿနာကို ဖြေရှင်းခဲ့တယ်။

အခြေအနေအပြောင်းအလဲ 

ခြောက်လပြည့်လို့ ပါလီမန်ရွေးကောက်ပွဲ ကျင်းပပေးမယ်ဆိုပေမယ့် နိုင်ငံရေးအခြေအနေက မပေးတာကြောင့် ပါလီမန်လွှတ်တော်က ဗိုလ်ချုပ်ကြီးနေဝင်းကို ဝန်ကြီးချုပ်သက်တမ်းတိုးဖို့ အခြေခံဥပဒေပုဒ်မ ၁၁၆ ကို ပြင်ဆင်ပေးခဲ့တယ်။ ပြီးတော့ အိမ်စောင့်အစိုးရက(ပထမ) ၁၉၆ဝ ပြည့်နှစ်၊ ဖေဖော်ဝါရီလမှာ လွတ်လပ်၍တရားမျှတသော ပါလီမန်ရွေးကောက်ပွဲ ကျင်းပပေးခဲ့တယ်။ ၁၇ လကျော် တာဝန်ယူခဲ့တဲ့ အိမ်စောင့်အစိုးရ(ပထမ)လက်ထက်မှာ နိုင်ငံတော်ဖွံ့ဖြိုးရေးအတွက် တိုးတက်အောင်မြင်လာတယ်လို့ ဆိုကြတယ်။

(က)အုပ်ချုပ်ရေးအခြေအနေ – 

ငြိမ်ဝပ်ပိပြားရေးကို ဦးစားပေးဆောင်ရွက်တယ်။ အုပ်ချုပ်ရေးအဖွဲ့ အစည်းကို ပြုပြင်ဖွဲ့စည်းတယ်။ ဗဟိုလုံခြုံရေးအဖွဲ့၊ ဗဟိုထောက်လှမ်းရေးအဖွဲ့၊ အပြစ်ဒဏ်ပေးရေးနှင့် အကြံပေးအဖွဲ့၊ ရဲဘက်ဆိုင်ရာအုပ်ချုပ်ရေးအဖွဲ့ ဖွဲ့စည်းတယ်။ တိုင်း၊ ခရိုင်၊ မြို့နယ် လုံခြုံရေးကောင်စီတွေ၊ ကျေးရွာကော်မတီတွေ အဆင့်ဆင့်ဖွဲ့စည်းတယ်။ ဝန်ကြီးအဖွဲ့ဝင် ၃ဝ မှ ၁၄ အထိ လျှော့ချလိုက်တယ်။ လုပ်ငန်းစဉ်လေးရပ် ဦးတည်ဆောင်ရွက်မယ်လို့ ကြေညာတယ်။

(ခ) စီးပွားရေးအခြေအနေ – 

စီးပွားရေးတိုးတက်မှုအတွက် အစိုးရက တာဝန်ယူဆောင်ရွက်တယ်။ အမျိုးသားစီမံကိန်းဌာနနဲ့ ဘဏ္ဍာခွဲဝေ သုံးစွဲမှုကြီးကြပ်ရေးအဖွဲ့ဖွဲ့ပြီး ဘယ်လုပ်ငန်း ဦးစားပေးရမယ်ဆိုတာကို အဲဒီအဖွဲ့က ချမှတ်ပေးရမယ်။ 

  • ရန်ကုန်-မန္တလေးလမ်းကြီး ဖောက်လုပ်ရေး။ 
  • ရန်ကုန်တက္ကသိုလ်ကျောင်းသားများအတွက် ကျောင်းဆောင်ဆောက် လုပ်ရေး။ 
  • ပညာတော်သင်စေလွှတ်ရေး၊ နိုင်ငံခြားမှ ကျွမ်းကျင်အကူအညီရယူ ရေးတို့ကို ဆောင်ရွက်ပေးတယ်။ 
  • လယ်ယာစိုက်ပျိုးရေးကို ဦးစားပေးဆောင်ရွက်တယ်။ 
  • စိုက်ပျိုးရေးဘဏ်တွေက ကျေးလက်အထိ ငွေချေးပေး၍ အမတော်ကြေး ထုတ်ချေး၊ ပြန်ဆပ်လုပ်ငန်း ကြီးကြပ်ဆောင်ရွက်တယ်။ ဆန်စပါးအတွက် အထွက်တိုး အောင်လုပ်တယ်။ 
  • သောင်းကျန်းသူတွေကို ထိရောက်စွာ နှိမ်နင်းနိုင်လို့ သစ်ထုတ်လုပ်ရေး သယံဇာတ သတ္တုရှာဖွေရေး တိုးတက်လာတယ်။ 
  • ကြယ်ငါးပွင့် သင်္ဘောကုမ္ပဏီ ကို ၁၉၅၉ ခုနှစ်၊ ဇန်နဝါရီလမှာ တည် ထောင်ပြီး ပင်လယ်ရေကြောင်း ပို့ဆောင်ရေးလုပ်ငန်း လုပ်ကိုင်တယ်။ 
  • ရန်ကုန်မြို့ သယ်/ပို့လုပ်ငန်း ယာဉ်များအတွက် ဂျပန်နိုင်ငံမှ … မော်တော်ယာဉ်များ တင်သွင်းပြေးဆွဲပေးတယ်။ 
  • စက်ရုံ၊ အလုပ်ရုံတွေ ကုန်ထုတ်လုပ်ငန်း တိုးတက်အောင် ဆောင်ရွက်တယ်။ 
  • ရိုးကုမ္ပဏီကုန်တိုက်တွေကို စစ်ဘက်ဆိုင်ရာ ကုန်စည်ဖြန့်ချိရေးအဖွဲ့က ဝယ်ယူလုပ်ကိုင်တယ်။ 
  • ကယားပြည်နယ် ရေအားလျှပ်စစ်စီမံကိန်း အောင်မြင်ခဲ့တယ်။ 
  • သ/မလုပ်ငန်းစနစ်တကျဖြစ်အောင် ဆောင်ရွက်ခဲ့တယ်။ 
  • ဒေသအနှံ့အပြား လိပ်ပြာတောင် (ခ) သမဝါယမဆိုင်များ ဖွင့်လှစ်ရောင်းချတယ်ဆိုတဲ့ စီးပွားရေးအခြေအနေ ရှိခဲ့ကြောင်း တွေ့ရတယ်။

(ဂ) လူမှုရေးအခြေအနေ – 

လူမှုရေးအခြေအနေအနေနဲ့ အလုပ်သမားတွေအတွက် လူမှုဖူလုံရေးအဖွဲ့ ဖွဲ့တယ်။ အိုးအိမ်အဖွဲ့မှ တိုက်ခန်းတွေ ဆောက်လုပ်ပေးတယ်။ ကျေးလက်မှ ရန်ကုန်မြို့ကို ပြောင်းရွှေ့အလုပ်လုပ် ကိုင်နေကြတဲ့သူတွေအတွက်ကို တောင်ဥက္ကလာပ၊ မြောက်ဥက္ကလာပ၊ သာကေတ မြို့သစ်တွေ တည်ထောင်ပေးတယ်။ ဆရာအတတ်သင်ကျောင်း ၅ ကျောင်း တိုးချဲ့ပေးတယ်။ ရန်ကုန်ဆေးရုံကြီးမှာ နှလုံးရောဂါခွဲစိတ်ကုဌာနအသစ် ဖွင့်တယ်။ အမျိုးသားနေ့၊ လွတ်လပ်ရေးနေ့၊ ပြည်ထောင်စုနေ့တွေကို အစီအစဉ်သစ်အနေနဲ့ ကျင်းပပေးတယ်။ ၁၉၅၉ ခုနှစ် ဇွန်လမှာ ဗိဿနိုးမြို့ဟောင်းကို တူးဖော်တယ်။ မန္တလေးမြို့မှာ ပန်တျာကျောင်းအသစ် ဖွင့်လှစ်ပေးခဲ့တယ်ဆိုတာကို မြင်တွေ့ရပါတယ်။

သခင်အုပ်စု၊ ဗိုလ်အုပ်စု၊ ဦးအုပ်စုကွဲ 

၆-၂-၁၉၆ဝ ရက်နေ့မှာ တတိယအကြိမ် အထွေထွေပါလီမန်ရွေးကောက်ပွဲ ကျင်းပပြီးတဲ့အခါ နု-တင် သန့်ရှင်း ဖဆပလက ၁၅၉ နေရာ နိုင်ပြီး ဆွေ-ငြိမ်း တည်မြဲဖဆပလက ၃၄ နေရာသာ နိုင်ခဲ့တယ်။ အိမ်စောင့်အစိုးရလို့ မခေါ် တော့ဘဲ ပြည်ထောင်စုပါတီလို့ အမည်ပြောင်းပြီး အစိုးရအဖွဲ့ကိုလည်း ပြည်ထောင်စုအစိုးရ(ပထစအစိုးရ)လို့ ခေါ် လိုက်တယ်။ အိမ်စောင့်အစိုးရကို နမူနာယူပြီး ဝန်ကြီး ၁၃ ဦးခန့်တယ်။ ဝန်ကြီး တစ်ဦးက ဌာနတစ်ခုထက်ပိုပြီး တာဝန်ယူကြတယ်။ ဦးနုက ဝန်ကြီးချုပ်ဖြစ်တယ်။ ငါးပါးပါ အကြံပေးအဖွဲ့ဖွဲ့တယ်။ ပါလီမန်ဒီမိုကရေစီ ထွန်းကားရေး အတွက် လေးနှစ်စီမံကိန်း ရေးဆွဲတယ်။

နိုင်ငံရေးအတွေ့အကြုံရှိကြတဲ့ ယခင်နိုင်ငံရေးသမားဟောင်းတွေက ‘သခင်အုပ်စု’၊ စစ်ရေးအတွေ့အကြုံရှိတဲ့ တော်လှန်ရေးကာလက နာမည်ကောင်းရခဲ့ကြတဲ့ စစ်ဗိုလ်တွေနဲ့ စစ်အငြိမ်းစားတွေက ‘ဗိုလ်အုပ်စု’၊ အုပ်ချုပ်ရေးအတွေ့ အကြုံရှိကြတဲ့ အစိုးရအမှုထမ်းဟောင်းတွေ ရှေ့နေဟောင်းတွေက ‘ဦးအုပ်စု’ဆိုပြီး ကွဲပြဲကြတယ်။ နိုင်ငံရေးအခြေအနေက မတည်မငြိမ်ဘဲ ပါတီတွင်း အာဏာလုရေးတွေဖြစ်လို့ အချင်းချင်း ပြိုင်ဆိုင်နေကြတယ်။

ပြည်တွင်းသောင်း ကျန်းမှုတွေကလည်း ပြန်လည်ပြီး ဦးမော့လာတယ်။ ကူမင်တန် တရုတ်တပ် အကြွင်းအကျန်တွေကလည်း ရှမ်းပြည်နယ်အရှေ့ပိုင်း၊ ကျိုင်းတုံနယ်မှာ ဝင်ရောက် ကျူးကျော်ပြန်တယ်။ အမေရိကန်က နောက်ကွယ်ကနေ ကူညီနေလို့ ကုလသမဂ္ဂဌာနအထိ တိုင်ကြားခဲ့ရတယ်ဆိုတဲ့ အဖြစ်အပျက်တွေက လည်း ရှိခဲ့ကြတယ်မဟုတ်လား။ (ပြည်ထောင်စုအစိုးရလက်ထက် အုပ်ချုပ်ရေး)

ပြည်ထောင်စုအစိုးရ စီးပွားရေး 

အိမ်စောင့်အစိုးရလက်ထက် တာဝန်လွှဲယူခဲ့တဲ့အခါက တိုင်းပြည်ဟာတည်ငြိမ်စပြန်ပြီး ဖြစ်နေပါပြီပဲ။ အဲဒီမှာ စစ်ဘက်ကုန်စည်ဖြန့်ဖြူးရေးဌာန လက်အောက်ရှိ စီးပွားရေးလုပ်ငန်းတွေကို ပထမဦးဆုံး အစိုးရက လွှဲပြောင်းယူခဲ့တယ်။ ကမ္ဘာ့ဘဏ်နဲ့ တရုတ်အစိုးရတွေဆီက ငွေချေးပြီး ဒုတိယလေးနှစ် စီမံကိန်း အကောင်အထည်ဖော်နေတဲ့ အချိန်မှာ အင်္ဂလိပ်၊ အိန္ဒိယ အရင်းရှင်ကြီးတွေက စီးပွားရေးကို လက်ဝါးကြီးအုပ်ထားနေတုန်းပါပဲ။ ကုန်ထုတ်တဲ့ လုပ်ငန်းတွေရဲ့အများစုမှာလည်း မြန်မာမဟုတ်တဲ့ လူမျိုးခြားလက်ထဲမှာပဲ ရှိနေကြတယ်။ သမဝါယမစနစ်နဲ့ စီးပွားရေးကို ချုပ်ကိုင်ချင်ပေမယ့် မအောင်မြင်ပါဘူး။ နှစ်လအတွင်းမှာပဲ စီးပွားရေးတွေ ကျဆင်းပြီး လူသုံးကုန်ပစ္စည်းတွေ ရှားပါးလာကြပြီးတော့ ကုန်ဈေးနှုန်းတွေ မိုးပေါ်ခေါင်ထိမြင့်တက်လာတယ်။ လုပ်မတတ် ထိန်းမနိုင်တော့တဲ့အခါ “ပရဟိတဆိုင်” လို့ခေါ်တဲ့ အခြေခံစားသောက်ကုန်တွေကိုသာရောင်းတဲ့ ဈေးဆိုင်တွေသာ ဖွင့်နိုင်ကြတော့တယ်။

ပြည်ထောင်စုစနစ် တောင်းဆို 

၁၉၆၂ ခုနှစ် ဇန်နဝါရီလ ပြည်ထောင်စုပါတီညီလာခံမှာ ဦး-ဗိုလ်- သခင် ခေါင်းဆောင်တွေ နေရာလုနေ ကြတယ်။ ၂၄-၂-၁၉၆၂ ခုနှစ် ပြည်လမ်း (ရန်ကုန်) ရှိ အသံလွှင့်ရုံမှာ ‘ဖက်ဒရယ်မူ’ နဲ့ ပတ်သက်လို့ လူမျိုးပေါင်းစုံ ဆွေးနွေးပွဲ လုပ်ကြတယ်။ အဲဒီဆွေးနွေးပွဲမှာ ဝန်ကြီးစဝ်ခွန်ချိုက ပြည်ထောင်စုစနစ်နဲ့ ပတ်သက်လို့ တင်ပြဆွေးနွေးကြတယ်။ 

  • ပြည်မကို ပြည်နယ်တစ်ခု (တစ်နယ်) ဖွဲ့စည်းရေး၊ 
  • ပြည်သူ့လွှတ်တော်နှင့် လူမျိုးစုလွှတ်တော်တို့ကို အာဏာအရေးတူထားရှိရေး၊ 
  • လူမျိုးစုလွှတ်တော်သို့ ပြည်နယ်၊ တိုင်းမှ ဦးရေတူညီသော ကိုယ်စားလှယ်ပေးရေးနဲ့၊
  • ပြည်နယ်များက မိမိဆန္ဒအလျောက် လွှဲအပ်သော အာဏာများကို ဗဟိုအစိုးရက ကန့်သတ်ပေး၍ ကျန်ရှိသောအာဏာများကို ပြည်နယ်များတွင်သာ ထားရေးဆိုတဲ့ အကြောင်းအရာတွေကို တင်ပြခဲ့တယ်။ တက်ရောက်လာကြတဲ့ ကချင်၊ ချင်း၊ ရှမ်း၊ ကယားတိုင်းရင်းသားတွေက ထောက်ခံကြတယ်။ 

ပထမ နိုင်ငံတော်အာဏာသိမ်း

၂၈-၂-၁၉၆၂ ရက်နေ့မှာ ဒုဥက္ကဋ္ဌဖြစ်သူက ဝန်ကြီးချုပ်ထံသို့ လျှို့ဝှက်တဲ့ စာတစ်စောင်တင်ပြခဲ့တယ်။ ပြည်နယ်မှာ နေထိုင်ကြတဲ့ တိုင်းရင်းသားတွေက ဖက်ဒရယ်မူတောင်းဆိုချက်နဲ့ ပတ်သက်လို့ ရ၊ မရလည်း ပြည်ထောင်စုကနေ ခွဲထွက်ဖို့ အားလုံးသဘောတူထားကြတယ်။ ပြည်ထောင်စုကနေ ခွဲထွက်ပြီးရင် ဆီတိုးအုပ်စု (SEATO) ထဲကို ဝင်ကြမယ်။ ခွဲထွက်ပြီးသွားတဲ့အခါ ပြည်နယ်ထူထောင်ရေးလုပ်ငန်းကို လုပ်မယ်ဆိုတဲ့ သတင်း(အတွင်းရေး သတင်း)ကို ဒုဥက္ကဋ္ဌဖြစ်သူက သတင်းပေး(စာတစ်စောင်နဲ့) ပေးခဲ့တာကြောင့် ပြည်ထောင်စုဖက်ဒရယ်မူကိစ္စ အစဦးဆုံးပြဿနာ ဖြစ်လာခဲ့တယ်။

၁-၃-၁၉၆၂ ရက်နေ့ရောက်လို့ ဖက်ဒရယ်မူကိစ္စ ဒုတိယနေ့ ဆွေးနွေးပြီးလို့ ညဉ့်နက်ချိန်မှာ ကြီးကျယ်တဲ့ နိုင်ငံရေးအပြောင်းအလဲကြီး ဖြစ်သွားတာပါပဲ။ ဝန်ကြီးချုပ်နဲ့ ဝန်ကြီးအချို့၊ တိုင်းရင်းသားခေါင်းဆောင် အချို့နဲ့ အစိုးရအရာရှိကြီးအချို့ စစ်တပ်က ထိန်းသိမ်းလိုက်တယ်။ 

၂-၃-၁၉၆၂ ရက်နေ့ နံနက် ၈း၅ဝ နာရီအချိန်မှာ (မြန်မာ့အသံ )အသံလွှင့်ရုံမှ အာဏာသိမ်းသူက “ယိုယွင်းလာသော နိုင်ငံတော်အခြေအနေကို ထိန်းသိမ်းရန် တပ်မတော်က တာဝန်ယူလိုက်ပြီဖြစ်ကြောင်း” တိုင်းပြည်သို့ ကြေညာ ချက် ထုတ်ပြန်လိုက်တယ် ပဋိပက္ခကြောင့် ကွယ်လွန်သွားကြတဲ့သူရှိတယ် ဆိုတဲ့အကြောင်း သမိုင်းစာမျက်နှာမှာ အထင်အရှားရှိနေပါသေးတယ်မဟုတ်လား။ 

အထောက်တော် The Reporter
၁၃၂၃၊ တပို့တွဲလဆုတ် ၁၁ ရက်၊ သောကြာနေ့
အတွဲ ၅၊ (၂၊ ၃၊ ၆၂)၊ အမှတ် ၂၆၀။

ဖမ်းဆီး၊ ထိန်းသိမ်း၊ ဖျက်သိမ်း 

နိုင်ငံတော်အာဏာသိမ်းပြီး မကြာပါ။ ၂ မတ်လ ၁၉၆၂ ရက်နေ့မှာ တပ်မတော်အရာရှိကြီး ၁၇ ဦးပါဝင်သော တော်လှန်ရေးကောင်စီကို ဖွဲ့စည်းလိုက်တယ်။ ပြည်ထောင်စုမြန်မာနိုင်ငံတော် တော်လှန်ရေးအစိုးရအဖွဲ့ကို အစိုးရဌာန တာဝန်ခံ ၈ ဦးနဲ့ ဖွဲ့စည်းပြီးဆောင်ရွက်တယ်။ ပါလီမန် ဒီမိုကရေစီအစိုးရအုပ်ချုပ်ခဲ့တဲ့ အစိုးရအဖွဲ့ဟောင်းတွေ၊ ပြည်နယ်ကောင်စီတွေ၊ ပြည်သူ့လွှတ်တော်နဲ့ လူမျိုးစု လွှတ်တော်ကိုယ်စားလှယ်တွေ၊ တရားလွှတ်တော်တွေအားလုံးကို ဖျက်သိမ်းလိုက်တယ်။ သမ္မတ၊ ဝန်ကြီးချုပ်၊ ဝန်ကြီးများ၊ တရားရေးဝန်ကြီးချုပ်၊ ပြည်သူ့လွှတ်တော်ဥက္ကဋ္ဌ၊ လူမျိုးစုလွှတ်တော်ဥက္ကဋ္ဌ၊ စော်ဘွားများ၊ လွှတ်တော်အမတ်များ ထိန်းသိမ်းလိုက်တယ်။ အာဏာသိမ်းသူ ခေါင်းဆောင်ဖြစ်သူက

‘မလွှဲမရှောင်သာဘဲ ယိုယွင်းနေသော တိုင်းပြည်အခြေအနေကို ထိန်းသိမ်းပြီး အာဏာသိမ်းယူရခြင်းဖြစ်ကြောင်း’ ဆိုပြီး ရှင်းပြခဲ့တယ်။ ပြည်သူလူထုကတော့ ဒီကိစ္စအတွက်ကို ‘အာဏာသိမ်းမှုကြီး’ လို့ပဲ သတ်မှတ်ကြတယ်။ 

တစ်ပါတီစနစ်စတင် 

အာဏာသိမ်းတော်လှန်ရေး ကောင်စီက – 

(၁) ၄-၃-၁၉၆၂ရက်နေ့မှာ ပထစပါတီ၊ ဖဆပလအဖွဲ့ချုပ်နဲ့ ပမညတ ပါတီကြီး ၃ ပါတီရဲ့ ခေါင်းဆောင်တွေကို ပထမအကြိမ် နိုင်ငံရေးကိစ္စ တွေ့ဆုံ ဆွေးနွေးကြတယ်။ 

(၂) ၇-၅-၁၉၆၂ ရက်နေ့မှာ ဒုတိယအကြိမ် တွေ့ဆုံဆွေးနွေးကြပြီး 

(၃) ၁၇-၅-၁၉၆၂ ရက်နေ့မှာ တတိယအကြိမ် တွေ့ဆုံဆွေးနွေးကြတယ်။ ၈-၃-၁၉၆၂ ရက်နေ့မှာတော့ ဒေါက်တာဘဦးခေါင်းဆောင်တဲ့ အစိုးရအကြံပေးအဖွဲ့ကို ဖျက်သိမ်းလိုက်တယ်။ ဒုတိယအကြိမ် ဆွေးနွေးကြတဲ့အခါက (အချိန်က) တော်လှန်ရေးကောင်စီရဲ့ ဝါဒသဘောထားကို နာကြားခဲ့ရတယ်။ တတိယအကြိမ်မှာတော့ မြန်မာ့ဆိုရှယ် လစ်လမ်းစဉ်ပါတီ သဘောထားခံယူချက်အကြောင်းကို ရှင်းလင်းခဲ့လို့ ပါတီအနေနဲ့ ထောက်ခံပါကြောင်း၊ သို့သော် (ဒါပေမဲ့) တစ်ပါတီစနစ်ကိုတော့ မထောက်ခံပါကြောင်းနဲ့ တစ်ပါတီစနစ် ကျင့်သုံးမယ်ဆိုရင် အမျိုးမျိုးမှားယွင်းလာနိုင်မယ် ဆိုတဲ့အကြောင်း နိုင်ငံရေးပါတီခေါင်းဆောင်တွေက တင်ပြဆွေးနွေးခဲ့ကြတယ်။ 

မြန်မာ့ဆိုရှယ်လစ်လမ်းစဉ်ပါတီ 

၃ဝ-၄-၁၉၆၂ ရက်နေ့မှာ တော်လှန်ရေးကောင်စီရဲ့ နိုင်ငံရေးဝါဒသဘောထားကို ကြေညာချက်ထုတ်ပြန်ပါတယ်။ ကြေညာချက်အရ စီးပွားရေးမှာ နိုင်ငံတော်အစိုးရပိုင်း၊ သမဝါယမပိုင်း၊ ပုဂ္ဂလိကလုပ်ငန်းရှင်များအပိုင်း ၃ ပိုင်းခွဲပြီး လုပ်ပိုင်ခွင့်တွေ ပေးမယ်ဆိုတဲ့အကြောင်း ပါရှိပါတယ်။ “ဆိုရှယ်လစ်လောကသို့ မြန်မာ့လမ်းစဉ်ဖြင့် ချီတက်ကြစို့”ဆိုပြီး ကြွေးကြော်ခဲ့တယ်။ ၄-၇-၁၉၆၂ ရက် နေ့မှာ မြန်မာ့ဆိုရှယ်လစ်လမ်းစဉ်ပါတီ ဖွဲ့စည်းပုံအခြေခံဥပဒေကို ကြေညာတယ်။ အမြုတေပါတီအဖြစ် ထူထောင်တယ်။ လမ်းစဉ်ပါတီရဲ့ တွေးခေါ်မြော်မြင်ရေး သဘောတရားအဖြစ် ‘လူနှင့် ပတ်ဝန်းကျင်တို့၏ အညမညသဘောတရား’ စာတမ်းဖြန့်ဝေတယ်။ စာတမ်းမှာ အခန်း ၅ ခန်း ပါဝင်ပါတယ်။ (က) သက်မဲ့ လောက၊ (ခ) သက်ရှိလောက၊ (ဂ) ဩကာသလောက၊ (ဃ) သတ္တလောက နဲ့၊ (င) သင်္ခါရလောကအကြောင်းတွေကို ရှင်းလင်းထားတယ်။ လူနဲ့ လူ့ပတ်ဝန်းကျင် အပြန်အလှန် ကျေးဇူးအထောက်အကူပြုကြပုံ၊ လောကုတ္တရာအမြင်ဖြင့် မကြည့်ဘဲ လောကီအမြင်ဖြင့် ရှုမြင် လေ့လာသင့်ပုံစတဲ့ အကြောင်းအရာတွေ စာတမ်းမှာ ပါရှိပါတယ်။ (စာရေးသူ ကိုယ်တိုင်လည်း အကြိမ်တစ်ဆယ်ကျော်မက လေ့လာဖတ်ရှုခဲ့ရပါသေးတယ်။ မနှစ်သက်ပါဘူး။) 

ဘာသာရေးကို နှိပ်ကွပ်တဲ့ နိုင်ငံရေး 

အဲဒီဝါဒကို မနှစ်သက်တဲ့ စာရေးဆရာတစ်ဦးက “ဆိုရှယ်လစ်ဝါဒတစ်မျိုး ဖြစ်ကြောင်း၊ သိပ္ပံနည်းကျ မာ့က်စ်ဝါဒ၊ လီနင်ဝါဒတွေ လမ်းညွှန်မှုကို မခံယူဘဲ ဗုဒ္ဓဘာသာ မာ့က်စ်ဝါဒီသမားဖြစ်တဲ့ ဦးဘဆွေရဲ့ နည်းဆန်ဆန် မြန်မာ့နည်း ဆိုရှယ်လစ်ဝါဒဖြစ်ကြောင်း၊ အခြေခံ လူတန်းစားမှာ အလုပ်သမား လူတန်းစားမဟုတ်၊ တောင်သူလယ်သမားဖြစ်ကြောင်း” ဝေဖန်ထားတာတွေ့ရသလိုပဲ နောက်ထပ် နာမည်ကြီးစာရေးဆရာ တစ်ဦးကလည်း “လမ်းစဉ်ပါတီရဲ့ အညမညသဘောတရားနဲ့. ဗုဒ္ဓအဘိဓမ္မာနဲ့ နှိုင်းယှဉ်လေ့လာတင်ပြခဲ့ပါသေးတယ်” ဆိုတာကို တွေ့ရပါတယ်။ နိုင်ငံရေးဝါဒက ဘာသာရေးဝါဒအပေါ် လွှမ်းမိုးလိုတဲ့ သဘောမျိုးတွေ့ရတာကြောင့် တော်လှန်ရေးကောင်စီ ကာလတစ်လျှောက် လုံးနဲ့ လမ်းစဉ်ပါတီ ကာလတစ်လျှောက်လုံး ထင်ရှားတဲ့ ဘာသာရေးခေါင်းဆောင် ဘုန်းတော်ကြီးအချို့ကို ၁၉၈ဝ ပြည့်နှစ် မှာ လူဝတ်လဲစေပြီး နှိပ်ကွပ်ခဲ့တဲ့သာဓက အထင်အရှားရှိခဲ့ပေမယ့် ဒီအကြောင်းအရာအပေါ်ကို ပြင်းပြင်းထန်ထန် ဘယ်သူမှ မကန့်ကွက်၊ မတားမြစ်၊ မဆန့်ကျင်ရဲကြဘဲ ခေတ်ကာလ နှစ်ခေတ်လုံးလုံး ဗုဒ္ဓဘာသာကို နိုင်ငံရေးသမားတွေက ချဉ်းကပ်သယောင်ပြုပြီး အမျိုး၊ ဘာသာ၊ သာသနာ အလိုမရှိပုံစံမျိုးနဲ့ ကြဉ်ပယ် (ပစ်ပယ်၊ ပစ်ဖယ်)ထားခဲ့တယ်ဆိုတဲ့ အထောက်အထားသာဓကရှိခဲ့ပါတယ်။ 

ပြောင်းလဲကျင့်သုံး 

ဆက်လက်ပြီးတော့ မြန်မာ့ဆိုရှယ်လစ်လမ်းစဉ်ပါတီဟာ တစ်ပါတီ(တစ် ဝါဒ)စနစ်အရနဲ့ပဲ အကောင်အထည်ဖော်တယ်။ ဘယ်သူအကြံပေးပေး ဘယ်သူ့စကားကိုမှ (အကြံဉာဏ်ကိုမှ) မယူကြဘဲ တစ်ပါတီနိုင်ငံရေး ပုံစံကို နေ့နေ့ညည အကောင်အထည်ဖော်တယ်။ ပါတီ စည်းရုံးရေးကော်မတီနဲ့ ပါတီစည်းကမ်း ထိန်းသိမ်းရေးကော်မတီဖွဲ့တယ်။ လမ်းစဉ်ပါတီကို အမြုတေမှ ပြည်သူ့ပါတီသို့ ကူးပြောင်းတယ်။ ဒီမိုကရေစီဗဟိုဦးစီးစနစ်နဲ့ အောက်ခြေကနေ ဗဟိုအဆင့်အထိ ပါဝင်ရမယ့် ကော်မတီဝင်တွေကို ပါတီဝင်တွေရဲ့ဆန္ဒနဲ့ ရွေး (တင်မြှောက် တဲ့စနစ်နဲ့)ကောက် တင်မြှောက်တယ်။ ပါတီမိတ်ဆွေ၊ အရန်ပါတီဝင်၊ တင်းပြည့်ပါတီဝင် အဆင့်ဆင့်ထားခဲ့တယ်။

၁၉၆၄ ခုနှစ်ကနေ စတင်ပြီး (မြို့နယ်ပါတီယူနစ်တွေ ဖွဲ့စည်းပြီးလို့ အခြေခံစည်းရုံးရေးလုပ်ငန်းတွေ လုပ်ခဲ့ကြလို့) ၁၉ဝ၄ ခုနှစ် ၁၀ နှစ်အတွင်းမှာ ပါတီဝင်ပေါင်း (အင်အား) ငါးသိန်းကျော် ဖြစ်လာခဲ့တယ်။ မြန်မာပြည်မှာ အင်အားထိပ်ဆုံးရောက်တဲ့ ပါတီတစ်ပါတီဖြစ်လို့ “မြန်မာ့ဆိုရှယ်လစ်လမ်းစဉ်ပါတီ”ရဲ့ အမှတ်အသားတံဆိပ်ဟာ နိုင်ငံတော်က အတည်ပြုပြဋ္ဌာန်းထားတဲ့ တံဆိပ်အလံ အမှတ်အသားပါ ပြောင်းလဲကျင့်သုံး လိုက်ကြတော့တာပါပဲ။ တိုင်းရင်းသား နိုင်ငံရေးအခန်းကဏ္ဍလည်း ကျဆုံး (ပျောက်ဆုံး)သော ခေတ်ကြီးတစ်ခေတ်လို့ ဆိုနိုင်ပါတယ်။ 

ဆွေးနွေးချက် ပျက်ပြား 

တိုင်းရင်းသား နိုင်ငံရေးအခွင့်အလမ်း မရှိတော့တဲ့ ဆိုရှယ်လစ်လမ်းစဉ် ပါတီခေတ်ကြီးမှာ ဖက်ဒရယ်ပြည်ထောင်စုနိုင်ငံရေးစနစ်ကို မျှော်နေကြပေမယ့် အကျပ်အပိတ် အခွင့်အလမ်းမရှိတော့လို့ တိုင်းရင်းသားတွေဟာ ရွေးစရာနိုင်ငံရေးအခွင့်အလမ်းတွေ ပျောက်ဆုံးခဲ့ရတယ်။ ၁-၄-၁၉၆၃ ရက်နေ့မှာ အထွေထွေလွတ်ငြိမ်းချမ်းသာခွင့်ပေး လိုက်တယ်။ အကျဉ်းသား ၁၂ဝဝဝ ခန့် လွတ်ငြိမ်းချမ်းသာခွင့်ရကြတယ်။ ကွန်မြူနစ်ပါတီ(ဗမာပြည်)၊ ဗမာပြည်ကွန်မြူ နစ်ပါတီ၊ ကရင်နီအမျိုးသားတိုးတက်ရေးပါတီနဲ့ ကေအင်န်ယူတို့မှ နိုင်ငံရေး အကျဉ်းသားပုဂ္ဂိုလ်တွေ အပါအဝင် သတင်းစာဆရာ၊ ကျောင်းသားတွေ လွတ်မြောက်လာကြတယ်။ တောတွင်းလက်နက်ကိုင်ကြတဲ့သူတွေလည်း ဥပဒေဘောင်အတွင်းထဲကို ပြန်လာကြတယ်။ တိုင်းပြည်အတွက် အဓိကငြိမ်းချမ်းသာယာရေးအတွက် ဖြစ်နေတာကြောင့် အစိုးရအဖွဲ့က ငြိမ်းချမ်းရေးဆွေးနွေးဖို့ ကမ်းလှမ်းဖိတ်ခေါ်တယ်။ 

(၁) ၁၀-၈-၁၉၆၃ ရက်နေ့မှာသခင်စိုးခေါင်းဆောင်တဲ့ အလံနီကွန်မြူနစ်ပါတီရဲ့ အဖွဲ့ဝင် ၂ဝ ပါဝင်တဲ့ ငြိမ်းချမ်းရေးဆွေးနွေးဖို့ ရန်ကုန်ကို ရောက်လာတယ်။ 
(၂) ၂၀-၈-၁၉၆၃ ရက်နေ့မှာ ကော်သူလေးငြိမ်းချမ်းရေးအဖွဲ့ 
(၃) ၂၉-၁၉၆၃ ရက်နေ့မှာ ရဲဘော်ဌေး ဦးဆောင်တဲ့ ဗမာပြည်ကွန်မြူနစ်ပါတီအဖွဲ့ 
(၄) ၂၈-၁၁-၁၉၆၄ ရက်နေ့မှာ စောဟန်သာတာမွှေး ခေါင်းဆောင်တဲ့ ကော်သူလေးငြိမ်းချမ်းရေးအဖွဲ့ 
(၅) ရခိုင်ကွန်မြူနစ်ပါတီ 
(၆) ရှမ်းအမျိုးသားတပ်ပေါင်းစု 
(၇) ကချင်လွတ်လပ်ရေးကောင်စီ 
(၈) မန်းဘဇံခေါင်းဆောင်သော ကေအင်န်ယူအဖွဲ့ 
(၉) မွန်ပြည်သစ်ပါတီ 
(၁ဝ) ကရင်နီပါတီတွေနဲ့

အစိုးရနဲ့ တွေ့ဆုံကြပြီး ငြိမ်းချမ်းရေးဆွေးနွေးကြတယ်။ ငြိမ်းချမ်းရေးနဲ့ တိုင်းရင်းသားနိုင်ငံရေးမျှော်လင့်ချက် ကိုယ်ပိုင်ပြဋ္ဌာန်းရေးအတွက်ဖြစ်တဲ့ ဖက်ဒရယ်ဒီမိုကရေစီ နိုင်ငံရေးစနစ် ကျင့်သုံးရေးအတွက်ကို အပြန်အလှန်တင်ပြ ဆွေးနွေးခဲ့ကြပေမယ့် ဘာဆိုဘာမှ သဘောတူညီမှုမရခဲ့တာကြောင့် နိုင်ငံရေးအတွက် (ငြိမ်းချမ်းရေးအတွက်) လာရောက်ဆွေးနွေးကြတဲ့ နိုင်ငံရေးခေါင်းဆောင်တွေဟာ နိုင်ငံတော်နဲ့ကျောခိုင်းပြီး ပြန်ထွက်ခွာသွားကြရတယ်။ ဒီအတွက် မှတ်တမ်းမှတ်ရာ အထင်အရှားကျန်ရှိနေပါသေးတယ်။

ဒါကြောင့် နိုင်ငံရေးပြဿနာကို နိုင်ငံရေးနည်းနဲ့ မဖြေရှင်းကြဘဲ အတ္တနဲ့ ရှေ့တန်းတင်ခဲ့တဲ့ ဆွေးနွေးချက်တွေကြောင့် ငြိမ်းချမ်းရေး ပင်လုံညီလာခံ၊ အမျိုးသားညီလာခံ အကြိမ်ကြိမ်ဖန်တီးပြီး ပြဿနာငြိမ်းအောင် ဆွေးနွေးနိုင်ခဲ့ကြပေမယ့် နိုင်ငံရေးအာဏာရူးသွပ်ကြသူတွေရဲ့ အရှက်မဲ့ကြတဲ့ တစ်ယူသန်ခံယူမှုကြောင့် စစ်မှန်တဲ့ ဖက်ဒရယ်ပြည်ထောင်စုလောက မရောက်နိုင်ခဲ့တာပါပဲ။ ယခင်နဲ့ယခု မထူးသလိုပါပဲပေါ့။

အဲးခိုး (ဆက်ရန်)

အိပ်စောင့်အစိုးရလား၊ အိတ်စောင့်အစိုးရလား … အိမ်စောင့်အစိုးရလား (၄) – မဟာပညာ (mahar.asia)

အိပ်စောင့်အစိုးရလား၊ အိတ်စောင့်အစိုးရလား … အိမ်စောင့်အစိုးရလား (၃) – မဟာပညာ (mahar.asia)

အိပ်စောင့်အစိုးရလား၊ အိတ်စောင့်အစိုးရလား … အိမ်စောင့်အစိုးရလား (၂) – မဟာပညာ (mahar.asia)

အိပ်စောင့်အစိုးရလား၊ အိတ်စောင့်အစိုးရလား … အိမ်စောင့်အစိုးရလား (၁) – မဟာပညာ (mahar.asia)

Loading

Categories
ဆောင်းပါး နိုင်ငံရေး အဲးခိုး

အိပ်စောင့်အစိုးရလား၊ အိတ်စောင့်အစိုးရလား … အိမ်စောင့်အစိုးရလား (၄)

အဲးခိုး

အတွဲ(၁၁)၊ အမှတ်(၄၁)၊ မြန်မာသက္ကရာဇ် ၁၃၈၄၊ ပြာသိုလပြည့်ကျော် ၁၊ ၆-၁-၂၀၂၃၊ မြန်မာသံတော်ဆင့် (The Myanmar Herald) မှ ကောက်နုတ်ဖော်ပြခြင်းဖြစ်သည်။

(ယခင်တစ်ပတ်မှအဆက်)

၁၉၅၂ ခုနှစ်၊ ဇန်နဝါရီလမှာ ကုလသမဂ္ဂ အထွေထွေညီလာခံမှာ ကိုမင်တန်ကျူးကျော်မှုကို တင်ပြခဲ့တယ်။ ပြဿနာဟာ မနည်းပါးသွားကြဘဲ ပိုပြီးတော့ ဆိုးရွားသောင်းကျန်းလာတယ်။ မထူးတော့ဘဲ မြန်မာ့တပ်မတော်က ကျူးကျော်ကြသူ တရုတ်ဖြူ ကိုမင်တန်ကို တိုက်ထုတ်ခဲ့တယ် …

တောခိုကြရ 

၁၉၄၆ ခုနှစ်မှာ အလံနီကွန်မြူနစ်ပါတီက တောခိုပြီး ဆူပူသောင်းကျန်း ကြတယ်။ အလံဖြူကွန်မြူနစ်ပါတီတွေက ဖဆပလနဲ့ပေါင်းကြတယ်။ ဝါဆောမြို့မှာ ကျင်းပတဲ့ အပြည်ပြည်ဆိုင်ရာ ကွန်မြူနစ်ညီလာခံကြီးက ချမှတ်တဲ့ လမ်းစဉ်ကိုလိုက်ပြီး အေဒီ ၁၉၄၈ ခုနှစ်၊ မတ်လမှာ တောခိုခဲ့ကြတယ်။ ပျဉ်းမနားကို ဌာနချုပ်ထားကြပြီး ပဲခူး၊ တောင်ငူ၊ မြင်းခြံနဲ့ ပုသိမ်နယ်တွေမှာ ဆူပူသောင်းကျန်းကြတယ်။ မီးရထားလမ်းတွေ ဖျက်တယ်။ ပြည်သူတွေဆီက ရိက္ခာတွေ အဓမ္မနည်းနဲ့ရယူတယ်။ အဲဒီလိုနဲ့ပဲ မြို့ထဲမှာ မနေရဲကြတော့ဘဲ တိမ်းရှောင်ကြပြီးတော့ ပြောက်ကျားတပ် အဖြစ် တောခိုခဲ့ကြတယ်ဆိုတဲ့ သာဓက ကလည်း ပြည်သူတွေအားလုံးအသိပဲမဟုတ်လား။ 

ပြည်သူ့ရဲဘော်အကွဲအပြဲ 

ဖဆပလအဖွဲ့ထဲမှာပါဝင်တဲ့ ပြည်သူ့ရဲဘော်အဖွဲ့တွေကလည်း ခေါင်းဆောင်လုပ်သူမရှိတော့ စည်းကမ်းတွေ မရှိကြတော့ဘဲ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ နောက်ပိုင်းမှာ လက်ဝဲယိမ်းလာကြတယ်။ အေဒီ ၁၉၄၈ ခုနှစ်၊ ဖေဖော်ဝါရီရောက်တဲ့အခါ ပြည်သူ့ရဲဘော်အဖွဲ့ဟာ ရဲဘော်ဖြူ၊ ရဲဘော်ဝါဆိုပြီးတော့ နှစ်ဖွဲ့ (နှစ်ခြမ်း) ကွဲသွားပြန် တယ်။ ဇူလိုင်လမှာ ပုန်ကန်သောင်းကျန်းကြပြီး ပုသိမ်၊ မအူပင်၊ ပြည်၊ ပဲခူးနယ်တွေမှာ အစိုးရငွေတိုက်(ဘဏ်)တွေ ဖောက်တယ်။ ပြည်သူ့ထောက်ပံ့ရေး ပစ္စည်းတွေ သိမ်းယူကြတယ်။ နှစ်ပတ်ကြာပြီးတဲ့အခါ တပ်မတော်မှ တပ်သား အချို့က ကွန်မြူနစ်ဝါဒမှိုင်းတိုက်မှုကြောင့် တောခိုခဲ့ကြတယ်ဆိုတဲ့ သမိုင်း အထောက်အထားတွေက မပျောက်မပျက်ပါဘဲ မဟုတ်လား။ 

တရုတ်ဖြူ၊ ကိုမင်တန်ကျူးကျော်မှု 

အဲဒီတုန်းက မြန်မာပြည်ဟာ အစိတ်စိတ်အမြွှာမြွှာ ပြိုကွဲလုမတတ်ပါပဲ။ ရောင်စုံသူပုန်တွေ ထကြတယ်။ အေဒီ ၁၉၄၉ ခုနှစ်မှာတော့ တရုတ် ပြည် မော်စီတုံး ကွန်မြူနစ်တွေ အာဏာရလာတဲ့အခါ သူ့ရဲ့ပြိုင်ဘက် ကိုမင်တန်(တရုတ်ဖြူ)အစိုးရက ထိုင်ဝမ်ကျွန်းကို ထွက်ပြေးရတဲ့အချိန်ပါပဲ။ ယူနန်နယ်မှာရှိကြတဲ့ ကိုမင်တန်တွေက မြန်မာပြည်ထဲမှာ ဝင်ရောက်လာပြီး ကျူးကျော်လာတယ်။ ကိုမင်တန် တပ်သားနှစ်သောင်းခန့် ကျိုင်းတုံနယ်ထဲမှာ ဝင်လာတယ်။ ၁၉၅ဝ ပြည့်နှစ်၊ မေလ မှာ နယ်စပ်မှာရှိတဲ့ ကြူကုတ်မြို့ကို သိမ်းယူပြီး ပြည်သူတွေကို ညှဉ်းပန်းနှိပ်စက်တယ်။ တပ်မတော်က လက်နက်ချ အဖမ်းခံကြရန် ရာဇသံတွေပေးခဲ့ပေ မယ့် လက်မခံပါ။ ၁၉၅၀၊ ၁၉၅၁ ခုနှစ်မှာ တရုတ် ကိုမင်တန်တွေ ပိုပြီးများလာတယ်။ ထိုင်ဝမ်ကျွန်းက စစ်သင်တန်းတွေ လာပေးတယ်။ လက်နက်ရိက္ခာတွေ ဖြည့်တင်းပေးတယ်။ အဲဒီအတွက်နဲ့ နိုင်ငံတော်အစိုးရက အေဒီ ၁၉၅၂ ခုနှစ်၊ ဇန်နဝါရီလမှာ ကုလသမဂ္ဂအထွေထွေညီလာခံမှာ ကိုမင်တန်ကျူးကျော်မှုကို တင်ပြခဲ့တယ်။ ပြဿနာ ဟာ မနည်းပါးသွားကြဘဲ ပိုပြီးတော့ ဆိုးရွားသောင်းကျန်းလာတယ်။ မထူး တော့ဘဲ မြန်မာ့တပ်မတော်က ကျူးကျော်ကြသူ တရုတ်ဖြူ ကိုမင်တန်ကို တိုက်ထုတ်ခဲ့တယ်။ ၁၉၅၃ ခုနှစ်၊ စက်တင်ဘာလမှာ ပြည်ပတွေဖိအားနဲ့ပါ ပါလာလို့ ကိုမင်တန်တပ်ဟာ မြန်မာပြည်ကနေ ရုပ်သိမ်းသွားပါတယ်။ ကျန်နေတဲ့ အကြွင်းအကျန်တွေကတော့ ယနေ့အချိန်ထိ ဒုက္ခပေးနေပါသေးတယ်ဆိုတာကို ပြည်သူတွေအသိပါပဲ။ 

ဖဆပလအစိုးရပြယုဂ် 

တရုတ်ဖြူ ကိုမင်တန်ကိစ္စ ပြီးသွားပေမယ့် အာဏာရ ဖဆပလအစိုးရကိစ္စကလည်း မပေါ့မသေးပါဘူး။ ဖဆပလ အစိုးရလည်း သူ့ရဲ့အစိုးရ ထာဝရ (ထာဝစဉ်) အာဏာအမြဲတည်မြဲရေးကို အာဏာရှင်ဆန်ဆန် ဦးတည်ကြိုးစားနေကြတယ်။

ပြည်သူပြည်သားတွေရဲ့အကျိုး ကို ထိထိရောက်ရောက် မလုပ်နိုင် မကိုင်နိုင်ဘဲ ရွေးကောက်ပွဲနီးရင် မဲများများရရေးအတွက်နဲ့ လူထုတွေကို ကတိတွေအမျိုးမျိုးပေးကြတာပေါ့။ တကယ်လည်း အစိုးရဖွဲ့နိုင်တဲ့အခါ (အစိုးရအဖွဲ့ ဖြစ်လာတော့) ပေးထားတဲ့ကတိတွေကို မေ့ပျောက်ကြပြီး ကိုယ်ကျိုးတွေ ရှေ့တန်းမှာထားကြလို့ အဂတိတွေ အမျိုးမျိုးလိုက်ပြီး အစိုးရအဖွဲ့ထဲမှာ ပါဝင်တဲ့ သူတွေက ပိုပြီးတော့ အကျင့်ပျက်ခြစားကြတယ်။ အဂတိလိုက်စားမှု များပြားလာကြလို့ အချင်းချင်းလည်း မသင့်မမြတ်ကြဘဲ ဖြစ်လာကြတယ်။ ဒီဘက် ဒီမိုကရေစီခေတ်က အစိုးရလိုပဲပေါ့။

အစိုးရနဲ့ ရင်းနှီးကြတဲ့သူတွေက (လုပ်ငန်းရှင်တွေက) အခွင့်ထူးတွေ အမျိုးမျိုးရကြလို့ တိုင်းပြည်စီးပွားရေးဟာ ယိုယွင်းမှုတွေ ဖြစ်လာကြတော့တာပါပဲ။ 

သန့်ရှင်းတည်မြဲ 

ဖဆပလ အေဒီ ၁၉၅၈ ခုနှစ်၊ ဖေဖော်ဝါရီလမှာ ကျင်းပတဲ့ ဖဆပလ (တတိယအကြိမ်) နိုင်ငံလုံးဆိုင်ရာ အစည်းအဝေးမှာ ဖဆပလခေါင်းဆောင်တွေဟာ အချင်းချင်း မညီညွတ်ကြတော့ဘဲ သဘောထားတွေလည်း ကွဲလာကြတာကို တွေ့ရတယ်။ ဧပြီလရောက်တဲ့အခါ ဖဆပလအဖွဲ့ချုပ်ဟာ နှစ်စု နှစ်ဖွဲ့ နှစ်ခြမ်း ကွဲသွားကြတယ်။ ကွဲကြပေမယ့် (ကွဲကြတော့) ကွဲကြပြီး ဖြစ်ပေမယ့် အစိုးရအဖွဲ့ကို ကြိုးကိုင်ကြဖို့ (အစိုးရ အာဏာကို ကိုင်ထားကြဖို့) နှစ်အုပ်စုလုံးက ကြိုးစားအားထုတ်နေကြတယ်။ ရှင်းရှင်းပြောရရင် အာဏာရှင်ဖြစ်ဖို့ အာဏာလုနေကြတယ်။ ကိုယ့်အုပ်စုနဲ့ သူ့အုပ်စု သန့်ရှင်းဖဆပလ၊ တည်မြဲဖဆပလဆိုပြီး ပြိုင်ဆိုင်မှုတွေ ပြင်းထန်လာကြတာပေါ့။ နောက်ဆုံးတော့ သန့် ရှင်းဖဆပလအဖွဲ့ကို အယုံအကြည်မရှိဆိုတဲ့အဆို လွှတ်တော်မှာတင်ပြီး မဲခွဲကြတဲ့အထိ ဖြစ်လာကြတယ်။ မဲခွဲလို့ အနိုင်ရကြပေမယ့် အခြားသော နိုင်ငံရေးအုပ်စုတွေနဲ့လည်း အပေးအယူ လုပ်ရပြန်သေးတယ် မဟုတ်လား။ အဲဒီလိုနဲ့ အုပ်စုကွဲခြင်းရဲ့ အခြေအနေဟာ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ တစ်နိုင်ငံလုံးမှာ ပျံ့ သွားတော့ တစ်နိုင်ငံလုံးမှာရှိတဲ့ ဖဆပလတွေဟာ အပြန်အလှန် ပုတ်ခတ်ပြောဆိုကြတာပေါ့။ ခုခေတ်ကလိုပဲ အနီ၊ အစိမ်း ပုတ်ခတ်ကြသလိုပေါ့။ နိုင်ငံရေးက မတည်ငြိမ်တော့ ကုန်သွယ်မှုတွေ၊ ကုန်ထုတ်လုပ်မှုတွေ၊ အဖက်ဖက် (အဘက်ဘက်)ကနေ ကျဆင်းလာပါ တယ်။ နိုဝင်ဘာလမှာ အထွေထွေ ရွေးကောက်ပွဲ ကျင်းပပေးမယ်လို့ ကတိပေးပြီး ကြေညာထားပေမယ့် အလုပ်မဖြစ်တဲ့ (မလုပ်နိုင်ဘဲ) ၁၉၅၉ ခုနှစ်၊ ဧပြီလအထိ ရွှေ့ဆိုင်းလိုက်ရတယ်။ အဲဒီတော့ နိုင်ငံရေးအခြေအနေဟာ ယိမ်းယိုင်လာပြီး မထိန်းနိုင်၊ မသိမ်းနိုင်သောအခါ ၁၉၅၈ ခုနှစ်၊ စက်တင်ဘာ လ ၂၆ ရက်နေ့မှာ တပ်မတော် ဦးဆောင်တဲ့ စစ်ဗိုလ်ချုပ်ကို အုပ်ချုပ်ရေး အာဏာလွှဲအပ်ပေးခဲ့တယ်ဆိုတဲ့အထိ ဖြစ်ခဲ့ရပါတယ် မဟုတ်လား။

ဖဆပလခေတ်အုပ်ချုပ်ရေး 

ဖဆပလခေတ်ရဲ့ အုပ်ချုပ်ရေး အခြေအနေက ဒီလိုတွေ့ ရတယ်။ လွှတ်တော်ကို ပြည်သူ့လွှတ်တော်နဲ့ အမျိုးသားလွှတ်တော်(ခေါ်) လူမျိုးစု လွှတ်တော်ထားရှိပြီး လွှတ်တော်နှစ်ရပ် ပေါင်းရင် ပြည်ထောင်စုလွှတ်တော်လို့ သတ်မှတ်ကြတယ်။ ဥပဒေပြုမှု၊ အုပ်ချုပ်မှုနဲ့ တရားစီရင်မှု အာဏာတွေ ခွဲဝေထားတယ်။ ပြည်သူ့လွှတ်တော်မှာ အမှတ် ၂၅ဝ ပါဝင်တယ်။ လူမျိုးစု လွှတ်တော်မှာ အမှတ် ၁၂၅ ပါဝင်တယ်။ လွှတ်တော်နှစ်ရပ်ပြီးမှ သမ္မတရွေးတယ်။ သက်တမ်းမှာ ငါးနှစ်ထားတယ်။ သမ္မတမှာ အစည်းအဝေးခေါ်ယူခွင့်၊ ရပ်နား ခွင့်၊ ဖျက်သိမ်းခွင့်ရှိတယ်။ ပြည်သူ့ လွှတ်တော်က ရွေးချယ်ပြီး သမ္မတက အတည်ပြုတယ်။ အတွင်းဝန်ချုပ်၊ ဝန်ကြီးချုပ်က အစိုးရအဖွဲ့ကို ရွေးချယ်ပြီး သမ္မတက အတည်ပြုရတယ်။ နိုင်ငံတော်ရှေ့နေချုပ်၊ နိုင်ငံတော်စာရင်းစစ်ချုပ်ကို ဝန်ကြီးချုပ်က ရွေးချယ်နိုင်တယ်။ တရားရေးဝန်ကြီးချုပ်ကိုတော့ လွှတ် တော်နှစ်ရပ်က (ပါလီမန် နှစ်ရပ်က) ရွေးချယ်ခွင့်ပေးထားတယ်။ ဝန်ကြီးချုပ်မှာ အာဏာအရှိဆုံးပါပဲ။ ဝန်ကြီးဌာနပေါင်း ၂ဝ ကျော်ရှိတယ်။ ဝန်ကြီးဌာနအောက်မှာ အတွင်းဝန်တွေ၊ ဘုတ်အဖွဲ့ တွေ၊ ကော်ပို့ရေးရှင်းတွေက အစိုးရ မူဝါဒတွေကို အကောင်အထည်ဖော်ကြရတယ်။ 

ပြည်ထောင်စုစနစ်ပေါ်လွင်စေဖို့ ပြည်နယ်အုပ်ချုပ်ရေး ဖွဲ့စည်းထားတယ်။ ပြည်သူ့လွှတ်တော်ကို လူဦးရေနဲ့ အခြေခံပြီး ဖွဲ့စည်းတယ်။ လူမျိုးစုလွှတ်တော်ကိုတော့ ရှမ်း၊ ကချင်၊ ကယား၊ ကရင်ပြည်နယ်များ၊ ချင်းဝိသေသတိုင်းနဲ့ အခြားသော ဒေသတွေထဲက အမတ်ဦးရေ ၁၂၅ ဦး ပါဝင်တယ်။

ကချင်ပြည်နယ်မှအပ ကျန်တဲ့ ပြည်နယ်တွေဟာ “၁၉၄၈ ခုနှစ်မှ နောက် ၁ဝ နှစ်လွန် လျှင် (လွန်သောအခါ) ပြည်ထောင်စုမှ ခွဲထွက်ခွင့်ရှိသည်” လို့ ၁၉၄၇ ခုနှစ် ဖွဲ့စည်းပုံအခြေခံဥပဒေမှာ ပြဋ္ဌာန်းခွင့် ပြုထားတယ်။

အမတ်တွေထဲက ပြည်နယ်ဝန်ကြီးတစ်ဦးစီကို ဝန်ကြီးချုပ်က သက်ဆိုင်ရာပြည်နယ်ကောင်စီတွေနဲ့ တိုင်ပင်ပြီး ရွေးချယ်နိုင်တယ်။ သမ္မတက အတည်ပြုရတယ်။ ပြည်နယ်ဝန်ကြီးဟာ ပြည်နယ်ကောင်စီဥက္ကဋ္ဌလည်းဖြစ်၊ ပြည်ထောင်စုအစိုးရအဖွဲ့ဝင်လည်းဖြစ်တယ်။ ဥပဒေပြုတဲ့ကိစ္စတွေ၊ အခွန်ကောက်တဲ့ကိစ္စတွေမှာ ပြည်ထောင်စု လွှတ်တော်က ပြဋ္ဌာန်းနိုင်သလို သက်ဆိုင်ရာပြည်နယ်ကောင်စီတွေကလည်း (ပြည်နယ်အစိုးရတွေကလည်း) သတ်မှတ်ပြဋ္ဌာန်းနိုင်တယ်။ (ပိုင်ခွင့်ပေးထား တယ်) အုပ်ချုပ်မှုပုံစံအနေနဲ့က ဗျူရိုကရေစီယန္တရားပုံစံအဖြစ်လိုပါပဲ။ 

ဖဆပလခေတ် စီးပွားရေးအခြေအနေ 

ဖဆပလခေတ်ကာလမှာ စစ်ဘေးစစ်ဒဏ်တွေကြောင့် စီးပွားရေးကျဆင်းနေကြတယ်။ အဲဒီစီးပွားရေးတွေကို ပြန်လည်တည်ထောင်နိုင်ဖို့ အားထုတ်ကြိုးစားကြတဲ့ အစိုးရလို့ ခေါ်ဆိုရမှာပါ။ ပြည်သူတွေဟာ ဆင်းရဲကျပ်တည်းနေကြလို့ နိုင်ငံခြားအရင်းရှင်ကြီးတွေက ပြည်တွင်းမှာ ငွေအရင်းအနှီးတွေ မြှုပ်နှံကြဖို့ ကြိုးစားနေကြတယ်။ ၁၉၄၈ ခုနှစ်၊ ဧပြီလ ၁ ရက်မှာ စီးပွားရေး နှစ်နှစ်စီမံကိန်းကို ရေးဆွဲတယ်။ အဲဒီမှာ လယ်ယာမြေ နိုင်ငံပိုင်ပြုရေး၊ လယ်လုပ်သူလယ်ပိုင်ရေး၊ နိုင်ငံခြားသို့ ဆန် ပိုမိုတင်ပို့ရောင်းချနိုင်ရေးနဲ့ နိုင်ငံခြားသားပိုင် စီးပွားရေးလုပ်ငန်းတွေကို ပြည်သူပိုင်ပြုလုပ်ရေးတွေ ပါဝင်ပါတယ်။ တချို့လုပ်ငန်းတွေကို လျော်ကြေးပေးပြီး နိုင်ငံပိုင်ပြုလုပ်တယ်။ ရေကြောင်းလုပ်ငန်း၊ သစ်လုပ်ငန်း၊ နိုင်ငံခြားသို့ဆန်စပါးရောင်းဝယ်ရေးလုပ်ငန်းတွေ ကို ပြည်သူပိုင်သိမ်းတယ်။ တိုင်းပြည်အခြေအနေ၊ နိုင်ငံရေးအခြေအနေ မငြိမ်သက်မှုကြောင့် စီးပွားရေး မအောင်မြင်ခဲ့ပါဘူး။ တိုင်းရင်းသားလုပ်ငန်းရှင်တွေများ လုပ်ကိုင်လာနိုင်အောင် ကူးသန်းရောင်းဝယ်ရေးဘဏ်တွေကို ဖွင့်ပေးပြီး ငွေချေးပေးခဲ့တယ်။ အစိုးရကိုယ်တိုင်က ငွေမရှိလို့ နိုင်ငံခြားဘဏ်တွေနဲ့ ဖက်စပ်လုပ်ရတယ်။ 

အေဒီ ၁၉၅ဝ ပြည့်နှစ်မှာ အမေရိကန်နိုင်ငံ၊ (KTA) စီးပွားရေးလုပ်ငန်း ကုမ္ပဏီရဲ့ အစီရင်ခံစာကို အခြေပြုပြီး “ပြည်တော်သာစီမံကိန်း” ရေးဆွဲတယ်။ နိုင်ငံခြားတိုင်းပြည်တွေနဲ့ စီးပွားရေး ဖက်စပ်လုပ်ကိုင်ရတာကြောင့် အရင်းရှင်လမ်းကြောင်းပေါ် ရောက်ခဲ့တယ်။ အေဒီ ၁၉၅၁ ခုနှစ်မှာ စီးပွားရေးကို လေ့လာပြီး စီမံကိန်းအကောင်အထည်ဖော်ဖို့ KTA ကုမ္ပဏီနဲ့ ရောဘတ်နေသန်တို့ကို နှစ်နှစ်တာဝန်ပေးအပ်တယ်။ အေဒီ ၁၉၅၂ ခုနှစ်၊ သြဂုတ်လမှာ ပြည်တော်သာအစည်းအဝေးကျင်းပတယ်။ နှစ်နှစ်စီမံကိန်းအစား ရှစ်နှစ်စီမံကိန်း ရေးဆွဲတယ်။ ဘတ်ဂျက်လို အပ်ငွေ ၇၅ဝ ကုဋေခန့်မှန်းတယ်။ ပြည်တွင်းအတွက် ၅ဝဝ ကုဋေနဲ့ ၂၅ဝ ကုဋေကိုတော့ ပြည်ပကနေ ချေးယူကြ ဖို့ စီမံကြတယ်။ 

ပြည်တော်သာစီမံကိန်းအရ စက်ရုံ၊ အလုပ်ရုံ၊ ဆေးရုံ၊ အင်ဂျင်နီယာ ကောလိပ်၊ စက်မှုသိပ္ပံကောလိပ်၊ စိုက်ပျိုးရေးကျောင်း၊ ဆေးကျောင်း၊ စာသင်ကျောင်းတွေ ဆောက်လုပ်တည်ထောင်ပေးခဲ့တယ်။ လူတစ်ဦး တိုက်တစ်လုံး၊ ကားတစ်စီး၊ လစဉ်ဝင်ငွေ ၈ဝဝ လို့ ကြွေးကြော်ခဲ့တယ်။ နိုင်ငံခေါင်းဆောင် အချင်းချင်း မညီညွတ်ကြလို့ တစ်ဦးချင်းစိတ်ကြိုက်လုပ်ငန်းကို ဦးစားပေးလုပ်ကိုင်ကြတယ်။ စိုက်ပျိုးရေး၊ စက်မှုသိပ္ပံတည်ထောင်ပေမယ့်လည်း လယ်ယာမြေတိုးချဲ့ရေး မလုပ်နိုင်ခဲ့ပါဘူး။ အရင်းရှင်စနစ်ဘက်ကို ယိမ်းယိုင်သွားကြပြီး ပုဂ္ဂလိကရင်းနှီးမြှုပ်နှံမှုတွေက အားကောင်းလာတယ်။ တိုင်းရင်းသား အရင်းရှင်တွေက ငွေကိုချေးပြီး လုပ်ကိုင်ရတာကြောင့် နိုင်ငံခြားသားအရင်းရှင်လက်ထဲမှာ ကျရောက်ခဲ့ကြရတယ်။ သွင်းကုန်ထုတ်ကုန်လိုင်စင်ကို တိုင်းရင်းသားအရင်းရှင်ကိုသာ ခွင့်ပြုထားပေမယ့် နိုင်ငံခြားသားအရင်းရှင်တွေကပဲ အကျိုးခံစားကြရတယ်။ လုပ်ငန်းကို အမှန်တကယ်မလုပ်ကိုင်နိုင်ကြဘဲ လိုင်စင်ကို အဆင့်ဆင့်သာ ပြန်ရောင်းစားကြသောကြောင့် နိုင်ငံတော်စီးပွားရေး နာလန်မထူနိုင်တော့ဘဲ ဆင်းရဲသထက်ဆင်းရဲ၊ မွဲသထက် မွဲနေတော့တာပဲ မဟုတ်လား။ 

ဖဆပလခေတ် (၁၉၄၈-၁၉၅၈) ထူးခြားဖြစ်စဉ်အချို့ … ၈-၁-၁၉၄၈ ခုနှစ်၊ ပထမအကြိမ် ပါလီမန်ညီလာခံကျင်းပသည်။ ၈-၁-၁၉၄၈ ခုနှစ်၊ တပ်မတော်စစ်ရုံးချုပ် ဖွင့်သည်။ ဗိုလ်ချုပ်စမစ်ဒွန်း(ကရင် တိုင်းရင်းသား) စစ်ဦးစီးချုပ်ခန့်သည်။ ကာကွယ်ရေးဝန်ကြီးကို ဗိုလ်လက်ျာကို ခန့်သည် ..

ဖဆပလခေတ် လူမှုရေးအခြေအနေ 

ဖဆပလခေတ်ကာလက ကမ္ဘာစစ်ကြီး ပြီးကြတဲ့အချိန်ဖြစ်လို့ ဘယ် နိုင်ငံတွေကိုကြည့်ကြည့် နိမ့်ကျနေကြတာပါပဲ။ စစ်ပြီးချိန် မြန်မာပြည်ဟာ အဘက်ဘက်ကိုကြည့်ရင် နိမ့်ကျနေတယ်။ ပြည်တွင်းရောင်စုံသူပုန်တွေကြောင့် ကျေးရွာတွေမှာနေထိုင်ကြတဲ့ သူတွေက မြို့ပြကို ပြောင်းရွှေ့လာခဲ့ကြတယ်။ စားဝတ်နေရေးတွေ ကျပ်တည်းလာကြတယ်။ အစိုးရက ပြည်သူတွေနေထိုင်မှု ပြဿနာတွေရှင်းဖို့ အိုးအိမ်အဖွဲ့ ဖွဲ့ပြီး ဆောင်ရွက်နေပေမယ့် မပြေလည်ခဲ့ပါဘူး။ ကျန်းမာရေးကိစ္စတွေဘက်ကို ကြည့်လိုက်ရင်လည်း ဆေးကုသပေးနိုင်ကြတဲ့ ဆရာဝန်တွေ နည်းပါးကြတယ်။ ရပ်တွေရွာတွေမှာ ဆူပူသောင်းကျန်း သတ်ဖြတ်ကြတာကြောင့် ပြည်သူတွေဟာ အခက်အခဲတွေ အမျိုးမျိုးတွေ့ကြရတယ်။ အိန္ဒိယမှာရှိတဲ့ ဆေးဆရာဝန်တွေကို သုံး၊ ငါး နှစ် ကန်ထရိုက်စနစ်နဲ့ ငှားရမ်းခဲ့ရတယ်။ ကျန်းမာရေးမှူးသင်တန်းတွေ ဖွင့်လှစ်ပေးတယ်။ လူနာပြုစုတဲ့ သင်တန်းတွေလည်းဖွင့်ပေးတယ်။ W.H.O အကူအညီနဲ့ ရောဂါကာကွယ်ရေးလုပ်ငန်းတွေ ဆောင်ရွက်ခဲ့တယ်။ အထူးသဖြင့် ဆေးဝါးထုတ်လုပ်ရေးကိုလည်း ဆောင်ရွက်လုပ်ကိုင်ခဲ့တယ်။ 

ပညာရေးအတွက်က အေဒီ ၁၉၄၈ ခုနှစ်မှာ ပညာရေးမူဝါဒအတွက် ချမှတ်တယ်။ အင်္ဂလိပ်ကျောင်း၊ အင်္ဂလိပ်- မြန်မာကျောင်း၊ မြန်မာတိုင်းရင်းသားကျောင်းလို့ ကွဲပြားနေတဲ့ကျောင်းတွေကို ပယ်ဖျက်ပြီး ကျောင်းတစ်မျိုးတည်းကိုပဲ ထားတယ်။ ပဉ္စမတန်းကနေ အင်္ဂလိပ်စာကို သင်ယူပြီး မြန်မာစာကို သင်ကြားမှုမဏ္ဍိုင်အဖြစ် ထားတယ်။

တက္ကသိုလ်အဆင့်အထိ အခမဲ့ပညာရေးစနစ် ကျင့်သုံးတယ်။ အေဒီ ၁၉၅၂ ခုနှစ်၊ ပြည်တော်သာညီလာခံမှာ “ဘဝသစ်ဖန်တီးမှု” ပညာရေး စီမံကိန်းကို ချမှတ်ခဲ့တယ်။ နိုင်ငံသားတိုင်း “အ” သုံး လုံးကျေရန်၊ နိုင်ငံတော်ထူထောင်ရေးအတွက် လိုအပ်တဲ့ စက်မှုလက်မှုပညာရှင်တွေ အလုံအလောက်မွေးထုတ်ဖို့၊ ဗလငါးတန်ပြည့်စုံတဲ့ နိုင်ငံသားဖြစ်ဖို့ ရည်ရွယ်ပြီးဆောင်ရွက်ခဲ့တယ်။ အသက်မွေးဝမ်းကျောင်းတွေ ဖွင့်လှစ်သင်ကြားပေးတယ်။ အေဒီ ၁၉၄၉ ခုနှစ်မှစပြီး လူထုပညာရေးကောင်စီကိုဖွဲ့တယ်။ နိုင်ငံသားတိုင်း ဗဟုသုတကြွယ်ဝစေဖို့ ကျန်းမာကြံ့ခိုင်စေဖို့၊ ပရဟိတစိတ်တွေ မွေးမြူစေဖို့ ရည်ရွယ်ချက်ထားပြီး လူထုပညာရေးမှူးတွေ လေ့ကျင့်ပျိုးထောင်ပေးခဲ့တယ်။ သူတို့တွေဟာ ကျေးရွာအခြေခံဒေသတွေမှာ ကွင်းဆင်းကြပြီး လူထုအတွက် အကောင်အထည်ဖော် ဆောင်ပေးကြတယ်။ 

ဖဆပလခေတ် ယဉ်ကျေးမှုအခြေအနေ 

ဖဆပလခေတ် မြန်မာပြည်ယဉ်ကျေးမှုလုပ်ငန်းအခြေအနေမှာ သီချင်း ထုတ်လုပ်တဲ့ ဓာတ်ပြားကုမ္ပဏီတွေ နာလန်မထူနိုင်ကြပါဘူး။ အသံလွှင့်ရုံပေါ်က ကာလပေါ်တီးဝိုင်းတွေ၊ သီချင်းဆန်းတွေ ခေတ်စားလာတယ်။ ရုပ်ရှင်လုပ်ငန်းတွေတော့ ကောင်းကောင်းမထူထောင်နိုင်ကြသေးပါဘူး။ အေဝမ်းနဲ့ ဗြိတိသျှဘားမားကုမ္ပဏီတွေက အသံထွက် ရုပ်ရှင်ဇာတ်ကားတွေ ထုတ်လုပ်ကြတယ်။ ရန်ကုန်မြို့၊ ကျိုတီရုံနဲ့ ဖော်ရုံတွေမှာ ပြဇာတ်ကပြကြတယ်။ ကာဌေးရုံနဲ့ ဝင်းဝင်းရုံပေါ်လာပြီး ပြိုင်ဆိုင်ကြတယ်။ အေဒီ ၁၉၄၇ ခုနှစ်မှာ စာပေဗိမာန်အသင်းပေါ်လာပြီး မြန်မာစာပေ အရှိန်အဟုန်မြင့်လာတယ်။ လူထုအလင်းပြစာစဉ်တွေ၊ လူထုတက္ကသိုလ်စာစဉ်တွေ၊ လူထုအိပ်ဆောင်စာစဉ်တွေ၊ လူထုသိပ္ပံစာစဉ်တွေ ထုတ်ဝေနိုင်ခဲ့တယ်။ မြန်မာ့စွယ်စုံကျမ်းတွေလည်း ထုတ်ဝေတယ်။ အေဒီ ၁၉၄၈ ခုနှစ်ကစပြီး စာပေဆုတွေ တစ်ဆင့်ပြီးတစ်ဆင့်တိုးချဲ့ ချီးမြှင့်ခဲ့တယ်ဆိုတဲ့အကြောင်း လေ့လာတွေ့ရှိရပါတယ်။ 

ဖဆပလခေတ် (၁၉၄၈-၁၉၅၈) ထူးခြားသည့် ဖြစ်စဉ်အချို့ 

  • ၈-၁-၁၉၄၈ ခုနှစ်၊ ပထမအကြိမ် ပါလီမန်ညီလာခံကျင်းပသည်။ 
  • ၈-၁-၁၉၄၈ ခုနှစ်၊ တပ်မတော် စစ်ရုံးချုပ်ဖွင့်သည်။ ဗိုလ်ချုပ်စမစ်ဒွန်း (ကရင်တိုင်းရင်းသား) စစ်ဦးစီးချုပ်ခန့်သည်။ ကာကွယ်ရေးဝန်ကြီးကို ဗိုလ်လက်ျာကို ခန့်သည်။ 
  • ၁-၃-၁၉၄၈ ခုနှစ် သခင်စိုးကို ဗားကရာချောက်အနီး ဖမ်းမိသည်။ 
  • ၁-၃-၁၉၄၈ ခုနှစ်တွင် မြန်မာ နိုင်ငံလုံးဆိုင်ရာ တောင်သူလယ်သမား ကွန်ကရက် ပျဉ်းမနားတွင်ကျင်းပသည်။ ၂၅-၃-၁၉၄၈ ခုနှစ်တွင် ဗကပ အာဘော် ပြည်သူ့အာဏာဂျာနယ်က အစိုးရကိုတိုက်ခိုက်မည်ဟု အတိအလင်း ရေးသားသဖြင့် ချိတ်ပိတ်ခံရသည်။ 
  • ၂၆-၃-၁၉၄၈ ခုနှစ်တွင် ဗကပကိုအရေးယူရန် ဖဆပလအစိုးရဆုံးဖြတ် သည်။ ပြည်သူ့ရဲဘော်အဖွဲ့က ကြားဝင်စေ့စပ်သဖြင့် ရက်ရွှေ့ဆိုင်းသည်။ 
  • ၂၇-၃-၁၉၄၈ ခုနှစ်တွင် တော်လှန်ရေးနေ့ အခမ်းအနားတွင် သခင်သန်းထွန်းက “အေးအေးနေတဲ့ ဦးနုကို ရေခဲတိုက်ပို့ရမယ်။ ဗားကရာချောက်ကြီးမှာ ဆိုရှယ်လစ်အရိုး တောင်လိုပုံစေရမယ်”ဟု ခြိမ်းခြောက်သည်။ 
  • ၂၈-၃-၁၉၄၈ ခုနှစ်တွင် ဗကပ (အလံဖြူကွန်မြူနစ်)တောခိုသည်။ 
  • ၁၉-၄-၁၉၄၈ ခုနှစ်တွင် မြန်မာနိုင်ငံကို ကုလသမဂ္ဂအဖွဲ့ဝင်အဖြစ် လက်ခံသည်။ 
  • ၂၇-၅-၁၉၄၈ ခုနှစ်တွင် ဦးနုက ‘နု-ငြိမ်းချမ်းရေးမူ ၁၅ ချက်’ ရေးဆွဲ ကြေညာသည်။ (လက်ဝဲညီညွတ်ရေး) 
  • ၁၆-၇-၁၉၄၈ ခုနှစ်တွင် ပြည်သူ့ ရဲဘော် (ရဲဘော်ဖြူ) စတင်တောခိုကြ သည်။ 
  • ၁၉-၇-၁၉၄၈ ခုနှစ်တွင် လက်ဝဲ စည်းရုံးရေးကောင်စီဖွဲ့သည်။ ဥက္ကဋ္ဌ ဦးနေဝင်း (တပ်+ရဲဘော်ဖြူ+ဆိုရှယ် လစ်)၊ အတွင်းရေးမှူး ဦးသိန်းဖေမြင့်  (ကွန်မြူနစ်)။ 

အဲးခိုး (ဆက်ရန်)

အိပ်စောင့်အစိုးရလား၊ အိတ်စောင့်အစိုးရလား … အိမ်စောင့်အစိုးရလား (၃) – မဟာပညာ (mahar.asia)

အိပ်စောင့်အစိုးရလား၊ အိတ်စောင့်အစိုးရလား … အိမ်စောင့်အစိုးရလား (၂) – မဟာပညာ (mahar.asia)

အိပ်စောင့်အစိုးရလား၊ အိတ်စောင့်အစိုးရလား … အိမ်စောင့်အစိုးရလား (၁) – မဟာပညာ (mahar.asia)

Loading

Categories
စကားလက်ဆောင်

။ လမ်း ။

။ ဘဝမျက်နှာ
ဘာမှမပြောင်းလဲဘူးလို့သိရင်
သင် ဘာလုပ်ဖို့
စိတ်ထဲကဖြစ်နေပါသလဲ။

။ ဘဝဆိုတာ
အဆိုးထဲက
အကောင်းလား
သို့မဟုတ်
အကောင်းထဲက
အဆိုးလား
သင့်ဘဝရဲ့
အကျိုးအကြောင်းက
သင် ဘယ်လိုမြင်ပါသလဲ။

။ သင့်ဘဝအသစ်
မဖြစ်လာခင်
သင့်ရဲ့ဘဝအဟောင်းကို
စိတ်ချစွာစွန့်ပစ်ဖို့
သင့်စိတ်ရဲ့ခံစားချက်က
သင် နားလည်နေမှာပါ။

။ ဒီနေ့တော့
သင့်ရဲ့စိတ်ဆေးကို
စစ်ဆေးကြည့်လိုက်ပါ
ပြည့်သိပ်နေတဲ့
သင့်ရဲ့စွဲလမ်းစိတ်ဟာ
လမ်းပိတ်နေပြီလား
လမ်းပြတ်နေပြီလား
လမ်းဖြတ်နေပြီလား
လမ်းကြားထဲမှာပဲလား။

( ၂၀၂၃ – နှစ်သစ်လက်ဆောင်)
ဘုန်းသစ်ထူး( ၂.၁.၂၀၂၃) ရက်နေ့။

Loading

Categories
စကားလက်ဆောင်

။ နှုတ်ဆက်ခြင်း ။

။ ၂၀၂၂ နှစ်
ဒီဇင်ဘာလ ၃၁
၃၁ ဘုံသားတွေကို
နှုတ်ဆက်ပါတယ်။

။ ဘေးကင်းပါစေ
ရန်ကင်းပါစေ
အနာကင်းပါစေ
ဆင်းရဲခြင်းကင်းပါစေ
ချမ်းသာကိုယ်စိတ် မြဲကြပါစေ။

တောင်ကလေးဆရာတော်
(၃၁.၁၂.၂၀၂၂) ရက်နေ့။

Loading

Categories
ဆောင်းပါး နိုင်ငံရေး အဲးခိုး

အိပ်စောင့်အစိုးရလား၊ အိတ်စောင့်အစိုးရလား … အိမ်စောင့်အစိုးရလား (၃)

အဲးခိုး

အတွဲ(၁၁)၊ အမှတ်(၄၀)၊ မြန်မာသက္ကရာဇ် ၁၃၈၄၊ ပြာသိုလဆန်း ၉၊ ၃၀-၁၂-၂၀၂၂၊ မြန်မာသံတော်ဆင့် (The Myanmar Herald) မှ ကောက်နုတ်ဖော်ပြခြင်းဖြစ်သည်။

(ယခင်တစ်ပတ်မှအဆက်)

အဖြစ်သဘောဆွေးနွေးထောက်ခံ 

လူနည်းစု အတိုက်အခံတွေရဲ့ အမျိုးမျိုးဝေဖန်ခဲ့ကြပေမယ့် တိုင်းပြည် ပြည်ပြုလွှတ်တော် ပထမဆုံးညီလာခံ ကို ၁၉၄၇ ခုနှစ်၊ ဇွန် ၁ဝ ရက်နေ့မှာ စတင်ပြီး ကျင်းပခဲ့တယ်။ ဇွန် ၁၈ ရက်နေ့မှာ ညီလာခံပြီးစီးပါတယ်။ ဖွဲ့ စည်းပုံအခြေခံဥပဒေရေးဆွဲရေးဆိုင်ရာ လမ်းညွှန်အဆိုအရ အချက် ခုနစ်ချက် တွေ့ရတယ်။ နံပါတ် ၁ အချက်အရ နိုင်ငံတော်ဖွဲ့စည်းအုပ်ချုပ်ပုံ အခြေခံ ဥပဒေသည် “ပြည်ထောင်စုနိုင်ငံတော် ဟု ခေါ်တွင်စေသောလွတ်လပ်သည့် အချုပ်အခြာအာဏာပိုင် သမ္မတနိုင်ငံ၏ ဖွဲ့စည်းအုပ်ချုပ်ပုံ အခြေခံဥပဒေဖြစ်ရမည်” ဆိုတဲ့ တိုင်းပြည်ကို “ပြည်ထောင်စု တိုင်းပြည်” အဖြစ် သတ်မှတ်ဖို့ လမ်းညွှန်အဆိုထဲမှာ ပါဝင်ခဲ့တာတွေ့ရပေမယ့် အခြားသောအဆိုတွေက တိကျပြတ်သားစွာ မဖော်ပြထားတာကြောင့် ဥပဒေတစ်ရပ်ရဲ့ အနှစ်သာရအရ ချို့ယွင်းမှုရှိတတ်ပါတယ်။ ပြောတဲ့အတိုင်းပါပဲ လမ်းညွှန်အဆိုအားနည်းမှုကြောင့် တိုင်းရင်းသားတွေအတွက် သံသယပွားစရာတွေ အမျိုးမျိုးထပ်လာတယ်။ သံသယဖြစ်တဲ့အတိုင်းပါပဲ ဥပဒေရေးဆွဲကြသူထဲက ဦးဆောင်ဦးရွက်ပုဂ္ဂိုလ် အချို့ရဲ့စကားကြောင့် ပြည်ထောင်စုစနစ် နိုင်ငံရေးဥပဒေအပေါ် သံသယထားပြီး ထုတ်မပြောပြဘဲ အဖြစ်သဘော ဆွေးနွေးထောက်ခံနေကြတယ်။

ကျွန်ုပ်တို့မလွန်ဘူး

အဖြစ်သဘောဆွေးနွေးထောက်ခံပြနေတာကို နားမလည်တတ်တဲ့ နိုင်ငံရေး တစ်ဇွတ်ထိုးသမားအချို့က နားမလည်ယောင်ဆောင်ပြီး နေကြတယ်။ ရှမ်းတိုင်းရင်းသားခေါင်းဆောင်ဖြစ်တဲ့ စဝ်ရွှေသိုက်ကိုယ်တိုင်က ဒီစကားကို ထုတ်ဖော်ပြီး ပြောခဲ့ပါသေးတယ်။

“ကျွန်ုပ်တို့ အင်မတန်မြတ်နိုးတဲ့ တန်းတူအခွင့်အရေး၊ ကိုယ်ပိုင်ပြဋ္ဌာန်းခွင့်၊ ခွဲထွက်လိုက ခွဲထွက်နိုင်ခွင့်တွေကိုများ ထိပါးကျူးကျော်ပြုလေမလားလို့လည်း တထင့်ထင့်ဖြစ်တယ်ဆိုလျှင် ဓမ္မတာအတိုင်း ကျွန်ုပ်တို့ မလွန်ဘူးလို့ ထင်ပါတယ်။’’

သံသယစကားအစ

လမ်းညွှန်အဆိုကို သဘောမတူတဲ့ ရှမ်းအမျိုးသား မိုင်းပွန်စော်ဘွားက လည်း ဖဆပလအဖွဲ့ချုပ်ကိုသွားပြီး ရှမ်းပြည်နယ်အနေနဲ့ ပြည်ထောင်စုမှ အချိန်မရွေး ခွဲထွက်နိုင်တယ်ဆိုတဲ့ ပြဋ္ဌာန်းချက်ကို ထည့်သွင်းပေးမှပဲ လမ်းညွှန်အဆိုကို ထောက်ခံနိုင်မယ်လို့ တင်ပြခဲ့တယ်။ အဲဒီလို တင်ပြခဲ့တာကို အဲဒီကိစ္စအတွက်နဲ့ ရှင်းပြခဲ့တဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်က “ကျွန်တော်တို့သည် အခုတစ်မျိုး၊ အခုတစ်မျိုး ဖဆပလမဟုတ်ပါဘူး” ဆိုပြီးတော့ ပြန်ပြောဆိုသွားတာကို တွေ့ ရပါတယ်။ ဒုတိယညီလာခံကိုတော့ ဇူလိုင်လ ၇ ရက်နေ့မှာ စတင်ကျင်းပနိုင်လိမ့်မယ်လို့ သဘာပတိက ကြေညာထားခဲ့တယ်။ သို့သော် တိုင်းရင်းသားအများစုက “အခုတစ်မျိုး၊ အခုတစ်မျိုး ဖဆပလမဟုတ်ပါဘူး” ဆိုတဲ့ စကားကို ရင်ထဲကအတိုင်း သံသယရှိနေခဲ့ကြတယ်။

ကော်မတီများဖွဲ့စည်းခြင်း 

ဒုတိယညီလာခံကို ဇွန်လိုင်လ ၇ ရက်နေ့မှာ ပြန်ကျင်းပဖို့ ခန့်မှန်းထား ကြပေမယ့် မဖြစ်ဘဲ ဇွန်လ ၂ဝ ရက်မှာတော့ နိုင်ငံဖွဲ့စည်းအုပ်ချုပ်ပုံအခြေခံ ဥပဒေရေးဆွဲရေးကော်မတီအဖွဲ့က ပထမအကြိမ် အစည်းအဝေးလုပ်ဖြစ်ကြတယ်။ အဲဒီအစည်းအဝေးမှာ 

၁။ ပြည်ထောင်စုနှင့် ပြည်နယ် များဆိုင်ရာ ဆပ်ကော်မတီအဖွဲ့ 
၂။ တရားစီရင်မှုဆိုင်ရာ ဆပ်ကော်မတီအဖွဲ့ 
၃။ မူလအခွင့်အရေးဆိုင်ရာ ဆပ်ကော်မတီအဖွဲ့နဲ့ 
၄။ လူနည်းစုဆိုင်ရာ ဆပ်ကော်မတီအဖွဲ့လေးဖွဲ့

ဖွဲ့စည်းခဲ့တာတွေ တွေ့ရပါတယ်။ ဒါ့အပြင် ရှမ်းပြည်နယ် အုပ်ချုပ်ရေး အခြေခံဥပဒေဆပ်ကော်မတီကိုလည်း ဖွဲ့စည်းခဲ့တယ်လို့ တွေ့ရတယ်။ 

ကရင်ပြည်နယ်သတ်မှတ်ပေးရေး 

တိုင်းပြုပြည်ပြုလွှတ်တော် ပထမညီလာခံကျင်းပတဲ့အချိန်မှာ ကေအင်န်ယူ (ကရင်အမျိုးသားအစည်းအရုံး) အဖွဲ့က တိုင်းပြုပြည်ပြုရွေးကောက်ပွဲကို သပိတ်မှောက်ထားခဲ့တယ်။ လွှတ်တော်မှာ မပါဝင်ခဲ့ကြပါဘူး။ ဖဆပလပဏာမ ညီလာခံ တက်ရောက်ခဲ့ကြတဲ့ ကရင် လူငယ်(ကေဝိုင်အို)အဖွဲ့ဝင် လွှတ်တော်အမတ်တွေကတော့ ကရင်တိုင်းရင်းသားတွေကို တိုင်းရင်းသားအမတ်တွေကတော့ ကရင်တိုင်းရင်းသားတွေကို တိုင်းရင်းသားလူနည်းစု အခွင့်အရေးတွေကို ပေးအပ်ထားတဲ့ ဖွဲ့စည်းအုပ်ချုပ်ပုံ အခြေခံမူကြမ်းကို ထောက်ခံခဲ့ကြတယ်။ ပြည်ထောင်စု ပြည်နယ်တစ်ပြည်နယ် ဖြစ်လာဖို့ ကရင်တိုင်းရင်းသားတွေအတွက် သတ်မှတ်ပြဋ္ဌာန်းပေးထားတာမရှိဘဲ ကရင်ပြည်နယ်သတ်မှတ်ပေးရန် (သတ်မှတ်ပေးဖို့) တောင်ငူကျေးလက်ဒေသ ကရင်တိုင်းရင်းသားများမဲဆန္ဒနယ်မှ တစ်သီးပုဂ္ဂလအမတ် ရွေးချယ်ခံရတဲ့ စောဂျွန်ဆင်ဒီဖိုးမင်းက “ကရင်ပြည်နယ် သတ်မှတ်ပေးရေး” တောင်းဆိုခဲ့တယ်။

ကရင်ဝိသေသနယ် 

စောဂျွန်ဆင်ဒီဖိုးမင်းဟာ ၁၉၄၆ ခုနှစ်၊ ဧပြီလ ၂၅ ရက်နေ့မှ ၂၇ ရက်နေ့အထိ တောင်ငူမြို့မှာ ကျင်းပခဲ့တဲ့ ကရင်တိုင်းရင်းသားများ လူထုအစည်းအဝေးကြီးမှာ ကရင်ပြည်နယ် သတ်မှတ်ပေးဖို့ တောင်းဆိုခဲ့ပါတယ်။ ကရင်အမျိုးသားအတွက် အခွင့်အရေးရဖို့ တောင်းခံလွှာတစ်စောင်ကိုလည်း မေလမှာ ပြည်ထောင်စုနှင့် ပြည်နယ်များဆိုင်ရာ ဆပ်ကော်မတီမှာ တင်သွင်းခဲ့တယ်။ အဲဒီအခွင့်အရေး တောင်းခံလွှာမှာ (က)တောင်ငူခရိုင်၊ (ခ)သံလွင်ခရိုင်နှင့် (ဂ)ပျဉ်းမနားခရိုင်တွေကို ကရင်ဝိသေသ နယ် Special Karen Region အဖြစ် ထူထောင်ခွင့်ပြုရန် တောင်းဆိုခဲ့တယ်။ 

သမိုင်းမှာ အထင်အရှားရှိနေ 

စောဂျွန်ဆင်ဒီဖိုးမင်းရဲ့ အဆိုပြုတောင်းဆိုချက်ကို အခြားသော ကရင် တိုင်းရင်းသားအမတ်တွေ ထောက်ခံကြဖို့ ပန်ကြားခဲ့တယ်။ 

သံလွင်ခရိုင် လွှတ်တော်အမတ် စောဝီရိကျော်ကလည်း ကရင်ပြည်နယ် သတ်မှတ်ပေးနိုင်ဖို့အတွက်ကို 

၁။ ဇယားဝင်နယ်အပိုင်း ၁ နှင့် ၂ ကရင်တိုင်းရင်းသားတို့ နေထိုင်သော ဒေသကို ကိုယ်ပိုင်အုပ်ချုပ်ခွင့်ရသောကရင်ပြည်နယ်အဖြစ် ထူထောင်ပေးရန်၊ 
၂။ တောင်ငူခရိုင်၊ ညောင်လေးပင် ခရိုင်ခွဲ၊ သထုံတောင်တန်းဒေသများနှင့် ကျိုက္ခမီအရှေ့ဘက် တောင်တန်းဒေသများကို ကရင်ဒေသအဖြစ် သတ်မှတ်ပေးရန်၊ 
၃။ မြစ်ဝကျွန်းပေါ် (ဧရာဝတီ) ဒေသကို ကရင်တိုင်းရင်းသားနယ်အဖြစ် သတ်မှတ်ပေးရန်၊ 
၄။ သံလွင်မြစ်နှင့် မော်လမြိုင်တို့ကို နယ်အများဆိုင်မြစ်နှင့် နယ်အများ ဆိုင်ဆိပ်ကမ်းမြို့အဖြစ် သတ်မှတ်ပေးရန်၊ 
၅။ ကျိုက္ခမီနှင့် မြိတ်ခရိုင်တို့အတွင်း မွန်နှင့် ကရင်များနေထိုင်သည့် နယ်များကိုပေါင်းစပ် မွန်၊ ကရင်နယ် ထူထောင်ပေးရန်

တောင်းဆိုခဲ့တယ်။ အဲဒီလို တောင်းဆိုခဲ့ကြပေမယ့် ကရင်ပြည်နယ် သတ်မှတ်ပေးဖို့ အခွင့်အရေးဆုံးရှုံးအောင်လုပ်ခဲ့တာ ဘယ်သူ၊ ဘယ်ပုဂ္ဂိုလ်၊ ဘယ်အဖွဲ့တွေကလဲဆိုတာ သမိုင်းစာမျက်နှာမှာ အထင်အရှားရှိနေပါသေး တယ်မဟုတ်လား။ 

တိုင်းရင်းသားတွေ ကတိစကား 

အဲဒီခေတ်က လန်ဒန်ဆွေးနွေးပွဲ ဂယက်ကြောင့် မြန်မာပြည်မှာ ပင်လုံ ညီလာခံ ၁၉၄၇ ဖြစ်ပေါ်လာခဲ့ရတာမကဘဲ တောင်တန်းဒေသစုံစမ်းရေးအဖွဲ့ ဖွဲ့စည်းခဲ့ရပါသေးတယ်။

တောင်တန်း ဒေသစုံစမ်းရေးအဖွဲ့ ဖွဲ့စည်းဖို့လုပ်တော့ ဘယ်လူမျိုးအဖွဲ့အစည်းက ဖွဲ့စည်းပုံမလိုဘူး ပြောခဲ့တာကို သမိုင်းမှာ အထင်အရှားရှိခဲ့ပါတယ်။

(၁) တောင်တန်းသားများ စည်းလုံးညီညွတ်ရေး ဦးစီးအဖွဲ့ 
(၂) ကချင်နယ်မှ ကိုယ်စားလှယ်တွေရဲ့စကား 
(၃) ချင်းတောင်တန်းဒေသမှ ကိုယ်စားလှယ်တွေရဲ့ ဆန္ဒ 
(၄) ရခိုင်တောင်တန်းဒေသ ကိုယ်စားလှယ်ရဲ့ ပြောဆိုခဲ့တဲ့စကား 
(၅) ချင်းကိုယ်စားလှယ်တွေရဲ့ ဆုံးဖြတ်ချက်အသစ်စကား 
(၆) သံလွင်ခရိုင်မှ ကရင်တိုင်းရင်းသားကိုယ်စားလှယ်စကား 
(၇) ကရင်လူငယ်များ အစည်းအရုံးရဲ့ သဘောထား 
(၈) ကေအင်န်ယူအဖွဲ့ချုပ်ရဲ့ သဘောထား 
(၉) ကရင်နီနယ် ကိုယ်စားလှယ်တွေရဲ့ သဘောထားနဲ့ 
(၁ဝ) ဆွမ္မရာ၊ သောင်သွတ်၊ ဆင်းကလိန်ခန္တီး၊ ဟုမ္မလင်းတို့မှ ကိုယ်စားလှယ်တွေရဲ့ သဘောထား

ဘယ်လိုရှိခဲ့ကြသလဲဆိုတာ တောင်တန်းဒေသစုံစမ်းရေးအဖွဲ့ရဲ့ တင်သွင်းတဲ့ အစီရင်ခံစာအကြောင်းကို လေ့လာရန် ပြည်ထောင်စုမြန်မာနိုင်ငံဖြစ်လာဖို့ ပြည်ထောင်စုအရေး သဘောတူညီခဲ့ကြတဲ့ စကားတွေ၊ ကတိတွေ၊ ဆန္ဒတွေ အမျိုးမျိုးထုတ်ဖော်ပြဆိုခဲ့ကြတယ်။ ပြည်ထောင်စုဖွဲ့စည်းပုံအခြေခံ ဥပဒေ မဖြစ်ခင်က ဆန္ဒသဘောထား တူညီခဲ့တဲ့ကိစ္စတွေအားလုံးကို တိုင်းရင်းသားအများစုတို့ရဲ့ ဆန္ဒသဘောထားမှတ်ချက်ကို ဘယ်သူတွေမလေး မခန့် ပြုခဲ့ကြသလဲဆိုတာကို သမိုင်းမှာ အထောက်အထားပြည့်ပြည့်စုံစုံ ရှိခဲ့ပါတယ်။ 

ကွန်မြူနစ်အကွဲအပြဲ 

၄-၁-၁၉၄၈ ခုနှစ် လွတ်လပ်ရေးရပြီးတဲ့အခါ ဖဆပလအဖွဲ့ချုပ်တစ်ဖွဲ့ တည်းက အစိုးရဖွဲ့စည်းပြီး တိုင်းပြည်ကို အုပ်ချုပ်ခဲ့တယ်။ ဖွဲ့စည်းပုံအခြေခံဥပဒေအရ ရွေးကောက်ပွဲမှာ ဖဆပလအဖွဲ့ချုပ်က အမတ်ဦးရေ အရေအတွက် အများဆုံးရလို့ အစိုးရဖွဲ့နိုင်ခဲ့တာပါပဲ။ ဒါပေမဲ့ ဖဆပလမှာ ကွန်မြူနစ် ဆိုရှယ်လစ် ပြည်သူ့ရဲဘော်စတဲ့ နိုင်ငံရေး ခံယူချက် မတူညီတဲ့ အဖွဲ့အစည်းတွေနဲ့ တည်ဆောက်ထားလို့ နောက်ပိုင်းကာလမှာ စည်းလုံးညီညွတ်မှုတွေ ပြိုကွဲသွားတာပါပဲ။ အဲဒါတွေမကသေးပါ။ ပြည်တွင်းဆူပူသောင်းကျန်းမှုတွေ ပေါ်ပေါက်ခဲ့တယ်။ ကွန်မြူနစ်တွေက ပထမဦးဆုံး ပုန်ကန်သောင်းကျန်းတယ်။ နောက်ပြီး ကွန်မြူနစ်အဖွဲ့အစည်းတွေကပဲ အလံနီကွန်မြူနစ်၊ ကွန်မြူနစ်ပါတီ (ဗမာပြည်)နဲ့ အလံဖြူကွန်မြူနစ်၊ ဗမာပြည်ကွန်မြူနစ်ပါတီဆိုပြီး နှစ်ဖွဲ့ကွဲသွားပြန်တယ်။ 

ဆက်လက်ဖော်ပြပါမည်။

အိပ်စောင့်အစိုးရလား၊ အိတ်စောင့်အစိုးရလား … အိမ်စောင့်အစိုးရလား (၂) – မဟာပညာ (mahar.asia)

အိပ်စောင့်အစိုးရလား၊ အိတ်စောင့်အစိုးရလား … အိမ်စောင့်အစိုးရလား (၁) – မဟာပညာ (mahar.asia)

Loading

Categories
ဆောင်းပါး နိုင်ငံရေး အဲးခိုး

အိပ်စောင့်အစိုးရလား၊ အိတ်စောင့်အစိုးရလား … အိမ်စောင့်အစိုးရလား (၂)

အဲးခိုး

အတွဲ(၁၁)၊ အမှတ်(၃၉)၊ မြန်မာသက္ကရာဇ် ၁၃၈၄၊ ပြာသိုလဆန်း ၂၊ ၂၃-၁၂-၂၀၂၂၊ မြန်မာသံတော်ဆင့် (The Myanmar Herald) မှ ကောက်နုတ်ဖော်ပြခြင်းဖြစ်သည်။

(ယခင်တစ်ပတ်မှအဆက်)

“ကရင်အမျိုးသားတို့နှင့် သက်ဆိုင်သောကိစ္စများတွင် ပြည်ထောင်စုအစိုးရအား ကူညီအကြံပေးရန် ‘ကရင်ရေးရာအဖွဲ့’ တစ်ခုကို ဖွဲ့စည်းရမည် ဆိုပေမယ့် ဖွဲ့စည်းထားပေးတဲ့ ‘ကရင်ရေးရာအဖွဲ့ ရဲ့ ကူညီအကြံပြုချက်တွေကို နိုင်ငံရေးနည်းစနစ်ကျကျ အကြံပြုချက်ပေးနေပေမယ့် ဘာဆိုဘာမှ အရေးမစိုက်ဘဲ ဖြစ်နေခဲ့တာတွေဟာ ဘယ်အဖွဲ့ချုပ်ရဲ့ အမှားတွေလဲ …

ဘုရင်ခံဆန္ဒသဘောထား 

အဲဒီအချက်သုံးချက်ထဲက ဘုရင်ခံက တတိယ (နံပါတ်-၃) အချက်ကို (နည်းလမ်းကို) ရွေးယူဖို့ဆုံးဖြတ်ထား တယ်။ ဘုရင်ခံဟာ မြန်မာပြည်ကိုရောက် လာပြီး စက်တင်ဘာ ၂ ရက်နေ့မှာ ရန်ကုန်မြို့ မြို့တော်ခန်းမမှာ မိန့်ခွန်းပြောပါတယ်။ သူရဲ့ ဆန္ဒသဘောထားကို ခုလိုပဲ လိုရင်းကိုပြောခဲ့ပါတယ်။ 

‘အကျွန်ုပ်ရဲ့ အမှုဆောင်(ဝန်ကြီး) အဖွဲ့ဟာ အဖွဲ့ဝင်တွေအဖြစ် လူထုရဲ့ လေးစားမှုနဲ့ ယုံကြည်မှုကို ရရှိသည့် ပုဂ္ဂိုလ်များ ပါဝင်စေလိုပါတယ်။ ဖြစ်နိုင်မယ်ဆိုရင်တော့ လူထုကိုယ်စားလှယ်တွေနဲ့ ကျယ်ကျယ်ပြန့်ပြန့် ဖွဲ့စည်းတဲ့ အဖွဲ့အဖြစ်အနေနဲ့ မြင်တွေ့လိုပါတယ်’။ 

အားလုံးနုတ်ထွက် 

ဘုရင်ခံရောက်လာပြီးတဲ့နောက် စက်တင်ဘာလ ဒုတိယအပတ်မှာ ဆန္ဒပြကြတဲ့ အထွေထွေသပိတ်ကြီးက ပိုပြီး ကျယ်ပြန့်လာတယ်။ ဒီသပိတ်ဟာ ပုလိပ် ရဲဘော်တွေက စတင်ခဲ့တာဖြစ်လို့ စာတိုက်နဲ့ ကြေးနန်းအလုပ်သမားတွေ၊ မီးရထားအလုပ်သမားတွေ၊ အစိုးရဌာနဆိုင်ရာ စာရေးတွေ၊ ကျောင်းအသီးသီးမှ ဆရာဆရာမတွေ သပိတ်မှောက်ခဲ့ ကြတယ်။ အထွေထွေသပိတ်ကြီးကြောင့် နိုင်ငံတော်အုပ်ချုပ်ရေးတွေဟာ တဖြည်းဖြည်းယိုယွင်းလာတယ်။ တိုင်းပြည် ပြန် လည်ထူထောင်ဖို့ အတွက်လည်း အမျိုးမျိုးထိခိုက်လာနေတော့ ဘုရင်ခံရဲ့လက်ရှိ (ဝန်ကြီး) အဖွဲ့ဟာ နိုင်ငံရေးအကျပ် အတည်းကို ဖြေရှင်းဖို့ မတတ်နိုင်တော့ဘဲ အားလုံးနုတ်ထွက်လိုက်ကြရတယ်။ ဒီလို အထွေထွေသပိတ်ကြီး ဖြစ်လာခဲ့ရတာဟာ အဲဒီခေတ်က ဖဆပလအဖွဲ့ ချုပ်ကို မကြေနပ် (မကျေနပ်) နိုင်ကြတဲ့ ဆန့်ကျင်သူ လူတစ်စုတွေက လှုံ့ဆော်တဲ့ ကိစ္စပါပဲ။

တောင်းဆိုချက်(၄)ချက် 

ဘုရင်ခံသစ်က အေဒီ ၁၉၄၆ ခုနှစ်၊ စက်တင်ဘာ ၂၇ ရက်နေ့မှာ ဘုရင်ခံ အမှုဆောင်(ဝန်ကြီး)အဖွဲ့သစ်ကို ပြန်ဖွဲ့စည်းလိုက်တယ်။ နိုဝင်ဘာလရောက်တဲ့ အခါ ဖဆပလအဖွဲ့ချုပ်က ဗြိတိသျှ အစိုးရထံကို – 

၁။ မြန်မာနိုင်ငံအား ၁၉၄ရ ခုနှစ်၊ ဇန်နဝါရီ ၃၁ ရက်နေ့မှ တစ်နှစ်အတွင်းလွတ်လပ်ရေးပေးရန် 
၂။ ဘုရင်ခံကျင့်သုံးနေသော အာဏာများကို အမှုဆောင်(ဝန်ကြီး) အဖွဲ့သို့ လွှဲအပ်ရန်၊ အမှုဆောင်(ဝန်ကြီး) အဖွဲ့သည် အမျိုးသားအစိုးရအဖွဲ့အသွင် ကူးပြောင်းရန် 
၃။ ဧပြီလတွင် ဥပဒေပြုလွှတ် တော်အတွက်မဟုတ်ဘဲ တိုင်းပြုပြည်ပြု လွှတ်တော်အတွက် ရွေးကောက်ပွဲများ ကျင်းပပေးရန် 
၄။ အဆိုပါကာလအတွင်း မြန်မာနိုင်ငံအတွက် ချမှတ်ထားသော စီမံကိန်းများကို ပြန်လည်စစ်ဆေးဖို့ သဘောတူရန်

ဆိုတဲ့ တောင်းဆိုချက် လေးချက်ကို တောင်းဆိုခဲ့ပါတယ်။ 

ဧပြီလရွေးကောက်ပွဲ (၁၉၄၇) 

မြန်မာပြည်သူတွေရဲ့ တောင်းဆို ချက်အပေါ်ကို ဗြိတိသျှအစိုးရက ၁၉၄၆ ခုနှစ်၊ ဒီဇင်ဘာလ ၂ဝ ရက်နေ့မှာ နန်းရင်းဝန်ကိုယ်တိုင်က ဗြိတိသျှပါလီမန်မှာ မြန်မာနိုင်ငံသို့ အာဏာလွှဲပြောင်း ပေးရေးကိစ္စတွေကို ဗြိတိသျှအစိုးရအဖွဲ့ နဲ့ စေ့စပ်ညှိနှိုင်း၍ အသေးစိတ်ဆွေးနွေး ဆုံးဖြတ်ဖို့အတွက် မြန်မာနိုင်ငံက ကိုယ်စားလှယ်တော်အဖွဲ့တစ်ဖွဲ့ကို လန်ဒန်သို့ ဖိတ်ခေါ်ဖို့ စဉ်းစားထားရှိခဲ့ပါကြောင်း ထုတ်ဖော်ကြေညာခဲ့တယ်။ အဲဒီကြေညာချက်အတိုင်းပဲ မြန်မာကိုယ်စားလှယ် အဖွဲ့က ၁၉၄ရ ခုနှစ်၊ ဇန်နဝါရီလ ၁ ရက်နေ့မှာ အင်္ဂလန်ကို ထွက်ခွာသွားကြပါတယ်။ အင်္ဂလန်ရောက်ပြီးလို့ ကိုယ်စားလှယ်အဖွဲ့ဟာ ဗြိတိသျှနန်းရင်းဝန်ကိုယ်တိုင် ခေါင်းဆောင်တဲ့ ဗြိတိသျှ မြန်မာ ကိုယ်စားလှယ်အဖွဲ့နဲ့ မြန်မာနိုင်ငံကို အာဏာလွှဲပြောင်းရေးကိစ္စ ဆွေးနွေးကြတယ်။ ဆွေးနွေး ပြီးတဲ့နောက် ၁၉၄ရ ခုနှစ်၊ ဇန်နဝါရီ ၂၇ ရက်နေ့မှာ စာချုပ် လက်မှတ် ရေးထိုးထားကြပါတယ်။ စာချုပ်အရ ၁၉၄ရ ခုနှစ်၊ ဧပြီလအတွင်း မြန်မာတစ်ပြည်လုံးမှာ ရွေးကောက်ပွဲ ကျင်းပခဲ့တယ်။ ဖဆပလအဖွဲ့ချုပ်က ၉၅.၃ ရာခိုင်နှုန်း အနိုင်ရခဲ့တယ်။

လူမျိုးစုပြဿနာအစ 

အနိုင်ရတဲ့ ဖဆပလအဖွဲ့ချုပ်ဟာ တိုင်းပြုပြည်ပြု လွှတ်တော် အစည်းအဝေး ကို ၁၉၄ရ ခုနှစ်၊ ဇွန်လ ၉ ရက်နေ့မှာ ခေါ်ယူဖို့ စီစဉ်ထားပါတယ်။ အဲဒီအချိန် မတိုင်မီ (မတိုင်ခင်) ဖဆပလ အဖွဲ့ချုပ် ဟာ ဖွဲ့စည်းပုံအခြေခံဥပဒေ ရေးဆွဲဖို့အတွက် မေလ ၁၉ ရက်နေ့မှ ၂၃ ရက်နေ့အထိ ပထမအဆင့် ပဏာမ ပြင်ဆင်မှု ညီလာခံကြီး ကျင်းပခဲ့ပါတယ်။ (ဂျူဗလီဟောတွင် ကျင်းပ)။

အဲဒီညီလာခံကျင်းပတဲ့ မေလ ၂ဝ ရက်နေ့ ရဲ့ ဆွေးနွေးဝေဖန်လိုက်တဲ့ စကားတွေကြောင့် မြန်မာပြည်ရှိ ဌာနေတိုင်းရင်းသားများရဲ့ မပေးနိုင်တဲ့ အခွင့်အရေး စကားတွေ၊ လူမျိုးနဲ့ဆိုင်တဲ့ မသတ်မှတ်တဲ့ အယူအဆတွေ၊ ရပိုင်ခွင့်၊ ပြဋ္ဌာန်းခွင့် နဲ့ဆိုင်တဲ့ စကားတွေ တိတိပပကြားရတော့ တိုင်းရင်းသားတွေဟာ အဲဒီအချိန်ကစပြီး နိုင်ငံရေးပြဿနာ စတင်ခဲ့ကြတယ်လို့ပဲ သမိုင်းအထောက်အထားအရ သိရတယ်။

(တိုင်းရင်းသားလူမျိုးများ အရေးနှင့် ၁၉၄၇ အခြေခံဥပဒေတွင် လေ့လာရန်။)

ပြဿနာညီလာခံ 

လူမျိုးကြီး လူနည်းစုနဲ့ပတ်သက်တဲ့ စကားတွေအမျိုးမျိုးကြားရတဲ့ တိုင်းရင်းသားတွေဟာ မူလရည်ရွယ်ထားကြတဲ့ ကိုယ်ပိုင်အုပ်ချုပ်ခွင့်အတွက် စိတ်ပျက်သွားကြပါတယ်။ လူနည်းစု တိုင်းရင်းသားတွေအတွက် အမျိုးသား ပြည်ထောင်စုကြီး ဖွဲ့စည်းဖို့ အဆိုပြု ထားကြပေမယ့် စစ်မှန်တဲ့ အခွင့်အရေးတွေ မပေးနိုင်ဘူးဆိုပြီးတော့ အသေအပေါက်ငြင်းဆိုခံရတယ်။

နောက်ပိတ်ဆုံး အမျိုးသားပြည်ထောင်စုမဟုတ်သော ပြည်ထောင်စုကို လူနည်းစုတိုင်း ရင်းသားတွေက ဘာမှအကျိုးကောင်း ရပိုင်ခွင့်မရှိနိုင်တော့ဘူးဆိုတာကို သိကြတဲ့အခါ ဖဆပလအဖွဲ့ချုပ်အပေါ်မှာ ယုံမှားသံသယတွေ စဖြစ်လာခဲ့တယ်။ ဒါဟာ နိုင်ငံရေးသမိုင်းအရ ပထမဦးဆုံး တိုင်းရင်းသားတွေရဲ့ အခွင့်အရေးကို တားဆီးပိတ်ပင်ခဲ့တဲ့ သမိုင်းအထောက် အထားပါပဲ။ ဒီကိစ္စကြောင့် ယနေ့ (၂၀၂၁ ခုနှစ်)ကာလတိုင်အောင် အာဃာတ၊ ပဋိပက္ခတွေ မပြီးဆုံးနိုင်ဘဲ ရှိနေဆဲပါပဲ။

ကုန်ကုန်ပြောရရင် မြန်မာပြည် နိုင်ငံရေး ပဋိပက္ခအစဟာ ဖဆပလအဖွဲ့ချုပ်ရဲ့ ပဏာမပြင်ဆင်ချက် ညီလာခံက စတင် ခဲ့တယ်လို့ပြောရင် မမှားပါဘူး။ တိုင်းရင်းသားတွေရင်ထဲမှာ ယနေ့ချိန်ထိ မမေ့ကြဘဲ ရှိနေပါသေးတယ်။

အဆိုပြုချက် ၁၄ ချက် 

ပဏာမပြင်ဆင်မှုညီလာခံကို ငါးရက်တိတိ ကျင်းပလို့ ပြီးသွားတဲ့အခါ (၂၃ ရက် မေလ) နောက်ဆုံးရက်မှာ ဖွဲ့စည်းပုံအခြေခံဥပဒေမူကြမ်းနဲ့ ယင်းအခြေခံဥပဒေရဲ့ သဘောထားတွေဖြစ်ကြတဲ့ အဆိုပြုချက် ၁၄ ချက်ကို အတည်ပြု ပြဋ္ဌာန်းခဲ့ကြတယ်။ အဆိုပြုချက် ၃၊ အပိုဒ် (၁)အရ 

၁။ ပထဝီအနေအထားအရ နယ်နိမိတ် အထင်အရှားရှိခြင်း 
၂။ မြန်မာစကားနှင့် မတူသော ဘာသာစကားတစ်မျိုးတည်းရှိခြင်း 
၃။ ယဉ်ကျေးမှုတစ်မျိုးတည်း ရှိခြင်း 
၄။ ရာဇဝင်အစဉ်အလာ တစ်မျိုးတည်းရှိသော လူစုရှိခြင်း 
၅။ စီးပွားရေးဆိုင်ရာ အကျိုးကျေးဇူးနှင့် စီးပွားရေးလုံလောက်မှုတို့ရှိသော လူစုရှိခြင်း 
၆။ လူဦးရေအတော်အတန်ရှိခြင်း 
၇။ ပြည်ထောင်စုအဖွဲ့ဝင် သီးခြား ဒေသတစ်ခုအဖြစ်ဖြင့် မိမိကိုယ်ပိုင် ထင်ရှားချက်အတိုင်း နေလိုသော ဆန္ဒ ရှိခြင်း ဖြစ်ရင်(ဖြစ်ပါက) ‘ပြည်ထောင်စု ပြည်နယ်’၊ ‘ကိုယ်ပိုင်အုပ်ချုပ်ခွင့်ရ ပြည်နယ်’၊ ‘လူမျိုးစု ပြည်နယ်’ သတ်မှတ်ပေးမယ်

လို့ ဖဆပလ အမှုဆောင်အဖွဲ့ရဲ့အဆိုပြုချက်ထဲမှာ ပါဝင်နေပါရဲ့နဲ့ အဲဒီအဆိုပြုချက်အတိုင်း ဖွဲ့စည်းအုပ်ချုပ်ပုံ အခြေခံဥပဒေမှာ ပြဋ္ဌာန်းပေးခဲ့ပါရဲ့လား ဆိုတာကို ပြန်လေ့လာကြည့်ပါ။ 

အဆိုပြုချက် အမှတ်ရ 

အဆိုပြုချက် အမှတ် ၇၊ အပိုဒ် (၁)အရ ဖြစ်တဲ့ တိုင်းရင်းသားလူနည်းစု တွေရဲ့ အခွင့်အရေးနဲ့ သက်ဆိုင်တဲ့ 

၁။ လူတို့၏အခွင့်အရေး 
၂။ လူမျိုးနှင့် ယဉ်ကျေးမှုအခွင့်အရေး 
၃။ ယဉ်ကျေးမှုတွင် မိမိတို့၏စရိုက်အရ ပြဋ္ဌာန်းနိုင်ခွင့်နှင့်တကွ လွတ်လပ်စွာ ပေါင်းသင်းဆက်ဆံနိုင်သော အခွင့်အရေး 
၄။ ဥပဒေပြုရေးအဖွဲ့တွင် ထိုက်သင့်သော ကိုယ်စားလှယ်ဦးရေ ပါဝင် နိုင်ရေးအတွက် (အခွင့်အရေးအတွက်) လွတ်လပ်စွာခံစားခွင့် (ခံစားနိုင်ခွင့်) ရှိရမယ်

လို့ အဆိုပြုထားကြပေမယ့် ဝန်ခံချက်ထားတဲ့ အတိုင်း ဘာမှမလုပ်ပေးနိုင်ပါဘူး။

အထူးသဖြင့် ကရင်အမျိုးသား အတွက်နဲ့ ပတ်သက်လို့ အဆိုပြုချက် အပိုဒ်(၂)အရ – 

“ကရင်အမျိုးသားတို့နှင့် ဆိုင်သော ကိစ္စများတွင် ပြည်ထောင်စု သက် အစိုးရအား ကူညီအကြံပေးရန် ‘ကရင်ရေးရာအဖွဲ့’ တစ်ခုကို ဖွဲ့စည်းရမည် ဆိုပေမယ့် ဖွဲ့စည်းထားပေးတဲ့ ‘ကရင်ရေးရာအဖွဲ့’ ရဲ့ ကူညီအကြံပြုချက်တွေ ကို နိုင်ငံရေးနည်းစနစ်ကျကျ အကြံပြု ချက်ပေးနေပေမယ့် ဘာဆိုဘာမှအရေး မစိုက်ဘဲ ဖြစ်နေခဲ့တာတွေဟာ .. ဘယ် အဖွဲ့ချုပ်ရဲ့ အမှားတွေလဲဆိုတာ ပြန်ပြီး လေ့လာကြည့်ပါ။ မြင်နိုင်ပါတယ်။ 

အဓိဋ္ဌာန်ကို လေးစားမြတ်နိုးရဲ့လား 

အဆိုပြုချက် ၁၄ အရ 

“ကျွန်ုပ်တို့ ချစ်မြတ်နိုးသော နိုင်ငံတော်သည် ကမ္ဘာပေါ်တွင် တရားသဖြင့် ရသင့်ရထိုက်သည်လည်းဖြစ်၍ ဂုဏ်ကျက်သရေနှင့်လည်း ပြည့်စုံသော အဆင့်အတန်းကို ရရှိ၍ လူသတ္တဝါ … ခပ်သိမ်းတို့၏ အကျိုးစီးပွားကို တိုးတက်စေရန် မိမိ၌ တာဝန်ရှိသည်အလျောက် အစွမ်းကုန် အားထုတ်ဆောင်ရွက်ပြီး လျှင် ပြည်ထောင်စုအချင်းချင်း တရားမျှတမှုနှင့် လောကဝတ္တရားတို့ကိုထောက်ကာ … နိုင်ငံတို့နှင့် ချစ်ကြည်ငြိမ်းချမ်းစွာ ပူးပေါင်းဆောင်ရွက်မည်ဟု ခိုင်မြဲသော အဓိဋ္ဌာန်ကို ပြုထားလေသည်”

လို့ ပါရှိနေပေမယ့် အဓိဋ္ဌာန်ပြုထားတဲ့ အတိုင်း ယနေ့(ယခု)ချိန်ထိ တိုင်းရင်းသားတွေရဲ့ အခွင့်အရေးတွေ အကုန်အကုန် ဆုံးရှုံးခဲ့ရတာဟာ ဒီအဓိဋ္ဌာန်ကို တည်တည်ကြည်ကြည် မလေးစား မလိုက်နာလို့ပဲပေါ့။

ဝေဖန်ထားခဲ့ 

အဆိုပြုချက် ၁၄ ချက်ကို အကြောင်းပြုပြီး အခန်း ၁၄ ခန်းပါဝင် တဲ့ ၁၉၄ရ ခုနှစ် နိုင်ငံတော်ဖွဲ့စည်းပုံ အခြေခံဥပဒေဟာ ပုဒ်မခွဲတွေမပါဘဲ ရေးဆွဲထားခဲ့တာတွေကို တွေ့ရတယ်။ ပုဒ်မခွဲ ၁၂၇ ခု ပါဝင်တဲ့ အရေးကြီးတဲ့ အခြေခံဥပဒေကို နံပါတ်မတပ်ထားဘဲ ရေးဆွဲတာဟာ ဥပဒေကို အကြံပြုတဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်တွေရဲ့ သတိမမီတဲ့ အားနည်း ချက်ပါပဲ။ အဲဒီတုန်းက တိုင်းရင်းသား လူနည်းစုအဖြစ်ဆိုပြီး ကရင်းတိုင်းရင်း သားတွေကို သတ်မှတ်ခံရတယ်။ (အခြား တိုင်းရင်းသားတွေဆိုရင်တော့ ပြောဖို့ မလိုတော့)။ အဲဒီခေတ်က (အဲဒီအချိန် က) အခြေခံမူကြမ်းကို တိုင်းရင်းသား အများစုက ထောက်ခံခဲ့ကြပေမယ့် နိုင်ငံရေးသမားကြီးတစ်ဦးက –

‘ဖဆပလအခြေခံမူကြမ်းမှာ များသောအားဖြင့် အိန္ဒိယနိုင်ငံ၊ တိုင်းပြည် ပြုလွှတ်တော်၏ ဆုံးဖြတ်ချက်ကို ပုံတူကူးခြင်းသာဖြစ်ကြောင်း၊ အချို့ အချက်အလက်များမှာလည်း ဆိုဗီယက်ယူနီယံ ဖွဲ့စည်းအုပ်ချုပ်ပုံအခြေခံဥပဒေမှ ကူးယူထားခြင်းဖြစ်ကြောင်း’ ပြောင်ပြောင်တင်းတင်း ဝေဖန်ထားခဲ့တယ်။

(ဆက်ရန်)

အိပ်စောင့်အစိုးရလား၊ အိတ်စောင့်အစိုးရလား … အိမ်စောင့်အစိုးရလား (၁) – မဟာပညာ (mahar.asia)

Loading

Categories
ဆောင်းပါး နိုင်ငံရေး အဲးခိုး

အိပ်စောင့်အစိုးရလား၊ အိတ်စောင့်အစိုးရလား … အိမ်စောင့်အစိုးရလား (၁)

အဲးခိုး

အတွဲ(၁၁)၊ အမှတ်(၃၈)၊ မြန်မာသက္ကရာဇ် ၁၃၈၄၊ နတ်တော်လပြည့်ကျော် ၉၊ ၁၆-၁၂-၂၀၂၂၊ မြန်မာသံတော်ဆင့် (The Myanmar Herald) မှ ကောက်နုတ်ဖော်ပြခြင်းဖြစ်သည်။

နိဒါန်း 

“၄-၁-၁၉၄၈ ခုနှစ်တွင် မြန်မာနိုင်ငံတော် လွတ်လပ်သည့် အခမ်းအနားနေ့ကို (လွတ်လပ်ရေးနေ့ကို) ဝန်ကြီးများရုံး လွှတ်တော်အဆောက်အအုံနှင့် အစိုးရအိမ်တော်တွင် ကျင်းပခဲ့သည်။ ထိုနေ့နံနက် (၄း၂၀)နာရီအချိန်တွင် ရန်ကုန်မြစ်အတွင်း ဆိုက်ကပ်ထားသော ဘာမင်ဟမ်စစ်သင်္ဘောမှ အခါတော်ကြား အမြောက်ပစ်ဖောက်ခဲ့သည်။ လွှတ်တော် အဆောက်အအုံရှေ့ရှိ အလံတိုင်ပေါ်မှ ယူနီယံအင်္ဂလိပ်ဂျက်အလံကို ချ၏။ ပြည်ထောင်စု မြန်မာနိုင်ငံတော် အလံတော်ကို လွှင့်တင်ခဲ့သည်။ နံနက်(၆း၅၀) နာရီအချိန်တွင် အလုံလမ်းရှိ အစိုးရအိမ်တော်ရှေ့တွင်ရှိသော အလံတိုင်တွင် မြန်မာ့အလံတော်နှင့် ဗြိတိသျှအလံတော်တို့ကို အချအတင်ပြုလုပ်သည်။ နံနက် (၈း၂ဝ) နာရီတွင် ဘုရင်ခံနှင့် ဇနီးတို့သည် ဘာမင်ဟမ်စစ်သင်္ဘောပေါ်ကို တက်၏။ အင်္ဂလန်သို့ ပြန်လည်ထွက်ခွာသွားသည်။ ဗန္ဓုလပန်းခြံရှိ လွတ်လပ်ရေးမော်ကွန်း ကျောက်တိုင်ကို ထိုနေ့တွင် အုတ်မြစ်စီအခမ်းအနား ကျင်းပခဲ့သည်”ဆိုတဲ့ မြန်မာ့နိုင်ငံရေး လွတ်လပ်သည့် သမိုင်းပြဖြစ်စဉ်အကြောင်းနဲ့ ဤဆောင်းပါးကို ဖွင့်လှစ်ပါတယ်။

မြန်မာနိုင်ငံရေး လွတ်လပ်သည့် သမိုင်းပြဖြစ်စဉ်အကြောင်းနဲ့ ဤဆောင်းပါးကို ဖွင့်လှစ် …

စကားချီး 

မြန်မာပြည်ခေတ်အဆက်ဆက် အုပ်ချုပ်တဲ့အစိုးရတွေရဲ့အပြုအမူ စနစ် မကျတာကို မနှစ်သက်ကြတဲ့ ပြည်သူ တွေက ဆန့်ကျင်အားထုတ် လာခဲ့ကြတာ နှစ်ပေါင်းကြာမြင့်နေပါပြီ။ အေဒီ ၁၉၄၇ ခုနှစ်ကာလထဲက အကြောင်းအရာတွေကို ပြန်လေ့လာရင် မြင်နိုင်ပါတယ်။ အဲဒီတုန်းက ဖဆပလအဖွဲ့ချုပ်ရဲ့ လူထုထောက်ခံ အားပေးမှုကို မနာလိုကြတဲ့ အင်အားစုတွေက ၁၉-ရ-၁၉၄ရ ရက်နေ့မှာ အတွင်းဝန်ရုံးထဲမှာ လုပ်ကြံမှု ဖြစ်ပွားခဲ့ကြတယ်။ အဲဒီလုပ်ကြံမှုကြောင့် ပဲ တစ်နိုင်ငံလုံးမှာရှိကြတဲ့ ပြည်သူတွေ က တုန်လှုပ်ချောက်ချား သွားကြတာမကဘဲ တစ်ကမ္ဘာလုံး မှာရှိကြတဲ့ နိုင်ငံရေး အသိုင်းအဝိုင်းတွေကပါ အထူးသဖြင့် အံ့ဩကြရတယ်။ ဒီအဖြစ်အပျက်ရဲ့ ဇာစ်မြစ်ကစပြီး မြန်မာ့နိုင်ငံရေးပဋိပက္ခ ဟာ ယနေ့ (ယခု) တိုင်အောင် ဆန့်ကျင် တဲ့ အင်အားစုရှိနေကြတုန်းပါပဲလို့ ဆိုပါ ရစေ။ (ရှိနေကြဆဲပါပဲ။)

သက်သေရှိ

မြန်မာပြည်ဟာ တိုင်းရင်းသားများ နေထိုင်တဲ့ ပြည်နယ်ဒေသနဲ့ ပြည်မတိုင်းဒေသကြီးတွေမှာ နေထိုင်ကြတဲ့ တိုင်းရင်းသားတွေဟာ (တောင်ပေါ်၊ မြေပြန့်တွေဟာ) နယ်ချဲ့တဲ့ အင်္ဂလိပ်ကိုလိုနီအစိုးရက သွေးခွဲခဲ့တဲ့ နိုင်ငံရေး စနစ်နဲ့ အုပ်ချုပ်ခဲ့တယ်လို့ ဆိုပြီးတော့ နိုင်ငံရေးလှုပ်ရှားကြတဲ့သူတွေက ယူဆခဲ့ကြတယ်။ တိုင်းရင်းသားအများစုက တော့ အဲဒီအချက်ကို မယုံကြည်ကြပါ ဘူး။ ဘာကြောင့်လဲဆိုရင် အက်တလီ စာချုပ်ချုပ်ဆိုတဲ့စာ (သမိုင်းစာချုပ်) ချုပ် ကို လေ့လာရင် မြင်နိုင်ပါတယ်။ တိုင်းရင်းသားတွေ ကန့်ကွက်မှုလုပ်ခဲ့ပေမယ့် အဆုံးမှာ ပြေလည်သွားကြတာပါပဲ။ အဲ ဒီစာချုပ်ထဲမှာ လုံးဝ (လုံးဝ) သဘောမတူဘဲ ကန့်ကွက်ခဲ့တဲ့ မှတ်ချက်ရေးထားခဲ့တဲ့သူတွေက ဘယ်သူတွေပါလဲဆိုတာကို သမိုင်း (မြန်မာ့) ကို လေ့လာကြတဲ့သူ တွေ အသိဆုံးပါပဲ။

အက်တလီစာချုပ်ရဲ့ အနှစ်သာရ

အဲဒီစာချုပ်အရ(အက်တလီစာချုပ် အရ)ဧပြီလ၊ ၁၉၄၇ မှာ တိုင်းပြုပြည် ပြုရွေးကောက်ပွဲ ကျင်းပပေးမယ်ဆိုတဲ့ အချက်က အဓိကပါပဲ။ ရွေးကောက်ပွဲ ရလဒ်က ဖြစ်ပေါ်လာမယ့် အစိုးရအဖွဲ့ကို (ကြားဖြတ်အစိုးရအဖွဲ့ကို) အခွင့်အာဏာပေးဖို့၊ ဗမာ့တပ်မတော်ကို မြန်မာအစိုးရ ကပဲ တိုက်ရိုက်အုပ်ချုပ်ဖို့၊ ကိုယ်ပိုင်ဘဏ္ဍာရေးကို စီမံခွင့်ပေးဖို့၊ တိုင်းရင်းသားတွေကို မြန်မာပြည်မကြီးနဲ့ပူးပေါင်း လို၊ မလို ဆန္ဒရယူရေးအတွက် ညီလာခံတစ်ရပ် ကျင်းပပေးဖို့ဆိုတဲ့ ဒီ အချက်တွေဟာ အက်တလီစာချုပ်ရဲ့အထူးအနှစ်သာရပါပဲ။ ဒီလိုအချက်အလက်တွေ ပါရှိနေတာကို အဲဒီခေတ်ကသဘောမတူ၊ မကျေနပ်၊ ကန့်ကွက်ခဲ့ကြတဲ့သူတွေက အဲဒီစာချုပ်ထဲမှာ သူတို့တွေ လက်မှတ် ဘယ်လိုရှိနေကြသလဲဆိုတာကို လေ့လာကြည့်ပါ။ မြင်နိုင်ကြပါတယ်မဟုတ်လား။ 

ပြည်ထောင်စုစာချုပ်လား၊ ပင်လုံစာချုပ်လား

အဲဒီစာချုပ် မချုပ်ဆိုပီ တိုင်းရင်း သားအားလုံး ပူးပေါင်းညီညွတ်မှုရှိနေ ကြောင်း အေဒီ ၁၉၄ရ ခုနှစ်၊ ဖေဖော် ဝါရီ ၉ ရက်နေ့မှ ၁၂ ရက်နေ့အထိ ရှမ်းပြည်နယ်တောင်ပိုင်း၊ ပင်လုံမြို့မှာ တိုင်းရင်းသားစည်းလုံးညီညွတ်ရေး ညီလာခံ ကျင်းပခဲ့ကြတယ်။ အဲဒီအစည်း အဝေးကြီးမှာ တက်ရောက်လာခဲ့ကြတဲ့ တိုင်းရင်းသားအားလုံးဟာ ၁၂-၂- ၁၉၄ရ ရက်နေ့မှာ တိုင်းရင်းသားကိုယ် စားလှယ် အားလုံးတို့က ပြည်ထောင်စု တစ်ဝှမ်းလုံးမှာ တစ်စုတစ်စည်းတည်း နေထိုင်ကြမယ်ဆိုတဲ့ ဆန္ဒနဲ့ ပင်လုံမြို့ ကို ကိုယ်စားပြုပြီး ပင်လုံစာချုပ်လို့ အမည်တပ်ထားပြီးတော့ တိုင်းရင်းသားခေါင်းဆောင်တွေအားလုံး အညီအညွတ် စုပေါင်းစာချုပ် ချုပ်ဆိုကြပါတယ်။

အမှန်တော့ တိုင်းရင်းသားများ စုပေါင်းညီညွတ် ရေး ညီလာခံကို ကျင်းပခဲ့တာဖြစ်နေတာ ကြောင့် ‘ပြည်ထောင်စုစာချုပ်’လို့ သတ်မှတ် ခေါ်ဝေါ်သင့်ပါတယ်။ ဘာကြောင့် ‘ပင်လုံစာချုပ်’လို ခေါ်ဆိုခဲ့ကြသလဲဆိုတာကိုတော့ ဒီအကြောင်းအရာတွေကို လေ့လာကြတဲ့သူတွေကပဲ သိကြမှာပါ။

၁၉၄ရ ခုနှစ် အခြေခံဥပဒေ 

တိုင်းရင်းသားများ အထူးညီလာခံ ကျင်းပကြတဲ့အချိန်မှာ ဘယ်သူတွေက သဘောမတူညီ ကြသလဲ ဆိုတဲ့အချက် က အဲဒီခေတ်က ဆန့်ကျင်နေတဲ့ အင်အားစုဝင်တွေ ရှိခဲ့ပါတယ်။ အဲဒီစာချုပ်ချုပ်ဆိုပြီးလို့ အင်္ဂလိပ်အစိုးရကိုယ်တိုင်က အဲဒီစာချုပ်ကို (ပင်လုံမှာထိုးသော စာချုပ်ကို) အသိအမှတ် ပြုကြောင်း (သဘောတူကြောင်း) အတိအလင်းကြေညာခဲ့တယ် မဟုတ်လား။ စာချုပ်ချုပ်ဆိုပြီးလို့ ဧပြီလရောက်တဲ့အခါ တိုင်းပြုပြည်ပြုလွှတ်တော်ရွေးကောက်ပွဲ ကျင်းပခဲ့တယ်မဟုတ်လား။ အဲဒီအချိန်က ဖဆပလအဖွဲ့ချုပ်က ၉၅ ဒသမ ၃ ရာခိုင်နှုန်း အနိုင်ရခဲ့တယ်ဆိုတာကို လူတိုင်းအသိပါပဲ။ မေလရောက်တဲ့အခါ ဖဆပလ ပထမညီလာခံကို ရန်ကုန်မြို့ရှိ ဂျူဗလီဟော(ခန်းမ)မှာ ကျင်းပခဲ့တယ်။ မြန်မာနိုင်ငံ ဖွဲ့စည်းအုပ်ချုပ်ပုံ အခြေခံဥပဒေ (မူလပထမ မြန်မာနိုင်ငံဖွဲ့စည်း အုပ်ချုပ်ပုံ အခြေခံဥပဒေ) ကို ရေးဆွဲပြဋ္ဌာန်းခဲ့ကြတယ် မဟုတ်လား။ အဲဒီနှစ် ဇွန်လ ဒုတိယပတ်မှာ တိုင်းပြုပြည်ပြုလွှတ်တော်အစည်းအဝေးကို ကျင်းပကြပြီး မြန်မာနိုင်ငံ ဖွဲ့စည်းအုပ်ချုပ်ပုံအခြေခံဥပဒေမူကြမ်း (၁၉၄ရ ခုနှစ်အခြေခံဥပဒေ)ကို တင်သွင်းခဲ့တယ် မဟုတ်လား။ ၂၄-၉-၁၉၄ရ ရက်နေ့ရောက်မှ တိုင်းပြည်ပြည်ပြု လွှတ်တော်ကျင်းပပြီးစီးလို့ ဖွဲ့စည်းပုံအခြေခံဥပဒေ ကို လက်ခံအတည်ပြုကြတယ်ဆိုတဲ့ အကြောင်း သမိုင်းစာမျက်နှာမှာ အထင် အရှားရှိခဲ့ပါတယ် မဟုတ်လား။ 

တိုင်းရင်းသားတွေ သိပါတယ် 

ဖွဲ့စည်းအုပ်ချုပ်ပုံ အခြေခံဥပဒေရေးဆွဲနေကြတဲ့အချိန်က ရေးဆွဲတဲ့အဖွဲ့ တွေထဲမှာ ဘယ်တိုင်းရင်းသားတွေ ပါဝင်ခဲ့ပါသလဲ။ လေ့လာမိကြပါရဲ့လား။ ဖွဲ့စည်းပုံအခြေခံဥပဒေတစ်ရပ်မှာ ၆ လနဲ့ အပြီးသတ်အတည်ပြုပြဋ္ဌာန်းနိုင်ခဲ့တယ်ဆိုတဲ့ အချက်ကိုထောက်ရင် သဘောရိုးသောဥပဒေတစ်ရပ် ဟုတ်နိုင်ပါရဲ့လား။ အဲဒီတုန်းက တိုင်းရင်းသား ခေါင်းဆောင်တွေက လျှို့ဝှက်ဖွဲ့စည်းထားခဲ့တဲ့ ဖဆပလခေါင်းဆောင်တွေကို ဘယ်လိုမြင်နေကြသလဲဆိုတာကိုကော လေ့လာမိကြပါရဲ့လား။ တိုင်းရင်းသားတွေဟာ မိမိတို့ရဲ့ ဆုံးရှုံးခဲ့ရတဲ့ လွတ်လပ်ရေး ကိုယ့်ကြမ္မာ ကိုယ်ဖန်တီးခွင့် ရရှိရေးအတွက်ကို အေဒီ ၁၉၃၉ ခုနှစ်ကာလအတွင်း တိုင်းရင်းသားတွေ လွတ်လပ်ရေးကြိုးပမ်းခဲ့တဲ့အကြောင်းကို ပြန်လေ့လာကြည့်ပါ။ နယ်ချဲ့သူတွေက တစ်မျိုး၊ ဖက်ဆစ်သူတွေကတစ်မျိုး၊ တိုင်းပြည်လှည့်ကွက်ချင်တဲ့သူတွေက တစ်မျိုးနဲ့ တိုင်းရင်းသားတွေဟာ နည်းပေါင်းစုံနဲ့ အလိမ်အညာခံခဲ့ရတယ်ဆိုတဲ့ အချက်တွေဟာ တိုင်းရင်းသားတွေအကုန်လုံး နားလည်ကြပါတယ်။ 

၁၉၄၅ ခုနှစ် သြဂုတ်လ အစည်းအဝေး 

အေဒီ ၁၉၄၄ ခုနှစ်၊ သြဂုတ်လမှာ ဂျပန်ကို တော်လှန်ဖို့နဲ့ ပြည်သူ့ဘဝ အကျပ်အတည်းအားလုံး လွတ်မြောက် ဖို့ဆိုတဲ့ ရည်ရွယ်ချက်ထားတဲ့ တစ်နည်းလွတ်လပ်သော မြန်မာနိုင်ငံအတွက်ဖွဲ့စည်းပုံအခြေခံဥပဒေကို ပြည်သူလူထု အကူအညီနဲ့ ရေးဆွဲကြဖို့ ကြိုးပမ်းအားထုတ်ကြတဲ့အချိန်က လူနည်းစုတွေရဲ့ အကျိုးစီးပွားတွေကို ကာကွယ်စောင့်ရှောက်ပေးမယ်ဆိုတဲ့ ထုတ်ဖော်ပြောဆိုထားခဲ့ကြတဲ့ ကတိစကား တွေဟာ ယနေ့လူနည်းစုတွေများဖြစ်ကြတဲ့ တိုင်းရင်းသားတွေအတွက် ဘာတွေများ လုပ်ပေးနိုင်ခဲ့ကြပါပြီလဲ ဆိုတာကို အားလုံးအသိပါပဲ။ အေဒီ ၁၉၄၅ ခုနှစ်၊ ဩဂုတ်လ ၁၆ ရက်မှ ၁၈ ရက်နေ့အထိ ကျင်းပခဲ့ တဲ့ အစည်းအဝေးတွေနဲ့ ပတ်သက်တဲ့ အကြောင်းတွေကို ပြန်လေ့လာကြည့်ပါ။ ဘာတွေသဘောတူညီခဲ့ကြပါသလဲဆို တာ သမိုင်းအထောက်အထား ရှိခဲ့ကြတယ်။ 

ပြည်သူတွေအသိ 

ဖက်ဆစ်ဂျပန်တွေ မြန်မာနိုင်ငံ ကနေ ထွက်ခွာသွားပြီးတဲ့အခါ စစ်ပြီး ခေတ် မြန်မာပြည်ကို အင်္ဂလိပ်နယ်ချဲ့ တွေက စစ်အုပ်ချုပ်ရေးနဲ့ အုပ်ချုပ်ခဲ့ပြန် တယ်။ စစ်အုပ်ချုပ်ရေးကို မနှစ်သက် ကြတဲ့ တိုင်းရင်းသားပြည်သူလူထုတွေ က ၁၉ သြဂုတ် ၁၉၄၅ ရက်နေ့ ဗဟန်း နေသူရိန်ရုံမှာ စုစည်းပြီး (အစည်းအဝေး ကျင်းပကြပြီး) ကန့်ကွက်ခဲ့ကြတယ်။ ကန့်ကွက်လို့ ၁၉၄၅ ခုနှစ် အောက်တို ဘာလ ၁၅ ရက် (၁၅-၁ဝ-၁၉၄၅) ရက် နေ့မှာ စစ်အုပ်ချုပ်ရေး ရုပ်သိမ်းခဲ့တယ်။ တိုင်းပြည်ထဲကနေ မထွက်မခွာလိုတဲ့ နယ်ချဲ့တွေက စက္ကူဖြူစာတမ်းနဲ့ တိုင်းပြည်ကို ဆက်လက်အုပ်ချုပ်ဖို့ ကြိုးစားခဲ့ပြန်တယ်မဟုတ်လား။ လွတ်လပ်သော မြန်မာပြည် တောင်းဆိုသောဆန္ဒနဲ့ ဇွတ်တိုးပြီး အုပ်ချုပ်ဖို့ ကြိုးစားတဲ့ ဗြိတိသျှတွေရဲ့ သဘောထားဟာ ဘယ်လိုများဆန့်ကျင်နေကြသလဲဆိုတာ ပြည်သူတွေအသိပါပဲ။ ဘုရင်ခံလုပ်တဲ့သူနဲ့ ပြည်သူလူထုကို ကိုယ်စားပြုကြတဲ့ ဖဆပလအဖွဲ့ကြီးတွေက သဘောထားတွေကွဲလွဲကြတယ်။ အုပ်ချုပ်ရေးအပိုင်းမှာ သဘောထားကွဲကြလို့ပါပဲ။ နောက်ဆုံး ၁၉၄၆ ခုနှစ် မတ်လနောက်ပိုင်း ရောက်တဲ့အခါ မြန်မာပြည်အခြေအနေဟာ တင်းမာပြီး ဆိုးရွားလာတယ် မဟုတ်ပါလား။ 

ဘုရင်ခံတင်ပြခဲ့ 

ဗြိတိသျှပါလီမန်ဘက်က မြန်မာ နိုင်ငံရေးကို နားလည်ကြတဲ့သူတွေက ဒီလိုသဘောထားကွဲလွဲမှုမျိုးဟာ မဖြစ်သင့်ကြောင်း၊ မသင့်လျော်ကြောင်း၊ ဖဆပလဟာ လူထုရဲ့ ထောက်ခံမှုကိုရရှိနေကြောင်း၊ တစ်နေ့တခြား ဆိုးရွားလာတဲ့ လက်ရှိအခြေအနေကို ဖဆပလတာဝန်ရှိကြတဲ့သူတွေကိုသာ အားပေးသင့်ကြောင်း၊ နိုင်ငံရေးပြဿနာကို စီးပွားရေးထူထောင်ပြီးတဲ့အထိ စောင့်ဆိုင်းဖို့ မနေသင့်ကြောင်း ဗြိတိသျှပါလီမန် မှာ အဆိုတင်သွင်းခဲ့တယ်။ အမတ်အချို့ က (ဗြိတိသျှပါလီမန်) ဘုရင်ခံကို ပြစ် တင်ပြီး အစိုးရမူဝါဒကိုလည်း ဝေဖန်ခဲ့ ကြတယ်။ အဲဒီလိုနဲ့ပဲ ဗြိတိသျှအစိုးရဟာ မြန်မာပြည်ကို ယခင်မူဝါဒအတိုင်းဆက် လက်၍ အုပ်ချုပ်ဖို့ မဖြစ်နိုင်တော့ကြောင်း သိလာကြတဲ့အခါ ဘုရင်ခံကို ဆွေးနွေး ဖို့ ဗြိတိန်ကို ခေါ်လိုက်တယ်။ ဩဂုတ် လမှာ ဘုရင်ခံ နုတ်ထွက်ပြီး သူ့နေရာ ကို ဘုရင်ခံ(ဟူးဗတ်ရန့်စ်)တစ်ယောက် ခန့်အပ်လိုက်တယ်။ ဘုရင်ခံဖြစ်သူက မြန်မာနိုင်ငံရေးကို နားလည်ထားသူမို့ သူ မြန်မာပြည်ကို သူမလာခင်က နန်း ရင်းဝန်နဲ့ဆွေးနွေးခဲ့တယ်။ မြန်မာ့နိုင်ငံ ရေးအကျပ်အတည်းကို လမ်းသုံးသွယ် (နည်းလမ်းသုံးခု)နဲ့ တင်ပြခဲ့တယ်။ 

၁။ ဖဆပလရဲ့ တောင်းဆိုချက် အချို့ သို့မဟုတ် အားလုံးကို လိုက် လျောဖို့၊
၂။ ဖဆပလအဖွဲ့မပါဘဲ ညွန့်ပေါင်း အစိုးရဖွဲ့ဖို့နဲ့၊
၃။ ဖဆပလအဖွဲ့ချုပ်အချိုးကို လိုက်လျော၍ ဖဆပလအဖွဲ့ဝင်အများစု ပါဝင်သော ညွန့်ပေါင်းအစိုးရ ဖွဲ့စည်းဖို့ ဆိုတဲ့ အချက်ပါပဲ။

(ဆက်ရန်)

Loading

Categories
စကားလက်ဆောင်

။ ငါတို့နေရာ ပြည်မြန်မာ သည် ။

။ ငါတို့နေရာ
ဤကမ္ဘာသည်
မေတ္တာကင်းကွာ နေကြပြီ။

။ ငါတို့နေရာ
ဤကမ္ဘာသည်
မေတ္တာနုနု လိုနေပြီ။

။ ငါတို့နေရာ
ပြည်မြန်မာသည်
( ဘေးရန်, အနာ
ဆင်းရဲကွာ
ချမ်းသာကိုယ်စိတ်
မြဲပါစေ။)
သာယာငြိမ်းချမ်း လိုနေပြီ။

ဘုန်းသစ်ထူး
(၁၀.၁၂.၂၀၂၂) ရက်နေ့။

Loading

Categories
ဆောင်းပါး နိုင်ငံရေး အမျိုးသားရေး အဲးခိုး

တို့ဘိုးဘွားအမွေစစ်မို့ (နောက်ဆုံးပိုင်း)

အဲးခိုး

မြန်မာလူမှုရေးဟာ တစ်စုတစ်စည်းတည်း ပြန်ရောက်ဖို့. … ကောင်းမွန်သောအချင်းချင်း သင့်မြတ်ရေးအတွက် အရှင်တို့မဖြစ်မနေ ဆောင်ရွက်လုပ်ကိုင်ရမယ်။ အရေးကြီးတဲ့အရေးကို အရေးမစိုက်ကြဘဲ ဖြစ်နေ (ရှိနေ) ရင် အရှင်တို့ မြန်မာပြည်ဟာ စရိုက်ကြမ်းတဲ့ ဥပဒေမဲ့ပြုမူချက် မူဝါဒရှင်တွေ များစွာဖြစ်လာမှာပါပဲ … 

အတွဲ(၁၁)၊ အမှတ်(၃၇)၊ မြန်မာသက္ကရာဇ် ၁၃၈၄၊ နတ်တော်လပြည့်ကျော် ၂ ၊ ၉ – ၁၂- ၂ဝ၂၂၊ မြန်မာသံတော်ဆင့် (The Myanmar Herald) မှ ကောက်နုတ်ဖော်ပြခြင်းဖြစ်သည်။

(ယခင်တစ်ပတ်မှအဆက်

သတိပြုစရာအချက်များ

လူဆိုတာ ကြွယ်ဝချမ်းသာရေးကို မလိုလားတဲ့သတ္တဝါတွေ မဟုတ်ကြပါ။ လူတန်းစားတူညီတဲ့ သာတူညီမျှရှိတဲ့ အလေ့အကျင့်နဲ့ ကိုယ်ကျိုးစွန့်တဲ့အလေ့ အထရှိတဲ့လူသားတွေပါ။ ဒီလို အကြောင်းအရာတွေဟာ လူသားတွေရဲ့ မူလရည်ရွယ်ချက် ခေတ်စနစ်ပါလို့ ဒီခေတ်ကြီးမှာ ဘယ်လိုပြောပြော၊ ကိုယ်တွေ့အားဖြင့် ဘယ်သူမှ လိုက်လျောကျင့်သုံး ဆောက်တည်လိုကြတဲ့ ဆန္ဒတွေမရှိကြပါ။ လူ့အဖွဲ့အစည်းကို သဘောတရားမဲ့၊ ဝါဒမဲ့ခြင်းကိုသာ အလေးထားချင်ကြတယ်။ အမျိုးသားရေးဝါဒကို ကြိုးစားကာကွယ် ထိန်းသိမ်းရမယ်လို့ပြောရင် ယုံကြည်မှုမရှိကြဘဲ ကဲ့ရဲ့ပြစ်တင်လို့ မဆုံးအောင် ပါပဲ။ ဒီသဘောတရားမျိုးဟာ မြန်မာ့နိုင်ငံရေးလောကနဲ့ မြန်မာ့လူမှုလောကမှာ အများဆုံးမြင်တွေ့ရပါတယ်။ အဲဒီ အတွေးအမြင်တွေကြောင့် မြန်မာဟာ သင့်တင့်လျောက်ပတ်တဲ့ဘဝ မရောက်ကြဘဲ လူတစ်စုသား (လူတစ်စုစား) ထိန်းချုပ်ထားတဲ့ နိုင်ငံရေးလောက ရောက်ခဲ့ရတယ်။ သတိပြုပေါ့ ပြည်သူတို့ရယ်။ 

ကမ္ဘာသိ လူသိဖြစ်လာမည် 

မြန်မာပြည်ဟာ သဘာဝအရင်းအမြစ်တွေလည်း တဖြည်းဖြည်း ရှားပါးလာနေကြပြီ။ အခွင့်ကောင်းယူနိုင်တဲ့ တိုင်းပြည်တွေကလည်း နိုင်ငံပိုင်နက်ထဲမှာ ဝင်လာပြီး အခွင့်အလမ်းကောင်းတွေကို ယူကြလို့ အကြောက်အရွံ့မဲ့ပါပဲ။ လိုချင်တဲ့အတိုင်းရနေတော့ မြန်မာ့စီးပွားရေးဟာ ခေါင်းပုံဖြတ်ခွင့်ပေးတဲ့ အခွင့်အလမ်းတွေ ပေးနေသလိုမျိုးပဲ ၂၀၁၅ မှ ၂ဝ၂ဝ ပြည့်နှစ်တိုင်အောင် တွေ့မြင်ရတယ်။ တချို့အရပ်ဒေသတွေမှာ (ဒေသအချို့) မှာ စိတ်ကြိုက်ခြယ်လှယ်နိုင်တဲ့ အဆင့်အထိ ရောက်သွားတယ်။

နိုင်ငံတော်အတွင်းမှာရှိတဲ့ ဒေသန္တရအရေးကို စုပေါင်းကာကွယ်ရမယ် ဆိုတာကို မသိသလိုလုပ်လို့ ပြင်ပတိုင်းပြည်ကလာတဲ့ အခွင့်ကောင်း ယူချင်တဲ့သူတွေနဲ့ စားကွက်တွေ ဖန်တီးဖော်ဆောင်ပေးကြတယ်။ ဒီကြားမှာ ဘာသာရေးအောင်ပွဲ ဆင်ယင်နေတဲ့သူတွေအတွက် အစိုးရအဖွဲ့အစည်းကိုယ်တိုင်က အခွင့်အရေး ပေးထားတဲ့အတိုင်းပဲ အားမနာတမ်း အခွင့်အရေးတွေ ယူဆောင်ကြတယ်။ နိုင်ငံရေးဈေးကွက်ကို မျက်စိကျနေတဲ့ သူတို့တွေက ငွေရင်းနဲ့ရနိုင်တဲ့ နည်းပညာနဲ့ အစိုးရကို ချည်းကပ်ထားတယ်။ အစိုးရအဖွဲ့အစည်းတွေကလည်း ကြောက်မက်ဖွယ် (ကြောက်မက်စရာ) ဖြစ်တဲ့သူတို့ရဲ့ ချဉ်းကပ်မှုကို မသိမမြင်ကြတော့ နောက်ဆုံးတော့ အရှင်တို့ မြန်မာပြည်ဟာ သမားရိုးကျ ဒီမိုကရေစီကို လိုလားတဲ့ဘဝကို စွန့်လွှတ်ခဲ့ရတဲ့ အခြေအနေအထိ ရောက်ခဲ့ရတယ်။

ယခု ဖော်ပြခဲ့တဲ့ အချက်တွေဟာ ဒီအချိန်မှာ လူတိုင်းလက်မခံနိုင်ပါဘူး။ သို့သော် နောင်တစ်ချိန်မှာ ကမ္ဘာသိ လူသိ ဖြစ်လာမှာပါပဲ။ 

ကစားကွက်ကြီးဒဏ် 

ခေတ်ကာလ အခြေအနေဟာ လည်မျို ညှစ်ထားနိုင်ရေး အတွက်ကို ကြည့်ပြီး ဖြစ်နိုင်သည့်နည်းလမ်းတွေနဲ့ အရာရာတိုင်းကို (လိုချင်တိုင်းကို) စီးပွားရေးမျက်နှာ ဖွင့်ထားကြတယ်။ ပဋိပက္ခတွေကလည်း ကြာလေ ထုထည်ကြီးလေတော့ ပြဿနာပေါင်းစုံလာနေတယ်။ မြန်မာပြည် အခြေအနေကတော့ အဆိုးဆုံးပါပဲ။ ရှည်ကြာသည့် နိုင်ငံရေး ကစားကွက်တွေဟာ နိုင်ငံတိုင်းလိုလို ဖြစ်လာတယ်။

ကိုယ့်ကိုယ်ကို ကာကွယ်တဲ့ တိုင်းပြည်တွေက နိုင်ငံရေးကစားကွက်ကြီးတဲ့ နိုင်ငံတွေရဲ့ဒဏ်ကို ခံစားလာကြရတယ်။ ဘယ်လို ခံစားနေကြရသလဲဆိုရင် ခုခံ တိုက်ခိုက်နေတဲ့အုပ်စုကို ကူညီထောက်ပံ့ အားပေးအားမြှောက်တဲ့ ဒဏ်၊ အတိုင်းအဆမရှိ ငွေထောက်ပံ့ပေးတဲ့ ဒဏ်၊ လူ့အခွင့်အရေးကို အကြောင်းပြပြီး နည်းပေါင်းစုံ စွက်ဖက်စေတဲ့ဒဏ်အပြင် ဒီမိုကရေစီနိုင်ငံရေးကို ဖယ်ရှားဖို့ ကြိုးစားစေတဲ့ဒဏ်နဲ့ ဒါတွေမကဘဲ ယုတ်စွအဆုံး အခြေခံကျတဲ့ အမျိုးသားအကျိုး စီးပွားကာကွယ်ရေးကို ရှုပ်ထွေးအောင် ဖျက်ဆီးစေတဲ့ဒဏ်ပါ ခံစားလာကြရတယ်။ ဒီလို အမျိုးသားရေးအပေါ် ခေါင်းပုံဖြတ် အသုံးချလာနိုင်တာကြောင့် နိုင်ငံတိုင်းလိုလိုဟာ အမျိုးသားရေး အကျိုးတွေ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ စွန့်လွှတ်လာခဲ့ကြရတယ်။ မြန်မာပြည် အနေနဲ့ကတော့ တားမနိုင် ဆီးမရလောက်အောင်ပါပဲ။

နိုင်ငံရေးအဖျက်ကျွမ်းကျင်တဲ့ ရှုပ်ထွေးမူဒဏ်ဟာ တဖြည်းဖြည်း ဆိုက်ရောက်လာတဲ့ ကမ္ဘာကြီးဟာ အနာဂတ်ကာလ အဓိပ္ပာယ်မဲ့စွာ အချည်းနှီး ဖြစ်ကြတော့ မည်လားဆိုတာကို တွေးမိပါလေရဲ့။ 

နိုင်ငံရေးနိမိတ်သစ်

အရှင်တို့နေထိုင်တဲ့ ကမ္ဘာကြီးဟာ ကမ္ဘာကြီးတစ်ပြင်လုံး စစ်တလင်းပြင်ကြီး ဖြစ်လာအောင် ပုံစံသစ် စစ်ပွဲတွေ ကြိုးစားနေကြပြီလားဆိုတာကို တွေးမိကြမှာပါ။ စာရေးဆရာတစ်ဦးက “စစ်ပွဲ ဆိုသည်မှာ မည်သည့်အရာနှင့်မျှ နှိုင်းယှဉ်၍မရသော သာမန်ထူးခြားသည့် လူသတ်ပွဲကြီးဖြစ်သည်” ဟု ‘George Friedman’s The Next 100 Year’ ဆိုထားခဲ့တာ မြင်ရတယ်။ ခေတ်သစ်ကာလမှာ အကယ်၍ ကမ္ဘာ့စစ်ပွဲကြီးများ ဖြစ်လာခဲ့ရင် လူ့အဖွဲ့အစည်းတွေဟာ စစ်အောင်နိုင်ရေးအတွက် ဘယ်လောက်များ သေကျေပျက်စီး ကြရမည်လဲဆိုတာကို ဆန်းသစ် တီထွင်ထားကြတဲ့ အဏုမြူလက်နက်ကို ကြည့်ရင်သိနိုင်ပါတယ်။ အာကာသထဲ စစ်ရေးလှုပ်ရှားပိုင်ခွင့်ရချင်တဲ့ နိုင်ငံတွေက ကြိုတင် ပြင်ဆင်ထားကြတယ်။

စစ်ပွဲရဲ့အရေးကြီးတဲ့ အကျိုးသက်ရောက်မှု ငြိမ်းချမ်းရေး သဘောတူစာချုပ်တွေကိုလည်း လေးစားလိုက်နာမှု မပြုချင်ကြဘဲ အကျိုးစီးပွားရရေးအတွက်ကိုပဲ အရေးစိုက်ကြမယ်။ လူမှုရေးတွေဟာ တဖြည်းဖြည်း မတည်ငြိမ်ကြတော့ဘဲ မိသားစုနေထိုင် မှုပုံစံအဖုံဖုံ ပေါ်ပေါက်လာနိုင်ပြီး ယဉ်ကျေးမှုတန်ဖိုးထားတဲ့ စိတ်ဓာတ်တွေ ပျောက်ကွယ်သွားကြမယ်။ အချင်းချင်း သဘောတရားတွေ တင်းမာကြမယ်။ ယဉ်ကျေးမှုဓလေ့ထုံးစံ ထိန်းသိမ်းကာကွယ် စောင့်ရှောက်ထားနိုင်သူတွေကို ရန်သူကြီးလို မြင်ကြမယ်။

ယုတ်စွအဆုံး ကြမ်းကြုတ်သူကို မိတ်ဆွေ၊ သစ္စာဖောက်သူကို ကယ်တင်ရှင်ကြီးပမာ အားထားကြမယ်လို့ ဆိုတဲ့အကြောင်း မဖြစ်သေးတဲ့နိုင်ငံရေး နိမိတ်သစ်တွေ ကြိုတင်ခန့်မှန်း ထားကြတယ်။ 

နောက်နှစ်ပေါင်း ၅ဝဝ ထက် 

၂ဝ၇ဝ ပြည့်နှစ်ကာလကြရင် ရွှေခေတ်ကြီး ဖြစ်မယ်ဆိုတဲ့ ရည်ရွယ်ချက် ထားတဲ့နိုင်ငံက ခေတ်မီစမ်းသပ်မှုတွေ၊ ချုပ်ကိုင်မှုတွေ၊ ခြေလှမ်းကျဲကျဲနဲ့ ကြိုးစားနေကြတယ်။ လူ့အဖွဲ့အစည်းနဲ့ ပတ်သက်တဲ့ ယဉ်ကျေးမှုအလွှာသစ် တစ်မျိုး ဖြစ်အောင်လည်း ဆွဲဆောင်မှုအပြည့်နဲ့ တက်တက်ကြွကြွ လှုပ်ရှားနေကြတယ်။ ဒီမိုကရေစီ ကမ္ဘာ့နိုင်ငံရေးဖြစ်ဖို့ (ကမ္ဘာဆန်သည့် နိုင်ငံရေးဖြစ်ဖို့) ပြိုင်ဆိုင်မှု အပြည့်နဲ့ တီထွင်ဖန်တီးထားတယ်။ ယုံကြည် အားကိုးထိုက်တဲ့ နိုင်ငံရေးဖြစ်တယ်ဆိုပြီး တရားမမျှတတဲ့ တက်ကြွမှုတွေ ယှဉ်ပြိုင်စေတယ်။ ထိခိုက်နစ်နာမှုတွေ မြန်ဆန်လာတယ်။ ဆိုးကျိုးရတဲ့ ကြိုးပမ်းချက်ဖြစ်တယ်လို့ ပြောလို့လည်းမရဘဲ ဆိုးသွမ်းတဲ့ နိုင်ငံရေးဂယက်ကို အမျိုးမျိုးလှုံ့ဆော်စေတယ်။

နိုင်ငံရေး ကိုယ်ကျိုး စီးပွားဆန်လာတဲ့ ဒီခေတ်အခြေအနေကို အရှင်တို့ မြန်မာတွေ သတိမထားဘဲရှိနေ (ဖြစ်နေ) ရင် အကျမျိုးစုံနဲ့ ခံစားကြရမှာပါပဲ။ ပိတ်ဆို့တား မြစ်မှုပေါင်းစုံလာတဲ့ မြန်မာပြည်ဟာ အတင်းအကျပ် ပြစ်မှုဒဏ်တွေ ပိုပြီးတော့ များလာတယ်။ နိုင်ငံရေးကြောင့် စီးပွားရေးပိတ်ဆို့ခံရတဲ့ အရှင်တို့တိုင်းပြည်ဟာ ထိခိုက်ဆုံးရှုံးမှု ကြီးမားနေပါပြီ။ အထူးသဖြင့် မြန်မာ့နိုင်ငံရေးကို ကမ္ဘာ့နိုင်ငံရေးလို ယှဉ်လို( သွားလို) သော ဆန္ဒကြောင့် မြန်မာဟာ ကမ္ဘာပေါ်မှာ အထိအနာဆုံးပါပဲ။

ဒါကြောင့် ရွှေခေတ်ကြီးကို မြန်မာတွေ မျှော်မှန်းချက်များ ရှိခဲ့မယ်ဆိုရင် နောက် (နောင်) နှစ်ပေါင်း ၅ဝဝ ထက်ကပဲ မျှော်မှန်းပါပေတော့။ သို့သော် မျှော်ရည်မှန်းသလိုတော့ မုချ ဖြစ်ချင်မှ (ရချင်မှ) ဖြစ်မယ်လို့ပဲ ဆိုပါရစေ။ 

‘ကမ္ဘာမကျေ၊ မြန်မာပြေ တို့ဘိုးဘွား အမွေစစ်မို့ ချစ်မြတ်နိုးပေ’ ဆိုတဲ့ နိုင်ငံတော်သီချင်း (အမျိုးသားသီချင်း) ကို သတိရတိုင်း သီဆိုဖြစ်ခဲ့တဲ့ (ရွတ်ဆိုဖြစ်ခဲ့တဲ့) အရှင်တို့တွေဟာ သည်နေ့ (ယနေ့၊ ဒီနေ့) အတွက် နက်ဖြန် (မနက်ဖြန်) ကို တို့ဘိုးဘွားအမွေစစ်မို့ မြတ်နိုးခဲ့တဲ့ နိုင်ငံချစ်စိတ်တွေဟာ အရှင်တို့ မြန်မာ့လူမှုရေးဟာ တစ်စုတစ်စည်းတည်း ပြန်ရောက်ဖို့ ဘယ်လိုများ သင့်မြတ်ရေး ဖြစ်အောင် လုပ်ကြမည်လဲဆိုတာကို စဉ်းစားခဲ့တဲ့ စဉ်းစားချက်တွေ အမျိုးမျိုး အထွေထွေပါပဲ။

ကောင်းမွန်သော မြန်မာဖြစ်ရေးနဲ့ ကောင်းမွန်သော အချင်းချင်း သင့်မြတ်ရေးအတွက် အရှင်တို့ မဖြစ်မနေ ဆောင်ရွက်လုပ်ကိုင်ရမယ်။ အရေးကြီးတဲ့ အရေးကို အရေးမစိုက်ကြဘဲ ဖြစ်နေ (ရှိနေ) ရင် အရှင်တို့ မြန်မာပြည်ဟာ စရိုက်ကြမ်းတဲ့ ဥပဒေမဲ့ပြုမူချက် မူဝါဒရှင်တွေများစွာ ဖြစ်လာမှာပါပဲ။ ဒါကြောင့် ဒီဆောင်းပါးရဲ့ သုံးသပ်ချက် အချုပ်ဟာ တို့ဘိုးဘွားအမွေစစ်ကို တို့တစ်တွေ ဘယ်လိုချစ်မြတ်နိုးကြမည်လဲ ဆိုတာကိုပဲ သတိပေးရေးသားရတာပါ။ စာရှုသူများ တို့ဘိုးဘွားရဲ့ အမွေစစ်ကို ချစ်မြတ်နိုးတတ်ပါစေ။

အဲးခိုး
(၁၈-၁၁-၂၀၂၁)

စာရေးသူကိုယ်ရေး 

ဆောင်းပါးရှင် “အဲးခိုး” သည် ကရင်ပြည်နယ် ဘားအံမြို့ တောင်ကလေး ပရိယတ္တိ ပဋိပတ္တိကျောင်းတိုက် မဟာနာယကဆရာတော် နိုင်ငံတော် ဗဟိုသံဃဝန်ဆောင် အဂ္ဂမဟာသဒ္ဓမ္မ ဇောတိကဓဇ မဟာမင်္ဂလဓမ္မ ဇောတိကဓဇ (သီရိပျံချီဘွဲ့ရ) ဒေါက်တာ ဘဒ္ဒန္တပညာသာမိ တောင်ကလေး ဆရာတော်ဘုရား ဖြစ်ပြီး သက်တော် ၆၂ နှစ်၊ သိက္ခာတော် ၄၂ ဝါ ရှိပြီဖြစ်ပါသည်။

တို့ဘိုးဘွားအမွေစစ်မို့ (၉) – မဟာပညာ (mahar.asia)

တို့ဘိုးဘွားအမွေစစ်မို့ (၈) – မဟာပညာ (mahar.asia)

တို့ဘိုးဘွားအမွေစစ်မို့ (၇) – မဟာပညာ (mahar.asia)

တို့ဘိုးဘွားအမွေစစ်မို့ (၆) – မဟာပညာ (mahar.asia)

တို့ဘိုးဘွားအမွေစစ်မို့ (၅) – မဟာပညာ (mahar.asia)

တို့ဘိုးဘွားအမွေစစ်မို့ (၄) – မဟာပညာ (mahar.asia)

တို့ဘိုးဘွားအမွေစစ်မို့ (၃) – မဟာပညာ (mahar.asia)

တို့ဘိုးဘွားအမွေစစ်မို့ (၂) – မဟာပညာ (mahar.asia)

တို့ဘိုးဘွားအမွေစစ်မို့ (၁) – မဟာပညာ (mahar.asia)

Loading